Roeiploeg met drie kleuren eremetaal
Haringa lacht, Pieters huilt
Hoe
kort
Oranje-
Vrouwenmarathon: sportverdwazing of topsport?
4 Ik wilde eigenlijk
niet eens starten'
4
Hoofddorpse verovert zilver en brons, Zwanenburger faalt volkomen
Zelfvertro
toegenoni'
Taco van q
Analyse
Misser van Corrie de Bruin
zegen voor Michelle Smith
Analyse
DE STEM
SPORT
ATLANTA 111 96
pESTEM
Blessure nekt 'PlaygirP Jongmans
ATLANTA'96
Kiraly ook succesvol op het strand
Volleybalsters derde in groep
MAANDAG 29 JULI 1996
Lake Lanier (anp) - Goud, zil
ver, brons. Nederland heeft de
medailles nu in drie kleuren
dankzij de roeiploeg. Zes fina
leplaatsen brachten drie ver
schillende medailles. Goud
voor de Holland Acht, zilver
voor de lichte dubbeltwee van
Pepijn Aardewijn en Maarten
van der Linden en - zaterdag
reeds - brons voor Irene Eijs
en Eeke van Nes.
De overige drie finales leverden
alle zesde plaatsen op. Voor de
lichte dubbeltwee van Laurien
Vermulst met Ellen Meliesie, de
dubbelvier Eijs, Van Driel, Pen-
ninx, Van Nes en de vrouwen
acht.
Het goud van de Holland Acht
overschaduwde het zilver van
Aardewijn en Van der Linden.
Dat was beetje sneu. Per slot van
rekening schonken zij als eersten
de Nederlandse olympische ploeg
in Atlanta een andere kleur me
daille dan brons (zeven stuks).
Hun prestatie was verrassend. Ze
golden niet als regelrechte kans
hebber op eremetaal. Alleen on
der elkaar speculeerden ze over
medaillekansen. In de race waren
alleen de Zwitserse broers Mi
chael en Markus Gier hen te
machtig. Coach Jan Klerks, in
Seoul de coach van het gouden
De 'zilveren' Nederlandse lichte dubbeltwee, Pepijn Aardewijn
(links) en Maarten van der Linden. foto reuter
koppel Florijn/Rienks, verkneu
kelde zich met het resultaat. „Het
was tijd dat er weer eens een me
daille in mijn hoek viel."
Hij had het er moeilijk genoeg
mee gehad. De twee roeiers van
Willem III waren in het verleden
wisselvallig. „Ik heb dit jaar
geëist dat elke training goed
moest zijn. Het heeft gewerkt."
Aardewijn was eigenlijk geen
ploegroeier. Als skiffeur deed hij
al mooie dingen bij het WK, maar
de lichte skiff is geen olympisch
nummer.
In clubgenoot Van der Linden
vond hij een vriend, een roeier die
bereid was aanpassingen te doen.
Aardewijn: „Hij moet een vriend
zijn, een ander komt niet in de
boot. De spanning is heel groot
geweest. De lange selectie was
haast ondraaglijk. Ik was het er
ook niet mee eens, want we moes
ten roeien tegen tweeën die al vijf
jaar bij elkaar zitten."
De twee konden hun toevlucht
zoeken bij Jan Huibers, psycho-
Irene Eijs (rechts) en Eeke van Nes met hun bronzen medaille
voor de derde plaats in de dubbeltwee. foto anp
loog van NOCNSF. „De man
deed geen hokuspokus, maar als
we nerveus .waren, praatte hij op
ons in."
Irene Eijs en Eeke van Nes pak
ten zaterdag de eerste medaille
voor de roeiploeg. Brons in de
dubbeltwee vrouwen. De Cana-
desen Marnie McBean en Ka
thleen Heddle waren superieur,
zoals twee jaar al. Met de Chine-
sen Cao en Zhang leverden Eijs
en Van Nes een gevecht om het
zilver. Dat verloren ze. De teleur
stelling was eventjes groot.
Kort daarna overheerste de
vreugde. „We hebben een medail
le," juichten ze. „We zagen de
Zweedse skiffeuze Brandin net
op het erevlot. Zij won alles dit
jaar en eindigde hier als vierde.
Het had voor ons ook slechter ge
kund," zei Eijs. „Ik ben goed over
mijn nek gegaan," vertelde Van
Nes, „wat hebben we moeten
vechten tegen die Chinesen. We
namen een voorsprongetje, maar
ze bleven plakken. We zijn heel
diep gegaan." Eijs: „Ik zat lactaat
te happen, mijn benen zaten vol,
wat een pijn en ik werd ook doof
in de oren." Van Nes: „Maar het
was ook fantastisch om de vlag
van mijn vereniging Laga te zien
en te weten dat we een medaille
hadden."
Naast de drie medailles was er te
leurstelling over drie zesde plaat
sen.
Tegenvallend. De coaches maak
ten niemand verwijten. Ook Kris
Korzeniowski uitte zich niet spij
kerhard, zoals anders weieens.
„Er waren medaillekansen voor
alle drie. Het is er helaas niet uit
gekomen. Ik kan geen van de
vrouwen verwijten maken. Ze
hebben het beste gegeven. Het
enige wat ik kan doen, is naar
mezelf kijken. We hebben door
mijn rugkwaal vijf weken trai
ning gemist. Ik lag twee keer in
het ziekenhuis. Dat heeft ons op
gebroken."
Atlanta - In het Stone
Mountain Velodrome be
leefden de veteranen van
het vaderlandse wielrennen
een weekeinde van uiter
sten. Op zaterdag won In-
grid Haringa brons op de
sprint door met miniem
verschil haar eeuwige riva
le Annett Neumann te ver
slaan. Gisteren kwam de
32-jarige Hoofddorpse een
punt te kort voor goud in
een zenuwslopende pun-
tenkoers. Nathalie Lancien
zat haar tot in de laatste
sprint dwars.
Tussen het blinken van de me
dailles door bereikte een andere
veteraan, Peter Pieters, het diep
tepunt in zijn carrière. Hij pakte
in zijn puntenkoers geen enkel
punt. „Dat is me nooit eerder
overkomen," treurde Pieters. En
terwijl Haringa later op de dag
bedolven werd onder loftuitin
gen van de Nederlandse ploeg,
zelfs koninklijke door de aanwe
zigheid van Prins Willem-
Alexander, liep de 34-
jarige Zwanenburger
met gebogen hoofd rond.
Nagels zal Haringa niet
meer over hebben na het
zenuwslopende week
einde. Zowel zaterdag
als gisteren werd haar wedstrijd
uren uitgesteld door gestaag
neervallende regen. Beide keren
werd echter het geduld van Ha
ringa beloond. Alhoewel het zil
ver haar gemengde gevoelens be
zorgde.
Haringa werd voor de punten
koers als een grote kanshebster
voor goud gezien, maar over het
zilver wilde ze niet klagen. Dat
paste ook nauwelijks na het bin
nenhalen van twee medailles in
één weekeinde. Het was meer het
ene punt dat ze te kort kwam,
dat haar in eerste instantie deed
twijfelen tussen tevredenheid en
teleurstelling.
Bij het ingaan van de laatste
sprint, waarbij de punten dubbel
tellen, was de achterstand van
Haringa op de Franfaise Even-
Lancien vijf punten. Met een
laatste krachtsexplosie pakte ze
op de eindstreep nog tien pun
ten, maar Lancien pakte er met
haar tweede plaats zes. Precies
genoeg om de Nederlandse ach
ter zich te laten.
Met onder meer vier wereldtitels
in de puntenkoers en eentje in de
sprint was Haringa afgereisd
naar Atlanta. Op haar laatste
Olympische Spelen maakte ze
haar palmares 'alleen maar
mooier.
Zaterdag begon ze haar super
weekend met brons in de sprint.
Ze revancheerde zich in de
troostfinale meteen op Annett
Neumann, de Duitse van
wie ze vier jaar geleden in
Barcelona in een omstre
den halve finale verloor.
Ook toen kreeg Haringa
uiteindelijk brons omge
hangen.
De eerste rit verloor Haringa za
terdag dik, de tweede won ze
ruim. Ze kon zelfs op het gemak
omkijken om te zien waar haar
aartsvijandin bleef. Dat leek een
provocatie, maar Neumann put
te er niet genoeg wraakgevoelens
uit om in de derde rit Haringa te
verslaan. Op het podium toonde
Haringa, die de sprint nota bene
gebruikte als een soort van war-
ming-up, nauwelijks emoties.
„Je hoeft niet per se gek te doen
om te laten zien hoe je blij bent,"
vond Haringa. „En geloof me,
zaterdag was ik al verschrikke
lijk gelukkig." Toen moest de
zilveren medaille nog komen.
Waar Haringa gisteren kon la
chen, daar restte Peter Pieters
niets dan treuren, al hield de
nuchtere routinier de ogen
droog. „Zoals ik er nu over denk,
laat ik mijn fiets in Atlanta ach
ter," sprak hij sip. „Maar weet
je, ik vind wielrennen ook weer
zo mooi om te doen, dat ik soms
nauwelijks aan een afscheid durf
te denken. De beslissing neem ik
pas in het najaar."
Pieters beleefde de afgelopen
week het dieptepunt in zijn car
rière. Op het onderdeel achter
volging werd hij naar huis gere
den door de Fransman Philippe
Ermenault, in de koers van gis
teren raakte hij op twee ronden
achterstand verzeild en, veel er
ger, scoorde hij geen enkel punt.
De Olympische prijswinnaars -
de Italiaan Silvio Martinello
(goud), de Canadees Brian Wal
ton (zilver) en de Australiër Stu
art O'Grady - gingen vele malen
sneller dan Pieters.
„Ik zit nu drie weken in Atlanta
en iedere dag zijn m'n benen
slechter geworden. Vandaag had
ik totaal geen macht, ik kon wer
kelijk met geen enkele ontsnap
ping mee. Als ik de beslissende
slag mis, baal ik, maar het mach
teloze gevoel dat ik vandaag
had, is duizendmaal erger. Deze
Olympische Spelen zijn een
nachtmerrie voor me geworden,"
baalde Pieters. Een eindje van
hem vandaan stond een clubje in
oranje om Ingrid Haringa te
dringen.
Ingrid Haringa: met een punt
verschil verslagen door de
Frangciase Lancien in de pun
tenkoers.
foto reuter
Atlanta - Iedereen was vooraf
als de dood voor de warmte,
maar uiteindelijk bleek dat gis
terochtend tussen zeven uur en
half tien in Atlanta allemaal
heel erg mee te vallen.
De marathon-loopsters kregen
met een temperatuur van twin
tig graden en een verkoelend re
genbuitje West-Europese om
standigheden voorgeschoteld,
maar nog vielen ze om als kegels
op een bowlingbaan. De vraag of
het nog zin heeft met dit num
mer bij de vrouwen door te gaan,
kwam bij velen weer opborrelen.
Alleen de top-vijf haalde nog in
redelijke conditie de finish. Win
nares Fatuma Roba uit Ethiopië
had zelfs nog energie voldoende
over voor twee snelle ererondes.
De Russin Yegarova, winnares
van het zilver, at op haar gemak
een broodje en Katrin Dorre, de
nummer vier, had ook amper een
minuut nodig om bij te komen
van de inspanningen. Maar atle
tes als de Amerikaanse Lauck,
de Mexicaanse Diaz, de Deense
Karlshoj en de Spaanse Pont
moesten per brancard worden
afgevoerd. Om over het grote
aantal drama's in een notedop
onderweg op het parcours maar
te zwijgen.
De discussie of het nog zin heeft
door te gaan met marathons
Door Frank van Geloven
De totaal uitgeputte Amerikaanse Anne-Marie Lauck wordt
van de baan gedragen. Een half uur later stond zij vrolijk haar
tweejarig dochtertje te knuffelen. Een blijk van het feit dat vrou
wen snel - althans sneller dan mannen - van zware inspanningen
herstellen. foto reuter
voor vrouwen laaide vooral
daardoor weer op. Maar daarbij
wordt ook gemakshalve voorbij
gegaan aan het feit dat de slijta
ge bij de mannen tijdens een ma
rathon niet veel minder is. Het
grote publiek accepteert echter
veel makkelijker uitgeputte kot
sende kerels op de beeldbuis,
dan broodmagere doodziek
ogende vrouwen. Als mannen
wankelend de finish halen, heet
dat een 'heroïsch gevecht'. Maar
als vrouwen met de streep in
zicht instorten, foeteren televi
siecommentatoren en jammeren
toeschouwers. Nochtans heeft
wetenschappelijk onderzoek ja
ren geleden al aangetoond dat
vrouwen veel sneller herstellen
van zware inspanningen dan
mannen. Een vrouw heeft van
nature meer
rode bloedli
chaampjes
dan een man
en ook meer
enzymen die
het herstel be
vorderen na
een topprestatie. Bovendien zijn
vrouwen minder kleinzerig dan
mannen, zijn ze in veel gevallen
strijdbaarder en, echt waar, zeu
ren ze veel minder dan mannen.
Wie Anne-Marie Lauck een half
uur na haar wankelende finish
kon zien, wist ook meteen dat
die wetenschappers niet zomaar
aan koffiedik-kijkerij hebben
gedaan.
Laupk stond vrolijk lachend
haar tweejarige dochtertje te
knuffelen, maar dat beeld krij
gen televisiekijkers niet meer te
zien. Bij hen blijft alleen die
wankelende strompelende Ame
rikaanse atlete op het netvlies
staan. En de laatste indruk blijft
altijd het beste hangen.
De topatletes denken dat er nog
een duidelijk reden is voor de
tendens dat discussies over de
marathon alleen tijdens grote
toernooien als wereldkampioen
schappen en Olympische Spelen
oplaaien. „Alleen op het WK en
op de Spelen zie je ook atletes,
voor wie het eigenlijk onverant
woord is om mee
te doen," vindt
bijvoorbeeld de
Portugese we
reldkampioene
Albertina Macha-
do.
En inderdaad, al
le deelnemende landen mogen
iemand inschrijven. Het idee van
baron De Coubertin, de geeste
lijke vader van de moderne Spe
len, dat 'deelnemen belangrijker
is dan winnen', is een blok aan
het been van veel topsporters,
zoals de marathon-loopsters.
Want alleen daardoor kan het
gebeuren dat een atlete uit Laos
na de twee startrondes in het
stadion al honderd meter ach
terstand heeft opgelopen. En dat
atletes uit Guam en de Ivoorkust
al snel strompelend de bezem
wagen opzoeken.
Discussies na grote internatio-
De Ethiopische Fatuma Roba
kust de grond na haar afgete
kende zege in de marathon.
foto reuter
nale marathons als die van Chi
cago, Boston, Londen of Rotter
dam waar alleen toppers voor
worden uitgenodigd, hoor je in
derdaad nooit. „Het IOC moet
een limiet en een medische keu
ring instellen. Drie uur is voor
mij de grens bij de vrouwen,"
oordeelde Machado.
Voor de Nederlandse Anne van
Schuppen zou er ook dan nog
ruimte zijn geweest. Ze werd 41e
van de 89 gestarte atletes, op
bijna vijftien minuten van win
nares Roba. Van Schuppen:
„Sportverdwazing of topsport?
Als ik sommige tegenstandsters
hier zie, denk ik het eerste. Maar
WK of Spelen zijn geen maat
staf."
Dus topsport.
Door Frank van Geloven
Atlanta - Je schoonzus zal maar drie gouden medailles wimi
en omarmd worden door president Bill Clinton. Discuswernst91
Corrie de Bruin, 19 jaar pas, heeft het in Atlanta allemaalm 9
gemaakt de afgelopen week.
Ze zei dat ze niet warm of koud
was geworden van het circus
rond Michelle Sipith, de Ierse
vrouw van haar broer Erik. Maar
gisterochtend in de kwalificatie
reeks bleef de jeugd-wereldkam-
pioene ver onder de maat met
slechts een gelukte worp van
55,48 meter. Onvoldoende voor
de finale.
Amerikaanse journalisten con
cludeerden meteen dat het 'ken
nelijk allemaal wel meevalt met
die familie De Bruin'. De Ameri
kanen waren er gemakshalve van
uitgegaan dat Corrie, na de we
reldreeks van haar schoonzus Mi
chelle, ook wel even goud zou
gaan pakken. Temeer omdat de
trainer van Michelle, Erik de
Bruin, ook de trainer van Corrie
is.
Maar wondermiddeltjes zijn er
niet in Atlanta, werd gisteroch
tend duidelijk. Corrie de Bruin,
het grootste jonge talent ter we
reld bij discuswerpen en kogel
stoten, bakte er eigenlijk niet veel
van. Twee ongeldige worpen en
een geslaagde, maar die was met
55,48 wel veel te kort voor kwali
ficatie.
Met die afstand bleef de atlete uit
Hardinxveld-Giessendam wel
ver onder haar normale niveau.
Het is haar al eens eerder overko
men, een goed seizoen draaien en
vervolgens bij een grote wed
strijd volledig door de mand val
len.
Een verklaring bleef ze gisteren
schuldig, want volgens goed Hol
lands gebruik bij internationale
atletiekwedstrijden wilde z
afloop eigenlijk liever niets
gen.
Liever zwijgzaam dan
verzinnen zal het devies wel a
Als dat het geval is, valt heu
prijzen. Atletiekkenners bliiv
ook volhouden dat Corrie d
Bruin er toch wel zal komen lf
huize De Bruin is meer dan vol
doende kennis in huis. Corriê
breekt echt wel door. Ze moetal
leen nog een paar jaar ervarinê
opdoen," meent bijvoorbeeld los
Hermens, overal geroemd als J,
beste atletiek-manager ter we-
reld.
Voor Jacqueline GoormachM,
gelden andere normen. De enjl
serieuze concurrente van De
Bruin in Nederland valt al jaren
tussen de wal en het schip,
ook gisteren. Ze deed het een stat
beter dan De Bruin, maar haar
serie van 55,70 meter, 56,94 en
58,74 was ook onvoldoende voor
de finale.
Goormachtigh weet bovenèt
dat ze met haar 26 jaar zo goed
als zeker aan haar plafond zit
Maar dan ligt er altijd nog een
carrière als fotomodel in het ver.
schiet. De atlete, die bij hetEKin
Helsinki ('94) en het WK in ft.
thenburg ('95) tot mooiste sport-
ster van het toernooi werd geko
zen, heeft er al een fotosessie in
Playboy opzitten. Nederlandse
atletes zijn kennelijk populairder
bij dat licht erotische glamour-
magazine dan hun prestaties op
de atletiekbanen doen vermoe
den.
Atlanta (anp) - Soms smelt
en stick samen tot een pei
lob waarmee Wietske de Ri
olympisch toernooi in Atla j
0 zette tegen Argentinië,
moment.
De linksbuiten van HGC zag
ver voor het doel staan, hield
veel gevoel de bal in het doel.
een wanhoopspoging hoog in
de bal even, maar het kwaad
Dat De Ruiter koos voor de
getuigt van zelfvertrouwen. I
onderging de formatie van Tc
daanteverandering. De onzek
maakt voor een gezonde do:
gen ander voorbeeld: Mijntje,
vierde minuut een strafbal nel;
nuwslopend tafereel, maar D
lant de bal op de stick en hield
Alsof ze dagelijks belangrijke
De mentale omslag volgde na
Duitsland (4-3). Vervulde Dor
Atlanta (anp) - Taco var
hockeyploeg naar de ha]
Zuid-Korea. De 30-jarig
in acht minuten de acht
corners om in 2-1.
Atlanta - Stella Jongmans (25) zal deze zomer alleen in hetjuli-
nummer van Playboy schitteren. Haar vijfde poging om opeen
groot internationaal atletiektoernooi de eindstrijd van
meter te halen, strandde zaterdagavond door een
blessure in de halve finale.
Na Jongmans en
Ellen van Langen
verloor Nederland
met de Surinaam
se Letitia Vriesde
zaterdag nog een
favoriete. Zij werd door een tac
tische blunder uitgeschakeld.
Voor Jongmans was de teleurstel
ling zo groot, dat ze er niet eens
over wilde praten. „Want wat
valt hier nou over te vertellen? Ik
lig er gewoon uit. Dat is het,"
treurde ze lang nadat de eerste
halve finale zonder haar was
geëindigd. Jongmans stapte al na
de eerste ronde uit. Ze had toen
nog aansluiting met de koploop-
sters, maar ontdekte dat het zin
loos was met de stekende pijn aan
haar rechterachillespees door te
gaan.
Harde klap
De tranen welden snel op. Zelfs
de gedachte dat de maand juli
door een aardige bijdrage van
Playboy, enkele tienduizenden
guldens, in financieel opzicht
volledig geslaagd is, kon haar
niet vrolijk stemmen. Na de Spe
len van Barcelona (1992), het WK
van Stuttgart ('93), het EK van
Helsinki ('94) en het WK van Go
thenburg ('95) ging het immers
ook in Atlanta mis.
De klap kwam des te harder aan,
omdat Jongmans het gevoel had
dit keer wel klaar te zijn voor de
strijd met de wereldtop. Bij de
andere toernooien kwam ze in fy
siek, maar vooral tactisch opzicht
nog veel te kort. In Atlanta moest
dat allemaal anders worden,
maar het werd niks, omdat ze al
weken werd geplaagd door een
chronische ontsteking in de rech
terachillespees.
Vrijdag worstelde ze zich nog met
de allure van een topper door de
eerste ronde heen. Achter we
reldkampioene Ana Quirot werd
Jongmans tweede, waarmee ze
zich rechtstreeks voor de halve
finale kwalificeerde. Maar daarin
ging het helemaal niet meer. „Ik
wilde aanvankelijk niet eens
starten. Die gedachte is verschil
lende keren bij me opgekomen,"
zei ze nadat de tranen waren
Stella Jongmans verlaat m
een ronde van haar halve jatI'
800 meter geblesseerd de tan
FOTO ANP
weggeveegd. „Maar het is
met Jacky Joyner, zo'n kans
je niet missen. Daar wilde ik m
risico voor nemen, maar het
gewoon niet."
Letitia Vriesde had geen bless®
als excuus voor haar onverwach
te uitschakeling. De num*1
twee van het WK van
miste door een eigen
blunder de finale, die voor
daag op het programma staat 1'
laat zette de 31-jarige in Rotter
dam woonachtige Surinaams)
aan. De eerste vier zouden
kwalificeren voor de finale, iM»
Vriesde werd op het nippW
vijfde. Kwaad was ze daarna»
eens. „Ik heb geblunderd door'
lang af te wachten in dat groept
Ik zat opgesloten en weet een
wel hoe ik daar uit kon kon*1
maar heb het niet gedaan. S»
maar ik blijf gewoon lachen,
dus Vriesde, die vandaag als*
porter van haar vriendin W
Quirot op de tribune zal zitL
„Als ik het niet kan winnen, n
ik dat Ana dat wel kan."
Atlanta - De Amerikanen Karch Kiraly en Kent Steffes wonnen)»
de stromende regen simpel van hun landgenoten Mark Dodd en'
ke Withmarsh in de mannenfinale van het olympisch beachvolley
baltoernooi, 12-5 12-8. Kiraly (35) veroverde in 1984 en 1988 ook
goud met het Amerikaans zaalvolleybalteam. De Braziliaans
Sandra Pires en Jackie Silva grepen goud bij de vrouwen.
Atlanta - De Nederlandse volleybalsters hebben zondag hun la
ste groepswedstrijd tijdens de Olympische Spelen gewonnen, teg
Oekraïne: 3-0 (15-3 15-4 en 15-5) verslagen. Nederland
daardoor in groep B op de derde plaats. In de kwartfinales spa
Oranje dinsdag tegen de nummer twee van groep A, Cuba oi
land.
Het waren het
vierde en vijfde
doelpunt van de
Amsterdammer in
het olympisch
toernooi. Teun de
Nooijer stelde drie minuten nd
oprisping van Van den Honerl
zege veilig met zijn derde olyn
sche treffer, 3-1. Door de os|
winning werd Oranje na Sps
in groep A de tweede hockl
ploeg die zeker werd van
plaats in de halve finales.
„We willen meer," zei coach
mans na de derde overwinnj
strijdvaardig. „We hebben
eerste stap gemaakt, maar
hebben nog niet ons beste hoc I
laten zien. We groeien in dit tc
nooi. Dat geeft moed voor de 1
ve finale. De spelers zijn heel
rieus. Ze zijn voor meer dan
halve finale naar Atlanta ge
men." In die halve eindst
wordt Duitsland vrijwel zeken
tegenstander. „Een las
ploeg," gaf Oltmans toe. „M
niet onmogelijk. Zeker niet nu
de topvorm naderen." Aan
scenario om tweede in de poul
worden en Duitsland te ontlop|
had hij wel gedacht, maar
had hij direct verworpen. „I
wij Olympisch kampioen wil
worden, moeten we van elke]
genstander kunnen winnen."
Toch zag het er in de eerste h
tegen de Zuid-Koreanen naar
Vraag aan iemand op st
in Nederland wat hij v
van hockey en het antwJ
zal vaak zijn dat de s
hoort bij de gegoede burg
Dat is inderdaad nog st
een beetje zo, maar tij»
wereldkampioenschappei
Olympische Spelen moge!
Oranje-teams, vrouwen
mannen, op veel belang
ling rekenen van het ge|
Nederlandse volk.
Door Eddy van der Beel
Nachtelijke live-uitzendi
vanuit verre continenten w
in het verleden geen uitzo
ring en vinden nog s1
plaats. In menige huisk;
brandt dan schaarse verlicl
en staat de kijkkast aan.
Nergens ter wereld zijn ei
veel kunstgrasvelden, wa
hockey wordt gespeeld al
Nederland. En nergens ter
reld duurt de competitie
lang. Zelfs in een hockey
als Duitsland, de rege
Olympisch kampioen, hel
bestuurderen en clubs gek
voor een compacte compr
voor de clubs. De verenigt
in Nederland - met hun f
clubhuizen - hebben nog st
veel macht, de bondscoache
ken eraan gewend geraakt.
In de voorbereiding op
Olympische Spelen van Atl
moesten Tom van 't Hek (v
wen) en Roelant Oltmans (i
nen) terdege rekening ho
met het clubhockey. Eu
Oup, competitie en play
dwarsboomden min of mee:
iange voorbereiding van d<
bonale teams.
Toch lijken het niveau
Prestatiedrang van de natie
