Erfenis Van Langen voor Russin
Gebrselassie wint met moeite
Goud na zilver, dat zou wat zijn
iters maar
irmidabel
Gemengde gevoelens bij 'heropening'
Margriet Matthijsse
neemt even afstand
Alleen geringe verschil met Tergat verrassend bij zege op 10.000 meter
STANDPLAATS
ATLANTA
Geboer, gerochel
en gepulk
Vink vijfde op
de mountainbike
op kogelstoten
TA'96 televisie
DËSTEM
SPORT
Masterkova klopt favorieten Quirot en Mutola met ruim verschil
B2
ATLANTA 11196
ATLANTA 100 9
Dekker is in Atlanta weer de nummer twee van Barcelona
Gebrselassie klaagt over baan
ATLANTA'96 kort
Hockeyers naar Champions Trophy
Heiner richt zeilacademie op
Honkballers op de pijnbank
Heftige ruzie ACOG en kanobond
Jordan: 'Nog tien jaar hegemonie'
Cubaanse bokstrainer vraagt asiel aan
ENSDAG 31 JULI 1996 Bi
Door Chris van Nijnatten
daar enig gelach van de Coca
Cola-slachtoffers? Deze bus
mocht van mij, als ik was uitge
stapt. ontploffen, zoals vroeger
alleen Exota-flessen dat wel-
eens deden. Het woord ont
ploffen nam ik om begrijpe
lijke redenen niet in de mond
Er is een Nederlandse journa
list die in de Verenigde Staten
eens vast heeft gezeten van
wege een grapje over een
atoombom.
Eenmaal aangekomen op mijn
plaats - na wat ontberingen en
amokmakerij die er hier niet
meer toe doen - doemden daar
Anton en Jans Geesink op.
Achter me passeerde Juan
Antonio Samaranch, terwijl
een paar meter verderop Wil-
iem-Alexander en Erica Terps
tra hun plaats opzochten.
In zulk gezelschap worden
grote koffievlekken op je kle
ren nog bruiner, stinkt je zweet
nog penetranter en blijft je van
de drab plakkende hand net
een seconde te lang aan die van
Geesink plakken.
Ise volleybalsters zijn er niet in ge-
teiken van het olympisch toernooi
r één set formidabel. Dat is te wei-
nje hardhandig uit de medaille-
5 9-15 10-15).
den. Het bracht zijn team in ba
lans, omdat Godina op veel plaat
sen aanviel, het Russische blok,
vooral op Weersing, hielp dichten
en in het achterveld het nodige op
raapte. Het gevonden Rusische
evenwicht verstoorde dat van Ne
derland in de tweede set volko
men. Na tien minuten stond het al
2-10 en waren de rollen volkomen
omgedraaid. Dat bleef zo. Goed
koop probeerde met Fleurke en
Leferink, voor Visser en Weersing,
en later met Marjolein de Jong het
élan en de verrassing terug te
brengen. Dat lukte in de tweede
set gedeeltelijk, vooral via de hoge
handen van Fleurke, zij het zeer
tijdelijk. Rusland was te goed. Ne
derland werkte hard voor een be
ter resultaat, maar maakte verge
lijkenderwijs te veel fouten. De
opslag werd minder en het blok
dus ook; de servicereceptie ging
achteruit en dat maakte de aanval
voorspelbaarder en minder snel.
Nederland werd van een beetje
kansrijk volstrekt kansloos. Wel
bleef de ploeg optimistisch en het
verweer hardnekkig. Het rekte de
wedstrijd, maar veranderde het
resultaat niet meer opzienbarend.
Atlanta (anp) - Elsbeth Vink is
gisteren als vijfde geëindigd in de
olympische mountainbike cross
country. De 23-jarige renster uit
Wijk en Aalburg lag al ver voor
de finish op die plaats. Het goud
was voor de 27-jarige Italiaanse
Paola Pezzo, zilver voor de Cana
dese Alison Sydor en brons voor
de Amerikaanse Susan DeMattei.
n doet vandaag mee aan de olympische
De Nederlandse atlete had zich officiee
werpen, maar is toegelaten tot het nunj-
ceus geldt. De Bruin werd zondag ini d®
rpen kansloos uitgeschakeld. Al eerde
cogelstoten. Ze voldeed alleen aan de ïfl-
meter, met haar Nederlands record va
SF hadden geen bezwaar tegen deelna-
Itte
lli-
bij
pr-
fen-
rn»
pv-
de
en
us
iet
LS-
de
tot
o i,
ter
ad
na,
ht;
ast
er-
m-
or-
e afgelopen nacht en Studio Atlanta,
dstrijd (mannen); atletiek, diverse sen.
n), finales dubbelspel en kanoën, sen
artfinales.
ederland - Bulgarije (volleybal mannen)-
agazine met aandacht voor de prestaties
ales; kanoën, heats 500 meter; wor.^tel|gJ
:eltennis, finale vrouwen-enkelspel; al
i (vrouwen): finale.
-a-:
llll
mr Frank van Geloven
Niet wereldkampi-
Ana Quirot en ook niet
«favoriete Maria Mutola
id maandagnacht Olym-
isch kampioene op de 800
Jeter, maar de Russin Svetla-
Masterkova. De gouden
„edaille-winnares van 1992,
fci van Langen, zat op de
tribune en kan alleen maar tot
je conclusie zijn gekomen dat
voor haar goede kansen op
litelprolongatie waren ge
lest. Als ze topfit was ge
lest tenminste.
je finale in Atlanta was van heel
at minder gehalte dan die van
Barcelona, toen Van Langen op
WOENSDAG 31 JULI 1996
de laatste tweehonderd meter zo
fantastisch vlamde en met een
tijd van 1.55,54 heel wat beter
voor de dag kwam dan Masterko
va in Atlanta. De Russin scoorde
met een tijd van 1.57,73 wel de
beste wereld-jaarprestatie, wat
nog eens illustreert dat het dit
jaar maar mager gesteld is met de
800 meter-loopsters.
Ellen van Langen zal op de tribu
ne van het met 83.000 toeschou
wers volgepakte Olympisch Sta
dion alleen maar verdrietiger zijn
geworden door de ontwikkelin
gen in de finale. Want voor haar
waren in Atlanta zeker kansen
geweest nu bleek dat zowel Qui
rot als Mutola niet in vorm is. En
die twee zijn eigenlijk de enige
toppers die gewapend zijn tegen
de vlammende eindsprint van
Van Langen.
Letitia Vriesde, de Surinaamse
die vorig jaar op het WK nog zo
fraai tweede werd, zal zich ook
nog achter de oren hebben ge
krabd met de zege van Masterko
va. Want de Russin was tot At
lanta niet meer dan een middel
matige atlete die verschillende
keren al heeft verloren van zowel
Van Langen als Vriesde. De laat
ste liet zich in de halve finales
echter bijna letterlijk inpakken
door de concurrentie. Toen Vries
de zich eenmaal had vrijgeknokt
in het pak naar de eindstreep was
het leed al geschied.
Masterkova won wel op indruk
wekkende wijze. De eerste ronde
werd ze gegangmaakt door haar
landgenote Afanasyeva. De laat
ste driehonderd meter maakte ze
het karwei degelijk af. Iedereen
wachtte op een demarrage van
Quirot of Mutola. Maar Quirot
kon niet en Mutola werd aanvan
kelijk ernstig gehinderd door de
Fran^aise Patricia D'jate. Op het
laatste rechte stuk vergrootte
Masterkova haar voorsprong nog.
Kort na de verrassende overwin
ning van de 28-jarige Russin won
de Fran?aise Marie Jose Perec
volgens verwachting de 400 me-
ter. Verrassender was dat Perec
met 48,25 seconden de snelste tijd
liep sinds 1986 en de tweede tijd
ooit. Sinds het afscheid van de
Oost-Duitse Marita Koch heeft
niemand meer de grens van de 48
seconden kunnen benaderen.
Koch liep in 1985 in Perth met
47,60 seconden een fabelachtig
wereldrecord. Een record met een
luchtje weliswaar, maar tot de
afbraak van de Berlijnse muur
zijn de westerse dopingjagers er
nimmer in geslaagd een Oost-
Duitse topatlete te betrappen op
het gebruik van stimulerende
middelen.
Barceiuua, wtu vwxx wjxi «v. -..w oOOO
I Atlanta - Haile Gebrselassie is zonder twijfel de beste
I lange afstandsloper ter wereld. Zijn eerste gouden olym-
Ipische medaille was geen verrassing in Atlanta. Wel het
Iverschil met de concurrentie.
I De Ethiopiër, die enkele maan-
_j per jaar in Uden woont en
I traint, is gewend zijn wedstrijden
I net overmacht te winnen. In At-
I lanta had hij op de tien kilometer
r moeite met de Kenyaanse
I kampioen Paul Tergat dan hem
hef was. Haile won wel, in
1 27.07,35, maar het verschil met
I Tergat was minimaal.
was de eerste keer in drie
te toernooien dat Gebrselas-
sie, de Ethopische leeuw, het
I moeilijk had. In 1993 bij de we-
reldkampioenschappen in Stutt-
liep hij alle Kenyanen met
het grootste gemak compleet
r huis. Op zowel de vijf als de
I tien kilometer. Vorig jaar
I in Gothenburg won hij
ook al met zijn vingers in
I de neus. In Atlanta zou
het al niet anders zijn,
I vermoedde ook de con-
I currentie vooraf, maar de
23-jarige Gebrselassie moest
I op zijn tanden bijten.
„Hij heeft me pijn gedaan," gaf
Gebrselassie ook toe, daarbij wij
zend naar de 27-jarige Tergat, die
voor zijn gedurfde tactiek meer
had verdiend dan glimmend zil
ver. Tergat, de man met de mooi
ste stijl ter wereld, had gegokt
maar verloren. „Dat zit nu een
maal in het spel. Als je tegen Hai
le loopt, weet je dat je kansen
klein zijn. Je kunt afwachten en
n zitten kijken, maar dan
I wint hij altijd. Je kunt proberen
hem af te matten, maar dan wint
hij ook altijd," lachte de Kenyaan
als een boer met kiespijn.
Van de tien kilometer in Atlanta
I werd veel verwacht. Drie Afri
kaanse kampen. Uit Marokko
(Khalid Skah en Salah Hissou),
uit Kenya (Tergat, Paul Koech en
Josep Machuka) en uit Ethiopië
(Gebrselassie en Worku Bikila).
Drie verschillende loopstijlen
ook. De aanvallende van de Ke-
nyanen, het slimme en scherpe
van de Marokkanen en de onver
zettelijkheid van de Ethiopiërs.
Onder aanvoering van Gebrselas
sie, Maar echt veel spektakel le
verde de botsing van culturen en
loopstijlen niet op. In Barcelona
(de tweestrijd Skah-Chelimo),
Stuttgart (de doorbraak van Ge
brselassie) en Gothenburg (de
wereldtijden van Gebrselassie)
was dat nog wel het geval ge
weest. „Misschien hebben de
mensen teveel verwacht. Maar ik
kan niet meer geven dan van
avond het geval was. Op de
Olympische Spelen telt alleen het
goud. Hoe dat dan tot stand
komt, is niet belangrijk,"
verzuchtte Gebrselassie.
De Kenyanen toonden wel
aan te hebben geleerd van
eerdere confrontaties met
Gebrselassie. In die duels
sloopten ze vooral elkaar.
Nu werd Tergat duidelijk als
kopman naar voren geschoven.
Het spel leverde vier ronden voor
het einde een afscheiding op van
Tergat en Gebrselassie met de
rest, waar toen al lang Khalid
Skah was weggevallen. Er zit in
middels duidelijk sleet op de
kwaliteiten van de Marokkaan,
die bovendien niet opgewassen
lijkt tegen de nieuwe generatie.
Tien meter voor de laatste ronde
inging, spoot Gebrselassie weg
bij Tergat, die er verrassend ge
noeg in slaagde het gat nooit gro
ter te laten worden dan tien me
ter. Op het laatste rechte stuk
zette hij nog eens aan, maar Ge
brselassie bleef net buiten hand
bereik. „Ik was zeker van mijn
zege, dus kon ik freewheelen,"
verklaarde de Ethiopiër, die in de
laatste bocht toch duidelijk op
zijn tanden moest bijten.
Tergat weet nu zeker dat hij de
volgende keer Gebrselassie kan
pakken. „Het is ook een kwestie
van zelfvertrouwen. Wij allemaal
dachten dat hij niet te verslaan is,
maar dit keer toonde hij zwakke
momenten. Eens zullen we hem
pakken." Wellicht al deze week
als de vijfduizend meter op het
programma staat.
Een Braziliaanse weent tijdens de ceremonie, die de heropening van het Centennial Park inluidde.
FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
Atlanta - Het werd niet de tranentrek
ker, waar het publiek op rekende en een
deel op hoopte. Maar: „We zijn hier niet
om ons in ons verdriet te wentelen, we
zijn hier om de overwinning van de
geest te vieren. Dit is ons park. And we
still love this park."
Onder overweldigende belangstelling, met
een wereldwijd aangeboden live tv-uitzen-
ding, is gisterochtend in Atlanta het Cen
tennial Park heropend of 'teruggegeven aan
het publiek'.
De opzet van de ceremonie was een zware
klus voor de organisatie; enerzijds was het
een herdenking van de twee doden en de ve
le gewonden, slachoffers van de bomaanslag
van zaterdag, anderzijds de herstart van de
feestelijkheden. De sfeer in het park - dat
Door Max Steenberghe
twee uur eerder al toegankelijk was - was
aanvankelijk bedrukt. Veel mensen hadden
een bloem bij zich; vlak voor het podium
zong een groep Turkse mensen droeve liede
ren ter herinnering aan hun landgenoot die
tot Turkse verontwaardiging niet als offici
eel slachtoffer wordt aangemerkt omdat hij
'maar' een hartaanval had.
Hoewel was verzekerd dat de bewaking niet
substantieel zou worden opgevoerd, moest
gisterochtend iedereen zijn tas laten contro
leren. Drukte en onwennigheid zorgden
echter voor flinke gaten in de procedure.
De ceremonie werd om tien uur geopend
met een trompetsolo van Wynton Marsalis,
een kort woord van de centrale organisator
Billy Payne, een roerende maar ook stimule
rende speech van ex-VN-ambassadeur And
rew Young met als afsluiter het themalied
Power of the Dream door het Georgia Mass
Choir en Nina Whittaker.
Dissonanten waren er ook: burgemeester
Campbell liep overduidelijk stemmen te
winnen voor zijn komende (her-)verkiezing,
de Swatch-stand was tegen alle afspraken
toch al begonnen met verkoop om drie da
gen gemiste omzet in te halen. En een kwar
tier voor de ceremonie begon een omroeper
met het 'aftellen voor de show'.
Haile Gebrselassie pinkt een traantje weg op het erepodium.
FOTO AFP
Atlanta (anp) - Haile Gebrselassie was maandagavond diep bedroefd
terwijl hij had gewonnen. Dat was vreemd, want hij heeft een vrolijk
karakter. De winnaar van olympisch goud op de 10.000 meter klaagde
in voor zijn doen ongemeen felle bewoordingen de organisatie aan. De
olympische atletiekbaan van Atlanta is een schande voor de lopers, al
tos Haile.
»Dit is een verschrikkelijk slechte baan. Het lijkt wel een straat. Ik
weet niet hoe ze het aangelegd hebben, maar het is helemaal niets,
"eel te hard. Onmogelijk. Ik kan niet eens meer lopen. Erg slecht voor
tojn voeten. Ze zijn helemaal kapot."
ue baan in het Olympisch Stadion is de hardste ter wereld. Beton met
een samengeperst laagje kunststof. Dat is bewust zo gedaan. Het is een
baan voor wereldrecords op de sprint. „Met een effect alsof je op een
'rillende plank loopt," zei de Amerikaanse sprinttrainer John Smith.
Amerikanen willen wereldrecords op de korte nummers, want daarin
21in ze goed. De lange afstanden zijn minder belangrijk. Daarin spelen
«toch geen rol. Wat hebben zij te maken met het wel en wee van de
Afrikanen?
Atlanta - De Amerikaanse
sportmentaliteit laat tevre
denheid over een tweede
plaats niet toe. 'You don't win
silver, you lose gold', zegt de
yank die altijd winnen wil. In
Nederland wordt over nipte
nederlagen genuanceerder ge
dacht: 'Zilver is beter dan
brons, brons is beter dan
niets'. Erik Dekker, broodren
ner van beroep, sluit zich er
graag bij aan.
De Drent die Brabander werd, hij
komt uit Hoogeveen maar woont
in Gemert, won vier jaar geleden
een zilveren medaille in de Olym
pische wegwedstrijd. Alleen Fa-
bio Casartelli, de Italiaan die vo
rig jaar verongelukte in de Tour
de France, was sneller. Welgeteld
één seconde, volgens de officiële
statistieken. Toch was Dekker
dolgelukkig. „Als nummer twee
ging ik juichend over de finish.
Dat is me wel eens kwalijk geno
men," weet de renner van de Ra-
bo-ploeg.
„In de eindsprint reed Casartelli
zo bij me vandaan, ik kon abso
luut niet volgen. Hij was die dag
gewoon veel sneller. Ik had vrede
met het feit dat ik werd geklopt
door een betere renner, alleen is
het in de wielersport nu eenmaal
niet gebruikelijk dat de nummer
twee juichend over de streep rijdt.
Maar ik was gewoon hartstikke
blij met een zilveren medaille op
de Olympische Spelen."
ATLANTA lil 9
Door Jaap Bakker
Dat hij nog vaak aan die prestatie
terugdenkt, dat niet, maar hij
wordt er wel regelmatig aan her
innerd. „Zeker nu we hier in At
lanta zitten. En in Frankrijk is het
gebruikelijk dat het wordt ge
meld. Daar ben ik Erik Dekker, de
winnaar van zilver in Barcelona.
Dat zal altijd zo blijven, denk ik.
Of ik moet wereldkampioen wor
den. Of goud winnen op de Olym
pische Spelen."
Dekker mag twee keer aan de bak
in Atlanta. Vandaag rijdt hij mee
in de wegwedstrijd, zaterdag in de
tijdrit. Probleem is alleen dat hij
op deze maandagmiddag, net als
zijn ploeggenoten Breukink, Ne-
lissen, Hoffman en Vierhouten,
nog op zoek is naar het olympi
sche gevoel. „Ik heb nog geen mo
ment gedacht aan de wedstrijd
van woensdag," biecht hij eerlijk
op.
„Maar dat vind ik ook wel logisch.
We zijn vorige week dinsdag al in
Amerika gearriveerd, maar zitten
pas sinds gisteravond in Atlanta.
Van de Spelen hebben we nog
nauwelijks iets gezien. We komen
bovendien net uit de Tour de
France. Deze wedstrijd is voor de
wielrenners heel ongelukkig ge
pland, terwijl wij in onze sport
ook niet jaren naar de Spelen toe
leven. Maar dat gevoel komt heus
wel op tijd, daar ben ik van over
tuigd."
Twee weken geleden trouwens
Margriet Mathijsse (links) en haar Nieuw-Zeelandse coach Rex
Sly. foto anp
Savannah - Mar
griet Matthijsse
liet gisteren de
olympische zeillo-
catie in Savannah
links liggen. Met
haar Nieuw-Zeelandse coach Rex
Sly trok ze erop uit. „Even
afstand nemen, even het hoofd
helemaal leeg maken," sprak ze
op haar rustdag,
Matthijsse is in de Europe-klasse
al zeker van brons.
De 19-jarige blondine uit Maas
dam heeft het zilver voor het grij
pen.
Op haar naaste concurrente
Courtenay Becker-Dey uit de
Verenigde Staten mag ze van
daag tijdens de laatste race zeven
plaatsen verliezen om tweede te
blijven in het eindklassement.
Het goud is vrijwel onbereikbaar
voor Matthijsse. Alleen als ze zelf
in de afsluitende elfde race als
eerste eindigt en koploper Kris-
tine Roug als achtste of lager bin
nenkomt, is de titel voor de
Oranje-kopvrouw.
Matthijsse kan haar Ameri
kaanse rivaal Becker-Day overi
gens niet meer luchten of zien. De
thuiszeilster bestond het om
opnieuw een protest in te dienen
tegen de finish van de Neder
landse in de zevende race, vorige
week vrijdag. Becker-Day
claimde weer dat de zegevierende
Matthijsse bij het passeren van
de lijn de vlag had geraakt. De
jury wees eerder al het protest af
wegens gebrek aan bewijs. Dit
keer nam het college de klacht,
met nieuwe belastende verklarin
gen, niet eens meer in behande
ling wegens overschrijding van
de beroepstermijn.
„Pure intimidatie," mopperde
Matthijsse. „Er was in die
zevende race helemaal niets aan
de hand bij mijn finish. Toch blij
ven die Amerikanen herrie
schoppen. Ik vind het beneden
alle peil. Ook daarom ga ik op de
rustdag niet naar de olympische
haven. Ik wil dat gezicht van
Becker-Day even niet zien. Wat
denkt ze wel!"
Erik Dekker: „Dit parcours ligt mij wel.foto de stem/ben steffen
had Dekker nog niet eens zeker
heid over deelneming aan de
Olympische Spelen. Bondscoach
Gerrie Knetemann maakte zijn
selectie pas een paar uur voor de
openingsceremonie bekend. Tot
ontevredenheid van de renners,
die geïrriteerd raakten door het
lange wachten. Een goed gesprek
tussen Parijs en Atlanta heeft in
middels een heilzame werking ge
had. „Knetemann had andere ge
dachten over het tijdstip van se
lectie. Dat is zijn goed recht."
Bovendien kent iedere renner in
middels zijn rol, ook dat bevordert
de rust. De kopman (Nelissen)
krijgt een knecht (Vierhouten)
mee, de vrijbuiters (Dekker,
Breukink en Hoffman) rijden voor
eigen eer en glorie. Dekker heeft
er wel vertrouwen in. „Als we op
dit parcours niet mee kunnen, dan
komen we nergens meer meë.
Want het traject mag dan lastig
zijn, het is gemakkelijker dan
doorgaans op grote toernooien.
Dit parcours ligt mij wel." Waar
mee hij niet gezegd wil hebben dat
hij, als Nederlands kampioen tijd
rijden, zaterdag ook meteen een
hoofdrol kan vervullen in de
olympische race tegen de klok.
„Alleen als ik een verschrikkelijk
goede dag heb, kom ik misschien
in de buurt van de top tien."
Daarom moet hij vandaag maar
op zijn kansje loeren, en het zou
wel wat zijn natuurlijk: Erik Dek
ker, de nummer één van Atlanta.
Niemand die ooit nog over Barce
lona begint.
Atlanta - De hockeyers zijn zeker van deelneming aan de Cham
pions Trophy, half december in Madras in India. Het deelne
mersveld van zes landen stond voor de helft vast met gastland
India, wereldkampioen Pakistan en Trophy-verdediger Duits
land.
De overige drie zouden de beste drie van het olympisch toernooi
worden. Dat zijn Nederland, Spanje en Australië, de drie die
zich met Duitsland voor de halve finales plaatsten.
Savannah - Roy Heiner heeft een zeilacademie opgericht. De 35-
jarige prof wil zijn kennis en ervaring doorgeven aan de jongere
generatie. Als trainer-coach gaat hij vanuit Enkhuizen aan de
slag. Een sponsor heeft zich voor tenminste drie jaar verbonden
aan het ambitieuze project dat het Nederland Watersportver-
bond waarschijnlijk eveneens (financieel) gaat ondersteunen.
„Het is een academie, geen school," benadrukte Heiner na zijn
bronzen medaille in Savannah. „Ik zie er geen brood en lol in
mensen zeilen te leren. Ik wil jonge zeilers beter maken. Zodat
er ook in de toekomst medailles bij Nederlanders terecht blijven
komen."
Atlanta - In 1993 sprak Jan-Dick Leurs legendarische woorden.
„Het Amerikaanse honkbal maakt ons dood." Gisteren maakte
Nederland kennis met het Amerikaanse olympische team. Ama
teurs tegen studenten. Recreanten tegen semiprofs.
Er kwamen 43.520 man naar het stadion van de Atlanta Braves
voor het duel. Die zagen een waar slagfestijn. De ballen vlogen
naar alle hoeken van het veld en zelfs in de derde ring. Boven
dien vestigde Oranje een record aan veldfouten (15). De Ameri
kanen wonnen met 17-1 in zeven innings. De orkaan Team USA
was voorbij.
Danny Wout startte op de heuvel. Met zijn eerste bal raakte hij
Jason Williams in de rug. Mark Kotsay sloeg de tweede bal voor
twee honken weg, waarop Williams scoorde. Jacques Jones
raakte de derde bal voor een homerun, zijn vijfde in dit toernooi,
0-3.
De ellende voor de 22-jarige werper van HCAW was nog niet
over. Travis Lee sloeg een tweehonkslag. Matt Lecroy sloeg hem
met een homerun over de thuisplaat. Dertien ballen gegooid, 0-
5 voor Team USA. Na 2 1/3 innings verloste Jan-Dick Leurs de
werper uit zijn lijden.
Van Maris volgde hem op. Hij maakte slechts naam als .de wer
per op wie Travis Lee in de derde innings de honderdste home
run van het olympisch toernooi sloeg. In de vierde slagbeurt
maakte Oranje het enige punt door Edsel Martis. De Amerika
nen sloegen rustig verder. Achttien honkslagen waarvan vier
homeruns.
Lake Lanier - Enkele uren voor het begin van de olympische ka
nowedstrijden in Lake Lanier zijn de internationale kanobond
ICF en het organisatiecomité van de Olympische Spelen in At
lanta ACOG elkaar in de haren gevlogen. Reden van het conflict
was het besluit van het comité om de wedstrijden wegens slecht
weer een uur uit te stellen.
„Ongelooflijk," reageerde Sergio Orsi, voorzitter van de ICF.
„Deze wedstrijden vallen onder onze verantwoordelijkheid."
Hij toonde zich verbolgen over de handelwijze van ACOG dat de
kanobond niet betrok bij de besluitvorming. Volgens Orsi had de
beslissing bij de kanobond moeten liggen.
Atlanta - Michael 'Air' Jordan weet het zeker. De komende tien
jaar blijft het Amerikaanse nationale basketbalteam voor ieder
land onverslaanbaar. „Pas als buitenlanders meer bijleren in de
NBA kan het spannend worden," zo zei de superster van de Chi
cago Bulls tijdens een persconferentie in Atlanta.
In Los Angeles in 1984 won Jordan goud, evenals vier jaar gele
den in Barcelona, met Dream Team I. Over de klasse van dat
team was Jordan duidelijk: „Dream Team I zou gemakkelijk van
het huidige team winnen."
Miami - De Cubaan Marco Leiva, trainer van het Mexicaanse
boksteam bij de Olympische Spelen in Atlanta, heeft politiek
asiel aangevraagd in de Verenigde Staten.
