DE STEM
4Ik heb geen hoop voor Amerika'
'Film is telkens weer een roulette'
Joodse cultuur in Brabant te zien in Noordbrabants Museum
Driekwart eeuw kunst
van Picasso in Parijs
Weer films met orkest
in theater Den Bosch
m
Literatuur in de trein
DE STEM
Engelse Amerikaan Scott Bradfield schrijft inktzwarte roman
Vrijheid
Obsessie
Idealen
Chet Baker
Regisseur Mike Leigh van Gouden Palm-winnaar 'Secrets and lies':
Groeien
Interessant
■Hi M
NEDERLAND 1
NEDERLAND 2
NEDERLAND 3
BELGIË FRANS 1
BELGIË FRANS 2
DUITSLAND 1
«f Morgenmagazin, ontbijttelevis
0 Tagesschau 09.03 ML Mona Lis
«ouwenmagazine 09.45 Die 5 Harmony
„Een computerprogramma bepaalt
vaak hoe de ontwerper ermee werkt.
Terwijl je vanuit een eigen idee zou
moeten werken."
Max Kisman, tv-vormgever
Den Bosch (anp) - Het Noordbra
bants Museum in Den Bosch be
steedt binnenkort ruime aandacht
aan twee eeuwen joodse cultuur in
deze provincie. Onder de titel Joods
Leven in Brabant is van 13 december
tot en met 9 maart een tentoonstel
ling te zien van zogenoemde judaica,
voorwerpen die een beeld geven van
de religieuze identiteit van de joodse
gemeenschap.
In 1796 kwam officieel een einde aan de
discriminatie van de joodse minderheid
in Nederland. In Noord-Brabant, dat in
datzelfde jaar een volwaardige provincie
werd, kwam die gemeenschap daarna
langzaam maar zeker tot bloei. Er volgde
een periode waarin de Brabantse joden
betrekkelijk ongestoord vorm konden
geven aan hun eigen religie en cultuur.
Op veel plaatsen openden ze synagogen,
vaak met een rijke aankleding.
Op die manier leverde deze bevolkings
groep een waardevolle bijdrage aan de
ontwikkeling van de provincie, aldus een
woordvoerder van het museum. De ten
toonstelling brengt de bloeitijd van de
joodse bevolkingsgroep in Noord-Bra
bant in beeld.
Op de expositie is een omvangrijke col
lectie zilveren voorwerpen uit synagogen
te zien. Daarnaast geven schilderijen,
prenten, foto's en ander beeldmateriaal
een indruk van de joodse gebruiken, his
torische gebeurtenissen en de achter
grond waartegen deze plaats vonden.
Het museum besteedt ook aandacht aan
de gebedshuizen, ongeacht of ze nog be
staan.
Op de expositie wordt een eigen plaats
ingeruimd voor een aantal markante
persoonlijkheden, zoals de Osse onder
nemer Saai van Zwanenberg, de Bossche
verzamelaar Karei Azijnman en de
kleurrijke komiek Abraham de Winter
uit Breda. De opening van de tentoon
stelling valt samen met de heropening
van de Bossche synagoge, die ingrijpend
is gerestaureerd.
Door Hans Rooseboom
Scott Bradfield woont al tien
jaar in Engeland. Hij is gebo
ren in Amerika (1955) maar
heeft gekozen voor een be
staan in het Oost-Engelse
Norwich. Een romanschrijver
die opgelucht is dat hij niet
meer in zijn geboorteland
woont.
„In Amerika kan ik niet leven.
Het leven is daar is een nacht
merrie. Ik krijg er trouwens ook
mijn boeken niet uitgegeven. Al
leen mijn volgende roman, Ani
mal Planetzal ook in Amerika
verschijnen. Mijn vorige boeken
zijn in Engeland uitgegeven."
In zijn satirische roman Wat is er
mis met Amerika maakt Scott
Bradfield korte metten met de
Verenigde Staten. De Nederland
se vertaling is zojuist verschenen
bij uitgeverij De Geus in Breda.
De schrijver stak voor die gele
genheid even Het Kanaal over.
In het Engels heet het boek
What's wrong with America. Dat
kan zowel een vraag als een vast
stelling zijn. De Nederlandse ver
taler heeft gekozen voor de vraag
'Wat is er mis met Amerika',
maar na lezing van het boek weet
je dat auteur Scott Bradfield dui
delijk een constatering heeft be
doeld. Hij weet precies wat er mis
is met Amerika.
„Amerika heeft een hoop ruimte,
maar er is geen spoor van cultu
reel leven. Buiten New York is er
helemaal geen literair leven.
Amerika is overal even lelijk, het
zijn allemaal dezelfde lelijke su
burbs. Zelf kom ik uit Californië.
Ik ben geboren in San Francisco.
In mijn jeugd miste ik al alles. Er
was niks, geen boeken, ik voelde
me doodongelukkig. Ik heb ge
studeerd aan de UCLA in Los
Angeles, en was daarna een tijd
literatuurdocent aan de universi
teit van Connecticut. Ik wist al
lang dat ik uit Amerika weg wil
de. Toen ik rond 1985 met vakan
tie in Engeland was, besloot ik
daar te blijven."
Wat is er mis is met Amerika is
een zwarte satire op Amerika.
Het is het dagboek van de 69-ja-
rige Emma, die na 45 jaar opge
kropte ergernis en haat haar man
vermoordt. Ze begraaft het lijk in
de achtertuin. Emma heeft nu al
le vrijheid, maar er is niets om die
vrijheid mee te vullen. Haar kin
deren en kleinkinderen wonen
ver weg en hebben geen belang
stelling voor haar. Het boek be
schrijft hoe Emma tot haar daad
is gekomen.
Zowel de vrouw als de vermoorde
echtgenoot Marvin staan bol van
de haat en de woede. Scott Brad
field: „Die Marvin is een heel ge
woon type in Amerika. Er zit veel
van mijn grootvader in, maar ik
herken het ook in mezelf. Het
type dat voor de tv zit te schelden
en te tieren, dat alles de schuld
geeft behalve zichzelf. Mensen
die woedend zijn op de hele we
reld, op de regering, op de belas
tingen, op de buren. Maar vooral
vol haat tegen zichzelf, alleen
daar zullen ze nóóit over praten.
Eenzaamheid en woede. Gelukki
ge, ontspannen mensen bestaan
in Amerika niet."
In Engeland leeft Scott Bradfield
van journalistiek. Hij schrijft
voor de Observer, The Indepen
dant en Times Literary Supple
ment. Hij publiceerde de afgelo
pen tien jaar twee romans en
twee verhalenbundels. Amerika
is zijn obsessie, zijn goudmijn als
schrijver.
„In Amerika is alles fast food en
televisie, alles is groot en goed
koop. Er is verder niets. Het land
is opgebouwd door mensen die er
elders zijn uitgegooid, onaange
pasten, godsdienstijveraars, niet
geschikt voor een normaal leven.
Het land is bovendien voortdu
rend in beweging. Iedereen ver
huist constant. Er is geen conti
nuïteit."
In de beleving van Scott Brad
field bestaat er in Amerika
slechts eenzaamheid en isole
ment.
„Het land is opgebouwd uit geï
soleerde gemeenschappen. Er is
geen gemeenschappelijk geschie
denis, geen gedeelde cultuur. Er
is geen samenleving, geen ge
meenschap. Ze hebben in het ver
leden eerst al het bestaande weg
gevaagd en er vervolgens niets
voor in de plaats gesteld. Het eni
ge waar het in Amerika om gaat
is geld verdienen."
Toch zegt Bradfield: „Ik hou van
de Amerikanen, ze verdienen een
beter leven. Het land is krankzin
nig. Eigenlijk is Amerika een ide
alistisch land, maar al die idealen
zijn verpest, aangetast. Voor een
schrijver is het trouwens wel in
teressant."
De litanie van de auteur kent
geen einde.
„De televisie is alleen maar junk,
troep. De tv bestaat slechts om
dingen te verkopen. Alle kranten,
uitgeverijen en tv-station zijn in
handen van drie grote corpora
ties. Ook politiek is in Amerika
een product dat op dezelfde ma
nier wordt verkocht als luiers en
inlegkruisjes."
Scott Bradfield ziet, het zal geen
verrassing zijn, een inktzwarte
toekomst voor Amerika: „Ik heb
geen hoop voor Amerika. Fami
lies en gezinnen vallen uit elkaar.
Er is geen aandacht voor kinde
ren. Ik voorzie zelfs dat het land
uit elkaar zal vallen. Dat de sta
ten in New England zich af
splitsten van de Verenigde Sta
ten. En wat zal er gebeuren in de
uitgestrekte zwarte getto's. Er
wordt niet over gepraat. Wat ge
beurt daar? Ze hebben geen geld
en geen werk, maar wel wapens
en drugs. En de miljoenen Mexi
canen zullen in opstand komen.
Die hebben met slavenarbeid
Caifornië rijk gemaakt en zijn
daarna afgedankt."
„De Amerikaanse Droom draait
om vrijheid. Maar waarvoor ge
bruiken ze die vrijheid? Om er
een eenheidsworst van te maken.
Alles ziet er hetzelfde uit wan
neer je van oost naar west dwars
door het land rijdt, en nog alle
maal even lelijk ook! Het enige
wat Amerikanen doen is zitten en
consumeren."
Amerika biedt voor Scott Brad
field slechts één troost: de jazz.
En wel de jazz van de jaren '50.
„Ik heb net de laatste hand ge
legd aan een filmscript over de
jazztrompettist Chet Baker. Die
is een paar jaar geleden in Am
sterdam aan zijn einde gekomen,
toen hij uit het raam van zijn ho
tel viel. Totaal stoned. Maar
daarvoor ben ik niet in Neder
land. De film gaat over de jonge
Chet Baker, toen hij nog jong en
mooi was. Califonië, jaren '50. Ik
ben geïnteresseerd in de Califor-
nische jazz, Gerry Mulligan, Paul
Desmond, Art Pepper. Dat waren
musici die werden uitgekotst
door de jazz-scene in New York.
Als titel voor de film heb ik Cool
Heat gekozen, maar ja, als hij uit
komt heet hij misschien wel De
koopman van Venetië."
Tenslotte: is er dan helemaal
niets positiefs over Amerika te
zeggen? Bradfield: „Misschien
bestaan er wel mooie dingen in
Amerika. Maar ik weet niet waar
ik ze moet zoeken. Er zijn geen
landkaarten waar dat op aange
geven staat. Ik heb nog nooit iets
gevonden."
Scott Bradfield: 'Wat is er mis met
Amerika'. Uitg. De Geus, prijs
34,90
Scott Bradfield: „Gelukkige, ontspannen mensen bestaan in Amerika niet."
Door Jos Kessels
Sinds mei is de wereld voor
Mike Leigh een stuk groter
geworden. Vanaf het moment
dat Francis Coppola hem op
het filmfestival van Cannes de
Gouden Palm gaf voor Secrets
and lies reist de Engelse regis
seur de evenaar op en af. En
dat voor een bescheiden, in
tieme film over een zwart
meisje, dat op zoek gaat naar
haar biologische moeder, die
blank blijkt.
Mike Leigh, voor even neerge
streken in Amsterdam, is zich be
wust van het tegenstrijdige van
de situatie. „Het geeft me het ge
voel van een cultuurschok. In
kleine kring maak je een film en
voor je het weet duikt iedereen
bovenop je. Dat was in Cannes
ook al, omdat de film al snel tot
de favorieten voor de hoofdprijs
behoorde. Natuurlijk ben ik ver
guld met de Gouden Palm. Ik zie
de prijs als een soort bonus op
mijn werk. Wat ik veel belangrij
ker vind is dat de film internatio
naal aanslaat en begrepen
wordt".
Verbazen doet hem dat niet. „In
Engeland wordt altijd gezegd dat
mijn films zo Brits zijn, maar dat
is natuurlijk niet zo. De thema
tiek is universeel, ook van Secrets
and lies. Het zijn karakters waar
in de mensen zichzelf kunnen
herkennen. Dat wil niet zeggen
dat ik concessies heb gedaan ten
aanzien van de personages. Dat
doe ik nooit. De smaak van het
publiek is veel te complex. Je
kunt daar geen film op afstem
men, wat Hollywood zo graag
probeert. Daarom is Hollywood
niet interessant voor mij. Film is
telkens weer een roulette. Je kunt
succes niet voorspellen of af
dwingen"
Mike Leigh repeteert maanden
lang met de acteurs voordat hij
de camera pakt. „Ik laat de ac
teurs langzaam in hun rol
groeien. Dat heeft allerlei voor
delen. Ik heb het scenario welis
waar in grote lijnen in mijn
hoofd, maar details en dialogen
nog niet. Die ontstaan tijdens de
voorbreidingen. Je merkt dan of
een dialoog loopt of niet. De ac
teurs hebben daar ook hun in
breng in."
Hij ervaart het maken van een
film als het leven in een donkere
tunnel. „Ik ben vooraf heel erg
onzeker en heb grote twijfels over
een goede afloop. Je weet nooit of
iets werkt. Daarom let ik op de
set altijd goed op de reacties van
de crew. In Secrets and lies zit
een heel gevoelige scène, als de
moeder en dochter elkaar treffen
in een bar. Op de set was het toen
muisstil en iedereen was na af
loop zichtbaar aangedaan. Dan
weet je dat het goed is".
Secrets and lies is een positieve
film, maar voorganger Naked
was hard en cynisch. „De eerste
film gaat over goed, de tweede
over slecht. Ik denk dat het alle
bei in me zit. Ik bestrijd trouwens
dat Naked zo'n cynische film is.
Hij gaat over de teleurstelling
van een idealist. Ik ben een beetje
al de karakters in mijn films".
Hij krijgt vaak de vraag waarom
MAANDAG 28 OKTOBER 1996 A7
Zoetermeer (anp) - Onder de noemer Literatuur in de trein I
rijdt op zondag 3 november een Sprinter tussen Zoetermeer
en Den Haag met aan boord een aantal bekende schrijvers,
essayisten en vertellers. Zij houden in diverse comparti
menten voordrachten over fantasie, liefde, reizen en kinde-1
rverhalen.
Literatuur in de trein maakt deel uit van Zoetermeer Lite- I
ratuur. Bekende Nederlanders die meedoen zijn Heere Hee- j
resma, Willem Wilmink, Helga Ruebsamen en A. Moonen.
De trein rijdt drie keer het traject Zoetermeer-Den Haag-
Zoetermeer. In de hofstad kunnen reizigers overstappen I
naar een ander compartiment.
Door Wilko Voordouw
Parijs - Ogen die niet naast elkaar in de schedel staan, neuzen
die soms bizarre vormen aannemen, gezichten die af en toepu-
re wanhoop uitstralen en een kleurenpalet dat zijns gelijke niet
kent. Een van de absolute Europese expositie-hoogtepuntenis
tot en met 20 januari 1997 in het Parijse Grand Palais te zien.
Picasso et le Portrait toont ruim 140 portretten van de in 1973 1
overleden meester.
Eigenlijk had de tentoonstelling
natuurlijk gewoon Fernande, Ol-
ga, Marie-Thérèse, Dora,
Frangoise, Jacqueline en de ande
ren moeten heten. Want de essen
tie van de expositie, die eerder te
zien was in het Museum of Mo
dern Art in New York - en die een
half miljoen bezoekers trok - is
voorbehouden aan de vrouwen,
die het leven voor kortere of lan
gere tijd met Picasso deelden.
Maar Picasso liet ook mannen -
zij het op zeer bescheiden schaal
- toe in zijn portrettengalerij: de
dichter Guillaume Appollinaire
en bij voorbeeld de componisten
Erik Satie en Igor Stravinsky.
Het zijn dus vooral de vrouwen
die Picasso inspireren. Hoewel de
artiest aanvankelijk begint met
het classicisme (La mère de l'ar-
tiste de profil, 1896) surft verder
hij op het cubisme, het surrealis
me en alle andere stromingen
waar hij in zijn leven kennis mee
maakte.
Alle vrouwen uit zijn leven - ook
degenen die niet officieel de part
ner van hem waren - zijn vereeu
wigd. Olga, de danseres die hij
ontmoette toen hij het decor ont
wierp voor Les Ballets Russes
van Diaghilev; Dora, de gekwelde
fotografe die getuige was van de
creatie van Guernica en zijn
blonde muse, Marie-Thérèse
Walter.
„Hallo, ik ben Picasso. Wij gaan
samen prachtige dingen doen. U
zou een uitstekend model zijn,"
moet Picasso hebben gezegd toen I
hij Marie-Thérèse Walter in 1925,
1926 of 1927 voor de Galeries
Lafayette ontmoette. De Pica:
logen bekvechten al jaren over de
juiste datum, maar feit is
juist die ontmoeting wellicht 1
voor de fraaiste serie portretten
heeft gezorgd. Picasso maakt van
haar de meest erotische schilde- j
rijen. Haar ronde vormen zijneen
constante uitdaging voor de ar
tiest. De badende vrouwen, de
spiegelbeelden, het Nu dans t
jardin en Nu couché moeten later
bronnen van inspiratie zijn
weest voor Fernando Botero.
Het menselijk lichaam was Picas-
so's lievelingsonderwerp. Ge-1
schilderd, getekend of gegra
veerd beslaan de portretten onge
veer een vijfde van zijn totale I
werk. En wie door de prachtig |i
uitgelichte zalen van het Grand
Palais zwerft van het ene naar
het andere werk ziet een constan-1
te: aan de muren daar hangt 75
jaar kunstgeschiedenis, beleefd 1
door een enkele man.
Ook van Picasso als fotograaf is I
veel werk bewaard gebleven, De
tentoongestelde foto's laten zien
dat de artiest vaak gebruik j
maakte van zijn eigen fotomate
riaal. Zo legde hij zijn kinderen
vaak vast, om de foto's later als
inspiratie te gebruiken, zoals het I
fameuze 'Paolo op een ezel', uit
1923.
foto de stem/johan van gurp
Mike Leigh: „De smaak van het publiek is veel te complex. Je kunt daar geen film op afstemmen,
wat Hollywood zo graag probeert.foto klaas koppe
hij films maakt over gewone
mensen. „De meeste mensen lei
den ook een gewoon leven. Ik zeg
dan altijd tegen de journalist: u
en ik niet. Het is een privilege om
een interessant leven te leiden. Jij
weet niet precies hoe morgen er
uitziet, ik ook niet. Voor de mees
te mensen geldt dat wél. Die we
ten precies hoe hun leven over
vijf jaar is. Toch is elk leven weer
anders. Het leven is een dobbel
spel".
Met z'n 53 jaar groeit bij Mike
Leigh de angst stil te staan. „Je
hebt de neiging lui te worden,
niet alleen fysiek, maar ook'gees-
telijk. Je krijgt het idee dat alles
minder wordt en je verzet je te
gen moderne ontwikkelingen. Ik
heb altijd computers gehaat en
moest niets van Internet weten,
omdat het zo hersenloos lijkt. Nu
ik me erin verdiept het ontdek ik
de kracht van Internet en is het
voor mij de sleutel naar de 21e
eeuw. In je leven schrijf je dingen
af en komen er dingen bij, maar
wezenlijk blijft toch dat je moet
leven, eten, drinken en vrijen."
„Soms maak ik me weieens onge
rust over de toekomst van mijn
kinderen, maar dan realiseer ik
me dat het in het leven om die
primaire dingen gaat en dat dat
nooit zal veranderen. Dat merk ik
ook nu ik de Gouden Palm ge
wonnen heb. Voor die tijd ging ik
elke morgen naar het toilet. Na
de Gouden Palm ga ik nog steeds
iedere morgen naar de plee en ik
kan je vertellen: de stront is niet
anders geworden".
Van onze filmredactie
Theater aan de Parade in Den Bosch (voorheen Casino
schouwburg) vertoont dit seizoen drie klassieke, zwijgende f
speelfilms met orkestbegeleiding. Op 16 november wordt de
klassieker Intolerance van D.W. Griffith uit 1916 gedraaid met
muziek van Carl Davis, die wordt gespeeld door het Noord-Ne-1
derlands Orkest. De Amerikaans-Engelse componist Davis zal I'
zelf zijn filmscore dirigeren.
De bijna drie uur durende film is
een vervlechting van vier afzon
derlijke verhalen die zich in ver
schillende periodes van de ge
schiedenis afspelen.
Een zich herhalende geschiedenis
van onverdraagzaamheid en ge
weld, die zich afspeelt in het Ba-
bylonië van 539 voor Christus,
Judea ten tijde van de kruisiging
van Christus, Parijs tijdens de
Bartolomeusnacht (de slachting
van protestantse Hugenoten in
1572) en het Amerika van 1914.
De Amerikaanse filmpionier
D.W. Griffith (1875-1948) dankt
zijn faam aan de manier waarop
hij in 1916, met revolutionaire
parallelmontages, de Italiaanse
monsterproducties liet verbleken
en de grootse stijl van Hollywood
introduceerde.
Carl Davis componeerde er een
nieuwe partituur bij. Hij maakte
naam met muziek bij zwijgende
films als Napoleon, Ben Hur en
Greed.
Op 13 januari volgt een vertoning
van Chaplins Citylights met be-1
geleiding van Het Brabants Or-1
kest onder leiding van Carl Da-
vis. Het Symphonie Orkest van
Maastricht (LSO) begeleidt op 8
april Four horsemen of the Apo
calypse met Rudolph Valentino
uit 1921, eveneens gedirigeerd j
door Carl Davis.
Een andere attractie van het 1
Theater aan de Parade is de zon-
dagavondvertoning van avontu-
renspeelfilms met speciale effec-1
ten op 70 mm-breedbeeld: lm'
na Jones and the temple of doom I
(15 december), The Godfathen
part III (26 januari), Backdraft I-
maart) en Indiana Jones and th11
last crusade (6 april). De normal' I
beeldbreedte in de bioscoop is 38 1
mm, 70 mm wordt ook vertoond
door de IMAX en het Museon.
Charlie Chaplin in 'City Lights', nu met levende muziek
07.00 Journaal
0707 Tekenfilmfestival
07.29 Ontbijt-TV
09.00 Journaal
09.05 Get the Picture (herh)
09.35 Ook dat nog (herh)
10.21 Estafette (herh)
10.58 Voor elkaar! (herh, tot 11..
13.15 Congres-tv, verslag vierde
naai Debat Gezondheidsz
Utrecht
15,09 Passie voor wijnen (herh)
15,20 Kookgek (herh)
15.37 'n Goeiedag met Jos Brinl
16.30 Cosby Show, comedy
16.58 Alles kits, kindermagazin
Bamboo bears; 17.24 Quatr
17.53 Roseanne, comedy
18.23 Get the picture, spelletje
18.54 Willem Wever
19.24 Waku waku, spelletje
20.00 Journaal
20.25 Netwerk, actualiteitenrubric
20.59 Weeroverzicht
21.06 Opsporing verzocht
22.01 Tussen kunst en kitsch
22.53 Dokument: Eindpunt Hoo
documentaire-serie. Afl. 1
23.33 Miniatuur
23.43 Murder One, rechtba
(herh)
00.28 Congres-tv, samenvatting
Nationaal Debat Gezondheiq
(tot 00.58)
09.00 Kijk op taal II. Afl. 1 (tot 09.,
09.30 Zig Zag: Kijk op Azië (tot 09.'
10.00 Huisje Boompje Beestje
10.20)
10.30 De Pakjeman (tot 10.45)
11.00 Politieke besluitvorming.
(tot 11.20)
12.30 Moshi, Moshi. Japans voor t
ners
13.00 Studio Sport
15.00 Spreekuur. Thema: Politiek
15.54 PP: Uitzending CD
16.00 Journaal
16.08 'De ark van Stekeltje
16.35 The Waltons, serie
17.22 Gospelclip
17.29 2Vandaag, actualiteiten
18.59 Het pakhuis, reportage-serie
verzamelaars
19.29 Radar, consumentenrubriek
20.04 BZN Special, 2-delige regist
'Symphonie Nights' van
m.m.v. diverse koren en het
Gala Orkest. Afl. 1
20.44 Let's make music
20.56 Space Tech, populair-wetensi
pelijk magazine
21.22 Chirurgenwerk (slot): Trauma
22.16 Het elfde uur, praatshow
23.15 Studio NOS (tot 23.55)
12.00 Journaal
12.07 MiddagEditie
13.00 Journaal
13.07 Veldpost
13.37 Per seconde wijzer
12.05 Les voisins (Neighbours). Aust
sche serie 12.30 Gourmandises. Cul
magazine. Aansl.: Nieuwsoverzicht
Weerbericht, nieuws en beursberich
13.15 Du bout des ailes. Middagmaga
13.45 Partir accompagné. Document
over stervensbegeleiding. Herh 14.40
rants d'art. Kunstmagazine. Herh 1
Chanson du siècle. Muziekprogram
Herh 16.15 Documentaire 16.40 La c
que de la Forêt Noire (Die Schwarzwak
nik). Duitse serie 17.30 Charlie's Ant
misdaadserie 18.30 Regions soir. Regit
Ie actualiteiten 18.50 Cartes sur table,
gazine 19.10 Le quotidien des sp
Sportprogramma. Aansl.: Supergoal.
si.: Paardenkoersen en weerbericht 1-
Nieuws en weerbericht 20.10 L'écran
moin: Hallucinations macabres (Visions
murder). Amerikaanse thriller van Mich
Rhodes 21.45 L'écran témoin: Débat.
cussieprogramma n.a.v. de hiervoor uit;
zonden film. Vandaag: Spoken besta;
23.05 Weerbericht en laatste nieuws 23.
Javas, uitgaanstips (tot 23.40)
16.05 lei Bla bla, kindermagazine 17.
Tonnis, samenvatting ATP-toernooi Stu
gart 17.35 Top motos. Motorsportmaga
ne. Herh 18.00 lei Bla bla 19.00 Du bo
es a'K magazine 19.30 Nieuws 20.00
musique habite au 21: Fidélio. Opera v
Beethoven. Uitgevoerd door het koor
orkest van de Koninklijke Opera van Wall
w i°'' v' Friec'r'c^ Pleyer. Solisten: Lyni
Wtckenden, Birgit Beer, Andras Molnar e
Aansl.: KENO-uitslagen 22.00 Nieui
'2.20 Javas 22.30 L'hebdo, actueel wee
magazine 23.05 Presence protestan
23.30 PME créateurs. Cursus voor begi
nende ondernemers (slot, tot 24.00)
ochtendgymnastiek 1000 Tagesscha
«•03 Weltspiegel 10.45 Recht in Deutsct
,hd. Fail auf Fall - Jedem sein Recht!, jur
e l'Ps 11.00 Tagesschau 11.04 Mus
wntenstadl 12,55 Presseschau 13.00 T,
lU 13,05 M'ttagsmagazin 13.4
l'rtschafts-Telegramm 14.00 Tagesscha
•03 Ein Haus in der Toscana, serif
1. Aansl.: Kapt'n Blaubar 15.00 T;
9 sschau 15.03 Juliane Andrea, tall
how 16.00 Tagesschau 16.03 Fiiege, talk
b™7 "j00 Ta9«schau 17.10 Brisan
ouievardmagazine 17.50 Tagesschau-Te
1R «n\ni 17-55 Verl>otene Liebe, seri
«•25 Manenhof, serie 18.54 Gegen de
dit! sene 2°.°0 Tagesschau 20.15 Expe
re-,/16" lns Tierreich. natuurdocumentai
21 an'6? v°s 21'00 ReP°rt- magazin
jj',n r"e' Manner und die Frauen, seri
seri. n„a,9„eSthemen 23'00 Tatort. Politie
's 00.30 Nachtmagazin 00.50 (ZW)
own-cydus: Sons o'guns, speelfilm
Jo
