Victor Löw in driehoeksverhouding in Pinters 'Bedrog'
Kraaijkamp op routine in 'Schakels'
Directeur I
Degelijkhi
saaie af l
DE STEM
Overspel
Kaal
Supersnel
Houvast
Speelsheid
Overrompelend
PE STEM
Laatste gat
DONDERDAG 10 OKTOBER 1996
Door Marjan Mes
„Alles zou beter zijn - ruzies,
zelfmoord - dan wat zij met z'n
drietjes aan leugens en onecht
heid produceren. Ik haat wat
zij ervan bakken. Dat heeft te
maken met mijn privé aversiè
tegen lelijke, verwrongen
mensen die hun bestaan ver
gallen met onechtheid."
„Maar je bent natuurlijk geneigd
om je personages te verdedigen",
constateert acteur Victor Löw
onmiddellijk daarop, tijdens een
gesprek over zijn rol in Bedrog
van Pinter. „Dat heb ik met Soe
karno ook moeten doen, want an
ders kan je zo iemand niet spe
len."
„De drie bourgeois-lui in Bedrog
kun je misschien beter afmaken
om spanning en sfeer te krijgen;
dat is ook wat ze met elkaar doen,
met al die leugens. Zij verbieden
zichzelf om zichzelf te zijn. Om
organisch op het leven te reage
ren. Je zult ingehouden agressie
moeten laten zien, maar ik ben
extravert en daarom is Pinter
voor mij niet gemakkelijk."
De 36-jarige Victor Löw oogt pri
vé kleiner, tengerder, jonger en
ernstiger dan op het toneel en op
televisie. Daar straalt hij niet zel
den een geweldige, vitale domi
nantie en humor uit. Voor zijn
charismatische toneelrol in Soe-
karno staat hij op de nominatie
om de Louis d'Or te ontvangen,
de hoogste Nederlandse toneel
onderscheiding.
Dit voorjaar was hij ook nog op
televisie te zien in het boeiende
streekdrama Tijd van leven, een
coproduktie met toneelgezel
schap De Trust. Met een ontwa
penende vitaliteit en een boers
accent speelde hij een Twentse
aannemer, die ondanks tegensla
gen gedurende een halve eeuw
blijmoedig overeind bleef. De
forse kaak en de gulle lach, die
hem in deze en andere rollen zo
aanstekelijk maakten, zijn privé
minder prominent aanwezig als
hij met een enorme gedrevenheid
razendsnel over zijn vak praat en
over het stuk van Harold Pinter.
De vitaliteit, energie, intensiteit
en de humor - terugkerende ken
merken van zijn rollen - horen bij
Löws karakter. Maar het blijken
vooral ook zorgvuldig ontwikkel
de acteerhoedanigheden. „Ener
gie en humor; dat hoort mis
schien wel bij me, maar het gaat
er vooral om hoe je daar op het
toneel vorm aan geeft. Hoe je om
gaat met ironie en humor zodat je
niet in je eigen emotionaliteit
verdrinkt."
Victor Löw speelt Bedrog van
Harold Pinter opnieuw bij het RO
Theater, waarmee hij vorige jaar
ook in het met de Gouden Pu
blieksprijs bekroonde Angels in
America stond. Een van zijn te
genspelers daarin, Stefan de
Walle, zal de rol van de vriend,
Jerry, vertolken. Kathelijne Ver-
beke speelt de echtgenote, Emma,
en hijzelf is de echtgenoot, Ro
bert.
Met z'n drieën zitten ze verstrikt
in een driehoeksverhouding,
waarvan de intrige door Pinter -
heel ingenieus - in omgekeerde
volgorde wordt verteld. Daar
door komt het publiek er, net als
bij een thriller, maar heel lang
zaam achter wie met wie overspel
heeft gepleegd.
Maar het stuk is veel meer dan
dat, want het wemelt van de the
ma's die ook in andere, veel raad
selachtiger stukken van Pinter
voorkwamen. Zoals het tekort
schieten van het geheugen en een
manier van leven die gebaseerd is
op wederzijds bedrog. De Engelse
auteur raakt in dit, ook verfilm
de, stuk uit 1978, aan tal van exi
stentiële levensvragen.
Waarom raken liefde en bedrog
De acteur Victor Löw, genomineerd voor de Louis d'Or, speelt in 'Bedrog' de echtgenoot:
te vertellen.
Lichtheid is nodig om zo'n somber verhaal
FOTO KEES VAN DONGEN
'Toneelspelen
is toch iets
kinderlijks'
zo nauw verweven? Waarom
wordt wat gezegd moet worden
niet gezegd door mensen die el
kaar heel na staan? Hoe reëel is
het beeld dat wij van een ander
hebben? En hoe reëel is het beeld
dat we van oris eigen leven heb
ben?
„Als ik het stuk lees", aldus Vic
tor Löw, „kan ik er geen positivi-
teit in ontdekken. Die lui hebben
van hun leven een gevangenis ge
maakt. Ze behoren tot de gegoede
burgerij en hebben een enorme
angst om buiten het vaste stra
mien van 'huisje, tuintje, hypo
theek' te treden. Ze bevinden zich
in een staat van catatonie en ver
kramping. Als je zo leeft, moet je
de zigeuner, de zwerver in jezelf
vermoorden... Het gaat ook over
verlies van oorspronkelijkheid.
Zelfs de seks is een leugen."
„Er is lichtheid nodig om zo'n
somber verhaal te vertellen. Tra
gisch moet je het niet spelen.
Maar het moet ook niet iets keu
rigs worden waardoor je niets
meer laat zien van wat er aan
vreselijks achter schuil gaat. Met
zo weinig mogelijk middelen
moet je het kale laten zien waar
die mensen in zitten, zonder dat
het voor het publiek kaal en leeg
wordt. Dat is de kunst en ik denk
dat we samen met regisseur Peter
de Baan een goede invalshoek
hebben gevonden."
„Ikzelf wil vooral mijn aversie te
gen dit soort mensen gebruiken.
De film met Jeremy Irons en Ben
Kingsley is ook nergens leuk. Die
heb ik, hoewel ik vrij intuïtief
werk, toch maar eens bekeken om
te zien of de essentie dezelfde is
als waar wij naar op zoek zijn.
Pinters taal is dwingend en bril
jant. Alleen het voorlezen van het
stuk levert al bijna een voorstel
ling op."
Lichtheid en oorspronkelijkheid
zijn twee woorden die vaak te be
luisteren zijn in het supersnelle
relaas van Victor Löw. Het heeft
niet alleen te maken met zijn in
gebakken hang naar humor en
relativering en met zijn gedre
venheid om als acteur telkens
'nieuw' te willen zijn, maar ook
met zijn 'Vlaamse' achtergrond.
Hoewel opgegroeid in Hilversum,
volgde hij de Herman Teirlinck-
toneelacademie in Antwerpen en
speelde hij 'lichte' karaktervolle
rollen bij Luk Perceval en diens
Blauwe Maandag Compagnie.
Vooral het werken met Perceval
heeft hem 'gevormd', hoewel hij
in 1984 eerst bij de Haagsche Co-
medie en vervolgens bij Het Na
tionale Toneel optrad.
Victor Löw is de zoon van Bob
Löwenstein, acteur en voormalig
televisieregisseur bij de NCRV,
zoon van Weense joden die zich
in de jaren dertig in Antwerpen
vestigden. Bob Löwenstein was
een van de eerste leerlingen van
de gerenommeerde Antwerpse
toneelopleiding, die de naam van
de grote voorvechter van het
Vlaamse beroepstoneel draagt.
Voor Victor en diens broer Ernst
(acteur bij De Blauwe Maandag
Compagnie) was de keuze dus
niet moeilijk, al was Amsterdam
dichterbij huis.
„Bij Perceval heb ik het uitdie
pen en relativeren van persona
ges pas echt goed geleerd", ver
telt Victor Löw. „Die behoefte
om lichtheid over te brengen, ook
al is het stuk tragisch en zwaar,
heb ik daar gekregen. Eerst be
gon je met het psychologisch be
grijpen van je personage, vervol
gens ging je het uitlachen om je
dan tijdens de improvisaties al
leen maar met je tegenspelers be
zig te houden in plaats van: kijk
mij toch eens. Zo ontstaat de juis
te mix van krachtige interpreta
ties zonder dat je in je personage
verzuipt."
„Uiteindelijk is voor een acteur
intuïtie zijn enige houvast. In
Vlaanderen telt dat ook meer mee
dan in Nederland, waar de nei
ging bestaat om iets nieuws te
verzinnen met het hoofd zonder
dat het met het hart gevoeld is.
Dat soort vernieuwing van bui
tenaf, waarover Nederlandse cri
tici zo graag reppen, is zinloos."
„Als acteur blijf ik bezig met het
zoeken naar iets nieuws en oor
spronkelijks in mijzelf. Dat geeft
ook een bepaalde speelsheid. To
neelspelen is toch iets kinder
lijks. Alles wat je als volwassene
aan identiteit opbouwt, moet je
in het repetitielokaal weer losla
ten of op z'n minst ter discussie
stellen, om als een kleuter steeds
weer helemaal opnieuw te begin
nen. Als een acteur het gevoel
heeft dat hij iets nieuws in zich
zelf heeft ontdekt dan straalt en
blinkt hij."
Onrust en die drang om niet vast
te roesten, zijn er ook de oorzaak
van dat Victor Löw zich nog niet
wil binden aan een vast toneelge
zelschap. Bij Het Zuidelijk To
neel van Ivo van Hove had hij
waarschijnlijk best in dienst
kunnen komen. Ongelukkiger
wijze moest echter eerverleden
jaar, doordat hij als hoofdrolspe
ler vertrok, de voorstelling Een
druppel dichtersbloed van O'N
eill worden afgelast. „Mijn reac
tie op het stuk bracht iets teweeg
waardoor Ivo niet meer bij mij
binnen kon komen. Mij is toen
verweten te zijn opgestapt zonder
echt overleg."
Ook andere groepen zouden hem
graag in hun armen sluiten.
„Maar", zegt hij met een intense
blik: „Dit freelance bestaan geeft
een bepaalde speelsheid in mijn
leven, die ik nu nog niet wil mis
sen. In gezelschapsverband slui
pen er snel mechanismen in, weet
je op den duur precies hoe hij of
zij zal reageren, terwijl je je door
elkaar moet kunnen laten verras
sen. Wel loop je het risico dat je
jezelf gaat herhalen als je niets
nieuws meer bij jezelf kunt vin
den. Dan heb je een regisseur no
dig die je eens flink door elkaar
rammelt en je in het diepe gooit."
„Een vast gezelschap, met een re
gisseur die ziet wanneer je vast
loopt, kan een bescherming voor
je talent betekenen als je ouder
wordt. Maar nu zoek ik nog de
opwinding en de gretigheid van
het ontdekken. Een paar jaar
misschien nog en dan zou het best
eens kunnen zijn dat ik wel vast
bij een groep wil. Dat familieach
tige gevoel zal nog wel een keer
ontstaan."
Op 14 oktober zullen de toneel
prijzen bekend worden gemaakt.
De rol van Soekarno, de Indone
sische politicus, die Victor Löw
dit voorjaar bij Het Nationale
Toneel met groot charisma en
charme gestalte gaf, maakt een
goede kans. Zonder bruin ge
maakt gezicht en zonder Indisch
accent wist de acteur van de ge
wiekste charmeur Soekarno een
overrompelende creatie te ma
ken.
„Als je als acteur heel letterlijk
gaat imiteren, worden het kunst
matige hoogstandjes. We wilden
tonen wat we werkelijk van onze
koloniale geschiedenis hadden
begrepen. Die man had een ge
weldige vrijheidsdrift, een im
mens ego, humor, lichtheid en
een soort vrouwelijkheid in zijn
presentatie, die met zijn afkomst
en niets met seksuele voorkeur te
maken had."
„Mijn associaties bij die woorden
- ego, humor, vrouwelijk - heb ik
gebruikt bij mijn rolinterpreta-
tie. Ik ben ook vijf weken in Indo
nesië geweest, heb die sfeer vast
gehouden en emotioneel probe
ren te begrijpen. Verder heb ik
ook naar documentaires gekeken
om te zien hoe Soekarno met kin
derlijke trucjes zijn gespreks
partners te slim af was. Hij was
natuurlijk ook een kind en dat is
heel plezierig voor een acteur om
te laten zien.
Löws tienjarige carrière kent
bijna louter hoogtepunten, met
een Arlequino, die andere toneel
prijs, voor zijn rol in Wintera
vond van Hugo Claus en een Ar-
lequino-nominatie voor Strange
Interlude. Een prachtige, gedre
ven acteur die Vlaamse emotie en
Hollandse nuchterheid samen
weet te brengen in intensief door
leefde en gespeelde rollen.
Binnenkort zal hij ook te zien zijn
in de film Karakter naar de ro
man van Bordewijk, waarin hij
met een geprononceerd kunstge
bit de stijve De Gankelaar speelt,
de mentor van de jonge Kata-
dreuffe op het Rotterdamse advo
catenkantoor van Dreverhaven.
„Het is maar een bijrol, maar tij
dens de dertien draaidagen met
regisseur Mike van Diem heb ik
werkelijk genoten. Het scenario
is goed, de regisseur bezeten en
het camerawerk heel bijzonder.
Maar laat ik de huid niet verko
pen voordat de beer geschoten is,
want het is wel vaker voorgeko
men dat fantastische draaidagen
toch een tegenvallende film heb
ben opgeleverd."
'Bedrog' van Harold Pinter door
het RO Theater is vanavond in
Roosendaal, 23 oktober in Breda
en 7 november in Tilburg.
AMSTERDAM
Het Nationale Ballet - Het Zwanenmeer - versie van Rudi van nJ
zig -11 okt t/m 1 nov Het Muziektheater
ANTWERPEN
De Trojaanse vrouwen - door KNS - Bourlaschouwburgon
(zo om 15.00 uur) (tot 27 okt)
La Locandiera - door Raamtheater - Raamtheater op 'tZuid-w,
za-20.00 uur (tot 17 nov)
Sacco Vanzetti - musical door Kon. Ballet van Vlaanderen.y
schouwburg - 20.00 uur- zo 15.00 uur-12 en 13,18 t/m 22okt
BERGEN OP ZOOM
Schakels - Stadsschouwburg De Maagd -20.15 uur-dienwo
DEN BOSCH
Sacco Vanzetti - musical door Het Koninklijk Ballet van VlaarJ
ren - Theater aan de Parade (15 t/m 17 okt)
BREDA
West Side Story - Chassé Theater - 20.00 uur - zo 14.30 uur(t/j
okt)
Neuk het systeem - cabaret door Theo Maassen - 20.30 uur-Ch
Theater - do en vr
DEN HAAG
Oidipous I en II - Appeltheater - Duinstraat 6 -19.30 uur-vren;
La Musica II - Appeltheater - Duinstraat 6 - 20.30 uur - wo t/m
26 okt)
De Gids - door Het Nationale Toneel - Theater aan het Spui (t/,
nov)
UTRECHT
Festival StukSpelen - diverse locaties - door theatermakers, n
en studenten - theatrale concerten en muziektheater (14 t/m 2),
DONDERDAG
BERGEN OP ZOOM
De Zwarte Raven - door theatergroep de Zwarte Vogel - voora
ren 6-9 jr. - Stadsschouwburg De Maagd - 16.00-17.00 uur
ETTEN-LEUR
Wurre Wurre - cabaret - De Nobelaer - 20.15 uur
OOSTERHOUT
Het geheim van de Lachende Piccolo - Harrie Jekkers - De B
20.15 uur
ROOSENDAAL
Bedrog - door RO Theater - Schouwburg De Kring - 20.15 uur
TERNEUZEN
Les ballets Africains - Heritage - Zuidlandtheater - 20.00 uur
TILBURG
In Dothan - door Het Volk - Schouwburg Tilburg - 20.30 uur
VRIJDAG
ETTEN-LEUR
Vette Jus - cabaret door Bert Klunder - De Nobelaer - 21.00 uur
GEERTRUIDENBERG
Door Jos Straathof
Uit de stijlvolle rechthoekige
ombouw van glas en hout rijst
hij majestueus omhoog, met
welvingen die architecten als
'organisch' omschrijven, maar
die doen denken aan een con
certvleugel: de nieuwe Con
certzaal Tilburg.
ILetterlijk en figuurlijk in de rug
gesteund door de nieuwbouw van
het Brabants Conservatorium en
de Dansacademie Brabant, neemt
deze zaal van ruim 26 miljoen
gulden in de Tilburgse binnen
stad nu al een prominente plaats
in. Maar er wordt nog volop ge
zaagd en getimmerd. In novem
ber vindt er een serie proefcon-
certen plaats, op 11 december is
de officiële opening.
Wie de kale betonnen binnen
ruimtes ziet, trekt zijn wenk
brauwen op. Proefconcert op 6
november? „Het afwerken schijnt
snel te gaan"zegt Leo Pot, direc
teur van zowel Schouwburg Til
burg als de Concertzaal, optimis
tisch. Hij heeft er alle vertrouwen
in. Ondanks een vertraging door
Frisse Warmte
20.15 uur
Paul Haenen - Cultureel Centrum De Schatte!]
ROOSENDAAL
een strenge winter en een bouw-
staking is de Concertzaal Tilburg
volgens hem een van die zeldza
me bouwwerken die binnen de
gestelde tijd en binnen het daar
voor vastgestelde budget klaar
zal zijn.
Ach, er waren enkele kleine te
genvallers. Het budget van 1,1
miljoen gulden voor de inrichting
van de nieuwe concertzaal bleek
volstrekt ontoereikend. Nee, dat
had niets te maken met budgeto
verschrijding, aldus Pot. „Som
mige zaken waren gewoon niet
begroot. Een concertvleugel bij
voorbeeld. Zet je zo'n zaal neer,
maar is er niet aan een vleugel
gedacht." Er kwam voor 180.000
gulden een Steinway, en ook voor
de rest van de benodigde acht ton
vond de gemeente potjes.
Nog een tegenvallertje: vol trots
presenteerde Pot enkele maanden
geleden de nieuwe huisstijl van
Conny Janssen danst - Welk een eer voor het Vaderland ttiri TUburg°& wa's8 een specia'aTbu-
Basterd: Complex - door cabaretduo Onno Innemee en Robert:
apen - Schouwburg De Kring - 20.15 uur
ZATERDAG
BERGEN OP ZOOM
Tosca - Puccini's opera door Staatsopera van Tatarstan - Stadsscho
burg De Maagd - 20.15 uur
BREDA
Schickx - muziektheater
Chassé Theater
TERNEUZEN
20.45 uur
sterven - Zuidlandtheater - 20.00 uur
ZONDAG
OOSTERHOUT
Heksen - magische film- en theatervoorstelling - voor kinderen»
6 jr. - De Bussel -14.15 uur
MAANDAG
BREDA
Hans Croiset vs Kruijver - En wat vind je van de voorstelling?
sus over theatermakers en het toneel - Chassé Theater - 20.45 en
DINSDAG
BERGEN OP ZOOM
Schakels - toneelstuk van Herman Heijermans - Stadsschouwbun
Maagd-20.15 uur
WOENSDAG
ROOSENDAAL
Schakels - toneelstuk van Herman Heijermans - Schouwburg
Kring-20.15 uur
reau aan te pas gekomen voor het
ontwerp van de logo's. Rood was
de steunkleur, warm rood, want
die zou overeenkomen met de
wanden van de concertzaal.
„Maar die zijn inmiddels anthra-
ciet en grijs", zegt Pot. Hij kan er
om lachen; het geeft aan dat ar
chitect Jo Coenen tot het einde
met zijn ontwerp bezig is. De gro
te luifel voor de hoofdingang van
de schouwburg zit Coenen nog
dwars, het gedeelte voor de
hoofdingang moet sowieso 'her
ingericht' worden.
Met de bouw van de concertzaal
is het laatste gat rond het opge-
Amsterdam - Stadsschouwburg.
'Schakels' van Herman Heijer
mans. Regie: Jules Royaards. Met
John Kraaijkamp, Ryan van den
Akker, Edmond Classen, Bea
Meulman, Wim van den Heuvel
en anderen. Gezien: première op 1
oktober. Op 15 oktober in De
Maagd in Bergen op Zoom, 16 ok
tober in De I&ng in Roosendaal,
17 oktober in De Nobelaer in Et-
ten Leur, 15 april in De Bussel
Oosterhout en 13 en 14 juni in
Chassé in Theater Breda.
Door Ton Verbeeten
John Kraaijkamp speelt Pan-
cras Duif vlak. Zijn vertolking
reikt niet verder dan het in
vullen van het ruwe bolster,
blanke pit cliché. Op zijn best
is hij in de korte geestige dia
logen met zijn broer Hein.
Edmond Classen speelt Hein rus
tig, een tikkeltje zwaar, de per
fecte aangever. Daar weet John
Kraaijkamp wel raad mee. An
ders is het waar hij de tragiek van
Pancras moet laten zien. Dan
staat hij zoekend op het toneel.il-
lustratief is het allerlaatste beeld
van de laatste scène. Marianne
heeft zijn huis verlaten. Pancras
is alleen. Voorgoed. John Kraaij
kamp loopt naar een hoek van de
kamer. Spot aan. Hij staart de
zaal in. Donkerslag. Dat is geen
toneel. Dat is theatertechniek.
In dat opzicht, naar vorm en aan
kleding, is deze voorstelling van
Schakels van Herman Heijer
mans voorbeeldig. Het decor is
monumentaal, de kostuums ver
wijzen onnadrukkelijk naar het
begin van deze eeuw en de sfeer is
getekend in aangenaam nostal
gische sepia-tinten.
Niemand zal mij horen zeggen,
dat Heijermans niet meer kan.
Integendeel. Hij is de parel van
onze vaderlandse toneelschrijf
kunst en Schakels is een van zijn
beste stukken. En dus een heuse
klassieker. Ik heb lang geleden
Ko van Dijk als Pancras gezien
en weer tien jaar later - en dat is
inmiddels alweer zestien jaar ge
leden - zag ik Bernhard Droog in
die rol. Bij hem was Pancras niet
bepaald geestig, maar je zag hem
lijden onder het brute onbegrip
van zijn zonen en schoondochters
en je zag het zinderen van onhan
dige spanning tussen Pancras en
Marianne. Dat was een voorstel
ling die ontroering wekte. Gister
avond heb ik die pijnlijk gemist.
Regisseur Jules Royaards heeft
de aantekening van Herman He
ijermans zelf bij Schakels: een
'Vrolijk spel van de huislijke aard
in vier bedrijven' te letterlijk ge
nomen. In zijn voorstelling ont
breekt het aan de wisselwerking
tussen tragiek en komedie en pas
in dat spel krijgt een voorstelling
diepte.
Een probleem ligt ook in het
schrappen van tekst. Heijermans
gaf zelf al coupures aan, dus nie
mand hoeft daarmee te zitten.
Maar, waarom moet ons in het
eerste bedrijf op vier manieren
diets gemaakt worden dat Pan
cras geen zeggingschap meer
heeft over het bedrijf De Schakel
dat hij met eigen handen heeft
opgebouwd? Hij heeft niet meer
het gezag om een door zijn zoon
ontslagen arbeider in dienst te
houden; hij mag geen geld voor
zichzelf uit het bedrijf halen; hij
heeft geen kaas gegeten van mo
derne bedrijfsvoering én hij heeft
geen decorum. Wat je er in het
eerste bedrijf niet uithaalt,
dwingt je om meer te snijden in
de voortgang van het stuk.
Zo blijft er van de rol van Ma
rianne, de huishoudster - maar
zoals het in Heijermans tijd dra
matisch heette ook een gevallen
vrouw - met wie Pancras na vie
rentwintig jaar weduwnaarschap
wil trouwen, weinig over. Dat
geldt dan uiteraard ook voor de
uitdieping van de relatie tussen
haar en Pancras. Uiteindelijk
blijft van deze voorstelling alleen
de scène uit het tweede bedrijf,
waar Pancras zijn levensverhaal,
zijn nood en daarmee zijn motie
ven om met Marianne te willen
trouwen aan zijn broer prijsgeeft,
overeind. Tijdens de voorstelling
gaf mij dat nog hoop op groei in
de rol van John Kraaijkamp. Het
vierde bedrijf sloeg die hoop fa
liekant de bodem in.
John Kraaijkamp als Pancras
Duif, Ryan van den Akker en
Wim van den Heuvel in 'Scha
kels' van Herman Heijermans.
FOTO PAN SOK
Breda - Chassé Theater (Midden
zaal). Coricert serie B-l door Het
Brabants Orkest. Programma met
werk van Haydn, Bartók en
Dvorak. Dirigent: James Lough-
ran. Solist: Nelson Freire (piano).
Gehoord op 8 oktober.
.Door Frans Baljeu
j Eigenlijk is het triest dat op
[tie drempel van de 21e eeuw
(eigenlijk al geïnstutionali-
i q7e comPonisten als de in
[1945 overleden Bartók nog
steeds geen volle zalen trek
ken bij concerten van symfo
nische muziek. Ook het aan de
Janken programmeren van
uaydn en Dvorak kon niet
ent veel luisteraars naar de
redase concertzaal lokken.
Het Brabants Orkest, dat toch
kw '®e bandbreedte van het
likt fh rePertoire bestrijkt,
L.. klch onder gastdirigent Ja-
heoi R,0l?Sbran ook nog niet ge-
g thms te voelen inde geraffi-
Iziir, pa*ituur van Bartóks in
fen-a ster£iaar gecomponeerde
prrtf Pianoconcert.
Ihpt ri i mi^te weinig profiel in
i van hU §e,detailleerde filigraan
flinto jW Tere passages als de
striiS nne,antwo°rden van de
ditatiBrS °P ontroerende me-
tweede ri pianokoraal van het
die ip i j misten de perfectie
de vaalt a em *aat inhouden. In
r solist m rtrtuose pianopartij was
I «W Nelson Freire vaak punti-
heftieernH Vderde deel ook veel
c™ger dan het orkest.