Dat underdog-denken moet ophouden'
CIALIST M/v
'Inwendig knars ik van de zenuwen'
DE STEM
Henk van Os leidt
jury Libris-prijs
Nationale Ballet wil
groep voor experiment
R&B gaat het maken
in Nederland
Het Amsterdamse succes van twee muzikale Bredanaars
4'
AT1E
D1
Jan Steen nog
populairder
5,5 Miljoen
voor kleinste
Rembrandt
Kijker stemt
mee op
Songfestival
Tros-gezicht Ellen Brusse voortaan iedere dag bij RTL 4
jpffl
a
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA - D5
Gids
orgen....
ikerwerkproducten van hoge kwa-
"drijf is Van Melle inmiddels uitge-
onderneming met 20 vestigingen
arika en de Verenigde Staten,
etingconcepten en geavanceerde
os en Fruittella in alle werelddelen
"en als een open organisatie, waar
oduct'ebedrijf onderdeel uit van het
ning van de productieorganisatie
ers tellende Technische Dienst
'sering zijn wij op zoek naar een:
dienst)
met de operationele ondersteuning
ienst op het gebied van industriële
e functie is te werken binnen de aan-
cn een hoge graad van uniformiteit
e functionaris draagt in nauwe sa-
ftwarecoördinator zorg voor onder-
areprogramma's voor onze produc-
"t aan de Chef Onderhoudsdienst.
Altijd optreden voor vol
le zalen met enthousiast
publiek. Op vakantie met
Michiel Romeyn van Jis-
kefet tot je kaakkramp
1 i kjijgt van het lachen.
Meespelen met bands als
The Gun Club, Shine en
Loïs Lane. Geregeld met
j je hoofd op de TV te zien
E zijn, kortom leven van je
j passie. Dat wil toch bijna
iedere muzikant? Het
overkwam twee vrienden,
die in Bredase New Wave
bands als Piu Piu en Du
plex Johnson speelden.
Hun besluit om halver
wege de jaren tachtig
naar de hoofdstad te ver
huizen, had grote gevol
gen. Een gesprek met
Bart van Poppel en Jac
Bico: „We kwamen totaal
berooid in Amsterdam
aan."
Door Rob Musters
Tijdens de opnamen van het tv-
programma De Plantage van
Hanneke Groenteman houdt de
regisseur buiten het oog van de
camera's een papier omhoog met
daarop het woord muziek. Meteen
daarna lopen zes muzikanten het
podium op. Twee zelfverzekerd
kijkende zangeressen pakken ie
der een microfoon, terwijl de be
geleiders hun instrumenten aan
een laatste inspectie onderwer
pen, Presentatrice Groenteman
kijkt recht in de lens en kondigt
degroep aan, het publiek applau
disseert. „Dames en heren...Loïs
Lane."
De band zet in met de uiterst
breekbare, maar onverwoestbare
smartlap Close To You. Zonder
spoor van nervositeit speelt
zich door de kwetsbare
heen. Dit zijn professio
nals. Niets in hun gedrag wijst er
op, dat ze zich bekeken weten
door honderdduizenden ogen.
Dan is het ineens over. Na dat ene
nummer gaat het tv-programma
weer door.
„Ach, ik heb dat al zo vaak ge
daan. Er is altijd wel iets van ze
nuwen, maar je weet dat het op
een of andere manier altijd goed
gaat," zegt bassist Bart van Pop-
pel (40) na afloop. „Nou, ik vind
eenzo'n liedje best wel eng," al
dus gitarist Jac Bico (39). „Ik
speel al twintig jaar, maar die
spanning blijft." Het tekent de
twee oud-Bredanaars. Van Pop-
pel met al zijn bravoure lijkt op
de chirurg die Kanis Gunnink
drinkt en de wat bedachtzamere
Bico doet uiterlijk denken aan een
jonge versie van Jeff Beck.
Piu Piu
Beiden hebben het gemaakt in het
Amsterdamse muziekwereldje.
Ooit begonnen in Breda met inte
gere bandjes als Piu Piu en Du
plex Johnson, zijn de twee vrien
den nu veel gevraagde sessiemu
zikanten, producers, liedjes
schrijvers en niet te vergeten de
"rbeeld electrotechniek met speciali-
Voorts beschikt hij/zij over kennis van:
erkverbindingen, Databases en
Windows 95/NT. Ook kennis van pro-
sic etc. is vereist.
n kandidaat over enkele jaren ervaring
bij voorkeur opgedaan in een indus-
deze functie kunt u contact opnemen
lechnisch Bedrijfsbureau, telefoonnurrv
igen na het verschijnen van deze adver-
an Roosmalen, Sector Personeelschef,
bus 3000,4800 DA BREDA
Bart van Poppel (links) en Jac Bico; „In Amsterdam vind je meer gelijkgestemden. Je zit ook dichter bij het vuur. Hier heb je eerder
de juiste contacten en er zijn veel podia.foto roy tee
vaste begeleiders van Monique en
Suzanne Klemann in Loïs Lane.
Hoe zijn deze twee Brabanders
erin geslaagd om het succes af te
dwingen en te overleven in de
jungle van Amsterdam?
Bart van Poppel: „Ik ben gewoon
met de stroom meegegaan. Bico
was er al in '87 met Piu Piu. Ik
dacht: wat doe ik hier nog in Bre
da? Bovendien had ik een enorme
huurachterstand." De bassist bul
dert van het lachen. Zijn
zwart - grijze krullen trillen mee.
„Totaal berooid kwam ik in Am
sterdam aan. Het enige wat ik be
zat waren mijn muziekinstru
menten en mijn studioappara
tuur."
Bico: „Ik was in het begin rade
loos. Je doet rare dingen. Ik heb
zelfs overwogen om taxichauffeur
te worden. Ik wilde als gitarist
aan de bak komen, daarom deed
ik een keer mee met een bluesses
sie. Met drie gitaristen op een po
dium door elkaar heen solo's spe
len. Nou dat ontaardt dan in een
soort kinderachtige wedstrijd wie
het beste of het snelste speelt. Met
de gitaren naar elkaar toe, zo van:
kijk eens wat ik kan."
Bico trekt een grimas en speelt
met soepele, getrainde vingers een
gitaarsolo in de lucht. De slanke
gitarist lijkt met zijn ribfluwelen
jasje en zijn bruine haarlok zo te
zijn weggelopen uit een beatgroep
midden jaren zestig.
Van Poppel: „We besloten om ge
woon met z'n tweeën te spelen. Ie
dere dag repeteerden we van 's
morgens elf tot 's nachts vier uur
in Jacs' huiskamer. Nu leefde ik
op dat moment ook in onmin met
mijn vriendin, dus ik was zo vaak
mogelijk weg," lacht Van Poppel.
Zijn langzame, melodieuze ma
nier van praten en de directe hu
mor doen aan Godfried Bomans
denken. De bassist zegt precies
wat hij denkt. Zijn mening over
Breda is dan ook niet mals.
Bredase muzikanten hoor je vaak
klagen over Amsterdam. De sfeer
zou er onpersoonlijk en koud zijn.
Van Poppel maakt zich kwaad:
„Weet je, daar haat ik Breda om.
In 1991 ben ik nog een half jaartje
terug gekomen naar Breda. Als je
dan luistert naar de lokale radio
met muziek van beneden de
Moerdijk, dan is dat zo gefrus
treerd, alsof ze genegeerd worden.
Als je meer wilt, moet je gewoon
naar de grote stad verhuizen. Dat
is overal ter wereld zo. In Ameri
ka moet je ook naar New York of
Los Angeles, als je beroemd wil
worden. De Wraak van Brabant is
ook zoiets. Zo'n wedstrijd vind ik
op zich uitstekend, maar waarom
moet dat dan weer de Wraak he
ten? Dat underdog-denken is het
eerste waar ze mee op moeten
houden.
Vreemd genoeg neem ik het in
Amsterdam altijd weer op voor
het zuiden, want die echte Jorda-
nezen zijn zo bekrompen. De
leukste Amsterdammers zijn de
mensen die uit de provincie ko
men. Die verruilden hun veilige
woonomgeving voor iets nieuws,
dat is goed voor een mens. Ik raad
het iedere jonge muzikant aan om
in de hoofdstad te gaan wonen. Ik
verhuisde op mijn dertigste. Nou
ik had op mijn twintigste moeten
gaan. Hoewel. In mijn geval was
ik dan waarschijnlijk dood ge
weest. Onze Lieve Heer heeft me
voor de zekerheid nog maar tien
jaar langer in Brabant laten wo
nen." Voor Bico liggen de zaken
anders: „Er komen wel degelijk
goede bands uit de provincie en
die hoeven van mij echt niet naar
de randstad te trekken. Sommi
gen zijn gewoon goed bezig. Het
zijn vaak vriendenclubs die sa
men in een schuur zitten te musi
ceren en leuke, originele nummers
schrijven. Dan denk ik laat die
lekker blijven waar ze zijn. In
Amsterdam vind je wel meer ge
lijkgestemden. Je zit ook dichter
bij het vuur. Hier heb je eerder de
juiste contacten en er zijn veel po
dia. Je krijgt vaker aanbiedingen
voor sessiewerk. Wij spelen alle
bei geregeld mee op andermans
cd's."
Jiskefet
Bart valt Jac bij: „Ik heb een lijst
gemaakt met alle platen waar ik
op meespeel. Dat zijn er nu veer
tig. Daar staan groepen bij als
The Gun Club, Shine, The Moon-
dogs (met Kees Prins), maar ook
op de soloplaat van Henny Vrien-
ten zing ik koortjes en speel ik or-
g^lpartijen. Jac doet mee met een
paar nummers van Jiskefet.
Dacht je dat we die kansen ooit
hadden gekregen als we in het
zuiden waren blijven hangen?
Wij hebben natuurlijk wel geluk
gehad met de hits van Tambouri
ne. Jac en ik kwamen de zangeres
Saskia van Orly tegen. De man
van Saskia had een productie-
maatschappijtje, die wilde wel
een plaatje uitbrengen. Het enige
wat we hadden liggen was het
liedje Summer of Love. We namen
het op en pats het werd de zomer
hit van 1988. De naam Tambouri
ne had ik er snel bij bedacht.
Daarna werd High Under the
Moon ook een hit. Toen kende de
muziekwereld ons. Na twee cd's
gingen we uit elkaar, maar de
aanbiedingen voor productie en
sessiewerk stroomden bij Jac en
mij binnen. Dat gaat hier alle
maal informeel. Je komt die ar
tiesten hier tegen. Ze zien ons
spelen en denken: die kunnen we
wel eens vragen voor achter
grondzang of voor een gitaarsolo.
Zo gaat dat hier. Op die manier
leerden we ook de zussen Kle
mann van Loïs Lane kennen."
De groep Loïs Lane had inmid
dels al aardig naam gemaakt met
de hitsingles Amsterdamned en
It's the First Time. De samenwer
king met Prince maakte hun
naamsbekendheid nog groter. De
zangeressen wilden echter een
nieuwe richting inslaan. In 1993
vroegen ze aan Bart van Poppel of
hij samen met Slyde Don Cher
van Surkus hun nieuwe cd wilde
produceren. Bart hapte toe en
haalde meteen zijn oude vrienden
erbij, Jac Bico voor de gitaarpar
tijen en toetsenvirtuoos Dionys
Breukers op keyboard. De nieuwe
band was geboren.
Van Poppel: „De oude Loïs Lane,
daar vond ik echt geen reet aan.
Daarom heb ik zoveel respect
voor Monique en Suzanne, dat ze
zo brutaal waren om iets anders
te gaan doen. Het is nu meer een
geheel, maar dat heeft ook nade
len. Zonder Bico klopt er meteen
geen hol meer van," aldus de bas
sist.
Jac Bico staat onder muzikanten
bekend als een van de beste gita
risten van Nederland en wordt
dan ook veel gevraagd. Een van
zijn nevenprojecten is de funky
kitschpopband Beeswamp, met
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1997
wie hij in maart '97 voor een aan
tal optredens naar Austin, Texas
vertrekt.
Bico: „Beeswamp is een soort uit
laatklep. Lekker jammen en maar
zien waar je uitkomt. Bij Loïs La
ne kan ik mijn ei ook wel kwijt,
maar je hebt daar met meer me
ningen te maken. Hoewel het live
wel kickt. Ik kan met mijn solo's
op een flink volume helemaal loos
gaan." Van Poppel: „Het goede
van Loïs Lane is, dat je altijd voor
volle zalen speelt, waar je ook
komt. Heerlijk. Wat wil je dan
nog meer? We gaan nu weer aan
de slag voor de nieuwe cd. Die
komt uit in het najaar van '97. Ik
moet alleen nog even een paar hits
schrijven," denkt Van Poppel
hardop.
Verleden
Bico schrijft ook nummers. Zo
maakte hij een van de bonus
tracks op de laatste single van Jis
kefet. Beide muzikanten halen
hun inspiratie uit het verleden.
Van Poppel: Ik ga niet als een
dolle hond achter allerlei trends
aanhollen, Ik weet wel wat goed
is. Zo vond ik The Small Faces in
'67 al geweldig en dat zal wel al
tijd zo blijven."
Bico is tevens gecharmeerd van
Jeff Beck, op wie hij uiterlijk ook
lijkt. Bico: „Dat hoofd heb ik nou
eenmaal. Wij houden echter ook
van moderne bands zoals Kula
Shaker, dEUS en Beck." Van
Poppel: „Tijdens de productie van
de laatste Loïs Lane cd zorgde ik
voor het zestiger jaren geluid, ter
wijl medeproducer Slyde het ge
heel moest opleuken met allerlei
rare loops en sounds. Zo staan we
toch open voor de nieuwste muzi
kale ontwikkelingen."
De twee muzikanten kennen el
kaar nu twaalf jaar. Ze speelden
voor het eerst samen in de hobby
band Perezel en vervolgens in Piu
Piu, The Daddy Candle Set, Tam
bourine en Loïs Lane. Buiten de
muziek om bleven ze ook beste
maatjes. „We zijn het bijna altijd
met elkaar eens. We hebben ook
precies dezelfde reistas," lacht
Van Poppel. „We gaan samen
stappen, zuipen, 's zomers wiel
rennen, 's winters schaatsen en
soms op vakantie."
Kaakkramp
Bico: „Op een keer gingen we
naar de Ardennen met Vincent
van Warmerdam en Michiel Ro
meyn. Van Warmerdam had daar
een huisje gehuurd. We hebben
daar zo ontzettend gelachen. Die
Michiel Romeyn is dus echt pre
cies hetzelfde als op televisie. Die
staat de hele dag op scherp. Hij
verzint aan de lopende band al
lerlei typetjes. Eigenlijk zou je die
man de hele dag moeten filmen."
Van Poppel: „Ik kreeg er kaak
kramp van."
Hoewel de twee vrienden het in
Amsterdam reuze naar hun zin
hebben, willen ze er toch niet blij
ven wonen. Terug naar Breda zien
ze ook niet zitten. Van Poppel:
„Nee, Breda is zo veranderd. Al
die nieuwe grand-cafés zijn vre
selijk. Het is echt zo'n studenten
stad geworden. Ik wil wel ergens
lekker rustig buiten wonen....
Rijsbergen of zo."
Amsterdam (anp) - Het Nationale Ballet (HNB) wil een
nieuwe groep oprichten voor experimentele producties. De
dansers zullen onder leiding van choreografen die de work
shops van het balletgezelschap volgen, voorstellingen ge
ven in de kleinere theaters.
Dat is de 'droom' die artistiek
directeur Wayne Eagling vol
gend jaar hoopt te verwezenlij
ken, zo bevestigde hij gisteren.
Eagling, die sinds 1991 de artis
tieke leiding voert, denkt dat de
choreografen in de wat kleinere
theaters, zoals Bellevue in Am
sterdam, minder onder druk
staan dan in het Muziektheater,
de thuisbasis van het gezel
schap.
Choreografen die voor het nieu
we project in aanmerking ko
men zijn bij voorbeeld Alfredo
Fernandez en Ted Brandsen,
dansers van HNB die ook al
stukken maakten in het Mu
ziektheater. Ook wil hij er zelf
graag aan meedoen. Voor de
nieuwe groep heeft Eagling een
bedrag van 50.000 gulden no
dig. Het budget kan meer of
minder zijn, afhankelijk van de
productie. Voor aanvullende fi
nanciering wil hij een beroep
doen op het Fonds voor de Po
diumkunsten en sponsors.
De werktitel van de nieuwe
groep, HNB+, is tot Eaglings
spijt al vergeven. Een nieuwe
benaming heeft hij nog niet ge
vonden, maar te denken valt
aan HNB-step forward. In
Groot-Brittannië opereert bij
de Royal Ballet een vergelijkba
re groep onder de naam Dansbi-
tes.
Bergen (anp) - Voormalig directeur Henk van Os van het Am
sterdamse Rijksmuseum is de voorzitter van de jury voor de Li-
bris Literatuurprijs 1998. De jury gaat zich buigen over het in
1997 uitgegeven Nederlandstalige literair verhalend proza.
Amsterdam (anp) - De 17e-eeuwse
meester Jan Steen is nog populair
der dan het Rijksmuseum tot nu
toe heeft gedacht. Het museum
dacht dat de tentoonstelling Jan
Steen, Schilder en Verteller door
310.000 bezoekers was bezichtigd,
maar het blijken er 355.000 te zijn
geweest. Het Rijksmuseum had de
verkoopcijfers van de voorver
koopadressen in Europa nog niet
meegerekend. De Jan Steen-ten
toonstelling, die tot 13 januari te
zien was, is na de Rembrandt-ten
toonstellingen van 1956 en 1991
de best bezochte tentoonstelling
in de geschiedenis van het Rijks
museum.
New York (efe/rtr) - Op een vei
ling bij Sotheby's in New York is
5,5 miljoen gulden neergeteld voor
het kleinste schilderij van Rem
brandt. Gerekend per vierkante
centimeter (bijna 77.000 gulden) is
het schilderij nu waarschijnlijk
het duurste ter wereld, zo denken
de veilingmeesters.
Het gaat om een doek uit 1633
waarop een oude man is afge
beeld. Het portret is 11 bij 6,5 cen
timeter, kleiner dan een bankbil
jet. Het schilderij-op-zakformaat
bracht bijna twee keer zoveel op
als verwacht. Het was in het bezit
van de miljonair Saul Steinberg
en gaat nu naar een Europese ver
zamelaar.
De winnaar, die in mei 1998 uit
zes nominaties wordt aangewe
zen, krijgt een bedrag van
100.000 gulden. Libris heeft dat
gisteren meegedeeld. De voorzit
ter van de jury is gewoontege
trouw afkomstig uit de maat
schappelijke sector buiten de li
teratuur. Voor 1996 was het com
missaris der koningin in Noord-
Holland Jos van Kemenade, vooi
1997 is dat KPN-topman Wiir.
Dik.
De overige juryleden voor 1998
zijn de auteur Hermine de Graaf,
literatuurcriticus Willem Kui
pers, literatuurcritica Annemiek
Neefjes en hoofddocent taal- en
literatuuronderwijs aan de Uni
versiteit van Gent prof. dr. R.
Soetaert.
De jury voor de Libris Litera
tuurprijs 1997 brengt op 26 fe
bruari de eerste selectie van circa
twintig titels titels naar buiten.
Op 2 april volgen de zes nomina
ties, 12 mei rolt de winnaar uit de
bus.
Bart Peeters presenteert dit jaar
rechtstreeks het Nationaal Song
festival, waarop de zanggroep
Mrs. Einstein zes liedjes voorlegt
aan een jury én aan het publiek.
De kijker krijgt op zondag 23 fe
bruari namelijk grote invloed bij
de keuze voor het winnende lied
je, waarmee Nederland het Euro
visiesongfestival vertegenwoor
digt, dat op 3 mei in Dublin
wordt gehouden.
Volgens juryvoorzitter Willem
van Beusekom is het niveau van
de zes eerder geselecteerde num
mers goed.
hoor Anja van den Akker
Voor zo'n miljoen kijkers is het ie
dere dag vaste prik. Eerst om
16.00 uur Catherine, dan de 5 Uur
Show, direct gevolgd door The
Bold and the Beautiful. Vanaf
maandag kan die doelgroep een
uurtje eerder aanschuiven bij RT-
L 4. Dan start Ellen Brusse met
net nieuwe middagmagazine
Tearoom. Informatie en gezellig
heid samengebakken tot een knus
hoekje bij de thee.
»0p een middag ging de telefoon. Van
to Ende Produkties. Of ik de andere
dag om 10.00 uur kon komen.Die vol
gende ochtend vroeg Joop het haar
Persoonlijk. Zijn aanbod was aanlok-
xelijk. Dus zei Brusse 'ja' en verliet ze
na 16,5 jaar de Tros. Zonder al te veel
spijt.
«Natuurlijk was de Tros een stuk van
®ijn leven geworden. Maar de tijd was
njp voor wat anders. Wat Joop bood,
•uk m^n televisieleven al ge-
Wild. En eerlijk gezegd, de Tros kwam
op tv-gebied niet echt met knetterende
mngen voor mij."
au den Ende gaf haar een redactie
Jian liefst 27 man en liet z'n oude bal-
etstudio ombouwen voor Tearoom.
ten luchtig, informatief podium voor
ue tv-kijker overdag.
Brusse (46) verkeert in de luxe positie
dat ze kan kiezen: wel of niet werken.
„Als ik niet werk, kan ik met mijn
vriend op reis, als hij weg moet voor
zaken. Dat hebben we de afgelopen
tijd ook gedaan. Ik heb jaren heel hard
gewerkt en vond het helemaal niet erg
om het even rustiger aan te doen. Dat
had ik wel een beetje verdiend."
Die windstilte is nu in één klap voorbij.
„De komende drie maanden krijg ik
het verschrikkelijk druk. Mijn presen
taties in het land staan dan ook even op
de sudderpit. Maar hier kon ik toch
geen 'nee' tegen zeggen. Dit kwam als
een geschenk uit de hemel."
Tearoom zit vlak voor publiekstrekker
Catherine Keijl. Is dit programma stie
kem een soort opwarmertje voor Ca
therine'
Brusse vindt dit duidelijk geen leuke
gedachte. „Hoezo? Waarom zou ik Ca
therine moeten opwarmen?", klinkt
het een beetje knorrig. „Dat zie ik hele
maal niet zo."
De formule van Tearoom is tamelijk
voorspelbaar. Een grabbelton vol in
formatie op het gebied van uiterlijk,
gezondheid, financiën en opvoeding.
Van brillen tot makelaars. De Gouden
Theepot voor de 'vrouw van de week'.
Wekelijks rondneuzen in een andere
stad. Vroegere vriendjes van bekende
Nederlanders die een oude foto laten
zien. Ofwel: wie zat er destijds in de
zandbak met Marco Borsato? Een vas
te kok, plus het speciale reizende
Tearoom-Team dat allerlei problemen
bij de mensen thuis oplost.
„Je hoeft toch niet steeds opnieuw het
wiel uit te vinden?", meent Brusse. Zou
de kijker op wéér een nieuw magazine
zitten te wachten? „Kennelijk is er
steeds meer behoefte aan dagtelevisie.
Je ziet die tendens ook bij de publieke
omroepen", verwijst ze naar program
ma's als De late ochtend en Een goeie-
dag met op Nederland 1.
In Tearoom ook de rubriek sociaal.
Daarin bijvoorbeeld een vrouw die een
tweeling verwacht of mensen die zijn
gestopt met roken. „Waarvan ik er dus
één ben", meldt Brusse trots, doelend
op het laatste onderwerp. „Vanaf mijn
dertiende, veertiende jaar af heb ik ge
rookt. Afgezien van de periode dat ik
in verwachting was van mijn dochter.
Góh, mijn moeder schrikt zich rot als
ze dit leest."
Brusse doet het met behulp van nicoti-
ne-pleisters. „En ik lijn óók nog. En
dat in zo'n spannende tijd. Ik maak het
mezelf dus niet gemakkelijk. Ik ben
wel een beetje vechter, ja. Een emotio
neel mens ook. Ik jank zó mee, maar
voor de camera vind ik dat moeilijk.
Voor je het weet wordt het verkeerd
uitgelegd.
Tearoom is een behoorlijk zwaar ge
sponsord programma. Zo wordt er veel
aandacht besteed aan het fenomeen
Air Miles. „Om die sponsoring hoeven
we geen doekjes te winden", stelt
Brusse. „Maar het druipt er niet vanaf,
zullen we maar zeggen. De kijker heeft
er geen last van. Ik wil behoorlijk in
formatief zijn, iets 'zwaarder' wellicht
dan de 5 Uur Show. De formule moet
zich nog uitkristalliseren."
Over mogelijk zwaardere richtlijnen
voor programmasponsoring bij com
merciële omroepen als RTL 4 maakt
ze zich niet druk. „Daar is ongetwijfeld
heel goed over nagedacht." De stelling
dat er destijds even goed is nagedacht
over TV10, RTL 5 en Sport7 is niet zo
aan haar besteed. De mannen van Van
den Ende hebben vertrouwen in deze
formule. En zij ook. „We gaan hier nog
een jaar of twintig mee door." Ze lacht.
Ellen Brusse spaart zelf ook Air Miles.
„Vanaf het begin. Heel fanatiek. Ik heb
ze nog niet gebruikt, maar sta wel op
het punt om er iets mee te doen. Waar
ik heen wil? Turkije - hoe heet het
daar - Istanboel! Een lang weekend
lijkt me heel interessant."
Brusse bestrijdt dat de Air Miles-klan-
ten een soort sluitpost vormen en met
minder service genoegen moeten ne
men. „Er is wel een beperkt aantal
stoelen per vlucht beschikbaar", weet
ze. „Je kunt zo'n kist natuurlijk niet
ongelimiteerd volzetten met Air Miles-
mensen. Stel, 180 man wil tegelijk naar
i
Ai M 1
e
Ellen Brusse: „We gaan hier nog een jaar of twintig mee door.
mij. Een dagje op zijn hoogst. Voor mij
hoort er 's avonds toch wel lekker eten
bij, met een borreltje enzo. Gezellig.
Mijn ideale vakantiebestemming is
zonnig en ik moet er kunnen uitrusten.
Als ik meer tijd heb, wil ik ook wel din
gen bekijken. Hoog op ons lijstje staat
Australië. Nou, daar ga je niet naar toe
een leuke voetbalwedstrijd in Milaan.
Dat kan niet."
Hoe gaat Ellen Brusse zelf het liefst op
vakantie? Met een goed gevulde beau
tycase shoppen in New York of een
survival door het oerwoud?
„Geen van beide. Je drie weken afbeu
len in het zweet, nee dat is niks voor
foto dijkstra
om in de zon te liggen.
„Ik ben geen kakelpot", omschrijft
Brusse zichzelf. „Straal een bepaalde
rust uit. En dat terwijl ik inwendig
knars van de zenuwen hoor. Iedere
keer als die rode lamp van de camera
brandt, ga je toch een beetje dood. Dat
gaat nooit over. Nooit."
