Vrij
Carrière Japanse kinderen
begint in de peutertij d
Japanse tieners
zitten behoorlijk
in de knel
Andere
houdt fa
Beijing ontdekt
het nachtleven
Bestuur p(
Foutje,
bedankt
DE STEMinnBUITENLANDMAANDAG 1 JILI 1996
Van onze verslaggever
Middelburg - Het dageli
Zeeuws politiecollege bui
welke taken in de toekon
vrijwillige politie.
Volgens de plaatsvervanger
korpsbeheerder van de Zeeuw
politie, burgemeester J. van d
Doef van Vlissingen, spreekt b
dagelijks bestuur in novemb
tijdens een tweedaagse bijee
komst over de financiële perik
len waarin het Zeeuwse politi
korps zich bevindt. Zoals beker
staat de politie in verband n
oplopende tekorten momentf
onder curatele van het ministei
van Binnenlandse Zaken.
Het bestuur wil tijdens de twe
daagse bijeenkomst ook kritis
kijken naar het instituut van
vrijwillige politie. Gekek
wordt of de huidige aantall
realistisch, nodig en te financi
ren zijn.
Gebleken is overigens wel dat
grote behoefte is om het fen
meen vrijwillige politie overei
te houden. De geringere vergo
ding heeft het enthousiasme
er deel van uit te maken ook n
getemperd. Maar, zo is de rr
ning van waarnemend korpsl
heerder Van der Doef, 'we mc
Van onze correspondente
Hulst - Hulst is onder mee
imposante bouwwerk dat
wordt. Maar er is nog een ai
grote 'broer' weieens op de
daarom niet minder aan res
vormde kerk.
De fancy fair die zaterdag ten 1
te van deze kerk gehouden we
is ondanks het slechte weer i
succes geworden. Het was do
lopend druk en de tweedehani
spulletjes en eigengemaakte s
raden werden goed verkocht. C
kocht een aantal mensen syml
lisch leien. Zij kregen in ruil v
een geschonken bedrag een de
name-certificaat. De totale
brengst van de fancy fair
draagt tweeduizend gulden.
„Het is de eerste keer dat we
fancy fair houden, maar we d
ken nu al aan een jaarlijks ten
kerend evenement. Het ond
houd aan de kerk kost veel g
en een fancy fair is een prett
manier om de bevolking atten
maken op het feit dat er in Hl
nog een kerkgebouw is dat no
gerestaureerd moet worde
vertelt een vrijwilligster.
De noord-west gevel is reeds v
60.000 gulden gerestauref
Middelburg - Een 64-jarig
man uit Nieuwerkerk mek
de zich het afgelopen week
end bij de politie omdat zij
auto gestolen was.
De meldkamers in Midde
burg, Rotterdam en Brabai
werden ingeseind om uit t
kijken naar de wagen. Tie
minuten later meldde de ma
zich weer bij de politie m<
de mededeling dat zijn aut
terecht was. De aangifl
bleek een 'foutje'.
De man was namelijk eerde
met zijn auto hals over c
kop naar een winkel in zij
woonplaats gereden. Hij ha
nogal haast. Eenmaal wee
buiten zag hij een fiets staai
De man was in de veronde:
stelling dat het zijn eigen ri
wiel betrof, sprong erop e
reed er mee naar huis.
Eenmaal thuis constateert
de man dat zijn auto ni
meer voor de deur stond
trok daaruit de conclusie d;
die gestolen was. Een tel
foontje van de winkelt
bracht uitkomst.
Van onze verslaggever
Middelburg - Het Zeeuv
provinciebestuur geeft abs
lute voorrang aan het ontwil
kelen van de Axelse Vlakte.
Dat project staat bovenaan de j
van de zes grootste infrastruct'
rele werken die momenteel op i
rol staan in Zeeland, de aanl
van de Westerschelde-tunn
'What is the missing letter: S M T T F S'.
Kunt u bovenstaande vraag beantwoorden?
Vijfjarige Japanse kindertjes hebben er ook
hun hoofd over gebroken. Want dit was een
van de vragen voor het toelatingsexamen van
een prestigieuze lagere school (Kaia Yo-
chisha) in Tokyo. Werken aan de toekomst
begint in Japan al op jonge leeftijd, niet al
leen toelatingsexamens voor universiteiten of
middelbare scholen beheersen het leven van
de Japanse jeugd. Ook lagere en kleuterscho
len doen aan toelatingsexamens.
foto archief de stem
schoolkleding, schriften, school
reisjes en dergelijke moet nog
7.500 worden bijbetaald. En deze
kosten nemen alleen maar toe
naarmate het kind op de Keio-
ladder voortschrijdt.
Takeo maakt lange dagen. Van
half negen tot half drie is hij op
een peuterschool. Spelenderwijs
leert hij van alles op te slaan in
zijn kleine hoofdje. Hij kan al
veertien insecten benoemen, een
voudige karakters lezen ien
schrijven en voor geheugenspel
letjes draait hij zijn hand niet
om. Zijn ritmiek is iets trager
dan zijn klasgenoot
jes, maar zingen kan
hij als de beste.
De lerares houdt al
dit soort dingen
nauwkeurig bij en
eens per week be
spreekt ze haar ob
servaties met moeder
Yuriko. Als hij een
beetje te zenuwachtig is geweest
- dat wordt gemeten aan de mate
waarin hij wild rondrent of met
zijn oogjes draait - mag Takeo
van een ontspannen weekendje
genieten.
Maar meestal is dat niet het ge
val en dat is maar goed ook, want
na de peuterschool staat zijn
moeder klaar om hem mee te ne
men naar pianoles, zwemles of
calligrafie. Moeder Yuriko: „Ik
spoor hem nu extra aan om zijn
best te doen, want als hij op de
Keio lager school wordt toegela
ten, is hij waarschijnlijk voor de
rest van zijn schooljeugd af van
de examenhel."
Dagtaak
Moeder Yuriko zelf heeft een
complete dagtaak aan de opvoe
ding van haar jongeling. Nadat
ze hem naar school heeft ge
bracht, bereidt ze leerspelletjes
voor die ;e onderweg naar huis
kunnen dien. Ze leest zich suf
aan pedafogische boeken met
tips om e)n kind superslim te
maken en ritussen peilt ze de in
spanningenvan andere moeders.
Terecht hert de Japanse moeder
vaak Kyoiki Mama, opleidings
moeder, want scholing van haar
kroost is gén sinecure. Moeder
Yuriko: „Ikheb wel medelijden
met Takeo, Smaar het moet nu
eenmaal voojzijn toekomst." Ta
keo slaapt qiderweg naar huis
op de achterbank dromend van
duizenden iniectjes in red, yel
low en blue.
Door John Leicester (ap)
Beijing - De ingang ligt verscholen in een schmmig steeg
je, achter een hoop gebroken bakstenen en en dikke rij
fietsen. Achter een knoestige houten deur verpoost de
bloem der natie in een vette sigarettendamp en onder het
geschetter van popmuziek.
Dit is cafe Jazz-Ya, een van de
vele cafés en clubs die nu voor
nachtelijk vertier zorgen in een
stad die voorheen bij zonson
dergang in een diepe rust werd
gedompeld. Inwoners van Beij
ing nemen nog steeds afscheid
van elkaar met het advies: „Doe
het rustig aan", maar in de cafés
en discotheken is het nieuwe
hectische leven duidelijk zicht
baar. Het waak-slaapritme van
Beijing wordt niet langer be
paald door de zon. De disco's,
cafés, eettenten met westers
voedsel en bioscopen met Hol-
lywoodfilms zijn een felle con
currentiestrijd aangegaan met
de nachtrust van de Beijingers.
De nieuwe horecazaken, met
hun buitenlandse namen, cap
puccino's en trendy interieurs,
lijken zich deels te richten op
het toenemende aantal buiten
landers dat zich met de opening
van de economie in Beijing ves
tigt. Maar de avond- en nacht
gelegenheden trekken ook een
hele generatie jonge Chinezen
die zich overgeeft aan 'zhao le',
vertier zoeken.
De autoriteiten hebben tot dus
ver niets ondernomen tegen de
ze 'holen van westerse genot
zucht', waarschijnlijk omdat de
meeste zaken in de diplomaten
wijk liggen en hun prijzen de
meeste gewone Chinezen af
schrikken. Een biertje kost er
zo'n 20 yuan (ruim 4 gulden).
Een inwoner van Beijing met
een gemiddeld maandinkomen
van 400 yuan zou zijn loon er
met een paar rondjes doorheen
kunnen (kaaien. Twee jaar gele
den gelastte de politie de slui
ting van een groot café op 3
juni, de dag waarop wordt her
dacht dat het Chinese leger in
1989 het studentenprotest op
het plein voor de Hemelse Vrede
bloedig onderdrukte. Vorig jaar
moest hetzelfde café op deze ge
voelig liggende datum ook slui
ten om eventuele onrust te voor
komen. Verder worden de cafés
grotendeels met rust gelaten,
hetgeen heeft geleid tot geruch
ten over politiefunctionarissen
die door cafébazenzouden zijn
omgekocht.
In de diplomatenwik in Oost-
Beijing zijn het afgilopen half
jaar zeker een twadftal cafés
geopend. Volgens de 32-jarige
Brian McClain, een 32-jarige
grafisch vormgever uit New
York, vinden er in de sad zo re
gelmatig openinjsfeestjes
plaats dat je bijna iedtre week
wel ergens gratis kan kinken.
„De veranderingen bijtouden",
dat is de grootste utdaging
waarvoor McClain zich in de
Chinese hoofdstad gestéd ziet.
McClain is ook beroepshdve bij
het uitgaansleven betnkken.
Hij kwam vorig jaar naai Beij
ing om het Engelstalige, weke
lijks verschijnende uitdans-
blad 'Beijing Scene' vorm e ge
ven dat in januari 1995 werd
opgezet door een andere New
Yorker, Scott Savitt.
De eveneens 32-jarige Srvitt
zegt dat de meeste etablr.se-
menten niet zoveel verschilen
van die in andere steden, miar
dat ze niettemin uniek zijn ve-
gens het schrille contrast dat ze
vormen met de soberheid van
het Chinese communisme. Vol
gens Savitt voel je aan de ene
kant de onderdrukking in Chi
na, maar heb je tegelijkertijd
het idee dat 'alles kan'.
Vijf jaar geleden betekende uit
gaan in Beijing voor de buiten
landse toerist vaak 'thuisblij
ven' in het hotel, om een paar
obligate dansbewegingen te
maken inide oubollige hoteldis
co. Een nieer ingeburgerde bui
tenlander kon naar de ons-
kent-ons-jeestjes waar alleen
buitenlanders kwamen. Pop
concerten waren verboden, of
konden sleïhts onder streng po
litietoezicht worden gehouden.
Tien jaar gdeden was er vrijwel
geen uitgaansleven in Beijing.
„Je zorgde voor je eigen ver
tier", zegt Slvitt, ie sinds 1982
af en aan inde Chinese hoofd
stad heeft giwoond. „Het was
allemaal zeeirustig en ontspan
nen, nu is Bdjing alles behalve
dat."
Door Carolien van Tilburg
Tokyo - Je kunt gerust zeggen
dat de scholing van Japanse kin
deren op steeds jongere leeftijd
begint. Was vroeger het kind tot
vier jaar een kleine god in huis
met recht op alle vrijheid en
voorzien van onbeperkte liefde
en aandacht, tegenwoordig lijkt
van dat privilege weinig over.
Ian Buruma - een Japankenner
bij uitstek - schreef ooit dat geen
sterfelijk mens zo dicht bij de
goddelijkheid komt als een Ja
pans kind, maar een rondgang
langs peuter(speel)scholen zet
vraagtekens bij dat heerlijke be
staan.
Op het peuterschooltje 'Little
Prince' volgen de kinderen En
gelse les. Masahiro (3) zegt ver
veeld de kleuren na die hij zo
juist met wilde halen op het pa
pier heeft getekend 'Yellow,
blue, red...'. Zo gauw de lerares
even niet oplet, rent hij naar de
knuffelberen in de hoek van het
lokaaltje. Erg veel zin heeft hij
vandaag niet, maar met zijn lie-
velingsbeer onder de arm zegt hij
weer drammerig een paar minu
ten de lerares na.
De tweejarige Kimiko kan nog
maar nauwelijks iets in haar ei
gen taal zeggen, maar de lerares
doet er alles aan om haar toch
minstens I am Kimiko bij te
brengen.
De ouders betalen grif voor een
native speaker en vooral iemand
met een Amerikaans accent doet
het goed als docent. De Brabant
se Wendy Kappen kan met haar
LA-accent - overgehouden aan
een au pair-tijd in Amerika -
overigens makkelijk voor een
Amerikaanse doorgaan.
Kappen rent energiek door het
klasje en neemt haar taak serieus
op al betwijfelt ze of de kinderen
er veel van onthouden: „Ik vind
De Japanse cultuur is sterk competitiegericht. Ook
bestaat er een wedstrijd karakter-schrijven. Daaraan
doen elk jaar vele duizenden kinderen mee.
foto archief de stem
het eigenlijk een beet
je zielig, want wat
heeft het kind aan En
gels als hij nog maar
nauwelijks kan com
municeren. De ouders
dwepen er in ieder ge
val mee bij him ken
nissen."
Onvermoeibaar pro
beert Kappen de aan
dacht er bij haar leer-
lingetjes bij te houden.
Het geven van Engelse
les vergt echter meer
dan pedagogische
kwaliteiten. „Soms zit
ik met acht peuters in
een klas", zegt ze, „en
ben dan soms de een
na de andere luier aan
het verschonen."
Enthousiast
Door Carolien van Tilburg
Tokyo - Yumiko (16) is al drie
maanden niet meer naar school
geweest en wat haar ouders ook
zeggen, ze is vastbesloten er geen
stap meer te zetten. „Ik ben al
twee keer van school veranderd
en telkens hebben ze het op mij
gemunt. Sinds de verhuizing
naar deze stad word ik gepest
met mijn vreemde accent. Nie
mand wil met me praten, ze zeg
gen dat ik stink en ik word tel
kens weer geslagen", zegt Yumi
ko geïrriteerd.
Ze zit voor de tv naar een Japan
se soap te kijken. „Ik ga wel bij
McDonald's werken of zo, maar
naar school? Nooit meer." Yumi
ko is niet de enige die om deze re
den spijbelt van school. Van de
ruim 50.000 middelbare scholie
ren die weigeren naar school te
gaan, is het overgrote deel
slachtoffer van ijime - systema
tisch treiteren.
Pesterijen
Pesterijen komen overal ter we
reld voor, maar in Japan nemen
ze extreme vormen aan. In het
begin van de jaren tachtig dook
het probleem van ijimi op in de
Japanse pers. Op middelbare
scholen bleek het er keihard aan
toe te gaan. Van psychologische
oorlogsvoering, zoals het syste
matisch mijden van een leerling
door de hele klas, vernederingen
en afpersingen, tot fysieke daden
als groepsaframmelingen.
Sindsdien is er een oeverloze dis
cussie over wie verantwoordelijk
moet worden gesteld voor deze
extreme vormen van mishande
lingen. Het is moeilijk om de om
vang van pesterijen te schatten.
In een onderzoek in 1995 onder
duizend jongeren, antwoordde
36 procent dat er ernstige peste
rijen op hun school voorkwamen.
Ruim veertig procent gaf aan dat
het pesten alleen maar toenam
op hun school.
Onderwijssysteem
Als grote schuldige wordt meest
al de hoge druk in het onderwijs
systeem aangewezen. Met een
systeem, waar kinderen al vanaf
hun kleutertijd worden aangezet
tot feiten in hun hoofd te stam
pen en te concurreren met klas
genoten in de rat-race naar een
goede universiteit, zouden kin
deren een uitlaatklep nodig heb
ben: elkaar.
Naast het onderwijssysteem
staat ook het lerarencorps, dat
dergelijke pesterijen oogluikend
toestaat, onder vuur van kritiek.
Kinderen, die klagen over peste
rijen, krijgen vaak lik op stuk
van de leraar, die vindt dat de
leerling gehoorzaam moet zijn en
net zo doen als de rest van de
klas. Tekortschietende ouders,
die hun kinderen onvoldoende
discipline en conformiteit bij
kunnen brengen, ontbreken niet
in de discussie.
De ouders hebben medelijden
met de kinderen, maar in plaats
van hun kinderen naar vrijere
scholen te sturen blijft confor
misme Japan op elk niveau be
heersen. Het is een soort wurg
greep. De kinderen moeten toch
mee in de mallemolen van het
onderwijssysteem en de hoge
verwachtingen van de ouders.
Het meest schrikbarend is dat
deze discussie al jaren gaande is,
maar zicht op enige verandering
is er niet.
De diverse partijen proberen el
kaar de zwartepiet toe te schui
ven als veroorzaker van het pro
bleem, maar een diepgaande
analyse van de opvoeding blijft
achterwege. Zolang Japanse kin
deren niet worden gestimuleerd
Spelenderwijs leren
kinderen de basis van
het Engels en de
ouders zijn laaiend en
thousiast. Moeder Is-
hikawa: „Ik heb nooit
goed Engels geleerd en
ik vind dat mijn kin
deren dat al van jongs
af aan moeten leren,
zo blijft het hen het
beste bij." Ishikawa's
dochter werd onlangs drie jaar.
Het lijkt een projectie van ouders
om hun kinderen in ieder geval te
geven wat ze zelf niet kunnen:
Engels spreken. Voor veel ouders
is echter de voorbereiding op een
goede lagere school van door
slaggevend belang.
Met een rigide hiërarchie in het
onderwijssysteem, waarbij een
aantal topuniversiteiten garant
staan voor een voortvarende car
rière, is er voor spelen weinig
tijd. Bekend zijn de lange avon
den, die middelbare scholieren
achter hun schoolboeken door-
Japanse kinderen worden door hun ouders sterk gestimuleerd zo jong mogelijk met onderwijs te beginnen.
brengen te voorbereiding van de
toelatingsexamens voor de uni
versiteiten, maar al op heel jonge
leeftijd staan kinderen bloot aan
de onderwijsterreur.
Omdat een goede lagere school
een opstap is voor een goede
middelbare school en tenslotte
tot een beroemde universiteit,
bereiden sommige moeders hun
kinderen een paar jaar voor op
het toelatingsexamen voor de la
gere school. Sommige lagere
scholen vereisen ook Engelse ba
siskennis, en stellen vragen zo
als: „What is the missing letter: S
M T T F S?". De ontbrekende
letter in het rijtje isde letter W
van Wednesday. S staat voor
Sunday, M voor Monday, T voor
Tuesday enzovoort. Je moet er
maar opkomen.
Spelenderwijs
Tegenwoordig zijn kinderen al
vanaf hun tweede levensjaar spe
lenderwijs 'druk bezig' met le
ren. Yuriko Yanagi (33) richt al
haar energie op zoon Takeo (4)
om hem op de lagere school van
Keio te krijgen. Keio is een pres
tigieuze particuliere lagere
school, die bij succesvol doorstu
deren toegang biedt tot de Keio
middelbare school en tenslotte
tot de Keio Univeristeit - één van
de top drie universiteiten in Ja
pan.
Deze zekerheid heeft ook zijn
prijs. Het eerste jaar op Keio la
gere schol wordt naast de in
schrijving van vierduizend gul
den ook een minimale donatie
van zestienduizend gulden ver
wacht.
Daarbovenop komen de school
kosten van ongeveer vijftiendui
zend gulden. Voor boeken,
zich uit te drukken en dat het
mogelijk is enigszins anders te
zijn dan de rest, zal het aantal in
tense pesterijen alleen maar toe
nemen.
Zelfmoord
Het aantal zelfmoorden onder
tieners neemt ondertussen
schrikbarend toe. Hun afscheids
brieven meldden overeenkom
stige verhalen van voortdurende
pesterijen en ontbrekende hulp
van de leerkrachten. In januari
van dit jaar bijvoorbeeld hing
Hidetake Osawa (15) zich op en
liet een briefje achter, waarin hij
schreef over de pesterijen. Een
paar klasgenoten sloegen hem en
eisten eerst zijn computerspelle
tje Super Famicon, daarna moest
hij geld afstaan, anders zouden
ze- zijn arm breken. Verder
schreef de jongen dat, als hij met
zijn leraar over ijime sprak, de
leraar alleen maar zei dat hij
'geen slechte dingen' moest zeg
gen. De brief besluit met: „Tot nu
toe heb ik meer dan 300.000 yen
(ƒ4.800) af moeten staan, maar
ik heb geen cent meer, dus ik
moet maar doodgaan."
Manga's
In Manga's, Japanse stripboeken,
duiken ook steeds meer verhalen
over ijime op. Manga is het meest
populaire leesvoer in Japan. Het
grootste tijdschrift, Shonen
Jump, publiceerde een greep uit
de vele ingezonden brieven naar
aanleiding van een strip over een
meisje dat werd gepest. Allemaal
schrijnende verhalen over
wreedheden op school. Op veel
begrip van de naaste omgeving
kunnen meisjes niet rekenen.
Een aantal meisjes schreef zelfs
dat hun ouders en leraren zeiden
dat jongens die hen sloegen
waarschijnlijk verliefd op hen
Deze dames hebben het gered, zij hebben een plaatsje weten te bemachtigen op de prestigieuze Rik-
kio Universiteit in Tokyo. Vele anderen, die niet zo goed met de gigantische examen- en prestatiedruk
kunnen omgaan, vallen buiten de boot. En plegen in het ergste geval zelfmoord. foto archief de stem
waren! Een anonieme fax bij een
radio-omroep met zelfmoordnei
gingen leidt nu in Japan tot een
media-hysterie.
Of het nu gaat om een misplaats
te grap of dat de noodkreet se
rieus is, de discussie over peste
rijen, het onderwijssysteem, de
concurrentie tussen tieners barst
dan weer in alle hevigheid los.
Japan erkent dat pesten een
groot maatschappelijk probleem
vormt, maar in een land waar
'ondergaan' als een schoon goed
wordt gezien in plaats van van je
af te bijten, heeft een oplossing
voor ijime nog een lange weg te
gaan.
