jaren'
ENTER
Atlanta
S
4
E
Rj
T
ulst
bij Jurry
Gouden
tijdritploeg
van M
exico
voor het eerst
sinds 25 jaar
weer bijeen
OQBG
>8 of 310111
EUZEN B.V.
pestem
N.
lus is onze
{.00-17.00 uur.
ing.
natrassen - kar-
- vloerbedekking
B4
Op 15 oktober 1968 won Neder
land tijdens de Olympische Spe
len van Mexico goud op het
onderdeel 100 km ploegentijdrit.
Jan Krekels, Fedor den Hertog,
René Pijnen en Joop Zoetemelk
versloegen met een tijd van
2.07.49 uur de onklopbaar
geachte Zweedse ploeg.
Bijna achtentwintig jaar na dato
is het gouden kwartet van
weleer voor het eerst
weer bij elkaar.
Een reünie, druipend van
melancholie.
IJsje
Lek
Wildemannen
feiart'n auto vlak acbterhen, zette het
I 'kels tr? n°® Srotere prestaties aan. Kre-
I ut n "™J "ad me het langst in onzekerheid ge-
hè M°Ver ma'n s'art' was een Limburger,
das» °eSt meer bewiizen dan de anderen. Drie
n v°or de wedstrijd zei masseur Sjeng
rCnnrnnn
I "^doddeq,
fiDOüDacm
□on ön
Podium
Vier meisjes
■■nm
996
X 87
Omgekeerd zullen traditionele
energiebronnen steeds zwaarde e
jaan drukken op de woonlasten
Jaardoor kan op den duur een
waardedrukkend' effect gaa„
.ntstaan voor woningen zona?
'V-systeem. Datzelfde geldt ook
voor huurwoningen, die dan ge
makkelijker verhuurbaar zullen
zijn met PV-energie dan wanne»
llleen traditionele energie hP
schikbaar is.
Wiersma denkt dat ook het be
drijfsleven op grotere schaal ge'
bruik zou moeten maken van
sonne-energie. Zijn bedrijf is 0?
Ier meer bezig een PV-installatiè
n combinatie met warmtepom
len te bouwen bij het nieuw»
iotterdamse gemeente-archief
Polgens Wiersma is de doorbraak
van zonne-energie hooguit een
twestie van slechts enkele jaren
Maar omdat ook projectontwik-
reling een kwestie van jaren is is
het nu al nodig voor gemeenten
en ontwikkelaars om er bij hun
planning rekening mee te hou
den. Dat gebeurt nu nog te wei
nig.
Dat is volgens de directeur nade-
ig, zowel maatschappelijk als
(later) voor het kostenplaatje van
de energiegebruiker.
lurlijk De Stem.
|te.
to-the-point.
iets
gelijks in De Stem.
ING*
ZATERDAG 13 JULI 1996
'We waren als een geoliede machine1
I
I
i
Door Theo Vaessen
Ze zijn, op Jan Krekels
na, nauwelijks dikker
geworden. Steken
allen in een uitste
kende conditie.
Fietsen nog regel
matig voor hun ple
zier. Ze zijn alle vier
financieel onafhanke
lijk. Krekels (48) is eige
naar van een installatiebedrijf, Den Hertog
(SO) bouwt in zijn rijwielzaak in Dilsen tan
te en knapt fietsen op - „kruimels zijn ook
brood"-, Pijnen (48) en Zoetemelk (49) bestie
ren, respectievelijk in Bergen op Zoom en in
bel Franse Meaux, een hotel.
Ze zijn, bijna 28 jaar na dato, voor het eerst
weer bij elkaar. Om na te praten over een ge
beurtenis die hun leven veranderde. Op 15 ok
tober 1968 wonnen ze in Mexico Stad Olym
pisch goud in de ploegentijdrit over 100 km.
Jlet een tijd die de wielerwereld verbaasde.
.We waren als een geoliede machine," zegt Jan
Het Oranje kwartet loopt gearmd naar de prijsuitreiking in Maxico Stad, van links naar rechts René Pijnen, Joop Zoetemelk, Jan Krekels en Fedor den Hertog. foto archief vnu
15 oktober 1968. Het is 35 graden in Mexico
Stad. Op het moment dat de vier Nederlanders
naar de start rijden, passeren ze een groepje
opgewonden mensen. Den Hertog: „Ik stap af
zie een man, met bloedend hoofd, op het
trottoir liggen. Had met een revolver zelf-
ooord gepleegd. Bondscoach Middelink riep:
'Kom, jong, hier heb je niets te zoeken. Ga je
teen 'os rijden'. Hij was bang dat dit schok
kende tafereel mij van streek zou maken."
Pijlen: „We waren gemotiveerd, hoewel de
Pettersons onklopbaar werden geacht."
Krekels: „Die Zweedse broers waren al enkele
keren wereldkampioen geworden. En dan had
je ook nog de sterker geachte Italianen en de
t "ost-Duitsers."
j Zoetemelk: „We stonden alle vier op scherp,
i ik was geselecteerd voor de Olympische
i Spelen vond ik trouwens heel bijzonder. Ik
j was een eenvoudige amateur. Harry Stevens
Wim Schepers waren destij ds veel beter dan
1 'k. Maar aangezien ze nauwelijks slaagden bij
profs, dacht ik: wat heb ik daar te zoeken?
Ben daarom na de Spelen nog een jaar amateur
gebleven. Pas na het winnen van de Tour de
Avenir kreeg ik de eerste aanbieding om prof
'e worden."
kien Hertog: „Wij waren in Mexico gewoon
Collard uit Stein, wellicht om me te prikkelen:
'Jan, ik heb een briefje gevonden met de na
men. Jij staat er niet op.' Ik heb op de eerstvol
gende training nog eens in de handen gespuwd
en in de bus geblazen. Daarna was mijn selec
tie een feit)"
Pijnen: „Middelink hield van discipline. Hij
was een vakman. Had mensenkennis. Was zelf
gemotiveerd en kon anderen motiveren. Nooit
te amicaal, soms streng. Elke avond om negen
uur moesten we op bed liggen. Achteraf moet
ik bekennen dat ik altijd goed reed als hij
coach was. Ook in Mexico."
Zoetemelk: „Hij stond tussen de renners in. Hij
was als een vader voor iedereen."
De dag voor de Olympische wedstrijd had
Middelink het kwartet in een restaurantje op
een ijsje getrakteerd. Den Hertog: „We hebben
ontspannen over allerlei dingen zitten te dis
cussiëren en te filosoferen. Over de Bijbel bij
voorbeeld. Dat daar alleen maar sprookjes in
staan. En over nog meer dingen die niets met
fietsen hadden te maken. Ome Joop wist echt
wel waar hij mee bezig was."
Zoetemelk: „Gek hè, van dat 'uitstapje' kan ik
me niets meer herinneren." Den Hertog: „Joop
was altijd rustig en bescheiden. Hij deed zijn
werk en je kon altijd op hem steunen. Hij had
toen nog weinig hoogtepunten meegemaakt."
Na een uur wedstrijd hadden de vier jonge
mannen nog nauwelijks een woord met elkaar
gewisseld. Krekels: „Het was gewoon verstand
op nul en zo hard mogelijk trappen. Met op het
vlakke een verzet van 55-13 en op de hellingen
50-17. Op de lange driebaans autoweg lagen
klims van vier, vijf kilometer. In feite te zwaar.
Wie op kop reed, wilde het tempo zo lang mo
gelijk hoog houden."
Zoetemelk: „We waren aan elkaar gewaagd.
We toonden allemaal veel karakter."
Den Hertog: „We wilden voor elkaar niet on
der doen. Hartslagmeters en verzuring? Had
den we nooit van gehoord."
De sprints van Krekels op de laatste stukjes
van de hellingen waren een doorn in het oog
van Den Hertog. „Hij was de beste klimmer. Ik
zat te.sterven."
Krekels, plagerig: „Waar jij normaal met ge
mak naar boven kon snokken, moest ik je een
beetje duwen, hè."
Zoetemelk: „We hadden een heel goede ver
standhouding. Gegroeid tijdens de vele trai
ningen. We waren inmiddels ook gewend aan
de hoogte."
Den Hertog: „Een week voor4e ploegentijdrit
had ik met de anderen een wedstrijd over 200
kilometer gereden. Ook als training. Ik reed
constant voorop. In een kopgroep van tien
man. Finishte als tiende. Toen verzorger Sjeng
Collard me zag, schrok hij. 'Hoe zie jij er uit?
Ga eens op de weegschaal staan'. Ik bleek 7V4
kilo te zijn afgevallen."
Pijnen: „De eerste keer dat ik tijdens de ploe
gentijdrit bergop op kop reed, moest Fedor
voor het eerst even van het wiel af. Ik schat
twintig kilometer voor het einde. 'Wachten,
Fedor is los', hoorde ik Jan roepen, terwijl ik in
volle inspanning aan het klimmen was." Den
Hertog: „We reden op de limiet. Ik moest daar
na nog een keer lossen. En tien kilometer voor
de finish, in de afdaling, reed ik lek."
Pijnen: „Daar was ik eigenlijk blij om. Door
het wachten op Fedor dreigden we onze benen
op te blazen. Middelink riep via de megafoon:
'Doorrijden, het gaat om seconden. Jullie kun
nen brons halen'. We gaven alles. Degene die
moest overnemen, kon het tempo echter niet
meer verhogen. We waren gewoon in trance."
Zoetemelk: „De overnames verliepen vlekke
loos."
Pijnen: „Maar bij de finish waren we volkomen
leeg."
Krekels: „Ik kwam buiten adem als eerste over
de witte streep. René Pijnen zat achter me. On
ze tijd van 2.07.49 uur was lang een Olympisch
record."
Pijnen: „Met een volkomen fitte Fedor hadden
we zeker nog een minuut sneller gereden."
Krekels: „Temeer daar Joop nooit verzaakte."
Den Hertog finishte een halve minuut achter
zijn drie ploegmakkers. „Het duurde lang voor
ik een nieuw wiel had gestoken."
Zoetemelk: „We waren tot het uiterste gegaan.
Doe je dat niet, dan doe je het niet goed."
Met z'n vieren wachtten ze daarna anderhalf
uur in spanning op de tijden van de concurren
ten.
Den Hertog: „De beste ploegen waren pas rond
het middaguur gestart. Zoetemelk: „De Zwe
den, enkele maanden eerder wereldkampioen
Hd Oranje-kwartet vertrok, even over tienen,
p.s weede achter de Australische ploeg. René
'Pen was aangewezen als captain. Dat irri-
eerde Den Hertog. „Ik dacht dat ik dat zou
worden."
gingen als wildemannen van start. Den
de tempobeul, nam als eerste de kop.
njdt ons kapot', riep Pijnen na de eerste ki-
w. Maar Den Hertog was geprikkeld.
ovendien had ik bij het opstaan last van
h»v?fe' ^oe^e me geen honderd procent. Dat
H F neoit eerder verteld."
ii et overnemen van de koppositie ging té en-
usiast," herinnert Krekels zich nog. „Van-
2oaJ Hst René iedereen tot de orde riep."
h»u 'JX P^te me zo goed mogelijk aan
empo aan," Pijnen: „Fedor reed over de 50
km ?eter Per uur' Ate Je moet overnemen,
°01% dat nooit vol."
"^a taen kilometer hadden we de
raliërs al te pakken. We waren volop aan
«t spurten."
De huldiging in Mexico, met in het midden de 'gouden vier', v.l.n.r. Joop Zoetemelk, Fe
dor den Hertog, Jan Krekels en René Pijnen. Links de Zweedse broers Petterson, v.l.n.r.
Gosta, Sture, Erik en Thomas, die zilver wonnen en rechts de bronzen Italiaanse ploeg:
v.l.n.rMauro Simonetti, Giovanni Bramucci, Perfranco Vianelli en Vittorio Marcelli.
foto archief de stem
"'.«f1' p a aa
f] O O O D Q%
in deze discipline geworden, als laatsten."
Krekels: „Toen we binnen waren, waren de
Zweden en Italianen nog aan het rijden. Het
enige dat we hoorden, was dat we goed hadden
gereden."
Pijnen: „Herinneren jullie je nog of we in span
ning zaten over de afloop?"
Krekels: „Ik wel, al was ik helemaal afgepei
gerd. Had de heupen uit mijn lijf gereden. Toch
waren we niet van start gegaan met het idee
dat we goud zouden winnen, hoewel Midde
link ons serieus achter de veren had gezeten.
We hebben op een dag zelfs 235 kilometer weg
getrapt."
Pijnen: „Hard trainen is nog altijd de beste do
ping. Maar een gouden race, dat hadden we in
onze stoutste dromen niet verwacht. Toen ik
later hoorde dat we bijna twee minuten sneller
waren dan de Zweden, dacht ik: 'En die Mid
delink, godver, maar roepen dat het om secon
den ging'. Ik zakte van vermoeidheid bijna
door het podium."
Den Hertog: „Ik enige dat ik me nog herinner
is dat 'Haantje', de verzorger van de baan-
ploeg, zei dat we misschien een medaille had
den gewonnen."
Niemand van het kwartet kan zich het moment
suprème nog herinneren dat ze tot winnaar
werden uitgeroepen. Den Hertog: „Gek hè,
misschien kwam dat door de ongelooflijke ge
waarwording." Zoetemelk herinnert zich wel
dat ze samen gearmd naar het podium liepen
voor de huldiging. Op het podium werden ze
bevangen door een 'koud gevoel'. Krekels: „Ik
was helemaal confuus." Pijnen: „Ik was noch
ontroerd noch emotioneel. Het was net een
droom."
Zoetemelk had de verrassing nog niet ver
werkt. „Ik had nooit gedacht dat we de Zwe
den zouden kloppen. Ik dacht slechts: als we
op het podium staan, hebben we goed gereden.
Toen het Wilhelmus werd gespeeld, kreeg ik
koude rillingen, ondanks de hitte."
's Avonds werden ze ontvangen op de Neder
landse ambassade. Prins Bernhard voegde zich
tussen de gouden ploeg. „Een heel eenvoudige
man," weet Zoetemelk nog. Den Hertog had
één prangende vraag voor de prins. „Hoog
heid," zei ik, „ik heb een brief naar de konin
gin geschreven met het verzoek of ik bij de ma
rine kon komen. 'Ja', zei hij, 'dat kan ik me nog
herinneren. Waarom wilde je bij de marine?' Ik
wilde ooit vliegeniër worden, maar ik ben nu
een laagvlieger geworden. Moest hij erg om la
chen."
Pijnen: „We stonden de hele avond in het mid
delpunt van de belangstelling. Champagne, fo
to's, speeches. We verkeerden in een roes."
"Pijnen, Krekels en Zoetemelk namen in Mexi
co ook nog deel aan de Olympische wegwed
strijd. Den Hertog, aanvankelijk ook geselec
teerd, had zijn plaats aan Zoetemelk afge
staan. „Ik was in het appartementengebouw
met mijn schouder tussen de liftdeuren geko
men. Joop was niet geselecteerd en was daar
knap beroerd van." Pijnen reed in de wegwed
strijd 180 km voorop. „Tien kilometer voor de
finish werd ik voorbijgesneld door een aantal
renners. Ik werd vijfde en Jan twaalfde." Zoe
temelk moest voortijdig afhaken. „Ik had het
kader van mijn fiets gebroken. Kreeg van een
neutrale materiaal wagen een Mexicaanse fiets,
maar kon daar geen meter op rijden. Ben dus
afgestapt."
Na hun prestaties gingen ze op ontdekkings
reis in Mexico Stad. Den Hertog: „We hebben
eens met acht personen in een kevertje door de
stad gereden. Wij vieren en vier meisjes."
Pijnen: „We hadden vier weken als monniken
geleefd. Jan en ik bezochten tijdens de voorbe
reiding een keer de atletiekwedstrijden in het
Olympisch stadion." Ze zagen die dag Bob Be-
amon 8.90 meter ver springen, maar hadden
geen benul van de historische waarde van die
sprong.
Na terugkeer in Nederland werden ze in de Rai
in Amsterdam begroet door koningin Juliana -
Pijnen: „Ik heb haar alles uitvoerig moeten
uitleggen" - en de dagen erna gehuldigd in hun
respectievelijke woonplaatsen Ermelo, Woens-
drecht, Born en Rijpwetering.
Pijnen werd vervolgens een succesvol zesdaag
serenner. „Op het moment dat we allemaal op
de Olympische piste trainden, wist ik dat dit
mijn toekomst zou worden. Ik reed in mijn
eentje rapper dan de Olympische baanachter-
volgingsploeg. Op kop rijden, dat kon ik ver
schrikkelijk goed." Hij won 72 zesdaagsen.
„Maar die zeges zeggen de mensen weinig, De
gouden medaille van Mexico spreekt veel meer
tot de verbeelding.
Zoetemelk won in 1980 de Tour de France,
waarin hij ook nog zes keer tweede werd. In
1985 behaalde hij de wereldtitel op de weg.
Krekels won in 1972 de Ronde van Andalusië
en in hetzelfde jaar een Touretappe. De gouden
medaille koestert hij als een moeder haar pas
geboren baby. Als hij van huis gaat, neemt hij
het kleinood altijd mee, bang dat het wordt ge
stolen. Den Hertog won tweemaal de Milkrace,
in 1972 de Tour de l'Avenir en in 1973 Olym-
pia's Tour.
„Maar goud winnen op de Olympische Spelen
heeft meer impact," weet hij uit ervaring.
„Ik krijg nog steeds brieven van
mensen. Voor handtekeningen,
het rijden van wedstrijden
en het verrichten
van openingen."
wrf
Terug in Nederland werd de huldiging nog eens dunnetjes overgedaan, v.l.n.r: Pijnen,
Den Hertog, Zoetemelk en Krekels. foto archief de stem
Het gouden wielerkwartet, 25 jaar na Mexico weer bijeen: van links naar rechts: René
Pijnen, Jan Krekels, Joop Zoetemelk en Fedor den Hertog. foto harry heuts
