DE STEM
Soms past zelfs het duurste pak niet
WK-tennisstad Hannover kampioen in de strijd om het duurste, het mooiste en het grootste
m
JBE HEEFT OOK
VOOR DE SINT
SLIMME ELECTRON!-
CA VOOR IEDER KIND!
H T
I oenschap tenpis, of hoe u het ook
I noemen wilt, word ik altijd bevan-
qen door heimwee naar vroegere
«en Allemaal aardige gasten,
die Chang, Krajicek, Becker, Sam
pras maar veel lol valt er volgens
mij verder niet te beleven in Han
nover. Waar zijn de tijden dat ten
nissende struikrovers op alle mo
gelijke manieren een pot uit het
vuur probeerden te slepen, niet
goedschiks dan maar kwaad-
I 'echer
Wimbledon mag dan het bekendste toernooi ter wereld zijn, het wereldkampioenschap
tennis vindt deze week in Duitsland plaats.
De acht beste spelers van de wereld zijn daartoe deze week in Hannover.
In dit meest elitaire deelnemersveld van de wereld staat uiteraard de eer van de deelnemers op het spel.
Maar er is meer. Geld natuurlijk. Zelfs wie alles verliest krijgt al een presentiegeld van 130.000 gulden.
Wie ongeslagen kampioen wordt neemt 2,3 miljoen gulden mee naar huis.
Geld speelt geen rol, zeggen de spelers. Dat hebben ze al genoeg.
Geld speelt ook geen rol voor de stad die via dit toernooi (en de vier volgende edities)
700 miljoen kijkers in 120 landen wil laten weten dat daar de Expo 2000 gaat plaats vinden.
Een grote provinciestad probeert zijn grijze imago met behulp van een tennistoernooi van zich af te schudden.
°*Mê-
i;.rhn«traat 14 Breda/Princenhage Tel. 076-5212881
Sport
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1996
n zware selectie zowel
jaar zijn. Lengte nnini-
wereldbaan. Tot ziens.
Kijkende naar de Masters, of ATP-
Championships of wereldkampi-
schiks?
Voordat u weer kwaaie brieven
begint te schrijven: begrijp me niet
verkeerd. Ik heb oprecht respect
voor de manieren van Chang en
Sampras, en ik heb ook een traan-
I tje weggepinkt toen Stefan Ed-
berg afscheid nam. Maar hetpoli-
tiek correct zijn heeft me in het
tennis een beetje te hard toegesla
gen. De top bestaat nu alleen nog
maar uit grijze muizen en daarom
c ik dus wel eens met wee-
I moed terug aan figuren als McEn-
I roe en Nastase
McEnroe loopt bij die grote toer
nooien nog steeds rond als com-
mentator en speelt 's avonds met
_.n paar maten in het kwaad gi-
taar in de plaatselijke Hard Rock
rit! Ilie Nastase zit meestal ge-
woon ergens een beetje
e rentenieren. Soms een
I slok teveel op, meestal
'meteen dame aan iedere
I arm van het type waar je
uis niet mee aan hoeft
te komen, altijd in het
middelpunt van een hoop
I lachers en de onvermijde-
j lijke meelopers,
r Een of twee van dat soort
figuren in de top-tien en
lik voorspel dat binnen de
kortste keren de tennistri-
l'ounes weer vol zitten,
als Sport 7, Eu-
rosport en nog drieënt-
I wintig andere sportzen-
5 vierentwintig uur al-
j lerlei obscure toernooitjes
uitzenden.
e mens Nastase heeft het ernaar
I gemaakt dat de tennisser Nastase
niet de waardering geniet die hij"
verdient. Da's jammer want Ilie
is een fenomenale speler, maar
I ook ik weet uit mijn blote hoofd
veel meer grappen en grollen dan
titels op te noemen. Ik weet ook
wel dat-ie Roland Garros en Flus-
hing Meadows een keer gewon-
i oen heeft, maar wat hebben we
gelachen met die boef. Ziet u El-
i üngh en Haarhuis, zoals Nastase
en Connors graag deden, in een
j gestreept colbert en een bolhoed
I hoven de korte broek aan een
beginnen? Hij moest
een keer dubbelen met Arthur As-
I he, die bijna overgaf van het la-
dien, toen Nastase met een zwart
geschminkt gezicht uit de limóusi-
ie stapte.
I In augustus 1973 was hij de num-
I mer één van de wereld, maar toen
wisten alie spelers al lang dat er
j "aar één ding erger was dan sin-
gelen tegen Nastase en dat was
dubbelen tegen Nastase en Tiriac.
Iedereen was doodsbang voor de
j verbale onbeschoftheden van het
duo dat vaak al bij het inslaan de
Partij gewonnen had.
Maar bijna niemand zag dat de
agressie van Nastase alleen maar
verbaal was en iedereen vergat
i hij nog nooit daadwerkelijk
speler of een scheidsrechter
aangeraakt had, zoals hij zelf zo
vaak placht aan te kondigen. De
j Joegoslaaf Zeljko Franulovic sloeg
hem ooit een blauw oog, maar
i at was in de kleedkamer, toen
™sty al gewonnen had.
*chts één keer werd Ilie op zijn
«gen wapens afgebluft. Clark
Graebner, twee meter lang, hon-
h u l° spieren schoon aan de
had in januari 1972 in de
f® Albert Hall in Londen ge-
jeeg van het getreiter aan gene
vj*n bet net. De Amerikaan,
.'"eis bijnaam om voor de hand
We redenen Superman was,
top® over het net en tilde hem
band een halve meter op:
nou je kop dichthouden, an-
jssla ik hem dicht'. Het was op
i moment 5-1 voor Nastase in
,Pe set- Graebner kwakte de
«Plofte Nastase terug op de
J"' 5apte wew over het net en
J!i v°lgende zes games,
,?or 7_5' Waarna Nasty zijn
«KeB in zijn tas stopte, Graebner
Siï^fenzeidat hij ermee
IJMd: want zo kan ik niet win-
teS? vanavond weer
funw ki) de halve finales in
iikto Let op: z'in k°P 's wat
geworden, maar stiekem
J en knipogen, dat kan-ie
■"og steeds als de beste.
Door Vincent Ronnes
Léon Krijnen
Zeurpieten heb je overal. Dus ook onder de
zestienduizend toeschouwers die deze week in
een adembenemende entourage hun Boris
vooruit schreeuwen.
Odilio Pollok is ingenieur, komt speciaal uit
Gladbeck gereden om ook eens een keer tennis
mee te maken. Heeft de dag van zijn leven
maar windt zich er op het parkeerterein over
op dat hij met het toegangskaartje van 180
mark in de hand ook nog moet betalen voor het
parkeren.
Klaus Meisner daarentegen hoor je niet kla
gen, ook al zit hij wel heel erg krap. Maar hij
weet zelf ook wel dat hij dan maar niet met het
goedkoopste kaartje (180 mark) had moet ko
men aanzetten. Meer zat er bij zijn vrouw voor
het cadeautje voor zijn dertigste verjaardag
kennelijk niet in.
Overdadig
Het zijn van die klein-menselijke problemen
waar Ion Tiriac zich niet mee bezig kan hou
den. Terwijl voor de ingangen zich de bezoe
kers voor de eerste wedstrijd van het toernooi
(alle 95.000 entreekaarten zijn voor aanvang
practisch uitverkocht) melden, gaat de de rij
zige gestalte van de voormalige manager van
Boris Becker voorop in het internationale ge
zelschap van tennis-volgers.
Tiriac heeft met zijn organisatiebureau het
wereldkampioenschap voor de komende jaren
naar Hannover gehaald en liet bij de ontvangst
van het internationale tennisgezelschap met
een al weten dat het hen aan niets mocht ont
breken.
Nou zijn de vaste beroepsmatige bezoekers
van grote tennistoernooien wel wat gewend -
zeker als het toernooi in Duitsland is, zoals de
voorbije zes jaar het WK in Frankfurt - maar
deze morgen kijken ze elkaar toch even ver
baasd aan.
Om te beginnen, zei Tiriac tot zijn gasten
maandagavond, nodig ik u uit voor een brunch
morgenochtend. Brunch bleek niet het juist
woord, voor de VIP's waren acht restaurants
van acht verschillende nationaliteiten inge
richt, allemaal even exquise, even overdadig
en omvangrijk. Te veel om ook maar van een
kwart het.kleinste beetje te kunnen proeven.
„Ik heb al veel meegemaakt," zeiden velen die
al jarenlang van het ene naar het andere ten
nistoernooi reizen. „Maar dit slaat alles."
Gelukkig voor hen vermeldde het neven-pro
gramma de volgende dag iets wat niets met
eten te maken had. Mercedes-Benz stelde
twintig auto's, gloednieuw en uit de duurdere
klasse, ter beschikking om op een afgezet ter
rein wat oefeningen in hard en veilig rijden te
doen.
Expo 2000
Het is geen kleinigheid om het tegenwoordig
nog iedereen naar de zin te maken. Dat geldt
voor zowel de spelers zelf als het circus erom
heen. Zes jaar lang vond het wereldkampioen
schap eind november in Frankfurt plaats, tot
grote tevredenheid van iedereen. Het publiek
in de Festhalle was altijd door het dolle heen
en de sponsors waren talrijk.
Hannover, groot maar zeker niet opwindend,
zocht onderwijl naar een manier om de Expo
2000 wereldwijd onder de aandacht te bren
gen. Deze stad had aardig wat geld over om het
wereldkampioenschap hier te laten plaats vin
den. Immers, volgens de heren reclamemakers
kijken er 700 miljoen mensen in 120 landen
naar dit toernooi. En moeten deze week dus
700 miljoen mensen het logo van Expo 2000
hebben gezien. Hoeveel geld Hannover er voor
over heeft gehad wil niemand zeggen. „Wij
praten niet over geld," zegt de Amerikaanse
woordvoerder Peter Alfano namens de ATP,
welke proftennisclub toch een van de meest
poenerige sportorganisaties ter wereld mag
worden genoemd. Maar over geld hoeft ook
niet te worden gesproken want Hannover had
andere argumenten. Onder andere een accom
modatie waar er 15.600 kunnen zitten tegen
over 9.000 in Frankfurt. „En we waren wel toe
aan een nieuwe uitdaging," zegt Alfano.
Zo heel erg groot was de behoefte aan een
nieuwe uitdaging niet, want de ATP bleef vei
lig in Duitsland. In de meeste sporten is het ge
woonte een WK keurig te laten rouleren. Dat is
toch ook eerlijker, al is het maar vanwege het
onmiskenbare thuisvoordeel voor Becker? Al
fano: „Duitsland is onze grootste markt en hier
zitten ook onze grootste sponsors."
Begeisterung
Ingewijden weten dat de ATP bereid was het
toernooi van Frankfurt naar Hannover te ver
plaatsen omdat de Expo 2000-organisatie een
bedrag van vijftien miljoen mark per toernooi
wist te garanderen, „(in dat kost ons geen
cent," weet medewerker Andreas Lampers-
bach van Expo 2000.
Er zijn veel grote sponsors. En dan is er nog
het publiek. Voor de 550.000 inwoners valt er
doorgaans weinig te beleven op sportgebied.
Een enorme frustratie van de stad is dat de
plaatselijke Hannover '96 het momenteel niet
verder schopt dat de derde Liga. „Als Han
nover '96 een keer drie goals achter elkaar
maakt, zitten er meteen weer dertigduizend
mensen," vertelt Lampersbach.
Maar met het huidige tennistoernooi - en de
Expo 2000 in het vooruitzicht - maakt zich een
Begeisterung meester van de stad, zegt men.
Die is in ieder geval nu al zo groot dat de
kaartjes van 180 tot 350 mark per dag in een
mum van tijd waren uitverkocht, terwijl het
bedrijfsleven zijn hand niet omdraaide voor
het neertellen van 35.000 mark voor het huren
voor zes dagen van een van de 200 zeven per-
soonse VIP-boxen.
Grenzen
Begonnen in 1970 in Tokio leek het tennis-WK
nog een beetje op een wereldkampioenschap
zoals elk ander. Het ging om de eer en elk land
kwam een keer aan de beurt, tot het vanaf
1977 13 jaar lang iii New York bleef. De Duit
sers gaven met veel geld in 1990 nieuwe
schwung aan het WK.
Tranen moeten over Stan Smiths snor lopen
als deze eerste wereldkampioen hoort van de
bedragen die er tegenwoordig te verdienen
vallen. Hij kreeg in 1970 na het behalen van de
wereldtitel een cheque van 15.000 dollar.
Schrale troost voor hem moet zijn dat de hui
dige toppers nog nauwelijks plezier aan het
prijzengeld beleven. Na de loting afgelopen
maandag schoof Boris Becker aan bij een
groepje journalisten aan tafel. En natuurlijk
kwam ook een keer de logische vraag aan de
man die al twaalf jaar aan de wereldtop staat.
Je hebt nu al zoveel bereikt en verdiend, waar
om speel je nog?
Becker: „Ik behoor tot de categorie spelers die
het niet meer om het geld doen. Dan had ik al
op mijn achttiende kunnen ophouden. Ik wil
nog steeds de eigen grenzen opzoeken. Mij fas
cineert de mogelijkheid de beste speler van de
wereld te zijn."
Heeft het met de nationaliteit te maken, of de
aard van het beestje? Michael Chang houdt er
andere ideeën dan Becker op na. Voor hem is
dit wereldkampioenschap een toernooi als elk
ander. Niks eer, niks grenzen verkennen. „Ik
bereid me op dit toernooi en op deze wedstrijd
hetzelfde voor als op elk ander," zegt hij.
Het wielrennen heeft zijn Tour de France, het
tennis zijn Wimbledon en een wereldkampi
oenschap dat - hoeveel geld er ook in zal wor
den gestopt - nooit de allure van het hoogte
punt van het jaar zal krijgen. Hetgeen ook
geldt voor de Grand Slam Cup eind december
in München. Want ook daar wilden ze iets
moois hebben. En is de prijzenpot (met 6 mil
joen dollar) nóg beter gevuld dan in Hannover.
Richard Krajicek: „Het zijn de vier Grand
Slams die het meest tellen. Dan pas komt dit
toernooi."
Dat is eigenlijk niet zo leuk gezegd van Ri
chard. Want een stad die zoveel geld in een
toernooi stopt wil niets anders horen dan dat
het het mooiste en het grootste is. Gelukkig
meldde publiekslieveling Becker voor de telev
isie dat het publiek fantastisch en de organisa
tie vlekkeloos is.
Dat verzacht de pijn van de hoge entreeprij
zen! En het maakt het werk van Christian
Dammler de moeite waard. Hij heeft, met toe
stemming van de hoogste autoriteiten, net als
70 andere politiemannen een weekje vrij geno
men om dienst te kunnen doen als chauffeur
van gasten, deelnemers en journalisten. Trots
sturen deze mensen de 60 fonkelende Merce-
dessen door de stad.
Vrijwilligerswerk
Toch leuk om zo wat bij te verdienen? Niks
daarvan, dit,is vrijwilligerswerk. Er zijn nog
mensen met hart voor de zaak.
Wel was de organisatie zo aardig een speciaal
jasje voor hen aan te schaffen. Dat geluk had
Richard Krajicek niet. Hij kwam naar Han
nover in de veronderstelling dat de organisatie
een driedelig kostuum (voor onder andere de
lotingceremonie) voor hem zou verzorgen. Dat
gebeurde in voorgaande jaren ook. Maar die
opvatting van orde en netheid bleek in de
praktijk anders uit te pakken. Immers, een
Agassi moet je niet hetzelfde pak laten aan
trekken als ene Kafelnikov. Bovendien zag
Chang er twee jaar geleden wel erg schlemielig
uit in dat mislukte maatkostuum. Het is als
met alle opsmuk rond de sport: soms past zelfs
het duurste pak niet meer en gaat het gewoon
om de mens en het spelletje zelf.
Dat uniforme maatkostuum - ongetwijfeld
weer een idee van een vooruitstrevend recla
mebureau - werd dus een mislukking, zo con
stateerden ook de Amerikaanse kopstukken
van de ATP, en ieder moest maar weer zijn ei
gen uitgaanskleding meebrengen.
Krajicek wist van niks. „Ik ben maar snel een
winkel ingerend en heb dit pak gekocht."
Vriendin Daphne Deckers komt vanavond, be
nieuwd of ze nog wat op Richards smaak heeft
af te dingen.
Maar mopperen dat hij van de week met dat
pak de huishoudpot heeft leeggeplunderd kan
ze na het tellen van zijn deelnamegeld
130.000) en premies 160.000 per gewon
nen groepswedstrijd) moeilijk doen.
