Voor altijd in
zusterlijke harmonie
DE STEM
TV-arcliitect Lebesque helpt bij de verhuizing
D2
Kate en Anna McGarrigle wereldberoemd nan St. Saveur tot Emmen
De film van de Stones
die niemand mocht zien
WÊÊÊmamÊm
Ttf8 is er voor U!
1Date-game:
voor het leven of
heel even'
D1
In een vol café van Henk West
broek in Utrecht beleefde de film
waaraan Jehtro Tuil, The Who, Taj
Mahal, Marianne Faithfull, John
Lennon en The Rolling Stones
meewerkten, afgelopen weekeinde
zijn Nederlandse première. Vorige
maand, tijdens het filmfestival in
New York, werd Rock and Roll
Circus voor het eerst vertoond.
Bijna drie decennia lang lag de door
de BBC gemaakte film op de plan
ken. Naar verluidt omdat Mick Jag-
ger, de bedenker van het project,
niet tevreden was over de verrich
tingen van de Stonès zelf. Destijds
zou nog wel geprobeerd zijn om het
Stones-aandeel op te krikken. Zo
waren er grootse plannen om de
Stones-show in het Colosseum in
Rome nog eens over te doen. Maar
de dood van Brian Jones zorgde er
voor dat het renovatieplan voor
goed in de kast verdween.
Dat de film dan nu kennelijk wel
geschikt bevonden is, heeft wel
licht te maken met de belangstel
ling voor allerlei Beatles-curiosa.
Kennelijk is de concurrentieslag
met The Fab Four nog altijd niet
uitgewoed. En pas onlangs werd
overeenstemming bereikt met
Allen Klein, destijds manager van
The Stones en in het bezit van de
rechten van de film.
De film is de registratie van een
concert in.een circus, waarbij ook
vuurvreters èn acrobaten te zien
zijn. En, Jagger had gelijk, The
Stones verkeerden allerminst in
topvorm. No Expectations bij
voorbeeld haalt het niet bij de re
guliere studio-registratie en in
Sympathy for the devil lijkt Jagger
zelf niet bij goed bij stem. De on
langs uitgebrachte cd met de mu
ziek uit de film valt dan ook be
hoorlijk tegen.
Toch is de film in historisch op
zicht wel interessant. Al is het al
leen maar om John Lennon te zien
praten met Mick Jagger, of - nog
fraaier - het Beatles-nummer Yer
Blues (van het 'witte' album) te
zien uitvoeren in een supergroep
met Rolling Stone Keith Richards
op bas, Mitch Mitchell (Jimi Hen-
drix Experience) op drums en een
jonge Eric Clapton op gitaar.
Het waren nog de jaren dat alles
leek te kunnen in de popmuziek en
na 'the summer of love' van 1967
leek popmuziek zelfs even in staat
om eenheid te kunnen smeden in
een verdeelde wereld. Maar hoe
snel zou het veranderen. Niet zo
veel later gingen The Beatles uit
elkaar, werd tijdens een Stones-
optreden een fan doodgestoken,
moest Brian Jones het veld ruimen
bij The Stones en stierf en kregen
"Clapton en Faithfull problemen
met druggebruik. Het document
lijkt dan ook uit een volledig ande
re tijd te komen.
'Rock and Roll Circus' is vanaf 14
november op video verkrijgbaar.
De cd is uitgebracht door Mercury.
Vandaag 9 en morgen 10 novem
ber is in de Jaarbeurs in Utrecht
een uitgebreide tentoonstelling
over 30 jaar Rolling Stones. Daar is
ook de film te zien.
(ADVERTENTIE)
Bergen op Zoom
Dinteloord
Fijnaart
Hoeven
Huijbergen
Nieuw Vossemeer
Ossendrecht
Oudenbosch
Oud en Nieuw Gastel
Putte
Roosendaal
Rucphen
Standdaarbuiten
Steenbergen
Willemstad
Woensdrecht
Wouw
TV8 is de regionale nieuws
zender voor Brabant.
TV8 is 24 uur per dag in de
lucht. De dagelijkse nieuws
uitzending is van
18.00-18.30 en wordt de
hele avond herhaald. Zodat
U het nieuws van-dichtbij-
huis kunt bekijken wanneer
het U uitkomt.
EMBER 1996
'den is soms moeilijk
iet 2SA geopend en
Sch waartegen W uit-
t troef. Na een tweede
S werd ruitendrie
ouw gespeeld. Omdat
im W met de heer. W
eigenlijk ruiten terug-
ïaar hij dacht dat Z
kte ruitensnit had ge-
n dat ruitenaas bij z
eronderstelde dat een
rten of klaveren ont
moest worden. Hij
,r een kleine klaveren
de boer was. Z maakte
,'ontract want hij gaf
verenslag meer af en
■en twee ruitenslagen
.rtenslag. Als W's keu-
jïten was gevallen, was
t hetzelfde geweest. O
erste ruitenslag beter
emen en dan harten of
moeten brengen. Dan
ewoon een down ge-
3: 10 november Najaars-
Ip and Down Made 0162-
16 november Lamber-
grive Bergen op Zoom
3036.
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA - D5
Gids
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1996
-
Linda Ronstadt, Emmylou
Harris en Maria Muldaur zin
gen composities van de gezus
ters Kate en Anna McGarrigle,
die in de schaduw van de ster
ren hun eigen muziek maken:
smaakvolle, eigentijdse folk
muziek. De zussen laten hun
leven door niets en niemand
veranderen.
Door Gerrit van den Hoven
Waarom de in 1968 gemaakte Rolling Stones film Rock and Roll
Circus destijds niet is uitgebracht, is nooit precies duidelijk ge
worden. Net zomin als helemaal duidelijk zal worden waarom
de registratie van deze legendarische rockfilm nu, 28 jaar later,
wel is uitgebracht.
sing volgende week.
- f6 35. Pf7 - h6 Kg7 - gé
- h3 Pf6 h7 37. Ph6 - g8
e5 38. Tf4-a4 Kg6-g7
-a8Te5-e6 40.f2-f4
42.
-el
f7 41. g3 g4 h5xg4
Te6-g6 43,
44. Ta8-a7+ Ke7-f6
|Ta7xh7 Tg6xg4+ 46.
t remise was een
omstandigheden
norme teleurstelling voor
Het beste kruit was ver
in en in de komende vlug-
s lag alles weer volledig
Snelschaken is doorgaans
erk punt van de Tilburger
dit keer was hij onherken-
Tweemaal gaf Karpov
ff goed van langs en het is
er of de prijs van vijfen
duizend franc genoeg
heeft kunnen bieden
het missen van zo een
—natste potje ging aldus'.
Wely - Karpov
-d4 Pg8 - f6 2. c2-c4
'6 3. Pgl-f3 b7-b6 4.
f3 Lc8-a6 5. b2-b3
b4+ 6. Lel - d2 Lb4-e7
l-g2 c7-c6 8. Ld2-c3
d5 9. Pf3-e5 Pf6-d7 10.
d7 Pb8xd7 11. Pbl-®
12. O-O Pd7-f6 13-
el? Volgens loek was 13.
leboden. 13... c6 c5 14.
e4 c5xd4 15. Lc3xd4 d5xc
d2xc4 La6xc4 17. b3xc
c8
irt staat al beter, maar,^!
wel erg snel van kwaad
'J. 18. Tal-cl Le7-cf
xc5 Tc8xc5 20. Ddf
c7 21. e4 - e5 PK <J7
f4 b6-b5 23. Da4-*>
A
le rest vergeten we gewoon-
Natuurlijk moest 17-
volgens de zwartspeler
dan alsnog remise ge-
30-25-20 was aan-
sterker dan de partijzet,
ik niet dat wit met die
manoeuvre remise
is het onherroepelijk
voor zwart.
42 58.17-12 42-47 59.12-
60.8-337-4161.3-1223-
12-21 41-46 63. 21-49 46-
19-16 37-26 65.16-49 26-8
53 Op 30-25 28-32+ en na
1-2 is het een kwestie van
66...47x35 en wit gaf
plossing een fraai pro-
uit 'De Problemist'. Hoe
lt?
Door Dirk Vellenga
Nee, Kate en Anna McGarrigle
zijn geen media-sterren. „We lei
den een eenvoudig bestaan," zegt
Kate. „We verdienen genoeg om te
leven zoals we willen." „Het ene
jaar iets meer dan het andere,"
voegt Anna toe.
De muzikale Canadese zussen vertoeven
in het weinig glamourvolle Beethoven
Hotel in Amsterdam, waar slechts drie
mensen in de lift passen. Een schoon
maakster komt langs om de kamer te
doen op het moment dat het interview
plaatsvindt. Kate roept dat ze over een
half uurtje terug moet komen. „Het is
hier toch netjes genoeg," zegt Anna en
werpt een vluchtige blik op de openge-
woelde koffers, het onopgemaakte bed en
de losse flessen (fris) en glazen.
De krachtige Kate (50) en de wat brozere
Anna (52) laten al ruim twintig jaar ei
genzinnige muziek horen die is gebaseerd
op het folkgenre, soms in het Frans, soms
in het Engels, maar altijd met warme,
zusterlijke harmonie-zang. Van hun in
trigerende hitje-met-accordeon Com
plaints pour Ste. Cathérine (1975) tot*
hun prachtige, recente cd Matapedia
worden ze gevolgd door een bescheiden
schare vertederde fans.
Ronstadt
Linda Ronstadt nam van de McGarrigles
een aantal composities op, Heart like a
wheel, Mendocino en Heartbeats accele
rating, en zij is wél een ster. Ze was het in
ieder geval toen in 1984 een tv-special
rond Kate en Anna werd opgenomen.
»We werden ondergebracht in hetzelfde
notel. Linda kreeg een suite -bovenin en
°P de gang werden drie bodyguards neer
gepoot," vertelt Kate. „Ze kwam van ne
gen-hoog naar beneden om ons even te
oegroeten en zei: Hi guys, wat trekken
jullie aan?"
^tma: „Wij hadden alleen de kleren die
we droegen, meer niet. Maar zij had ne
gen vrachtwagens met kleding meegeno
men. Wij zaten in een gedeelde kleedka
mer, zij had een eigen kleedkamer. Ach,
dat is haar leven, haar wereld. Wij zitten
er alleen maar af en toe in."
Zouden jullie zo willen leven?
Anna: „Nee. We hebben ervoor gekozen
het niet te doen."
Kate: „Kijk, zij heeft die bodyguards echt
nodig. Als je zover bent, is je vrijheid weg.
Mensen zeggen wel eens tegen ons: tut je
een beetje op, speel mee in het grote spel.
Maar dan zouden we onszelf niet zijn. Wij
leven zoals we altijd geleefd hebben. Dat
vinden we veel aangenamer. Wij hebben
nog steeds dezelfde vrienden als "dertig
jaar geleden. En die weten precies hoe wij
zijn. In de wereld van de sterren veran
dert alles snel in schijnheiligheid. Nie
mand zal je nog oprecht benaderen."
Ierland
Ook met zangeres Emmylou Harris, die
van het duo Love is en Goin' back to Har
lan op de plaat zette, zijn de contacten
vooral indirect. De McGarrigles, nederig
als de nonnen, hebben de wereld van me
ga en super ook niet nodig. Ze zijn een fa
milie-onderneming. Vader Frank, die in
1965 is overleden, speelde piano, zong
slepende ballades en inspireerde zijn op
groeiende dochters. Het geslacht McGar
rigle komt oorspronkelijk uit Ierland en
de zusters willen er nog eens naar toe om
dat uit te zoeken.
De familie is van oudsher katholiek en is
wat dat betreft op haar plaats in-Quebec.
Alleen: ze spraken geen Frans. De Mc
Garrigles vormden een Engelse minder
heid binnen de Franse minderheid in Ca
nada. Kate en Anna leerden Frans op
school, bij de nonnen. Tussen hun zesde
en dertiende namen ze gretig de Franse
spelletjes en religieuze gezangen tot zich.
Moeder
Kate en Anna zingen over hun omgeving
en over elkaar. De derde zus, Jane (55),
was lange tijd hun muzikale en zakelijke
begeleider, maar ze is nu opgeklommen
tot de directie van platenmaatschappij.
Anna en Kate doen er een beetje lacherig
over. Op de laatste cd staat het nummer
Song for Gaby, een ode aan hun twee jaar
geleden overleden moeder. Anna: „Het is
meer een lied over het missen. Ik schreef
het een hele tijd na haar dood, ik kon het
niet eerdèr. Het was in "de lente, ik hoor
de de vogels en moest toen opeens aan
haar denken. Op dat moment was net de
moeder van een buurvrouw overleden.
We konden toen ons verdriet bij elkaar
kwijt."
„Wie was dat dan?" vraagt Kate. Anna
noemt een naam.
Kate: „Moeder had last van haar hart. We
zagen het wel een beetje aankomen, toch
was haar dood vreemd. Je mist opeens
een centraal punt in je leven. Ze was niet
super-vriendelijk, hoor. Ze was niet-zo
gek op kinderen. Ze kreeg ons toen ze al
over de veertig was. Zelf kwam ze uit een
grote familie en moest ze altijd op jonge
re broertjes en zusjes passen. Ze vertelde
wel eens hoe gemeen ze kon zijn: ze zat op
de bovenste trede van de trap met een
boek en de kleine kinderen speelden aan
haar voeten en maakten herrie. Als ze er
genoeg van had, duwde ze met haar been
zo'n druktemaker naar beneden. Het
gekke is dat ze als grootmoeder heel an
ders was. Tegenover onze kinderen was
ze juist lief en grappig."
Rijbewijs
Anna: „Moeder deed hele bijzondere din
gen. Pas toen ze 65 was, haalde ze haar
rijbewijs. Toen kocht ze een auto, niet zo
maar eentje, maar de langste Chevrolet
die er in de buurt te koop was. Ze nam
onze kinderen mee naar het zwejnbad en
zo. Ze was een klein vrouwtje en kwam
maar net boven het stuur uit. Het was
geen gezicht. Dan gaf ze'direct vol gas.
Haar dunne, witte haar viel strak achter
over van de schok."
Kate: „Ze was een sterke vrouw, heel
nuttig. We hebben haar vaak meegeno
men op onze reizen. Zelfs naar Hong
Kong, ze was toen al over de tachtig. En
ze vond het prachtig. Op feestjes was ze
meestal de laatste die naar bed ging."
In Song for Gaby wordt gesproken over
banjo-weekends. Kun je dat uitleggen?
Kate: „Dat is een mooi verhaal. Vertel jij
het maar, Ann."
Anna: „Het was een paar jaar voor haar
dood. We bleven 's nachts wel eens bij
haar, want ze zag van alles, grote vogels
en dat soort dingen. Met Janey waren we
toen bezig met filmmuziek en we moes
ten nog een banjo-stuk componeren. We
besloten naar het huis van Gaby te gaan,
zodat we haar er een beetje bij konden
betrekken. We zetten haar 's morgens in
een stoel met flink wat kussens in de rug,
koffie erbij. Wij tokkelden eindeloos,
steeds opnieuw, stukje bij beetje. Ze zat
er de hele dag bij en luisterde na het ein
deloze gepruts. Toen we haar 's avonds
terugbrachten naar de slaapkamer, zei ze
maar één ding: nodig mij asjeblieft nooit
meer uit voor die banjo-weekends van
jullie."
Bergen
Kate woont in Montreal, de stad, en An
na heeft zich teruggetrokken op het plat
teland. De afstand tussen beide zusters
bedraagt anderhalf uur. Kate: „Ann
komt naar de stad om brood te halen,
heel lekker brood. Het klinkt gek, maar
het is zo."
Ze zijn opgegroeid in St. Saveur, een
plaatsje op 65 kilometer afstand van
Montreal en steeds meer in trek als ski
oord. Vader Frank McGarrigle kocht het
huis direct na de oorlog, hij moest naar
de bergen vanwege longklachten. Het
ouderlijk huis is nog steeds bezit van de
zusters.
Kate: Jullie koningin Juliana heeft in
de oorlog een winter in St. Saveur door
gebracht. Het huis is er niet meer, het
was van hout en is gewoon vergaan."
„Zonde, anders was het nu misschien
een toeristische attractie," grijnst An
na.
Er wordt gedacht aan een tournee door
Nederland in de nabije toekomst. Hun
laatste reeks optredens was in 1977.
Kater „Emmen! Emmen herinner ik me
nog goed. Ja, we treden zo weinig op dat
we alle plaatsnamen nog kennen."
Anna: „Was dat het hotel waar we opge
sloten zaten?"
Kate: „Ja, we moesten 's morgens heel
vroeg naar het vliegveld, maar er was
niemand die de deuren voor ons open kon
maken. Toen hebben we het raam geo
pend en zijn we via het dak naar buiten
gegaan."
Zoon
De McGarrigles deden mee aan het tv-
project Transatlantic Sessions, waarin
artiesten uit Amerika min of meer geïm
proviseerd musiceerden met collega's uit
Ierland, Schotland en Engeland. Emmy
lou Harris, Mary Black, Iris Dement,
Guy Clark en Kate en Anna waren erbij
en ook Rufus, de 23-jarige zoon van Ka
te uit haar huwelijk met zanger-compo
nist Loudon Wainwright III.
De BBC heeft de zeer boeiende sessies dit
jaar in drie delen uitgezonden, de Mc
Garrigles hebben zelf het resultaat niet
gezien. Het project lijkt inmiddels ge
strand, want de filmmaatschappij die
het kasteelachtige hotel in Schotland af
huurde voor de unieke kamer-concerten,
is failliet gegaan.
Rufus staat op een van de opnamen van
Transatlantic Sessions naast zijn moeder
te zingen en de gelijkenis is frappant.
Om zich te concentreren sluit hij zijn
ogen op dezelfde manier als Kate. Tij-
-dens de tournee door Engeland en het
ene concert in Nederland (in de Melkweg
in Amsterdam) verzorgde hij het voor
programma. Hij is geen folkie. Kate:
„Rufus is meer klassiek gericht. Wat hij
doet heeft ook iets van de Europese vorm
van cabaret."
Op de allereerste elpee van Kate en Anna
werd hij nog Little Rufus genoemd en
werd moeder Gaby bedankt omdat ze zo
bereidwillig was tijdens het studiowerk
op haar kleinzoontje te passen. Nu is hij
een volwassen kerel met het volle, zwar
te haar dat zijn moeder en tante ooit ook
hadden. Kate en Anna bekijken hem met
enige trots als hij de hotelkamer even
binnenkomt.
Kate, met ingehouden lach: „Hij heeft
een sweater van zijn opa aan! Mijn vader
liet dertig jaar geleden een grote kist met
kleren achter. Iedereen heeft er in zitten
graaien. De sweater die Rufus draagt,
komt ook uit die kist."
Door Paul Geerts
Binnenhuisarchitect Marcel
Lebesque noemt zichzelf bo
venal energiek. Hij is altijd
®et duizend-en-één dingen
-..Vi v-xi-v-tll UlllgLll
o- „Ik loop voortdurend
»et ideeën in mijn hoofd",
hij. Zijn werkweek loopt
aiJ °°k van maandag tot en
i e'za^erdag' Wat dat betreft
hij de juiste man voor de
verhuizing, een onderdeel
n het SBS 6-programma
Inm om het huis.
u'Bijdrage van Lebesque duurt
wpJ. tien minuten. Iedere
kaai Z1tet kijker hoe hij een
„n mterieur inricht. Maar de
ten Smes' wekelijks één dag, kos-
mLt al snel achttien uur. „Je
voor gestoord zijn om
kpn" evisie te willen wer-
merkt hij lachend op.
Marcel Lebesque is geen onbe
kende in het wereldje. „Wat ik en
mijn collega's doen, is zeker niet
gemiddeld. De meeste binnen
huisarchitecten maken keurige
interieurs, maar wij zijn niet
bang om een heel complex interi
eur onder handen te nemen."
Zo'n zestien jaar geleden trad
hij, nog geen twintig jaar oud, in
de voetsporen van zijn vader.
Lebesque volgde een avondop
leiding binnenhuisadviseur, die
hij overigens niet voltooide. Hij
leerde het vak volgens eigen
zeggen vooral in de praktijk.
Onder zijn leiding kreeg het be
drijf een ander gezicht, mede
dankzij de stormachtige ont
wikkelingen in de woonbranche.
Zijn klantenkring bestaat voor
namelijk uit zakenmannen en
industriëlen.
„De absolute top", zegt Lebes
que zelf. „Ze verdienen veel
geld, zonder daar over op te
scheppen. Maar het zijn wel zeer
mondige mensen, die precies
weten wat ze willen."
Zijn taak in In en om het huis
sluit eigenlijk nauwelijks aan
bij zijn dagelijkse bezigheden.
In het programma is Lebesque
betrokken bij een 'alledaagse'
verhuizing. Wekelijks neemt hij
een ander interieur onder han
den. Dat kan een woonkamer,
keuken, badkamer of zolder
zijn.
De 'figuranten' melden zich zelf
aan. Ze nemen ook zelf een deel
van de kosten voor hun reke
ning. Het contact met Lebesque
bestaat uit een aantal ontmoe
tingen. Eerst bekijkt de Eindho-
venaar de oude woning. In een
kort gesprek wordt duidelijk
wat de bewoners willen meene
men en hoe de sfeer in de nieuwe
woning moet worden. Vervol
gens neemt Lebesque een kijkje
in de nieuwe woning.
Niet,in de uitzending, maar wel
in werkelijkheid: de opdracht
gevers komen naar Eindhoven.
„Dat wil ik", zegt Lebesque
stellig. „Het is ook nodig om de
mensen te leren kennen." Ver
volgens gaan de opdrachtgevers
inkopen doen en kruipt Lebes
que achter de tekentafel.
De opnames van de daadwerke
lijke verhuizing worden een
week later gemaakt. „Vergeet
niet dat er" echt verhuisd
wordt", benadrukt Lebesque.
„Ze zeggen dat een verhuizing
een van de meest stressvolle pe
riodes in iemands leven is."
Ideeën aanreiken is volgens Le
besque de meerwaarde voor de
kijker. „We zoeken bewust naar
spannende oplossingen. Ik laat
bijvoorbeeld duidelijk zien wat
je kunt doen met kleur. Bijna ie
dereen heeft tegenwoordig de
neiging om crème of zachtgeel
op de muren te smeren. Daar
word ik helemaal ziek van. Het
kan ook anders."
Lebesque legt in ieder interieur
iets van zichzelf, maar hij houdt
nadrukkelijk rekening met de
wensen van de opdrachtgever.
„De mensen willen dingen mee
nemen uit hun vorige woning.
Die moet je sowieso inpassen.
Wij kunnen na de opname de
deur achter ons dichttrekken,
maar zij moeten er verder mee.
Het moet leuk blijven, ook als
wij weg zijn."
Of hij niet bang was voor de on
vermijdelijke vergelijking met
Jan des Bouvrie, die voor TV
Woonmagazine de metamorfose
verzorgt? „Nee", zegt'hij stellig.
„Dit is iets heel anders. Boven
dien was ik ervan overtuigd dat
ik de vergelijking zou kunnen
doorstaan."
'Iri en om het huis',
SBS 6 17.45 uur
Marcel Lebesque
foto marc bolsius
Stone Brian Jones, nog te zien in 'Rock and Roll Circus'.
foto archief de stem
Anna (links) en Kate McGarrigle: „Mensen zeggen wel eens tegen ons: tutje een beetje op, speel mee in het grote spel. Maar dan zouden we onszelf
niet zijn.foto roy tee
