soneel
DE STEM
'Mijn stem wordt beter, bruiner'
Model voor Winnie
The Pooh overleden
Het slopende, maar ook inspirerende vak van Rob de Nijs
Eindelijk serie rond
legendarische Koos Tak
Boekenweekgeschenk '97
van Renate Dorrestein
DE
IPATHIEKSTE
fORMVAN
tOGRAMMA
ONDER-
BREKENDE
iCLAME VINDT
7AGELIJKS IN
DE KRANT.
A^e
Rondom Jean
de la Fontaine
Orgelconcerten
van G.F. Handel
Schubert
Bekende Nederlanders in tv-reeks
H
I
Xjsr
Schoenen uit, voeten
hoog. Even een klein half
tje alleen met 't krantie.
ar het nieuws, de sport, de
'tergronden, maar natuur-
ook voor de advertenties,
de buis, ach, die mag best
p blijven, maar wel zachtjes
de achtergrond.
Cebuco
a\# v\
A7>
AOO'
Zodra je het grote publiek probeert te
behagen, is het zeker afgelopen."
Stefan Verwey, cartoonist
Gids
poor Hons Jacobs
Hij doet met ze wat hij wil. Hij vleit ze, hij dwingt ze, hij
rockt ze, hij aait ze, hij maakt ze wakker, hij zet ze aan het
denken,'hij maakt ze vrolijk, hij verleidt ze.
He wil je, ik wil je", zingt hij.
Dan zwijgt hij en kijkt uitdagend de zaal in. Rob de Nijs.
Zwarte broek, zwart t-shirt zwart leren jack.
Een kwajongen van 53.
„Met de Lords, was ik hier al. Ik
ben een beetje een oude lui. Nou
ja, een beetje..."
Ja ik wil je, ik wil je"zingen ze
terug. De zaa' 's een kolkende zee
ïan Malle Babbes. Van tien tot
venzestig, van maat 46 tot
latje 36. Er is geen verschil. Ze
i jjjsen allemaal op dezelfde
®aat'
„Ik wil je zo graagzingt zij van
zesenzestig terug.
„Oh ja".
Ên dan heel zacht: „Oh man!"
Als de pieken in de versterkers
1 tot rast komen en de zanger al
leen achter blijft met zijn micro-
bon,piano en bas, gaan ze zitten.
Rijper
„Mijn stem wordt beter, gelukkig
maar. Bruiner. Dat kan alleen als
je maar lang zingt. In begin had
ik een lichte stem. Goed hoor,
maar als ik dat nu hoor vind ik er
helemaal niets meer aan. Je stem
groeit."
Alles is rijper aan hem geworden,
zeggen zijn fans.
n,piano en bas, gaan ze zitien. „Ik heb veel meegemaakt in mijn
Ze zakken diep weg in de stoel leven. Er zijn veel periodes ge-
de schouwburg. Alle vijfhon- weest die als een katharsis, als
reinigende wedergeboorte,
derd vrouwen zijn allemaal al
ben met één zanger.
I 'Oh de verleiding
id hoe heftig liefde is
I inde verleiding
oiik als 't eind onafwendbaar is'.
Hier zijn ze voor gekomen. Het is
I ïlaardingen die avond. Maar het
had net zo goed Breda kunnen
zijn, of Nijmegen of Venlo. Het
zijn vooral vrouwen. Haren ge
kapt. Verzorgd met een hoog
C&A en Claudia Strater-gehalte.
taal in de zaal mengen de
ims zich tot een boeket en
waart er een vleugje samenzwe-
ngrond, iets stouts,
s praten opgewonden met el-
kaar en worden stil als hij begint
ïgen. In de duisternis voel je
I de intimiteit die ze allemaal heb
ben met die man op het toneel: al
ben tussen vijfhonderd andere
I vrouwen.
„Oh ja", zegt hij als ik hem vertel
I van die oudere dame die hij tot
het intieme 'Ik wil je', had weten
I te verleiden.
I Bi intimiteit met een zaal. „Ik
1 heb zelf ook dat gevoel."
Ontbijt
s de dag erna. Hij ziet er vlot
lit. Spijkerbroek. Shirt. Laarzen
hoge zolen. Rob de Nijs. Het
I is middag en hij begint aan zijn
ontbijt. „Die intimiteit die je met
de mensen in de zaal hebt is het
I allerbelangrijkste. In je eerste
"es ben je bezig met zoeken,
I proeven en proberen er achter te
I komen wie het zijn die er van
avond zitten. Dan in één keer is
heter."
I Hij knipt met zijn vingers. „Dan
I heb ik het gevoel dat ik precies
I kan zingen en zeggen wat ik wil.
"at is het leukste van het hele
ik. Het is nog leuker dan een
I plaat maken. Het is een heerlijk
I moment als iedereen zich op zijn
ak voelt en zich kan overge-
I >on aan de muziek, aan de woor-
I Ion. Ik ben erin gegroeid en ik
I heb het comfort gehad dat ik erin
kon blijven groeien en het vast
I ®n houden. Ik realiseer me goed
I ïenoeg dat veel artiesten dat niet
oen en ook die kans niet krij-
|%ia 35 jaar zit hij in het vak.
I «Hoe vaak ben ik hier niet ge-
I weest?", zegt hij tegen de zaal.
een
hebben gewerkt. Die maakt ook
dat ik beter kan relativeren, maar
aan de andere kant kan ik ook
veel dieper gaan. Ik hoef niet
meer zo nodig te bewijzen. Zeker
mezelf niet."
Een rebel van over de vijftig?
„Ik hoop dat ik dat rebelse voor
lopig ook niet kwijt raak. Het is
niet zoiets dat je geforceerd moet
vasthouden. Als je het gaat zoe
ken, zo van ik heb het niet meer,
dan is dat fout. Als je het bezit is
het heerlijk."
Alles wordt alleen maar mooier,
zegt hij.
„Belinda gaat steeds mooier
schrijven. Ze weet meer te
schrappen, meer de essentie van
dingen te vinden en op te schrij
ven. Ons beider leven is door ver
schillende stadia gegaan. Nu zijn
we heel close, al zijn we niet meer
elke dag samen."
Lelijk
Zijn hele leven is hij geboeid ge
weest dooride mooie dingen die er
in de wereld gemaakt worden.
Maar dat maakt hem ook kwets
baar. Wie van mooie dingen
houdt, is vaak teleurgesteld door
de lelijke dingen die op je af ko
men.
„Vooral op muziekgebied. Ik heb
altijd het gevoel, vooral de laatste
tijd, dat het steeds platter wordt
en dat dat platte veel succes
heeft. En wat men veel hoort,
gaat men als normaal beschou
wen. Als iedereen roept 'wat een
te gekke plaat' bij een plaat die
helemaal niet te gek is, dan is het
einde zoek. Dat is jammer. Ik
probeer juist meer diepte in mijn
muziek te stoppen. Veel muzi
kanten willen als ze ouder wor
den nog hun laatste'slag te slaan,
commerciëler worden. Ik heb
juist het gevoel dat het steeds
compromislozer moet en daar
door naar mijn smaak het mooier
en indringender moet zijn.
Rob de Nijs, de Band, de Zanger
en het Meisje is de titel van zijn
nieuwe cd met bijna alle teksten
van Belinda Meuldijk. De agenda
van een artiest. Soundcheck, de
verleiding van groupies, backsta
ge, de eenzame lange rit terug
naar huis. „Een speerpunt en een
keerpunt", zo zegt hij.
Rob de Nijs: „Ik heb het gevoel, vooral de laatste tijd, dat het steeds platter wordt en dat dat platte
veel succes heeft. En wat men veel hoort, gaat men als normaal beschouwen.foto de stem ben steffen
Ellende
Via de autoradio de ellende van
het leven gehoord hebben en dan
op het podium staan: Goede
avond, Den Bosch....
„Ik trek me die ellende ook aan.
Ik heb zelfs een voorstelling moe
ten doen op de dag dat ik bij
Belinda weg ging. Dan krijg je
iets van de clown die moet la
chen. Het is raar, maar als je op
het podium staat en de rest weet
niets van je ellende af, dan is dat
heel inspirerend. Hoe kun je hier
vanavond in gods naam optreden,
denk je bij jezelf. Je wilt je alleen
maar bezatten en alles vergeten.
Maar na afloop zeggen mensen:
ik heb je nog nooit zo indringend
horen zingen. Dan weet je dat je
een extra dekseltje open kunt
maken."
Het sloopt hem. „Zeker, maar ik
heb nog steeds het lekkere gevoel
dat ik wil, Dat ik nog veel cd's te
gaan heb. Dat er nog veel mooie
dingen komen."
Himmelhoch jauchzend, zum To-
de betrübt, staat er boven zijn le
ven geborduurd. „Dat ben ik.
Neem gisteren. Telefoons, afspra
ken regelen, praten. Soms heel
emotioneel. Ik had me ergens heel
erg op verheugd dat niet door
ging. Dan zie ik het helemaal niet
meer zitten. Ik heb Belinda ge
beld. 'Ik denk dat ik er helemaal
mee op houd', zei ik tegen haar.
Ik maak deze tour af en stop er
mee. Dan zit ik heel diep, dan zie
ik het helemaal niet meer zitten.
Maar ik ken mezelf ook weer zo
goed, dat ik zeker weet dat als de
voorstelling goed is geweest ik
weer zo opgepept ben, dat ik dat
andere weer ga relativeren."
Kracht
Smijten met emoties. Privé en op
de bühne.
„Het is slopend. Maar ik heb een
idool sinds mijn zevende: Chris
tus. Dat is mijn kracht, daar
praat ik mee. Het is iets dat in me
zit. Als ik mijn schietgebedjes
doe voor het optreden, dan kijk ik
omhoog. Het is een soort wan
hoopsgebaar. Wat moet ik ermee?
Daar zitten de mensen, kan ik het
weer aan? Help me. Het is een
krankzinnig vak."
Een leven in de schijnwerpers.
Ook privé. Zelfs de kleur van het
ondergoed van Belinda is een pu
bliek bezit. Alleen zijn pincode is
nog geheim.
„Er is godzijdank toch nog wel
wat meer dat ik geheim kan hou
den. Het is een kruising tussen
proberen ermee om te gaan en ei
genlijk er nog steeds niet mee om
kunnen gaan. Elke keer als er iets
geschreven wordt, word ik weer
boos. Wat is dit voor onzin, hoe
onwaar is dit? Alles wat mij per
soonlijk aangaat, emotioneert
mij. Aan de ene kant is het slo
pend, maar aan de andere kant
gebruik ik het ook weer. Dat is
het vak van artiest."
Belinda
Een schijnwerper, een gezicht,
duizend ogen. Duizend oren die
luisteren naar woorden van een
vrouw, Belinda, die weet wat een
vrouw wil horen, maar die alleen
De fabeldichter Jean de la Fon
taine leefde van 1621-1695. Zijn
scheppende leven viel groten
deels samen met de regering van
de Zonnekoning Louis XIV.
Het was de tijd van de grootste
en de weelderigste pruiken. De
dichter vormde het middelpunt
"an de Franse schrijvers en com
ponisten, muzikanten en opera
zangers - hij zong zelf trouwens
Z1in leven lang.
Da Fontaine stond met iedereen
111 contact. Zijn bewaard geble
ken correspondentie is enorm.
Het ligt voor (je hancl dat de
ie componisten zijn be-
e fabels op muziek zetten:
die
Wagen er als het ware om.
De dichter schreef zijn zoölogi-
1 parabels in soepel en rit
misch verlopende verzen.
P Virgin Veritas is een cd ver-
enen getiteld Jean de la Fon-
®ne. Un portrait musical. De
oziek die hier te horen is, da-
2 Uit de iaren tussen 1647 en
door componisten als Mi
jl Lambert.
atc-Antoine Charpentier (de
an van de Eurovisiemars),
fcan-Baptiste Lully, Pierre
auchamps, Jacques Cham-
Ln He Chambonnières,
njois Couperin en... een
- mer van La Fontsine zelf.
Jean de la Fontaine
Op de cd worden de stukjes mu
ziek afgewisseld met gereciteer
de fragmenten uit brieven van
de schrijver.
Ook een operaatje van Charpen
tier, Les amours d'Acis et Ga-
latée, is opgenomen, op een li
bretto van La Fontaine. In totaal
bestaat de cd uit 30 stukjes mu
ziek. We wor
den hier ge
confronteerd
met een vrolij
ke, optimisti
sche en onbe
kommerde
wereld, een
wereld vol
verhaaltjes en
liedjes, van
Griekse my
thologie, van
fabels en klei
ne levenswijs
heden - het
was de verpo
zingswereld
van de rijken,
op het hoogte
punt van de
absolute mo
narchie, hon
derd jaar voor
de Franse Re
volutie.
De muziek
wordt uitge
voerd door het
ensmeble La
Simphonie du Marais o.l.v. Hu-
go Reyne (Virgin Veritas 5 45229
2)
HANS ROOSEBOOM
De zes orgelconcerten die Georg
FOTO VIRGIN
Friedrich Handel in de jaren '30
van de 18e eeuw schreef verte
genwoordigen de barokmuziek
in volle glorie, in volledig vol
groeide staat.
De stijl van Handels muziek is
zo internationaal als maar zijn
kan: hij werd geboren diep in
Duitsland (Saksen), vertrok op
21-jarige leeftijd voor zijn muzi
kale vervolmaking naar het mu-
ziekmekka Italië (Rome) en
maakte carrière waar het grote
geld was: in het burgerlijke, ka
pitalistische Engeland.
Tussen de politieke en economi
sche grootmacht van die tijd -
Engeland - en de muzikale vorst
van de 18e eeuw - Handel- klik
te het direct: enerzijds schreef
hij no nonsense muziek, ander
zijds kon hij het Britse publiek
bij tijd en wijle feilloos een por
tie pathos en grandeur voor
schotelen die paste bij de status
van absolute wereldmacht.
Al tijdens zijn verblijf in Rome
verblufte Handel het publiek
met zijn virtuoze orgelspel.
Hij ontdeed het instrument van
z'n exclusieve kerkelijke identi
teit en herschiep het tot een ve
hikel voor tintelfrisse wereldse
ideeënrijkdom. In zijn orgelcon
certen, geschreven in Engeland,
zet deze lijn zich verder door. Ze
klinken levensblij, en hier en
daar ronduit humoristisch. Met
de kerk heeft dit niets meer te
maken.
In de langzame delen weet Han
del overigens vaak diepten te
bereiken. Het mooist wat dat be
treft is het Adagio waarmee het
orgelconcert nr. 3 (in g kleine
terts) inzet, met een weergaloos
duet van viool en cello. Handel:
dat is een grote stijl, zelfbewust,
persoonlijk en altijd herken
baar. In de ondergavige uitvoe
ring toont Bob van Asperen zich
een organist met veel Fingerfer-
tigkeit. Hij bespeelt een nieuw
instrument, gebouwd naar 17e-
eeuwse modellen. De stemming
van het orgel is 'authentiek', dus
voor onze oren altijd een beetje
onzuiver. Maar dat stoort zeker
niet op deze vlekkeloze produc
tie. (Virgin Veritus 5 45174 2)
HR
Het Forellenkwintet van Franz
Schubert komt uitstekend tot
zijn recht in de interpretatie
door een sterbezetting, die door
Sony op de markt is gebracht.
Twee van die sterren zijn Yo-Yo
Ma op cello en Emanuel Ax aan
de vleugel.
Dat belooft wat, en inderdaad
weet het vijftal vooral raad met
de tempi. Van Yo-Yo Ma is be
kend dat hij een snelheidsduivel
is en hij heeft zijn companen
kennelijk meegesleept.
Het vijftal neemt het Scherzo -
deel 3 van dit Forellenkwintet -
vliegensvlug, maar gelukkig
kunnen ze het, dus ze vliegen
niet uit de bocht. Die voortva-
rendheide aanpak geldt voor het
hele kwintet.
Ax en Ma spelen aansluitend de
Arpeggione-sonate, eveneens
van Schubert.
Niets op aan te merken natuur
lijk, al is de muziek zelf nogal
aan de brave kant.
Emanuel Ax mag aansluitend
blijven zitten, want ter afslui
ting begeleidt hij Barbara Bon-
ney nog in het lied Die Forelle,
het lied dat Schubert gebruikte
in zijn kwintet en waaraan het
zijn naam heeft te danken.
(Sony SK 61 984)
HR
DINSDAG 23 APRIL 1996
DEEL D
een man kan vertellen.
„Het is een unieke samenwerking
tussen Belinda en mij. We hebben
samen zoveel meegemaakt. Alles
heeft een emotionele lading. 'Van
elk woord dat ik opschrijf weet ik
precies hoe het uit jouw mond
komt', zegt Belinda. En: 'het
meest inspirerende vind ik als jij
staat te zingen naar de gezichten
van die vrouwen te kijken. Ik doe
daar vaak zoveel inspiratie op,
omdat ik weet wat het doet, hoe
het aankomt, dat ik een nieuw
lied kan schrijven'."
Hij is blij dat hij zover is geko
men.
„Ik ben gelukkig. In 1967, '68 had
ik geen contract, geen werk. Ik
woonde in een onbewoonbaar
verklaarde woning. Ik was down
en out. Ik had de blues. En toch
voelde ik me zo springlevend. Ik
voel verdriet, dus ik leef. Eigen
lijk was het een belangrijke pe
riode in mijn leven. Ik zag de be
trekkelijkheid in. Maar in mijn
achterhoofd dacht ik: wacht
maar, ik kom nog wel terug. Ik
wist dat zo zeker."
Vooroordeel
Rob de Nijs. Alsof hij er altijd is
geweest.
„Ik heb heel veel vroeger. Maar er
is gelukkig ook een heden. Het
grote publiek loopt achter. Ge
middeld pluk je over vijf jaar de
vruchten van wat je nu doet. Veel
Nederlanders zijn stil blijven
staan. Ze denken dat ik nog
steeds die zanger van vroeger
ben. Ze kennen mij niet. Of ze
willen zich niet open stellen en
koesteren zich in dat hun voor
oordeel, dat is lekker makkelijk,
of ze weigeren zich te verdiepen
in diepgang. Ik heb omdat ik een
heel breed publiek heb mensen
met mijn teksten bereikt, die zich
daar anders nooit voor zouden
zijn gaan interesseren. Ik heb het
gevoel dat ik ze mooie dingen
meegeef in plaats van die platte."
Emoties horen bij de mooiste din
gen om mee om te gaan, zegt hij.
Vreugde en ook verdriet.
„Ook dat helpt mensen. Hij zingt
over mijn leven, zeggen ze, hij
zingt over de gebeurtenissen in
mijn leven. Dat kan troostrijk
werken. Dat merk je in de brie
ven die ik krijg. 'Open einde' was
zo'n lied over het verwerken van
het verdriet van een geliefde, die
zonder afscheid is doodgegaan.
Plotseling door een ongeluk. Dat
is het allerergste, zonder laatste
woorden.
Daar moet je niet aan denken.
Belinda heeft dat mooi opge
schreven omdat ze het zelf had
meegemaakt. Dat liedje is voor
mij geschreven, denken mensen
en dan helpt het."
Ze hebben staan swingen, ze heb
ben met vochtige ogen zitten luis
teren. Ze hebben zenuwachtig op
hun stoel heen en weer gescho
ven, ze hebben uitbundig meege
zongen. De fans. En ze weten dat
ze hem straks zien. Na afloop van
de voorstelling als hij in de foyer
komt. Dat doet hij al zolang hij
optreedt.
Rob: „Dat is de basis." Hij is
meestal op, kapot. „Maar ze ver
wachten dat van me."
Rob de Nijs is donderdag 25 april
in het Chassé Theater (grote zaal)
in Breda
Gerard Thoolen als journalist Koos Tak en Olga Zuiderhoek als
zijn vrouw Tine foto kippa
Door Marcel Frost
Hilversum - Het heeft even geduurd, maar nu liggen ze er: ze
ven afleveringen van elk 25 minuten over de legendarische
Koos Tak, journalist bij De Tijdgeest. Gerard Thoolen vertolkt
de rol van Tak, medewerker van het zaterdags bijvoegsel van
deze krant. Zijn steun en toeverlaat is Bruinsma, gespeeld door
Joop Doderer. Samen brengen zij vele uren door in het café De
Drie Fusten, alwaar de maatschappij onder het genot van
meerdere kopstoten wordt doorgelicht.
De NPS heeft enkele jaren voor
bereiding in de reeks De eenzame
oorlog van Koos Tak gestoken,
voordat vorige zomer daadwer
kelijk met de opnames is begon
nen. Aanvankelijk stond de serie
gepland voor het najaar '95, maar
dan zou de reeks af en toe het
veld moeten ruimen voor voet
balwedstrijden. Verstandige keus
om dat niet te doen, want het suc
ces van een serie is voor een be
langrijk deel afhankelijk van
continuïteit.
De figuur Tak is jaren geleden
ontsproten aan de breinen van
Rijk de Gooyer en Eelke de Jong.
De verhalen zijn eerst in feuille
ton-vorm verschenen in de Haag
se Post en later gebundeld in vier
boeken. Tak, 'speciale verslagge
ver', liegt, bedriegt en verzint dat
het een lieve lust is. Zijn manier
van werken is de echte vakbroe
der een doorn in het oog.
Thoolen speelt Tak alsof hij het
daadwerkelijk is. Rochelend
trekt hij door de straten, meestal
met een stevige kegel, in de hand
het immer rokende sjekkie. De
vunzige Tak valt met jas en al op
de bank in slaap, om vervolgens
de volgende morgen vanaf die
bank rechtstreeks naar zijn werk
te gaan. Aldaar wacht hem het
zoveelste conflict met hoofdre
dacteur Wortelboer.
Zo ligt Tak in de aflevering van
vanavond met hem in de clinch
over een verhaal met als onder
werp de watersnood. Onze spe
ciale verslaggever heeft het in
zijn relaas over de enorme ruimte
voor waterrecreatie, in plaats van
een intrigerend verhaal over de
ellende van de Limburgers. Tot
overmaat van ramp neemt hij ook
nog per ongeluk Wortelboers
kaartjes mee voor het Boekenbal.
De zeven delen van Koos Tak
worden opgesierd door een heel
leger bekende Nederlanders. Zo
heeft Tak in de eerste aflevering
een aanvaring met Ursul de Geer
en zien we verder Connie Palmen
en Maarten 't Hart. Later in de
reeks onder anderen Sylvia Kris
tel, Tom Egbers, Jan Lenferink,
Maarten Spanjer, Marjan Berk,
Erica Terpstra en Hugo Metsers.
'De eenzame oorlog van Koos
Tak', Nederland 3, 21.30 uur
Amsterdam (anp) - De schrijfster Renate Dorrestein is ge
vraagd het eerstvolgende Boekenweekgeschenk te schrijven. Ze
heeft de opdracht aanvaard. De 62e editie van de Boekenweek
wordt gehouden van 12 tot en met 22 maart 1997 onder het
motto Mijn God. Daarmee wordt de aandacht gevestigd op het
religieus gevoel in de letteren. Dat heeft de Stichting Collectie
ve Propaganda van het Nederlandse Boek zondagmiddag
bekendgemaakt.
Renate Dorrestein (1954) heeft twaalf boeken op haar naam staan. Het
meest recent zijn Verborgen gebreken, Het hemelse gerecht, Ontaarde
moeders en Een sterke man. In 1993 trok ze veel aandacht met Heden
ik, waarin ze uitgebreid verslag doet van haar chronische vermoeid
heidsziekte ME. In datzelfde jaar kende het maandblad Opzij haar de
Annie Romeinprijs toe voor haar hele oeuvre. Dorrestein debuteerde
in 1983 met Buitenstaanders. Religie en religieus gevoel zijn volgens
de CPNB door de eeuwen heen dominant aanwezig in de literatuur.
Voorbeelden van de laatste jaren zijn De ontdekking van de hemel
(Harry Mulisch), De Duivelsverzen (Salman Rushdie) en de jongste ro
man van Gerard Reve, Het Boek Van Violet En Dood.
Londen (rtr) - Christopher Robin Milne, zoon van de auteur van
Winnie the Pooh, is op 75-jarige leeftijd overleden, zo meldde
de Britse krant The Times. Milne stond model voor het jongetje
met het goud-blonde haar wiens speelgoed in de boeken van
zijn vader, A.A. Milne, tot leven kwam.
Zelf heeft Christopher weinig plezier gehad van deze bekendheid. De
aandacht van vader Milne voor zijn zoon beperkte zich tot de boeken-
verhalen. In het echte leven kreeg Christopher zijn ouders alleen te
zien tijdens de maaltijden. Voor de rest van de tijd was hij aangewe
zen op een gouvernante.
Christopher verbrak e'en bijna levenlang stilzwijgen over zijn vader in
1974 met de publicatie van het eerste boek uit een serie van drie auto
biografische werken. In The enchanted places schreef hij: „Toen ik
drie was, was mijn vader drie. Toen ik zes was was hij zes. Hij had mij
nodig om de leeftijd van 50 te ontvluchten."
i
HI
E'gMMMfct-XMfe
