Weekend
kuitsland moet een internationale rol spelen, maar weet niet welke en hoe
DIP
De Computer Loser Group
ac
inager
elaties mly
OF
INTERFACE
bSTEM
E3
Zondebokken
ZATERDAG 11 MEI 1996
jrootbedrijf èn op vermogende
krote bank, waar de klant de
|e expertise en deskundigheid
dochter van Kredietbank N.V
nsterdam heeft Kredietbank
nmunicatielijnen. De groei van
assistent account manager
iging in Breda. U geeft - in de
I administratieve als commerciële
|unt manager Zakelijke Relaties.
die geldt als een goede start
Bidaten voor deze functie hebben
bij voorkeur richting Bank- en
pen soortgelijke functie is niet
■beveling.
ere informatie kunt u contact
sollicitatiebrief met C.V.
hgel 88,3015 LC Rotterdam.
l_ NEDERLAND _1
I omzet,
flustrie
en met
'indeling
Irfcf;
eten;
I ding.
perne
bt
nische
het
i5 jaar
goede
s)
bedrijf
leert
iceert
r de
f met uw
beid en
kte
yaring in
tfowns en
ar oud en
I el
l Engeland wordt dezer dagen
ten hetze gevoerd tegen Duits-
liid vanwege vermeende Duitse
dwang achter de vernietiging
au Britse runderen. De Britten
lebben het nog steeds niet zo op
Duitsers. Onze oosterburen zelf
worstelen nog steeds met de rol
Ie het herenigde Duitsland in
Europa, maar ook op het
tereldtoneel moet spelen. Want
iwe het nou leuk vinden of
et, Duitsland is wél een groot-
acht geworden en zal zijn ver-
atwoordelijkheid moeten
nemen.
Interesse?
Schrijf dan spoedig
met c.v. naar Denis
Schepens
op onderstaand adres.
U kan rekenen op een
vertrouwelijke begeleiding
van uw kandidatuur.
DIP Consulting Group,
Sint-Pietersplein 60,
B-9000 Gent
Tel.: 00-32-9/225 74 65.
Fax: 00-32-9/224 42 69.
Erkend Wervings- en
Selectiebureau VG.WS.233.
kr Frans Wijnands
CONSULTING
GROUP
De Duitsers hebben eens zes mil
joen joden omgebracht. Nu zijn
elf miljoen Britse runderen aan
part' en: 'Is nazi-Duitsland in 1945 wer-
tójk verslagen? Of heeft de Hitler-bunker
emaal doorstaan en is die van Berlijn
air Brussel verplaatst?'
Het zijn twee van de vele citaten waaruit het
blad 'Die Welt' een dezer dagen con-
(iudeerde dat er in Engeland - met name in de
te pers - een campagne tegen Duitsland
»ie Duitsers wordt gevoerd,
erste citaat stamt uit een brief die bij de
e ambassade in Londen werd bezorgd,
weede citaat is uit de 'Sunday Indepen-
En omdat in een zeevarende natie als
land driemaal scheepsrecht is, nóg een
ataat.Ditmaal van de joodse Tory-afgevaar-
*"Jl in het Lagerhuis, Jacques Arnold, die
ivan een door de Brusselse bureaucratie
vaardige 'Holocaust voor Britse koeien
«santwoord op de paniek van Duitse huis-
ttwen.'
t Duitsers als zondebokken', meent Die
Ook al zijn er Engelsen die bereid zijn
"id in eigen boezem te steken en te ver-
i dat niet alles wat er op het Verenigd
tainkkjk Eiland fout gaat, de schuld is van
Spa'.
sers eten geen Brits vlees. Al sinds jaren
«0*niet toen er van de 'gekke koeien'-
e nog geen sprake was. De import van
rundvlees naar de Bondsrepubliek was
is te verwaarlozen. Duitsers zweren bij
1 algen veestapel. Onbespoten gefokt op de
®gen van de Eifel en de Allgau. De felle
Sinds de Duitse hereniging - nu al weer meer dan vijfjaar geleden - overheerst in Europa één hardnekkige vraag als het gaat om de
toekomst van ons werelddeel: krijgen we een Europees Duitsland, of een Duits Europa? foto anp
De gevoelige
buik van Europa
Britse beschuldigingen slaan in feite nergens
op. Maar het zit veel Britten nog in het bloed
om op de Duitsers te vitten, wanneer dat
maar kan. En om zich tegen 'Europa' af te
zetten.
Mevrouw Margaret Thatcher was al niet an
ders. Wat sommige Europese politici indertijd
alleen maar dachten of fluisterden, riep de 'ij
zeren dame' luidkeels: de hereniging van
Duitsland zou Europa geen goed doen. De
Muur en het Gordijn waren weliswaar ondin
gen, maar ze zorgden wél voor duidelijkheid.
Ze droegen er toe bij om West-Duitsland be
seheiden te houden.
Mevrouw Thatcher heeft de hereniging niet
tegen kunnen houden, nóch heeft ze politieke
invloed kunnen uitoefenen op de rol die het
herenigde Duitsland nadien - schoorvoetend
- begon te spelen.
Vraag
Sinds de Duitse hereniging - nu al weer meer
dan vijf jaar geleden - overheerst in Europa
één hardnekkige vraag als het gaat om de toe
komst van ons werelddeel: krijgen we een Eu
ropees Duitsland, of een Duits Europa?
Het eerste, zegt Bondskanselier Helmut Kohl
voortdurend. Zijn hele politiek is er immers
op gericht. Maar hij kan de buurlanden en de
verderweg gelegen partners niet helemaal ge
ruststellen.
Terwijl de Duitsers niet anders doen dan in
een Europa-gerichte opstelling proberen te
bewijzen dat ze niet zonder Europa kunnen
en willen.
Ook al om zich tegen zichzelf te beschermen:
met méér 'Europa-gevoel' is de kans op ris
kant nationalisme geringer. Het is een be
wustzijn dat al in de periode-Adenauer be
stond. „Ik zou de Duitsers ook niet graag als
buren hebben gehad," zei Adenauer vol be
grip, terwijl hij zijn prille democratie behen
dig de Europees-Atlantische samenwerking
binnenloodste.
Reus
Adenauer wist al dat men de Duitsers voor
hun eigen (nationalistische) verleidingen
moest behoeden, aldus de Duitse historicus
prof. Michael Stürmer. Geruststellend voegde
hij er aan toe: 'Europa verdraagt geen Duitse
hegemonie, en Duitsland zelf is daar niet
groot genoeg voor.'
Natuurlijk is West-Duitsland altijd groter ge
weest dan de Benelux.. Maar zolang de koude
oorlog duurde, merkte je dat nauwelijks. De
Bondsrepubliek gedroeg zich internationaal
bescheiden. Als een kabouter die zelf niet be
seft dat-ie een reus is.
Hoe reusachtig groot en sterk het land is,
werd pas goed duidelijk toen de Muur viel, en
Europa zich realiseerde dat er van de ene dag
op de andere weer een grootmacht - 'midden
macht' zeggen de Duitsers bescheiden - in het
centrum van Europa lag. „De eenheid van
Duitsland moet een pluspunt voor alle landen
worden," betoogde de toenmalige minister
van buitenlandse zaken Hans-Dietrich Gen-
scher oprecht-gemeend. Iedereen knikte, en
dacht er het zijne van.
Het SPD-Bondsdaglid Peter Glotz is ervan
overtuigd dat Duitsland uit het verleden heeft
geleerd. 'Een zekere scepsis tegenover het ei
gen karakter is sympathiek; een overdreven
angst voor herhaling van de geschiedenis is
neurotisch,' constateerde hij twee jaar gele
den.
Zijn conlusie klopt nog steeds: extreem
rechts stelt politiek in Duitsland absoluut
niets voor en Duitse stamtafelaars praten niet
extremistischer dan de goegemeente in Ant
werpen vanachter hun pint, niet anders dan
veel Fransen of Nederlanders in hun kleine
café aan de haven....
Haider
'Haider is in deze vorm alleen in Oostenrijk
denkbaar. Wat wij nodig hebben is een cha
rismatische figuur, uit welke democratische
partij dan ook, van de generatie Haider. Wij
hebben iemand nodig die in staat is om de
energie van de Duitsers opnieuw te bunde
len.' Dat vindt de historicus Arnulf Baring,
bekend om zijn provocerende uitspraken. Hij
is een van de gewetens van de Duitse samen
leving.
In 1987 nog, drie jaar voor de Duitse eenwor
ding, wilde hij van de Rijksdag in Berlijn een
museum maken. Het beladen gebouw laten
verdwijnen in en achter de struiken en bossen
van de uitdijende Tiergarten. Als in een
sprookjesbos van het Duitse gemoed, herin
nert het weekblad 'Die Woche' zich.
Nu daagt Baring zijn landgenoten uit om ein
delijk 'volwassener, ernstiger en dapperder'
te worden. Het behaaglijke leventje is voorbij.
Duitsland wordt internationaal uitgedaagd
om de rol te spelen die het toekomt: mede-lei
dinggevend; een leiderschap in partnerschap
zoals het de Amerikanen al jaren voor ogen
staat.
'Voor Europa, het Atlantisch Bondgenoot
schap en de Verenigde Naties', luidt al sinds
jaar en dag het devies van de Bonner interna
tionale politiek. Wat anders? Duitsland profi
teert (financieel-economisch) het meest van
alle van de Europese samenwerking. Het At
lantisch Bondgenootschap betekent een com
fortabele band met Amerika en de geruststel
lende aanwezigheid van Amerikaanse troe
pen op Duits grondgebied. En de VN? Die bie
den Duitsland in de toekomst wellicht het
wereldpodium waarop Bonn zich - tegen wil
en dank - voorbereidt: een permanente zetel
in de Veiligheidsraad.
De journalist en schrijver Heribert Prantl
heeft zijn eigen, sceptische kijk op de situatie.
'Als de Duitsers weer 'normaal' willen zijn,
dan worden ze prompt abnormaal. Als in de
media geschreven wordt over wat het 'Duits
zijn' betekent, als in groepen van de samenle
ving een gezond patriottisme wordt geprezen,
als de politiek 'law and order' predikt en als
de Duitsers worden opgeroepen om weer 'on-
verkrampt' te zijn, dan wordt het ongezond in
de republiek,' schreef hij. Alsof iedereen bang
voor de Duitsers, en de Duitsers bang voor
zichzelf moeten zijn.
Mulisch
Twee jaar geleden, toen Nederland 'spitsland'
was op de Frankfurter Buchmesse, mengde
zich ook schrijver Harry Mulisch in het onop
houdelijke internationale debat over de rol
van Duitsland; toen, nu en straks. Alles is een
kwestie van spraak, sprak Mulisch temidden
van honderden boekenstands. 'Als in dit land
een groep lieden 'Duitsland, Duitsland' brult
is dat beangstigend. Tegelijk is het ondenk
baar dat een groep Duitsers zou roepen 'De
Bondsrepubliek! de Bondsrepubliek!'. Daar
om zit het met die Bondsrepubliek wel goed,
met Duitsland nog niet in dezelfde mate.'
Mulisch prees en relativeerde voor zijn gro
tendeels Duits gehoor zijn vaderlandse situa
tie. 'Het idee alleen al, dat bij ons buiten een
voetbalstadion 'Holland, Holland' zou wor
den gebruld is absoluut belachelijk. Daarom
is het in Nederland nog niet zo slecht. Als ie
mand er zou zeggen dat hij bereid zou zijn
voor Nederland te sterven zouden alle andere
Nederlanders zich doodlachen.' Daarom, con
cludeerde Mulisch, is het ook enigszins ver
warrend als er op Nederlandse verzetsmonu-
menten staat te lezen dat 'ze hun leven gaven
voor koningin en vaderland'. 'Op de eerste
plaats hebben ze hun leven niet gegeven,
maar werd het hen ontnomen. En op de twee
de plaats zijn de meesten niet voor koningin
en vaderland, maar voor de vrijheid gestor
ven.'
Sleutelmacht
Begin dit jaar hield de Duitse minister van
defensie, Volker Rühe, een toespraak in de
Hamburgse St. Katharinenkirche. Over de rol
van het andere Duitsland in een veranderen
de wereld. Over de rol van Duitse 'blauwhel
men', de rol die Duitsland internationaal kan
en moet spelen. Niet meer tegen de oude vij
anden, maar tegen een nieuwe vijand, die 'in
stabiliteit' heet. Politiek-economische insta
biliteit. Van de Kaukasus tot op de Balkan,
van het Midden-Oosten tot op de Noord-Afri
kaanse kust. In Europa is Duitsland volgens
minister Rühe een sleutelmacht, 'ook al besef
fen veel Duitsers nog steeds niet hoe groot het
Duitse gewicht in het internationale gebeuren
kan zijn'.
Om dat te peilen organiseerde het weten
schappelijk bureau van de Duitse liberale
partij FDP, samen met de RAND Corpora
tion, een representatieve, diepgaande opinie
peiling. Het Berlijnse bureau Infratest Burke
kreeg opdracht om de Duitse elite naar hun
mening en visie te vragen. 'Elite' niet in fi
nanciële, maar in maatschappelijke beteke
nis. Bijna 900 leidinggevende figuren uit een
tiental samenlevingsgroeperingen zoals de
politiek, de wetenschap, het bestuursappa
raat, justitie en het bedrijfsleven; uit het le
ger, de kerken en de journalistiek werden on
dervraagd over hun kijk op de Duitse buiten
landse- en veiligheidspolitiek.
Het blijkt dat de toplaag van de Duitse bevol
king er uiterst zelfbewust, maar zonder een
zweem van zelfoverschating, van overtuigd is
dat Duitsland een actievere internationale rol
moet spelen. Te beginnen dicht bij huis: open
naar het oosten van Europa, Westers georiën
teerd en pro-Europa; Atlantisch behoudend
en Amerika-vriendelijk.
Frankrijk
Open deuren? Ongetwijfeld. Want naarmate
Duitsland zich verder van het bekend-Euro-
pese binnenterrein begeeft, des te terughou
dender wordt de opstelling. Een Duitse voort
rekkersrol in de buitenlandse politiek van de
Europese Unie ziet maar een op de vijf onder
vraagden zitten. Een kwart van de onder
vraagden ziet die rol eerder weggelegd voor
Frankrijk.
Toch is driekwart van de ondervraagden het -
theoretisch - eens met de stelling dat het her
enigde Duitsland een grotere rol moet spelen,
en meer verantwoordelijkheid in de wereld
politiek moet nemen. De inzet van de Bun-
deswehr nadrukkelijk inbegrepen. Wel zijn
socialistisch en 'groen' georiënteerde leiding
gevenden daarin terughoudender, geheel con
form de partijstandpunten.
De Duitse elite staat open voor uitbreiding
van EU en Navo richting oosten, zonder de
buitenspelval voor Rusland open te willen -
of durven - zetten. Nog geen 20 procent van
de ondervraagden voelt nog een militaire be
dreiging van Moskou. Eerder wordt gevreesd
dat de economische hervormingen in Rusland
zullen mislukken hetgeen de stabiliteit in Eu
ropa zou kunnen beïnvloeden. Meeste angst
heeft de Duitse elite voor de machtsinvloed
van ongrijpbare, kernwapens ontwikkelende,
dictatoriaal-fundamentalistische landen als
Libië, Iran en Irak.
Na meer dan veertig jaar overtuigende demo
cratie moet men het nieuwe Duitsland - hoe
groot geworden ook - een richtingbepalende
rol toevertrouwen. Ook al blijft de Bondsre
publiek volgens SPD-parlementariër Peter
Glotz 'de gevoelige buik van Europa: 'Als we
hier last krijgen van (nationalistische) kolie
ken dan laat het hele continent winden'.
;ken,
team
INDEKO is een
energiek bedrijf dat
opereert op het
gebied van
tochtwerende
systemen en
verladingsapparatuur
voor de industrie.
Tot onze klanten
behoren o.a.
industriële bedrijven,
architecten en
aannemers.
Een greep uit ons
assortiment:
dockshelters,
autolaadbruggen,
snel-sluitdeuren, pvc
strokengordijnen,
pendeldeuren,
branddeuren,
industriedeuren.
u erin geslaagd om uw computer aan de
t te krijgen? Heeft u een aansluiting op
teniet? Doet-ie 't soms ook nog? Mooi zo.
g voor de gein eens een PPP-connect, richt
w&roioser op Lycos of een ander goed zoek-
:!sframma en 'aa* ket World Wide Web aan
mnen op de combinatie van de twee
jorden Microsoft en hate. Verbazingwek-
een ongenoegen er allemaal tevoor-
elektron
meeste wrevel heeft te maken met de ge
lat" ti" Van.^et overstappen op Windows 95,
besturingssysteem waarmee Microsoft
:"e:machinisten van Windows 3.1 en 3.11 zo-
ifAa?n 'let lijntje gehouden heeft. Het werd
kbh mtgesteld tot iedereen het wilde
ieliika611 toen ^et vorig jaar augustus ein-
srwas, werd het gevreten als een la-
,.,j ma'se biefstukken door een uitgehon-
W» school piranha's.
augustus konden de computerboeren
ileenfPiketten Windows 95 aange
ver 7?®' maar inmiddels is de hype en
1 j0.0^ bet enthousiasme aanzienlijk be-
(»kn u? er na eetl 'Uk jaar ploeteren
Previa eerst met beta's, later met de
fase W u'te'ndelijk met de officiële re-
li j® Week of zes geleden genoeg van.
nu, foe' «k ben er in mijn geestdrift des-
ok ingetrapt. Met enkele toetsaansla-
ste tj~ ,uer mies opvragen wat ik de laat-
]aar geproduceerd heb. Zoekwoord
'bij». ln combinatie met auteursnaam
1995 ïvi !n§etikt, aantal hits: 21 artikelen in
et net schaamrood op de kaken lees
ik uitsmijter na waarmee ik eind augustus
een paginagrote recensie van Windows 95 af
sloot: 'Wie eenmaal met een goed werkend
Windows 95 gewerkt heeft, die is waar
schijnlijk voorgoed bekeerd'. Jéézus, heb ik
dat écht geschreven?
Ik heb meelij met al die arme drommels die,
zoals Microsoft ze beloofd heeft dat het zou
doen, Windows 95 op een 386 met vier mega
byte geheugen proberen te draaien. Want op
mijn Pentium, snelle harddisk, acht megaby
te geheugen, liep het ook niet zoals het zou
moeten. Het ging, maar niks ging sneller
vooruit dan daarvoor onder 3.1, dus geen
verbetering. Sommige dingen gingen zelfs
langzamer, maar die nam ik maar op de
koop toe vanwege die prettige gebruikersin
terface.
Maar dat ik zo ongeveer eenmaal in de drie
of vier weken mijn harde schijf moest for
matteren en het hele boeltje weer moest in
stalleren, dat werd me toch echt te gek. Iede
re keer weer opnieuw gedonder met die
DOS-boxen, waarna alles in de soep begon te
lopen wat er maar in de soep kon lopen. Het
stramien was iedere keer hetzelfde: foutmel
dingen op het moment dat ik iets onder DOS
probeerde te laten draaien, foutmeldingen
als ik de DOS-shortcut aanclickte, foutmel
dingen als ik het systeem probeerde uit te
schakelen met de optie herstarten onder
DOS. Ik heb de goede gewoonte om een keer
in de week mijn harddisks te defragmente-
ren. Staan alle files zoveel als mogelijk aan
het begin van de schijven, dan hoeven de
leeskoppen niet zolang op en neer te ramme-
len als je een commando gegeven hebt. Win
dows 95 gaf altijd de tweede of derde keer
dat ik defrag intikte een foutmelding: pro
blemen met de harddisks, of ik maar zo
vriendelijk wil zijn om eerst even scandisk te
draaien. Vooruit dan maar. Scandisk deed er
vervolgens er een minuut of tien over om de
kleine harddisk na te kijken, en ruim een half
week of zes geleden, Linux én DOS 6.2 in
combinatie met Windows 3.11 geïnstalleerd
heb, loopt alles als een zonnetje. Crashes?
Eeven afkloppen, nul komma nul, meneer.
Defrag poetst die harde schijf in een minuut
je weer glanzend op, en alles doet gewoon
wat het moet doen, en sneller ook dan onder
Windows 95.
Door Léon Krijnen
Reacties: E-mail: 100445.2062@compuserve.com
uur over de grote. Veertig minuten later
meldde het programma opgewekt er hele
maal geen problemen met die harddisks wa
ren, zodat ik, volgens alle wetten en handlei
dingen van Bill Gates, defrag weer kon gaan
draaien. Minuutje later, de vaste lezers van
deze rubriek herkennen het stramien: fout
meldingen van scandisk, of ik eerst even....
Potver
Goed, de twee- of drie wekelijkse herhaling
van deze affaire was voor mij alleen reden
genoeg om Windows 95 de deur uit te doen en
sindsdien is het een stuk rustiger in de com
puter van meneer Krijnen. Sinds ik, nu een
Ach ja, af en toe bokt Netscape nog wel eens,
maar dan stap ik daar even uit dan is het
weer goed. Had ik maar wat eerder geluis
terd na de voorzichtigen, de verstandigen, de
langzameren die altijd zeggen dat je min
stens één, en liever nog twee releases achter
moet blijven lopen, bij welke software dan
ook.
Ik moest de afgelopen week weer ineens den
ken aan mijn bijna vergeten gedoe met Win
dows 95 omdat ik tijdens mijn gesurf over
het web ergens een manifest van de Compu
ter Loser Group tegen kwam. Dat is een ver
zameling gefrustreerde 95'ers die lekker te
keer gaan tegen alles wat met Microsoft
en/of Windows 95 te maken heeft.
De vereniging is opgericht na een boos stuk-
kie van Theo Richel op de achterpagina van
de NRC van 26 maart. Daarin schrijft hij wat
over zijn ervaringen met Windows 95 en de
helpdesk van Microsoft. Lijkt mij overigens
een ideale plaats om flink wat eelt op je ziel
te krijgen, zo'n helpdesk, maar dat even ter
zijde. Trouwens, ze mogen niet klagen daar,
want ze krijgen die Theo Richel alleen maar
aan de telefoon en daar is het met hem beter
praten dan live. De man is oprichter van de
Vrienden van De Stinkende Roos en schijnt
in zijn eentje in een week meer tenen knof
look door te draaien dan de gemiddelde
schoarma-tent in een jaar.
Stinkend of niet, dat stukkie heeft nogal wat
losgemaakt. Natuurlijk reageerden er nogal
wat Mac'ers die er hun leedvermaak ten aan
zien van Windowers weer eens kwijt konden.
Ook een handvol aanhangers van OS/2, dat
IBM-systeem waarbij toch ook nogal wat er
varen gebruikers zweren en zelfs nog een
paar Acorn-gebruikers.
Het grootste gedeelte van de leden van de
club bestaat echter uit mensen die zich be
kocht voelen na aanschaf van een computer
of programmatuur. De groep richt zijn aan
dacht niet alleen of in de eerste plaats op Mi
crosoft, maar dus wel voornamelijk, denk ik
zo maar. De oproep van Richel, tot een ver
band van computergebruikers, een aggres-
sieve organisatie die boycots organiseert en
schadeclaims indient, heeft het een en ander
losgemaakt. Zo staat hij ook al ergens in het
Engels op het World Wide Web, waar overi
gens voor de liefhebbers wel meer homepa
ges en nieuwsgroepen vol frustratie ten aan
zien van Microsoft te vinden zijn.
Wie zich geroepen of aangesproken voelt
door Theo Richel stuurt hem een E-mailtje
en ontvangt, als alles tenminste goed gaat,
per ommegaande de nieuwsbrief van de
Computer Loser Group. Wie ernaar vraagt,
kan ongetwijfeld ook een paar aardige recep
ten krijgen waar flink wat knoflook inzit.
De liefhebbers wil ik tenslotte de grap niet
onthouden waarmee Richel zijn artikel over
zijn ellende met Microsoft ondertekende:
Vliegtuig vliegt in de buurt van Richmond,
Virginia, maar zicht is slecht en de piloot kan
het vliegveld niet vinden. Plots doemt een
wolkenkrabber op en de piloot wenkt een
man achter de ramen op de vijfde verdieping.
Pliloot draait het raampje open en roept
'Waar ben ik?' Vanuit de wolkenkrabber
wordt geroepen: 'U bent in een vliegtuig'.
Waarop de piloot snel zijn raampje dicht
draait en zonder dralen de weg naar de lan
dingsbaan vindt. Later vragen verbijsterde
passagiers: 'Hoe kon je nu zo snel toch de
weg vinden? De piloot: 'Die man in die wol
kenkrabber gaf me een antwoord dat zowel
honderd procent correct, als volkomen waar
deloos was. Toen wist ik: dat het is hoofd
kwartier van Microsoft, en vgndaarv.it weet
ik het vliegveld wel te vinden...'.
E-mail Theo Richel:
Th.Richel@inter.nl.net. Computer werkt niet?
bellen of faxen kan ook: Tel.: 0113-344144,
Fax.: 0113-344145.
