[enaissance van 'Saint' Luc Leblanc
'en klein figuurtje, alleen tegen de Madeleine op
Wie/er
M TOT KM
»han Bruyneel komt met de schrik vrij na val in ravijn
iUSVRAGEN
Wout Wagtmans: meer
dan doldrieste waaghals
Na de tijdrit
Boardman: illusies
en portefeuille kwijt
KORl
gTEM
SPORT
B3
appe onzeker
ende etappe
TOUR/96
Tussentijden klimtijdrit
puntenklassement
bergklassementI
alg.jongeren-
klassement
dagpl0egen-
klassement
alg.pl0egen-
KLASSEMENL___
TOUR/96
Ito.. "l® als een g°d de top
berg over te gaan-
Hét tijdschrift voor
de wielersport.
Volg de Tour op
de voet met
Wieier Revue.
ANDAG 8 JULI 1996
MAANDAG 8 JULI 1996
'en uur komen de Tourdirecti,
tear om een beslissing te nemi
van de start voor de negend
'oorspellmgen zijn van dusda?
fe(2770 meter) na 14 küoZ
i) een temperatuur van mi„
;al:Sur-Arc,26,5kUomêteTvJ
gelijkse formaliteiten
zoals het
dan wel gewoon plaats
rvolgens per ploegleiderswaso.
d. De rit gaat dan over 163 kilo
etappe
erdag tijdens de zevende
evallen.
Les Arcs stapten Leon van Bon'
'lage al vrij vroeg in de 200 kilo"
>le-truidrager Stéphane Heulot
mng van de Cormet de Roselend
ir een knieblessure,
waren Zenon Jaskula (P01)
stophe Radaelli en de Fransmar
rd Inigo Cuesta uit de ONCE.
'mietvan48.il.
■flsère (anp) - Mietje heet hij
U in het peloton. Het minder
L koosnaampje heeft Luc Le
lie danken aan zijn eeuwige ge-
(0k als hij niets mankeert. Ook
ju verleden, omdat hij ooit pries-
i worden. 'Saint Luc' liet zich
t ompraten door zijn beroemde
it uit Limoges, Raymond
kjor, en koos voor het wereldse
Li van wielrenner.
(kend het mietje stond zaterdag op
Jum in Les Arcs 1700, na de veld-
E de Alpen, waartoe hijzelf als eerste
Let had gegeven aan de voet van de
j> la Madeleine. Met als eerste voor-
slachtoffer zijn landgenoot Laurent
t. De eerste aanval kwam te vroeg,
de tweede in de beklimming naar Les Arcs
was raak en ontketende een revolutie in de
Tour.
In het ski-oord boekte Leblanc zijn tweede
ritzege in de Tour, na de dagprijs in Haut-
acam in 1994, toen hij in Parijs als vierde
eindigde.
Drie jaar eerder droeg Leblanc een dag de
gele trui, het jaar waarin Miguel Indurain
zijn eerste Ronde van Frankrijk won. Le
blanc werd vijfde.
Sindsdien ging het voor het eerst bergaf
waarts. In 1992 stapte hij af, in 1993 selec
teerde zijn toenmalige ploegleider Gui-
mard hem niet. Kwaad stapte Leblanc op
en tekende een contract bij Festina. Hij
won in 1994 een Tourrit en liet zich in
Agrigento kronen tot wereldkampioen.
De regenboogtrui was voor hem een ex
treem zware last, zoals wel meer voor we
reldkampioenen. Hij sukkelde, zo veron
derstelde hij, met tal van lichamelijke on
gemakken. Het bleken psychische proble
men te zijn. Hij consulteerde tal van art
sen, psychologen en soms kwakzalvers.
Zijn nieuwe werkgever Le Groupement
had niet veel aan hem, omgekeerd Leblanc
ook niet aan Le Groupement. Want vier
dagen voor de start van de Tour ging het
discutabele postorderbedrijf failliet. Lang
bleef Leblanc niet zonder ploeg. Voor een
berg geld contracteerde de Italiaanse
ploeg Polti de instabiele renner. Onder de
hoede van manager Stanga en trainer
Zenoni begon de renaissance van 'Saint
Luc'. De zoveelste.
„Het is een rare 'seigneur', weet de Neder
lander Gerrit de Vries, vaste adjudant van
de Fransman.
„Met hem weet je het nooit. Hij was al af
geschreven, maar Stanga en Zenoni heb
ben hem met engelengeduld uit een diep
dal gehaald. Hebben hem vanaf het begin
alle vertrouwen gegeven."
In de nieuwe omgeving schijnt hij ook be
vrijd van (schijn)blessures. Sinds zijn laat
ste operatie vorig jaar aan zijn rechterdij
been en een bezoek aan de Kroatische arts,
bij wie ook Marco van Basten (ten einde
raad) en Goran Ivanisevic om advies aan
klopten, heeft niemand Leblanc meer ho
ren klagen.
Desondanks kon hij het zaterdag niet ach
terwege laten zijn reputatie te bevestigen:
„Ik heb de afgelopen week veel pech ge
had; anders had ik al eerder gewonnen.
Zoals vrijdag, toen ik drie keer van fiets
moest wisselen en een keer ten val kwam."
Vrolijker: „Ik heb echter bewezen terug op
mijn oude niveau te zijn."
Luc Leblanc wint in
de zevende etappe.
kon dood geweest zijn9
i de stromende regen en bij een:
|r de zevende etappe, de eerste
éry naar Les Arcs op een hoogte werkelijkheid was volgens
feen de coureurs dne Alpencok j n et veel anders. „Ik
eleine (buiten categorie 2000 m, E
d'Isère - De tv-beelden van de val van Johan Bruy-
zaterdag tijdens de afdaling van de Cormet de Rose-
jvaren angstaanjagend en deden denken aan de ver
ia over de beroemde 'vlucht' van Wim van Est.
7,9), na 163 km Cormet de Ro-
199 km (finish) Montee des Arcs jer etappe naar Les Arcs
I tot een redelijk goed
wie Roux (Fra), Durand (Fra)
j, proberen vergeefs te ontsnap-
olletjestrui af, in gezelschap van
bel (Dui), 2. Hamburger (Den), 3,
Uoet van de Col de la Madeleine
i groep. Jalabert, Chiappucci en
geloste renners. 31 Renners vor-
- Indurain, Zülle, Jonker en Riis,
Virenque, Ekimov, Leblanc,
burger.
Virenque, 2. Indurain, 3. Zülle.
op 1.34, Boardman op 2.55, de
in de aanval. De groep met Heu-
prliest nog meer tijd in de afda-
na een val van Rominger. Aan-
de Zwitser zijn pols heeft gebro-
Dngedeerd. Bölts, Jonker en Elli
harreerd.
chtmakkers op de Cormet de Ro-
llot met een knieblessure opgeeft,
[ts is gestapt. Virenque gaat in de
Banc.
Bölts, 2. Dufaux 1.15, 3. groep
uyneel het ravijn in. Wonder bo
de Rabo-ploeg de val van 10 me-
vervolgen. Zülle komt tot twee
beklimming naar Les Arcs 1700
urger gaat in de achtervolging,
et peloton.
pert Dufaux. Achter hem voeren
Indurain en Zülle moeten Ios-
eblanc passeert als eerste de fi
le en de Oostenrijker Luttenber-
ïieuwe gele-truidrager. Indurain
liest vele minuten op zijn voor
ste verliezer is Laurent Jalabert;
i'dood geweest zijn," zei hij in
fcstvlaams, nadat de Rabo-
(je(20e op 7.05 van winnaar
te) had gebracht. De Belg
Idgeen blessures over aan zijn
aculeuze avontuur,
ileb vannacht zelfs prima ge
ien. Uiteraard heb ik de beel-
i gezien en ik kan er alleen
ji van zeggen dat ik zoiets
een keer moet doen," zei
gistermiddag.
ïyneel suisde zaterdagmiddag
ie eerste groep de 'Roselend'
De afdaling van die col van de
■ste categorie is razendsnel. Op
halfnatte weg bereikten de
»rs snelheden van honderd
«ter per uur. In een flauwe
cht naar links, drong een ren-
:lg naar de buitenkant,
(ie het is geweest, weet ik nog
ris niet," aldus Bruyneel,
aar ik kon ieder geval geen
itmeerop." Hij dook voorover
igs een muurtje de diepte in.
maar rollen en rollen.
:en einde aan te komen,
Kikme aan een boom vast kon
impen. Ik dacht: 'Die laat ik
toitmeer los'."
looy zat te ver achter de
:pom iets te zien, maar Cees
hiem zag hem voor zijn ogen de
Vein verdwijnen. „Ze konden
eerst niet vinden," aldus de
Nadat de Belg was getra-
4 werd hij via een menselijke
'(hing van vier personen, onder
ie enkele fotografen, naar bo-
getrokken. Daar stond een
ets klaar en zonder aar-
h vervolgde Bruyneel zijn
Door Ad Pertijs
„De eerste bocht daarna viel me
reuze mee. Ik heb dan ook geen
moment meer met 'bibbers' op de
fiets gezeten."
Redden
Omdat Bruyneel al had gezien
dat zijn ploegleiders boven aan
de weg stond, had hij geen enkele
moeite gedaan om zijn fiets mee
naar boven te nemen. In een Ne
derlandse ploeg gooit men echter
niet gemakkelijk een duur rijwiel
weg. Rabo-topman Wijffels, die
als gast de etappe volgde in de
wagen van Theo de Rooy, hielp
zelf mee om een deel van het
teamkapitaal te redden. Nadat
een mecanicien de fiets had opge
vist, trok de voorzitter van de
hoofddirectie de aangereikte 've-
lo' aan het voorwiel op de kant.
Het karretje bleek amper bescha
digd en gisteren reed Bruyneel er
dan ook al weer de tijdrit mee.
De valpartijen van Zülle (hij
werd bij zijn schuiver richting
ravijn 'gered' door een boomtop)
en Bruyneel leiden opnieuw tot
discussies over de gevaren van
dergelijke passages. Vorig jaar
liet Fabio Casartelli het leven op
de Porte d'Aspet. Ooggetuige
Priem: „Valt Johan Bruyneel vijf
meter verder, dan was de ramp
niet te overzien geweest."
Vandaag trekken de renners van
af de- start over de Col d'Iseran.
De afdaling is razendsnel, en
overal gapen de afgronden. Bo
men om je aan vast te houden,
zijn er niet....
Spiel 77: 3 3 1 7 1 8 7.
Super 6: 1 0 7 O 9 5.
Belgische lotto: 2-13-20-25-30-31.
Reservegetal: 6.
Joker: 9 2 3 6 8 0 7.Sportprijsvra-
gen
1.16.23, 150. Arnould 1.16.43,
[151. Roscioli 1.17.15, 152. Bertotai
1.19.02, 153. Bouyer 1.22.19, 154.
l'Biasci 1.22.44, 155. Masdupuy
1.24.50, 156. Imanaka 1.27.15, 157.
en laatste Marie 1.33.05.
9,3 km 15,7 km 24 km 30,5 km
.Berzin (Rus)
2. Riis (Den)
3-01ano (Spa)
t Rominger (Zwi)
•j. Indurain (Spa)
11.50 26.30 44.52 51.33
12.11 26.44 45.08 52.28
12.06 27.03 45.39 52.38
12.10 27.02 45.44 52.54
12.13 27.10 45.35 52.54
Ullrich (Dui) 12.06 26.55 45.23 53.00
'•Luttenberger (Oos) 12.41 27.10 45.42 53.29
J-Boardman (GBr) 12.19 27.41 46.48 54.23
JflZülle(Zwi) 12.30 27.35 47.01 54.29
W.Bolts (Dui) 12.48 27.59 47.28 55.02
Johan Bruyneel klimt uit het ravijn. Rabo-topman Wijffels zou later hoogstpersoonlijk assistentie verlenen om de fiets van de renner
te bergen. foto cor vos
|1. Moneassin (Fra) 164, 2. Zabel
(Dui) 154, 3. Blijlevens (Ned) 121,
ÏBaldato (Ita) 115, 5. Traversom (Itaj
fill, 6. Minali (Ita) 80.
ll. Virenque 102, 2. Luttenberger 74,
3. Rominger 73, 4. Indurain 67, a
Riis 62, 6. Dufaux 59.
1. Ullrich 41.41.23, 2. Luttenberger
0.58, 3. Piepoli 8.16, 4. Gines 8.40, a-
Boogerd 15.57.
Zaterdag: 1. Mapei, 2. Telekom 0-66,
3. Festina 12.09, 4. Once
Rabo 16.28, 6. ZG Mobili 17.53.
Zondag: 1. Telekom 2.40.13, 2.
pei 1.38, 3. ONCE 5.07, 4. Festina
7.19, 5. Polti 8.55, 6. Gewiss 9.3»,
Rabo 9.49,12. TVM 11.49.
1. Telekom 125.09.26, 2. Mapei l1!!)
3. ONCE 17.06, 4. Festina 20.""' g
Rabo 21.31, 6. Roslotto 27.45,
TVM 41.17.
|®en Blijlevens kan niet
nen en zijn eerste con-
ie met een berg was za-
Over duwtjes, afzien
''verwinnen. Een sprinter
steile flanken van de
Door Celine Rutten
eerste heuvels van de Ar-
Werd hij het vorig jaar na
tappe-overwinning in Duin-
81 zonder moeite gelost. Za-
1.5l te Jeroen Blijlevens,
jetwen sprinter en veel te
deleme tegemoet. Zijn eer-
de Tour de France en
lis 61 categ°rie', zo zwaar
rnadigTs.ge8n Cijfertje V00r
jjd regent
staart van het pe-
hsmofL aan rii volgwa-
"tichth P ,egleic'ers zien hoe de
lep u-i ar„ ^uit renners verder-
jliw ,ge<traagt. Breekt het pe-
fant' r)an re0kt °ok deze rij,
lpl°egleidergaSt er meteen een
R rtSwagen mee naar vo-
IWetv. zemwagen is het sil-
|ö(p: Lena6611 tr0Urig rugëetie te
f%p rL iVa,n n was °P Bet
|%kni. afgestapt, omdat
kdewiw vercler wilde.
iSs tl. n Mar boven nog volop
8 de bew°°nde wereld gaat.
tobt een renner. Hij slingert, aar
zelt, slingert weer en staat dan
stil. Zenon Jaskula stapt af met
een zieke maag. In 1993 eindigde
hij nog als derde in Parijs, nadat
hij twee etappes had gewonnen.
Tussen een moestuintje en een
wei vol koeien voltrekt zich een
drama bijna zonder toeschou
wers.
Gelost
En een goede kilometer verderop
kan Jeroen Blijlevens niet meer
aan een groepje blijven plakken.
Hij is gelost.
Hij oogt heel eenzaam en zijn
tempo is onrustig: twee, drie pe
daalslagen. Dan gaat hij weer
voor lange tijd uit het zadel.
Hier helemaal in de staart van
het peloton proberen de sprin
ters, die twee, drie dagen geleden
altijd fier vooraan te vinden wa
ren, nu naar boven te kruipen. In
iedere haarspeldbocht kijkt Blij
levens achterom op zoek naar lot
genoten.
Hij blijft alleen.
Er is pas negen kilometer van de
Alpenreus bedwongen; het is nog
dertien kilometer naar de top.
Het gat voor zijn wiel wordt met
iedere pedaalslag groter. Ver
voor hem uit ontstaat een bus,
een groep van renners, voor wie
het hoogst bereikbare is voor de
tijdslimiet binnen te komen. Ze
sluiten dicht op elkaar aan en
sleuren zo elkaar naar boven.
De bus wordt steeds voller, maar
Jeroen kan hem niet halen.
Omdat lijden, vechten en afzien
nu eenmaal het mooiste is wat er
bestaat in deze sport, klappen de
omstanders extra hard voor deze
eenzamen. Een boer van enorme
afmetingen ziet Blijlevens in zijn
eenzame strijd aankomen, doet
een stap op de weg, zet zijn han
den tegen de billen van de renner
en geeft een zwiep. Het helpt tien
meter.
Jeroen Blijlevens lijdt.
Vanuit de volgauto praat de as
sistent-ploegleider Ad Wijnands
op hem in. Even pakt de coureur
de buitenspiegel, houdt hem tien
seconden vast en probeert het
dan weer alleen. Hij zit nu op 14
kilometer. Hier staan ook ner
gens Nederlanders; niemand is er
speciaal in geïntereseerd of hij
het zal halen. Ja toch, een Frans
jongetje begint opeens hard te
klappen en met een koeienbel te
zwaaien. Hij roept tegen zijn vra
gende vader: Blielevéns. Winnaar
Jeroen Blijlevens eenzaam op de Madeleine.
foto cor vos
van een etappe.
Maar toen was de weg vlak
geweest.
Ploffen
Het regent niet meer, er drijven
alleen plukken mist over de weg
en die mist maakt hem aangrij
pend: een kleine figuurtje, ietwat
wazig, helemaal alleen vechtend
tegen een weg die niet wil ophou
den te stijgen. Even heeft hij weer
steun van een duwtje, nu van een
man met een oranje petje op.
De manier waarop hij iedere keer
weer op zijn zadel belandt, ver
andert: vijf kilometer terug ging
hij nog gewoon zitten, nu is het
meer een zaak van ploffen. Als hij
kan, hangt hij even achter een
auto, maar die lost hem ook. Een
buitenspiegel is nog zijn enige
houvast, maar het is maar voor
even, want het is verboden.
Motoren met fotografen erop ra
ken geïnteresseerd. Ze rijden
voor hem, om het lijden in zijn
gezicht te pakken. Ze zakken af
naar achteren om de wanhoop in
zijn rug. De ogen van Blijlevens
kijken, maar ze zien niks meer.
Dan eindelijk is de top in zicht.
Ad Wijnands houdt nu niet meer
op met op hem in te praten.
En dan is hij er.
Hij heeft zijn eerste Alp geno
men. Hij krijgt een rood jasje
aangereikt, Wijnands geeft gas en
is verdwenen naar plekken in het
peloton waar hij harder nodig is.
Blijlevens duikt diep over het
stuur, vliegt met een vaart van
negentig kilometer de berg af en
heeft na een kwartier de bus te
pakken. We zien hem nog lang
gaan: een rood stipje, midden in
de reddende groep. Hij eindigt
twee colls verder op meer dan een
half uur achterstand, maar ruim
binnen de tijdslimiet en in het ge
zelschap van mannen met gouden
namen: Fabio Baldato, Andrei
Tsjmil, Maximilian Sciandri en
de Italiaanse wereldster Maurizio
Fondriest.
Later: 'Ja, ik heb het moeilijk ge
had op de Madeleine, maar ik heb
bewezen dat ik meer kan dan
sprinten. Ik weet zeker dat ik Pa
rijs ga halen.'
De verovering van de gele trui door
Wim van Est in 1951 en vooral zijn
miraculeuze val in datzelfde jaar
hebben ervoor gezorgd dat Neder
land in de ban van de Tour kwam.
Dat het zo gebleven is, was niet al
leen de verdienste van 'IJzeren Wil
lem' maar evenveel, zo niet sterker,
van zijn ploegleider Pellenaars en van
mede-coureurs als Faanhof, Nolten,
Van Breenen, Dekkers, Voorting,
maar eerst en vooral van Wout
Wagtmans.
Wout Wagtmans is
een unieke figuur
geweest, een man
aan wie de wieler
sport voor altijd
schatplichtig zal
zijn. Hij werd wel
eens de fietsende
clown genoemd, Door Frans Oudejans
maar zoals de ras-
echte down alleen
kan optreden wan
neer hij zijn acts serieus doordenkt
en de ernst erin verborgen zit, zo
wist Woutje heel goed wat hij deed.
Hij was meer dan een doldrieste
waaghals die op avontuur uitging
om te zien hoe het zou uitpakken.
Maar omdat hij zonniger leek dan
dorpsgenoot Van Est, had het de
schijn alsof het allemaal spontaan
opkwam. Overigens speelde Pellen
aars de twee graag en nogal eens
met succes tegen elkaar uit om ze
tot prestaties te prikkelen
Het is ondenkbaar een erelijst als die
van Wagtmans op te bouwen die ge
baseerd is op toevalstreffers Wan
neer dit ergens is aangetoond, dan
wel in de Tour de France. In 1950,
net prof geworden, werd hij voor het
eerst geselecteerd Hij was toen nog
20 jaar en veel te jong en onervaren
Het liep dan ook uit op een fiasco.
Hoewel hij er het volgende jaar weer
bij was, zou het even duren eer er
echt sprake was van de toprenner
die een legende werd. In 1952 ging
het al behoorlijk, maar pas in de Tour
van een jaar later schaarde hij zich
definitief bij de allerbesten. Onder
weg won hij twee ritten, een keer
met behulp van Gerrit Voorting, en
hij eindigde op de vijfde plaats, de
beste prestatie van een Nederlander
tot dan.
Voor Nederland was 1954 een be
langrijk jaar: de Tour startte in Am
sterdam. Wout Wagtmans gaf recht
aan de verkregen eer door de eerste
rit te winnen. Nog sterker: hij vero
verde op die ma
nier meteen het
geel en hij hield
de trui drie dagen
aan. Zo zetten
succesvolle Tour
jaren zich voort.
Ook buiten de
Tour boekte
'/7F/I/ Wout Wagtmans
goede resultaten.
Overwinningen
in de Ronde van Romandië, de Ron
de van de Vier Kantons, in Giro-rit
ten en reeksen ereplaatsen bewezen
zijn kwaliteit. In latere jaren behoor
de hij als stayer tot de wereldtop.
In negen Tours won Wout Wagt
mans alles bij elkaar vier ritten. Hij
staakte vijf keer voortijdig de strijd,
maar droeg twaalf keer de gele trui
en zeker zoveel dagen de groene
trui. Zijn beste jaar was 1956, toen
hij, tot enkele dagen voor de finish,
zicht had op de eindzege. Toen volg
de een verschrikkelijke inzinking,
nog wel in de Alpen. De renner stap
te af, wilde opgeven, dook uitgeput
in een voerbak voor koeien, maar
werd ontdekt door ploegmaat Daan
de Groot, die hem overhaalde weer
op te stappen. De man die de eerste
Nederlandse Tour-winnaar had kun
nen zijn, eindigde tenslotte als zes
de. Twee jaar geleden, slechts 64
jaar oud, overleed Wout Wagtmans.
Hij mag worden herdacht als een der
allerbesten, want dat was hij.
Wout Wagtmans (midden), Sjefke Janssen (links) en Henk de
Hoog wachten op de start van een Tour-etappe.
Journalisten gieren als Indu
rain om negen minuten voor
half vijf over de streep in Val
d'Isère komt.
Een kind wordt volledig onder
de voet gelopen in de spurt om
de eerste woorden. Michael
Boogerd, wat eerder binnen,
ziet het en begint te schelden.
Niemand reageert: er is alleen
maar Indurain.
Op het moment dat het duide
lijk is geworden dat het tijd
perk van zijn moeiteloze al
leenheerschappij voorbij is, is
hij de enige die kalm blijft.
Vanaf de voorbank van een
luxe busje beantwoordt hij een
half uur lang vriendelijk de een
of twee vragen, die steeds maar
weer opnieuw door steeds weer
andere journalisten worden ge
steld. Soms lacht hij vriende
lijk.
Hij eet onophoudelijk biscuit
jes.
Als alle journalisten naar be
hoefte zijn bediend, gaat het
raampje dicht en onmiddellijk
weer open: hij maakt zich zor
gen over een tochtstrip die niet
meer helemaal op zijn plaats
zit. Pas als dit detonerende de
tail in zijn streven naar perfec
tie naar bevrediging is gere
geld, wordt het raampje echt
gesloten. Nu heeft hij alle aan
dacht voor iemand naast hem,
met wie hij uitslagen door
neemt van verreden ritten, ter
wijl buiten een menigte op de
ruiten staat te bonzen, came
ra's flitsen en mensen blijven
gapen.
Achter mij zegt iemand: 'Heb
ben we vijf jaar lang gehoopt
dat die absolute kampioen zou
breken; nu gebeurt het en nou
zijn we allemaal aangeslagen.'
Het blijft lang stil.
Val d'Isère (anp) - Chris Boardman had zaterdag weinig reden
tot lachen. Eerst verdwenen in de zevende etappe van Cham-
béry naar Les Arcs 1700 alle illusies op een goede eindklasse
ring. Vervolgens ontdekte de Engelsman bij aankomst op zijn
kamer van Hotel du Golf in Les Arcs dat zijn portefeuille, hor
loge en trouwring waren gestolen.
Boardman eindigde zaterdag op
bijna een half uur van winnaar
Luc Leblanc. De tijdrijder sprak
van de vreselijkste dag uit zijn
loopbaan. Op de Col de la Made
leine klom hij nog gemakkelijk
met de eerste groep achter de
koplopers. Op de Roselend kreeg
de olympische kampioen achter
volging echter een hongeraanval
en klapte in elkaar. Het belang
rijkste doel van Boardman in de
83e Tour is nu Parijs bereiken. In
de voorgaande twee jaren mis
lukte dat streven. In 1994 stapte
hij in de elfde etappe af, nadat hij
de proloog in Lille in een record
tijd had gewonnen. Verleden jaar
was zijn Tour in de proloog al
voorbij. De Engelsman nam op
het spekgladde circuit te veel ri
sico's, kwam ten val en belandde
met een gebroken sleutelbeen in
het ziekenhuis. „Dit jaar wil ik
wel in Parijs aankomen, dat is het
doel dat me in de Tour houdt."
Zondag herstelde hij zich redelijk
en finishte in de klimtijdrit als
achtste op 2.30 van Berzin.
(ADVERTENTIE)
L11ÜU1
Nu voor 6,95 bij boekhandel en kiosk
