Ondernemende geesten willen zeppelin nieuw leven in blazen Tussen luchtschip en luchtkasteel DE STEM GIDS WOENSDAG 30 OKTOBER 1996 D Een foto uit de oude doos: de Duitse zeppelin L 3 die in 1915 een luchtaanval uitvoerde op Engeland. foto archief de stem S De zeppelin. Een vervoermiddel dat herinnert aan een lang vervlogen epoche. De Graf Zeppelin, Norge of Hindenburg. Slechts weinigen hebben ze 'in het echt' zien vliegen. De reuzen van het luchtruim zijn uitgestorven. Sedert kort echter zijn er ondernemende geesten die de ingeslapen mastodonten weer tot leven willen wekken, een media-hype van de eerste orde. Een luchtschip: realiseerbaar, of gewoon een luchtkasteel? Door Theo Vincken Niet alleen in Duitsland, de bakermat van de zeppelins, nee, zelfs in ons land - een natie zonder enige lucht schiphistorie - worden nieuwe ideeën ontwikkeld voor de bouw van een zep pelin. Nog vóór de eeuwwisseling wil Rigid Airship Design uit 's Graveland het eerste Nederlandse luchtschip ten doop houden. Als één van de initiators, mogelijk zelfs de belangrijkste, manifesteert zich met zekere regelmaat de Schot Ian Alexander, een gedistingeerde heer in driedelig donker kostuum die al sedert zijn prilste jeugd in de ban van het luchtschip is. De welbespraakte Brit, ooit betrokken bij het ter ziele gegane Airship Indus tries, later runde hij op het eiland Man nog een eigen bedrijfje (Imperial Airs- hips), kwam enkele jaren geleden in contact met een Bussumse zakenman, die hij wist warm te maken voor zijn ideeën. En daarmee was Rigid Airship Design een feit, en Alexander zijn di recteur. Zestig miljoen gulden en nog wat, zo heeft het bedrijf-in-wording becijferd, kost het ontwikkelen en construeren van een 156 meter lang prototype, dat de prestigieuze naam Holland Mille nium Navigator zal krijgen. Een re kensommetje gemaakt uit de losse pols, zo lijkt het. Want de werkelijke kosten (met de vervaardiging van een zestig meter lange blimp, een door gasdruk in vorm gehouden kunststof zeppelin, zijn al om en nabij de tien miljoen gulden gemoeid) zouden het kostenplaatje naar alle waarschijn lijkheid wel eens ver kunnen over schrijden. Kredieten De aanloopkosten en financiering van het project blijken nauwelijks een probleem op te leveren, althans zo doen de fondsenwervers het vóórko men. Ze rekenen daarbij vast op een ontwikkelingskrediet van de overheid. De Utrechtse beleggingsmaatschappij Greenfield Capital Partners, die zich bezig houdt met het genereren van ka pitaal, heeft er wel vertrouwen in. Zelfs de Rabobank wordt 'zeer geïnte resseerd' genoemd. Hoewel één van de potentiële geld schieters - een ondernemer met een kwalijke reputatie, weten insiders - heeft afgehaakt, schijnt de financiële haalbaarheid van het avontuur de as pirant-bouwers geen moment te ver ontrusten. En al helemaal niet hoog vlieger Ian Alexander, wiens veder lichte verhaal erin gaat als zoete koek. De 52-jarige Schot acht ons land - geen bergen, tal van geschikte loca ties, veel vliegtechnische know how (Fokker!), voortreffelijke industriële infrastructuur - uitermate geschikt voor het technologisch ontwikkelen en bouwen van een luchtschip. Ian Alexander heeft met zijn plannen voor een luchtschip (het Duits klinkende woord zeppelin wil hij niet gebruiken) ook vliegtuigbouwkundige ingenieurs van de Technische Universiteit Delft weten te interesseren. Eén van hen, ir. Arjan van Timmeren, werkte mee aan het rapport (Revival van het luchtschip) van de Advies dienst Verkeer en Vervoer, een 45 pa gina's tellend boekwerk dat onlangs dagen aan het ministerie van Verkeer en Waterstaat werd gepresenteerd. De studie - met als ondertitel Een verken ning naar de mogelijkheden van een herinvoering van het luchtschip voor passagiers en vrachtvervoer - moet als hoopvol worden bestempeld voor mensen die heilig geloven in de renais sance van de aluminium hemelreus. Toeristenvervoer De wetenschappers komen in hun rap portage namelijk tot de conclusie dat het luchtschip in enkele marktseg menten - toeristenvervoer naar Zuid- Europese landen bijvoorbeeld- een goed alternatief zou kunnen bieden voor de auto en het vliegtuig. Tech nisch noch economisch zijn er belem meringen gevonden voor de veilige ex ploitatie van een vloot van luchtsche- pen. Passagiersvervoer per luchtschip (kruissnelheid 90 tot 130 kilometer per uur) mag duurder zijn dan per tou ringcar, maar is wel comfortabeler, veiliger en sneller, oordelen de advi seurs. Met name het veiligheidsaspect kan door de voorstanders van het luchtschip niet genoeg worden bena drukt. Immers, nog steeds heeft de zeppelin het odium een gevaarlijk vaartuig te zijn, een kwalijke erfenis van de dra matische ondergang van de Hinden burg, de trots van het Duitse volk. De grootste zeppelin ooit gebouwd - leng te 245, doorsnee 41 meter - ging op 8 mei 1937 in Lakehurst (VS) bij aan komst van een transatlantische vlucht volledig in vlammen op. Een inferno waarin 35 van de 97 passagiers en één lid van het grondpersoneel, relatief weinig gezien de enorme vuurzee, de dood vonden. De dramatische filmbeelden van deze vliegramp, en het daarbij behorende rechtstreekse verslag van een in hui len uitbarstende reporter, leverden een aangrijpend, nog geregeld ver toond, tijdsdocument op. Niet de enige zeppelin-crash in die jaren overigens, want meerdere luchtschepen bleken toch niet zo luchtwaardig als men aannam. De hoogst explosieve waterstofvulling bleek in diverse gevallen fataal voor de luchtschepen. Eén miniscuul vonk je was voldoende om een zeppelin in lichterlaaie te zetten. Het gebruik van onontvlambaar helium zou het lucht schip beslist heel wat veiliger hebben galmende koor. En profeet Ian Alexander vindt het allemaal best, zo lang de benadering maar positief blijft, ook al worden er zo nu en dan baarlijke nonsens gedebiteerd. Het is overigens een misvatting te ver onderstellen dat bij de goegemeente het imago van het luchtschip - met verwijzing naar de aangrijpende te loorgang van de Hindenburg - slecht zou zijn. „Dat is beslist niet het ge val," weet Arnold D. Beier van de Westdeutsche Luftschiffgesellschaft, een bedrijf dat zich bezighoudt met verhuur en productie van meer dan zestig meter lange blimps. „Het zijn de gigantische dimensies, de hang naar nostalgie, die de zeppelin voor het grote publiek zo interessant maken. De uitstraling, de avontuurlijke ge schiedenis ook, geeft het luchtschip iets opwindends en gelijkertijd majes tueus." Aan een wereldwijde herleving van het vaartuig als aanvulling op de re guliere luchtvaart („daarvoor heeft de zeppelin in vergelijking met het vlieg tuig, denk alleen maar eens aan de ge ringe snelheid, te veel minpunten") gelooft hij evenwel niet. Meer dan een zeer marginale rol ziet hij voor het luchtschip niet weggelegd. Heilig geloof Uiteraard is Ian Alexander, directeur van Rigid Airship Design, een heel an dere mening toegedaan. Hij gelooft heilig in de wedergeboorte van het luchtschip, en met een aanstekelijke enthousiasme weet de Schot ook ande ren, en waarachtig niet de geringsten, warm te kloppen voor zijn ideeën. Wondolleck, directeur van Rotterdam Airport, ziet het zelfs helemaal zitten. Hij acht zijn luchthaven dé aangewe zen plek voor het inrichten van een zeppelinbasis, ook al omdat de lucht schepen, zoals ze Alexander voor ogen staan, weinig start- en landingsruimte nodig hebben, waardoor ze voor het normale luchtverkeer op Zestienhoven geen belemmering vormen. Bovendien zijn alle faciliteiten al voorhanden, wat niet gezegd kan worden van ande re mogelijke bouwlocaties, te weten Hoogeveen, Lelystad, Eelde, Deelen en Soesterberg. De Holland Millenium Navigator wordt een luchtschip met aan boord high-tech navigatie- en vaarappara- tuur. Een twee meter groot, openge werkt schaalmodel van het prototype geeft enig inzicht in de bedoelingen van ontwerper Ian Alexander, die zich overigens best kan voorstellen dat er wel eens besmuikt wordt gelachen over zijn denkbeelden. „Kijk", zegt-ie wijzend naar de vier propellermotoren aan weerszijden van zijn model, „deze krachtbronnen zijn kantelbaar, waardoor het luchtschip vrijwel rechtstandig kan opstijgen en landen, en schroeven in de boeg verge makkelijken het manoeuvreren, bij voorbeeld bij het aanleggen aan de landingsmast. Een ruimte voor de pas sagiers bevindt zich in het binnenste, zeg maar de onderkant, van het lucht schip. De bemanning zit in een gon del." Prototype Het 156 meter lange gevaarte heeft een doorsnede van 26 meter en een in houd van 50.000 kubieke meter. Het geraamte wordt gevormd door licht metalen ringen, die in de lengterich ting met elkaar worden verbonden. De hemelreus wordt bekleed met alumi nium en kunststof. Het totale gewicht van romp en dieselmotoren bedraagt 25 ton. „Als je weet dat één kubieke meter helium 'n tilvermogen heeft van één kilogram," doceert Alexander, „dan kun je ongeveer uitrekenen hoe hoog het tonnage is dat je in het schip kunt meevoeren." Rigid Airship Design hoopt zo snel mogelijk met de bouw van het proto type te kunnen beginnen. Volgens Ian Alexander ('Op enkele details na zijn we er klaar voor') zou al op korte ter mijn de kiel kunnen worden gelegd. Hij heeft daarvoor echter nog geen bouwplek. Eind 1998, begin 1999 moet het vaartuig kunnen worden afge bouwd, waarna hij denkt zeker nog een jaar nodig te hebben voor het tes ten, verbeteren en vliegklaar maken van het luchtschip, zodat de officiële luchtdoop rond de eeuwwisseling kan plaatsvinden. Of zoals de Schot het uitdrukt: „Ik hoop in het jaar twee duizend te vliegen." Ian Alexander wil vaart achter zijn project zetten. „Want", weet hij, „in meerdere landen is men druk doende met het ontwikkelen van luchtsche pen. Nederland moet voorop lopen, want wereldwijd is er markt voor het type zeppelin, liever gezegd lucht schip, dat wij in serie, twintig per jaar, willen gaan bouwen, wat drieduizend arbeidsplaatsen zou opleveren." Duitsers De haast van Alexander laat zich ver klaren, want hij weet dat in Duitsland al wordt gewerkt aan een nieuwe ge neratie luchtschepen. Zeppelin Luft- schiffbau GmbH in Friedrichshafen heeft al een nieuwe zeppelin in de stei gers staan, een klein luchtschip (LZN07) dat plaats moet bieden aan twaalf passagiers. Al midden volgend jaar hoopt men met dit prototype de eerste proefvlucht te kunnen gaan ma ken, waarna er succesievelijk ook zep pelins voor 46 en 84 passagiers (LZN17 en LZN30) in productie wor den genomen. Daarmee wordt een zeer oude traditie in ere hersteld. Want in de periode van 1897 tot 1940 - het jaar waarin nazi-luchtmaarschalk Her mann Göring hoogstpersoonlijk het bouwen van zeppelins verbood - wer den er op de luchtschipwerf van Friedrichshafen 137 zeppelins ge bouwd, waaronder ook de bekende Graf Zeppelin en Hindenburg. Overi gens denkt men er in Duitsland voor alsnog niet aan weer zeppelins in serie te gaan bouwen, want niet wegneemt dat men wel toeristische mogelijkhe den (rondvluchten) ziet voor een be perkt aantal zeppelins. Ian Alexander, die ook geruime tijd in de keuken mocht kijken van de Duitse luchtschipbouwers (hij werkte twee jaar in Friendrichshafen), volgt de ontwikkelingen bij Zeppelin Luft- schiffbau GmbH op de voet. „Weet je", zegt hij, „de Duitsers zeggen dat ze gebruik maken van de nieuwste technologie." Hij lacht smalend. „Ze maken gebruik van een Brits patent uit 1924. Dat weten ze in Friedrichs hafen niet." Niet echt leuk van Alexander, bouw heer van luchtkastelen, gemaakt, maar de Verenigde Staten - zij bleken in staat op grote schaal he lium aan te maken - weigerden het kostbare edelgas aan de Duitsers te le veren. Trouwens, men kan zich afvra gen of de met waterstofgas gevulde zeppelins vergeleken met de huidige jumbojets - vliegende bommen met hun tanks vol kerosine - wel zo ge vaarlijk waren. Immers, vlam vattend waterstofgas brandt, aangewakkerd door zuurstof, in bovenwaartse rich ting; kerosine daarentegen vloeit naar beneden en zet alles en iedereen in een verschroeiende vuurzee. De voorsprekers van het luchtschip kunnen niet genoeg benadrukken hoe veilig, en vooral ook hoe milieuvrien delijk, een eventuele nieuwe generatie zeppelins wel is. Nauwelijks gehin derd door enige kennis van zaken zin gen vele mensen mee in het Halleluja '1 u De ramp met de Hindenburg plaatste de zeppelin decennia lang in het ver domhoekje. FOTo'S ANP

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1996 | | pagina 19