S
Rijenaar danst door het leven
<D
Q)
H
0
TJ
UI
O
dEUS is 'een luie groep'
In Het Koetshuis val je niet om
Ontmoeting onder water
H
r
Lief Dagboek
a m -
1) Banger hart - Rob de Nijs
2) Wannabe - Spice girls
3) Ready or not -Fugees
8) Seven days and one
week - B.b.e.
7) Flave - Peter Andre
6) Macarena - Los del rio
-) Hardcore feelings -
Charlie Mental T. Lownoise
9) Stranger in moscow
Michael Jackson
4) Coco jamboo- Mr. presi
dent
(12) Million miles from ho
me - Dune
(11) Loungin - LI Cool J
5) Hij maakte me gek - De
Foetsie's
(22) It's all coming back to
me now - Celine Dion
(28) Little boy - Captain Jack
(36) Somebody else's lover
- Total touch
(10) De zee - Trijntje Ooster
huis
(13) If i ruled the world -
Nas
(18) Why - 3T
(14) Ready or not - The Cour-
ce
(16) Mysterious girl - Peter
Andre
(40) Dance into the light -
Phil Collins
(32) Buenos dias weisse
taube - Frans Bauer
(15) I'm a raver-Lipstick
(31) How bizarre - OMC
(17) Aquarius - Party Animals
(20) Sing of love and faith -
BZN
(27) Killing me softly - Fu-
gees
(23) Twisted - Keith Sweat
-) I can't help myself - The
Kelly Family
(19) Tha crossroad - Bone
thugs harmony
(26) Samen - Clouseau
(29) Head over feet - Alanis
Morissette
(33) Funk punk alive - Rob
Gee
(39) Welles (verliefd ge
weest) - B.e.d.
(38) Gewoon een vrolijk
liedje - Dennis
(41Banana-na-na - Techno-
head
(44) II volo - Zucchero sugar
Fornaciari
-) Hero of the day - Metal-
lica
(25) Beautiful goodbye -
Amanda Marshall
(30) Bom slippy '96 - Under
world
-) This is your night - Am
ber
(24) Spinning the wheel -
George Michael
(34) Breakfast at tiffany's -
Deep blue something
-) Incancellabile - Laura
Pausini
(21) Roze bril - Tim Immers
-) Your loving arms - Billie
ray Martin
(48) Higher state of con-
siousness - Wink
(35) Spontaneous - Spymas-
ter Eric Nouhan
-) Always hardcore - Body-
lotion
(37) You're makin me high
Toni Braxton
©STICHING MEGA TOP 50
eindredactie Paul Verlinden
Readies: Vind je jetelf heet interessant.
heb je een goed idee of wil je gewoon Je
gal spuwen?
Schrijf of M naar: Ragazzi,
Postbus 3229. 4800 MB Breda.
Tetefoon: 076-5312379.
UI
Door René van der Velden
Vier jaar geleden haalde hij zijn ha
vo-diploma op het Schaepmancol le
ge in Dongen, vorig jaar danste hij
in de musical Antarctica en vorige
maand stond hij in Carré in Amster
dam in de succesvolle musical West
Side Story. Hij staat op de loonlijst
van Joop van den Ende zelf. Dan
sen, zingen en acteren is zijn vak.
Tussen het grimeren en de voorstelling
in Apeldoorn door vertelt de 21-jarige
Joost de Jong uit Rijen hoe dat allemaal
zo gekomen is.
„Ik heb gewoon auditie gedaan. Het ui
terlijk is heel belangrijk en ik zal er vol
gens de Amerikaanse choreograaf wel
Amerikaans genoeg uitgezien hebben.
In eerste instantie kreeg ik de rol van
Riff, de leider van de Jets, maar omdat
ik iets te weinig theaterervaring had, is
het het ensemble geworden. Ik ben
Snowboy, een van de Jets, de blanke
jongens. Ik ben nog wel de vervanger
van Riff, maar die is niet alleen heel
goed, hij is ook nooit ziek. Maar de en
semble-rol heeft ook een voordeel.
Steeds als Tony en Maria niet op het to
neel zijn, staan wij erop. Bovendien
gaat Riff meteen na de pauze dood,
dus er is eigenlijk meer bijgekomen dan
er is afgegaan. Ik ben hartstikke blij
met deze rol."
Joost kreeg de artiestenstatus niet met
de paplepel ingegoten. Het begon ge
woon met dansles. „Op school deed ik
altijd aan toneeldingen mee en ik ging
op mijn 12e al op stijldansen in Rijen. Ik
deed ook aan landelijke wedstrijden
mee. Toen ik 14 was, kreeg ik al het ad
vies om professioneel te gaan dansen.
Op een gegeven moment trok het stijl
dansen me niet meer en wilde ik jazz-
dansen. Kwam ik in Tilburg terecht bij
alleen maar meiden. Die konden alle
maal hun benen in hun nek leggen, dat
vond ik niks."
Na de havo zette Joost zijn artistieke
aspiraties toch even opzij. Hij ging naar
de Sociale Academie in Eindhoven om
maatschappelijk werk te doen. Na twee
jaar verkaste hij naar de Theaterschool
in Amsterdam voor show en musical en
weer een jaartje later werd het de op
leiding muziektheater aan het conser
vatorium in Tilburg. „Daar zat ik met
vijf mensen in de klas die nog nooit ge
danst hadden, dat niveau was te laag
voor mij. En dat ene uur zangles per
week kon ik ook wel privé doen." Dag
school, aan het werk.
Intussen heeft Joost het ouderlijk huis
aan de De Wittstraat in Rijen verlaten
We hebben het vaak over meisjes
gehad en ik denk dat we daar nog
lang niet mee klaar zijn. Vandaag
zat ik bij geschiedenis weer naast
Mirjam, flink zweten dus. Je kent
de traditie van onze klas: geschie
denis is rotzooi trappen.
Normaal doe ik altijd mee, maar
deze keer ging het nogal mis. On
geveer iedereen weet inmiddels
dat ik iets met Mirjam wil behalve
zijzelf. Tot vanmiddag tenminste.
Voor de les zat Richard al ongelo
felijk te kloten. Tegen het groepje
van Janet vertelde hij dat er 'liefde
in de lucht hing', of zoiets belache
lijks. Janet, de achterlijke klep, wist
meteen waar het om ging.
Tijdens geschiedenis voelde ik het
al aankomen, overal klonk mijn
naam en die van Mirjam. Zij bleef
heel rustig (dat vind ik ook zo tof
aan haar, ze trekt zich van nie-
Door Ann Bouwma
„Creatief zijn is een job als elke andere," meent Tom
Barman, die zich steeds meer ontpopt als de spil van
dEUS. Boordevol talent werd deze Belgische band
twee jaar geleden begroet als Europa's hoop voor de
toekomst. Na veel gerommel en geruchten is einde
lijk een tweede album verschenen In a bar under the
sea. Maar is dEUS dEUS nog wel?
„Bands moeten zichzelf steeds opnieuw uitvinden",
zegt Tom Barman optimistisch. Maar echt helemaal
van harte gaat het niet. Binnen een halfjaar zijn
twee leidende krachten binnen dEUS vertrokken.
Eerst gitarist Rudy Trouvé, die met zijn achtergrond
van beeldend kunstenaar een tamelijk dwarse in
breng had. En nu Stef Kamil Carlens. De basgitarist
geeft uiteindelijk de voorkeur aan zijn eigen groep
Moondog Jr., waarin hij zich ook als zanger en per
former kan uitleven.
„Het maakt me wel bedroèfd", geeft Barman toe.
„Toen Rudy vertrok was ik ook heel triest. Maar met
alle respect: ik denk dat we sindsdien beter zijn ge
worden."
Gitarist Craig Ward knikt instemmend. Hij heeft ten
slotte een groot aandeel gehad in de nieuwe songs.
Maar hij stelt zich bescheiden op als bandlid en niet
als de zoveelste persoonlijkheid waar duchtig reke
ning mee dient te worden gehouden.
„Natuurlijk zitten er grote ego's in de groep", zegt
Barman. „Dat is ook een van de redenen, waarom
Rudy is weggegaan. Hij heeft het nooit toegegeven,
maar ik weet zeker dat hij er niet tegen kon dat ik
meer aandacht kreeg dan hij. Maar ik stop er ook de
meeste tijd in, hé? Als ik geen repetitie organiseer
dan gebeurt er niks. Wij zijn een hele luie groep."
dEUS is ooit begonnen als een coverbandje van Tom.
Nadat eerst Stef en Rudy, en later ook violist Klaas
Janzoons en drummer Julle de Borgher zich bij de
groep voegden, onstond het cartoon-achtige grote
stadsgeluid, dat zou leiden tot het bejubelde debuut
Worst Case Scenario.
„Kijk, in het begin hadden we zo'n houding van: elk
bandlid is even belangrijk. Maar door Stef en Rudy
werd ik er wel eens toe gebracht om dingen te zeg
gen, die ik zelf helemaal niet voelde. Ik wil best er
kenning voor het feit, dat ik de meeste songs schrijf.
Niet om op te scheppen, maar ik wil gewoon kunnen
zeggen: dit is mijn song!"
Dat kan hij dan nu met recht zeggen over de songs
op het nieuwe album. In a bar under the sea klinkt
op het eerste gehoor minder extreem, hoewel de on
derlinge afwisseling tussen de songs veel groter is.
Een zacht, zoet tintelend nummer vindt bestaans
recht naast een nerveus voortjagende schreeuwsong
of een loom en zwoel slepende beat. Het lijkt soms
wel of er drie verschillende groepen aan het album
hebben gewerkt. Een zoektocht naar een nieuwe
richting?
„Er zit meer variatie in", zegt Barman ontwijkend,
„dat is ook de uitdaging. Ik ga voor schoonheid.
Over tien jaar wil ik niet terugkijken op succes of
twintigduizend concerten wereldwijd, maar op een
paar platen die de moeite waard zijn. Ik heb deze
keer harder gewerkt aan de teksten en geprobeerd
dEUS: meer variatie
fOTO MERCURY
persoonlijker te zijn. Serpentine, een song over on
trouw, is misschien wel het meest direct in die zin.
Maar het is geen open boek. Dat ben ik al niet te-
genover mijn dierbaarste vrienden, laat staan tegen
over luisteraars die ik niet ken."
mand iets aan), maar ik had het
niet meer. Je hebt nog nooit zo'n
Joost de Jong speelt Snowboy van de Jets in de musical 'West Side Story'. rood gezicht gezien, echt waar.
voor zijn bestaan bij de Jets. Tot nu toe
heeft hij bij een collega in Amsterdam
gelogeerd, maar vandaag verhuist hij
naar een studiootje in de hoofdstad.
„We rijden elke dag van het Stadion
plein naar een theater en 's avonds te
rug. Ik werk zes avonden per week, van
16.00 tot 24.00 uur, dus gewoon acht
uur per dag, net als anderen. Ik heb
van mijn hobby mijn werk kunnen ma
ken."
Door dat werk is Joost overgestapt van
studiefinanciering naar een heus
maandsalaris. „Het is een wereld die
voor me opengaat. Het verdient wel
goed en we krijgen 27,50 per dag
eetgeld, nou, dat eet je dus niet op."
Tot eind mei heeft hij een contract bij
Joop van den Ende. „Maar het is net
bekend geworden dat West Side Story
daarna nog een seizoen doorgaat. Als
ik wil kan ik dit tot maart 1998 blijven
doen".
Hoe vind je het dat de kritieken zo
goed zijn?
„Geweldig en heel vreemd. Ik voel me
soms een amateurtje die wacht tot er
iemand zegt dat ie er niks aan vindt.
Het is niet te geloven dat alle mensen
het zo geweldig vinden maar ik ben na
tuurlijk hartstikke blij dat het zo is."
Wat wil je hierna gaan doen?
„Ik weet toevallig dat Grease er aan
komt en ik zou dolgraag de rol van
Danny willen spelen, maar dat is vol
gend jaar al. Da's te vroeg, dat haal ik
niet, ik moet nog heel veel leren. Dan
sen was ooit mijn liefde maar door de
zangopleiding is dat veranderd. Ik
hoop een keer op een zangrol."
De musical 'West Side Story' is
van dinsdag tot en met zondag te
zien in het Chassé Theater in Breda
en van 18 tot en met 20 oktober
in de schouwburg in Tilburg.
Niemand lette op de leraar, ieder
een zat mij aan te gapen. Terwijl
'de boeken door de lucht vlogen,
zoals normaal, kon ik alleen nog
ais een sukkel naar m'n schrift kij
ken. Stel je voor, iedereen is aan
het keten, maar ik zit er als een
verlegen dwaas tussen.
In maart vertrok Johan Martens (24)
uit Sprundel met plaatsgenoot Eddie
Antonissen naar Australië om te gaan
werken en reizen. Voor Ragazzi be
richt hij regelmatig over hun beleve
nissen Down Under
Door Johan Martens
Langzaam volg ik het pad dat zich
tussen de bouwsels door slingert. Al
les lijkt verlaten, en alleen mijn adem
verstoort zichtbaar de rust die hier
heerst. Om de volgende hoek echter
betrap ik een samenscholing. Als op
een commando verspreiden ze ze
zich, om me van een afstand te ob
serveren. Nu laat ik het brood zien
wat ik voor hen heb meegenomen.
Na de eerste aarzeling overheerst nu
de drang naar voedsel. Het contact is
gemaakt. Allemaal dansen de vissen
nu voor me, hun felle kleuren oplich
tend in het zonlicht, dat zelfs op 12
meter onder het wateroppervlak
doordringt.
Deze paden, bouwsels en hun bewo
ners zijn niet op een landkaart te vin
den. Onder water ligt namelijk het
Great Barier Reef, een van de wereld
wonderen op deze planeet. Het rif is
18 miljoen jaren oud en strekt zich
uit over 2300 kilometer, er komen
ruim 5000 soorten tropische vissen en
slangen voor.
Om het goed te beleven moet je
gaan snorkelen of scuba-diven, dui
ken met persluchtapparatuur. Dat
\aatste vereist enige vaardigheid en
ElO.WMUNDJiR
ven we ons in voor een cursus.
Voordat Eddie en ik met de flessen
op de rug het water in konden,
moesten we eerst naar de schoolban
ken. Huiswerk maken, modules leren,
we waren het al bijna vergeten. Wat
je vooral leert is hoe om te gaan met
noodsituaties: wat te doen als je mas
ker afgaat, je oververmoeid of onder
koeld raakt, of als je zonder lucht
komt te zitten. De belangrijkste regel
is wel: hou nooit je adem in onder
water. Bij de geringste opstijging
kunnen door drukverandering je lon
gen scheuren.
En als je met je complete uitrusting
op het strand staat komt die ene
vraag in je op: zitten hier haaien
Het antwoord is meestal, ja. Over het
hele rif komen ze voor.
Maar er zijn meer gevaarlijke, dus in
teressante zeebewoners. Mochten
sommige slangen op het land nog
onschuldig zijn, zeeslangen zijn zon
der uitzondering giftig. Tijdens onze
eerste duik konden we een exem
plaar begroeten. Het is hun paartijd
en de rubberen slangen van onze
flessen vond hij/zij een onderzoek.
teit in en konden we opgelucht
ademhalen (shit, heb ik nu mijn adem
ingehouden
De haai bleef weg en dat was mis
schien maar goed ook. Tijdens zo'n
eerste duik heb je al genoeg dingen
om op te letten. Vier duiken en een
theorie-examen later waren we zee
waardig bevonden.
Na het fruitpicken en deze duikcursus
was het tijd om te relaxen. Een cruise
langs de Whitsundays leek ons wel
wat. Deze eilandengroep voor de
kust van Airlie Beach bestaat uit 74
eilanden en is in zijn geheel National
Park.
Op de zeilboot 'Ambition' zorgden
skipper Allan en zijn vrouw Monica
dat we ons 'king for a day' voelden.
Het koraal bij deze eilanden ligt vlak
onder water en met snorkelen heb je
ook meer kans dolfijnen tegen te ko
men. Maar hoe we ook om ons heen
keken, geen Flipper te zien.
Ik had wel een andere ontmoeting.
Terwijl ik tijdens een snorkelduik
voor een grot bleef zweven, kwam
uit dat donkere gat een vis die beslist
groter was dan mij. Ik vergat alle
theorie over een gecontroleerde op
stijging en schoot meteen naar de
oppervlakte. Mijn reactie was onno
dig; de vis was net zo hard geschrok
ken en zwom meteen terug in de
grot.
Later op de boot vonden we zijn foto
in de vissenencydopedie: een Giant
Wrasse, kan 2.30 meter lang en 190
kg zwaar worden. Maar de gedach-
zijo stommi
Het leek me wel duidelijk dat Mir
jam nu compleet op me afknapte.
Gelukkig kreeg ik opeens een hel
der moment. Omdat m'n hoop nu
toch wegwaaide, werd ik heel re
laxed. Ik keek Mirjam recht in de
ogen en zei: „Je hoort het, ik ben
verliefd op je." Is dat stoer of
stoer?
Ik leek wel zo'n Robert ten Brink
die alles komt regelen. Toen zei ze
dat ze allang wist, maar dat ze niet
wist wat ze ermee moest. Het
schijnt dat het pas uit is met een
jongen uit Amsterdam, van vakan-
tie. „We zien wel", zei'ze. We zul
len het nog vaak over meisjes moe
ten hebben, dagboek.
Michiel (16) uit Breda
Wil jij ook iets aan het ragAzzi-
dagboek toevertrouwen, schrijf
dan naar Dagblad De Stem, ter at
tentie van ragAzzi, postbus 3229,
4800 MB in Breda.
Een trap op je tenen, een duw in je
rug, en als je pech hebt een elle
boog op een wat gevoeligere
plaats. Op vrijdagavond is het
stampvol in Het Koetshuis in Etten-
Leur. Rond elf uur begint het te
dringen en moeten de café-gan-
gers zorgen dat hun pilsje de weg
van het glas naar de mond veilig
weet af te leggen. Toch is Het
Koetshuis het favoriete café van de
Etten-Leurse jongeren. „Je kan hier
in ieder geval niet omvallen."
Door Liesbeth Oeseburg
Een massa fietsen voor café-bar Het
Koetshuis verraadt dat het behoorlijk
druk is in het café. De beslagen ramen
en de hoofden die boven de gordijn
tjes voor de ramen uitsteken, bevesti
gen dat nog eens. Binnen in de lange-
rekte, smalle ruimte staan jongeren
massaal op elkaar gepakt. Wie iets te
drinken wil bestellen, moet zich eerst
door een dubbele haag van barhan-
gers worstelen.
Angela (23) wringt zich behendig van
de bar vandaan met twee witte Marti
ni's in haar handen. „Vroeger, toen ik
hier nog op de Katholieke Scholenge
meenschap zat, kwam ik hier regelma
tig," vertelt ze. „Nu ga ik hier nog
slechts af en toe heen. Maar als ik hier
ben, is het altijd hartstikke gezellig.
Lekker onbekommerd drinken en klet
sen met oude bekenden."
De muziek in Het Koetshuis is een bon
te mengeling van stijlen. Het ene mo
ment lispelt Rob de Nijs nog iets door
de boxen over zijn Banger hart terwijl
even later Alanis haar onvrede op het
publiek uitstort.
Wie door de wringende mensenmassa
heen kijkt, ontdekt de nostalgische in
richting van het café: ouderwetse lan-
taarntjes boven de bar die een warm
oranje/geel licht verspreiden en aan
het plafond houten karrewielen. Het
café is gevestigd in een monumentaal
pand en dateert uit 1662. Om die re
den mag het ook niet worden uitge
breid. „Ik kan op vrijdag wel wat extra
ruimte gebruiken," meent eigenaar
Kees van Aert.
Dringen in Het Koetshuis
Van Aert, al ruim 23 jaar in het café
werkzaam en sinds vijf jaar ook de ei
genaar, zoekt het in de simpele dingen
om het zijn jonge klanten naar de zin
te maken. „Het belangrijkste voor jon
geren is, als ze in een café komen, dat
deze niet het verlengde van hun huis
kamer is. Mensen moeten gewoon hun
peuken en lege sigarettenpakjes op de
grond kunnen gooien. De muziek
moet hier iets harder staan dan thuis
wordt toegelaten. Zo krijg je dat vrije
idee, maar alles moet natuurlijk wel
binnen bepaalde grenzen blijven."
Buiten op het terras zit Janneke (18) en
een groep vriendinnen relaxed op een
stoel. Ze is hier bijna elke vrijdag te
vinden. „Op vrijdagavond is er in Et-
ten-Leur niet veel anders te doen. Na
mijn training heb ik geen zin meer om
nog voor een enkel uurtje Breda in te
gaan. Het Koetshuis is ideaal, lekker
dichtbij en ik kom altijd veel bekenden
tegen. Het publiek varieert van kakkers
tot alto's. Als het even kan, zit ik met
mijn vrienden hier buiten op het ter
ras. Binnen is het zo ontiegelijk druk."
Verder is ze slecht te spreken over het
Etten-Leurse uitgaansleven. „Dat stelt
niets voor." Janus (18) knikt instem
mend. „Er valt hier in dit gat echt niets
te beleven. Ik wou dat ze hier eens een
hiphoptent wegzetten. Nu moet ik om
r&b en rap te horen naar Bergen op
Zoom en Roosendaal toe. Maar de
laatste trein naar Etten-Leur gaat al
om half twaalf. Janneke: „Op zaterdag
is hier één discotheek, 'Magnefique',
FOTO COR V1VEEN
open. Maar daar mogen ze van mij een
bom op gooien. Die rotmuziek die ze
daar draaien." Mariëlla veert beledigd
op uit haar stoel. „Ach man, het is daar
hardstikke gezellig. Ik vind de house
muziek juist lekker om op te dansen."
Het groepje noemt als alternatief voor
het uitgaan in Etten-Leur, België of
Breda. „Maar hier kom je tenminste
veel bekenden tegen. Als je in een Bel
gische discotheek rondloopt, voel je je
een beetje verloren."
Koen (22) is sinds zijn zestiende ook el
ke vrijdag in Het Koetshuis te vinden.
„Als zuip je nog zo veel, je zal hier niet
snel omvallen. Het liefst hang ik tegen
de bar aan, dan kan je maar van één
kant geduwd worden."
Dit is de tweede aflevering van een
tweewekelijkse ragAzzi-serie over uit
gaansgelegenheden in Zuid-West-Ne
derland.
CO~ ^5" UÖ~ TD
cn per" *2 t-T-,,
H S- p i
og' o-TO to w tr S J
WcSatj'
O. f? 3 g- <0 O
O ff- >g £2. £B
£ïf
Q5 TP 0 01 J-
8 H o' sf
VI W F— S ft» P-
2 n 3
O s td .6—,
J1 (5 O M i—i 13 P-1
rt 3 cL O 3 S'
oj o o
y Qj f-f p.
o-cro H-
„T8 C 6
ff CL c- 3 §-
g S S (5
o-óa J 3
04 CO 5T - &.QTQ
er 2 c o ai
o zr. o *~t
(TO C ffi' 3? S M
o-s
03 *o"
03
H-. O
TP - -
l c-t- -
r&
5? 3
- ■s'Jl Wg J
Od o at ro cr
■X F S - -
O f P
,u O.
M O- O flT H tv
3 S'M P s
°"S;S <v n
3 g.S »<ro
■3:!s
3 II S
is p r it era
3 3 TO TD
u z* m
ï-3 ^3 o TP «4
g ooS a <3
2 O S.-0Q riT- TO
1 m CT cl
03 tp S <-
i 3-S-0 1
O, TP
3
