DE STEM
agse!
uteren
Aan interieur kun je
sien of relatie goed is'
dan waan van de dag
Schitterende Medea
van Josée Ruiter
[jmburgse Anja Yincken voor publiek winnares Koningin Elisabeth-wedstrijd Netwerk wil verder
Mr Big lijdt aan
ballad-syndroom
D1
IERINGEN
fOIMIIMGEN
[ren van de in ei-
dhouten deuren,
Saai lijstwerk.
an des Bouvrie neemt TV-Woonmagazine serieus
24 UUR
SERVICE.
1996
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA - D6
Gids
ZATERDAG 25 MEI 1996
ESTART!
ussel
i overdekt centrum van
|a2! Uitsluitend bedoeld
eleisende recreant
Sctief als passief) optimaal
|zin te maken. Domein
ven ligt in de gemeente
500 meter van de Maas
dichtbij Roermond en
j irn, op een steenworp
I tand, 10 km van het
llgische Maaseik. Verkoop-
1 ijzen vanaf 235.000-
Icl. B.T.W., v.o.n. Een prima
jianciering met zéér lage
s v.a. 4,1% (Rabobank),
erhuurmogelijkheden met
|id rendement maken een
nein Heelderven
Bon
Dat wil ik wel eens zien!
(documentatie over dit bijzondere park.
iopen
Heelderven, Antwoordnr. 1031,
liet nodig.) vnu25-5
-694263 FAX. 0115-618579
Opera zing ik het liefst'
Hans Rooseboom
- Ook als Anja Viri
on niet de winnares is ge-
uden van de Internatio-
Muziekwedstrijd Ko-
n Elisabeth van Bel-
ian nog heeft Neder-
(d er een formidabele
zanggebied bij.
haar finale-optreden af-
donderdagavond in het
jisselse Paleis voor Schone
werd Anja Vincken (30)
«het publiek al als een: win
es toegejuicht.
een volleerde lyrische so-
8i zong de Limburgse, de eni-
Nederlandse kandidaat die
j overgebleven, zich naar een
Btioneel applaus toe, totaal be
de spanningen van de
vier weken. Haar ont-
natuurlijke stem
likte grote indruk tijdens deze
miationale muziekwedstrijd,
der meest invloedrijke ter
add.
hja is zeker een van de besten
wereld in haar leeftijdklasse,"
na afloop in de kleedka-
rtet commentaar van haar lfe-
Hanny van Niekerk, na-
iirlijk niet helemaal ombevoor-
ideeld. „Maar de eerlijkheid
liedt te zeggen dat de concur-
tie groot is. Toch zal Anja
itken door heel hard werken
igrote carrière kunnen maken,
ontroert door haar taal en ex-
essie. Ze is zichzelf. Voor een
is zij nog jong. Ze heeft
tien, vijftien jaar nodig om
nheel eigen persoonlijkheid te
iden,"
concurrentie bestond afgelo-
woensdag, donderdag en
idag uit twaalf finalisten. Uit
twaalf is gisteravond laat de
tnaar of winnares aangewezen
daas te laat om nog in dit ver-
ilte kunnen melden,
peil van het Elizabethcon-
is 1996 was volgens alle insi-
uitzonderlijk hoog. Dat
sk wel uit de overgebleven
tall finalisten.
ija Vincken moest donderdag-
ffld standhouden tegenover
e andere kanshebbers van
#t formaat: de Spaanse Milag-
Poblador vertegenwoordigde
element van Latijnse precisie
ingehouden passie, de Bul-
me Mariana Zvetkova zong
een geweldig volume recht
haar Slavische ziel, en de
Hilversum (anp) - Meer ver
beelding dan Nova, meer diep
gang dan 2Vandaag. Een com
binatie van Nieuwe Revu en
Vrij Nederland. Zo luidt de
ambitie van Netwerk, de nieu
we actualiteitenrubriek van
Nederland 1. Netwerk wordt
zes avonden in de week, alleen
zaterdag niet, onmiddellijk na
het journaal van acht uur uit-
gezonden. Brandpunt, Hier en
Nu en Televizier, die de samen
stellende delen van de rubriek
vormen, verdwijnen niet geheel
achter de nieuwe vaste leader,
decor en aftiteling. De vaste
presentoren, Fons de Poel
(KRO), Aart Zeeman (NCRV)
en Karei van de Graaf (Avro)
maken duidelijk dat hun om
roep die avond de actualiteiten
voor zijn rekening neemt. De
redacties van de drie rubrieken
blijven bestaan. „Dit is niet het
zoveelste laffe compromis,"
verdedigde Cees Labeur (Hier
en Nu) zich. „De drie willen
hun eigenzinnigheid vasthou
den en vertellingen bieden die
verder reiken dan de waan van
de dag." (De Poel). „Dat ge
tuigt zelfs van lef," zegt Cees
van der Wel (Televizier). Sre-
benica, de IRT-affaire en Fok
ker brachten de bespelers van
Nederland 1 op de gedachte dat
achtergrondberichtgeving toch
wel erg versnipperd was, voor
de kijker moeilijk te vinden en
slecht te herkennen. Netwerk
moet daaraan een einde ma
ken. Van de bespelers van Ne
derland 1 viel de kleine Ikon
uit de boot. Eigenzinnig zal de
zendgemachtigde van de ker
ken vasthouden aan de rubriek
Kenmerk.
Anja Vincken huilt de spanning van zich af.
mezzo-sopraan
iphanie Houtzeel had de meest
eüectuele benadering,
hat gezelschap veroverde Anja
icken de zaal met haar natuur-
k uitstraling en haar loepzui-
wijze van zingen,
arvertolking van de 'Juwelen-
a' uit Faust van Gounod
rtt het publiek tot verruk-
l
't bleek wel na afloop. Toen de
'Seres na een roerend Lim-
onderonsje in de coulissen
met familie, vrienden en lerares
sen een naburig Brussels café be
trad voor een nader gesprekje,
ging er in het etablissement spoh-
taan een applaus op. Ze werd
herkend, zelfs zonder haar gala
jurk. Anja Vincken is nu al een
bekendheid.
Waarom, zo vroegen wij, eenmaal
gezeten aan een tafeltje in de
hoek, waarom doet iemand zich
zelf al die spanningen van zo'n
slopend concours aan? Is dat al
die stress waard? Het antwoord is
eenvoudig.
„Je doet het om meer in de be
langstelling te komen. Ik werk in
Kassei in Duitsland, waar ik aan
de opera ben verbonden. Maar ik
wil graag bekender worden in
Nederland en België. Een groot
concours kan daaraan bijdragen.
Verschillende van mijn leraren
hebben er al lang op aangedron
gen. De leeftijd gaat ook meespe
len, want de limiet is 32 jaar en ik
ben 30. Als je bekender word't,
komen er hopelijk meer agenten
op je af, of maak je, kans op een
aanstelling bij een groter opera
huis."
Wie bepaalt wat je zingt tijdens
de Elizabeth Muziekwedstrijd
„Tijdens dit concours moesten
wij drie genres zingen: een lied,
oratorium- 'en een opera-aria.
Opera zing ik het liefst, maar je
moet het contact met andere gen
res niet verliezen. In alle genres
moest ik zelf een lijst met stuk
ken inleveren, en'de jury kwam
van haar kant met een verplichte
lijst. In totaal zo'n dertig stukken
die je allemaal ingestudeerd moet
hebben. Aria's en liederen uit alle
tijden, en bovendien Frans, Duits
en Italiaans, dus van alles wat.
De jury maakt voor jou de keus.
Je krijgt te horen wat je moet zin
gen."
Hoe onderging je vanavond zelf
het optreden tijdens deze finale?
„Het was fantastisch. Ik heb nog
nooit zó goed gezongen als van
avond. Ik voelde me helemaal
vrij, had helemaal geen besef dat
er een strenge jury zat en dat er
overal televisiecamera's stonden.
Ik kon me helemaal geven."
Je moest tijdens de finale als laat
ste, van de vier kandidaten zin
gen. Is dat wachten niet ver
schrikkelijk?
„Het moeilijkste is dat je tijdens
het wachten psychisch in je eigen
stuk moet blijven zitten. Je moet
niet luisteren naar de kandidaat
die op dat moment aan het zingen
is. Je moet je blijven concentre
ren op wat jij straks moet gaan
doen. Dat is moeilijk maar je
kunt het wel leren, het is een
kwestie van ervaring. Net als
stress-bestendigheid, dat kun je
ook leren."
Als je zo'n concours wint, wat ge
beurt er dan?
„Het is in het verleden wel ge
beurd dat er niets volgde op het
winnen van het Elisabethcon-
cours. Een winnaar staat even in
de schijnwerpers maar raakt ver
volgens weer in vergetelheid.'Te
genwoordig is de begeleiding van
de winnaars veel beter. Je krijgt
behalve hel; prijzengeld (25.000
gulden voor de winnaar, H.R.)
een beurs, waarmee je bijvoor
beeld naar een hele goede mas
terclass kunt gaan. En verder be
tekent winnen dat er agenten en
impresariaten op je af komen.
Het fijnst zou zijn dat je op een
gegeven moment nergens meer
aan gebonden bent, maar free
lance kunt werken op je eigen
voorwaarden."
Hoe leef je tijdens zo'n groot con
cours?
„Het kost je een maand. Ik moest
er een rol in Kassei voor onder
breken, dat gaf nog een hoop pro
blemen. Zondag sta ik daar ove
rigens al weer op' de planken.
Maar tijdens het concours k,un je
kiezen tussen een hotel of een
gastgezin. Ik vond een gastgezin
gezelliger. Daar waren kinderen
en dat geeft wel afleiding van de
spanning."
Heb je altijd zangeres willen wor
den?
„Ik was me er niet van bewust
foto peter schols
maar mijn moeder zegt dat ik als
kind altijd zong. Vanaf het op
staan'begon ik te zingen. Ik zat
bij het kinderkoor de Botter-
blömkes in Mechelen in Zuid-
Limburg en ik zong daar solo's.
De dirigent zei altijd dat ik daar
mee verder moest gaan. Toen ik
16 was besloot ik om naar het
conservatorium te gaan. Ik heb
zeven jaar op het conservatorium
gezeten, onder andere in Maast
richt. Mijn vader raadde het ove
rigens af, die dacht dat het te
zwaar zou zijn."
Weet je waar je uiteindelijk uit
wil komen?
„Niet precjes. Ik ben een een lyri
sche sopraan, maar ik weet nog
niet welke kant ik binnen dit
stemtype op wil. Ik kan met mijn
stem kiezen voor de zogenaamde
'jeugdige' rollen of voor colora
tuur.
Naast mijn werk aan de opera in
Kassei werk ik elke dag aan mijn
stem via lessen bij Hanny van
Niekerk. Het leerproces gaat ver-
'der."
Breda - Chassé Theater. 'Me
dea' van Euripides door het
Noord Nederlands Toneel. Re
gie: Agaath Witteman. Muziek:,
Calliope Tsoupaki. Vormge
ving: Rien Bekkers. Gespeeld
door o.a. Josée Ruiter, Leslie
de Gruyter, Lou Landré, Has
Drijver. Gezien op donderdag
23 mei.
Door Marjan Mes
'Een waardeloos mens..." De
ijzige toon waarop Josée Rui
ter als Medea zich op deze
manier over haar ontrouwe
echtgenoot uitliet, kon alleen
afkomstig zijn van een vrouw
die diep gekrenkt was in haar
vertrouwen. Alles heeft Me
dea voor haar man over ge
had, haar vaderland heeft ze
voor hem verlaten, diep heeft
ze hem lief en nu laat hij haar
in de steek om uit opportunis
me te gaan trouwen met de
dochter van koning Kreon.
Langzaam zagen we in de schit
terende Medea-versie van regis
seur Agaath Witteman bij deze
tot in haar diepste kern getroffen
vrouw het plan rijpen om haar ri
vale en haar vader te doden en
daarna - om haar man Jason nog
zwaarder te treffen - ook haar
twee zoons van het leven te bero
ven. Josée Ruiter zei haar tekst zo
fenomenaal mooi en glashelder
en liet tegelijkertijd ook alle
sterk wisselende emoties yan
haar Medea-rol met een zo inten
se, ingetogen geladenheid zien,
dat haar wraaklust als volstrekt
geloofwaardig overkwam.
We zagen een moderne vrouw die
eerst uit woede ijskoud cynisme
tentoonspreidde, maar die later
door vertwijfeling en verdriet
werd verscheurd en het nochtans
niet uitschreeuwde van razernij.
Hier was Medea niet de uitheem
se tovenares die waanzinnig
wordt van jaloezie, maar een
vrouw die ook heel rationeel
denkt en haar daden beredeneert.
Tegelijkertijd - en dat was het
mooie van deze voorstelling bij
het Noord Nederlands Toneel -
was er een bijna serene, klassieke
schoonheid die tegenwoordig zel
den nog wordt gezien als Euripi
des wordt gespeeld. Witteman is
dan ook de 'classica' onder de
Nederlandse regisseurs. Een
vrouw met een enorme liefde
voor en kennis van het Griekse
drama, die de door Gerard Kool
schijn kernachtig en sober ver
taalde tekst niet alleen grondig
had geanalyseerd op zijn eigen
tijdse waarde, maar ook de histo
rische bron niet had vergeten in
haar sobere enscènering.
Zo werd er door het becommen
tariërende koor van (drie) vrou
wen meermalen gezongen op mu
ziek van de Griekse componiste
Calliope Tsoupaki,terwijl een
violiste haar schrille streken als
een treurig commentaar liet klin
ken.
Tevens was er bij die vrouwen
weer iets van het vrouwelijke so
lidariteitsgevoel, waarmee de fe
ministe Witteman al haar regies
heeft gekleurd.
De mannenrollen waren niette-
•min opvallend ingetogen, met
prachtige rollen van Bram van
der Vlugt als Kreon, Lou Landré
als Medea's redder Aigeus en een
buitengewoon indrukwekkende
Has Drijver als de bode, die het
vreselijke nieuws over de moord
op de prinses en haar vader met
zachte stem komt vertellen. Le
slie de Gruyter was als Jason, de
echtgenoot, wat minder impo
sant, hoewel treffend in zijn fy
sieke wanhoop.
Het sobere decor van Rien Bek
kers, met een geabstraheerde
Griekse arehiteetuurvorm met
twee koperkleurige schijven (Me
dea ontsnapt uiteindelijk in een
zonnewagen), en diens half clas
sicistische klassieke aankleding
pasten uitnemend bij de eenvoud
van de voqrstelling.
772, 4538 AS TERNEUZEN
i enveloppe, postzegel is niet
ENSE GLASHANDEL
ner 505, 4530 wb Terneuzen
w Rein van Willigen
des Bouvrie mag zich de
«endste binnenhuisarchi-
meubelontwerper van
noemen. Zijn re-
'üge, veelal ongewild
schijnen in Gert-Jan Drö-
J "fontourland is daar mede
F oorzaak van. Dat Des Bou-
P meer is dan een bekend
JScht bewijst hij in Veroni-
TV-Woonmagazine. In
met bewoners 'veran-
J des Bouvrie een gedeelte
w t i woning in één dag.
leukste wat ik ooit ge-
Èan heb."
i Bouvrie resideert sinds
fjaar in Naarden-Vesting, in
L^^lige kazerne. „Toen ik
»n«erkomen zag, kocht ik het
fcbo?' drie. maanden is het
L, wd. Zou ik er serieus over
L hebben, dan had ik het
I cnijnlijk niet gedaan. Maar
kLLeerste gevoel zegt dat het
moet je het doen," zegt de
«se architect Des Bouvrie.
- .n impulsief."
I^mnenkomst van het com-
aat luistert naar de naam
Het Arsenaal, verwijst de recep
tioniste naar een imponerend zit
je. Het is een komen en gaan van
bezoekers. Van Japanners die al
fotograferend een nieuwe toeris
tische attractie ontdekken tot ko
pers in spe die wat nieuws zoeken
voor hun interieur.
Uit het niets komt Des Bouvrie
tevoorschijn. Met zijn ontwape
nende glimlach gaat hij voor naar
zijn bureau. Vier platte koffie
potten springen in het oog. Een
van hen is zwart, een kleur waar
Des Bouvrie iets mee heeft, getui
ge zijn outfit. „Een vrouw ge
kleed in zwart vind ik waanzin
nig, net als een zwarte koffiema
chine." Kleding heeft volgens
Des Bouvrie te maken met het be
dekken van je lichaam. „Tenslot
te schamen we ons allemaal een
beetje." Een lichte blos verschijnt
op zijn wangen. Zijn favoriete
kleur is geel. „Het is trend, een
rot woord. Geel heeft te maken
met licht, je haalt de zon in huis.
Heel essentieel.in Nederland."
Bohémien
Des Bouvrie noemt zichzelf een
bohémien. „Met als sterrenbeeld
leeuw. Als ik mijn horoscoop lees,
verwacht ik dat het uitkomt. Niet
dat er ik naar leef. Ik heb niet de
neiging iets te laten zitten, schuif
niets naar voren. Emoties ook
niet. Dat scheelt 's nachts slecht
slapen."
Hij vindt zichzelf onmogelijk, zo
onmogelijk zelfs dat het hem niet
lukken wil een partner te vinden,
die de zakelijke kant van zijn be
drijf op zich kan nemen. „Ik ver
lang van de mensen die hier wer
ken, of het nu de boekhouder is of
iemand die de meubels 'weg
brengt, dat ze creatief zijn, zodat
je als groep een totaliteit uit
straalt."
Van het woord image heeft hij
een afkeer. Hoewel het program
ma Glamourland hem een zekere
image bezorgde. „Een leuke pe
riode, Droge weet hoe mensen in
elkaar zitten. Op een gegeven
moment werd het teveel, hinder
lijk, het was klaar. Ik kreeg er een
beetje moeite mee. Tenslotte ben
ik concreet met mijn vak bezig."
Het vak van' binnenhuisarchitect,
meubelontwerper.
Des Bouvries uitstraling is jon
gensachtigs, leeftijdsloos. „U ziet
me als kwajongen en dat ben ik
ook. Als ik dat niet meer ben is
Jan des Bouvrie: 'Iedereen denkt dat ik veel werk, maar ik ben erg lui.'
het over. Ze hebben het nooit eer
der tegen me gezegd," klinkt het
licht verlegen. „Misschien heeft
het met mijn jeugd te maken.
Vroeger kon ik moeilijk leren. Op
de kunstnijverheidsschool heb ik
me met dit vak bezig gehouden,
ik nam me voor er nooit elitair
mee bezig te zijn."
Plezier
Het kost Des Bouvrie geen moeite
mee te werken aan Veronica's
TV-Woonmagazine. „Ik wil dat
mensen plezier hebben in wonen,
dat heeft niets met geld te maken.
Ik probeer ze zelf hun hujs te la
ten inrichten."
In het programma laat Des Bou
vrie een metamorfose zien die
van het verven tot het inrichten
op één dag plaatsvindt. „Ik maak
een tekening, maar ik verplicht
de mensen naar hun eigen smaak
meubelen aan te schaf
fen. 's Avonds staat het
■er. Dan zou ik van de
kijkers willen dat ze hun
tv uitzetten en de op
bouw van hun kamer
eens goed gingen bekij
ken. Vaak is er een ele
ment aanwezig - een
deur in je nek - waar
door je nooit een gezelli
ge kamer krijgt."
De metamorfose die Des
Bouvrie voor TV-Woon-
magazine creëert valt
wonderwel altijd in de
smaak bij de 'slachtof
fers'. „Ik wil voorop
stellen dat we het pro
gramma heel serieus ne
men," zegt hij peinzend.
„We hebben nog nie
mand gehad die zei: 'je
blijft van mijn spulletjes
af.' We hopen er wel op.
De redactie heeft al be
dacht bij mij thuis een
andere architect de boel
te laten veranderen.
Dan hebben ze echt
bal."
Des Bouvrie ontwerpt
een kleine 25 interieurs
per jaar, zijn bedrijf het
drie-voudige. Deson-
salverius danks vindt hij het be
grip 'interieur ontwer
pen' te breed. „Je ontwerpt alleen
de basis." De omschrijving moe
derschoot waarin een zaadje
groeit, beschouwt hij als een
mooie beeldspraak. „Zo mooi kan
ik het niet zeggen."
Wel dat het interieur iemands ka
rakter verraadt, zijn emoties.
„Toch ga ik altijd van de mensen
uit, eerst met ze praten. Gesprek
ken die niet over een stoel of zo
gaan." Dat ze vertrouwelijk zijn,
ontkent hij niet. „Je ligt bijna
met ze in bed," lacht Des Bou
vrie, waarna hij beweert dat je
aan het interieur kunt zien of een
relatie goed is. „Absoluut. Zelf
ben ik één keer gescheiden, dat
kun je zien in mijn huis, er zit nu
beweging in het huis. Dat ont
werp je niet, dat ontstaat."
Vergaderingen
Des Bouvrie luistert aandachtig
naar iedere vraag, formuleert
zorgvuldig en laat de komende
gast, voorzien van koffie, nog een
wijle wachten. „Tijd is altijd
weer het nadeel," merkt hij op.
„Tijd, tijd, tijd." Het liefst zou hij
de meeste vergaderingen over
boord willen gooien en met een
goed glas wijn fijne gesprekken
voeren. „Iedereen denkt dat ik
veel werk, maar ik ben erg lui.
Als ik me haast, ben ik gehaast
door mezelf. Ik ben heel chao
tisch, maar heel georganiseerd."
Hij wijst op de grote, achtper-
soonstafel waaraan hij werkt.
Een doosje sigaren en een over
zichtelijke stapel boeken en tijd
schriften benadrukken de leegte
van het meubelstuk: „Dit is wat
ik afwerk, voor de rest is mijn
werktafel helemaal leeg," zegt
Des Bouvrie blij. Voor het ge
sprek eindigt, zegt hij: „Weet je,
ik ben best wel een beetje burger
lijk, ik heb er niets op tegen be
houdend te zijn."
Zondag is de voorlopig laatste af
levering van TV-Woonmagazine.
(Veronica, 18.00 uur)
