Anky treurt in stilte om gemist goud
DE STEM
Volleyballers krijgen na tien jaar keihard werken hun gouden beloning
Lichte tik tegen balk
kost Jan Tops goud
B1
STANDPLAATS
ATLANTA
'Jongens, ik heb zilver gewonnen, dat is toch ook mooi'
ATLANTA'96 TV RADIO
Ook Samaranch
komt nu
met kritiek
I
1
ie
88
QQ 1
07 i
89
90
94
92
88
87
93
89
93
■87
93
94
88
93
95
95
95
94
92
91
94
94
90
92
94
95
88
91
93
87
92
92
93
91
88
93
92
93
-86
87
92
91
92
J
I.
a
I.
f
P.
I,
itie.
Sport
MAANDAG 5 AUGUSTUS 1996
Oranje sterkste in thriller
Al drie weken hebben
we ruzie met deze stad.
Maar je mag nooit met
ruzie weggaan, zo hebben we
van onze vaders en moeders
geleerd. Dus voor we dinsdag
avond van het vliegveld Harts-
field opstijgen, moeten we het
met iedereen goed gemaakt
hebben. In Verner Street hoe
ven we de deuren niet langs,
want we leefden er met nie
mand in onmin. Onze hospita
zal haar Nederlandse huurders
zeker allerhartelijkst uit
zwaaien. Die heeft enige tien
duizenden dollars van ons in
haar handtas zitten. Ze is een
van de Atlantans die ruim ver
diend heeft aan de Spelen. Het
is haar gegund.
Atlanta was een organisatori
sche 'ramp', maar op haar
vriendelijke bewoners kan
geen lid van de olympische fa
milie kwaad zijn. Het is meer
de plaatselijke organisatie
ACOG, die een schop na ver
dient. De club van oplichter
Billy Paine, de man die mede
namens Coca Cola de Spelen
onder valse voorwendselen
naar Atlanta heeft gelokt.
Slechts op het punt van het kli
maat bleek de leugenaar geen
leugenaar.
Gelukkig stonden we de afge
lopen weken niet alleen in ons
chagrijn. Nooit eerder is er zo
afgegeven op de organisatie
van de Spelen als nu in Ameri
ka. In de 'bull-pen', zo heette
de grote cirkel in het hoofd
perscentrum,waar duizenden
journalisten dagelijks hun
stukjes zaten te tikken, trof je
de meest exotische buren aan
als je er eenmaal een plaats
had weten te veroveren. En of
ze nu uit Honduras of Zuid-
Korea kwamen, Atlanta hing
iedereen de keel uit. Soms
laaide er een discussie op over
Door Chris van Nijnatten
de vraag of de Olympische
Spelen in deze vorm niet opge
heven moeten worden. Keith
Waterhouse van de Engelse
Daily Mail bemoeide zich er
op een dag nadrukkelijk mee
en riep: „Natuurlijk moeten de
Spelen wel doorgaan; het is al
leen Atlanta dat opgeheven
moet worden."
Weg na drie
weken ruzie
Zoiets gaat een beetje ver.
Maar van ons mag de luxaflex
rond deze stad voor de duur
van een paar maanden stijf
dichtgetrokken worden. Dan
kunnen ze zonder dat er ie
mand toekijkt, elkaar eens
goed uitkafferen, want hier
weet men best dat er een zoot
je van de Spelen gemaakt is.
Ze moeten alleen, als ze er on
derling uit zijn, eens laten we
ten wie er nu de schuld krijgt
van die onbeschijflijke chaos
waarin de atleten hun medail
les hebben moeten veroveren.
Sydney, alleen al vanwege die
locatie kunnen de komende
vier jaar niet snel genoeg om
zijn.
Greenpeace zal er een van de
ondersteunende organisaties
zijn. Dat klinkt toch een stuk
geruststellender dan Coca Co
la en McDonalds.
Conyers (anp) - De tik was nauwelijks hoorbaar. Top Gun raak
te zondag in de individuele Olympische springwedstrijd de
balk heel licht aan. Het kostte Jan Tops (35) wel de gouden
medaille.
Het goud ging naar Ulrich Kir-
chhoff. De Duitse ruiter bleef in
twee omlopen foutloos en liep
met Jus de Pommes alleen tegen
een tijdstraf op. Tops eindigde in
de barrage voor de zilveren me
daille op de zevende plaats. Top
Gun was te moe om goed te kun
nen lopen. Jos Lansink finishte in
de finale op de gedeelde elfde
plaats. Emile Hendrix plaatste
zich met Finesse niet voor de
tweede ronde. Hij had in de ope
ningsmanche twaalf strafpunten.
Lansink kreeg met Carthago Z
acht strafpunten; in beide omlo
pen gooide de hengst een balk er
af. „Meer zat er niet in. Natuur
lijk had ik hoger willen eindigen,
maar ik heb Carthago pas sinds
16 april. Het mooiste is dat hij in
de zwaarste omloop, de tweede,
het beste sprong. Hij kan het ni
veau dus aan; alleen moet de
combinatie nog groeien."
Met de overwinning van Kir-
chhoff (28) waren minimaal twee
Nederlanders heel gelukkig:
Adrie Jespers uit Prinsenbeek en
Wiepke van de Lageweg uit het
Friese Beers, de eigenaren van
Jus de Pommes. Zij glommen van
trots. Hun hengst was in een klap
miljoenen waard. „Maar we ver
kopen hem niet. We willen nog
nakomelingen van hem zien," al
dus Van de Lageweg.
VERVOLG OP SPORT - 86
Werth Van runsven (links) feliciteert haar grote rivale Isabell
h met het behaalde goud. cr\Tr\ r\c cTcitAtocM ctccccm
FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
NEDERLAND I
6.59-9.00 uur De hoogtepunten van de afgelopen nacht met daarbij de Olympi
sche slotceremonie. En Jack van Gelder presenteert voor de laatste keer Studio
Atlanta.
Atlanta (anp) - Na tien jaar
keihard werken eindelijk
mud en een einde aan de
vele sneren aan het adres
van de Nederlandse volley-
balploeg. Het is zo Neder
lands om te zeggen 'weer
tweede!' of te vragen 'mag
het iets meer zijn?'
De verrichting om voor de
tweede achtereenvolgende
heer zilver te veroveren bij
Olympische Spelen in een
grote teamsport was al on
Nederlands. En om dan dat
zilver in een fabuleuze
thriller om te smeden tot
goud: onvergetelijk.
Be volleyballers
leverden die pres
tatie, in een ener
verende finale,
waarin de lach en
een traan voort
durend dicht bij
elkaar lagen. Het gelukkige ge
zicht was oranje: 3-2 (15-12 9-15
16-14 9-1517-15) en niet tegen de
eerste de beste. Italië is tenslotte
al sinds Barcelona absoluut het
toonaangevende volleyballand
met de indrukwekkendste, hard
ste competitie. Nederland mocht
(vinnen, Italië moest.
Als je tien keer tegen die Italia
nen speelt, verlies je acht keer.
Twee keer kun je winnen, als je
een goede dag hebt," zeggen de
routiniers Ron Zwerver en Peter
Blangé bijna in koor als in de
eindstrijd voor de zoveelste keer
Italië de tegenstander blijkt. On
langs, bij de World-Leaguefinale
in Ahoy' zegevierde Oranje voor
het eerst in een belangrijk toer
nooi.
Waarom zou dat zondag in het
niet eens volle maar aardig oran
je Omni Coliseum (capaciteit
17.000 toeschouwers) dan niet
opnieuw kunnen? Nederland liep
'sindsRotterdam 1 op 10, dat kon
in Atlanta toch 2 op 10 worden?
Ja, maar daar was wel een super
dag voor nodig, zo een waarop
niets fout gaat met passen en ser
veren; waarop de middenaanval
(Bas van de Goor of Henk-Jan
Held) toeslaat voordat een Itali
aan met de ogen kan knipperen
en Olof van der Meulen clean en
effectief de rommel opruimt, ter
wijl Zwerver en Guido Görtzen
neebezemen.
Zo'n dag als tegen Rusland, toen
Zwerver weinig meer hoefde te
doen dan de opslag van de tegen
stander in de handen van Blangé
te leggen? Nee. De halve finale te
gen de Russen viel te programme-
i ten, uit te rekenen. Dat lukt tegen
Italië niet.
«Tegen Rusland speel je tegen
een structuur. Als er een ander
inkomt, verandert het spel daar
van niet. Bij Italië ligt dat anders.
Als er een nieuwe Italiaan komt,
neb je een nieuw probleem. Ze
Henk-Jan Held slaat een smash tussen de armen van Gravina door, die samen met Cantagalli het Itliaanse blok vormt.
brengen allemaal iets onvoor
spelbaars mee," zei coach Joop
Alberda.
In de halve finale tegen Joegosla
vië (3-1) had zijn vakbroeder
Julio Velasco dat met zijn Itali
aanse selectie nog weer eens ge-
demonsteerd. Halverwege de der
de set had de Argentijn alle
twaalf spelers al even binnen de
lijnen gebracht. Nooit zijn dat
noodgrepen, bijna altijd oplos
singen.
Het bleek zondag eens te meer.
Alleen Lorenzo Bernardi, alge
meen beschouwd als de beste
speler ter wereld, lijkt zeker van
z'n plaats.
De anderen wisselen elkaar
voortdurend af, ook een een slo
per als Andrea Giani, die komend
seizoen met de broers Van de
Goor bij Modena speelt.
Tegen dat complete team was Ne
derland geheel en al opgewassen.
Het verschil vooraf was mis
schien maar een paar procenten,
vooral in de veldverdediging, het
rally spel en op de bank. Richard
Schuil en Brecht Rodenburg zijn
uiterst bruikbare invallers maar
geen vedettes als Van der Meulen,
die het soms moeilijk had maar er
zich steeds doorheen sloeg, en
Zwerver.
Italië heeft op Nederland voor
dat er meer sterren aan het fir
mament staan, te danken aan een
sportcultuur die langer dan tien
jaar bestaat.
Maar in een rallypoint-set doet
dat er niet meer toe. Dan telt al
leen de bezieling, de roes. Die
was van Nederland beter, de ze
nuwen beter bestand tegen de in-
mense druk.
De Nederlandse voorbereiding
was dus perfect. Volleyballers
zeuren niet snel. Die hebben le
ren leven met de omstandighe
den. Na het duel met Bulgarije in
de kwartfinale („een wedstrijd
die eigenlijk al vier jaar op je af
komt," aldus Alberda) was een
praatsessie van een uurtje nodig
om de gerezen irritatie weg te
werken. Om het beste uit de ploeg
boven te halen, bewaard tot het
laatste moment.
„We zitten al drie weken op ka
mertjes van drie bij drie. Dat is
voor kleine kinderen al moeilijk,
Iaat staan voor lange mannen. We
leven achter kippengaas. De Spe
len gaan langs je heen. Een paar
spelers hebben iets van het
zwemmen gezien.
Dat is alles. Verder zijn we er niet
uit geweest. Olof van der Meulen
voelt zich niet prettig in het dorp,
maar hij speelt wel goed. Aan de
cijfers te zien is het zelfs z'n bes
te toernooi ooit."
De Nederlandse volleyballers
speelden hun beste toernooi ooit.
In Barcelona bewees Arie Selin-
ger dat het zin heeft een groep
spelers apart te zetten en te laten
trainen. In Atlanta, en eigenlijk
de afgelopen drie jaar, bewees
zijn opvolger Alberda dat het ook
anders kan.
Zelfs, dat het beter kan. Omdat
Oranje nu niet meer afhankelijk
is van één man, Zwerver, hoe
goed die ook nog is.
En omdat het mogelijk blijkt
heel snel talent (zoals Bas van de
Goor, Guido Görtzen) klaar te
stomen voor de wereldtop.
Nu nog een goede onderbouw en
een sterke competitie. Dan is Ne
derland met zijn lange allroun-
ders zeker een blijvertje in vol
leybal op het allerhoogste niveau.
FOTO REUTER
Atlanta (anP) - IOC-voorzitter
Juan Samaranch heeft uiteinde
lijk toch kritiek geleverd op de
organisatie van de Olympische
Spelen in Atlanta. De Spanjaard
sprak over organisatorische
blunders, lange wachttijden voor
sporters, problemen met het
transport en de slechte informa
tievoorzieningen. „De Olympi
sche Spelen moeten in de toe
komst niet meer door privébe-
drijven worden georganiseerd.
Voortaan moeten we steden, re
gio's, het hele land erbij betrek
ken."
Conyers - Ze beleefde de
slechtste week in haar leven.
Zo zei ze. En de meest misse
lijk makende vrijdag en
zwartste zaterdag uit haar
loopbaan. Zo leek het.
In het Georgia In
ternational Horse
Park probeerde
'zilveren' Anky
van Grunsven
goedlachs als al
tijd te zijn, maar
inwendig huilde de Brabantse.
Met een klein verschil (235.09 om
233.02) had de Duitse Isabell
Werth het goud voor Van Gruns
ven en Bonfire weggekaapt. Sven
Rothenberger zorgde voor een
niet verwachte opleving in het
Nederlandse kamp door met
Weyden verrassend brons te grij
pen. Het was bewonderenswaar
dig om te zien hoe Anky van
Grunsven probeerde haar teleur
stelling te verbergen.
„Jongens, wat kijken jullie sip. Ik
heb zilver gewonnen hoor. Dat is
toch ook mooi," riep ze de pers
vertegenwoordigers toe. Het
boegbeeld van de Nederlandse
dressuursport zocht de oorzaak
van het gemiste goud bij zichzelf.
„Ik heb in de finale niet goed ge
reden. Ik heb te veel fouten ge
maakt. De jury heeft juist geoor
deeld. Ik weet niet of al het gedoe
van afgelopen week een rol heeft
gespeeld. Ik zoek niet naar excu
ses. Nogmaals, ik had gewoon be
ter moeten rijden."
Pas toen iedereen was uitgepraat,
wendde de wereldkampioene en
World- Cup-winnares zich af en
licht schokschouderend liep ze
naar de stallen. 'De klap' zal later
ongetwijfeld harder aankomen,
als ze weer in Nederland is.
Het was een veelbewogen week
voor Anky van Grunsven en haar
trainer-vriend Sjef Janssen ge
weest. Het duo voelde zich in de
landenwedstrijd ondergewaar
deerd door de jury en vermoedde
een lobbycomplot van de in hun
sport oppermachtige Duitsers. In
hun hotel werd het tweetal opge
schrikt door een bomalarm en tot
overmaat van ramp overleed vo
rige week in Nederland de lieve
lingsoma van Anky van Gruns
ven.
Vrijdag werd Bonfire aanvanke
lijk niet goedgekeurd, moest Van
Grunsven viereneenhalf urn op
het keuringsstation wachten en
werden zelfs dopinggeruchten
rond haar edele viervoeter ver
spreid. Niet ongebruikelijk in de
paardensport, maar toch. Zater
dag ging het tijdens de Kür in de
eerste minuut al mis. Een aantal
technische fouten van de combi
natie in 'Bonfire's Symphony'
werd terecht opgemerkt door de
jury en Anky van Grunsven kon
het goud wel op haar buik schrij
dend op het Duitse gezelschap in
Conyers. „Het schijnt bij deze
sport te horen."
„En, laten we wel wezen, in an
dere sporten wordt ook heel wat
gemanipuleerd en uitgevreten. Ik
kan nog wel een week over die
dingen blijven zeiken, maar wat
schieten we ermee op? Straks in
Nederland gaan we weer aan de
slag met Bonfire en de andere
paarden. Er komen weer EK's en
WK's. Voor Anky is er nog een
hoop te winnen en Bonfire kan
nog best tot en met Sydney 2000
mee. Morgen zeg ik nog een keer
gvd en dan is het over. Al blijft
het jammer dat Anky uitgere
kend hier niet foutloos rijdt. Nor
maal gesproken doet ze dat na
melijk negen van de tien keer
wel."
En zo beleefde Anky van Gruns
ven in het dicht bij Atlanta gele
gen Conyers de slechtste week
van haar leven.
Toch had zaterdag de mooiste
dag uit haar loopbaan kunnen
zijn, maar juist Isabell Werth
maakte 'So ein Tag, so wunder-
schön wie heute' mee. Enkele
Amerikaanse Nederlanders in
oranje kledij staken Anky van
Grunsven op hun eigen manier
een hart onder de riem. 'We love
you, Anky,' klonk het.
De Brabantse probeerde vriende
lijk te lachen en dat lukte de pro
fessionele sportvrouw nog ook.
Jan Tops in actie met Top Gun. De combinatie eindigde op de ze
vende plaats. FOTO EPA
ven. „Ze is een harde, maar al die
gebeurtenissen van de afgelopen
week zullen ongetwijfeld van in
vloed zijn geweest op haar pres
tatie," was de mening van Sjef
Janssen, zichtbaar aangeslagen
en tegelijkertijd uitermate kalm.
„Normaal kan ze zich van alles
afsluiten, nu kennelijk even niet.
Ik had al na een minuut gezien
dat het niet goed zat. Niks aan te
doen. We gaan vanavond (zater
dagavond, E.v.d.B.) in het Hol
land House gewoon een pint pak
ken. En de dag erop vliegen we
naar huis."
De speculaties over dope-gebruik
en het niet gezond zijn van Bonfi
re hadden kwaad bloed gezet bij
Van Grunsven en Janssen. Een
hele ochtend moest de 28-jarige
wachten, voordat ze te horen
kreeg dat Bonfire mocht starten.
Een training ging daardoor finaal
de mist in, de voorbereiding liep
in de war.
„Ach, je kunt niet bewijzen wie
achter zo'n vervelend oponthoud
zit, maar de concurrentie hier is
tot alles in staat," lispelde Jans
sen geheimzinnig en indirect dui-
