DE STEM
Zonder
zenuwen en
mét Bredase drop
Gratis Sex
Bekend
van TV
Een avondje liefdesliedjesballades en niemendalletjes
Soap maakt veel los,
maar raakt kern niet
06-98.50
meisjes v.a, 18 jaar.
ervice
21370
*Joy Service*
076-5411089
Gold
!-V0US
0162-688084
Maxine en Franklin klaar voor onvoorspelbaar Eurovisie Songfestival
I I
Cannes toont filmtrend:
van geweld naar gevoel
Babylon Zoo wil het
wiel opnieuw uitvinden
Bel Dames thuis
Clubs
Stimula Phone
00-32.3.231.49.70
Erotisch Centrum
meisje achter de bar
Massagesalon Breda
Escort
Kleintje
Privé
terdag geo
pend van 11-19 uur.
043 - 3617367.
nieuw.
isanne
9 Breda
thuisgestuurd
?t de gratis
Toneelgroep Amsterdam speelt 'Srebrenica!'
IEI 1996
X 62
M
ZIE RAG A2ZI OP ACHTERPAGINA - D5
pak die
gs! Onder
voor jou!
gt wat te
20.331.13
mfomanes
kengetal!!
)cphm)
isvrouwtjes
via je post-
"'0 50cphm
35+) willen
Bel:
5cpm).
wen (25+)
v. gratis
)cpm).
itis
Direkt
SEX.
illen SEX-
rt a/d lijn!
Pm).
jeven echt
ÏATIS sex!
Pm).
iwen (20+)
EX. Snel-
(80cpm).
even echt
ige sex-rel.
jezocht v.
iet dames
(75cpm).
sven gratis
mertje. Bel
b
wen geven
M-kontakt
25801gpm
SM-VOOR-2: direkt apart
voor dominant sexkontakt i
06-320.329.99 (75cpm)
Gids
Homo: Jongens onder eh|
kaar hoor die knullen aenio.
ten! 06-32033088 75cpm
HOMO-kontakten, direkt
apart Brabant/Zeeland. Rei
06-9614 (Nu 60cpm)
in heel Nederland
GEHEEL PRIVÉ
24 u/p.d. 1 g.p.m.
In je fantasiën, lig ik dicht
tegen je aan, gehuld in
zwarte satijnen lakens
Erotische live-gespekken
vraagt
Zie je er goed uit en wil je
veel geld verdienen?
Bel dan 076-5214233 of
za-zo 076-5614393.
Haagweg 199 Breda.
Geopend van 12.00-24.00
Erotische/body/thai/hydro
mass, in luxe salon. Ma t/m
za 11-23u. Zo 13-22u.
Mauritsstr. 4 076-5222333
Ja Tel. 076-5428315. 24 uur per dag.
va 18 jaar.
eisje gevr.
Dames va 18 jaar op escort
SM*Echtpaar*Hydro-, Thai-,
Erotische massage
t spoed
tu. per dag.
6881.
Een
plaatsen:
resultaten boeken.
ntv. u in een
ir. 7 dg. p.w.
76-5211197.
Dus goed! Het erotisch
bemiddelinsburo dat echt
werkt! Wij doen wat andere
beloven Snel en Discreet
binnen 24 uur.
escort, foto-
ïputer, nwe
1-5205941
ekend.
220888
Breda A-58
65-341241.
r. Linda volsl.
1168-403320,
68-403916.
ies ontv U in
76-5221051
"1
Céline Rutten -
Jgjuiy's van het Songfes-
',al zitten vanavond in al-
landen stevig achter
jt en grendel. Ooit, in
DU en '72 mocht ieder
jjd twee leden afvaardi-
om ter plekke van de
Jileur locale' te proeven.
in de praktijk bleek
jjtin pogingen tot om-
- zoveel wijn, bier en
Sky te zijn, dat
aidsdien iedereen
(ter op de thuis-
jatie in volledi-
afzondering en
fooral koel en
achter het oor-
jeelvelt.
[d in Oslo wonen
adshet begin van de
uk de mensen, die
ar iets met het
van doenheb-
II, allemaal in een
hotel, dat
3 aaast de tot thea-
i omgebouwde ijs-
I ockeyhal ligt waar
®avond triomf en
Instelling vlak
ast elkaar liggen.
iJit hotel staan de
jaren van de span-
3g iedere dag strak-
b gespannen. De
■spellingen die al-
iiaal anders zijn,
nlgen elkaar steeds
aller op. Iedere dag
«jen zich meer
liiijvers in de enorme
Èsenketel vol zan-
m, muzikanten,
bsponisten, tekst-
pijvers, journalis-
pen fotografen,
si Nederlandse duo
Win en Maxine
pm zingen tijdens
ptities met veel
be De eerste keer.
Kiswaar als laatsten
h op een gedeelde
als met België zijn
p hier in Oslo door
finalisten in de in-
lanetop tien gekozen,
pets zegt niks. Op
dveel andere voor
lijsten komt het
Ije helemaal niet
i. Maar op de Ne-
plandse party van de NOS don-
iagmiddag, tussen de 600 tul
die Keukenhof ieder jaar laat
"liegen, bewegen de buiten
ge gasten ritmisch op het re-
Sommigen trommelen na
zinnetje: 'Het was de eerste
ritmisch de twee voorge
wen slagen op de drum mee
Ihun knokkels op te tap. Dat
wl leuk.
'ia en Maxine hebben in
■Immense theater in tegenstel-
tot Lisa del Bo uit België
zenuwen. Maxine laat zich
1 gek maken: „Doe normaal
doeiwe hebben niets
verliezen." Ze eet zich nog
half misselijk aan de enor-
zak met drop en ander snoep
I tiaar collega's van de Sociale
®ekeringsbank in Breda mee-
als ondersteuning op hun
'Haar het succes. En Franklin
■ooreert ontspannen over het
'e hij als hoofdagent in
surveillancedienst van de Rot-
lamse politie meemaakte:
>nder postzegel naar j
?da
Franklin Brown en Maxine tijdens een boottochtje, met links Jasmine Valentin (Finland) en rechts Anna Mjöll (IJsland).
„Een autokraker die ik in zijn
kraag greep. Zegt-ie tegen me
'Agent, die autoradio sprong ge
woon onder mijn arm'. Dat zei
die echt. Echt waar."
Koffers
De doorgewinterde Songfestival-
fans zien het verschil met twee
jaar geleden. Toen kwam Willeke
niet alleen met een enorme dele
gatie aanzetten, maar ook met
een verschrikkelijke hoeveelheid
koffers waar zóveel gala-jurken
inzaten, dat het een enorm gedoe
werd rond het kiezen. Daardoor
wilde ze bijna in een half afge
dragen oranje exemplaar achter
de microfoon gaan staan. Maar
dat werd uiteindelijk toch nog op
het laatste moment ingewisseld
voor iets zwarts. Het mocht niet
helpen. En dat niet alleen; door
de paar magere puntjes werd Ne
derland vorig jaar uitgesloten
van deelname.
Dit jaar heeft Maxine gewoon
slechts één pak, ontworpen door
iemand uit Leeuwarden; Frank
lin heeft ook geen keus en alles is
onder controle. Bij de Engelse af
vaardiging, waarvan het liedje O,
a little bit, o, a little bit, o, a little
bit more, erg hoog op de kans-
hebberslijst staat genoteerd, ont
stond deze week lichte paniek
toen bleek dat de jurken voor het
achtergrondkoor voor geen meter
pasten. Dus moest iedereen nog
even hals over kop de stad in.
Iedereen die iets met het festival
te maken heeft, wordt deze week
op drie prachtige houten schepen
getrakteerd op een verrukkelijke
vislunch met oesters. Maxine
kijkt naar de schelpen en loopt
vlug door naar de zalm en de gar
nalen. Ze wijst achter zich: „Ja,
doei, dat eet ik echt niet." Op de
terugvaart zit ze met Franklin en
het achtergrondkoortje op lange
houten banken en zingt gedreven
mee over Bonnie, die over the
ocean is. Vanavond verdedigen
ze de nationale eer voor 300 mil
joen kijkers over de hele wereld.
Franklin: „Dat is zóveel meer
dan er in de Kuip kan.... Dat zegt
me niks en daarom heb ik geen
last van zenuwen."
Het grootste publiek waar hij tot
nu toe voor heeft gestaan bestond
uit drieduizend man bij de Vara
Discovery show. „Het kleinste
was tussen de schuifdeuren van
een huiskamer toen vrienden van
me op wereldreis gingen."
De twee hebben geduld. Iedere
fotograaf die een leuk plaatje wil
maken, vraagt: „Doe eens iets
leuks, til haar eens op." En dan
valt Maxine weer in de armen
van Franklin, draait hij haar zo
als iedereen het hebben wil en
steekt Maxine haar armen uit en
blijft verrast lachten. Franklin:
„Ja, dat wordt zo langzamerhand
wel een beetje gortig. Ik denk dat
ik haar nu zo'n keer of vijftig in
de lucht heb gehad. Ze zouden
toch eens iets anders kunnen ver
zinnen."
Wie vanavond naar het Eurovisie
Songfestival kijkt, ziet een im
mens en spetterend decor waarin
abstracte bouwsels, kleuren en
vooral lichten, voortdurend in
beweging zijn met de artiesten in
een lichtend middelpunt. Wie
volledig onzichtbaar blijft is het
orkest met zijn wisselende diri
genten.
Dick Bakker is dirigent van het
Metropool Orkest en ooit compo
nist van Dingedong (1975). Het
was het laatste Nederlandse lied
je dat heeft gewonnen. Hij ergert
zich.
„Heb je dat prachtige futuris
tische decor. Waarom kunnen de
musici daar niet in worden opge
nomen? Het is belachelijk: er zit
ten de hele avond 75, 80 man te
spelen en dan zie je er helemaal
niks van. Stom vind ik het ook,
want wat is nou een mooier beeld
dan een prachtige warme Stradi
varius en een rij koperblazers die
met het zweet op hun voorhoofd
eruit knallen. Ze zitten daar toch
niet voor Jan Joker, want dan
zou je bijna net zo goed een
1!°°'Céline Rutten
i vol verlangen, echte bal-
I rookt iti®e niern-endalletjes. Door-
I «te stemmen en hardschreeuwende
Een overzicht van de liedjes in
van opkomst.
Een niet onaardig liefdesliedje
igen naar de beminde en naar
niet bestaat: het vijf-
Er is veel werk voor de vio-
TO grootste handicap die dit liedje
I leis u^et een zogenaamd half lied-
Witht t0t halverweSe en ^at ^er"
L Een explosie van licht, geluid
De tekst beweegt zich uitslui-
nt knoken als oh, ooh, ah aah
itom» ,IJaar Engeland staat het
n bovenaan in de top tien. De
Kna G. heeft een stem die niet
i is. Maar als ze niet al te hard
,»J«+ Uwen vanavond, zullen hele
Spanjear}lmen voor dit liedje vallen.
I »~J werkje zal weinig punten
ivansmaar Perso°nlijk vind ik dit
1 is meer waardevolle nummers.
1 uit mtr'8erend bed met elemen-
I Wd» m°derne flamenco-cultuur.
!onjer j erugkerend deuntje of zelfs
'fiurv'c en(te melodie is het de vraag
Som rw vo'doende houvast aan heb-
- ""werkje te waarderen. Tsja.
11 k ke4ie met verreweg de
'ritst, dat bovendien bijzonder
aardig muzikaal is vormgegeven. De
luisteraar wordt op een immens bal
meegesleurd in een wervelende bewe
ging rond dansen als samba, de marra-
benta, de fado en de koladeiran. Dood
zonde is alleen dat de zangers erbij
staan als een groepje padvinders op een
dorpsplein in een onhandige poging geld
te verwerven voor een goed doel.
Cyprus. De eerste echte ballade van de
avond. De grootste helft van wat volgt is
beter maar er komen er ook die nog
slechter zijn. Niet echt goed dus.
Malta. Blijft niet onopgemerkt, al was
het alleen al door de leuke zangeres die
Miriam Christine heet. Ze is iets groter
dan anderhalve meter en ze heeft een
enorme uitstraling. Behalve dat swingt
het liedje en is best aardig. Kan hoog
scoren.
Kroatië. Een vlak liedje gezongen door
een mevrouw die nogal heftig met haar
armen zwaait en tijdens de repetities
bijzonder hard schreewde. Dit is een
goed moment om koffie in te schenken.
Oostenrijk. Het is vooral het afwijkend
karakter van dit nummer waardoor je
even wordt verrast omdat je dit hier niet
verwacht. Dan is er meteen een te sterke
relatie met 'Hair' en met de overbekende
gospel-cultuur. Valt bij nader inzien
niet mee. Dit liedje wordt niet in het
Duits gezongen maar in Voralbergdia-
lect.
Zwitserland. Laten we zeggen: een leuke
een-na-laatste plaats. Een soort van
chanson over een liefde die voorbij is.
Het geheel is zo ouderwets dat het tien
jaar geleden misschien nog een kansje
zou hebben.
Griekenland. Luchtig niemendalletje op
liefdesgebied waar bijzonder weinig van
blijft hangen. De mevrouw die het zingt
valt wel op: ze is beeldschoon en het pak
blijft daar niet bij achter.
Estland. Een doorrookte stem op leeftijd
gaat een niet onaardig dialoogje aan met
een lief jong meisje over liefde. Het lied
je wordt leuk gezongen en het wordt al
om gewaardeerd. Bij de Finnen geldt dit
als serieuze kanshebber, bij de meeste
andere landen net niet.
Noorwegen. Een lied vol weemoed en
verlangen tegen de achtergrond van
wouden, heuvels en fjorden. Goed ge
zongen door Elizabeth Andreassen die
eerder, in 1985, winnares werd tijdens
het Songfestival. Alles in dit lied getuigt
van beschaving.
Frankrijk. Dit land komt met een num
mer dat een volledig Iers karakter heeft.
Het wordt gezongen in het Keltisch. Het
is zeker voor Frankrijk een hele opmer
kelijke inzending en als kijkers op dit
tijdstip van de avond drie glazen whis
key ophebben zal er ongetwijfeld zo nu
en dan een rilling over de rug lopen. De
zangers maken zich zorgen over de toe
komst van kinderen.
Slovenië. Een medium-tempo-song. Het
meest opvallende is dat de zangeres Re-
gina erg zwanger is. Dit is een liedje dat
uit de computer komt rollen als je die de
opdracht zou geven het meest stereotype
Songfestivallied in elkaar te draaien.
Nederland. De Eerste Keer swingt. De
belichting wervelt en het gelegenheids
duo Maxine en Franklin Brown tillen
met hun voortreffelijke presentatie het
liedje een heel eind uit boven de magere
inhoud die de tekst nu eenmaal heeft. Of
het veel punten krijgt, hangt af van de
voorkeur van de jury's: vallen ze nog
steeds op ballads of kiezen ze eindelijk
eens voor up-tempo-nummers.
België. Ja, en dat is jammer. Hier had ei
genlijk zo'n taaie ballade moeten ko
men, liefst een van de slechtere. Maar nu
staat er na De eerste keer meteen Lisa
del Bo op het toneel in een beeldschoon
wit pak met minirok boven schitterende
benen en ook zij heeft een up-tempo-
nummer.
Ierland. Een ballade die uitstekend in
een Sterspot voor een whiskeymerk zou
passen. Net als je je daarbij hebt neerge
legd raak je door te snelle violen weer
uit het ritme. De zangeres Eimear Quinn
heeft een prachtige stem, dat wel.
Finland. Een mevrouw met een enorme
gitaar op haar buik lijkt in een wereld
thuis te horen die wel erg ver achter ons
ligt. Het liedje heeft ook niks waar je
van op veert. Maar de telefooncentrale
in Finland heeft platgelegen na de eerste
presentatie.
IJsland. Een verschrikkelijk liedje met
alleen het woord Shoebidoe in de hoofd
rol. De bewegingen van het achter
grondkoortje zijn om in de lach te schie
ten.
Polen. De mooiste ballade van het hele
festival, maar dit is een zeer persoonlij
ke mening. Ik hoorde ook het woord on
toegankelijk. Maar ik vind het lied fraai
gestructureerd. De tekst gaat over een
liefde die opstapt en het geheel is dan
ook verdrietig, maar erg mooi verdrie
tig-
Bosnië-Herzegovina. Evenals haar voor
gangster is ook deze zangeres in het
zwart maar wat ze zingt en hoe, zegt me
niets.
Slowakije. Het dieptepunt van het hele
festival. Vrij erg dus. Onbegrijpelijk dat
dit nummer door de laatst schifting is
gekomen, waarin bijvoorbeeld Duits
land is geschrapt dat - naar velen zeg
gen - een aardig nummer had.
Zweden. Twee lieve meisjes zingen een
allercharmantste ballade waar erg veel
mensen voor zullen vallen. Pieter Grön-
vall is de componist en hij bespeelt ook
de piano. Hij is de zoon van Benny An-
dersson van Abba.
Nederland 2, 21.00 uur
ZATERDAG 18 MEI 1996
DEEL D
bandje af kunnen spelen; heb je
een soundmix-show."
Oorwurmpje
Het wijsje van De eerste keer
noemt hij net een oorwurmpje.
„Dat wijsje kruipt in je oor en je
krijgt het er de hele dag niet meer
uit. Maar kijk, al is een melodie
tje nog zo sterk, als het gespeeld
wordt door een stelletje dooie
walvissen, dan hou je niets meer
over dan een vlak niemandalle-
tje. Ik merk dat het orkest hier in
Oslo wekenlang gere
peteerd moet hebben,
want iedereen kent
perfect de partijen van
de 23 liedjes. Dat is
niet genoeg. Een musi
cus die zijn partij goed
kent weet weliswaar:
Hier moet ik hard en
hier moet ik zacht,
maar er moet iemand
zijn die daar nuances
in aanbrengt. Maar ja,
als er dan een dirigent
voor komt staan, die
half hangend vanuit
zijn stoel een keer zijn
linker en een keer zijn
rechterarm opsteekt -
en ik heb dat dit jaar
bij de repetities echt
zien gebeuren - dan
weet je zeker dat het
straks vlak gaat klin
ken."
Terwijl alle orkestlei
ders vanavond vanaf
de partituur en zittend
op een stoel dirigeren,
staat Dick Bakker
kaarsrecht tegenover
het orkest en dirigeert
vanuit het hoofd. „Als
ik begin, sla ik het
boek dicht. Ik sta dan
met mijn stokje, weet
waarover het gaat en
de musici waarderen
dat."
Jeugdliefde
De rust in het hokje
van de televisiecom
mentator is, nadat
Paul de Leeuw het het
vorig jaar heeft verla
ten, weer terugge
keerd nu als vanouds
Willem van Beusekom
achter de microfoon
plaatsneemt. Hij zegt:
„Ach, het viel allemaal
wel mee. Ik kan me
foto anp voorstellen dat men
sen zich geërgerd heb
ben aan de opmerkingen over de
Israëlische inzending, maar het
was gewoon echt Paul die daar
zat."
Zijn liefde voor het Songfestival
is een jeugdliefde. „Ik herinner
mij als klein jongetje 1959 nog
heel goed, toen Teddy Scholten
won met Een beetje. Ik heb daar
na mijn familie ieder jaar geter
roriseerd met briefjes, want het
is en blijft de mooiste familiequiz
die denkbaar is."
Over de objectiviteit van de ju
ry's: „Ach, iedereen weet dat
Griekenland en Turkije over en
weer geen punten uitdelen en dat
de Scandinavische landen elkaar
vooral vroeger beschermden te
gen de enorme macht van de
Franstalige liedjes. Nu is er zegge
en schrijven één liedje dat in het
Frans word gezongen. Vroeger
waren dat er met Luxemburg,
Monaco soms wel vier of vijf ter
wijl er toen niet meer dat zestien
liedjes meededen. Maar dat telt
nu allemaal niet meer zo."
Door Jos Kessels
Cannes - Geweld is van alle tijden en ligt verankerd in het
karakter van de mens. We zijn zelfs zö vertrouwd geraakt
met geweld dat de grenzen van het toonbare steeds verder
opschuiven. Het geweld in films wordt explicieter, het
Journaal deinst niet langer terug voor gruwelijke details en
de kranten publiceren steeds hardere foto's.
In de cinema was de laatste ja- gens de filmcritici.
ren zelfs een hausse in geweld
te bespeuren, in alle mogelijke
vormen en in allerlei soorten
films, ook in de zogenaamde
kunstzinnige films.
Het negenenveertigste filmfes
tival van Cannes lijkt een om
mekeer in te luiden. Het bloed
druipt niet langer van het
doek, de moordzuchtige psy
chopaten zitten elders achter
slot en grendel en revolvers en
hakbijlen zijn opgeborgen. Op
vallend veel films keren terug
naar de kleine drama's en
vreugdes in de menselijke om
gang, waarbij zelfs een licht
optimisme de boventoon voert.
Als de mens zich niet verloo
chent en zijn ware gevoelens
toont, dan komt het toch nog
allemaal goed.
Secrets and Lies van Mike
Leigh is een duidelijk voor
beeld van deze onmtwikkeling.
Was zijn vorige film Naked nog
een nihilistische dooltocht
door de vereenzaamde stad, in
zijn nieuwste productie ont
stijgen de personages hun gees
telijke verkramptheid en voor
oordelen en triomferen liefde
en genegenheid.
In Secrets and Lies gaat een
zwart meisje dat opgevoed is
door pleegouders op zoek naar
haar werkelijke moeder. Tot
haar verbijstering is de moeder
blank. De moeder reageert al
even ontsteld. De vrouw wil
eerst niets van haar zwarte
dochter weten, temeer omdat
er ook nog een sociaal verschil
is. Het zwarte meisje is be
schaafd en heeft een prima
baan terwijl de moeder onder
aan de Britse ladder staat.
Regisseur Mike Leigh stelt in
Secrets and Lies de camera in
dienst van de personages die
zonder uitzondering goed en
naturel vertolkt worden. Tot
nu toe is Secrets and Lies de
voornaamste kandidaat voor
de Gouden Palm, althans vol-
Het melodrama Breaking the
Waves van de Deense cineast
Lars von Trier werd wat wisse
lender ontvangen, maar ook in
deze film laaien de emoties
hoog op. De film is gesitueerd
in een geïsoleerde en streng re
ligieuze gemeenschap in het
hoge noorden van Schotland.
Een jong en onervaren meisje
trouwt met een man die op een
boortoren werkt. Het meisje is
ontroostbaar als haar kersver
se echtgenoot een ongeluk
krijgt en verlamd raakt. Ze
zoekt steun in het geloof en
denkt haar man te kunnen red
den als ze zich opoffert.
Breaking the Waves gaat over
totale liefde en overgave met
daarnaast de rol van de kerk,
die de naastenliefde in theorie
predikt maar daar in de prak
tijk weinig van laat blijken. De
film zorgde in Cannes zowel
voor geëmotioneerde tranen als
afkeurend gefluit.
Eenzelfde reactie kreeg de Belg
Jaco van Dormael bij Le hui-
tième jour. Een goedbedoeld,
maar ook wat naïef magisch-
realistisch sprookje over de
vriendschap van een geestelijk
gestrande zakenman en een uit
een inrichting ontsnapte ver
standelijk gehandicapte. De
film telt enkele visuele hoogte
punten, maar de boodschap is
overbekend, namelijk dat 'nor
male mensen' bij het uiten van
hun gevoelens heel wat kunnen
leren van zogenaamd gestoor
den.
Persoonlijk is me Fargo van de
gebroeders Coen tot nu toe het
best bevallen, hoewel de film
niet past in het eerder gesigna
leerde beeld van opwaardering
van de menselijke contacten. In
deze zwarte komedie moeten
twee criminelen de echtgeno
ten van een opdrachtgever ont
voeren. De zaak loopt finaal uit
de hand en er vallen de nodige
slachtoffers.
Amsterdam - Transformator
huis. Toneelgroep Amsterdam
met 'Srebrenica! Tekst: Guus
Vleugel en Ton Vorstenbosch.
Regie: Gerardjan Rijnders.
Met: Jasper Boeke, Hajo
Bruins, Kitty Courbois, Casper
Gimbrère, Janni Goslinga,
Hans Kesting, Ruben Lursen
en Lineke Rijxman. Te zien in
Amsterdam tot en met zater
dag 8 juni,
Door Ton Verbeeten
De acteur Jasper Boeke, die de
rol van Dutchbatter Roberto
speelt, stapt uit zijn rol en doet in
schel wit licht op neutrale toon
verslag van de opeenvolging van
smadelijke gebeurtenissen en laf
hartig gedrag van Dutchbat in de
lente en de zomer van 1995 in de
safe haven Srebrenica in Bosnië,
De feiten haalden de auteurs van
Srebrenica! uit een artikel van
John Sweeney in de Engelse
krant The Observer van 17 de
cember 1995. Ze zijn schokkend
en we weten inmiddels hoe
schokschouderend de Neder
landse regering heeft gereageerd
op elke onthulling over de activi
teiten, of liever het gebrek daar
aan, van Dutchbat.
Deze scène, die letterlijk uit de
voorstelling wordt gelicht, is de
meest provocerende en dat geeft
de kracht en de zwakte aan van
de voorstelling Srebrenica!, die
in de publiciteit al voor haar pre
mière zoveel verontwaardiging
wekte.
Het is niet de voorstelling, maar
het buiten haar orde en op ande
re toon gepresenteerde verslag
dat schokt. De voorstelling zelf is
een groteske comedy en handelt
over de moraal van alles moet
kunnen als alles maar kan wor
den goed gepraat en we er zelf
maar niet onder te lijden hebben.
Als Srebrenica!, zoals de schrij
vers Guus Vleugel en Ton Vor
stenbosch zeggen, al over verraad
gaat, dan over het verraad bin
nen het rudimentaire gezin en in
een milieu waarin het leven ge
duid wordt in de taal van de soap
en dat is de taal van geleend le
ven.
Op die moraal legt de voorstel
ling de zere vinger. En hoe ver
maledijd zij ook is met haar alle
daags fascisme, een inhoudelijk
verband met de politieke moraal
die Srebrenica mogelijk maakte,
wordt alleen maar gesuggereerd,
niet waargemaakt.
De voorstelling Srebrenica! biedt
het soort satire, waarin de onder
scheiden negatieve aspecten van
een bij voorbaat te veroordelen
moraal zijn toebedeeld aan een-
dimensionele karakters in een
milieu waarmee niemand zich
hoeft te identificeren. En daar
mee is de angel eruit.
En dan zitten we te kijken naar
een naïeve jongen met een moe
derbinding, die per ongeluk Dut
chbatter is geworden en zich van
niets bewust een moraal predikt
van Befehl ist Befehl, naar een
moeder die met volstrekt onacht
zaam egoïsme alles en iedereen
naar haar hand zet en naar zich
rap ontwikkelend nieuw besef
leed vertaalt in smartegeld.
In hun omgeving gedijen perso
nages als een homoseksuele jood,
een neofascist, een omzichtig met
onbegrepen intellectuele infor
matie met het oog op de lieve vre
de manoeuvrerend echtpaar
echtpaar en een jonge vrouw die
emoties als louter vorm te berde
brengt. En als bij hun iemand op
bezoek komt, dan moet dat wel
een cynische realist met een ge
fnuikte carrière zijn.
Gewiekst en razendsnel stelt Sre
brenica! politieke correctheid,
rassenhaat, egoïsme en inhouds
loze emoties aan de kaak, zonder
de kern van de zaak te raken.
Daar zou een echt conflict voor
nodig zijn, waar er nu alleen een
aanleiding is. Hoe schokkend die
ook is. Maar het bekt allemaal
heel lekker en de acteurs mogen
er vet tegenaan. En om het alle
maal nog wat grotesker te maken
wordt er met tieten geschud, in
triootje gedoucht en loopt ieder
een in schreeuwende vrijetijds-
kleding.
We hebben gelachen en soms
even de billen tegen elkaar ge
knepen, maar vooral hebben we
weer iets om over te praten. Een
soap over Nederland op zijn
smalst.
