Vertrouwensarts die zelf zwijgt
DE STEM DINSDAG 24 DECEMBER 1996 Dl
Lanterfantend en mijmerend de wereld rond
Alcoholisten drie
jaar lang gevolgd
Kees Wieringa speelt
nieuwe kerstnummers
KERST BIJ
Het leven van
ANTON PIECK
De tegenstrijdigheden van interviewer Rik Felderhof
'TV
I 'Het alfabet van Remco Campert' documentaire van Hans Keiler
I Toch is de 'handdruk' van zijn
vader lang blijven doorwerken.
I „Ik heb vorig jaar een tv-portret
I van Martin Simek gemaakt (oud-
I erop volgt.
Een van de alcoholisten in 'Bacchus' foto kro
Van onze rtv-redactie
In de cafés van Amsterdam hangt vaak een jolige stemming,
maar achter de fa9ad.es van uitbundigheid gaan vaak kapotte
levens schuil. De KRO duikt met de tweedelige documentaire
Bacchus in de levens van Rinus, Joop, Harrie en Ron, alcoholis
ten uit Amsterdam-Oost.
Filmmaker Roy Dames volgde
hen gedurende drie jaar, nadat
hij in zijn omgeving regelmatig
mensen had meegemaakt die
zich letterlijk dood dronken. Hij
besloot de verwoestende wer
king van alcohol in beeld te
brengen.
De alcoholisten in de film heb-'
ben ieder hun eigen reden om
naar de fles te grijpen. Zo maak
te Ronnie ooit furore bij het eer
ste elftal van Ajax, maar raakte
na een knieblessure definitief
uitgeschakeld. Harrie heeft al
tijd de beest uitgehangen, maar
het ging hélemaal mis toen hij
dronken een bejaard echtpaar
aanreed.
Joop stapte over op alcoholvrij
bier, nadat hij een maagbloeding
had. Met Ronnie daarentegen
gaat het almaar slechter. Het is
de vraag of hij het nog lang zal
maken.
In deel twee, op nieuwjaarsdag,
heeft Harrie knallende ruzie met
Joop en Ronnie. Harrie is agres
sief, zwaait met een mes en is
niet meer welkom bij zijn vrien
den. Hij sluit zich aan bij de
Anonieme Alcoholisten, maar
een andere verslaving lonkt:
heroïne. Hij probeert het bij het
kalmeringsmiddel libi-ium te
houden.
Documentaire 'Bacchus', Ne
derland 1, 23.50 uur
(ADVERTENTIE)
EERSTE KERSTDAG
1 VAN 08.00 UUR TOT 18.00 UUR
IEDER HEEL UUR
1 ;s<r> - 1 (>;j?
TV8 is de televisiezender voor Brabant met nieuws van dicht-bij-huis.
De dagelijkse nieuwsuitzending begint om 18.00 uur en wordt de hele avond herhaald.
G 24 DECEMBER 1996 C4
haven) - 09.45 uur
STOPPELDIJK
Prijskaarting -14.00 uur - int Ge-
laag
CLINGE
Kerstkeuring duiven - café De
Landbouw - 09.00-15.00 uur
WESTDORPE
Kaarting - Concordia -13.30 uur
BRESKENS
Kaarting - café 't Zonneke -14.00
uur
AXEL
Duivententoonstelling - De Ver
wachting - Gregoriuscentrum -
11.30 uur - bonnenverkoop 15.00
uur
Prijskaarting - kantine voetbalver
eniging Axel -14.00 uur
SAS VAN GENT
Kerstprijskamp bandstoten -
café Reseda -14.00 uur
FILMS
GOES
Grand Theater -14.00 uur De klok
kenluider van de Notre Dame
di/woe/20.00 uur, do/19.00 en 21.30
uur Evita
HULST
Koning van Engeland - di/14.00
1- uur, woe/do 13.45 en 16.15 uur Pi-
nokkio
II di/14.00 uur, woe/do 13.45 en 16.15
uur De klokkenluider van de Notre
I Dame
- di/14.00 uur, woe/do 13.45, 16.15,
19.00 en 21.30 uur Jingle all the
Way
woe/do 19.00 en 21.30 uur The long
Kiss Goodnight
i; woe/do 21.30 uur Sleepers
di/14.00 uur, woe/do 13.45, 16.15,
19.00 en 21.30 uur Daylight
I" di/14.00 uur, woe/do 13.45, 16.15
en 19.00 uur Matilda
Ie di/14.00 uur, woe/do 13.45, 19.00
en 21.30 uur Evita
woe/do 19.00 uur The Nutty Profes
sor
E woe/do 16.15 en 21.30 uur The
Hunchback of Notre Dame
BRUGGE
Kennedy Complex
di/14.00, 16.00 en 20.00 uur,
I woe/do 14.00, 16.00 en 18.00 uur
l_ Jingle all the way
14.00,16.00,18.00 en 20.00 uur The
Hunchback of the Notre Dame
di/do 14.30, 17.15 en 20.00 uur,
Ti woe/14.30, 17.15, 20.00 en 22.30
uur Jack
di/14.00, 16.00, 18.00 en 20.00 uur,
s- woe/do 14.00, 16.00 en 20.00 uur
f| - Matilda
18.00 uur Dragonhead
woe/22.30 uur Mission Impossible
woe/22.30 uur Chain Reaction
I woe/20.00 en 22.30 uur, do/20.00
L_ uur Evita
l~ GENT
Decascoop
e- 14.30, 17.00, 20.00 en 22.30 uur
lm Daylight
14.30 en 17.00 uur Matilda
14.30, 17.00, 20.00 en 22.30 uur
lm Jingle all the Way
20.00 en 22.30 uur Fled
14.30, 17.00, 20.00 en 22.30 uur
Chain Reaction
20.00 en 22.30 uur Alles moet weg
14.30, 17.00, 20 en 22.30 uur Long
e- Kiss Goodnight
n- 22.30 uur Tin Cup
r - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur The
Hunchback of the Notre Dame
14.30 en 17.00 uur De Klokkenlui
der van de Notre Dame
14.30, 17.00, 20.00 en 22.30 uur
Jack
rio 14.30, 17.00, 20.00 en 22.30 uur
en Sleepers
s- 20,00 en 22.30 uur A time to kill
14.30, 17.00, 20.00 en 22.30 uur
Mission Impossible
14.30, 17.00 en 20.00 uur Indepen-
dence Day
KNOKKE
Beverly Sereens
- di/14.30, 17.15 en 20.00 uur,
woe/14.30, 17.15, 20.00 en 22.45
uur Sleepers
- di/20.00 uur, woe/20.00 en 22.30
uur Jingle all the Way
di/15.00, 17.30 en 20.00 uur,
Ier woe/15.00, 17.30, 20.00 en 22.30
lof uur Long Kiss Goodnight
di/15.00, 17.30 en 20.00 uur,
woe/15.00, 17.30, 20.00 en 22.30
<an uur Daylight
rek 15.00 en 17.30 uur The Hunchback
Ba- of Notre Dame
15, 14-15, 13-15), Van Wesemael-LEn-
e tree 3-0 (15-8, 15-12, 15-9), Tence-De
n Sterre 2-1 (15-14, 11-15, 15-10).
MANNEN
Eerste klasse: Stuntmarkt-CVC
e Doolaege 3-0 (15-1, 15-4, 15-12), De
Sterre-Start/Smash 2000 0-3 (7-15,
10-15, 12-15), Luctor-WC Rhodos 0-3
(10-15,5-15,2-15).
'- Tweede klasse: ABN/AMRO-De Trou-
n badour 0-3 (13-15, 14-15, 4-15), Van
Westen-Rijk 3-0 (15-9, 15-8, 15-13),
,e Ambulo-Reinaertcollege 1-2 (14-15.
-5 12-15, 15-14),. Brandax-Luctor 2 3-0
(15-2, 15-8, 15-4).
e STANDEN
D- VROUWEN
n Eerste klasse: Zaman 13-35, Van Wa
terschoot 13-32, WC Rhodos 13-27,
n De Fikser 12-26, WC Rhodos 2 13-24,
e Van Damme 12-16, Voorwaarts 13-16,
m Ferket en De Maat 12-15, SC Morres 2
12-13, Broomchemie 13-9, SC Morres
S, 12-7, CVC 12-5.
Tweede klasse: Cerestar 12-33, Jong
Morres 11-31, Van Wesemael 12-30,
Jong Morres 2 13-26, Wentzler/Pauw-
els 12-20, LEntree 13-19, SC Morres 3
n 12-16, Tence 11-13, De Sterre 13-13, t
C Hoeksken 12-13, Total/De Beule 12-4,
,9 CVC 2 11-2.
e- MANNEN
Eerste klasse: Stuntmarkt 13-30, VVÜ
Rhodos 13-29, Start/Smash 2000 13-
28, Luctor 13-13, CVC Doolaege 13-10,
j Up Sterre 13—5
Tweede klasse: Brandax 13-35, Ambu~
0_ lo 13-27, De Troubadour 13-26, R^i-
i) naertcollege 11-16, Van Westen 12-16'
5'1 ABN/Amro 12-12, Luctor 2 12-11, Rij*
3- 12-4.
Gids
Hij staat te boek als een
levensgenieter die het
beste gedijt bij gezellig
heid en genegenheid. Een
charmeur met gevoel
voor grandeur. Een aima-
bel mens, met een hoge
I dosis integriteit. Kortom:
een aardige vent. Maar
achter dat imago gaat bij
tijd en wijle een intro
vert, ongeduldig en am
bivalent mens schuil. Het
zwarte en het witte in tv-
I interviewer Rik Felder-
hof (47).
Door Ron Buitenhuis
Toen hij tien jaar werd, gaf zijn
I vader hem een hand, maar geen
kus meer. 'Mannen kussen niet',
1 luidde de boodschap. Pas dertig
jaar later doorbrak Rik Felder-
I hof de ongeschreven gedragsco-
I de. Op zijn vaders sterfbed.
Voor de gevoelsmens Felderhof
moet die mannenwet een enorme
I beproeving zijn geweest. Felder-
I hof gaat namelijk door voor de
vleesgeworden genegenheid,
warmte en gezelligheid. „Ik ben
I een echte emotieman. Mijn ver
stand huppelt meestal achter
I mijn gevoel aan. Niet alleen pri-
I vé, ook in mijn werk.
tennisser, schrijver, interviewer,
red.). Op een gegeven moment zei
hij in zijn Tsjechisch brabbel-
i| Nederlands: 'Riek, ieck moet jou
I nou even omarmen.' Op dat mo
ment wist ik me totaal geen hou-
ding te geven. Bij vrouwen heb ik
totaal geen moeite met lichame-
I lijkheid, maar twee mannen die
elkaar knuffelen... Ik zat daar
maar wat schaapachtig te la-
j chen. Maar dat is meteen ook het
I mooie van dit vak. Je kunt je ei-
5| gen leven zo vaak ijken èn verrij-
I ken met de pure ongeremdheid
I en kleurrijke visies van je gasten.
I Ik was altijd al een positief mens,
I maar door mijn werk ben ik nog
I meer gaan beseffen dat verleden
en toekomst pure ballast zijn.
I Nu, vandaag, leven, daar gaat
I het om."
i Achttien jaar geleden begon Fel-
derhof - zoon van de toen beken-
I de verslaggever Herman Felder
hof-bij de NCRV-radio. Hij
I maakte programma's als Rozen-
I geur Prikkeldraad, De Tafel
I van Vier en Plein Publiek. Als in-
I terviewer is Felderhof echter
I vooral bekend van zijn tv-pro-
I gramma's De Stoel en Villa Fel-
I derhof. Daarin leggen zijn gasten
I -respectievelijk excentrieke en
I bekende Nederlanders - opval-
I lend makkelijk hun ziel en zalig-
Rik Felderhof werkt aan een nieuwe reeks van 'De Stoel' en ook Villa Felderhof keert terug. „Hoe evenwichting ik ook overkom, diep
in me borrelt onrust.foto johan peter
heid bloot. Niet omdat Felderhof
zo'n uitzonderlijk begaafde vra
gensteller is, maar omdat hij een
uitzonderlijk begaafde sfeerma
ker is. Hij creëert een wereld van
vertrouwen en geeft mensen het
gevoel dat hun verhaal het be
langrijkste van de wereld is. Zijn
mannelijke uitstraling, zijn char
mante oogopslag, zijn gave om
lang te luisteren en het feit dat
hij zijn gasten altijd in hun
waarde laat, doen de rest.
Zo vertelde Bart BNN de Graaff
afgelopen zomer in de witte villa
nabij St.Tropez, dat hij vanwege
zijn nierafwijking al jaren niet
meer normaal had geplast. Fel
derhof dacht meteen: functio
neert je lichaam dan nog wel in
een seksuele relatie? Maar hij
stelde de vraag niet, omdat naar
zijn mening ieder mens recht
heeft op een paar persoonlijke
geheimen.
„Ik ben geen interviewer die tot
op het bot doorfileert. Ik wil ook
niet ontmaskeren, maar bloot
leggen. Zoals je de rokken van
een ui één voor één weghaalt. En
zelfs dan zijn er grenzen. Ik ben
vreselijk geïnteresseerd in de ge-
dachtenwereld van mensen, in
hun emotionele drijfveren. Maar
ik zal iemand die frank en vrij
over zijn slechte huwelijk praat,
nooit vragen of hij wel eens
vreemd is gegaan. Wellicht heel
on-journalistiek, maar dat is nu
eenmaal mijn aard. Bovendien
heeft zo'n vraag over vreemd
gaan geen enkel nut. Zegt die
persoon 'ja' dan denken de kij
kers 'Wat een lui'. Zegt hij 'nee',
dan denken ze 'Dat zeggen ze al
lemaal'. Het is veel spannender
als de kijker de kern van de ui
nèt niet te zien krijgt. Er moet
iets te gissen overblijven."
Handelsmerk
Felderhofs stijl wordt in brede
kring gewaardeerd, bij publiek
èn gasten. Zijn witte hoed - een
pontificale aandikking van het
'levenskunstenaars-imago' - is
zijn handelsmerk geworden. Zo
zeer zelfs, dat Rik Felderhof zon
der hoed op straat nauwelijks
herkend wordt.
Natuurlijk is hij soms mierzoet
en onverholen op zoek naar ge
voelige snaren, naar ziel-emotie.
Dat is ook de intentie van met
name Villa Felderhof. Door zijn
uitstraling van 'vertrouwensarts'
geven zijn gasten hem doorgaans
het mooie verhaal dat hij hebben
wil. „De entourage en de camera
doen de rest", relativeert hij
nuchter. „Mijn gasten beseffen
natuurlijk ook dat ze niet in Vil
la Felderhof worden uitgenodigd
om drie dagen te zwemmen en te
zwijgen."
Keerzijde
Het frappante is dat Felderhof
zelf wel een zwijger is. De man
die zijn gasten 'pelt' als een ui,
geeft zijn eigen kern maar moei
lijk prijs. Zesendertig vragen en
twee uur verbaal touwtrekken
zijn nodig om een glimp op te
vangen van de wanorde, het on
geduld en de ambivalentie die
schuil gaan achter het imago van
rust en evenwichtigheid. Het
lijkt wel of hij zich schaamt over
de keerzijde van twijfel en falen.
Terwijl niets menselijker is.
„Het kost me zelf gewoon ontzet
tend veel moeite mijn andere ge
voelens te begrijpen, laat staan te
tonen. Per saldo ben ik een aar
dig en blij mens. Een dromer, die
naar het licht toe groeit. Ik zie
nooit miezerige onweersluchten
boven Purmerend. Ik ben een
kreeft, een zomerman, die kan
verdrinken in een schilderij met
blauwe luchten, groene duinen of
grenzeloze bergpanorama's.
Maar ook iemand die maanden
lang het diepste verdriet kan ver
bergen achter een stralend hu
meur."
Felderhof geeft toe dat hij zelf
regelmatig versteld staat van zijn
tegenstrijdigheden, het zwart
witte in hem. Aan de ene kant wil
hij de bon vivant zijn, de fluiten
de levensgenieter, aan de andere
kant kan hij niet zonder zekerhe
den leven. „Dat zit 'm vaak in
kleine details. Als we met De
Stoel onderweg opnames maken,
heb ik altijd een oranje zwaai
licht bij me en van die rood-wit-
te band om de weg af te zetten.
Als we naar het buitenland gaan
wil ik vooraf van ieder teamlid
de bloedgroep weten. Daar
wordt altijd om gelachen, maar
ik wil dat afgedekt hebben. Er
hoeft maar iets te gebeuren."
„Zo zijn er meer dingen. Ik zou
zonder spiegels kunnen leven,
maar ben anderzijds behoorlijk
ijdel. In wezen vind ik uitstraling
en goede verzorging heel belang
rijk, maar voor de opnames moet
de cameraman me er altijd aan
herinneren dat ik mijn haren
kam, mijn kraag recht zet. Hoe
zeer ik ook een mensen-man ben,
toch hunker ik vaak naar de een
zaamheid van de einzelganger.
Hoezeer ik ook gezelligheid zoek,
toch dompel ik mezelf graag in
een zee van weemoed en heim
wee. Het liefst met muziek van
Mozart op de achtergrond. Hoe
evenwichting ik ook overkom,
diep in me borrelt onrust. Vooral
fernweh, weg, naar verre landen,
naar Spanje, naar Afrika, naar
het avontuur. Wat me weer
wroeging geeft omdat ik dan
mijn vrouw en twee kinderen te
kort doe.
„Zo kan ik nog een tijdje door
gaan. Ik streef in alles naar har
monie, maar omdat ik vreselijk
onhandig ben gaat er voortdu
rend van alles mis. Ik hou vrese
lijk veel van mijn werk, maar ik
zou ook nog zo graag in een bloe-
menkraam willen werken, als
badmeester of in een ijssalon."
Vrouwen
Die ambities moet Felderhof
voorlopig in een zijstraatje par
keren. Momenteel eisen nieuwe
afleveringen van De Stoel al zijn
aandacht op, en volgende zomer
beleeft Villa Felderhof zijn twee
de seizoen. Misschien wel met
Monique van de Ven en Astrid
Joosten, 'de aantrekkelijkste
vrouwen van Nederland'.
De paradijselijk gelegen villa
spreekt trouwens niet alleen bij
bekende Nederlanders tot de
verbeelding. „Mijn dochter van
zestien en zoontje van twaalf
moeten de vriendjes op school
telkens weer uitleggen dat die
villa niet van ons is. Ik zou er wel
eentje kunnen betalen, maar niet
zo'n grote. Uiteraard in Zuid-
Frankrijk. Die streek en die be
volking zijn me op het lijf ge
schreven: de vrijheid, het joie de
vivre, het ongecompliceerde. Als
de NCRV met het idee was geko
men om Wirthaus Felderhof in
München te gaan maken, had ik
bedankt voor de eer. Ik hecht
best wel aan normen en waarden,
maar Duitsland zou net een
streepje te veel zijn."
Ongegeneerd
Mocht Villa Felderhof nog ooit
aan internationale beroemdhe
den onderdak gaan bieden, dan
zou Felderhof zeker zijn idolen
Barbra Streisand en Meryl
Streep willen verwelkomen. En
de Amerikaanse interviewster
Ruby Wax, die hij ooit als 'een
dijk van een wijf' bestempelde,
'omdat ze zo ongegeneerd en on
geremd zichzelf durft te zijn'.
„Ach, mijn werk kent nog zoveel
mooie uitdagingen. Maar - en
daar heb je het weer - anderzijds
denk ik wel eens, verdiende mijn
vrouw maar veel geld als hersen-
chirurg. Dan zou ik alle tijd heb
ben om boeken te schrijven en te
dromen van zon, zee en bergen.
Alhoewel, geld hebben is ook
maar relatief. Als je zoon en
dochter op hun twintigste hun
vader nog spontaan een dikke
kus geven, dan ben je pas echt
rijk."
Kees Wieringa foto victor nieuwenhuys
Van onze kunstredactie
Nieuwe composities voor de piano rond het thema kerstfeest uit
alle mogelijke landen. Dat wenste pianist Kees Wieringa en zijn
project kwam inderdaad van de grond. Deze weken treedt hij
op met nieuwe composities uit Turkije, Engeland, Duitsland,
Irak, Korea, Rusland, Portugal, Amerika en Nederland. Don
derdag 26 december (Tweede Kerstdag) is hij in de Waalse Kerk
in Breda.
Kees Wieringa studeerde in 1986
af aan het Sweelinck Conserva
torium in Amsterdam en in 1988
was hij een van de prijswinnaars
op het Berlageconcours. Hij
treedt op over de hele wereld,
maakt deel uit van diverse en
sembles en werkt voor VPRO,
KRO en NCRV.
„Toen ik componisten benader
de om te vragen of zij zich
geïnspireerd voelden door het
thema Kertsmis in 1996, rea
geerden zij unaniem enthou
siast", zegt Kees Wieringa. „Het
zijn componisten waarmee ik
mij verbonden voel en die ik heb
leren kennen op mijn reizen of
met wie ik eerder gewerkt heb.
Zij begrepen direct waar het
over moest gaan. Het heeft zeer
verschillende muziek opgeleverd
met soms een gevoel voor enga
gement, soms relativerend en
humoristisch, maar altijd zeer
bevlogen."
Het programma Carols on piano
biedt hedendaagse muziek uit
heel verschillende culturen.
Kees Wieringa speelt o.a. werk
van Hanna Kulenty uit Polen,
Michael Asmara uit Indonesië,
Robert Pollock uit de VS, Luiz
Henrique Yudo uit Brazilië,
Saad Thamir uit Irak, Hans
Christian Detlefson uit Duits
land en Jacob ten Veldhuis, Ger
ard Beljon, Joep Franssens en
Kees van Unen uit Nederland.
Kees Wieringa, piano, 'Carols on
piano', donderdag 26 december,
15 uur, Waalse Kerk in Breda
Remco Campert
zichzelf gecomponeerd beschouwt.
Kitty Courbois die eens in Het Gang
stermeisje - scenario Remco Campert -
speelde, verklapt een paar recepten:
„Mijn bloemkoolschotel is ook wel aar
dig".
Er is een bepaaldekken waar Campert
herinneringen heeft, lukn foto vap een
roodharige vrouw, die hij nu terug gaat
zoeken.
Maar voor het zover is, zijn we al in Ier
land, Engeland, Amerika en later zelfs
foto dijkstra
in Indonesië geweest. Het lijkt of Cam
pert en Keiler het maken van de docu
mentaire hebben aangegrepen om op
kosten van de VPRO de halve wereld af
te reizen. Soit, onderhoudend blijft het
wel.
Ierland
Ierland - 'met een groot verlangend hart
zoals alles dat bij zee hoort en van een
overkant droomt' - doen we maar lieft
twee keer aan. Eerst het eiland Groot
Blasket waar de Keltische cultuur het
langst in zijn pure vorm heeft voortbe
staan. Tot er in 1953 nog maar vijftig
mensen woonden en het eiland ont
ruimd werd. Later Dublin, over welke
stad Nobelprijswinaar Seamus Heaney,
verwijzend naar James Joyce, tegen
Campert zegt: „It's more a text than a
town".
„Misschien schrijf ik een ode aan mijn
jas die even vaak op hotelbedden ligt als
ik," peinst Campert en: „De dichter
moet ik schrijven dat de bloedworst hier
black pudding heet, alsof hij dat al niet
weet".
Even tevoren lag die jas in New-York
waar we via een oud filmpje zagen dat
Thelonius Monk zich boos maakte toen
hij tijdens een repetitie van het nummer
Ugly Beauty werd onderbroken. In Mo
vie Street denkt Campert terug aan
Deanne Durbin in Honderd man en een
meisje'. „Ik was acht en voor het eerst
van kop tot voet verliefd".
Fraai zijn daarna de beelden over de
Britse posterijen uit 1935, waarin de
voorbij razende trein via een vangnet de
postzakken van een dorp meeneemt. Het
gaat Campert om een gedicht van Auden
dat ritmisch onder de fimbeelden is ver
werkt.
In Indonesië - 'na Deanne Durbin het
tweede geval van liefde op het eerste ge
zicht' - bezoekt Campert het graf van
Soekarno. Daarna eindigt zijn alfabet in
Amsterdam, waar hij ongetwijfeld -
nooit uitgekeken - er wel weer eens bij
zal staan als arbeiders een kuil aan het
graven zijn.
'Het alfabet van Campert', documentaire
van Hans Keiler en Remco Campert. Eer
ste Kerstdag, Nederland 3, 22.08 uur
Door Jace van de Ven
Zoals Campert in een van zijn ge-
I dichten schrijft hoe graag hij bij het
I graven van een kuil door werklieden
I staat te kijken, zo kijkt hij de wereld
I rond, uiterlijk lanterfantend, inner-
I lijk zich verwonderend tot de dood
I Wie dat met eigen ogen wil zien moet op
I Eerste Kerstdag afstemmen op Het alfa-
I wt van Remco Campert, anderhalf uur
I meekijken met de 67-jarige dichter-
I schrijver. Een vaudeville, is de onderti
tel, met andere woorden een luchtig al-
I legaartje dat je niet te serieus moet ne-
1 ®cn. Dat klopt niet, daarvoor is de
I "rRO-documentaire te mijmerend, te
1 contemplatief. Ik denk dat de makers,
I Hans Keiler en Remco Campert de on-
I eertitel, een vaudeville, hebben toege-
I 'oegd, om eventuele kijkers tevoren niet
I af te schrikken dat het allemaal te zwa-
I p k°st zou worden.
bat is de documentaire dan ook niet.
I Het is een afwisselende, anderhalf uur
I aurende zoektocht met Remco Campert,
I ongs wat hij liefheeft, langs wat hem
I ontroert. De onderwerpen zijn ogen-
I s™j|nlijk zonder veel structuur gerang-
I schikt. Treinen, auto's, boten zijn de
I verbindende elementen en de voice-over
I Remco Campert, die dit portret van
I 'in interesses presenteert als een lang
I Micht met plaatjes.
I et begint met een vraag die even parti-
I er als universeel klinkt: „Wat doe ik
I nmijn moeders huis?". Vanuit dat huis
I ezoeken we plekken waar Campert
I eiinneringen heeft, lukraak en zonder
r
aankondiging praat hij opeens met ken
nissen. In Antwerpen bijvoorbeeld met
Hugo Claus, die de Belgische bloed
worst de hemel inprijst, de boudin noir
wel te verstaan: „Mensen die boudin
blanc eten die groet ik niet". De Neder
landse bloedworst mag volgens Claus
die naam niet hebben.
Dan leest Campert gedichten bij het
werk van Ysbrant die volgens hem altijd
zeventien is gebleven. De choreograaf
Hans van Manen vertelt over zijn liefde
voor hotels en hoe een tip van een hotel
portier een choreografie op de muziek
van het vioolconcert van Alban Berg
beïnvloedde. Ook Vera Beths heeft het
over dat vioolconcert dat zij stiekem als
voor zichzelf gecomponeerd beschouwt.
Kitty Courbois die eens in Het Gang
stermeisje - scenario Remco Campert -
speelde, verklapt een paar recepten:
„Mijn bloemkoolschotel is ook wel aar
dig".
IJdelheid
Er is een bepaalde grachtengordel-ij-
delheid voor nodig om een documentai
re als deze te maken. Een normaal mens
zou het niet in zijn hoofd halen om te
denken dat waar hij of zij zichzelf mee
bezig houdt, anderhalf uur voor ande
ren interessant zou kunnen zijn. Zo wel
Campert en Keiler en gelukkig maar,
want het blijft niet bij prietpraat alleen.
In Berlijn - 'waar het alfabet verbrand
werd' - worden we vergast op foto's en
werk van Lucebertiefde voor hotels en
hoe een tip van een hotelportier een
choreografie op de muziek van het
vioolconcert van Alban Berg beïnvloed
de. Ook Vera Beths heeft het over dat
vioolconcert dat zij stiekem als voor
