'Het is druk, echt ongelooflijk'
Doo
De Tour in Brabant tussen twee muren mensenlijven
kort
Bus vol travestieten dwars door Brabant
Flauwe koerslucht in
chique etablissement
1 TOUR'96 Mt
Erik Dekker geniet Verschrikkelijk' van doorkomst door woonplaats Gemert
Eenentwintig seconden
euforie in Vlijmen
Oranje versl
DE STEM
SPORT
19'
TOUR/96
Tourstart 98 in Dublin of Luik
Van der Meiden
'topscorer'
MAANDAG 1 JULI 1996 B4
Door Tilly van Uffelen
„Alléz, da's just Nederland hè."
Twee bonkige BRT-technici bekij
ken het extravagante gezelschap dat
voorbij paradeert. Waar de groep
van travestieten, she-boys, he-boys
en gewone lekkere jongens en mei
den zich ook bevindt, aandacht is er
direct. En daar is het Han van Waar
den, mede-eigenaar van de Danssa
lon, het homovriendelijke mega-
swingpaleis in Eindhoven, net om te
doen.
Vijfduizend gulden heeft deze Bossche
naar betaald om met een beschilderde
bus mee te rijden in de reclamacaravan.
In no-time staan cameraploegen uit
Frankrijk, Nederland, Duitsland en Ja
pan rond het kleurrijke gezelschap.
Voorop loopt Poemel. Groen gehaakt
rokje, knalgele schoenen met hak en een
pruik van rode haren. „Als die maar op
mijn hoofd blijft zitten," zegt 'ze' voor
dat ze in de Fiat 500 stapt.
De caravan vertrekt. Poemel rijdt voor
de bus uit. Als een heuse dragqueen
blijft ze zwaaien.
„Zorgen voor wilde verhalen," vat Paul
van Loon het pr-beleid van de dansge
legenheid samen. „Als je dan in de zaal
een spannende show hebt, komen de
mensen vanzelf."
Aan Kira uit Tilburg, Vincent in het ge
wone leven, is het zorgen voor wilde
verhalen wel besteed. Regelmatig gaat
het t-shirt omhoog en verschijnen haar
borsten. „Voor 4,95 gekocht bij een
feestwinkel, de BH kostte 6,95. Ik heb
de cups eruit geknipt, de borsten erin
gestikt enklaar."
Met één hand om haar borst en een uit-
gestokken trillende tong, lonkt ze naar
het enthousiaste publiek langs de weg.
Tot Nuenen gaat het goed. Daar haalt
de politie de bus eruit. Niet omdat het te
choquerend is, maar omdat de organi
satie vindt dat de grote voertuigen in de
karavaan te gevaarlijk zijn voor het pu
bliek. Buschauffeur Dirk van Honk uit
Eindhoven begrijpt het wel: „Af en toe
moest ik met zestig door zo'n dorp heen
om de gaten dicht te rijden. Als er dan
geen hekken zijn, ontstaan er gevaarlijk
situaties. Soms kneep ik mijn tenen bij
elkaar.
Han van Waarden is teleurgesteld. Zijn
jongens nemen in de rit terug naar Den
Bosch tijd om op adem te komen. Als
net voor de Tourstad blijkt dat de bus
nog éven de stad in mag, pakt Niki haar
beautycase. Spiegeltje eruit. Poeder
doos en kwast. Zorgvuldig wordt de
make-up weer bijgewerkt.
The show must go on.
Poemel wist de aandacht van de toe
schouwers wel te trekken. foto anp
Door John Graat
Gemert/Den Bosch - 'Ze zijn in Boekei!' roept een van de
duizenden die zich op de rondweg van Gemert hebben
verzameld. De man met het radiootje is John, de buurman
van Erik Dekker. In de vroege ochtend heeft hij enorme
dikke letters op het afsfalt gekalkt. 'H.U.P. D.E.K.K.E.R.'
staat er te lezen. 'Erik Dekker goes for more', meldt een
spandoek.
Dan stijgt de opwinding snel. Pe
tra Dekker haalt zoontje Keivin
alvast uit de kinderwagen. Tot
dat moment heeft de elf weken
oude baby als een roos geslapen,
niet gehinderd door het lawaai
van de reclamekaravaan. 'Daar
komen ze!Na het getoeter van de
motoren komt tussen de luid
klappende mensenmassa een ren
ner aangefietst, gestoken in het
oranje-witte tricot van de Rabo
bank.
Het is Erik Dekker! Hij mocht
van het peloton even vooruitrij-
den. Dekker knijpt in de remmen
en begroet zijn vrouw met een
ferme zoen. Dan krijgt zijn zoon
alle aandacht. Hij drukt het kind
tegen zijn met zweet bedekte
hoofd. „Het is druk, echt onge
looflijk," zegt hij dan, tegen de
rest van.de familie. „Maar ook
gevaarlijk."
Dan passeert het peloton. De
ploeggenoten van Dekker hebben
zich voorin verzameld en
zwaaien. Danny Nelissen glim
lacht om het tafereeltje aan de
straatkant. Als Erik Breukink,
als een toerist om zich heen kij
kend, de rijen heeft gesloten,
klikt Erik Dekker zijn schoenen
weer op de pedalen. „Nou, dag."
'Erik, succes hè!' Applaus, gejoel.
De wielrenner vervolgt zijn weg.
Ontberingen wachten hem de ko
mende weken.
Genieten
In Den Bosch komt Dekker in het
eerste groepje binnen. Enkele tel
len na Frederic Moncassin, vorig
jaar nog zijn ploegmakker. Dek
ker hijgt, slikt en vist een fluim
op. „Fantastisch," is zijn ant
woord op de vraag hoe hij de eer
ste etappe van de Tour de France
heeft ervaren. „Tot aan de finale
heb ik alleen maar zitten genie
ten. Al die mensen, overal. Echt
verschrikkelijk. Dit heb ik van
m'n leven nog niet meegemaakt.
Twee jaar geleden, toen de Tour
in Engeland startte, was het ook
druk. Maar dit slaat alles. Eind
hoven, zsejus, echt, ik weet niet
hoeveel mensen daar wonen. Ze
zeggen dat er in Den Bosch bij de
proloog 150.000 mensen waren,
nou, dan stonden er in Eindhoven
40 miljoen aan de kant."
Mensen komen om handtekenin
gen vragen, een slim kind krijgt
de bidon, een vrouw wil met hem
op de foto. Een enkeling legt even
een hand op zijn rug, complimen
ten beantwoordt hij..met een
vriendelijk knikje. In de Rietvel-
denweg is Erik Dekker een ster.
Ja, tijdens zijn triomftocht door
Brabant heeft hij wel even moe
ten denken aan de stille uurtjes
die hij doorbracht op de ruilver
kavelingswegen rondom Gemert,
midden in de winter, toen geen
mens aan wielrennen dacht.
'Hier doe je het voor', dacht de
zoon van een wasmachinemon
teur uit de Begoniastraat in
Hoogeveen, toen hij de massa's
zag. „Wij renners zeggen wel eens
tegen elkaar dat wielrennen in
Nederland niet leeft. Vandaag is
toch wel het tegendeel gebleken.
Als dadelijk de prestaties ook
weer terugkomen, is iedereen
meteen weer enthousiast."
Maar de massale publieke be
langstelling had ook schaduw-
Erik Dekker knuffelt zoonlief even in Gemert tijdens de eerste etappe.
kanten. „Het was link," zegt
Dekker die via het zendertje in
zijn oren van ploegleider Theo de
Rooy hoorde dat het in de finale
valpartijen regende.
„Het publiek maakte de wegen
soms zo smal. Dan zit je toch wel
stresserig op de fiets. Ik heb
daarom zoveel mogelijk vooraan
in het peloton gereden. Wij rijden
gewoon te weinig dit soort wed
strijd in Nederland. De mensen
beseffen niet goed hoe hard het
kan gaan."
Over de gevaren wil Erik Dekker
echter niet zeuren. Het halve mi
nuutje in Gemert, zijn woon
plaats sinds december '92, noemt
hij het hoogtepunt van de dag.
„Er werd zo rustig gereden. Ik
was zelfs vijfde in de tussensprint
in Boekei en daarna viel het met
een weer stil. Alle renners zaten
blijkbaar zo van het publiek te
's-Hertogenbosch - De eerste etappe
in de Tour de France, verreden tus
sen een sprekend horloge, een aard
bei van twee meter en een rijdende
camembert. Een ander uitzicht op
Brabant.
Van alle kanten komen metalen stem
men uit luidsprekers die allemaal het
eigenbelang dienen. Overal zijn van die
claxons die in Nederland verboden zijn.
Daarboven hangt de onrust van twee
helicopters.
Tussen een rijdend horloge van twee
meter hoogte, dat alsmaar roept dat
sommige zaken een kwestie van tijd zijn
en een aardbei van dezelfde afmetingen,
zijn fotograaf Mare Bolsius en ik al on
middellijk achter de Brabanthallen op
een verkeerde plaats in de karavaan te
recht gekomen.
Klem
Pers mag niet tussen de reclamewagens.
Maar langs de kanten staat één lange
sliert mensenlijven rijen dik op elkaar
gepropt, dus we zitten klem. Volgens de
verwachtingen zouden een kwart mil
joen mensen komen kijken. Maar het
blijken er een volle miljoen meer te zijn.
Als de karavaan in kruiptempo rijdt,
rolt de naam van de krant als een lange
golf door de rijen, want mensen schij
nen alle woorden die langskomen en die
ze herkennen, hardop uit te spreken.
Letterlijk iedereen zwaait.
Buiten de stad hebben we, na een ge
slaagde demarrage, het pratende horlo
ge kunnen lossen. Nu bewegen we ons
De drukte was enorm gisteren. Als je
je het wel vergeten.
tussen een zwijgende camembert en een
blik kastanjepuree, dat ook niks heeft te
melden. Het is daar dat die reclameka
ravaan op een verschrikkelijke manier
begint te scheuren en na een kwartiertje
worden al die blije enthousiastelingen
langs de kant verschrikkelijk bedrei-
met de auto dan ook nog eens vast komt te zitten in de reclame-karavaan, kun
foto anp
I
I
gend. Babies in buggies staan vooruit
geschoven op de weg; er zijn uitgesto
ken paraplu's, er zijn kinderen die van
de stoep afrollen. Het gaat zo hard dat
je niets anders meer ziet dan een bewe
gende muur in duizend kleuren die
roept, zwaait, lacht en iedere keer op
nieuw griezelig dichtbij komt.
Ik lach al lang niet meer terug.
We gieren een strobaal tegemoet. Het
lijkt mij een prachtige plaats om de reis
te beëindigen. Dan zegt Mare: „Nu star
ten de renners." De stilte die valt, is er
één van ellende, omdat ik in een totaal
verloren' begrip voor tijd dacht dat we
het meeste al gehad hadden. We zijn
nog niet verder dan vijftig kilometer,
hebben geen flauw idee waar we zijn en
nog minder hoe we er zijn gekomen.
Maar net op tijd is er onverwacht uit
zicht op gras en een koe en blijven de
wagens van hoofdsponsors Coca Cola
en Fiat aan de kop van de koers in een
mensenmassa steken.
Ziekenwagen
De Franse politie heeft ons ontdekt en
vermaand, maar op dat moment begint
het gescheur opnieuw. Er volgt opnieuw
een halt: een klein meisje is aangereden
door een reclamewagen, die nergens
meer te bekennen is. Als ze de zieken
wagen wordt ingedragen, is ze geheel
bedekt met een wit laken. Wanneer de
deur wordt gesloten, komt men in de
auto voor ons onder een zak macaroni
onmiddellijk in volle actie, vliegen de
petjes weer het publiek in en tien meter
verderop staat iedereen opnieuw te la
chen en te zwaaien. Een zee van handen
hangt weer bedelend in de lucht en he
ren, die er toch echt heel keurig uitzien,
zijn echt gelukkig met hun pas verwor
ven zonneklep van karton. Ergens waait
in een seconde een vage geur van friet
de auto in. Die levert het besef dat er
achter die massa toch nog meer bestaat.
Radio Tour de France laat weten dat er
een pers-auto in de reklamekaravaan
zit en sommeert verwijdering.
Als er al heel lang geen gaten meer in de
muur zijn gevallen, zijn we zonder het
gemerkt te hebben Helmond gepas
seerd, Mierlo, Geldrop en is Eindhoven
herkenbaar. Daar is aan de noordkant
onder de duizenden mensenlijven hele
maal geen asfalt meer te zien. Een agent
vraagt ons of we links de weg vrij willen
rijden. Samen met de aardbei aan de
rechterkant stomen we op.
Dan is er goddank de Bommelerwaard.
De heilige en diep gerespecteerde zon
dagsrust is een verkwikking.
f
Den Bosch - De start van de Ronde van Frankrijk in 1998 is in
Dublin of in Luik. Dat heeft Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc
zaterdag enkele uren voor het begin van 'La Grande Bouclé' in
Den Bosch bekend gemaakt. Volgend jaar begint de 84e editie in
Rouen. „Zowel Luik als Dublin heeft een offerte gedaan, een van
de twee wordt het," zei Leblanc zaterdag.
De keus van de Société du Tour de France om twee keer binnen
twee jaar de start in het buitenland te houden, heeft alles te ma
ken met het WK voetbal dat in 1998 in Frankrijk op het program
ma staat. „Wij beginnen op 11 juli, de dag vóór de finale. We zijn
bewust uitgeweken naar het buitenland, omdat politie en over
heid in die periode de handen vol hebben en de televisie ook in de
knel zou komen met het beschikbaar stellen van faciliteiten al
dus Leblanc. De ex-coureur deelde ook mee dat het plan in dé toe-
komst nationale wielerploegen te laten starten, definitief van de
baan is.
Eros Poli steekt met kop en schouder boven de rest van de ren
ners uit tijdens de 83e Ronde van Frankrijk. Met zijn 1,94 meter is
de Italiaan bijna veertig centimeter langer dan Chepe Gonzalez
de kleinste van het veld. Bij de Colombiaan gaf de meetlat 1,57
meter aan. De gewichtigste coureur is ook Poli met 88 kilogram
de lichtste is de Italiaan Leonardo Piepoli met 55 kilogram. De
gemiddelde lengte van het peloton is 1,78 meter, het doorsnee ge
wicht is 70,3 kilogram.
Niet 198 maar 197 renners vertrokken zaterdag voor de 83e
Tour de France. De Italiaan Roberto Conti meldde zich voor de
proloog af. Italië blijft echter met 61 renners het best vertegen
woordigd, Frankrijk is met 38 coureurs een goede tweede, gevolgd
door Spanje met 23. Nederland deelt met Duitsland de vijfde
plaats. Beide landen vaardigen tien pedaleurs af. België stuurde
er negen en Zwitserland acht. Negen naties hebben slechts één
hardfietser in de Tour, onder meer Japan, Tsjechië, Oezbekistan
en Venezuela.
Den Bosch (anp) - Miguel Indurain rijdt het immense podium
op in de tot een exclusief restaurant omgebouwde Brabant-hal.
De gérants in het wit - het woord ober is hier absoluut niet op
zijn plaats - vullen in de talrijke loges nog even snel de lege
champagnekoelers. Het moment suprème is voor de duizenden
gasten en een minderheid kaartjeskopers aangebroken.
foto van de meulenhof
genieten, ze vonden het wel best.
Daardoor kon ik in Gemert rustig
even afstappen." Voor Petra, en
de kleine Keivin. „Mooi toch?"
Waarna hij de bus in stapte, op
weg naar een warme douche, de
masseur en een groot bord rijst
met kip.
Het Spaanse wielermonument
glimlacht even hartelijk naar een
klein meisje met opengesperde
ogen naast het schavot. Hij kijkt
niet naar de comfortabel en in elk
geval droog zittende invités. De
belangrijkste man van het Tour
circus komt om te trappen, de
rest om zich aan hem te vergapen
en hem op zijn Pinarello-fiets te
vereeuwigen.
Dat duizenden ogen hem in de
minuut tot het startschot uitkle
den, ontgaat de kalme favoriet
volledig. Het feestvarken trapt
af, gejuich stijgt op. Een batterij
flitslampen begeleidt Indurain op
zijn weg naar buiten, waar eerder
de neergutsende regen voor enor
me lege plekken langs de route
heeft gezorgd.
Een kwart miljoen mensen zou er
op de been zijn, was de verwach
ting. Het is ongeveer de helft, de
horeca klaagt in de binnenstad,
warme dranken overheersen, de
bierpomp komt mondjesmaat in
beweging. In de duur verkochte
loges wordt wel goed geproost.
Een cateringbedrijf heeft er een
mega-opdracht aan overgehou
den. „Indurain gaat hier winnen.
Zeker nu het langzaam droog
wordt," voorspelt een kenner met
vlinderdas, halfvol glas in de
hand, tussen de hapjes door. Hij
is uitgenodigd en laat het zich
goed smaken. „Uitstekend ver
zorgd. Ik zit als één van de weini
gen droog en heb eten en drinken
bij de hand. Perfect."
Wijntje
Ruim elf minuten later verslikt
iemand zich in zijn wijntje, ge
zien de flinke hoestbui in een met
kaarslicht sfeervol gemaakt zit-
kuipje. Er valt een fles alcoho
lisch vocht van schrik uit zichzelf
om als Indurain nog geen vijftig
meter naast de hal uitbolt na de
streep. Indurain verliest van Alex
Zülle, een zucht van ongeloof
trekt door de hal. Niet eens een
top-drie klassering, zevende op
twaalf tellen. „Geen risico geno
men," weet iemand met een Ra-
bo-uitnodiging die zich een weg
zoekt in het doolhof van tribune
stellages in de hal.
Er lopen in en rond de Brabant
hallen in Den Bosch duizenden
mensen met een Rabo-batch. De
bank pakt uit rond de Tour-start.
Tweeduizend genodigden voor de
openingsceremonie, vijfduizend
op zaterdag tijdens de proloog,
enkele duizenden op zondag bij
de eerste echte etappe. Bij de fi
nish heeft het bedrijf een hele tri
bune voor zijn gasten neergezet.
De stellage biedt zaterdag gedu
rende de vier uur van het wed
strijdgedeelte een troosteloze
aanblik. De regen heeft nagenoeg
iedereen verjaagd. Een enkele
paraplu valt waar te nemen, tus
sen de die-hards een enkel Rabo-
petje.
De redder in nood van het Neder
landse wielrennen - de bank in
vesteert tien miljoen gulden in
een profploeg en een amateur-en
juniorenafdeling - heeft zich in
gespannen om er een volksfeest
van te maken. Via de lokale kan
toren zijn de kaarten afgezet.
Aan klanten, nauwelijks aan goe
de relaties uit het zakenleven.
„Platte sponsoring willen we
niet. Voor onze naamsbekend
heid en het onderhouden van re
laties hebben we de Tour niet no
dig. Het gaat ons om het imago.
Verbetering daarvan via de wie
lerploeg van Jan Raas en alles
wat daar omheen valt," verklaart
woordvoerder Frank van der
Meyden de enorme inspanning
van zijn werkgever, die een ge
drukte Tourwijzer met een op
lage van drie miljoen uitgaf.
„Aanvankelijk zouden er maar
één miljoen van komen. Dat
bleek te weinig, gezien de massa
le reactie. De Tour-start, waarde
Elfstedenkoorts niets bij is, is een
belangrijke impuls voor onze
doelstelling de populariteit van
de wielersport te bevorderen.
Wat echter niet wil zeggen dat we
als hoofdsponsor in Den Bosch
miljoenen hebben uitgegeven. De
kosten zijn nog geen miljoen ge
weest. We wilden geen idioterie
zoals rond het Nederlands elftal.
Dat hebben we aan de echte com
mercie overgelaten."
Tour-café
TVM vond poespas rond Bra
banthallen onnodig. De trouwste
Nederlandse wielersponsor,
meer dan tien jaar actief, zocht
afleiding in de binnenstad. VIP-
plaatsen aan start en finish pas
sen niet bij het bedrijf, ook niet
als zoals op zondag honderddui
zenden het parcours van de eerste
etappe omlijsten. TVM regelde
een heus Tour-café in de binnen
stad van Den Bosch. Op een klei
ne driehonderd meter van het
parcours.
„Wij zien het café als de ideale
verzamelplaats voor onze gasten,
zo'n 350 in totaal. Daar zitten
vervoerders bij en wat relaties.
Die willen we de koerslucht laten
opsnuiven. Langs de weg doe je
dat. In een onnatuurlijke ruimte
niet," zegt directeur en wielerfa
naat Ad Bos van TVM.
Het keurige applaus dat in
Brabant-hal steeds opklinkt bij
het vertrek van een onbekende
grootheid, geeft hem gelijk. Het
ziet er spectaculair uit, maar
sfeer heeft het niet. Wielrenners
houden niet van onnodige op
smuk. Die komen om te fietsen.
Het volk hoort langs de weg.
werd vooruit geschreeuwd. Een
ongelofelijke ervaring om zo door
Den Bosch te rijden. Al die men
sen, die weer en wind trotseren.
Zo hoort het," volgens Maarten
den Bakker.
Vlijmen - Vlijmen is een bijzonder dorp en dat is het. Burgemeester
Ben Straatsma, nooit te beroerd om hoog in te zetten, noemt het zelts
het kloppend wielerhart van Nederland. Want was het dorp niet de
bakermat van grote wielernamen als Piet Kuijs, Piet Libregts en diens
dochter Lieske, sinds een paar jaar beter bekend als mevrouw The
nissel Daarom hoefde het ook niemand te verbazen dat Vlijmen op
dag dat de Tour passeerde, één groot pretpark was.
Om 17.33 uur flitste het peloton in welgeteld 21 seconden voorbl
slechts voorafgegaan door Danny Nelissen, die even later in de klad
den zou worden gegrepen. En voor die 21 seconden vierde Vlijmen die
dag nou uren feest.
pESTEM
Otterdam (anp) - Peter Blan-
je uitgeroepen tot beste all-
Lnder van de World Volley
bal League 1996.
L <je spelverdeler van het Neder-
P „gse team voor de waardevol
le bijdrage aan het lucratieve
f.„mooi nog een douceurtje heeft
'Vegen, vermeldde de prijzen-
fr, njet. De aanvoerder van
lijs'
Oranje
had toen al wel met een
Botterdam (anp) - Het kan!
Daarvan was iedereen al
overtuigd, maar het moest
-eerst maar eens gebeuren.
Jje Nederlandse volleybal
lers versloegen Italië in een
belangrijke finale, die om
\q miljoen gulden in de
World League, met 3-2. Op
een ideaal moment, drie
weken voor aanvang van de
Olympische Spelen, en op
de best denkbare plaats:
voor eigen publiek in het
bijna volle, dolenthousiaste
sportpaleis Ahoy'.
t-
jfet' team van Joop Alberda, dat
de World League voor het eerst
db zijn naam schreef, bereikte in
de eindstrijd niet de top van zijn
mogelijkheden en liet niet conse
quent zijn allerbeste volleybal
zien. De tegenstander was er ook
naar. Nederland behaalde wel
het mooiste resultaat. En wellicht
even belangrijk: de ploeg was
niet afhankelijk van een of twee
uitblinkers.
Knock-out-specialist
Als Ron Zwerver niet langs het
Italiaanse blok kwam, slaagde
Guido Görtzen er wel in; als de
driemeteraanval (pipe) van
midspeler Bas van de Goor werd
gesmoord, bleek verdediging te
gen 'eerste-tempo-man' Henk-
Jan Held in het centrum onmoge
lijk. Als de nood aan de man
kwam, kon spelverdeler Peter
Blangé altijd terecht bij Olof van
der Meuten, rechts- of linksbui
ten, de puinruimer, de knock-
out-specialist.
Nederland deed het ogenschijn
lijk met zes man, de olympische
basis. Maar de invallers zijn op
wereldniveau van - onschatbare
waarde. Het valt alleen niet op,
omdat veel werk - het A-team
scherp houden bijvoorbeeld -
achter de coulissen gebeurt en
omdat de weinige speelminuten
die hen gegund zijn, zelden leiden
tot een opmerkelijk score.
Allemaal
Toch kwamen ze, op Brecht Ro
denburg na, allemaal in actie.
Misha Latuhihin loste Blangé
even af, Rob Grabert gaf Zwerver
of Görtzen enige broodnodige
rust. Mike van de Goor en Jan
Posthuma zijn altijd van nut ter
versterking van het blok. Richard
Schuil is alleen al van belang
voor zijn goede sprongservice,
bijvoorbeeld in de plaats van Bas
van de Goor, en als prikkelaar
van collega-Fries Van der Meu
len.
Die laatste functie bleef zaterdag
'geheim'. Van der Meulen ver
zaakte niet, ook niet op het cru-
ciaalste moment, ook al sloeg hij
eens uit of in het blok. Aan de
overzijde van het net slaagde al
leen Lorenzo Bernardi, de beste
volleyballer ter wereld, daarin.
Logisch dus dat Van der Meulen
ia de zenuwslopende tiebreakset
Nederland overeind hield, maar
alleen dankzij de goede passing,
de bijbehorende set-up en de
dreiging, die ervan de anderen
bleef uitgaan.
Berekening
Maar als solist gaf hij bij 21-20 de
doorslag met een knallende op
slag. De beslissende klap kwam
niet in een roes. Er schuilde ook
koele berekening in. „Gaat het
fout, dan sta je weer gelijk. Maar
onze side-out is goed. Dus ik
dacht: laat ik het maar proberen,
zo moeilijk en hard mogelijk ser
veren. Nee heb je, ja kun je krij
gen. Ik zie het wel," was de bijna
Rotterdam (anp) - Olof van der
Meulen was in de finale van de
World Volleybal League, in abso
lute getallen, de productiefste
speler. Hij ging in totaal 120 keer
de lucht in, met als resultaat 20
Punten en 25 side-outs (herove-
°ng van de opslag). Aan Italiaan-
?,e zl)de was Lorenzo Bernardi
topscorer' met 19+19 op 123 po-
pngen. Opvallend aan de Neder
landse cijfers is de spreiding over
ie vijf aanvallers van de basis-
Ei0?®; L>e invallers scoorden niet.
mft j? Held 10 punten 22 side-
"Ms, Gdrtzen 7+18, Zwerver 12+10,
pas van de Goor 10+15, Van der
fe?.en 2°+25, Blangé 1+2.
"Wie: Gardini 11+17, Meoni 1+0,
1+8, Totoli 1+1, Papi 2+3,
4+?Crl- 3' Bernardi 19+19, Zorzi
Giani 10+23, Bovolenta 2+8.
