Rottier nu favoriet beker-kader
Afscheid Bettine Vriesekoop
6Zeeuws-Vlaanderen op recreatieve toer'
Dit
Renners trainen
in Kluisbergen
Tweede wedstrijd
zwemloopcircuit
Belgen zijn in vorm
in duel met Tjoba
In Eindhoven komt einde aan schitterende topsportcarrière
DE STEM
SPORT ZEELAND
B2
Regerend kampioen Theo Platjouw ontbreekt door oogkwaal
Kafelnikov niet
in Daviscupteam
Arie Dekker blijft
trainer van Hoek 2
Zwemwedstrijd
in Terneuzen
Piet de Reus kiest voor baas zijn in eigen zaalvoetbalhuis
de stem
DONDERDAG 30 JANUARI 1997
Van onze biljartmedewerker
Hulst - De titelstrijd beker
kader van het district
Zeeuws-Vlaanderen moet het
dit seizoen stellen zonder ti
telverdediger Theo Platjouw.
Een oogkwaal noopt de fana
tieke Axelse biljarter om aan
de zijlijn toe te zien wie zijn
titel overneemt in biljart- en
snookercentrum De Smickel
te Hulst.
BILJARTEN
Daar wordt zaterdag 1 en zondag
2 februari dit altijd aansprekende
kampioenschap afgewerkt onder
leiding' van de gelijknamige vere-
niging De Smickel. Niet met de
gebruikelijke acht finalisten,
maar slechts met zes man. Want
ook Terneuzenaar Koos Zwanink
moest zich op het laatste moment
afmelden. Door het wegvallen van
Platjouw en Zwanink zag wed
strijdleider Walter Mortier zich
genoodzaakt om de reserves aan
te spreken. Dion Bergmans gaf te
kennen geen tijd te hebben en ook
tweede resrve Jack de Maat kon
door verplichtingen elders niet in
het strijdperk aantreden. Zater
dag beginnen de wedstrijden om
12.00 uur en zondag gaat men om
13.00 uur verder. De finale ver
wacht men omstreeks 17.00 uur af
te werken.
Theo Platjouw vindt het bijzonder
jammer dat hij zijn titel niet kan
verdedigen. „Ik heb lang getwij
feld, maar het gaat echt niet. Men
heeft geconstateerd dat de druk in
één van mijn ogen veel te hoog is.
Als je dan inspannend moet turen,
en dat doe je zeker als je kader
38/2 speelt, dan krijg ik daar last
van. Vorig jaar tijdens het beker
kader in Eede heb ik zelfs geruime
tijd in een donkere ruimte moeten
zitten om mijn ogen tot rust te la
ten komen. Dat gaat in feite net
iets te ver. De dokter adviseerde
me nu niet mee te doen. Ik heb te
vens voor het Schelde Top Toer
nooi afgezegd. Met medicijnen
moet deze kwaal herstellen en dan
hoop ik wel aan het kampioen
schap topklasse bandstoten deel
te kunnen nemen dat van vrijdag
21 tot en met zondag 23 maart bij
De Kastelein in Eede gehouden
wordt."
Door het wegvallen van Theo
Platjouw lijkt Johnny Rottier uit
Groenendijk de belangrijkste
kanshebber om zijn titel over te
nemen, maar naast hem zijn nog
enkele kapers van kaliber op de
kust. Louis Dallinga (SBC Sluis
kil) en Kurt Verstraeten (De Kas
telein Eede) zijn eveneens spelers
die het klappen van de 'kader-
zweep' kennen. Rottier heeft wel
het nadeel dat hij de meeste ca
ramboles moet maken: 275. Dat is
50 carambnoles meer dan Dallin
ga en Verstraeten. Mogelijk dat
die handicap hem op kan breken.
De overige deelnemers moeten
heel wat minder caramboles ma
ken en zijn daardoor in staat voor
een verrassing te zorgen. Opnieuw
van de partij is Piet de Koeyer van
SBC Sluiskil, die gedurende lange
tijd geschorst was. Hij zal uit zijn
op eerherstel en op en top geladen
aan de start verschijnen.
Deelnemers: 1. Johnny Rottier (De
Smickel Hulst) algemeen gemiddelde
31,83, aantal te maken caramboles 275,
2. Louis Dallinga (SBC Sluiskil) 27,06
(225), 3. Kurt Verstraeten (De Kastelein
Eede) 20,23 (225), 4. Robert van Steven-
daal (Ed Horemans Axel) 14,08 (175), 5.
Cor Verlinde (De Smickel Hulst) 12,46
(175), 6. Piet de Koeyer (SBC Sluiskil)
11,74 (150).
Zondag - en als het weer eens niet mocht lukken
zelfs al een dag eerder - is het over. Dan slaat Betti
ne Vriesekoop (35) op de Europese Top 12 in Eind
hoven, die vrijdag begint, de laatste bal van haar in
ternationale loopbaan. Dan komt er een einde aan
een lange, vermoeiende, spraakmakende, trieste,
maar bovenal schitterende topsportcarrière van
meer dan twintig jaar. Na de laatste bal op haar
achttiende Top 12 krijgt Bettine Vriesekoop haar
feestje. Een dik- en zuur verdiend feestje. Voor een
pionier en een geboren vechtster. Van een schuchter,
jongensachtig dorpsmeisje dat evolueerde tot vrouw
van de wereld, het boegbeeld van het Nederlandse
tafeltennis. Een overzicht.
ontstijgen zat er niet in. Was ook
niet het streven.
Heftige meningsverschillen, rod
del en achterklap, slaande ruzies
met bondsbestuurders, coaches
en collega-spelers (het kopstoot
incident tussen Gerard Bakker en
ex-international Ron van Spanje
is legendarisch) liepen in de eer
ste jaren van succes als een rode
draad door het tijdperk Vriese
koop heen. De Nederlandse Ta-
feltennisbond - de Nederlandse
sport in het algemeen - was zo'n
gedrevenheid niet gewend, wist
zich geen enkele raad met de
speelster die over de landsgren
zen heen keek.
De Utrechtse Catharijnehal, me
nigmaal het domein voor de na
tionale kampioenschappen, was
daardoor bij herhaling meer een
vergadercentrum voor hoofd
schuddende en gestresste bonds
bestuurders dan een ontmoe
tingsplaats voor 's lands beste ta
feltennissers. Vaak, te vaak,
moesten toenmalig topsport
voorzitter Egbert Welsink en
NTTB-voorzitter Jaap Roeten
met rood aangelopen hoofden
verklaren waarom Nederlands
beste kwaad was weggebeend.
Waarom Vriesekoop niet in de
Oranjeploeg was opgenomen,
voor welke eisen de bestuurders
die keer niet wilden zwichten.
Door welke uitspraken ze die
keer door het lint waren gegaan.
Zo gaat dat met pioniers.
Voor Vriesekoop en Bakker stak
topsport anders in elkaar, gingen
de voorwaarden die de bond
schepte lang niet ver genoeg. Ze
moesten geregeld 'als een beer
door de porseleinkast', zoals de
Leidse assuradeur het eens om
schreef. Want alleen het beste,
het hoogste, was goed genoeg.
Verliezen kon niet, mocht niet en
'verkeerde' invloeden en anders
denkenden werden geboycot.
„Stomme drol," antwoordde
Bakker eens toen Vriesekoop op
een persconferentie werd ge
vraagd of ze de disco niet miste.
Door Hans Wagenaars
Eindhoven - Ze figureert
als Bekende Nederlander
al een poosje in die oer-
Hollandse tv-commercial.
Als een van de vijftien mil
joen Nederlanders stapt ze
lachend door zonnig Am
sterdam. Ze, Bettine
Vriesekoop, van 13 augus
tus 1961, geboorteplaats
Hazerswoude, verkeert
daarbij in het gezelschap
van onder anderen Hans
Kraay sr., Nelli Cooman en
Herman Brood.
Tegenwoordig wordt ze gevraagd
voor dergelijke commerciële acti
viteiten, mag ze gezien en wil ze
gehoord worden. Bettine Vriese
koop leeft, is vrij, heeft plezier in
wat ze doet. Vroeger, toen tafel
tennis het enige in haar leven
was, is een gesloten boek. 23 jaar
Bettine Vriesekoop. Een prachtig
drama, hoe tegenstrijdig dat ook
klinken mag.
Vriesekoop, boerendochter uit
een elfkoppig gezin waarvan de
vader vroeg overleed, moest zich
op een koude avond in 1973
strekken om door het raampje
van de trainingszaal te kunnen
kijken. Daar, op een steenworp
afstand van een idyllisch brugge
tje in een rustige wijk van Hazer
swoude, maakte ze kennis met de
sport die haar leven zou beheer
sen. Met de man die driekwart
van haar loopbaan zou uitstippe
len en de volgende zestien jaren
van haar leven zou bepalen. Ze
drukte haar neus plat tegen de
ruit, poetste de condens weg en
was meteen geobsedeerd. Dat
wilde ze ook kunnen, veel beter
zelfs. En Gerard Bakker wenkte
haar binnen.
Een schuchter, jongensachtig
dorpsmeisje van amper twaalf
lentes schuifelde het naar zware
arbeid ruikende trainingszaaltje
van Avanti binnen, kreeg een
batje in de knuisten gedrukt en
tafeltennis in Nederland zou
nooit meer hetzelfde zijn. Want
Vriesekoop was een groot talent,
een product van de natuur, dat in
het Nederlandse tafeltenniskli-
maat van goedwillende hob
byisten niet zou kunnen rijpen.
Nederland had wel enkele spelers
en speelsters die het celluloid
balletje naar Nederlandse maat
staven aardig konden raken,
maar de Europese middelmaat
Bettine Vriesekoop neemt op haar achttiende Top 12 afscheid van internationaal tafeltennis.
FOTO ANP
Gehersenspoeld
Het was niet expliciet de disco
die Vriesekoop miste. Ze werd
gehersenspoeld, ging zich gedra
gen zoals haar coach het van haar
verwachtte. Kleedde zich naar
zijn smaak en trainde op de ma
nier zoals het haar werd voorge
schoteld: met een met staal ver
zwaard batje, met zakken zand
op de rug van links naar rechts,
van voor naar achter. Met op
kleuren en geluiden gebaseerde
reactiespelletjes: rood voor back
hand, blauw voor forehand; piep
voor topspin, boem voor backs-
pin. „Bettine wordt ziek als ze
niet traint," was de overtuiging
van haar trainer.
En Vriesekoop? Vele jaren ach
tereen zweeg ze, stemde ze toe.
En later: „Het belang van plezier
heb ik te laat ingezien. Ik heb te
lang nagelaten me te amuseren.
In mijn hele eerste periode tot
1989, toen ik er voor een jaar tus
senuit ging, bestond plezier uit
trainen, trainen en trainen. En als
ik gewonnen had: vuist in de
lucht. Een leuke training kende
ik niet. Ik trainde vaak tegen
heug en meug. Anders zou ik in
de wedstrijd niet goed spelen,
dacht ik."
De kadaverdiscipline, de
Spartaanse trainingsmethoden,
het gefoeter en getier, de ontwor
teling van Vriesekoops persoon
lijkheid hadden ook grote succes
sen tot gevolg. Ze behaalde 29
nationale titels, werd in 1982
(Boedapest) en 1992 (Stuttgart)
Europees kampioene en won de
Europese Top 12 in 1982 (Nantes)
en 1985 (Barcelona). Ze nam van
af 1977 aan tien WK's deel, be
leefde de Olympische Spelen van
Seoul ('88), Barcelona ('92) en
was vorig jaar in Atlanta voor de
derde keer op rij van de partij.
Keerpunt
De Spelen van Seoul, die door het
verlies in de kwartfinales tegen
de Tsjechische Marie Hrachova
in een deceptie eindigden, vorm
den het keerpunt in de toen al
schitterende loopbaan van
Vriesekoop. Het was tijd voor
herstel, afkicken en bezinning.
Maar eenvoudig was dat niet.
„Als je twaalf jaar te maken hebt
gehad met een zo overtuigd en
overtuigend persoon, dan kom je
er niet zo simpel uit."
Ze nam een jaartje afstand en
keerde in 1989 vrij onverwacht
op het podium terug. Bij Ragusa
op Sicilië stelde het tafeltennis
niet veel voor ('Ik sta alleen te
serveren'), maar het geld was er
goed en de twintig weekeinden
dat ze er was, voelden als een va
kantie. „Overdag een stad bekij
ken, 'savonds een wedstrijdje
spelen en als ik zin heb blijf ik
een dagje langer," zei Vriesekoop
over het overbruggingsjaar.
Dat vrijblijvende hield Vriese
koop echter slechts een jaar vol.
Niet langer. Ze ontdekte dat haar
capaciteiten in een ontspannen
sfeer minstens zo goed naar voren
kwamen. Ze stelde zich naar de
bondsbestuurders en binnen en
buiten de nationale selectie cou-
lanter op, maar omdat het vogel
tje nu eenmaal zingt zoals het ge
bekt is, ging ze het gevecht om de
hoogste eer nóg een keer aan.
Eind 1990 was ze weer beschik
baar voor internationale wed
strijden, al was het typisch des
Vriesekoops dat ze niet onverlet
liet dat het programma in dienst
van haar eigen aspiraties zou
staan. De 'nieuwe Vriesekoop',
van het dorp Hazerswoude in
middels verkast naar Amsterdam
(„een wat wereldser stadje"), zag
wel in dat ze naar vergaande
middelen moest grijpen om haar
streven ook maar enige kans van
slagen te geven. Het verleden had
immers onomstotelijk aange
toond dat talent en ongebreideld
en compromisloos fanatisme niet
toereikend waren. Vriesekoop
besefte dat ze moest proberen
door te dringen tot de kern, tot de
denk-, leef-, gevoels- en bele
vingswereld van haar aartsriva
len. Dat ze in de huid van de Chi
nezen moest kruipen.
„Je kunt niet harder dan hard
trainen. Wat je dan rest? Je ver
diepen in de spirituele kant. Door
meditatie en ontspanning kun je
een hogere staat bereiken. Je ont
stijgt je lichaam niet alleen door
het te pijnigen," verklaarde ze
haar besluit om naar China terug
te keren.
In 1979 was ze al eens naar de
voorraadschuur van het tafelten
nis geweest. Ze had haar spaar
potje met tienduizend gulden er
voor omgekeerd om stage te kun
nen lopen in het National Institu
te of Physical Education in Pe
king. Ze was in haar uppie vijf
dagen onderweg geweest om er te
komen, verbleef er twee maanden
met een onverstaanbare tolk en
een gebrekkig Engels sprekende
Somalische student sportacade-
mie temidden van giechelende
meisjes, die net als zij op een ka
mertje van één bij twee meter in
tern waren. Een teiltje met wat
spulletjes voor hygiëne en een
stapeltje kleren waren hun enige
bezit.
Open ogen
In 1991 keerde Vriesekoop terug
naar Peking. Zonder de druk die
twaalf jaar eerder door haar trai
ner was opgelegd. „Ik wilde het
op mijn manier overdoen: met
open ogen, ontspannen." Voor
het weekblad Vrij Nederland
hield ze een dagboek bij van haar
belevenissen en later verscheen
haar boek 'Heimwee naar Pe
king'. Daarin verhaalt ze over
Chinese zwemsters met wit haar
(„Een verzameling Chinese albi
no's? Nee, van mijn begeleider
begrijp ik later dat het zwemwa
ter zoveel bleekmiddel bevat dat
van de oorspronkelijke haarkleur
niets overblijft") en van volwas
sen mannen (qi-gong-acrobaten)
die zich in babypakjes wurmen.
De moraal, volgens Vriesekoop:
„Jij moet je hoogste performance
halen. Je hoort je tegenstander
dan ook niet te haten. Het tatoïs-
me zegt dat het niet belangrijk is
om van je tegenstander te win
nen, maar van jezelf." Een jaar
later, in Stuttgart en op 31-jarige
leeftijd, greep Vriesekoop voor de
tweede keer de Europese titel.
Op WK's en op Olympische Spe
len werd het echter nooit wat.
Daar heerste steeds een Chinees
legertje. Onder aanvoering van
Deng Yaping, een kleine, licht
voetige en onverstoorbare drib
belaarster. Vriesekoops lastigste
tegenstander, mede verantwoor
delijk voor een onvoltooide maar
prachtige loopbaan.
Dit weekeinde in Eindhoven, op
haar achttiende Top 12, gaat het
Bettine Vriesekoop eens niet om
de prestatie, om het bereiken van
de halve finale op zondag. Ze wil
goed spel op de tafel leggen. Ze
wil een mooi en waardig af
scheid. „Als je afscheid neemt, is
meedoen mooi genoeg."
Van onze korfbalmedewerker
Goes - De oefenwedstrijd, die Tjoba tegen de Belgische se
lectie speelde als voorbereiding op de korfbalinterland Ne-
derland-België, is met grote marge door de Belgen gewon
nen.
Tjoba kwam er alleen de eerste
twintig minuten aan te pas.
Een prima start leverde een 4-
2-voorsprong op, die bereikt
werd met goed korfbal en
schitterende acties. Het in een
behoorlijk aantal opgekomen
publiek ging er eens goed voor
zitten, maar dat duurde niet al
te lang. De Belgische selectie
maakte er bepaald geen 'uit
stapje' van. De Belgen speelden
bijzonder fel en kwamen bij 6-
6 weer op gelijke hoogte. Ook
bij 6-8 leek Tjoba nog mee te
kunnen, maar de Belgen namen
het initiatief geheel over. Met
een indrukwekkende schot
kracht ging de rust in met 7-15
Na de hervatting is Tjoba niet
meer in de wedstrijd geweest
De Belgen legden de zwakke
punten bloot, drongen Tjoba
ver van de korf, waardoor het
moeilijk acties kon maken. Bo
vendien was het Belgische
schot erg zuiver. Met 15-30 als
eindstand was Tjoba-coach
Han Verbeke niet echt tevre
den.
Van onze sportmedewerker
Philippine - De wielervereniging Zeeuws-Vlaanderen houdt
zaterdag een trainingsdag in Kluisbergen in België. Om 08.30
uur vertrekt het gezelschap vanaf Atlanta in Sluiskil waarna
men naar de opstapplaats aan de Belgische grens nabij Trac-
taatweg/Zelzate rijdt. Daar worden de gegadigden in auto's
ondergebracht.
Volgens ploegleider Ab Verplan-
ke kan iedereen mee. Dat wil
zeggen cyclosportieven, nieuwe
lingen, junioren, vrouwen en de
amateurs, maar ook trimmers
kunnen de trip meemaken. Wilf
red Raas treedt dit seizoen op als
begeleider van de junioren.
Ook zaterdag 15 februari - een
dag na de ploegenvoorstelling -
gaat het gezelschap richting
Kluisbergen. Op 21, 22 en 23 fe
bruari is de wielervereniging te
gast in Schin op Geul in Lim
burg waar de tenten voor een
trainingskamp worden opgesla
gen. De 'afdeling' cyclosportie
ven van de wielervereniging
Zeeuws-Vlaanderen krijgt ge
stalte met onder anderen de vol
gende renners: Kees de Wijze,
Peter Hofland, Jean Marc Dage
vos, Jacky Fortrei, Rudi Rabout,
Rik de la Ruelle, Pascal de Rij.
cke, Arjan Klaasse en Sander
Geijs.
Moskou (afp) - Jevgeni Kafel
nikov is niet beschikbaar voor
het Russische Daviscupteam dat
in de eerste week van februari in
Durban speelt tegen Zuid-Afri-
ka. De Rus heeft eind vorig jaar
tijdens de training een blessure
aan zijn rechterhand opgelopen.
Hij speelde daarom ook niet tij
dens de Australian Open.
Het Russische team bestaat nu
uit Andrej Tsjesnokov, Alexan
der Volkov, Andrej Olkovsky en
Andrej Tsjerkasov.
Van onze sportmedewerker
Vlissingen - In Vlissingen wordt zaterdag 1 februari de tweede
wedstrijd van het Zebra-zwemloopcircuit afgewerkt. Ook deze
keer loopt het bij competitieleider Sjaak Sinke niet storm wat
voorinschrijvingen betreft. Slechts zo'n 45 deelnemers hebben
zich aangemeld.
Onder hen wel de nummers een
en twee van de openingswed
strijd in Oostburg, Niels Koole en
Miquel van Tongeren. Ook de
winnares bij de vrouwen, Chan-
tal Maat, is van de partij. Verdere
belangrijke namen die in de voor
ste regionen worden verwacht
zijn: Sjaak de Kok, Johan van
den Branden, Rens Lobbezoo en
Bram van de Wege.
Bij de veteranen zijn Pieter Ver-
hage, Kees van Ginderen en Wilf-
ried de Kort de mannen die voor
de winst gaan. Op de korte af
stand gaat het bij de vrouwen
tussen Marianne Provoost, Nicole
van de Schelde, Therése Schuit
en Martine Maat. De afstanden
die op het programma staan zijn:
Van onze verslaggever
Hoek - Arie Dekker blijft ook
volgend seizoen in dienst van
KNVB-zaterdaghoofdklasser
Hoek. De Axelaar neemt dan
voor het derde seizoen de tweede
selectie van de Zeeuws-Vlaamse
topclub onder zijn hoede. Dekker
bereikte maandag overeenstem
ming met het Hoek-bestuur.
250 meter zwemmen, 2,5 kilome
ter lopen (jeugd), 500 meter
zwemmen en 5 kilometer lopen
(kort) en 1000 meter zwemmen en
10 kilometer lopen (lange). De
eerste start is om 14.00 uur met
een serie lange afstand m het
Sportfondsenbad.
Van onze zwemmedewerker
Terneuzen - Komend weekend
worden in Nieuwegein de Ne
derlandse zwemkampioen-
schappen voor junioren ge
houden waarvoor ook een
aantal Zeeuwen zich hebben
geplaatst.
In Terneuzen wordt zondag 2 fe
bruari de vijfde speedojaargang-
wedstrijd van het seizoen ge
zwommen voor de jeugd tot en
met 11 jaar. Deze wedstrijd is een
week vervroegd in verband met
het komende carnaval. Op deze
wedstrijd starten uitsluitend
jeugdleden van de Zeeuws-
Vlaamse zwemclubs. Het doel is
zich te klasseren bij de top-®
van Nederland of het bemachti
gen van een finaleplaats.
Door Rinus Verberkmoes
Terneuzen - „Zonder ons zou
er niet zijn gevoetbald," is de
klare taal die Piet de Reus,
voorzitter van het zaalvoet
balrayon Terneuzen en preses
van de in oprichting zijnde
'Recreatieve zaalvoetbalcom
missie Zeeuws-Vlaanderen',
oppert aan de vooravond dat
de regio massaal kiest voor re
creatief voetbal. „We gaan
overal zelf voor zorgen," aldus
De Reus.
ZAALVOETBAL
Zaalvoetbal in Zeeland heeft
sinds het zijn intrede deed altijd
een eigen koers gevaren. Botsin
gen met de KNVB waren legio.
Regels stonden op papier, maar
werden simpelweg genegeerd.
Oogluikend werd vrijwel alles
toegestaan. De rayons bepaalden
daardoor min of meer het reilen
en zeilen en dat gaf eigenlijk nim-
mer problemen. De botsingen die
na die voorgevechten nog ont
stonden lagen veelal in het feit
dat de KNVB een soort piramide
vorm voor ogen had.
Kampioenen moesten doorstro
men. Prestatief bezig zijn was het
motto dat de KNVB hanteerde. Of
beter gezegd, wilde toepassen.
Clubs moesten bij het behalen
van een kampioenschap noodge
dwongen promoveren. En aange
zien men dat vaak niet deed, wer
den andere oplossingen gezocht
of zelfs teams opgeheven. Aan de
andere kant van de ranglijst hoort
bij het competitiegebeuren degra
deren. Helaas, zo moest men vaak
constateren, gebeurde dat even
min, omdat er uit de rayons geen
interesse was om een klasse hoger
uit te komen. Of liever nog, buiten
het rayon te gaan spelen. Laat
staan de provincie in te gaan of
erger buiten de provinciegrenzen
te moeten gaan voetballen.
Een complexe materie die 'ge
steund' werd door overkoepelen
de organisaties, die als paraplu
gelden voor tal van clubs. Voor
beelden zijn hier de HuZaVo in
Hulst, ZVA'81 in Axel en Zavio in
Oostburg. Deze structuren wor
den volgens Piet de Reus door
'Breda' niet erkend. „Daarnaast
functioneert het bondsbureau
niet en is er teveel bureaucratie.
Er zijn mensen aangewezen om
de zaken te runnen, maar zij kun
nen het niet of krijgen geen poot
aan de grond," weet De Reus, die
ervan overtuigd is dat er bij de
overgang van Middelburg naar
Breda, iets fout is gegaan. „Wat
weet ik niet. Het gevolg is dat er
veel wantrouwen is rchting KN
VB. Vandaar dat we de vinger aan
de pols houden."
In dat vingertje aan de pols hou
den, adviseren De Reus en zijn
mede-commissieleden, de rayons
de automatische afdrachten rich
ting KNVB te blokkeren. De zo
genaamde 'rekening courant'
moet volgens de Terneuzense pre
ses alleen nog aangesproken wor
den voor duidelijke kosten die de
KNVB in rekening brengt. De
Reus: „De kans is groot dat diver
se arbiters geen vergoedingen
krijgen voor fluiten bij bijvoor
beeld de HuZaVo. Om die toch te
betalen moeten we geld achter de
hand houden om ze eventueel zelf
hun vergoedingen uit te keren."
Kortom, wantrouwen te over
richting KNVB Zuid 1 na eerder
altijd met de KNVB afdeling Zee
land soepel door de bocht te zijn
gegaan. Althans, zo ervaart men
dat nu.
Ondanks dat er veel mis is gegaan
bij de fusie van de districten Zee
land, Dordrecht en Noord-Bra
bant, blijkt met name het zonder
overleg afschaffen of erkennen,
van de diverse rayonbesturen
hard te zijn aangekomen. Temeer
daar dit gepaard is gegaan zonder
ook maar enig bedankje. Rayon-
besturen en commissies, die ech
ter niet van opgeven wisten, maar
gewoon aanbleven en de zaken
draaiende hielden.
„Zonder ons was er nu geen com
petitie geweest, omdat men som
mige rayons niet erkent," aldus
De Reus. Een, opstelling die naar
'macht' ruikt. Piet de Reus: „Zo
mag je het best stellen. Wij luiste
ren naar de basis en leggen niet
alles van bovenaf op. De KNVB
doet dat wel en dat is de reden dat
we recreatief gaan. In Terneuzen
koos men er massaal voor. Het
zelfde gebeurde in Hulst. Oost
burg, Zavio en mogelijk ook Ore-
vo, gaan mee en in Sas van Gent
heeft men laten weten zich even
eens aan te sluiten. Uit Axel heb
ik nog niets vernomen. Maar ook
zij zijn welkom als we volgend
seizoen in een Zeeuws-Vlaamse
competitie uitkomen. Want dat
gaat gebeuren."
In die opzet verandert er ogen
schijnlijk weinig. De rayoncom
petities blijven evenals de regio
competities zoals het nu is. Een
oversteek naar teams boven de
Westerschelde is dan alleen nog
noodzakelijk voor teams die
'prestatief' spelen. Momenteel
zijn dat De Cocq, dat nog een
jaartje doorgaat of mogelijk dit
jaar terugkeert, en ZVH Morres 1.
De kans dat Première/Zaman de
stap richting prestatief spelen
eveneens maakt, is niet uitgeslo
ten.
De rest houdt het bij lekker spe
len in de regio. Niets meer en
niets minder. Zo was het en zo
moet het blijven. Een 'eis' die er
altijd was, maar door de KNVB
niet meer wordt gehonoreerd. Een
voordeel, althans richting arbi-
ters, is dat men onder eigen be
heer garandeert dat de leidsman
binnen een maand zijn declarant
bijgeschreven weet. Iets wat de
laatste tijd binnen de KNVB en
utopie was.
Het recreatief gaan van Zeeuws-
Vlaanderen binnen de KNWi
waardoor verzekeringen
tuchtrechtspraak gehandhaafd
blijven, is overigens in Zeel®'
niet nieuw. In Zierikzee is dat
zo en De Bevelanden staat even
als Walcheren op de drempel dl
voorbeeld te volgen, zo bleek on
langs tijdens een bijeenkomst fl
Vlissingen.
Naast Piet de Reus, die in het re
giobestuur in oprichting de r»
van preses vervult, is Theo d
Smet uit Oostburg secretaris
Joost Tollenaar uit Terneu#
competitieleider. Verder is er bin
nen het nieuw te vormen bes(u
een zetel voor een afgevaardigd
van elk rayon. Hieruit zal o<
penningmeester moeten
gekozen.
pe J-League in Japan bele
zijn vierde editie. Sinds 19
golf door het Land van de
landse profspelers en gekw
open armen ontvangt. En v
Van Hennie Meijer tot Mie'
Paus tot Pierre Littbarski,
ry Lineker, van Hans Gillh
Vanenburg tot 'Toto' Schill
Hans Ooft zag de afgelope
men en gaan in het land w
voor handen zijn. Bijvoorb
Yamaha en Panasonic four-
die vergelijkbaar zijn met
Barcelona, AC Milan of Ba
De 'hype' rond de J-League
jaar iets minder fel zijn ge~
WK dat Japan in 2002 sam
niseert, blijft voetbal 'hot'.
Ook Peter Bosz en Jan Vers
jaar voor een Japans avont
Eind september speelde Bo
voor Feyenoord en koos voo
Versleijen promoveerde bij
trainer tot hoofdcoach. Str
heel Japans voetbaljaar.
Door Eddy van der Beek
Tokyo - Hij is een voetbaldie
Bosz niet zijn als hij tijdens g
voor een volstrekt ander onde
waar hij met zijn trainer Jan
bezoek begin december voor
doet hij dat ook.
Bosz (33) is een sociaal bewogen
mens die graag over misstanden
of grote gebeurtenissen in de we
reldgeschiedenis praat. Zo op
zijn tijd discussiëren of analyse
ren, daar houdt hij wel van.
Enkele weken geleden, na afloop
van de J-League, is hij met zijn
gezin naar Hiroshima gereisd.
Voor een bezoek aan zijn voor
malige trainer bij Feyenoord
Wim Jansen, die inmiddels zijn
baas San Frecce de rug heeft toe
gekeerd. Bosz, zijn echtgenote en
hun drie jonge kinderen hebben
in het Vredespark rondgelopen
waar het Vredesmuseum herin
nert aan die deerniswekkenede 6
augustus 1945. Toen de Ameri
kaanse bommenwerper Enola
Gay zijn verschrikkelijke lading
liet vallen.
Peter Bosz: „Het was de tweede
keer dat ik daar kwam. In 1993
ben ik er ook al een keer met
Feyenoord geweest. Ook nu weer
maakte dat Vredespark met dat
museum een diepe indruk op me.
Het is verpletterend en indruk
wekkend tegelijk. De foto's, de
verhalen. Ik kan het gewoon niet
navertellen. Toen de atoombom
ontplofte, ontstond op die bewus
te plek in Hiroshima een hitte
van 30.000 graden. Kun je je dat
voorstellen, 30.000 graden. Men
sen, dieren, huizen; alles schroei
de gewoon weg. Alle wereldlei
ders zouden daar eens een keer
moeten gaan kijken. Lijkt me
heel leerzaam."
Offer
„Het leed in Hiroshima en ver
daarbuiten is nog steeds groot,
maar toch gaan de Japanners er
op een speciale manier mee om.
P
h
Door Arjen Vos
Amsterdam - Als speler stond
IJzeren' Rinus Israël - in
combinatie met Theo 'De
Tank' Laseroms - symbool
voor hardheid en onverzette
lijkheid. Met Feyenoord won
hij de eerste Nederlandse Eu
ropa Cup. Halverwege de ja
ren tachtig werd Marinus Da
vid Israël uitgeroepen tot
kroonprins van het Neder
landse trainersgilde.
Vif FC Den Bosch, Feyenoord,
AOK Saloniki, BW Den Bosch
en Dinamo Bukarest werd hij
zells assistent-bondscoach, maar
gelopen voorjaar hield hij het
voorgezien. Inmiddels is het win-
er' maar een nieuwe baan, bij
efn dub, heeft Rinus Israël nog
steeds niet.
Rinus Israël, 54 jaar inmiddels,
omt op een koude dinsdagmid-
ag precies op tijd binnengewan-
eld. „Ik heb net mijn kleindoch-
u r, va.n school gehaald. Sinds juli
ik trouwens ook een klein-
°°?- ^ee> die hoeft niet te gaan
.fallen, alhoewel ik het wel
?0U. vinden. Eén supporter
neett hij in ieder geval al."
Pa Rinus koestert zijn klemkin-
ren. Hij heeft ook tijd genoeg
or ze, want hij zit inmiddels al
boïu Tinnnden thuis. Waarom
S raël noS §een club? Hij
hP i Z1^n schouders op. „Daar
n lk ook nieuwsgierig naar. Het
ti
t(
N
er
bi
th
H
le
ee
te
D
st
si
kr
E<
be
zo
m
la
di
m
ki
