N
'Niet zomaar een liefdesverhaal'
4Blij met aandacht voor verstilling'
Brabantse Wal (2)
>.a.
rts.
es en
mers
dere
Kien.
Lia Williams beschouwt 'Seaforth Saga' als een bijzondere tv-serie
IBIZIV
D2
Me'Shell
Neville Brothers
Het kleine gelijk
van Philip Morris
The Brandos
1000 Mona Lisas
DESTEM
ZOMER-GIDS
Mimeprijs in Chassé Theater uitgereikt aan Jeannette van Steen
[oor Patrick Bremmers
.Overdag doe ik niet zoveel", bekent Lia Williams, die in
ie reeks Seaforth Saga schittert als Paula Wickham. „Ik
heb een zoontje van zes en dat eist alle aandacht op.
s Ochtends om een uur of één kom ik thuis van het thea
ter en dan rinkelt tegen zessen de wekker alweer. Het zijn
lange dagen."
76-5237533.
idamweg), 0162-454353.
nanweg 19, 0115-612210.
Be Engelse actrice maakt een
pmoeide indruk. Tien weken
lang staat ze op de planken. In
letLondense Wyndhams Theatre
jleeft ze Michael Gambon als te
llenspeler, hier onder meer be-
van The Singing Detective.
Een uur voordat het doek opgaat,
vertelt ze enthousiast over Sea-
lorth. En als dit verhaal in de
trant staat, zit Lia Williams mid-
ln in een periode van vier
laanden Broadway.
,1e wordt er inderdaad een beet
je gek van, maar de adrenaline
taidt je op de been. Je hebt ook
geen keuze. Iedere avond zitten
er weer negenhonderd mensen in
ie zaal vol verwachting te wach
ten. Skylight is zo vermoeiend
«dat de cast maar uit drie men
sen bestaat. Dat betekent dat je
let stuk draagt en een enorme
verantwoordelijkheid hebt. Maar
is tegelijkertijd ook heel uit
en stimulerend. Daarbij
...je dat je dit njaar voor een
perkte tijd doet en dat het zo
r afgelopen is."
forth was eêif stuk ver-
oeiender, herinnert ze. Negen
van huis, iedere dag
de camera en een druk pro-
rooster. De crew trok naar
voor de opnamen. Omdat
Linus Roache de hoofdrol
tal speelden, waren er weinig
vrije dagen. „We hadden een lan-
een hoop te doen.
we in extreem kou-
itandigheden. Het
slopend maar alles absoluut
waard. Uiteindelijk waren we er
allemaal van overtuigd dat we
met Seaforth iets bijzonders afle
verden." Ze vervolgt: „Negen
maanden is een lange periode
voor iets dat zo zwaar was. Ik be
doel: er viel niet zoveel te lachen.
Het verhaal van Paula en Bob is
hier en daar behoorlijk pijnlijk.
Seaforth Saga is niet zomaar een
liefdesverhaal. Het is hartver
scheurend en dat gecombineerd
met het zolang weg zijn van huis,
zorgde ervoor dat zowel Linus als
ik, tegen het eind behoorlijk moe
waren."
Stuurloos
Williams vergelijkt Seaforth Sa
ga met Gejaagd door de Wind.
„Bob en Paula zijn heel menselij
ke karakters. Ze zijn absoluut
niet de doordeweekse held en
heldin. Hun karakters zijn op
drift geraakt en een beetje stuur
loos en dat maakt hen heel men
selijk. Seaforth gaat over de bui
tengewone kracht die van de lief
de uitgaat. Twee mensen die con
stant naar elkaar toegetrokken
worden, maar uiteindelijk weten
dat ze niet bij elkaar kunnen zijn
omdat hun liefde zo hartstochte
lijk is. Er is teveel passie. De ver
houding ligt moeilijk en hun ka
rakters botsen. Je kan het een
beetje vergelijken met Richard
Burton en Elizabeth Taylor, twee
mensen die haast wanhopig naar
elkaar hunkeren."
Opeens buldert er een stem op de
achtergrond. Het is buiten kijf
het stemgeluid van haar gere
nommeerde medespeler. „Ik kom
er zo aan, een minuutje nog",
roept ze hem tegemoet. „Wat ik
van hem geleerd heb? Wel, dat hij
een geweldige acteur is. Hij doet
Hoe gevaarlijk is het drinken
van een glas gechloreerd water
per dag? Niet gevaarlijk dacht
u? De sigarettenfabrikant Phi
lip Morris heeft met een pagi
nagrote advertentiecampagne
de oorlog verklaard aan de in
ternationale anti-rooklobby.
Op die pagina staat te lezen dat
zo'n glas water per dag gevaar
lijker is dan meeroken van an
dermans sigarettenrook. Zelfs
het eten van een koekje per dag
zou gevaarlijker zijn. De bood
schap is duidelijk: de anti-ro
kers moeten ophouden met
zeuren. De campagne is een
knappe mengeling van waar
heid en iets dat je geen liegen
kunt noemen maar wel op het
zelfde neerkomt. Engelse poli
tici hebben daar de fraaie term
'zuinig zijn met de waarheid'
voor bedacht. Want waar dankt
de sigaret zijn slechte naam
aan? Niet aan het passieve ro
ken. Wel aan het blote feit dat
roken mensenlevens kost. In de
paginagrote advertentie waar
acht zaken vermeld staan die
min of meer riskant kunnen
zijn voor onze gezondheid - zo
als: wie heel vet eet loopt 6,14
keer meer kans op longkanker
- staat niet eens vermeld dat
een stevige roker twintig keer
meer kans heeft op longkanker.
Maal twintig! De fiks toegeno
men kans op hartinfarct blijft
ook onvermeld. Toch is het niet
allemaal onzin wat Morris be
weert. Want de cijfers over pas
sief roken zijn lang niet zo hard
als de anti-rooklobby ons wil
laten geloven.
In sigarettenrook zitten vol
doende kankerverwekkende
stoffen om aannemelijk te ma
ken dat het kanker veroor
zaakt. En dat het risico daalt en
stijgt met het aantal sigaretten
per dag staat zo goed als vast.
Maar als je erg moeilijk wilt
doen valt op die argumenten
wel wat af te dingen.
Hoe sigarettenrook stapje voor
stapje longkanker veroorzaakt
is nog steeds niet duidelijk.
dat dezelfde kant opwijst dat
aan de kankerverwekkende
werking van passief roken niet
te twijfelen valt. Dat laatste
werd in dezelfde aflevering van
het Nederlands Tijdschrift voor
Geneeskunde hevig bestreden
door de Amsterdamse gifkun-
dige prof. dr. F.A. de Wolff.
De Wolff vind dat er helemaal
niets bewezen is. Om te weten
wat de extra kans is voor pas
sieve rokers zou je eerst moe
ten weten wat de kans op long
kanker is, als je nooit mee
rookt. Dat weet men niet, want
iedereen rookt of hij wil of niet
wel eens mee. Uit het Ameri
kaanse EPA-rapport wordt
ook niet duidelijk dat meer
meeroken ook meer kans op
kanker oplevert.
Dat kan ook niet, want het
EPA definieert een passieve
roker als iemand wiens partner
rookt en laat alle extra rook op
straat, op school, werk en in de
horeca onvermeld. Laborato
riumtesten op meeroken - zoals
het meten van een nicotinepro-
dukt in de urine - blijken niet
betrouwbaar te zijn.
Wetenschappers hebben teveel
de neiging om op de stoel van
de bestuurders te gaan zitten,
schreef de Leidse epidemio
loog prof. dr. J.P. Vanden-
broucke twee jaar geleden als
commentaar op deze contro
verse. Hij vindt dat een aantal
wetenschappers door het doen
van al te stellige uitspraken als
het ware mee zijn gaan regeren
en dat is een positie die de we
tenschapper niet past.
Want de wetenschappelijke re
denering dat passief roken
longkanker veroorzaakt is niet
waterdicht. Het gevaar bestaat
zelfs, zo waarschuwde hij, dat
degenen die de anti-rookcam-
pagne voeren op dit punt in het
ongelijk worden gesteld en ge
zichtsverlies lijden. Hij waar
schuwde tevergeefs. De anti-
rooklobby overschreeuwde
zichzelf en Philip Morris maak
te daar dankbaar misbruik van.
WOENSDAG 19 JUNI 1996
Door Frank Lambregts
Voor het gemeentehuis in Halsteren staat een Rolls
Royce Silver Shadow. Met bossen bloemen erop na
tuurlijk, want zo'n monumentale auto is in Nederland
al snel een half bloemencorso. Het Halsterse gemeen
tehuis en de protestantse kerk daarachter vormen sa
men zo'n idyllisch, middeleeuws prentje dat veel men
sen het wel prominent op de schoorsteenmantel willen
hebben. Met zo'n hinderlijk lachend bruidspaar op de
voorgrond, in de hoop dat de steengeworden eeuwig
heid ook op dit jong geluk instraalt.
Halsteren ligt op de Brabantse Wal en al eerder heb ik
vastgesteld dat dit stuk Brabant hier niet op z'n plek
is. Op school leerde je vroegre dat het westen van Bra
bant bestaat uit grote, platgestampte akkers van klei
grond, waar de aardappels, de bieten en de protes
tantse boeren welig tieren. Maar het uiterste westen
van Brabant betuigt spijt van die weelde voordat het
te laat is en Zeeland begint. Het laatste stukje Bra
bant kenmerkt zich door hopen arm zand en daar heb
ben ze maar bomen op gezet omdat er verder toch niks
op wil groeien.
Ik ging naar Halsteren om de Spinola-berg te zien en
dat had ik net zo goed niet kunnen doen, want die
hebben ze rond 1950 voor een groot deel afgegraven.
Het moet een flinke berg zijn geweest, want ondanks
al dat gegraaf is het nog steeds geaccidenteerd terrein.
De naam van de berg herinnert aan de heer Ambrogio
Spinola, veldheer in dienst van de Spaanse koning Fi-
lips III, die vanaf deze berg Bergen op Zoom en Tho-
len nog een tijdje heeft belegerd. Maar we spreken dan
van het jaar 1623 en nu is er geen spoor meer van enig
tentenkamp te zien. De Spinolaberg wordt thans be
woond door bungalow-houders, die gewoon Neder
lands spreken. Een camping, als semi-permanent ver
blijf van belagers, zou deze historische plek meer
recht gedaan hebben,
jj" Elke wandeling voert door de geschiedenis- en aard-
ft; rijkskundelessen van vroeger. Een wandeling over de
Brabantse Wal behandelt een stukje landwinning,
^■i waar heel Nederland zijn bestaan aan te danken heeft:
%A rivieren die slib laten liggen, een overwaaiende zand-
qp storm die op het juiste moment gaat liggen en de zee
die er weer stukjes van af knabbelt om zo af en toe een
lading zeeklei terug te geven. Zo is de Schelde dan ook
weer wel. Bij Halsteren zie je het allemaal voor je ogen
gebeuren.
Vanaf de hoge zandgronden krijg je zo af en toe een
WÈ fantastisch doorkijkje over de zeekleipolders voorge
le toverd, met uitzicht op Tholen, op grazende tractoren,
op de drukke weg naar Tholen, op glooiende hellingen
met tarwevelden en op dromerige paarden. Soms
ip wandel je tussen de asperges.
In deze wandelroute komt een bos voor dat vroeger
akkerland was. Je ziet de sloten nog tussen de eiken en
berken door lopen en af en toe zijn ze vergeten een
wilg en een boer te paard weg te halen.
Het bos is aangelegd om er te voorkomen dat ze in
Halsteren de industrie van Bergen op Zoom kunnen
9 zien. Het is geen bos omwille van het bos, het is een
excuusbos.
Zo'n aangelegd bos irriteert snel, omdat er over nage-
m dacht is, maar juist als ik me begin te storen aan het
voortdurende verkeerslawaai ontmoet ik er echter een
tafereeltje dat veel goed maakt: een winterkoninkje
met hoge bloeddruk kleeft tegen een boom, waar hij
veel te veel lawaai maakt voor zo'n klein beestje. Even
later begrijp ik waar al die kouwe drukte voor is. Hij
is zijn jonkies vliegen aan het leren en kan daar geen
ff wandelende pottekijkers bij gebruiken. Toch blijf ik
even kijken naar die roestbruine mini-vogeltjes die op
een takje zitten en niet naar beneden durven te sprin-
gen. Ze zijn niet groter dan een aardbei. Het zijn eer-
der zomerkoninkjes.
n Vanuit de kleipolders kun je zien dat je daar boven in
een heus heuvellandschap rondwandelt, maar het kan
ook geen kwaad om hier beneden goed te letten op de
rijkdom aan plantjes, de beestjes en hun symbiose. De
paarse distels zijn bruin tot je in de buurt komt. Dan
schrikken er tientallen vlindertjes op en wordt de
bloem weer paars. Heel even maar, want de kleine
vosjes hebben honger.
Ik zeg iets vriendelijks tegen een paard, maar het
houdt zijn hoofd en heeft nog maar gelijk. Als al die
A paarden hier ook nog eens zouden kunnen praten, zou
het met de rust gedaan zijn.
Stichting De Brabantse Wal geeft een boekje uit, waarin
zes wandelingen van gemiddeld acht kilometer beschre
ven staan. Het is voor vijf gulden onder meer te koop in
cafe Dorpskoffiehuis te Halsteren.
The Brandos: hoog emotie-gehalte foto mick rock
heeft hij nu een platencontract
in de wacht gesleept. Dat in de
muziekwereld de hokjesgeest
welig tiert, lapt hij aan zijn
laars.
De platenmaatschappij noemt
de muziek van 1000 Mona Lisas
een kruising tussen Black Flag
en The Beatles, of van de Dead
Kennedy's en Cheap Trick. En
daar zit iets in: want ondanks
de harde gitaren en de soms ag-
gressieve aanpak bevatten de
nummers sterke melodieën en
een gezonde portie humor. He
laas staat de cover die de groep
maakte van Alanis Morrisette's
You Oughta Know niet op de
cd. Dat geintje op een eerdere
ep bracht de groep bekendheid
via MTV, de kranten en was
goed voor de nodige airplay.
Het trio (met bassist Gianni
Neiviller en drummer Rocco
Bidlovski) heeft de plaat ge
maakt met de bekende punk
producer Geza X, maar klinkt
nergens voorspelbaar. Armando
Prado heeft U2 als grote voor
beeld als het gaat om een ge
zond streven naar telkens weer
een andere aanpak. Nu zal 1000
Mona Lisas nooit een tweede U2
worden, maar de groep heeft in
ieder geval een zeer verdienste
lijk debuut afgeleverd. (MBG
Entertainment)
JOEP TROMMELEN
HET HEEFT RUIM tweeënhalf
jaar geduurd, maar nu komt
Me'Shell NdegéOcello eindelijk
met de langverwachte opvolger
van haar indrukwekkende de
buut-plaat Plantation Lulla
bies, destijds in OOR uitgeroe
pen tot beste dance-cd van het
jaar.
Ook de nieuwe cd, Peace Bey
ond Passion, kent een weldadi
ge muzikale mix van hiphop,
soul, funk en jazz. Het meren
deel van de nummers is door
Me'Shell zelf geschreven. Ook
neemt ze weer een groot deel
van het instrumentarium voor
haar rekening, al blijft haar in
drukwekkende bas-spel het be
langrijkste.
De 32-jarige Me'Shell is minder
de 'angry young woman' van
1993, maar toont nog steeds
maatschappelijke betrokken
heid door in haar teksten te age
ren tegen schijnheiligheid en
racisme. Het merendeel van de
teksten gaat echter over het
oudste thema uit de popmuziek:
inderdaad de liefde.
Peace beyon Passion is ook mu
zikaal een wat minder felle
plaat dan Plantation Lullabies:
meer ingetogen, lekker loom
groovend, in plaats van vette
funk. Een heerlijke zomerplaat
dus, en weer een van de beste
dance-cd's die ik dit jaar ge
hoord heb. (Maverick/Warner)
PAUL VERLINDEN
JE krijgt er wel eens genoeg
van. Van die bandjes die een
plaat lang fuck en shit schreeu
wen. De Neville Brothers kan je
niet betrappen op dergelijk
taalgebruik.
De Broers prediken al sinds de
jaren vijftig vrede en vriend
schap. Nu is er van vrede en
harmonie op de gehele aard
kloot weinig terecht gekomen.
Maar het is Art, Charles, Cyril
en Aron met dezelfde achter
naam wel gelukt om juweeltjes
van platen af te leveren. Mita-
kuye Oyasin Oyasin/All My Re
lations is het laatste produkt
van de gebroeders.
De opvolger van Live on Planet
Earth (1994) herbergt het typi
sche eigen jazz/rhythm and
blues-geluid van de Nevilles. En
dat elf nummers lang. Vooral de
up-tempo nummers als Whate
ver you do en You're gonna ma
ke your Momma cry, waarop de
jongste generatie Neville te ho
ren is, spreken me aan.
Het gezelschap uit New Orleans
is nooit vies geweest van het le
nen van andermans nummers.
Op Mitakuye staan er twee: Fire
on the Mountain en Ain't no
Sunshine (van Bill Withers). Op
Fire on the Mountain draaft
zelfs The Grateful Dead's Bob
Weir op. Ik wist niet dat-ie nog
leefde. En wat de Neville009s
betreft. Die zijn aardig op weg
naar onsterfelijkheid. (A&M
Records)
PETER VIERENHALM
Begin 1993 verscheen er een
rapport van de Amerikaanse
regering waarin een 'onomsto
telijk verband' werd gelegd tus
sen passief roken en een extra
kans op longkanker. Elk jaar,
zo becijferde het Environment-
al Protection Agency (EPA),
kost passief roken 3000 niet-ro-
kende Amerikanen het leven.
Een drietal Nederlandse epide
miologen schatte toen in het
Nederlands Tijdschrift voor
Geneeskunde de sterfte aan
longkanker door passief roken
in Nederland op 110 tot 270 ge
vallen per jaar.
Maar, zo gaven ze toe, 'de
waargenomen samenhang tus
sen passief roken en longkan
ker is zwak', zo zwak dat die sa
menhang ook op toeval zou
kunnen berusten. Aan de ande
re kant is er zoveel onderzoek
HET NEW YORKSE kwartet
The Brandos geniet in ons land
grote populariteit en de band
zelf is verknocht aan ons kik
kerlandje. Dat is niet zo
vreemd, want hun zegetocht be
gon min of meer in Nederland.
De afgelopen jaren hebben de
vier Brandos zo ongeveer op ie
der podium en festival in ons
land gespeeld.
Frontman Dave Kincaid is een
zoon van een marine-officier
van Ierse afkomst. Ierse en
Amerikaanse folkmuziek werd
hem met de paplepel ingegoten.
De intense en gedreven gitaar
rock die het kwartet maakt be
vat niet voor niets veel invloe
den uit de folk. Banjo, viool en
mandoline zijn instrumenten
die een belangrijke plaats inne
men in de composities van de
hand.
Pass the Hat is het vijfde offi
ciële album van de groep. Werd
de groep in het verleden nogal
eens vergeleken met Creedence
Claerwater Revival, met Pass
the Hat, slaat de groep defini
tief een eigen weg in.
De stevige roots-rock heeft, me
de door de krachtige zang van
Kincaid, een hoog emotie-ge
halte. De muziek grijpt je bij
«rot en laat je niet meer los.
Luister maar eens naar het
prachtige The Siege.
binnenkort bezoekt de groep
opnieuw ons land voor een uit
gebreide promotie- toernee. Ga
eens kijken als je de kans hebt,
,„eL's zeker de moeite waard.
(SPV Records)
KAREL VAN DER POL
PL'NK of grunge hoeft niet per
6 loodzwaar te zijn, bewijst de
Amerikaanse band 1000 Mona
msas op de debuut-cd New Di-
p as,e- hanger-gitarist Armando
"ado benadrukt dat hij zijn ei-
Jg; weg wil blijven gaan, ook al
Ook niet waarom wij wel long
kanker krijgen en rokende
chimpansees niet. En zo is er
meer. Philip Morris zal die ar
gumenten nooit aanvechten,
want dat roken om een dozijn
redenen slecht is voor een do
zijn organen wordt door geen
enkele dokter meer betwijfeld.
Philip Morris maakte een om
trekkende beweging en viel de
anti-rooklobby aan op zijn
zwakste stee: de met grote stel
ligheid van de daken ge
schreeuwde opvatting dat je
door passief roken longkanker
kunt krijgen.
I Do0r Marjan Mes
Ongel00!:1^ blij' was mime-
tjeelster en theatermaakster
Lnette van Steen dat de ju-
„van de jaarlijkse Mimeprijs
L jaar niet heeft gekozen
loor jong, snel en vernieu
wd.' Haar bekroning wilde
•tdan ook graag opvatten als
jn teken dat er toch nog be
stelling is voor diepgang
verstilling in deze tijd van
ppervlakkig vermaak. „Ik
tad daar zo mijn twijfels
II
iter.
gens een niet-alledaagse 'hap-
in de ruimtelijk overwel-
zuilenfoyer van het Bre-
jjse Chassé Theater ontving
ette van Steen (46) gistera-
de VSCD-Mimeprijs voor
bewegingstheaterproduktie
Strijkkwartet no. 15, een bewo
gen concert. Deze belangrijke
jaarlijkse prijs van de Vereniging
van Schouwburg- en Concertge
bouwdirecties werd aan haar uit
gereikt door Frits Vogels, vorig
jaar de winnaar van de Mime
prijs.
In haar dankwoord betrok de
theatermaakster ook haar spe
lers, 'zonder wie het nooit zo
mooi had kunnen worden'. „Het
is ontzettend fijn dat de jury in
mijn werk de zuiverheid heeft ge
waardeerd. Ik maak me ongerust
dat mensen, die in de mime juist
die kwaliteit hebben bewezen,
geen kans meer maken en plaats
moeten maken voor jong aanstor
mend talent."
Jeanette van Steen, die zelf een
jarenlange zoektocht naar de es
sentie van de mimetaal heeft on
dernomen, noemde met name be-
wegingsgroep BEWTH, die jaren
lang voor veel spelers een lich
tend voorbeeld was, maar die als
het aan de Raad voor Cultuur ligt
geen subsidie meer krijgt. „Heel
ernstig vind ik dat", aldus de mi-
mespeelster.
'Een meesterwerk', zo conclu
deerde de jury over Van Steens
ingetogen, subtiele mimografie
Bewogen Concert, 'ontstaan na
een constante en zorgvuldige
zoektocht naar de zuiverheid van
beweging.' Het minimale bewe
gingsspel werd gisteravond in
Breda opnieuw uitgevoerd, heel
mooi live begeleid door het
Schönberg Kwartet, die het
Strijkkwartet no. 15 van Sjosta-
kovitsj speelde.
Van der Steen werd bij het ma
ken van haar even ernstige als
lichtvoetige werk namelijk door
deze sombere Russische composi
tie uit 1974 geïnspireerd. De vier
spelers, waaronder zijzelf, vertol
ken in abstracte beweging de
'stemmen' van de vier instrumen
ten.
Toch spreekt zijzelf ook over
'emoties en wisselende stemmin
gen als hoop, wanhoop, verlan
gen, berusting, verwarring en
klaarheid.'
„Helemaal abstract ben je nooit
omdat de persoonlijkheid van de
spelers nu eenmaal meespeelt en
de emotie die je als kunstenaar
door muziek ervaart toch het be
langrijkste is dat je wilt over
brengen op de kijker."
Een van de vier spelers in het be
kroond stuk is de voormalige
danscoryfee Jaap Flier. „Ik had
al eens geweldig met hem samen
gewerkt bij Luc Boyer. Vroeger
als kind had ik al een grote poster
van hem op mijn kamer hangen
omdat ik hem enorm bewonder
de. Het verschil tussen dans en
mime is mij door het werken met
Jaap Flier nog veel duidelijker
geworden. Dat was een belangrij
ke ervaring."
Jeannette van Steen, die tot 1983
werkte bij het bewegingstheater
van Bart Stuyfverbleef ruim an
derhalf jaar in Japan.
„Dit stuk", zegt ze, „is een ver
werking van wat ik in het tradi
tionele Japanse theater gezien
heb aan kracht en verstilling.
Daar ontdekte ik de kunst van
het weinige waar ik zelf ook op
zoek naar was."
Samen met Jaap Flier, Irene
Schaltegger en Wouter Steenber
gen liet zij gisteravond in Breda
zien waarom de jury zo geïmpo
neerd kon raken door haar ge
concentreerde en verstilde bewe
gingstaal.
NI 1996
Lia Williams (Paula) samen met Linus Roache (Bob) in 'Seaforth Saga': „Je kan het een beetje vergelijken met Richard Burton en Eli
zabeth Taylor, twee mensen die haast wanhopig naar elkaar hunkeren.foto kippa
dit al vijfendertig jaar. Dus heb
ik alleen maar naar hem gekéken.
Een adembenemende man."
Ze vertelt dat in Engeland de be
wondering voor de acteerprofes-
sie niet erg groot is. Vol overtui
ging: „De Britse theaterkunst is
deel van onze geschiedenis en
toch, de regering ondersteunt ons
niet. Vooral het theater wordt in
de kou gelaten. Succes wordt hier
niet gewaardeerd. In Amerika
slaan ze natuurlijk helemaal door
naar de andere kant. Maar dit
land houdt van verliezers, in de
Verenigde Staten koesteren ze al
leen winnaars."
'Seaforth Saga',
Nederland 1, 20.30 uur
