TOUR, 96 'Ik heb alles afgestemd op de Tour' Miguel Indurain hurikert naar een anoniem bestaan r BESTEM FRAME-VORM E3 De racefiets heeft zich de afgelopen decennia in een recordtempo ontwikkeld. In de eerste jaren van de Tour de France kronkelden de reservebanden als slangen over de schouders van de wie- Ierhelden. Van tijdritfietsen was geen sprake. Nu gelden de wetten van de aërodynamica. Nederlandse dragers van gele trui De wielermonumenten en persoonlijkheden Eddy Merckx, Jacques Anquetil en Bernard Hinault dreigen voor eeuwig overvleugeld te worden door een man zonder charisma. Miguel Indurain, een stille Spanjaard die een bloedhekel heeft aan praten, wil voor de zesde opeenvolgende keer de Tour de France winnen. Voor één keer wilde hij wat meer kwijt dan 'si' en 'no'. ONTSPANNEN STEMPEL TWAALFDE KEER HARD AANZET BEGRAFENIS Podium-kandidaat Bjarne Riis neemt de dingen zoals ze komen Ook in Denemarken leeft de Tour de France. Bjarne Riis is de man die zijn land tijdens de vorige Ronde van Frankrijk wielergek maakte. Hij droeg even de gele trui, net als zijn landgenoot Rolf Sörensen in het verleden, en beklom in Parijs als eerste Deen het erepodium, na winnaar Indurain en runner-up Zülle. Riis doet met de steun van zijn nieuwe ploeg (Telekom) andermaal een gooi naar de top-drie. p JUNI 1996 E2 Ik begreep echter Wei Pad was op mij. Hij Wa, I vier keer tweede gewor jen andere renner. Diebe Thij wel zo zeker van zijn 1 zijn zak dacht te hebben e hij mij nog niet." dat Blijlevens een van de lop de laatste tweehonderd i wil dat niet tegenspreken (misschien alleen Cipollini rinters heb je echter in alle |,Erik Zabel is een comple- Ook op een lastiger par! J uit de voeten. En net als jijn kansen na de bergetap'. I concurrenten al uit koers Is vorig jaar één van hen Ie sneren opleverde. „Maar [an mijn leeftijd reden de 'beveel waren er al niet voor Jt hij van zich af. „Ik ga ook cberen zo lang mogelijk in [Is ik nu al zeg dat ik voor de m ik er zeker niet overheen, ftgaat, houdt het echter op." I in het Belgische Hoogstra. jlevens is een sprinter pij ler blijf bij je leest', is voor- luk. „Want ik moet me con- ik goed in ben, en dat zij; van de etappekoersen. Di hssiekers te winnen, zal mei tomen." Toch moet hij toege- f moeilijk is om geduldig te! J steeds sterker en dan wil je In hoever je staat." Zoals dit Ikondigde een gooi te wille: ■pge in Gent-Wevelgem. Hij j laatste kilometers en zijn int Tom Steels (niet van dei r) maakte het karwei wel t al gedaan had in de Omloop! vergelijking is dan snel ge- hs: „Maar dat mag je niel ólgens mij een betere coureui |r een man ook voor de klas- Ie Omloop Het Volk en Gent hij maar één etappe gewon- t niet weg dat Blijlevens in ds assiekers wil winnen. „Het is! ir een sprinter om je hele af te stemmen. Ik merk nu al rker word voor de klassiekers, let uiteraard over wedstrijdei gem en de Omloop Het Volk, flaanderen zal altijd te zwaai orig jaar kon ik Gent-Wevel- |trijden, nu haakte ik pas in dl iers af. Ik heb weer een stap (laakt. Het is een kwestie va; Wie weet lukt het volgent EROEN BLIJLEVENS -12—1971 in Rijen Hoogstraten (B) zeges: 24 zeges: Tour-etappe Ikerken (1995) en Vuel- doba-Sevilla. :oen: 8 inde van Mallorca, Vier- luinkerken 2x)en Ronde ERIK ZABEL jü 1970 in Oost—Berlijn i Fröndenberg (D) 993 bkom, Deutsche Telekom, il zeges: 34 a zeges: Parijs-Tours (1994) en D u i nkerken-C ha rleroi en Pau-Bor- s'zoen: 8 n, Hannover—Berlijn en etappes in Catalaanse wielerweek 3x, Vier- Duinkerken en Ronde van Luxem- eer, die voorjaarsklassiekers. s kant is er die twijfel: misse® d jaar zoveel sterker dat ik de top de finale kan volgen." L oe Jalabert zich heeft ontwik® och niet voor mogelijk. Of Joa :r mij de Kelly van de jaren neg ior had je ook nog Guido Bomte»' sprinters die hun specialiteit Ik denk dat voor ons allemaa jeugd blijf je op een gegeven eer voor in de massaspurts. issasprints niet aan de gevaren deen. „Afkloppen, maar ik ben m: indsprint gevallen. De risico s tel mee. Zolang iedereen zich egels houdt De eersten over Daarachter loert het gevaar- onverantwoorde wijze pr° eden in plaats van twaalfde. <oed. Met de jongeren heb i - Ie moeten het vak kunnen lere ïdaan hebben." .^.t aan denkt, is de geestelijke saw m al vaak het gevoel dat ik Soms ben ik blij dat er een gr hoef ik die dag tenminste t is puur geestelijke moenei ^,1 ben ik echter weer zo fit en moet en zal ik winnen. elijke prikkel kan ook van d ,s in het geval voor de door n - njs-Tours in 1984. „Ik won ppes in de Tour de 1' Avenir. Br in te horen in de trant van: kum mateurs. En zoiets moeten1zi,0tivï- ie zeggen. Het was de ideale :1e weken later Parijs-Tours is DINSDAG 25 JUNI 1996 tEen op maat gemaakt frame kost al rap 10.000 gulden. Voor professionals als Erik Dekker doet dat niet ter zake. FOTO TON VAN DE MEULENHOF Door John Graat Tijdens de proloog van de Tour de France zullen de coureurs door de straten in 's- Hertogenbosch vooral op speciale 'tijdrit- fietsen' rijden. De fiets waarmee Miguel Indurain vorig jaar op de proppen kwam, is vermaard. De vorm ervan rekent reso- luut af met de zogenaamde 'diamantvorm' die al meer dan honderd jaar wordt ge- I bruikt. Het gaat hierbij om een frame dat uit één stuk bestaat, als het ware uit één mal ge- I goten. Dergelijke fietsen zijn custom-ma de', dat wil zeggen dat ze speciaal voor één individuele renner helemaal op maat zijn gemaakt. Dat kost dan j alrap 10.000 gulden. Voor de professionals doet dat uiteraard niet ter zake. Zo'n fra me heeft immers grote voorde len. Het is helemaal vormgege ven volgens de wetten van de aë rodynamica, De voorkant van de buizen, die dus in de wind komt, vier keer zo smal als de zij kant. Deze aërodynamica is zelfs j doorgevoerd in het op maat gemaakte za delpennetje, dat ook volgens de 1:4-ver houding is gefabriceerd. Een tweede voordeel is dat het hier een composiet-frame betreft. Het bestaat voor een groot deel uit carbonfiber, dat de fiets vederlicht houdt. Het frame blijft beperkt tot een gewicht van ongeveer anderhalve n kilo, toch ettelijke kilootjes minder dan de stalen frames van weleer, die in de bran che nu smalend 'pisbakken' worden ge noemd. Het carbonfiber heeft ook invloed op de hj-eigenschappen. De fiets is beresterk en alle kracht wordt -door de compacte vorm - meteen omgezet in snelheid. Bo vendien geeft het carbonfiber de fiets een soepel gevoel. «Carbon schijnt stijver te zijn," zegt Erik Dekker. „Vooral in de bochten van een af daling voel je dat het materiaal flexibel is. Je merkt dat er gewoon minder kracht verloren gaat. En het gewicht scheelt. Hoeveel? Wat is veel? Als het een kilome- ter per uur scheelt bij de beklimming van een col, vind ik dat veel. Andere mensen zullen het misschien peanuts vinden. Maar in de moderne wielersport telt elk detail." D Joop Zoetemelk [4 WoutWagtmans la PerrieKnetemann o Wim van Est, Gerrit Voorting 4 l Jan Raas, Teun van Vliet, Jelle Nijdam 3 Ab Geldermans, Jan Janssen, Derben Karstens, Jacq Hanegraaf, I ia van der Velde 2 I a ^agtmans, Henk Lubberding Adrie van der Poel, ErikBreukink 1 'Wielrenner leeft in soort vacuüm' Door Jan Seuren Ongestoord ergens een terras je pikken is er sinds vijf Tourzeges niet meer bij. Overal waar hij verschijnt, wordt hij in een mum van tijd omstuwd door handtekeningenjagers en soms hysterische fans. Maar Miguel Indurain blijft de beminnelijkheid zelve. Krabbelt links en rechts op papiertjes die hem worden toegestoken en lacht die mysterieuze lach, waarmee hij de drukte om hem heen steevast beschouwt. Sinds de geboorte van zijn zoon Miguel jr. is hij het liefst thuis in Olaz, zijn nieuwe woon plaats vlakbij Pamplona, zijn geboortestad. Of in zijn tweede huis in Benidorm, aan de rand van een golfterrein, waar hij altijd in stralend weer kan trainen. „Wie weet wordt dit wel mijn laatste sei zoen", onthult hij. „Als ik me geestelijk en li chamelijk nog sterk voel, ga ik door. Zo niet, dan stop ik eind 1996." In het sjieke hotel Ponent Mar in Son Caliu, aan een baai aan de rand van de Spaanse va kantieplaats Palmanova, oogt Indurain op merkelijk ontspannen. Hij is voor zijn doen opmerkelijk spraakzaam, vertelt bijna filoso fisch over zijn kijk op het leven. Vooral voor zijn vrouw Marisa vindt hij het ontzettend vervelend dat „iedereen altijd iets van me moet. Ik zou graag eens met mijn vrouw anoniem inkopen willen doen in een supermarkt. Ik had met haar ook de babyka mer voor onze zoon willen uitzoeken. Maar die dingen kan ik gewoon vergeten." Jagen is in de wintermaanden zijn enige be zigheid. Met zijn tweejarige rotweiler Atos doolt hij dan urenlang door de natuur. „Ik schiet nooit raak. Geeft niet. Ik geniet van de stilte. Een verademing." Televisie kijkt hij nauwelijks, boeken of tijdschriften zijn niet aan hem besteed. Om streekgenoten een ple zier te doen, bezoekt hij soms een voetbal wedstrijd van tweedeklasser Osasuna. De fletse Indurain wordt sinds zijn eerste Tourzege achtervolgd door vergelijkingen met Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Ber nard Hinault. Imposante persoonlijkheden met erelijsten, waaraan Indurain niet kan tip pen. Maar de Spanjaard kan wel zes keer de Tour winnen. Als eerste en misschien wel eni ge coureur ooit. „Ik ben met niemand te vergelijken. Ik ben Miguel Indurain en bepaal mijn leven en mijn loopbaan. Anquetil heb ik alleen als tv-com- mentator gekend. Van de gloriedagen van Merckx heb ik weinig meegekregen. Ik was toen pas tien jaar en fietste voor mijn plezier. Met Bernard Hinault heb ik nog samen gere den. Hij drukte zijn stempel op het peloton. Hinault was een echte leider. Ik ben een ander type renner." Elk jaar voordat hij naar de Tour vertrok, ging hij in zijn woonplaats naar de kerk van San Andres om steun te vragen. Voor de start van elke etappe maakte hij een kruisteken. Bij thuiskomst legde hij steevast een gele trui bij het beeld van de Maagd van Rosario. „Ik ben katholiek opgevoed en geloof in God. Hoewel mijn aanleg voor het fietsen een gave is van God, besef ik heel goed dat ik het op de fiets zelf moet doen." Als op 29 juni in 's-Hertogenbosch het start schot klinkt voor de Tour de France, behoort Indurain voor de twaalfde keer tot de deelne mers. Zijn eerste overwinning boekte bij pas toen hij voor de zesde keer aan de start stond. „Ik heb geluk gehad, dat ik rustig aan mijn loopbaan kon bouwen. Voor wie een lange carrière wil, is dat de enige mogelijkheid. Thuis werd me altijd één ding voor ogen ge houden: hard werken en sober leven. Achter af begrijp ik dat het niet slecht is geweest dat ik uit een landbouwersgezin kom. Ik heb ge zien hoe hard mijn ouders moesten sappelen om ons gezin te onderhouden. Elke dag be werkte mijn vader de akkers, zaaide en wachtte vervolgens tot hij resultaten zag". „Zo heb ik ook mijn carrière opgebouwd. Na schooltijd moest ik vaak in een verzengende hitte op het veld werken. Daar ben ik hard en sterk van geworden. Maar ik vrees dat zo'n aanpak nu niet meer mogelijk is. Sponsors zijn veeleisender geworden. Jongeren hebben geen geduld meer." Praten over een mogelijke zesde Tourzege doet hij liever niet. Hij denkt dat niemand, ook hijzelf niet, kan inschatten welke impact een eventuele zesde zege heeft. Zijn Tour overwinningen waren allemaal even belang rijk, vindt hij. „De Tour heeft mijn loopbaan bepaald. Alles heeft in functie gestaan van die etappekoers." De eindstreep van de lastigste en langste etappe van de Tour is dit jaar in Pamplona getrokken. Indurain glundert alleen al bij de gedachte dat hij die dag pal langs de voordeur van zijn huis in Olaz zal rijden. Op 17 juli, één dag na zijn 32e verjaardag. Die dag krijgen de renners ook zes Pyreneeën-cols voorgescho teld. „Als ik er nu aan denk vind ik het geweldig. Maar tijdens de wedstrijd sluit ik me hele maal af. Voor alles en iedereen. Dan heb ik maar één doel voor ogen: de overwinning. Sentimenten spelen geen enkele rol. Wie de Tour wil winnen, moet elke dag goed zijn. Één slecht moment en je kunt het vergeten. Een kandidaat-winnaar mag geen enkele fout ma ken. Ik maak er geen obsessie van, maar er komt een dag dat iemand me zal verslaan. Wanneer en waar en door wie? Dat weet nie mand." Ongewild gaf zijn vader de aanzet tot zijn wielerloopbaan. Waar de meeste inwoners van Pamplona zich met de auto of openbaar vervoer verplaatsten, klom pa Indurain op de r m&m Miguel Indurain: mogelijkheid. „Ik heb geluk gehad, dat ik rustig aan mijn loopbaan kon bouwen. Voor wie een lange carrière wil, is dat de enige foto cor vos fiets. Draaide voor honderd kilometer zijn hand niet om. In het weekeinde gingen zijn zonen Miguel en Prudencio, vergezeld van neefjes, met hem mee en toerden door de om geving. Nadat de broers Indurain een licentie hadden aangevraagd, meldden ze zich als lid bij de wielerclub Villava CC. Daarna ging het snel. In oktober 1980 wendden twee bestuurs leden van de wielerclub, voorzitter Pepe Ba- russo en Juan Almarcequi, zich tot José-Mi- guel Echavarri, eigenaar van een restaurant in Campanas. Ze waren lyrisch over het uit zonderlijke talent dat ze hadden ontdekt. Zijn naam: Miguel Indurain. Ze vroegen Echavar ri of hij de jonge Indurain in zijn ontwikke ling verder kon helpen. Echavarri wilde dat. Graag zelfs. Hij raakte prompt onder de indruk van het postuur en de kracht van Indurain. Indurain, die op de Spaanse hellingen vaak als eerste werd ge lost, zou volgens hem met zijn forse gestalte het best tot zijn recht komen op de kasseien in de Belgische wedstrijden. Maar Echavarri riep ook de hulp in van de befaamde Italiaan se professor Francesco Conconi. Die adviseer de hem het gewicht van Indurain van 85 naar 78 kilo terug te brengen. „Miguel Indurain is een diamant, die geslepen moet worden," voorspelde Conconi. Sindsdien zijn ruim dertien jaar verstreken en nog steeds beweert Indurain dat hij plezier heeft in wielrennen. En ook dat hij de Ronde van Frankrijk veel belangrijker vindt dan de Olympische wegwedstrijd in Atlanta. „Ik win liever voor de zesde maal de Tour dan een gouden medaille tijdens de Zomerspelen. De Olympische wedstrijd heeft voor wielren ners lang niet de uitstraling die ze voor atle ten heeft. Hij bekent dat Claudio Chiappucci, de onbe rekenbare Italiaan, zijn moeilijkste tegen stander is. De dood van Fabio Casartelli om schrijft hij als de meest trieste gebeurtenis in zijn Tourleven. „Iedereen wilde na die fatale val zo snel mogelijk naar huis. De sfeer was kapot, er werd niet meer gelachen. De etappe na zijn overlijden heb ik beleefd als een be grafenis die acht uur duurde." En dan filosofisch: „Na een bergetappe heb ik me, in de gele trui op het podium, vaak afge vraagd wat ik die dag eigenlijk had gedaan. Bergen beklommen en me in afdalingen ge stort. Daarna zwaaide ik met bloemen en dompelde me weer in de dagelijkse sleur van hotel, eten, rusten, naar huis telefoneren en een glas wijn drinken op de hotelkamer. Een wielrenner leeft in een soort vacuüm, in een wereld waarin hij zich nergens zorgen over hoeft te maken." MIGUEL INDURAIN Geboren: 16-7-1964 te Villava (Spa) Woonplaats: Olaz (Pamplona) Profs sinds: 1984 Ploegen: Reynolds en Banesto Totaal aantal zeges: 132 Zeges dit seizoen: 8 Belangrijkste zeges: 5x eindwinnaar Tour de France (1991, 1992, 1993, 1994, 1995), 2x eindwinnaar Giro d'ltalia (1992 en 1993), wereldkampi oen tijdrijden (1995), Clasica San Se bastian (1990). Door Ad Pertijs Het is al volop zomer in Zwitserland. Reus Riis loopt echter te snotteren als een klein kind. „Een kleine verkoud heid. Die gaat wel weer over," stelt hij aan de vooravond van de Tour de Suisse. Bjarne Riis, de nieuwe kopman van Telekom, laat zich door niets en niemand van de wijs brengen op zijn weg richting de Tour de France, zijn wed- Bjarne Riis: „Alles op één wedstrijd zetten, is link, maar het kan in het hedendaagse wielrennen niet anders.foto henk theuns strijd. i „Ach, ik had me graag net als Jalabert, Indu rain en Virenque van voren laten zien in de Dauphiné Libéré. Maar vanwege die verkoud heid ging dat niet. Dat is jammer, meer niet. In de Tour zal ik er toch wel staan." Riis neemt de dingen zoals ze komen. „Wat kun je anders. Het heeft nu toch geen zin om je druk te maken over dingen, die dadelijk mis schien heel anders lopen of die niet meer zul len veranderen. Zoals het ontbreken van een ploegentijdrit in de komende Tour. Inderdaad, vorig jaar pakte ik daarin bijna een minuut voorsprong op Indurain. Wat moet ik daar nu over zeggen? Die ploegentijdrit is er gewoon weg niet. Net zoals die eerste lange vlakke tijdrit. Of de Tour daardoor anders zal verlo pen? Dat kun je nu nog niet zeggen.Een ding wist Bjarne Riis vorig jaar zeker: hij moest weg bij Gewiss, waar de kleine Rus Evgeni Berzin alle aandacht en steun opeiste. De be dachtzaam pratende Deen zegt het niet met zoveel woorden, maar tussen de regels door is hij duidelijk genoeg. „Ook bij Gewiss had ik dit jaar mijn seizoen helemaal mogen afstem men op de Tour. Zelfs het kopmanschap was me beloofd, maar bij die ploeg weet je het met sommige mensen nooit zeker. Als puntje bij paaltje komt, denken ze toch aan zichzelf." Berzin bijvoorbeeld? „Inderdaad. Kijk het was logisch dat Berzin vorig werd aangewe zen als kopman. Hij had immers de Giro ge wonnen in 1994 en was tweede in 1995. Maar toen ik er vorig jaar beter voor kwam te staan, besloot de ploegleiding dat iedereen voor mij moest gaan rijden. En wat deed Berzin? Hij stapte af, terwijl hij mij had kunnen helpen. Waarom? Het was voor iedereen duidelijk dat hij verder had kunnen rijden, maar hij kon het kennelijk niet opbrengen voor een ander te werken." En dus keek Riis om naar een andere ploeg. Banesto wilde hem hebben, maar de Deen vond zichzelf te goed om te knechten voor In durain. Mare Madiot Wilde hem hebben, maar de Fransman kreeg zijn nieuwe ploeg niet rond. En zo kwam Riis alsnog terecht bij Wal ter Godefroot, die hem al eerder polste, maar in de wachtkamer moest, omdat hij de finan ciële aanbieding van Madiot niet kon over treffen. Riis vindt dat hij goed terecht is gekomen. „Ik heb het uitstekend naar mijn zin bij Telekom. Hier ben ik eindelijk voor de volle honderd procent kopman. De teamleiding heeft ver trouwen in mij en daarom ook laten ze me BJARNE RIIS Geboren: 3-4-1964 in Herning (Den) Woonplaats: Steinsel (L) Prof sinds: 1986 Ploegen: Roland, Lucas, Toshiba, Systeme U, Castorama, Ariostea, Gewiss, Deutsche Telekom. Totaal aantal zeges: 17. Belangrijkste zeges: Deens kampioen in 1992, 1995 en 1996. Etappes in Tour de France (1989, 1993, 1994 en 1995) en Giro d'ltalia (1989 en 1993). Een dag in het gele trui tijdens de Tour van 1995. Derde in eindklassement Tour '95. mijn hele seizoen afstemmen op de Tour. Ik weet het, alles op één wedstrijd zetten, is link, maar het kan in het hedendaagse wielrennen niet anders. Je kunt niet én in het voorjaar én in de Tour én in het najaar in topvorm zijn. Ook dat moet je nemen zoals het is. Ik wil op nieuw het podium halen van de Tour - winnen is een heel ander verhaal - en dus moet ik die dingen doen die goed zijn voor de Tour. Hoe graag ik ook in het voorjaar al mee zou willen strijden om de overwinning in de klassiekers. Want natuurlijk doet het me pijn wanneer ik die andere jongens vooraan zie rijden in een klassieker als Luik-Bastenaken-Luik. Als wielrenner wil je het hele jaar door presteren. Na de Tour hoop ik die schade nog een beetje in te lopen. Zeker als die goed verloopt. An ders zal ik of op de Olympiade, of in de Vuelta of op het WK nog een aansprekend resultaat moeten neerzetten.Jarenlang heeft Riis moe ten knokken voor zijn plaats in het voorste ge lid van het profpeloton. Zijn vader zette hem al op z'n zevende jaar op de racefiets. „Aange zien ik nu 32 ben, is dit dus een jubileumjaar." Via Luxemburg, waar hij een tijdje part-time werkte als automonteur, en zijn daar wonende landgenoot Kim Andersen belandde hij in een kleine Belgische profploeg (Roland). „Sinds twee jaar staat alles in het teken van de Tour. Daar heb ik hard voor moeten knok ken. Want als buitenlander valt het niet mee om de hele ploeg achter je te krijgen."

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1996 | | pagina 23