Frankrijk ziet Afrika als achtertuin
Resii
van
fors
Stem,
Wat
zou
Hoe gehandicapt mag een Bondskanselier eigenlijk zijn?
Voor de Belgen telt
alleen de euro maar
Fransen willen steeds
eerder met pensioen
Investeri:
DE STEM
BUITENLAND
1 DESTEM
Afrika blijft het privé-stokpaardje van de Franse presidenten
Duitse rolstoel-politicus Wolfgang Schauble probeert taboe te doorbreken
'Door duurde
Toeslag op
vakantievlueht
gehandhaafd
WOENSDAG 29 JANUARI 1997
Door Wilko Voordouw
Parijs - Het wordt in Frankrijk al
jaren met een zekere aanhoudend
heid gezegd: de Franse politiek in
Afrika is een catastrofe. En toch
blijft Frankrijk actief op het zwar
te continent, met name in West- en
Midden-Afrika. De Franse presi
denten beschouwen Afrika als een
speeltuin, als een mogelijkheid om
de wereld te tonen dat het land nog
altijd meetelt. Maar eigenlijk stelt
het land zich eigenlijk nog altijd als
koloniale macht op.
Zo'n 8.500 soldaten - voornamelijk van
het Vreemdelingenlegioen - zijn op dit
moment in Afrika gestationneerd. Ze
moeten regelmatig optreden, om zitten
de dictatoren als Ange-Félix Patassé
van de Centraal-Afrikaanse Republiek
uit de problemen te halen. Onlangs ge
beurde dat weer. Rebellen trokken in
Bangui op naar het presidentiële paleis.
Voor de derde keer in amper een jaar
versperden de Franse legionnairs hen
de weg.
Ditmaal trokken de rebellen zich niet
zonder slag of stoot terug. Een Franse
officier en een onderofficier werden
neergeschoten. Daarop grepen de 1.600
Franse militairen in. Met zwaar mate
rieel werden de rebellen uit de hoofd
stad teruggedrongen. Aan Cen
traal-Afrikaanse zijde vielen tien do
den. Volgens de rebellenleider, de in
Frankrijk opgeleide kapitein Saulet,
lag het aantal doden veel hoger.
Met de actie werd de belofte van presi
dent Chirac, op de Frans-Afrikaanse
top in Ouagadougou, dat 'de periode
van unilateraal ingrijpen op Afrikaan
se bodem ten einde is' teniet gedaan.
Chirac rechtvaardigde zich door te zeg
gen dat 'wie het Franse leger aanvalt,
mag rekenen op een afstraffing'. Hij
kon de indruk niet wegnemen dat
Frankrijk weer eens partij had gekozen
en tussenbeide was gekomen in een
binnenlands conflict. En dat, terwijl er
geen enkele reden was om in te grijpen.
Immers, de afspraken tussen de Afri
kaanse landen waar soldaten zijn ge
stationneerd, gaan niet verder dan het
verdedigen van de landen in geval van
een buitenlandse aanval. Frankrijk
laadt steeds meer de verdenking op
zich dat het de rol van de gendarme in
Afrika speelt en bepaalt welke dictator
wel of niet op de troon mag zitten.
Puinhoop
Ook Frankrijk weet dat een man als Pa
tassé volstrekt ongeschikt is als presi
dent. Hij werd in 1993 min of meer de
mocratisch gekozen, maar maakt van
zijn land een puinhoop. Het leger
wacht al maanden op soldij. Vandaar
de drie opstanden, in minder dan een
jaar tijd.
Patassé wordt door Parijs - ter plaatse
gesteund door betrouwbare vrienden
als de Gabonese president Omar Bongo
en. de Malinese oud-president en gene
raal Amadou Toumani Touré - nu tot
een vergelijk met zijn opstandige mili
tairen gedwongen. Niemand in de
Franse hoofdstad verwacht dat een
eventueel staakt-het-vuren lang zal
duren.
Frankrijk kwam nog een keer in het
nieuws, in verband met Afrika. Zo zou
den twee oud-gendarmes - hoogst
waarschijnlijk met de zegen van het
Elysée - zich in de strijd in oostelijk
Zaïre hebben geworpen. Alain le Carro,
voormalige chef-veiligheid onder pre-
Franse troepen begeleidden in mei vorig jaar de evacuatie van Europeanen uit Centraal-Afrika. Afrikaanse opstandelingen vielen toen het paleis van president
Ange-Felix-Patassé aan. foto reuter
sident Mitterrand en Robert Montoya,
specialist in terrorismebestrijding zou
den 200 tot 300 huurlingen hebben ge
worven. Die moeten in oostelijk Zaïre
het reguliere leger van maarschalk Mo
butu te hulp schieten bij de bestrijding
van de opstandelingen. De betrokkenen
ontkennen.
Ingrijpen
Als een van de weinige staatshoofden
dringt Chirac nog altijd aan op een in
ternationaal ingrijpen in het merenge
bied. En ook die aandrang mag worden
toegeschreven aan de wens van Frank
rijk om in Afrika mee te blijven tellen.
De Afrikaanse politiek is altijd het ex
clusieve stokpaardje geweest van de
opeenvolgende presidenten.
Nadat generaal De Gaulle de meeste
Franstalige Afrikaanse landen in de
zestiger jaren hun onafhankelijkheid
schonk, sloot hij tegelijkertijd met een
aantal van hen defensie-afspraken.
Frankrijk mocht militairen stationeren
in bij voorbeeld Tsjaad, Djibouti, Sene
gal, Kameroen, Gabon en de Cen
traal-Afrikaanse Republiek. Deels was
dit als militaire ondersteuning van de
jonge regeringen. Deels ook om de toen
nog grote Franse belangen te bescher
men. Deels ook om het gevaar van het
oprukkende communisme een halt toe
te roepen. Maar vooral om als een hond
die zijn poot optilt het territorium
(lees: invloedssfeer) aan te geven.
Frankrijk wilde zo als wereldmacht
mee blijven tellen en zette onder meer
een hoge borst op tegen de zo gevreesde
Engelse of Amerikaanse overheersing.
Na De Gaulle was Afrika dus typisch
een kwestie van de staatshoofden. Het
Elysée heeft een zogenaamde Afri-
ka-cel van waaruit het Franse optreden
wordt bekokstoofd. Giscard mocht
graag op groot wild gaan jagen en sloot
vriendschap met keizer Bokassa van -
alweer - de Centraal-Afrikaanse Repu
bliek. De fameuze diamantenaffaire
kostte hem zijn herverkiezing in 1981.
Mitterrand wilde net als De Gaulle
graag via Afrika bewijzen dat Frank
rijk een belangrijk land is. Voor deze
twee 'ouderwetse' politici was de in
vloed in Afrika een heilig principe.
Chirac schaart zich in het rijtje van zijn
voorgangers.
Frankrijk zonder Afrika is ondenkbaar.
In zekere zin is het een onberedeneerde
bezitsdrang. Het weekblad l'Evene-
ment du jeudi verklaarde onlangs die
impulsieve liefde voor Afrika van de
Franse presidenten als volgt: „Afrika is
voor een Franse president een lollig
continent, dat hem afleidt van het be
sturen van zijn ondankbare, humeurige
en dwarsliggende volk. De 'bevriende'
koninkjes zijn onderdanig, de vrouwen
zijn galant, de massa's zijn enthousiast
en de t-shirts zijn bedrukt tot eer en
glorie van het Grote Franse Stam
hoofd."
Toen Jacques Chirac werd gekozen rea
geerde Afrika enthousiast. Want Chirac
noemde zich de erfzoon van De Gaulle,
de man die Franstalig Afrika naar de
onafhankelijkheid had geleid. Door een
van zijn allereerste buitenlandse be
zoeken te reserveren voor enkele Afri
kaanse landen, scoorde Chirac hoog op
de hitlijsten ten zuiden van de Sahara.
Een van de leiders van de Centraal-
Afrikaanse legeropstandelingen die in
mei vorig jaar negen dagen lang de
hoofdstad van het land onveilig maak
ten. foto reuter
Maar door Afrika als een soort gereser
veerde achtertuin van Parijs te blijven
behandelen, loopt Frankrijk wel het ri
sico zich te branden.
Door Frans Wijnands
Bonn - 'De kroonprins in een
rolstoel'. Het zou de titel van
een navrant sprookje kunnen
zijn. Maar het is in Duitsland
al jaren politieke realiteit.
De gedoodverfde opvolger
van regerend Bondskanselier
Helmut Kohl, de CDU-frac-
tieleider Wolfgang Schauble
(54), zit sinds oktober 1990 in
een rolstoel: verlamd, gehan
dicapt.
Kreupel, zoals hij zelf keihard
zei. Dat hij Kohl - ergens na
1998 - zou kunnen opvolgen
acht hij niet langer uitgesloten.
„Ik zou het aan kunnen", zei hij
in een 'Stern'-interview. „En
Kohl weet dat ik het kan".
Dat hij in de christen-democra
tische CDU als 'kroonprins'
wordt beschouwd amuseert
hem: 'de democratie kent geen
kroonprinsen', reageert hij.
Evenmin zegt hij last te hebben
van het 'prins Charles-syn-
droom' die ook maar moet af
wachten wanneer hij zijn moe
der (eventueel) mag opvolgen.
Schauble zelf blijft benadruk
ken dat Kohl in 1998 opnieuw
als kanselierskandidaat moet
aantreden, 'in het belang van
land en volk'.
Kreupel. Schauble weet hoe er
over hem gepraat wordt. Achter
zijn rug. Hij koos recentelijk be
wust voor dat woord inplaats
van het milder klinkende 'ge
handicapt'.
Op een CDU-partijbijeenkomst,
ergens in de provincie, schoot in
1990 een geestelijk gestoorde
man op Schauble. Twee schoten,
die hem vanaf het middel ver
lamden. „En nog geluk gehad.
Twee millimeter hoger en ik had
er ook nog twee verlamde armen
aan over gehouden". Dat zou het
einde van zijn politieke carrière
hebben betekend.
Maar de onderlijfverlamming
remde Schauble niet. Hij werd
diverse keren geopereerd, leerde
leven in en met een rolstoel,
koesterde een jaar of wat gele
den zelfs nog vage hoop. Op een
medisch of ander wonder. In
middels heeft hij zich verzoend
met zijn onherstelbare verlam
ming. „Ieder mens heeft een
overlevingsinstinct. Daar zie ik
niets heldhaftigs in", schreef hij
in zijn recent verschenen 'Poli
tieke biografie', Schauble beseft
geen andere keus te hebben dan
in zijn werk en in de openbaar
heid onbevangen te blijven. „Als
ik me voor m'n handicap begin
te generen ben ik verloren".
Bellenblazerij
Nu heeft hij zélf het taboe door
broken waar de Duitse media de
afgelopen jaren uiterst omzich
tig mee zijn omgesprongen: een
kanselier in een rolstoel, kan
dat? Nee, roept de Beierse zus
terpartij CSU. De Beierse minis
ter-president Edmund Stoiber
vorig jaar: 'Schauble is voor ons
niet acceptabel. Die redt 't niet'.
De leider van de CSU-groep in
de Bondsdag Michael Glos,
noemde de mogelijke kandida
tuur van Schauble deze week
nog 'bellenblazerij'. Niet alleen
vanwege die rolstoel, maar de
De Duitse politicus Wolfgang Schauble, die zijn ambities om Bondskanselier Kohl op te volgen,
bijna in rook zag opgaan toen hij gehandicapt raakte. foto anp
CSU levert liever een kandidaat
uit eigen rijen als Kohl er mee
stopt.
Ook anderen hebben grote twij
fel of Duitsland vanuit een rol
stoel kan worden geregeerd.
Schauble's vrouw Ingeborg ziet
een verkiezingscampagne van
uit een rolstoel niet zitten. 'En
hij zou daar zelf ook niet geluk
kig mee zijn', wordt ze geci
teerd. Er schuilt vooral liefde
volle bezorgdheid achter zo'n
uitlating. Al heeft haar hoog-in-
telligente man, met ijzeren wils
kracht, veel fysieke onafhanke
lijkheid bereikt: hij rijdt zijn
rolstoel altijd en overal zélf en
hij laat zich nooit duwen. Hij
reist regelmatig naar het bui
tenland, heeft in een aangepaste
auto leren rijden, komt zonder
hulp in en uit bed en jogt - in
een handaangedreven rolstoel
op drie wielen - ieder weekeinde
urenlang door de natuur rond
zijn woonplaats aan de uitlopers
van het Zwarte Woud. Daarbij
vaak op de fiets vergezeld door
zijn vrouw of een of meer van
zijn vier tienerkinderen.
Populair
Schauble's ambities zijn geen
verkapte aanval op de positie
van Kohl. „Wij zijn vrienden.
Kohl weet dat ik hem nog nooit
belazerd heb". Misschien heeft
Wolfgang Schauble haast. En
Door Bert Schampers
Brussel - Voor de Belgische premier Dehaene telt eigenlijk
maar één ding: de monetaire unie. Die moet op 1 januari 1999
van start gaan, mét België in de kopgroep. Zelfs al wordt aan
dat laatste in sommige lidstaten nog wel eens getwijfeld. De
EMU, daar draait het om. Al het andere in Europa is bijzaak
vindt Dehaene.
Niet dat de Belgen de herziening
van het Verdrag van Maastricht
onbelangrijk vinden. Integen
deel, België legde in maart vorig
jaar met zijn buren de uitgangs
punten vast voor zo'n nieuw ver
drag in het 'Benelux-memoran
dum'.
De drie landen willen dat Europa
vooruitgaat, met een voortrek
kersrol voor de Europese Com
missie, een soepeler besluitvor
ming, meer democratische con
trole en rechtswaarborgen voor
de Europese burgers. Alleen zo
kan de Europese Unie een slag
vaardig beleid voeren.
Solidariteit
Tot nu toe heeft de verdragsher
ziening nauwelijks enige aan
dacht gekregen in België. Wel
zijn de burgers de afgelopen ja
ren jaren bestookt met euro-pep
talk, de munt van het eenge-
maakte Europa, waarvoor zulke
zware offers moeten worden ge
bracht.
Dehaene zou al tevreden zijn met
een bescheiden resultaat van de
Intergouvernementele Conferen
tie IGC, die zich buigt over het
nieuwe verdrag. De premier van
België hoopt dan maar dat de
muntunie, die in 1999 van start
gaat, voor een nieuw elan zorgt
en dat een grote crisis of breuk
tot die tijd kan worden verme
den.
Wat de hervormingen in de EU
betreft zijn de Belgen het op
hoofdpunten - zeker wat de insti
tutionele aanpassingen betreft -
het wel eens met Nederland en
Luxemburg. Maar als over een
paar maanden de echte onder
handelingen beginnen, zal blij
ken dat de klemtonen in elk van
de drie landen anders liggen.
Fiscaal
Dehaene wil Europa slagvaardi
ger maken op het gebied van mi
lieu, sociale zaken en het flanke
rend fiscaal beleid. Tot enthou
siaste reacties heeft dat in Dublin
uitgesproken voornemen elders
in de EU niet geleid.
Het afgelopen jaar werd duide
lijk dat België en Nederland nog
wel eens tegenover elkaar staan.
Speelt minister Zalm in Europa
de rol van de Hollandse kruide
nier die op de kleintjes let, zijn
Belgische collega Maystadt staat
op het standpunt dat Europees
geld mag worden aangewend
voor zaken die het gemeenschap
pelijk belang dienen, zoals bij
voorbeeld, de hsl.
Zo trapte België, in het kielzog
van Duitsland en Frankrijk, ook
op de rem toen het enkele weken
geleden ging om de gedeeltelijke
liberalisering van de postdien
sten. Nederland wilde net als
Zweden en Finland veel sneller
beginnen met het opengooien van
de markt, die nu pas is voorzien
voor 2003.
Minister Van Mierlo zei vorige
maand tijdens de presentatie van
de agenda van het EU-voorzitter-
schap dat Nederland als EU-
voorzitter niet in alle gevallen de
belangen van de kleine landen -
lees Benelux - kan blijven verde
digen. Solidariteit ja, maar tot op
zekere hoogte.
Sociaal
België hoopt dat het nieuwe ver
drag meer mogelijkheden biedt
voor samenwerking op gebied
van justitie en binnenlandse za
ken. Niet alleen vanwege de
grensoverschrijdende criminali
teit en de drugs, maar ook voor
wat betreft kinderporno en
kindermisbruik.
België is, zo'n beetje als enige,
vóór de verdere ontwikkeling van
de Europese Unie op federale
grondslag. „Wij zijn ons bewust
dat deze maximalistische thesis
weinig kans maakt om het op de
IGC over de hele lijn te halen",
schrijft minister van Buitenland
se Zaken Derycke in de publica
tie 'Meer of minder Europa?'.
De IGC moet volgens Derycke
een prioriteit maken van de so
ciale verdieping. „Ik ben er vast
van overtuigd dat als er al een
vertrouwenscrisis bestaat tussen
Europa en zijn burgers, die alleen
op dat terrein kan worden opge-
lost.
De Belgische bewindsman deed
onlangs nog een oproep voor pro
gressieve frontvorming in Euro
pa. Het beleid van de Europese
Unie is te eenzijdig gericht op het
behalen van de EMU-normen,
vindt Derycke. Dat heeft volgens
hem geleid tot een deflatoir be
leid, dat onvoldoende wordt ge
compenseerd door maatregelen
om de consumptie te stimuleren.
Het verwondert Derycke niet dat
de gesprekken over het nieuwe
verdrag zo stroef verlopen. Dat
komt volgens hem door de ideolo
gische keuze die moet worden ge
maakt tussen een neo-liberaal
Europa en een solidair en sociaal
Europa. „België kiest voor een
solidair en sociaal Europa", al
dus Derycke.
Ideeën
Kleine landen moet volgens
Derycke ook in de toekomst de
voorzittershamer blijven hante
ren. Dat zij de EU in goede banen
kunnen leiden, hebben zij in het
verleden voldoende bewezen.
„Kleine landen hebben een be
langrijke troef, namelijk ideeën."
De Belgische premier Dehaene is,
net als Kok, Kohl en Chirac,
voorstander van een flexibele
Europese Unie, waarbij de lan
den met ideeën sneller vooruit
gaan dan andere lidstaten, zon
der de gemeenschappelijke doel
stelling te verlaten.
De Luikse hoogleraar Franklin
Dehousse, lid van de Belgische
onderhandelingsdelegatie voor
de Intergouvernementele Confe
rentie, vindt flexibiliteit in theo
rie een mooie gedachte. Maar nie
mand weet nog hoe zoiets in de
praktijk zal werken. Dehousse is
bang dat de onderhandelingen
over de hervorming van de Euro
pese Unie verzanden in techni
sche details die voorbijgaan aan
de essentiële vragen.
wil hij een aantal jongere poten
tiële opvolgers laten weten dat
hij kandidaat nummer één is.
Ondanks die rolstoel. De meeste
kranten prijzen de duidelijkheid
en ambitie van Schauble, veelal
verwijzend naar de eveneens
verlamde Amerikaanse oud-pre
sident Roosevelt. Al vraagt de
Bonner General Anzeiger zich in
een commentaar af, of Schauble
met die kandidatuur zichzelf en
de natie wel een dienst bewijst?
Een bevolkingsenquête toonde
afgelopen herfst aan, dat 57
procent van de Duitsers wel de
gelijk gelooft dat Schauble - on
danks zijn zware handicap - in
staat is het kanselierschap uit te
oefenen.
Overigens heeft Schauble zijn
kandidatuur niet expliciet ge
steld. Hij zei alleen dat de moge
lijkheid om kanselier te worden
'een grote verleiding voor me
zou zijn, die ik waarschijnlijk
niet zou kunnen weerstaan'. De
kwestie is niet acuut. Kohl re
geert nog, en iedereen verwacht
dat hij in 1998 opnieuw zal kan
dideren voor zijn eigen opvol
ging-
Schauble is in Duitsland gaan
deweg een moedgevend symbool
geworden voor veel gehandicap
ten.
In een discussie met de nög
zwaarder gehandicapte toneel
speler Peter Radtke zei Schau
ble over gehandicapten als min
derheid: „Hoezo minderheid? De
hele bevolking bestaat uit min
derheden: evangelischen en fo
tografen, senioren en voetbal
lers. Vroeger behoorde ik tot de
minderheid van tennisspelers".
Door Wilko Voordouw
Parijs - De Fransen willen steeds vroeger met pensioen. Aange
vuurd door enkele vakbonden eisen steeds meer beroepsgroe
pen dat ze al op 55-jarige- leeftijd met pensioen kunnen. Die
brede wens leidt tot grote bezorgdheid in de politiek. Want zo
wel de regeringspartijen RPR en UDF alsook de socialistische
partij (oppositie) ziet in de toekomst grote problemen bij de fi
nanciering van de Franse pensioenen.
De Fransen willen 'hun plaats
vrijmaken', zoals steeds vaker
wordt gezegd. Ze willen met wer
ken stoppen om 'een jongere aan
een baan te helpen'. „Waarom
zouden wij door moeten werken,
terwijl er zoveel jongeren werk
loos langs de kant staan", is een
veelgehoorde kreet. Zowej de re
gering als de socialistische oppo
sitie zijn het daarentegen met el
kaar eens dat er een einde moet
komen aan de golf van vervroeg
de pensioneringen. „Anders spat
binnen nu en tien jaar het hele
unieke Franse systeem van pen
sioenregelingen uit elkaar", al
dus socialist Francois Hollande.
De hoogbejaarde Franse politie
ke tekenaar Jacques Faizant
maakte onlangs een zoetzure
grap over die pensioendrang. Hij
tekende een tafereel in een kli
niek. Een wanhopige gynaeco
loog komt uit de verloskamer en
schiet de aanstaande vader aan.
„Uw baby wil alleen maar gebo
ren worden als we hem zeggen op
welke leeftijd hij met pensioen
gaat." Hoe overdreven ook: het is
waar dat menige jonge Fransman
eerst aan zijn pensioen denkt. Hij
gaat liever bij de overheid wer
ken, want daar heb je tenminste
'de zekerheid van werk'. En de
zekerheid van een waardevast
pensioen.
De noodklok werd als eerste ff;
luid door president Chirac. Hij
waarschuwde voor 'de begrijpe
lijke wens van de Fransen om
minder te werken en eerder md
pensioen te gaan'. In december,
toen hij op de Franse televisie
sprak, omschreef Chirac (64) die
aspiratie als het 'conservatisme
van de Fransen', en kreeg hij eer
golf van kritiek over zich heen
Maar ditmaal kwam de bood
schap 'We moeten rekening hon
den met de economische en de
mografische realiteit van dit mo- I
ment' beter over.
Want in zijn kielzog leverden aUe j
politieke tenoren hun visie.
vond oud-premier Raymond Bar-
re (72, nog altijd kamerlid
burgemeester van Lyon) de pen
sionering op 55-jarige leeftijd 1
'een leugen'. „We moeten niet a®
die sirenes toegeven. Het is 'e'
vensgevaarlijk voor de toekor® I
van het land. Het wordt tijd
de autoriteit zich manifest®1'
voor het nationaal belang", al®0
Barre. Hij werd bijgevallen dooi 1
nog een oud-premier, Edouar
Balladur (67, kamerlid èn burge'
meester van het 15e arrondisse-1
ment van Parijs).
Delft (anp) - De investerin
van hét midden- en kleii
drijf zullen dit jaar nog
weerspiegeling vormen
het sterk toegenomen verti
wen in de economie onder
dernemers. Het steeds tot
mende optimisme in de eet
mie vertaalt zich nog nie
een toenemend aantal ont
nemers dat verwacht te im
teren.
Dat blijkt uit een onderzoek
het Nipo deed onder ondei
Heerlen - Het bedrijfsresul
vorig jaar met circa dertig
700 miljoen gulden.
Dat blijkt uit een eerste progi
se, die DSM gisteren heeft
kendgemaakt vooruitlopend
de presentatie van de definitie
jaarcijfers eind februari.
De daling van het bedrijfsres
taat met dertig procent is gro
dan DSM aanvankelijk had v
wacht. Het chemieconce
schrijft dat onder meer toe
de fors gestegen grondstofkost
in het voorbije jaar.
Op de beurs werd geschrokk
gereageerd op de scherpe win:
daling. De koers van het aande
daalde in de ochtenduren m
Hoofddorp (anp) - Toeristen
moeten ook in de zomer een
brandstoftoeslag betalen
voor hun vliegvakantie. De
toeslag is ongeveer net zo
hoog als in het huidige win
terseizoen. Dat hebben de
reisorganisatoren die zijn
aangesloten bij de ANVR en
de luchtvaartmaatschappij
en besloten.
De toeslag is ingesteld na een
scherpe stijging van de kero-
sineprijs, onder meer veroor
zaakt door de hogere dollar
koers. Voor de meeste Euro
pese bestemmingen moet de
toerist twintig gulden extra
betalen, voor de Verenigde
Staten 34 gulden en voor het
Verre Oosten en het Cari-
bisch gebied 48 gulden.
Van onze rechtbankverslaggever
Breda - Uitgeversmaatsch;
Stem B.V. in Breda en
Nieuwsblad B.V. in Roosenda
de hoofdredacteuren van De
Brabants Nieuwsblad in de z
1995 niet te laat op de hoog
van de overname van
Nieuwsblad door De Stem.
Dat heeft de Bredase rechtbank
een proefproces over de waard
redactiestatuut in een tijd wa;
mediaconcerns over de hoofden
dividuele dagbladen en werkm
pij heen beslissingen plegen te nr
redactiestatuut regelt de zelfsta
sitie van redacties en hoofdreda
nen de dagbladonderneming.
De journalistenvakbond NVJ en
redacteuren van De Stem en
Nieuwsblad hadden de directie
werkmaatschappijen en de moee
Door Frans Wijnands
Bonn - Duitsland 1997: meer
dan 4,2 miljoen werklozen,
een staatsschuld tot vlak on
der de top van de Zugspitze en
een van de duurste sociale
systemen van de wereld. Wat
zou Herr Doktor Erhard daar
van zeggen?
En zou hij er wat tegen kunnen
doen? Theoretische vragen die
vandaag ongetwijfeld worden
gesteld op de even massale, als
feestelijke herdenkingsbijeen
komst in Bonn ter gelegenheid
van de 100ste geboortedag van
ue vader van het Duitse na-oor-
logse 'Wirtschaftswunder': dr.
Ludwig Erhard.
De dikke met de sigaar'. Zo
staat de baanbrekende oud-mi
nister van Economische Zaken
