Musicerende dansers
voegen dimensie toe
Vera Mann als recht zoekende weduwe in 'Sacco Vanzetti'
z
I
h
Festival
Een w
een gitaa
hier is Ke
DE STEM
0
tc
pestem
Scapino
Rotterdan
met
muziek
Amati-
ensemble
Bevlogener kun je het niet krijgen
Mexico
Coninx
UJ
UI
h
UI
West Side Story terug op de Nederlandse podia
DONDERDAG 3 OKTOBER 1996
Historisch onrecht
als musical
Door Marjan Mes
Vera Mann, de Vlaamse musi
calster uit de Nederlandse mu
sical My fair lady, gaat een van
de drie hoofdrollen vertolken
in de jubileumproductie van
de musicalafdeling van het
Koninklijk Ballet van Vlaan
deren: Sacco Vanzetti.
De voorstelling moet het hoogte
punt worden van het tienjarig ju
bileum van het Antwerpse gezel
schap, dat indertijd de basis legde
voor een nieuwe musicalgolf in
ons land (en België). Het presen
teerde de afgelopen jaren met
succes een aantal Nederlandse
bewerkingen van beroemde, in
ternationale musicalprodukties
als Evita, My fair lady, West Side
Story en The Sound of Music.
Sacco Vanzetti moet een span
nende musical worden over het
waargebeurde verhaal van twee
Italiaanse, anarchistische emi
granten in Amerika, die in 1927
ter dood werden gebracht voor
een moord, die zij hoogstwaar
schijnlijk nooit hadden begaan.
Een musical van Dirk Brossé (mu
ziek), Frank van Laecke en Paul
Berkenman (libretto), die het le
vensverhaal van Nicola Sacco
(Tom van Landuyt) en Bartolo-
meo Vanzetti (Hans Peter Jans-
sens) ophingen aan een raamver
telling over de posthuum haar
recht zoekende weduwe Sacco.
De musical begint in 1947, wan
neer Rosa Sacco (Vera Mann) de
hoogbejaarde rechter Webster
Thayer, die haar man en zijn ka
meraad twintig jaar eerder liet
executeren, opzoekt en tot een ge
wetensonderzoek dwingt. De
raamvertelling dient om het le
vensverhaal van de twee Italiaan
se anarchisten te reconstrueren.
Sacco en Vanzetti arriveerden in
1908 in de Verenigde Staten, twee
arme Italianen die werk zochten
in het beloofde land. Bij de alge
mene mobilisatie in 1917 vlucht
ten zij samen naar Mexico om te
ontkomen aan de dienstplicht.
Daar onstond een warme vriend
schap, veroorzaakt door hun ge
meenschappelijke voorliefde voor
het anarchisme.
Sacco en Vanzetti behoorden tot
Vera Mann (voorgrond), Tom, van Landuyt en Hans Peter Janssens vertolken de hoofdrollen in de
nieuwe musical 'Sacco Vanzetti' bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. foto luk monsaert
een anarchistische groepering in
een tijd dat in Amerika een ware
heksenjacht op de Reds was ont
ketend. Communisten, anarchis
ten, radicalen, terroristen en
gangsters werden over een kam
geschoren door het pattriottis-
tische establishment. Het Ameri
ka van de jaren twintig was een
land vol onrust, onzekerheid, ar
moede en misdaad, hoewel er te
gelijkertijd ook voorspoed heerste
onder een groot deel van de bevol
king. Radicalen vormden een be
dreiging van die voorspoed.
Toen op 15 april 1920 in South
Braintree een roofmoord werd ge
pleegd op een bankloper en een
bewaker, werden Sacco en Van
zetti als de schuldigen aangewe
zen. Hun openlijke anarchistische
sympathieën en het feit dat ze
vreemdelingen waren, die gebrek
kig Engels spraken, speelden een
belangrijke rol in de verdenking
van het tweetal.
Ten overstaan van een uitsluitend
Engelstalige jury konden zij zich
maar moeizaam verstaanbaar
maken, terwijl de rechter buiten
de rechtszaal zijn afkeer van radi
calen openlijk liet blijken. In 1921
werden Sacco en Vanzetti ter
dood veroordeeld. Hun jarenlange
pogingen om het proces te herzien
bleven vruchteloos, ondanks het
gebrek aan harde bewijzen en de
duidelijke vooringenomenheid
van de jury.
Wel kwam er een internationale
solidariteitsbeweging op gang. In
tal van wereldsteden werden
massale protestbetogingen ge
houden. Het linkse deel van Ame
rika en Europa kookte van ver
ontwaardiging. Tal van kunst
werken uit de jaren twintig wer
den door de zaak Sacco Vanzet
ti geïnspireerd, zoals de roman
Boston uit 1928 van Upton Sin
clair, de toneelstukken Gods of
the Lightning (1928) en Winterset
van Maxwell Anderson en een
reeks indrukwekkende tekenin
gen van Ben Shahn.
Ook intellectuelen als Albert Ein
stein lieten een fel protest horen.
Zelf bleven de twee Italianen vol
houden dat ze onschuldig, waren.
Tevergeefs, na een proces van ze
ven jaar stierven Nicola Sacco en
Bartolomeo Vanzetti op 23 augus
tus 1927 op de elektrische stoel.
Precies vijftig jaar na de executie
zou Michael Dukakis, gouverneur
van de staat Massachusetts, Sacco
en Vanzetti rehabiliteren door een
proclamatie te ondertekenen,
waarin verklaard werd dat ze
geen eerlijk proces hadden gekre
gen vanwege vooroordelen tegen
vreemdelingen en politiek
andersdenkenden.
In verband met zijn jubileum koos
het Koninklijk Ballet van Vlaan
deren met opzet voor een actuele
thematiek - vreemdelingenhaat
en gerechtelijke dwaling - en trok
speciaal de cineast Stijn Coninx
aan om dit muzikale docu-drama
op een filmische en historisch
boeiend ogende manier te regisse
ren.
Stijn Coninx is behalve van film
komedies met Urbanus (Koko
Flanel) vooral bekend om zijn
meeslepende, sociaal geëngageer
de verfilming van Daens, de his
torische roman van Louis Paul
Boon, met Jan Decleir als een pro
gressieve priester die zich de haat
van de behoudende Belgische re
gering en de katholieke kerk op
de hals haalde in zijn strijd tegen
de onmenselijke kinderarbeid in
de Vlaamse textielindustrie.
Niek Kortekaas, befaamd om zijn
kostelijke aankleding van o.a. Pi-
nocchio en Heksen bij het RO
Theater, heeft het decor ontwor
pen voor Sacco Vanzetti. Hans
Peter Janssens (Vanzetti) speelde
en zong eerder in de musicals
Chess en The Phantom of the
Opera. Samen met Vera Mann,
Tom Van Landuyt (Sacco), Nolle
Versyp en Nand Buyl staat hij aan
het hoofd van een cast met dertig
medewerkers (inclusief dansers
en orkest).
'Sacco Vanzetti' door het
Koninklijk Ballet van Vlaanderen
is op 8 oktober in De Nobelaer in
Etten-Leur, 29 en 30 oktober in
het Chassé Theater in Breda,
20 en 21 december in De Kring
in Roosendaal.
0
ANTWERPEN
Varkensstal van Pasolini - locatieproject door Theatergroep H);
dia - IJzerenbrug Kipdorp - 20.00 uur (t/m 5 okt en 8 t/m 12 okt)
De Trojaanse vrouwen - van Euripides - door KNS -
burg - 20.00 uur, zo om 15.00 uur (tot 27 okt)
BERGEN OP ZOOM
Harrie Jekkers - Het Geheim van de Lachende Piccolo - Stadssdn
burg De Maagd - Grote Markt 32 - 20.15 uur - vr en za
BREDA
West Side Story - Chassé Theater - di 8 t/m zo 13 okt - 20.00»
14.30 uur
DONDERDAG
ANTWERPEN
Maat voor Maat - Zuidelijk Toneel - Rode zaal Singel - 20.00»
BERGEN OP ZOOM
Ensemble Moldovenskaya - Oost-Europese folkore - Stadssdu
burg De Maagd - Grote Markt 32 - 20.15 uur
MADE
Lebbis en Jansen - Lange Halen Gauw Thuis - Cultureel Centrun
Mayboom - Kerkstraat 10 - 20.00 uur
VRIJDAG
BREDA
Bottum - Stichting De lachende Traan - Chassé Theater - 20.45®
ZATERDAG
BREDA
Lou Andreas Salomé (Was will dat Weib) - De Kern - Chassé li,
ter - 20.45 uur
EINDHOVEN
Salomé - Stuffed Theatre - poppentheater - Stadsschouwburg i
betheater - 20.30 uur
ROOSENDAAL
Chronocratie -14 dansers en 7 piano's - door Itzik Galili - De Krr
20.15 uur
GEERTRUIDENBERG
Jaap Mulder - De Opmars van de Wilde Artisjok - Cultureel Cent
De Schattelijn - Vismarktstraat 4a - 20.15 uur
ZONDAG
DINSDAG
BREDA
Face the music - Bis Producties - Chassé Theater - 20.45 uur
ETTEN-LEUR
Sacco Vanzetti - met Vera Mann en Hans Peter Janssens-Ui,
de Nobelaer-20.15 uur
ROOSENDAAL
Distant Voices - De Wetten van Kepler - De Kring - 20.15 uur
TILBURG
Scapino - Barok Programma - 20.15 uur - Schouwburg Tilburg
WOENSDAG
BERGEN OP ZOOM
Als Je Vader Een Held Is - jeugdtheatergroep het Filiaal - Sii
schouwburg De Maagd - Grote Markt 32 - 14.00 uur 7,50)
BREDA
Perfect Skin, Part III en Rameau - Scapino Rotterdam - b
door Amati Ensemble - Chassé Theater - 20.30 uur
EINDHOVEN
Dans - Les Ballets Jazz de Montréal - Stadsschouwburg - GroteZt
20.15 uur
TILBURG
Bottum - Stichting De Lachende Traan - Schouwburg Tilburg -20
Maaike Widdershoven (links) als Maria en Hilde Norga als Anita in 'West Side Story
foto joris van bennekom
Amsterdam - West Side Story, mu
sical. Productie: Joop van den Ende.
Tekst: Arthur Laurents. Muziek:
Leonard Bernstein. Liedteksten:
Stephen Sondheim. Vertaling: Koen
van Dijk. Choreografie: Jerry
Mitchell. Regie: Eddy Habbema.
Muzikale leiding: Harry van Hoof.
Hoofdrollen: Maaike Widdershoven
(Maria), Addo Kruizinga (Tony) en
Hilde Norga (Anita). Gezien: pre
mière in Carré Amsterdam (8 sep
tember). Te zien: 8 t/m 13 okt. in
Breda; 18 t/m 20 okt. in Tilburg; 26
en 27 nov. in Bergen op Zoom; 4 t/m
6 febr. in Roosendaal.
Door Koos Tuitjer
De musical West Side Story is
al zo'n veertig jaar een hit op
de internationale podia. Ne
derland leerde de musical
voornamelijk als film te on
dergaan. Slechts kortstondig
deden buitenlandse produc
ties ook ons land wel eens aan.
Niettemin neuriet ook hier ge
neratie op generatie de popu
lair geworden songs als bij een
aangeboren ingeving mee.
En dan is er het moment - in 1996
- dat West Side Story in een eigen
Nederlandse versie te zien is. Dan
kunnen er eigenlijk maar twee
dingen gebeuren. Je zegt: 'Nou,
dat was het dan'. Of de vlam slaat
in de pan. Om kort en goed te
gaan: die laatste reactie is hier aan
de orde. Bevlogener kun je het
naar mijn smaak krijgen.
De reizende West Side Story biedt
een overrompelende confrontatie,
waar je niet onderuit kunt. Alle
verrassing wordt min of meer
door één element beheerst. In de
productie zit een fysieke drang ge
stoken, die zijn weerga in Neder
land Musicalland niet had. De
energie die op het toneel geprodu
ceerd wordt, zet een zaal volledig
onder stroom. Intrinsieker valt
een voorstelling niet te ondergaan.
Het is nu allereerst niet het ver
haal meer, waarom je de musical
zou moeten gaan zien. Dat speelt
zich af in New York, hét toonbeeld
van een metropool. Dat in verloe
derde stadswijken mensen elkaar
naar het leven staan, is onderhand
regel. Veertig jaar geleden toen
West Side Story stormenderhand
de wereld veroverde, waren we op
dat punt onwetender en dus on
schuldiger. Met andere woorden:
de geschiedenis achter de musical
is cynisch genoeg gedateerd.
Maar nu is er iets anders aan de
hand, waarom je de voorstelling
moet gaan zien. De rivaliteit die er
in het verhaal tussen de blanken
(de Jets) en de Portoricanen (de
Sharks) heerst, is in deze op zich
sobere voorstelling tot de essentie
teruggebracht. Het gaat om kol
kende driften die de mens beheer
sen. De mens, zwart of wit, dat
maakt niet uit, ontkomt niet aan
zijn fysiek. Hoe hoog ontwikkeld
de samenleving ook is, die vul
kaan die mens heet, zal tot uit
barsting komen en zich door het
asfalt heen een weg blijven zoe
ken. Dat is wat de complete cast
uit deze productie duidelijk
maakt. In West Side Story wordt
de drift geëtaleerd als een onont
koombaar verschijnsel.
Aan die drift zitten grenzen. Want
de voorstelling is en blijft theater.
Maar dat maakt haar des te op
merkelijker. De cast gaat lichame
lijk gesproken tot over de grens
van het eigen fysiek vermogen.
Maar dank zij de beheersing die je
als acteur of danser over je lijf
hebt, blijft totale uitputting be
spaard.
Waarmee langs een wat beschou
wende weg maar gezegd wil zijn
dat Maaike Widdershoven en Ad-
do Kruizinga fantastische talen
ten zijn. En dat beiden met het
compleet uitvoerend gezelschap
met West Side Story een grandio
ze avond in petto hebben.
Door Liesbeth Wiertz
De Israëliër Itzik Galili begon zijn loop
baan in Nederland toen een aantal van
zijn landgenoot-dansers wegvluchtten
voor de Golfoorlog en hij in Amsterdam
een voorstelling voor hen maakte. Intus
sen heeft hij zijn reputatie als choreograaf
hier gevestigd met werken voor het Ne
derlands Dans Theater 2, Reflex en vooral
Scapino Rotterdam Perureim en Ma's
Bandage).
In 1994 kreeg Galili de Philip Morris Finest
Selection Award voor zijn bijdrage aan de
Nederlandse dans. In 1992 won hij de pu
blieksprijs tijdens het Internationaal Choreo
grafen Concours in Groningen, nadat de jury
hem met zijn ballet Butterfly Effect van pla
giaat beschuldigde. Hij zou het werk van de
Belg Wim Vandekeybus hebben geïmiteerd.
In zijn nieuwste choreografie Chronocratie is
er ook wel enige verwantschap met Vande
keybus: de dansers laten zich op alle mogelij
ke manieren vallen en veren weer met dezelf
de vaart omhoog. Maar waar je bij Vandekey
bus als toeschouwer beseft dat het voor de
dansers een gewaagde en vaak pijnlijke zaak
moet zijn, ervaar je het bij Galili als speels en
licht. Op het toneel ligt namelijk een dikke
matras, die bijna even groot is als de bühne.
Als de dansers bij aanvang opkomen en in een
lijn langzaam naar de overkant lopen, krijg je
eerst de indruk dat het een moeizame avond
voor hun zal worden: bij elke stap zakken hun
voeten in de matras weg. Maar na de eerste
minuten blijkt dat er door die matras een heel
scala aan nieuwe mogelijkheden geschapen
wordt. De dansers hoeven er geen rekening
mee te houden dat er na sprongen en liften
ook weer een veilige landing nodig is. Ze kun
nen zich gewoon laten vallen. Er schijnt geen
einde te komen aan de fantasie van Galili, hij
lijkt zelfs gretig om alle voordelen van deze
zachte ondergrond te laten zien.
Choreograaf Itzik Galili foto de kring
De voorstelling gaat over tijd en over de in
vloed die dans en muziek wat timing betreft
op elkaar hebben. Als het publiek de zaal in
komt, is de voorstelling eigenlijk al begonnen.
Een countertenor, slechts gekleed in een on
derbroek, zingt met regelmatige tussenpozen.
Hij houdt een lamp vast, waarmee hij zich tij
dens het zingen belicht. Langzaam beweegt
hij zich in de richting van een filmscherm,
waarop beelden van de dansers in actie zijn te
zien.
Rond de matras staan 7 piano's opgesteld met
de toetsen naar het midden gericht. Als een
enkele piano in het begin speelt, wordt de
zanger meteen opgenomen in de rij van dan
sers, en van elk van hen wordt een kleding
stuk aan hem doorgegeven, waardoor hij niet
meer van hen te onderscheiden is.
De piano-inzet wordt gespeeld door een van
de dansers. Het klinkt monotoon als een uur
werk, en je bent eventjes bang dat het een mi-
nimal-achtig stuk zal worden, want de dan
sers bewegen zich nog allemaal hetzelfde,
zonder variatie. Maar dat is alleen het begin.
De dansers zijn merkwaardig aangekleed
door Natasja Lansen. Boven de taille oogt
hun kleding als een barokkostuum. De dames
hebben een kussentje op hun bilpartij en bij
de heren hangen er twee lapjes naar beneden
als de slippen van een pandjesjas. Daaronder
dragen ze allemaal zwarte shorts en zwarte
sokken en geen schoenen. Als de dansers pia
no spelen zie je hun benen niet en lijken ze uit
een ouderwets schilderij weggestapt.
De muziek is speciaal voor deze voorstelling
gecomponeerd door Gene Carl. De compositie
is tegelijkertijd ontstaan met de dans en
wordt door de dansers zelf uitgevoerd. Dat
zal niet eenvoudig zijn geweest, want de dan
sers spelen live. Soms speelt er maar één,
maar dan zitten er twee of drie tegelijk achter
meerdere piano's.
Het is heerlijk om mee te maken. Je krijgt de
illusie dat alle beperkingen worden opgehe
ven: de dansers kunnen alles. Zij maken de
muziek, hebben geen last van de zwaarte
kracht en de countertenor en de violiste, die
halverwege meespeelt, dansen mee. De laatste
twee voeren overigens samen een prachtig en
subtiel, komisch duet uit, waarin zij al dan
send een lyrisch aandoend stuk ten gehore
brengen.
Het feit dat de dansers muziek maken doet
geen afbreuk aan hun dansen en andersom.
Integendeel, het voegt een heel spannende di
mensie toe. Als de voorstelling is afgelopen
blijkt Galili in staat te zijn geweest om je ge
durende een kleine negentig minuten zonder
pauze te blijven verrassen. Hij zet met een on
geëvenaarde speelsheid de gevestigde dans-
wereld op zijn kop.
'Chronocratie', dansvoorstelling van Itzik Galili,
5 oktober in De Kring in Roosendaal,
17 oktober in Chassé Theater in Breda.
Scapino Rotterdam komt
Breda met een succesvol 'b
programma' waarin het origit
le talent van choreograaf
Wubbe optimaal tot zijn ri
komt: een reprise van het wem
lende muziekballet Rametut p(
Perfect Skin, Part III. Het As
ti-ensemble zal de voorstel
op donderdag 9 oktober in
middenzaal van het Chas
Theater, in levende lijve beget
den.
Rameau, op clavecimbelmuzi
van de gelijknamige 18e eeuw
Franse hofcomponist, is f
reerd door de decadentie en
teloorgang van de Franse
voor en tijdens de Franse Kei
lutie, hoewel het een abstrs
ballet is waarin de barokm®
aanleiding was tot invent»
beweging, met wervelende
sembledans.
In Perfect Skin, Part III '°t!
Wubbe zijn sterke troeven:1
onvoorspelbaarheid in de be*
ging, de muzikaliteit in snelle'
strakke groepsdans en lydf
duetten bij het prachtige
belconcert van Johann Sel
an Bach. De beeldende kun»
vertegenwoordigd in een det
van grafische patronen van H»
Wap en de kostuums van Pa»
Homoet. Beide muziekbal!» m,
geven een versmelting tez'
van academische en mode'
dans, met spitzentechniek, n
terst grillige bewegingscomp
ties.
Het Amati-ensemble werd
1992 opgericht door de
de violist Gil Sharon. He'is,°
vestigd in Nederland en best
uit een groep veelzijdige m
die een internationale repu
genieten op kamermuzie
bied. In 1993 begeleidde dit
semble ook een aantal voor
lingen van het drieluik Te.
Skin, avondvullend.
Scapino, op 9 oktober in be
Chassé Theater in Breda
Een
Door Hans Rooseboom
Drie maal zal het draaiorgel
pe Drie Musketiers schallen in
de Grote Kerk van Veere. Op
donderdag, vrijdag en zater
dag volgende week wordt
Psalm 122 van Willem Breuker
uitgevoerd, een wereldpre
mière.
Het grootscheepse werk wordt
uitgevoerd door de blazers van
het Willem Breuker Collectief, de
Mondriaan Strings en de 40 leden
van het Koor Nieuwe Muziek.
Psalm 22 gaat over vrede in Jeru
zalem - actueler kan niet.
De uitvoering vindt plaats in het
kader van het Festival Nieuwe
Muziek. Psalm 22 zou oorspron
kelijk op verschillende plaatsen
in Nederland worden uitgevoerd,
maar het blijft uiteindelijk be
perkt tot het Festival Nieuw Mu
ziek.
nDat draaiorgel is overigens geen
bewuste provocatie van de be
kende dwarsligger Willem Breu
ker," zegt Ad van 't Veer, de man
achter het Festival Nieuwe Mu
ziek. „Er is eenvoudig geen orgel
in de Veerse kerk, en een elektro
nisch orgel is niets. Vandaar een
draaiorgel."
De tekst van Psalm 122 gaat uit-
gerekënd over de muren en de
gangen van de Tempelberg en de
poort waardoor volgens de joden
de Messias zal komen. Dezelfde
gang die inzet van het huidige
brandende conflict tussen joden
en moslims in Jeruzalem.
Jeruzalem, gij stad zo hoog ge
bouwd...
Vraagt vrede voor Jeruzalem,
Rust voor wie u beminnen
er zij vrede binnen uw muur
De teksten worden gezongen in
het Nederlands, in het Amster
dams-joods, Hebreeuws en En
gels. De uitvoering van Psalm
122 vindt plaats in een decor van
poorten. Oude en nieuwe beelden
van Jeruzalem zullen worden ge-
Door Karei van der Pol
Hij zal ongetwijfeld een oude
verbleekte spijkerbroek en een
zijden hemd dragen. Zijn haar
lang voor het gezicht hangend.
Hij zal vragen om de lichten te
dimmen en neemt wat pauzes
voor goede wijn, terwijl hij speelt
zoals hij dat al jaren doet.
De wereldvermaarde, zeer excen
trieke zanger, gitarist en compo
nist Kevin Ayers speelt vrijdag 4
oktober op uitnodiging van de
Stichting Rhythm and Blues Bre
da in café De Scarabee, Van
Goorstraat 16.
Kevin Ayers, een buitenbeentje
in de popmuziek, startte zijn ei
genzinnige loopbaan begin zesti
ger jaren. Hij werd in 1944 gebo
ren in Heme Bay, Kent, Enge
land. Een groot deel van zijn
jeugd bracht hij door in Maleisië.
Deze twee verschillende culturen
hebben grote invloed gehad op
zijn ontwikkeling als artiest en
dat is duidelijk te horen op de 25
Ip's en de 16 cd's die hij alleen al
als solo-artiest heeft gemaakt,
voor zijn lange solo-loopbaan
begon, had hij reeds naam ge
maakt als mede- oprichter (sa
men met Mike Ratledge en Ro
bert Wyatt) van de legendarische
Soft Machine, de Britse popgroep
me wars van alle heersende
trends in die zestiger jaren een
experimentele mengeling van
P°P en jazz maakte.
Ayers tekende, samen met Ratle
dge en Wyatt, voor de meeste
ongs op de eerste plaat van de
ott Machine. Maar na een eer-
e> en bewogen, Amerikaanse
oernee in het voorprogramma
van Jimi Hendrix, verliet hij
e groep en werd hij vervan
gen door Hugh Hopper.
»n k ums als ]°y °fa T°y
Roofing at the Moon ves-
gt hij zich daarna definitief
s solo-artiest. Het experi
mentele karakter van Soft
galmt zeker nog na
P deze albums die zich ken-
■el/t rï°or absurdistische
iw Ayers zingt over dro-
®n relaties. Begin jaren
met 1 formeert hij samen
andere Lol Coxhill
Tb„ wu Afield de formatie
Whole World. Deze for-
befaa» met
AV
The
gehield het slechts ante:
1111 vol, waarna Ayers deel
!Q_J tijcio VJ
'i?„ Uj maken van Gong.
teen ®rbe solo-album da-
venh 1972 heet Whate-
Ben n lnpswesing, en luidt 1
sonsë1n°ve Va*n .onorthodoxe *Ke
Vanaf zijn vierde al- Bred
k
