TOUR, 96
'Ik heb alles afgestemd op de Tour'
Miguel Indurain hurikert naar een anoniem bestaan
r
BESTEM
FRAME-VORM
E3
De racefiets heeft zich de
afgelopen decennia in een
recordtempo ontwikkeld. In
de eerste jaren van de Tour de
France kronkelden de
reservebanden als slangen
over de schouders van de wie-
Ierhelden. Van tijdritfietsen
was geen sprake.
Nu gelden de wetten van de
aërodynamica.
Nederlandse
dragers van
gele trui
De wielermonumenten en persoonlijkheden Eddy Merckx, Jacques
Anquetil en Bernard Hinault dreigen voor eeuwig overvleugeld te
worden door een man zonder charisma. Miguel Indurain, een stille
Spanjaard die een bloedhekel heeft aan praten, wil voor de zesde
opeenvolgende keer de Tour de France winnen. Voor één keer wilde
hij wat meer kwijt dan 'si' en 'no'.
ONTSPANNEN
STEMPEL
TWAALFDE KEER
HARD
AANZET
BEGRAFENIS
Podium-kandidaat Bjarne Riis neemt de dingen zoals ze komen
Ook in Denemarken leeft de
Tour de France. Bjarne Riis is de
man die zijn land tijdens de
vorige Ronde van Frankrijk
wielergek maakte. Hij droeg
even de gele trui, net als zijn
landgenoot Rolf Sörensen in het
verleden, en beklom in Parijs als
eerste Deen het erepodium, na
winnaar Indurain en runner-up
Zülle. Riis doet met de steun van
zijn nieuwe ploeg (Telekom)
andermaal een gooi naar
de top-drie.
p JUNI 1996 E2
Ik begreep echter Wei
Pad was op mij. Hij Wa,
I vier keer tweede gewor
jen andere renner. Diebe
Thij wel zo zeker van zijn
1 zijn zak dacht te hebben
e hij mij nog niet."
dat Blijlevens een van de
lop de laatste tweehonderd
i wil dat niet tegenspreken
(misschien alleen Cipollini
rinters heb je echter in alle
|,Erik Zabel is een comple-
Ook op een lastiger par!
J uit de voeten. En net als
jijn kansen na de bergetap'.
I concurrenten al uit koers
Is vorig jaar één van hen
Ie sneren opleverde. „Maar
[an mijn leeftijd reden de
'beveel waren er al niet voor
Jt hij van zich af. „Ik ga ook
cberen zo lang mogelijk in
[Is ik nu al zeg dat ik voor de
m ik er zeker niet overheen,
ftgaat, houdt het echter op."
I in het Belgische Hoogstra.
jlevens is een sprinter pij
ler blijf bij je leest', is voor-
luk. „Want ik moet me con-
ik goed in ben, en dat zij;
van de etappekoersen. Di
hssiekers te winnen, zal mei
tomen." Toch moet hij toege-
f moeilijk is om geduldig te!
J steeds sterker en dan wil je
In hoever je staat." Zoals dit
Ikondigde een gooi te wille:
■pge in Gent-Wevelgem. Hij
j laatste kilometers en zijn
int Tom Steels (niet van dei
r) maakte het karwei wel
t al gedaan had in de Omloop!
vergelijking is dan snel ge-
hs: „Maar dat mag je niel
ólgens mij een betere coureui
|r een man ook voor de klas-
Ie Omloop Het Volk en Gent
hij maar één etappe gewon-
t niet weg dat Blijlevens in ds
assiekers wil winnen. „Het is!
ir een sprinter om je hele
af te stemmen. Ik merk nu al
rker word voor de klassiekers,
let uiteraard over wedstrijdei
gem en de Omloop Het Volk,
flaanderen zal altijd te zwaai
orig jaar kon ik Gent-Wevel-
|trijden, nu haakte ik pas in dl
iers af. Ik heb weer een stap
(laakt. Het is een kwestie va;
Wie weet lukt het volgent
EROEN BLIJLEVENS
-12—1971 in Rijen
Hoogstraten (B)
zeges: 24
zeges: Tour-etappe
Ikerken (1995) en Vuel-
doba-Sevilla.
:oen: 8
inde van Mallorca, Vier-
luinkerken 2x)en Ronde
ERIK ZABEL
jü 1970 in Oost—Berlijn
i Fröndenberg (D)
993
bkom, Deutsche Telekom,
il zeges: 34
a zeges: Parijs-Tours (1994) en
D u i nkerken-C ha rleroi en Pau-Bor-
s'zoen: 8
n, Hannover—Berlijn en etappes in
Catalaanse wielerweek 3x, Vier-
Duinkerken en Ronde van Luxem-
eer, die voorjaarsklassiekers.
s kant is er die twijfel: misse®
d jaar zoveel sterker dat ik de top
de finale kan volgen." L
oe Jalabert zich heeft ontwik®
och niet voor mogelijk. Of Joa
:r mij de Kelly van de jaren neg
ior had je ook nog Guido Bomte»'
sprinters die hun specialiteit
Ik denk dat voor ons allemaa
jeugd blijf je op een gegeven
eer voor in de massaspurts.
issasprints niet aan de gevaren
deen. „Afkloppen, maar ik ben m:
indsprint gevallen. De risico s
tel mee. Zolang iedereen zich
egels houdt De eersten over
Daarachter loert het gevaar-
onverantwoorde wijze pr°
eden in plaats van twaalfde.
<oed. Met de jongeren heb i -
Ie moeten het vak kunnen lere
ïdaan hebben." .^.t
aan denkt, is de geestelijke saw
m al vaak het gevoel dat ik
Soms ben ik blij dat er een gr
hoef ik die dag tenminste
t is puur geestelijke moenei ^,1
ben ik echter weer zo fit en
moet en zal ik winnen.
elijke prikkel kan ook van d
,s in het geval voor de door n -
njs-Tours in 1984. „Ik won
ppes in de Tour de 1' Avenir. Br
in te horen in de trant van: kum
mateurs. En zoiets moeten1zi,0tivï-
ie zeggen. Het was de ideale
:1e weken later Parijs-Tours
is
DINSDAG 25 JUNI 1996
tEen op maat gemaakt frame kost al
rap 10.000 gulden. Voor professionals
als Erik Dekker doet dat niet ter zake.
FOTO TON VAN DE MEULENHOF
Door John Graat
Tijdens de proloog van de Tour de France
zullen de coureurs door de straten in 's-
Hertogenbosch vooral op speciale 'tijdrit-
fietsen' rijden. De fiets waarmee Miguel
Indurain vorig jaar op de proppen kwam,
is vermaard. De vorm ervan rekent reso-
luut af met de zogenaamde 'diamantvorm'
die al meer dan honderd jaar wordt ge-
I bruikt.
Het gaat hierbij om een frame dat uit één
stuk bestaat, als het ware uit één mal ge-
I goten. Dergelijke fietsen zijn custom-ma
de', dat wil zeggen dat ze speciaal voor één
individuele renner helemaal op
maat zijn gemaakt. Dat kost dan j
alrap 10.000 gulden.
Voor de professionals doet dat
uiteraard niet ter zake. Zo'n fra
me heeft immers grote voorde
len. Het is helemaal vormgege
ven volgens de wetten van de aë
rodynamica, De voorkant van de
buizen, die dus in de wind komt,
vier keer zo smal als de zij
kant. Deze aërodynamica is zelfs
j doorgevoerd in het op maat gemaakte za
delpennetje, dat ook volgens de 1:4-ver
houding is gefabriceerd.
Een tweede voordeel is dat het hier een
composiet-frame betreft. Het bestaat voor
een groot deel uit carbonfiber, dat de fiets
vederlicht houdt. Het frame blijft beperkt
tot een gewicht van ongeveer anderhalve
n kilo, toch ettelijke kilootjes minder dan de
stalen frames van weleer, die in de bran
che nu smalend 'pisbakken' worden ge
noemd.
Het carbonfiber heeft ook invloed op de
hj-eigenschappen. De fiets is beresterk en
alle kracht wordt -door de compacte
vorm - meteen omgezet in snelheid. Bo
vendien geeft het carbonfiber de fiets een
soepel gevoel.
«Carbon schijnt stijver te zijn," zegt Erik
Dekker. „Vooral in de bochten van een af
daling voel je dat het materiaal flexibel is.
Je merkt dat er gewoon minder kracht
verloren gaat. En het gewicht scheelt.
Hoeveel? Wat is veel? Als het een kilome-
ter per uur scheelt bij de beklimming van
een col, vind ik dat veel. Andere mensen
zullen het misschien peanuts vinden.
Maar in de moderne wielersport telt elk
detail."
D Joop Zoetemelk
[4 WoutWagtmans
la PerrieKnetemann o
Wim van Est, Gerrit Voorting 4
l Jan Raas, Teun van Vliet,
Jelle Nijdam 3
Ab Geldermans, Jan Janssen,
Derben Karstens, Jacq Hanegraaf,
I ia van der Velde 2
I a ^agtmans, Henk Lubberding
Adrie van der Poel, ErikBreukink 1
'Wielrenner leeft in soort vacuüm'
Door Jan Seuren
Ongestoord ergens een terras
je pikken is er sinds vijf
Tourzeges niet meer bij.
Overal waar hij verschijnt,
wordt hij in een mum van
tijd omstuwd door handtekeningenjagers en
soms hysterische fans. Maar Miguel Indurain
blijft de beminnelijkheid zelve. Krabbelt
links en rechts op papiertjes die hem worden
toegestoken en lacht die mysterieuze lach,
waarmee hij de drukte om hem heen steevast
beschouwt.
Sinds de geboorte van zijn zoon Miguel jr. is
hij het liefst thuis in Olaz, zijn nieuwe woon
plaats vlakbij Pamplona, zijn geboortestad.
Of in zijn tweede huis in Benidorm, aan de
rand van een golfterrein, waar hij altijd in
stralend weer kan trainen.
„Wie weet wordt dit wel mijn laatste sei
zoen", onthult hij. „Als ik me geestelijk en li
chamelijk nog sterk voel, ga ik door. Zo niet,
dan stop ik eind 1996."
In het sjieke hotel Ponent Mar in Son Caliu,
aan een baai aan de rand van de Spaanse va
kantieplaats Palmanova, oogt Indurain op
merkelijk ontspannen. Hij is voor zijn doen
opmerkelijk spraakzaam, vertelt bijna filoso
fisch over zijn kijk op het leven.
Vooral voor zijn vrouw Marisa vindt hij het
ontzettend vervelend dat „iedereen altijd iets
van me moet. Ik zou graag eens met mijn
vrouw anoniem inkopen willen doen in een
supermarkt. Ik had met haar ook de babyka
mer voor onze zoon willen uitzoeken. Maar
die dingen kan ik gewoon vergeten."
Jagen is in de wintermaanden zijn enige be
zigheid. Met zijn tweejarige rotweiler Atos
doolt hij dan urenlang door de natuur. „Ik
schiet nooit raak. Geeft niet. Ik geniet van de
stilte. Een verademing." Televisie kijkt hij
nauwelijks, boeken of tijdschriften zijn niet
aan hem besteed. Om streekgenoten een ple
zier te doen, bezoekt hij soms een voetbal
wedstrijd van tweedeklasser Osasuna.
De fletse Indurain wordt sinds zijn eerste
Tourzege achtervolgd door vergelijkingen
met Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Ber
nard Hinault. Imposante persoonlijkheden
met erelijsten, waaraan Indurain niet kan tip
pen. Maar de Spanjaard kan wel zes keer de
Tour winnen. Als eerste en misschien wel eni
ge coureur ooit.
„Ik ben met niemand te vergelijken. Ik ben
Miguel Indurain en bepaal mijn leven en mijn
loopbaan. Anquetil heb ik alleen als tv-com-
mentator gekend. Van de gloriedagen van
Merckx heb ik weinig meegekregen. Ik was
toen pas tien jaar en fietste voor mijn plezier.
Met Bernard Hinault heb ik nog samen gere
den. Hij drukte zijn stempel op het peloton.
Hinault was een echte leider. Ik ben een ander
type renner."
Elk jaar voordat hij naar de Tour vertrok,
ging hij in zijn woonplaats naar de kerk van
San Andres om steun te vragen. Voor de start
van elke etappe maakte hij een kruisteken.
Bij thuiskomst legde hij steevast een gele trui
bij het beeld van de Maagd van Rosario. „Ik
ben katholiek opgevoed en geloof in God.
Hoewel mijn aanleg voor het fietsen een gave
is van God, besef ik heel goed dat ik het op de
fiets zelf moet doen."
Als op 29 juni in 's-Hertogenbosch het start
schot klinkt voor de Tour de France, behoort
Indurain voor de twaalfde keer tot de deelne
mers. Zijn eerste overwinning boekte bij pas
toen hij voor de zesde keer aan de start stond.
„Ik heb geluk gehad, dat ik rustig aan mijn
loopbaan kon bouwen. Voor wie een lange
carrière wil, is dat de enige mogelijkheid.
Thuis werd me altijd één ding voor ogen ge
houden: hard werken en sober leven. Achter
af begrijp ik dat het niet slecht is geweest dat
ik uit een landbouwersgezin kom. Ik heb ge
zien hoe hard mijn ouders moesten sappelen
om ons gezin te onderhouden. Elke dag be
werkte mijn vader de akkers, zaaide en
wachtte vervolgens tot hij resultaten zag".
„Zo heb ik ook mijn carrière opgebouwd. Na
schooltijd moest ik vaak in een verzengende
hitte op het veld werken. Daar ben ik hard en
sterk van geworden. Maar ik vrees dat zo'n
aanpak nu niet meer mogelijk is. Sponsors
zijn veeleisender geworden. Jongeren hebben
geen geduld meer."
Praten over een mogelijke zesde Tourzege
doet hij liever niet. Hij denkt dat niemand,
ook hijzelf niet, kan inschatten welke impact
een eventuele zesde zege heeft. Zijn Tour
overwinningen waren allemaal even belang
rijk, vindt hij. „De Tour heeft mijn loopbaan
bepaald. Alles heeft in functie gestaan van die
etappekoers."
De eindstreep van de lastigste en langste
etappe van de Tour is dit jaar in Pamplona
getrokken. Indurain glundert alleen al bij de
gedachte dat hij die dag pal langs de voordeur
van zijn huis in Olaz zal rijden. Op 17 juli, één
dag na zijn 32e verjaardag. Die dag krijgen de
renners ook zes Pyreneeën-cols voorgescho
teld.
„Als ik er nu aan denk vind ik het geweldig.
Maar tijdens de wedstrijd sluit ik me hele
maal af. Voor alles en iedereen. Dan heb ik
maar één doel voor ogen: de overwinning.
Sentimenten spelen geen enkele rol. Wie de
Tour wil winnen, moet elke dag goed zijn. Één
slecht moment en je kunt het vergeten. Een
kandidaat-winnaar mag geen enkele fout ma
ken. Ik maak er geen obsessie van, maar er
komt een dag dat iemand me zal verslaan.
Wanneer en waar en door wie? Dat weet nie
mand."
Ongewild gaf zijn vader de aanzet tot zijn
wielerloopbaan. Waar de meeste inwoners
van Pamplona zich met de auto of openbaar
vervoer verplaatsten, klom pa Indurain op de
r
m&m
Miguel Indurain:
mogelijkheid.
„Ik heb geluk gehad, dat ik rustig aan mijn loopbaan kon bouwen. Voor wie een lange carrière wil, is dat de enige
foto cor vos
fiets. Draaide voor honderd kilometer zijn
hand niet om. In het weekeinde gingen zijn
zonen Miguel en Prudencio, vergezeld van
neefjes, met hem mee en toerden door de om
geving. Nadat de broers Indurain een licentie
hadden aangevraagd, meldden ze zich als lid
bij de wielerclub Villava CC. Daarna ging het
snel. In oktober 1980 wendden twee bestuurs
leden van de wielerclub, voorzitter Pepe Ba-
russo en Juan Almarcequi, zich tot José-Mi-
guel Echavarri, eigenaar van een restaurant
in Campanas. Ze waren lyrisch over het uit
zonderlijke talent dat ze hadden ontdekt. Zijn
naam: Miguel Indurain. Ze vroegen Echavar
ri of hij de jonge Indurain in zijn ontwikke
ling verder kon helpen.
Echavarri wilde dat. Graag zelfs. Hij raakte
prompt onder de indruk van het postuur en de
kracht van Indurain. Indurain, die op de
Spaanse hellingen vaak als eerste werd ge
lost, zou volgens hem met zijn forse gestalte
het best tot zijn recht komen op de kasseien in
de Belgische wedstrijden. Maar Echavarri
riep ook de hulp in van de befaamde Italiaan
se professor Francesco Conconi. Die adviseer
de hem het gewicht van Indurain van 85 naar
78 kilo terug te brengen. „Miguel Indurain is
een diamant, die geslepen moet worden,"
voorspelde Conconi.
Sindsdien zijn ruim dertien jaar verstreken
en nog steeds beweert Indurain dat hij plezier
heeft in wielrennen. En ook dat hij de Ronde
van Frankrijk veel belangrijker vindt dan de
Olympische wegwedstrijd in Atlanta.
„Ik win liever voor de zesde maal de Tour dan
een gouden medaille tijdens de Zomerspelen.
De Olympische wedstrijd heeft voor wielren
ners lang niet de uitstraling die ze voor atle
ten heeft.
Hij bekent dat Claudio Chiappucci, de onbe
rekenbare Italiaan, zijn moeilijkste tegen
stander is. De dood van Fabio Casartelli om
schrijft hij als de meest trieste gebeurtenis in
zijn Tourleven. „Iedereen wilde na die fatale
val zo snel mogelijk naar huis. De sfeer was
kapot, er werd niet meer gelachen. De etappe
na zijn overlijden heb ik beleefd als een be
grafenis die acht uur duurde."
En dan filosofisch: „Na een bergetappe heb ik
me, in de gele trui op het podium, vaak afge
vraagd wat ik die dag eigenlijk had gedaan.
Bergen beklommen en me in afdalingen ge
stort. Daarna zwaaide ik met bloemen en
dompelde me weer in de dagelijkse sleur van
hotel, eten, rusten, naar huis telefoneren en
een glas wijn drinken op de hotelkamer. Een
wielrenner leeft in een soort vacuüm, in een
wereld waarin hij zich nergens zorgen over
hoeft te maken."
MIGUEL INDURAIN
Geboren: 16-7-1964 te Villava (Spa)
Woonplaats: Olaz (Pamplona)
Profs sinds: 1984
Ploegen: Reynolds en Banesto
Totaal aantal zeges: 132
Zeges dit seizoen: 8
Belangrijkste zeges: 5x eindwinnaar
Tour de France (1991, 1992, 1993,
1994, 1995), 2x eindwinnaar Giro
d'ltalia (1992 en 1993), wereldkampi
oen tijdrijden (1995), Clasica San Se
bastian (1990).
Door Ad Pertijs
Het is al volop zomer in Zwitserland.
Reus Riis loopt echter te snotteren als
een klein kind. „Een kleine verkoud
heid. Die gaat wel weer over," stelt hij aan de
vooravond van de Tour de Suisse. Bjarne Riis,
de nieuwe kopman van Telekom, laat zich
door niets en niemand van de wijs brengen op
zijn weg richting de Tour de France, zijn wed-
Bjarne Riis: „Alles op één wedstrijd zetten, is link, maar het kan in het hedendaagse
wielrennen niet anders.foto henk theuns
strijd. i
„Ach, ik had me graag net als Jalabert, Indu
rain en Virenque van voren laten zien in de
Dauphiné Libéré. Maar vanwege die verkoud
heid ging dat niet. Dat is jammer, meer niet. In
de Tour zal ik er toch wel staan."
Riis neemt de dingen zoals ze komen. „Wat
kun je anders. Het heeft nu toch geen zin om je
druk te maken over dingen, die dadelijk mis
schien heel anders lopen of die niet meer zul
len veranderen. Zoals het ontbreken van een
ploegentijdrit in de komende Tour. Inderdaad,
vorig jaar pakte ik daarin bijna een minuut
voorsprong op Indurain. Wat moet ik daar nu
over zeggen? Die ploegentijdrit is er gewoon
weg niet. Net zoals die eerste lange vlakke
tijdrit. Of de Tour daardoor anders zal verlo
pen? Dat kun je nu nog niet zeggen.Een ding
wist Bjarne Riis vorig jaar zeker: hij moest
weg bij Gewiss, waar de kleine Rus Evgeni
Berzin alle aandacht en steun opeiste. De be
dachtzaam pratende Deen zegt het niet met
zoveel woorden, maar tussen de regels door is
hij duidelijk genoeg. „Ook bij Gewiss had ik
dit jaar mijn seizoen helemaal mogen afstem
men op de Tour. Zelfs het kopmanschap was
me beloofd, maar bij die ploeg weet je het met
sommige mensen nooit zeker. Als puntje bij
paaltje komt, denken ze toch aan zichzelf."
Berzin bijvoorbeeld? „Inderdaad. Kijk het
was logisch dat Berzin vorig werd aangewe
zen als kopman. Hij had immers de Giro ge
wonnen in 1994 en was tweede in 1995. Maar
toen ik er vorig jaar beter voor kwam te staan,
besloot de ploegleiding dat iedereen voor mij
moest gaan rijden. En wat deed Berzin? Hij
stapte af, terwijl hij mij had kunnen helpen.
Waarom? Het was voor iedereen duidelijk dat
hij verder had kunnen rijden, maar hij kon het
kennelijk niet opbrengen voor een ander te
werken."
En dus keek Riis om naar een andere ploeg.
Banesto wilde hem hebben, maar de Deen
vond zichzelf te goed om te knechten voor In
durain. Mare Madiot Wilde hem hebben, maar
de Fransman kreeg zijn nieuwe ploeg niet
rond. En zo kwam Riis alsnog terecht bij Wal
ter Godefroot, die hem al eerder polste, maar
in de wachtkamer moest, omdat hij de finan
ciële aanbieding van Madiot niet kon over
treffen.
Riis vindt dat hij goed terecht is gekomen. „Ik
heb het uitstekend naar mijn zin bij Telekom.
Hier ben ik eindelijk voor de volle honderd
procent kopman. De teamleiding heeft ver
trouwen in mij en daarom ook laten ze me
BJARNE RIIS
Geboren: 3-4-1964 in Herning (Den)
Woonplaats: Steinsel (L)
Prof sinds: 1986
Ploegen: Roland, Lucas, Toshiba, Systeme U,
Castorama, Ariostea, Gewiss, Deutsche Telekom.
Totaal aantal zeges: 17.
Belangrijkste zeges: Deens kampioen in 1992,
1995 en 1996. Etappes in Tour de France (1989,
1993, 1994 en 1995) en Giro d'ltalia (1989 en
1993). Een dag in het gele trui tijdens de Tour van
1995. Derde in eindklassement Tour '95.
mijn hele seizoen afstemmen op de Tour. Ik
weet het, alles op één wedstrijd zetten, is link,
maar het kan in het hedendaagse wielrennen
niet anders. Je kunt niet én in het voorjaar én
in de Tour én in het najaar in topvorm zijn.
Ook dat moet je nemen zoals het is. Ik wil op
nieuw het podium halen van de Tour - winnen
is een heel ander verhaal - en dus moet ik die
dingen doen die goed zijn voor de Tour. Hoe
graag ik ook in het voorjaar al mee zou willen
strijden om de overwinning in de klassiekers.
Want natuurlijk doet het me pijn wanneer ik
die andere jongens vooraan zie rijden in een
klassieker als Luik-Bastenaken-Luik. Als
wielrenner wil je het hele jaar door presteren.
Na de Tour hoop ik die schade nog een beetje
in te lopen. Zeker als die goed verloopt. An
ders zal ik of op de Olympiade, of in de Vuelta
of op het WK nog een aansprekend resultaat
moeten neerzetten.Jarenlang heeft Riis moe
ten knokken voor zijn plaats in het voorste ge
lid van het profpeloton. Zijn vader zette hem
al op z'n zevende jaar op de racefiets. „Aange
zien ik nu 32 ben, is dit dus een jubileumjaar."
Via Luxemburg, waar hij een tijdje part-time
werkte als automonteur, en zijn daar wonende
landgenoot Kim Andersen belandde hij in een
kleine Belgische profploeg (Roland).
„Sinds twee jaar staat alles in het teken van
de Tour. Daar heb ik hard voor moeten knok
ken. Want als buitenlander valt het niet mee
om de hele ploeg achter je te krijgen."