'Over een paar jaar moeten we etappeplaats worden'
TOURÊ&6
'Over twee jaar is de strijd weer open'
Lance Armstrong wacht rustig%p het goede moment om de Tour te winnen
de eerste jaren van de Tour de
France kronkelden de
reservebanden als slangen
over de schouders van
de wielerhelden.
Versnellings- en remkabels
lagen nogal eens in de weg.
Tegenwoordig is er nauwelijks
een kabeltje zichtbaar.
Hans van Schaik voerde zes jaar strijd om Tour naar Den Bosch te halen
De Ronde van Zwitserland is
voor veel Tour-renners de laat
ste kans om zich in vorm te rij
den. Gespannen kopjes derhalve
bij veel coureurs. De Amerikaan
Lance Armstrong was daarente
gen een oase van rust en ont
De racefiets heeft zich de
afgelopen decennia in een Door Ad Pertijs
recordtempo ontwikkeld. In
DE STEM
spanning. Maar hij gunt zich
dan ook nog twee jaar om een
aanval te doen op het geel.
Belangrijkste
obstakels
Er is natuurlijk altijd wel iemand die zich sterk maakt voor een
etappeplaats van de Tour de France. Maar dat het vier dagen duren
de start- en finish-festijn in Den Bosch louter en alleen te danken is
aan de koppigheid en hartstocht van een man, is opmerkelijk.
SCHAKELEN
Door John Graat
Fietsmaterialenfabrikant Shimano heeft
een aantal jaren geleden een tamelijk re
volutionaire vinding op de markt ge
bracht: het geïntegreerde rem- en scha
kelmechanisme. Het schakelmechanisme
is hierbij aan de binnenkant van de rem
gemonteerd, zodat remmen en
schakelen vanuit dezelfde positie
van de hand mogelijk zijn. De
Italiaanse fabrikant Campagnolo
heeft na de introductie door Shi
mano een eigen variant hiervan
op de markt gebracht. Met de
duim kun je naar 'beneden' scha
kelen, met de wijsvinger 'om
hoog'.
Het geïntegreerde rem- en scha
kelmechanisme heeft als voordeel
dat de versnellingskabels niet
meer zichtbaar en dus minder
kwetsbaar zijn. Bovendien buigt de rem -
een uitstekend deel aan het stuur - bij een
eventuele valpartij mee naar binnen, zo
dat het mechanisme minder snel stuk
gaat.
Het systeem kost ongeveer 250 a 300 gul
den. Het heeft het (veel minder kostbare)
'kliksysteem' op het frame in het profes
sionele peloton grotendeels vervangen.
Het schakelmechanisme bovenop het
stuur - de zogenaamde gripshift-schake-
ling - heeft in de traditionele wielersport
geen opgang gevonden. Bij de ATB-sport
is dit wel handig. Daar hebben de renners
de handen praktisch altijd bovenop het
stuur en gaan schakelen en sturen in één
moeite door.
„Elke wielrenner vindt het geïntegreerde
rem- en schakelsysteem een goede uitvin
ding," zegt Erik Dekker.
„In het begin stonden nog wel een paar
mensen er huiverig tegenover. Vooral de
oudere mecaniciens hadden er last van.
Renners vonden het alleen maar mooi.
Schakelen en remmen gaan, zonder de
handen te verplaatsen, in een beweging.
Maar elk nieuw snufje moet in het we
reldje even het vertrouwen winnen."
Lance Armstrong (op deze foto aangemoedigd door ploegleider Hennie Kuiper): 'Om de Tour te winnen heb je een superteam nodig'.
in Atlanta treft hij een parcours dat nog min
der zwaar is dan van het door hem gewonnen
WK in 1993.
„Als ik de Tour had kunnen winnen, was die
voorgegaan. Je kunt nu hooguit zeggen dat
de olympische wegrace de belangrijkste dag
wordt van de tweede helft van mijn seizoen."
Hoe belangrijk is het wielrennen voor de
Amerikanen? „Het
heeft meer aanzien
dan sporten als hand
bal, maar wielrennen
haalt het natuurlijk
niet bij atletiek of
basketbal. Dat geldt
ook voor de waarde
van het goud. „Mi
chael Johnson wordt
miljonair, dat is dui
delijk. Voor een wiel
renner als ik hangt
veel af van je per
soonlijkheid. Het be
langrijkste is wat het
publiek en de bedrij
ven van je vinden.
Ben je een type dat
aanspreekt of populair is, dan valt er best
wel wat te verdienen."
Is hij populair in de States? „Ik weet het niet.
Ik ben er ook niet zo in geïnteresseerd. Som
migen vinden hun eigen populariteit zo be
langrijk, dat ze dingen gaan faken. Ik ben
echt en niet nagemaakt, dat garandeer ik je.
LANCE ARMSTRONG
Geboren: 18-9-1971 in Dallas
Woonplaats: Austin (Texas)
Profs sinds: 1992
Ploegen: Motorola
Totaal aantal zeges: 31
Zeges dit seizoen: 6
Belangrijkste zeges: wereldkampi
oen 1993, 2x Tour-etappe (1993 en
1995), Clasica Sebastian (1995), Waal
se Pijl (1995) en 2x eindzege Tour
Dupont.
Als de bedrijven me willen voor hun reclame
campagne, dan is dat mooi. Zo niet, even goe
de vrienden."
De drie belangrijkste deals die zijn manager
Bill Stapleton heeft afgesloten, zijn een apar
te overeenkomst met Motorola, eentje met
een speelgoedfabrikant en de derde met Ni
ke. „We vertellen ze er wel steeds bij dat ik
vanwege het wielren
nen heel vaak niet be
schikbaar ben. Al
thans niet in Amerika
vertoef."
Want dat is de heden
daagse Armstrong.
Een renner die via de
triatlon in de wieler
sport terecht kwam,
daarin snel furore
maakte en inmiddels
alom gerespecteerd
wordt vanwege zijn
karakter en talent.
Zoals door zijn ploeg
leider Hennie Kuiper.
„Hij spreekt recht uit
het hart. Daarnaast is
het een fijne vent. Lance heeft visie, is soms
iets te radicaal in zijn opvattingen, maar hij
weet waar hij heen wil."
Naar Parijs bijvoorbeeld, om daar 'eerdaags
met de gele trui op het vliegtuig richting Au
stin te stappen. Over twee jaar (Armstrong is
dan 26 jaar) denkt hij een eerste serieuze gooi
naar de overwinning van de Tour te kunnen
doen. „Voorlopig is Jndurain immers nog de
beste. Over twee jaar, als hij gestopt is, is de.-,.:
strijd weer wijd open. Er dient zich immers
nog geen nieuwe Indurain aan. Of het moet
Zülle worden."
Tot die tijd is er nog een hoop werk aan de
winkel. „Op vrijwel alle vlakken moet ik ver
beteren. Op het gebied van tijdrijden ben ik
het verst. Ik zit nu op 80 procent van mijn
maximum. In de bergen is dat iets minder
dan 50 procent. De korte klimmen gaan goed,
maar wanneer ik drie of vier van die grote
cols over moet, wordt het moeilijk. Ik ben
ook nog nooit met de grote jongens omhoog
gereden op die hellingen."
SUPERTEAM
Maar ook al zou hij klimmen als een berggeit
en tijdrijden als een TGV, dan nog is dat geen
garantie om de Tour te winnen, weet Arm
strong. „Je zult ook drie weken lang dag-in-
dag-uit binnen een etmaal moeten herstellen
van al die inspanningen. En dan is er uiter
aard nog de ploeg. Je hebt absoluut een su
perteam nodig. Als je geen goede ploeg hebt,
is alle inspanning voor niets. Een sterke
equipe houd je in de aanloop naar de cols uit
de problemen."
Wie over twee jaar de Tour kan winnen, mag
niet al te lang wachten met het opbouwen
van een sterk team. „Ik zal daar inderdaad
snel een begin mee moeten maken. Het kost
ook minsten zes of zeven miljoen dollar."
foto cor vos
De Kabobank-equipe van Jan Baas en Theo
dg Kooy lijkt een bruikbare optie. „Ik heb be
grepen dat Jan me wil hebben en omgekeerd
zou ik graag voor zo'n ploeg willen rijden.
Maar het is op dit moment niet aan mij om de
eerste stap te zetten."
Veel hangt af van de toekomstplannen van
zijn huidige teambaas Jim Ochowicz. Een
ding is echter duidelijk.
„Ik heb al eerder goede aanbiedingen gehad
van Europese ploegen, maar tot dusverre
koos ik voor een Amerikaans team. Ook al
verdiende ik bij Motorola minder dan ik el
ders had kunnen krijgen. Dat is nu afgelo
pen. Als ik ergens anders veel meer kan van
gen, ben ik weg."
Een eigen team, een gedeeld kopmanschap,
het maakt hem niet echt veel uit. „Ik heb er
geen moeite mee om dingen te delen. Dat doe
ik nu ook. Ik houd van hard werken en zo
lang het team daardoor wint, win ik ook. En
mezelf blijven, dat is ook heel belangrijk. Ik
wil niet worden als Jalabert. Die man is niet
alleen sportief enorm veranderd. Ook als
mens is hij niet meer de Laurent van vroeger.
Jalabert is arrogant geworden en hij scheldt
zijn ploegmaats voor rot. Bij het publiek
mag hij dan enorm populair zijn, binnen het
peloton en zelfs zijn eigen ploeg is hij dat ze
ker niet. Ik was vroeger een beetje zoals hij
nu is. In het begin schold ik ook op alles. Nu
weet ik dat je iedereen moet respecteren. Ze
doen immers allemaal hun best. Ieder op zijn
eigen manier."
DINSDAG 25 JUNI 1996
hebben we toch nog iets eruit gesleept."
Tot vijf maanden later, op 23 december de te
lefoon ging.
„Met Leblanc. Willen jullie nog?"
„Hoezo, willen jullie nog...."
„Willen jullie Grand Depart 1996 worden?"
Het is toen eventjes heel stil geweest op die
telefoonlijn.
GROTE VENT
Van Schaik kent geen officïele reden van de
Tourdirectie om voor Den Bosch te kiezen.
„Misschien heeft het echec van de Wereld
Ruiterspelen meegespeeld. Daarnaast had
Den Haag ook al de tegenvallende inkomsten
van de grote Mondriaantentoonstelling moe
ten verwerken en bovendien is het ook nog
een artikel-twaalf-gemeente: iedere kosten
post moet goedkeuring krijgen van GS. Fred
Racké heeft tot aan zijn recente dood nooit
iets anders gezegd dan: 'Wij hebben voor de
Tour bedankt'."
Uit een interne directievergadering in decem
ber 1994 heeft Van Schaik bij monde van de
directeur Organisatie, Agnes Pierret, gehoord
dat toen het afhaken van Den Haag op de
agenda stond, Leblanc zei: „Er komt ieder
jaaer een hele grote vent naar de Tour met een
hele grote snor, uit een kleine plaats in het
zuiden van het land. Trek dat dossier eens...."
Over de eer en roem die zo'n Grand Départ
moet bezorgen, zegt Van Schaik: „Die naams
bekendheid wordt pas echt bevestigd als Den
Bosch over een paar jaar de finishplaats
wordt van een etappe. Dus daar gaan we hier
na aan werken."
i Remmen en schakelen is voortaan
vanuit dezelfde positie van de hand mo
gelijk door het mechanisme aan de bin
nenkant van de rem.
foto ton van de meulenhof
Bij de start van de 60e Ronde
van Zwitserland doden
ploegleider Hennie Kuiper
en Lance Armstrong bij de
wagen van Motorola de tijd
met wat kijken en praatjes maken met passe
rende bekenden.
„Kijk, dat is Urs Freuler," wijst Kuiper zo
onopvallend mogelijk in de richting van de
voormalige Zwitserse sprinter, die er als pr-
man van een communicatie-firma nog altijd
even flitsend en verzorgd uitziet. Armstrong
trekt een gezicht van 'nooit van gehoord'.
Wanneer Kuiper enthousiast de erelijst van
de voormalige Post-coureur oplepelt, ver
schijnt er, achter de rug van de Twent, een
ondeugend lachje op Armstrongs gezicht. Die
Freuler interesseert hem immers echt niet.
Kuiper houdt echter vol. „Misschien moeten
we hem contracteren," besluit Armstrong
met pretoogjes de conversatie.
VERANDERD
Armstrong is nog altijd de Amerikaan met
een geringe kennis van de wielerhistorie,
maar toch is hij de afgelopen jaren veran
derd. Twee seizoenen geleden nog verkondig
de Armstrong dat hij een Amerikaan (rasech
te Texaan) is en dat zou blijven ook. Inmid
dels noemt hij zich de beoefenaar van een
Europese sport en laat hij zich leiden door de
kalender van het cyclisme. „Als Amerikaan
heb ik de Olympic Dream, als professional
binnen een Europese sport niet. Het wielren
nen heeft zoveel meer qoals dan de Spelen al
leen."
Het is volgens hem mede reden waarom hij zo
ontspannen oogt. „Wanneer je als wielrenner
een goed voorjaar achter de rug hebt, ben je
relaxed." Armstrong won de Waalse Pijl en
was heer en meester in de Dupont Tour. „Tot
dusverre was het een goed seizoen, deze ron
de van Zwitserland is niet zo belangrijk, de
komende Tour iets meer en pas daarna ko
men de Spelen. Ik mag dus ontspannen zijn
op dit moment."
24 Jaar is hij nu, de man die op 21-jarige leef
tijd wereldkampioen werd in Oslo. Arm
strong staat erom bekend dat hij kan toele
ven naar een bepaalde wedstrijd. Naar de
Olympische Spelen bijvoorbeeld. Hij lijkt
niet echt blij dat zijn naam nu al verbonden
wordt met de olympische wegwedstrijd. Het
is misschien daarom dat hij probeert zijn ei
gen kansen te relativeren.
„De favorietenrol wordt me opgedrongen.
Veel mensen denken: hij is Amerikaan, het is
in Amerika, het is een eendagswedstrijd en
alles bij elkaar opgeteld, zal hij daar dan ook
wel gaan winnen. Maar zo simpel ligt het
niet. Neem alleen maar het circuit. Dat is ze
ker niet perfect voor mij. Ik had liever het
parcours van de Waalse Pijl gehad."
In de Ardennen lust hij iedereen rauw, straks
De belangrijkste beklimmingen tijdens de
83e aflevering van de Ronde van Frank
rijk zijn:
Zevende etappe, Chambéry - Les Arcs: col
de la Madeleine (2000 m), Cormet de Rose-
lend (1968 m), beklimming naar Les Arcs
(1700 m).
Achtste etappe, Bourg-Saint Maurice -
Val d'Isére: beklimming naar Val d'Isère
(1810 m).
Negende etappe, Val d'Isère - Sestriere:
col d'Iseran (2770 m), col de Galibier (2640
col de Montgenèvre (1870), beklim
ming naar Sestrières (2030 m).
Tiende etappe, Turijn - Gap: col de Mont
genèvre (1870 m), col de la Sentinelle (981
m).
Dertiende etappe, Le Puy-en-Velay - Su-
Perbesse-Sancy: col des Fourches (970 m),
col de Toutée (996 m), beklimming van de
Superbesse (1275 m).
Zestiende etappe, Agen - Lourdes-Hauta-
cam: beklimming Hautaeam (1516 m).
Zeventiende etappe, Argelès-Gazost -
Pamplona: col d'Aubisque (1704 m), col de
Spudet (1540 m), Port de Larrau (1600 m),
cöte de Remendia 1040 m).
Achttiende etappe: Pamplona - Hendaye:
col d'Ispeguy (672 m), Puerto Otxonda
(802 m).
Door Celine Rutten
Hans van Schaik is communicatie-advi
seur Stadspromotie en meer dan zes
jaar geleden al droomde hij ervan de
Tour de France naar Den Bosch te halen. En
in die dromen zag hij de stad niet als een een
voudige etappeplaats fungeren, maar meer
als hoofdrolspeelster van Le Grand Départ.
In 1990 reisde hij, samen met een wethouder,
af naar een etappeplaats om in zijn beste
schoolfrans mijnheer Jean-Marie Leblanc de
voortreffelijke kwaliteiten van Bois Le Due te
schilderen. Leblanc was heel beleefd, keek
wat wazig en stuurde het tweetal weer naar
huis met de mededeling dat alleen verzoeken
van burgemeesters serieus werden genomen.
Na wat gesprekken in het stadhuis werd aan
die voorwaarde voldaan, maar alles was zo
vaag en leek zo onwaarschijnlijk, dat op het
stadhuis niemand de pogingen van Van
Schaik echt serieus nam. „Aan de ene kant
kreeg ik alle ruimte en ook wel vertrouwen,
aan de andere kant leunde dat toch een beet
je tegen de gedachte: 'Laat maar gaan, dat
redt-ie toch niet'."
Het jaar daarop reisde Van Schaik tijdens de
Tour opnieuw af naar Frankrijk in de hoop op
een goed gesprek met Leblanc. Hij trof hem
inderdaad, maar hij moest wel even opnieuw
uitleggen wie hij was en waarvoor hij kwam.
„Pas een jaar later herkende hij me. Maar ie
dere keer als ik over Den Bosch begon, krab-
beldde hij allerlei schetsjes van route-moge
lijkheden en altijd traceerde hij de stad er
gens heel ver buiten het papiertje."
„In 1993 ging ik voor de derde keer en op weg
naar Chalons, op een binnendoorweg bij
Bouillon moest ik ontzettend nodig plassen.
Stond ik in de berm naast een boom en daar
kreeg ik een inzinking, zo vreselijk, dat ik
nooit vermoed had dat zoiets bestond. Maar
goed, ik ben uiteindelijk toch doorgereden,
heb weer Leblanc ontmoet en weer was daar
die schets en weer zweefde het potlood van de
Tour-directeur ergens in de lucht."
In 1994 was Van Schaik in etappeplaats Clu-
ses. „En daar merkte ik dat we voor de eerste
keer serieus werden genomen. Leblanc zat
midden in een tv-interview, zag me en kwam
Hans van Schaik: een hele grote vent met een hele grote snor. foto van de meulenhof
eruit. Hij zei dat hij nu geen tijd had, maar
dat hij een afspraak voor de volgende ochtend
wilde maken. We waren met z'n drieën, twee
wethouders en ik. Op die ochtend kregen we
te horen dat hij niet over Le Grand Départ
wilde praten, maar wel over Den Bosch als
etappeplaats. Verdomme dacht ik. Nu hebben
we het dus van Den Haag verloren."
Want terwijl Van Schaik zijn strijd vanuit
Den Bosch voerde, was in Den Haag wijlen
Fred Racké als serieuze concurrent druk
doende.
Van Schaik: „Toen hebben we tegen elkaar
gezegd: nou, goed, het is jammer, maar dan
