DE STEM
6De poëzie is de weg kwijt9
c
7
H.H. ter Balkt neemt in Nederlandse dichtkunst unieke plaats in
Bekende auteurs op
Leesluisterfestival
in Bergen op Zoom
mm U, V
Ter Balkt, Van Dullemen en Koch
Handtekeningen brengen
1,6 miljoen gulden op
Tool
Malta
Badloves
Vandross,
Gill
Babyface
DE STEM
„Ik trek altijd wel de aandacht"
Piet Römer, acteur
Gids
WOENSDAG 30 OKTOBER 1996 Dl
jÊÊÊÊ
Door Bert Bevers
Nijmegen - De buschauf
feur zet me af aan de halte
Aubadestraat. Hier in de
buurt moet ik ergens zijn.
Banjostraat, Spinetstraat.
Inderdaad de muziekbuurt.
De dichter H.H. ter Balkt
bewoont er met zijn vrouw
Willemien Gorselink al ja
ren een rijtjeshuis.
Het is het enige in de straat met
een woeste begroeiing voor raam
en deur. De ontvangst is harte
lijk. In mijn jongensjaren droeg
ik regelmatig een bundel van Ter
Balkt, die zich destijds nog be
diende van het ongehoorde pseu
doniem Habakuk II De Balker, in
een van de diepe zakken van
mijn legerjack mee.
Ik vertel hem dat het me niet
vaak overkomt, maar dat ik voor
ik aanbelde toch even diep adem
moest halen. Je komt niet elke
dag bij een jeugdheld over de
vloer. Die mededeling breekt,
voor zover dat al nodig was, het
ijs.
„Komrij is een heel slechte gids,
een erg zwart licht. De poëzie is
de weg kwijt, net als de politiek
en de economie. En de Hollandse
al helemaal, die heeft iets narcis
tisch. Volgens sommigen is het
zelfs de beste poëzie ter wereld.
Die aanmatiging getuigt van het
zelfde soort zelfoverschatting als
de zekerheid waarmee de Neder
landse politiek vorig jaar aan
nam dat het wel goed zat met
Lubbers' kansen op de hoogste
post bij de Navo. Die eeuwige al
wetendheid en annexatiedrift!"
H.H. ter Balkt spreekt met een
warm timbre, ferm in stellige
taal. Popmuziek en beeldcultuur
zijn de uitingsvormen van de
nieuwe generaties. Poëzie wordt
meer en meer een marginaal ver
schijnsel. Is dat erg? „Nee," rea
geert Ter Balkt. „Poëzie wordt
inderdaad almaar minder gele
zen, maar daar zal ze zelf iets aan
moeten doen, er uit moeten
springen en niet spreken over de
eigen navel. Dat zegt me niks, of
het moet natuurlijk zo fonkelend
gebeuren dat het weer wel wat
zegt."
Sigaretten
Verliest de poëzie, behalve voor
de dichters en de 'vaste' lezers,
op termijn haar functie?
„Ik acht het niet uitgesloten dat
de grote uitgevers om commer
ciële redenen de poëzie laten val
len, maar ik ben er van overtuigd
dat ze dan ondergronds zal blij
ven bestaan. Zo is het in Oost-
Europa ook gegaan."
Hij rolt een sigaret. De dichter is
een verstokt roker. „Het verza
melde werk van Marsman kocht
ik al op mijn zestiende, maar ik
verkocht het nog datzelfde jaar
weer en van de opbrengst kocht
ik sigaretten."
Hoewel deze handeling anders
doet vermoeden was Ter Balkt al
in zijn jongensjaren verslingerd
aan poëzie. „Ik las vroeger Slau-
erhoff. Die liefde zal wel nooit
roesten. Met de bundel 'Een eer
lijk zeemansgraf' onder de snel
binders fietste ik wanneer het
maar even kon het bos bij Boeke-
lo in."
Er wordt koffie gezet. Door de
kamer dartelen Pupke en Olie, de
twee jonge poezen die huize Ter
Balkt sinds kort verlevendigen.
„Eerst hadden we er vijf, maar
H.H. ter Balkt: „Als dichters alleen maar dwazen zijn gaat het niet goed met de wereld.
de laatste is in januari gestor
ven," zegt Willemien. „Die is
bijna twintig geworden. Het was
ineens zo leeg in huis. We kónden
echt niet zonder."
Ter Balkts werk balanceert tus
sen epiek en lyriek, en staat bar
stensvol barokke beelden. Het is
niet zo vreemd dat zijn werk in
het Hollandse, calvinistische, li
teraire wereldje altijd wat in een
hoekje is gebleven. Ter Balkt is
eerder een Latijns dichter,
schroomt niet om uit te pakken.
Literair politicus Herman de Co-
ninck is er zo mee klaar. Die
noemt Ter Balkt gewoon een pro
testants dichter. H.H. komt im
mers uit de Achterhoek, dan kan
dat dus niet anders. „Ik bén geen
protestants dichter," moppert
Herman Hendrik (Harry voor in
timi). „Maar als iets vaak genoeg
wordt gezegd ga je het nog gelo
ven ook."
Bij Ter Balkt is een maaimachine
als een draak maiskneuzer, heeft
de middeleeuwse hel uit de boe
ken van Dante een föhnkap en
sluimert het zout van een waar
diger eeuw onder kweekgras-
plaggen. Zijn oeuvre krioelt van
de intrigerende beelden. Gelooft
hij oprecht in een waardiger
eeuw?
„Eigenlijk gebruikte ik die term
eerder met betrekking tot de vo
rige eeuw, die beslist waardiger
was dan de huidige. En de vol
gende wordt er hopelijk weer zo
een. Een dichter heeft geloof no
dig, dat is wel een beetje moeilijk
nu, maar zonder geloof wordt het
niets. En dan heb ik het niet over
instituten als het christendom.
Het voortbestaan van de mens
heid, van de geest is belangrijk.
En daarvoor is geloof nodig. Als
dichters alleen maar dwazen zijn
gaat het niet goed met de we
reld."
Organisch
De auteur noemt zijn werk zelf
'organisch'. Hoe gaat hij te werk?
„Poëzie is een kracht die je
voortdrijft.Je zegt als dichter
niet: 'Nu ga ik dit en dat doen'. Ik
hou van lichte, elegante en toch
stevige en warme poëzie. En er
moet humor in zitten, zoals bij de
Italiaanse renaissancedichters.
Vaak ben je afhankelijk van toe
val, het is raak of mis, verder
houdt het op. Soms loop je bij
voorbeeld tegen een schilderij
aan, waarbij je dan iets móet
schrijven. Zo werk ik nu aan een
gedicht bij 'De geograaf' van
Vermeer. Dat wordt natuurlijk
lang niet zo mooi als het schilde
rij... Belangrijk is dat je afgaat
op je kompas, je moet erg oppas
sen voor magneten."
Wie leest hij zelf graag? „Ik hou
van Dèr Mouw, Achterberg en
Lucebert. Die hebben dat verras
send barokke gemeen. En in de
Vlaamse letteren gaat mijn hart
uit naar Gezelle, Van de Woestij-
ne, Van Ostaijen. Bij de jongere
dichters heb ik respect voor No-
lens. Gruwez vind ik dan weer te
glad, maar Dirk van Bastelaere
lees ik graag. Zijn 'Pornschlegel'
is een van de mooiste bundels uit
de jaren tachtig." Waar werkt
hij? „Ik heb natuurlijk overal wel
mijn mooie gedachten," grinnikt
hij. „Maar ik werk gewoon hiér,
thuis. Ik kan goed tegen de alle
daagse geluiden, kan zelfs schrij
ven wanneer er muziek op staat.
Stilte is voor mij niet strikt
noodzakelijk. Je bent als dichter
betrokken bij de wereld hè, daar
leef je per slot van rekening."
Er zijn nog enkele oude vrienden,
verder heeft Ter Balkt niet veel
contact met collegae. „Het is een
erg eenzaam vak, en iedereen
vindt zichzelf de beste." (Zijn
vrouw: „Jij ook, Harry!". Hij:
„Ja, ik heb het ook over mezelf")
Linke soep
Nu hij niet meer in het onderwijs
werkt, heeft hij alle tijd om ge
dichten te schrijven. „Daar houd
ik het tegenwoordig ook maar
het liefst bij. Over het werk van
anderen hoef ik geen oordeel
meer te vellen (van 1987 tot 1991
was hij poëziecriticus van Het
Parool '•BB). Het is ook verdacht
om een mening te hebben, linke
soep. Begin er maar niet aan,
want het keert zich bijna altijd
tegen je."
Ter Balkt houdt van het bos. „Ik
heb daar vaak eenzaam in ge
dwaald, kon er ver van de men
sen over van alles en nog wat
dromen." De dichter, geboren in
1938, bracht de oorlogsjaren
door op de boerderij van zijn
grootouders in Boekelo. Het eer
ste dat hij zich kan herinneren
zijn sinaasappels op het nacht
kastje van zijn stervende oom
Jan. 'Boekelo op vijf werst van
hier waar oom Jan Tolstoj las
achter de ploeg', luidt de aanhef
van het gedicht 'Bezichtiging der
landerijen', een van de Laag
landse Hymnen waaraan hij de
laatste jaren werkt.
Historie
Daarin geeft Ter Balkt in elk ge
dicht een beeld van een periode,
gebeurtenis of persoon uit de his
torie van de Lage Landen. In De
Groene Amsterdammer be
schreef Hans Kloos die hymnen
naar mijn smaak bijzonder tref
fend: 'Die verzen (dit is poëzie
waarop dat woord nog van toe
passing is) schuren en stampen,
knoerpen, toeteren, wringen en
walsen je oren binnen, soms vol
pret en uitbundigheid, dan weer
beheerst en gedoseerd'.
De Laaglandse Hymnen tonen
Ter Balkt op zijn sterkst: een
rijp, voldragen dichter die de we
reld beschouwt met een menge
ling van woede, humor en ont
roering. Toen in de Alpen de Öt-
ziman nog maar amper uit het ijs
was gehaald had Ter Balkt 'Ötzi-
man op de Ötztaler Alp' al af.
Het gedicht is van een adembe
nemende schoonheid. 'De vleu
gelslag van de arenden, het sui
zelen/van de wind, bleven het
zelfde. En het wolkenpak,/snel
voetig reizend. Nu is de alp al
leen, Ótziman', besluit het.
„Ach, ik ben ook maar een arme
vervreemde," zegt de dichter,
zijn tabaksbuidel weer openend.
FOTO ERIK VAN 't HULLENAAR
„Dat zijn we eigenlijk allemaal,
of overdrijf ik nu? Maar buiten
de deur sta ik gewoon met beide
benen op de grond, hoor. Ik heb
normaal contact met de buren.
Een van mijn buurvrouwen is
trouwens echt een liefhebber van
mijn werk, en van anderen kreeg
ik bloemen toen ik onlangs de
Charlotte Köhler-prijs kreeg. Ik
ben niet helemaal een eenzame
zonderling.
Langs de snelweg Nijmegen-
Venlo, de pas geopende A73,
prijkt op een billboard een enor
me foto van boer Bert Bloemen.
Daaronder groot Ter Balkts regel
'Spreek mij niet van het bieten
veld, stedeling'. Een opdracht
van Rijkswaterstaat.
Ter Balkt wordt nog gelezen.
Zelfs door jachtige automobilis
ten. Zelf komt hij er nooit langs.
Hij heeft geen rijbewijs. We ne
men afscheid. Zijn rechterhand
drukt de mijne, met de linker
strijkt hij door zijn lange, inmid
dels volledig grijze haar.
H.H. ter Balkt, Habakuk II De
Balker, een groot dichter in een
nieuwbouwwijk van Nijmegen.
Bij hem trillen houten dorpshui
zen van mededogen, zijn kinde
ren hard tikkende klokken en
verkopen jukeboxen knollen
voor citroenen. Ter Balkts poëzie
blijft door je hoofd spoken. Wan
neer ik mezelf op het station van
Nijmegen op een pint tracteer
zeg ik, een versregel uit 'Groen
boek' citerend, zachtjes: 'Glij vrij
door de strot bier, als de psalm
door de nar...'
Door Bert Bevers
Bergen op Zoom - H.H. ter Balkt, Inez van Dullemen en
Herman Koch. Dat zijn de schrijvende gasten op het Lees
luisterfestival dat zaterdag 2 november plaatsvindt in Ber
gen op Zoom. Al sinds het begin van de jaren tachtig trac-
teert de Stichting Podiumcultuur de liefhebbers op dat lite
raire festijn.
In de loop der jaren kwamen al
heel wat letterkundige fenome
nen tijdens een Leesluisterfes
tival voorlezen uit eigen werk.
Een kleine greep: Walter van
den Broeck, Herman de Conin-
ck, Midas Dekkers, Jef Geerae-
rts, Mensje van Keulen, Moni-
ka van Paemel, Bob den Uyl
zaliger, Carolijn Visser en Vic
tor Vroomkoning.
Het Leesluisterfestival is tel
kens goed voor een volle bak.
Haast traditiegetrouw wordt
het gehouden in Het Zwijns
hoofd aan de Moeregrebstraat
in de Scheldestad, in de scha
duw van het monumentale
stadspaleis Het Markiezenhof.
Behalve naar auteurs kan er
ook altijd naar muziek geluis
terd worden. Die wordt 2 no
vember verzorgd door De Vier
Stukken, een uit vier vrouwen
bestaand saxofoonensemble.
H.H. ter Balkt (1938) neemt in
de Nederlandse literatuur een
geheel eigen plaats in. Als Ha
bakuk II De Balker verraste hij
de poëziewereld met zijn de
buut Boerengedichten, en kort
daarna met Uier van t Oosten.
Ter Balkt was toen al een een
zaat die met zijn verzen 'de
knuppel in het hoenderhok
gooide', een 'overval pleegde
op de kippenfarm van de Ne
derlandse poëzie'.
Onder het pseudoniem Foei
Aos bracht Ter Balkt in 1973 de
roman Zwijg uit. Ondertussen
publiceert hij al weer jaren on
der zijn eigen naam. Recente
bundels van zijn hand zijn
Laaglandse hymnen, Ode aan
de grote kiezelwal en Op de ro
tonden. Wiel Kusters noemt
H.H. ter Balkt een van de meest
bijzondere en belangrijke dich
ters van zijn generatie.
Inez van Dullemen (1925)
woonde na haar middelbare
school en een studie Spaans
een jaar in Engeland. Ze ver
bleef daar met een reisbeurs
die zij voor haar novelle Het
Wiel ontving. Later leerde ze in
Parijs haar echtgenoot de thea
termaker Erik Vos kennen. Met
hem en hun kinderen woonde
ze geruime tijd in de Verenigde
Staten.
Van Dullemen publiceerde dan
ook veel reisverhalen. Die ver
schenen in boekvorm en in tijd
schriften of kranten als De
Volkskrant, Avenue en De Tijd.
Van Dullemens bekendste boek
is zonder twijfel Vroeger is
dood, waarin ze schrijft over
het afscheid van haar ouders
die langzaam verdwijnen naar
het schimmenrijk van dementie
en dood. Dat boek werd ook
verfilmd met Jasperina de Jong
in de hoofdrol.
Andere titels van haar hand
zijn Op zoek naar de olifant (in
1967 bekroond met de ANWB
Prijs voor het beste reisboek),
De vrouw met de vogelkop en
Het gevorkte beest (in 1987 ge
nomineerd voor de AKO Lite
ratuurprijs). Inez van Dulle
men ontving in 1989 voor haar
gehele oeuvre de Anna Bijns-
prijs.
De derde gast is zaterdag 2 no
vember Herman Koch. Hij is
zonder twijfel de bekendste
aanwezige op het Leesluister
festival vanwege zijn bijdragen
(zowel achter als voor de scher
men) aan de VPRO-televisie-
programma's 'Jiskefet' en 'De
biteuren crediteuren', waarmee
hij de Nederlandse taal verrijk
te met de gevleugelde begroe
ting 'Goeie smorgens'.
Als schrijver debuteerde Koch
(1953) in 1985 met de verhalen
bundel De Voorbijganger. Vier
jaar later volgde de roman Red
ons Maria Montanelli, In 1995
kwam De Dierenwinkel op de
markt, met de complete tekst
van het gelijknamige onderdeel
van 'Jiskefet'. Dit jaar zag zijn
nieuwe roman Eindelijk oorlog
het licht.
Het Leesluisterfestival zal
worden gepresenteerd door
Stem-redacteur Hans Roose
boom. Uiteraard zullen Ter
Balkt, Van Dullemen en Koch
uit eigen werk voorlezen.
I Leesluisterfestival 1996 - Met
H.H. Ter Balkt, Inez van Dulle
men, Herman Koch en saxo
foonkwartet De Vier Stukken.
Presentatie Hans Rooseboom.
Café Het Zwijnshoofd, Moere
grebstraat 18, Bergen op
Zoom. Zaterdag 2 november,
aanvang 20.00 uur. Toegangs
kaarten 12,50.
Parijs (dpa) - Een handtekeningenverzameling heeft op een vei-
ling in Parijs 1,6 miljoen gulden opgebracht. Een brief met de
ondertekening 'Charles, 31 augustus 1857' van de Franse dichter ij
Baudelaire aan madame Sabatier en een brief van de ten on
rechte wegens landverraad aangeklaagde Alfred Dreyfuss uit de
Santé-gevangenis brachten beide 110.000 gulden op.
De verzameling was onder de hamer gebracht door de Franse
galeriehoudster Dina Vierny.
Zij wil met de verkoop van haar verzameling geld bijeen bren- j,
gen voor het door haar opgerichte Maillol-museum. Vierny was j
het lievelingsmodel van de beeldhouwer Aristide Maillol (1861- J
1944).
Op de veiling in Parijs maakte de Franse staat enkele malen ge
bruik van haar voorkeursrecht. Dat leverde onder meer de jaar
rekening over 1689 van de schatkist van Lodewijk de Veertien-1
de op, met aantekeningen van de vorst.
METAL IS niet bepaald mijn fa
voriete muzieksoort, al kan bij
voorbeeld de 'afgeleide' muziek
van Soundgarden mij weer wel
bekoren. De muziek van Tool
wekt bij mij een soortgelijke
reactie op. Geen al tienduizend
keer herkauwde clichés, geen
puberaal macho-gedoe, maar
wezenlijke muziek, vol onver
wachte vondsten. Aenima, de
tweede cd van het Amerikaanse
kwartet, is een indrukwekkende
plaat.
Tool is bepaald geen vrolijk
bandje. Zanger Maynard James
Keenan voorziet een donkere
toekomst voor de wereld. Dat
mag niet verhinderen dat hij zijn
boodschap uitermate smakelijk
verpakt. Ook hier wijkt hij af
van de metal-clichés. Geen ge-
grunt, geen opera-achtige uitha
len, maar een beheerst, soms
zelfs ingetogen stemgeluid. Hij
klinkt daardoor zowel geloof
waardig als melancholiek.
Maar het is vooral gitarist Adam
Jones die Tool zijn eigen geluid
geeft. Drummer en bassist vol
gen de meer platgetreden paden,
maar Jones is volstrekt eigenzin
nig. Hij bewijst dat metal nog
lang niet afgeschreven hoeft te
worden, of is dit geen metal
meer? Wat doet het er eigenlijk
toe. Tool kan er nog jaren mee
vooruit. (Zoo/BMG)
JOEP TROMMELEN
VROEGER, TOEN de muziek
wereld nog overzichtelijk was,
kwamen jazz, blues en soul uit
de VS. Alleen voor pop en rock
konden ook andere landen als le
verancier dienen. Die typische
Amerikaanse genres werden wel
elders gespeeld, maar die pogin
gen waren nauwelijks serieus te
nemen.
Tegenwoordig is dat allemaal
anders. Er lopen in Nederland
goeie bluesmuzikanten rond, de
Britse soul is vaak boeiender dan
de Amerikaanse en voor jazz
hoef je zelfs in Japan niet aan het
verkeerde adres te zijn.
Luister bijvoorbeeld maar eens
naar de cd UK Underground van
de Japanse saxofonist Malta. Op
die in Engeland met Britse ses
siemuzikanten opgenomen plaat
staat namelijk hele aardige mu
ziek. Malta mengt de opvattin
gen van hedendaagse fusionmu-
zikanten met traditionele jazz.
Dat houdt in dat stukken van fi
guren als Miles Davis, Freddie
Hubbard, Horace Silver en
Charlie Parker gespeeld worden
door een bezetting waarin naast
saxofoon elektrische instrumen
ten als gitaar, bas en keyboards
de boventoon voeren.
Malta brengt die oude nummers
een tikje vlotter dan ze oor
spronkelijk gespeeld werden,
maar hij doet ze geen geweld
aan. Ze zijn iets toegankelijker
geworden voor een hedendaags
publiek, maar de wezenlijke mu
zikale kern wordt door deze Ja
panner heel respectvol bena
derd.
Daardoor is UK Underground
een smaakvolle, swingende plaat
geworden die als grootste ver
dienste zou kunnen hebben dat
hij een jong publiek laat kennis
maken met jazzmuziek en het
daarmee nieuwsgierig maakt
naar de originelen. (JVC, Via
Records)
WIM VAN LEEST
DE AUSTRALISCHE band The
Badloves heeft er even over ge
daan om met een opvolger te ko
men voor de verrassend sterke
debuut-cd Get on board, maar de
nieuwe plaat, Holy roadside, is
het wachten waard geweest.
The Badloves maken muziek die
je qua hoorbare spelvreugde zou
kunnen vergelijken met die van
The Jayhawks. Ook qua muzika
le sfeer zijn er wel overeenkom
sten, zeker wanneer de Austra
liërs zich bedienen van genres
die hun wortels hebben in tradi
tionele Amerikaanse muziek.
Het grote verschil met de Jay
hawks is wel dat de teksten van
de Badloves dieper gaan en
waarschijnlijk daardoor in eer
ste instantie minder pakkend
zijn. Maar afgezien daarvan is
Holy roadside gewoon een hele
lekkere, ontspannen plaat vol
puike muziek die het midden
houdt tussen rock en pop en als
Crowded House/de broertjes
Finn de absolute top vormen wat
muziek van die kant van de
aardbol betreft, dan volgen de
Badloves op gepaste afstand als
heel goede tweede. (Mushroom
Records, BMG) WVL
VROEGER MOEST je voor sen
suele soulmuziek bij wijlen Mar
vin Gaye zijn. Als geen ander
wist hij de zinnen te prikkelen
met superbe, vaak ongehoorde
muziek.
Na zijn verscheiden werd die rol
overgenomen door Luther Van
dross. Vandross slaagde er met
een reeks sterke platen in om ook
een groot blank publiek te berei
ken en zijn muziek sloeg zo aan
dat uit een Amerikaanse enquête
naar muziek waarbij men 'het'
deed als eerste Ravels Bolero
werd genoemd en op de tweede
plaats platen van Luther.
Maar ook bij Luther Vandross
komt er sleet op. Zijn jongste cd
Your secret love is nog maar een
slap aftreksel van de gloedvolle
muziek die hij ooit maakte. Lu
ther weet je niet meer te pakken
en dat is ook bij muziek geen
pretje. (Epic)
De fakkel is nu overgenomen
door Johnny Gill. Zijn nieuwe cd
Let's get the mood right laat
welhaast verklankt genot horen.
Gill heeft een prachtige volle
stem die merkwaardig genoeg
soms zelfs een beetje aan Bobby
Bland denken. Sinds 1990 heeft
hij al 16 miljoen cd's verkocht,
maar Let's get the mood right
zou wel eens zijn absolute kraker
kunnen worden. Met behulp van
liedjesschrijvers Jam Lewis, R.
Kelly, Charles Farrar Troy
Taylor en Babyface (over wie
hieronder meer) haalt-ie het
maximum uit zijn muzikale mo
gelijkheden en dat geheel is
ronduit imponerend. Let's get
the mood right komt heel dicht
in de buurt van het ultieme zwij
melen. (Motown)
Kenneth Edmonds, beter be
kend als Babyface, heeft als zan
ger, songwriter en producer een
staat van dienst die 111 top-tien-
hits, waaronder 16 nummer-een
hits vermeldt.
Hij won zes Grammy's en de
aantallen verkochte platen
waarop zijn naam voorkomt, zi;
26 miljoen singles en 72 miljoen
langspelers.
Met de cd The Day heeft hij W|
eindelijk een opvolger ge
voor zijn uiterst succesvolle so-1
loplaat For the cool in you n#l
1993. Babyface heeft niet devo-l
cale capaciteiten van Johfflll
Gill, maar daar staat tegenover
dat hij een uitstekend componis'I
Niet alleen schrijft perfecte souj- i
ballads, in nummers als Talk
me en This is for the lover in 9
laat hij horen dat hij ook het upj
tempowerk goed aan kan. Ja®*|
mer genoeg zijn die stukken ®l
de minderheid en beweegt p'I
Day zich toch iets te veel lan$l
de in deze tak van de soulmuzie,J
nu al te vaak beproefde cliches, r
Het samen met Stevie Wond»!
geschreven en vertolkte numw(-l
How come, how long tenslotte15!
wel erg naar Barry Gibbs A
man in love gemodelleerd en11
minstens zo vervelend. (Epic)
De
vervoert
aan ei
epoche.
Norg
Slechts
'in het ec
reuzen ve
uitgest
echter zi
geesten
mastodo
will»
media-
orde,
realiseer!
li
Door Theo V
Nbak
nee
nat
schiphistorie
ontwikkeld v
pelin. Nog v(
Rigid Airshij
het eerste Ne
doop houden
Als één van
zelfs de bei
zich met zek
Ian Alexanc
heer in dried
al sedert zijn
van het lucht;
De welbespra
bij het ter zie
tries, later rui
nog een eigen
hips), kwam
contact met e
die hij wist u
ideeën. En da
Design een fe
recteur.
Zestig miljoei
heeft het bedr
kost het ontu
van een 156 n
de prestigieu;
nium Navigal
kensommetje
pols, zo lijkt 1
kosten (met d;
zestig meter
gasdruk in vo
zeppelin, zijn
miljoen guide
kostenplaatje
lijkheid wel i
schrijden.
Credieten
De aanloopkos
het project b
probleem op
doen de fonds
men. Ze reken
ontwikkelingsl
De Utrechtse 1
Greenfield Cat
bezig houdt me
pitaal, heeft
Zelfs de Rabob
resseerd' genoe
Hoewel één vi
schieters - eet
kwalijke reput
heeft afgehaak
