DE STEM ZATERDAG 30 MAART 1996 DEEL D
Deelder was, Deelder is, Deelder blijft
Daphne Deckers: de lusten en lasten van schoonheid
'Zolang ik geen tien kilometer ga hardlopen, verkeer ik in uitstekende vorm
Phil Collins niet langer
lid van popgroep Genesis
A A The Treble Spankers I J i
'Filmpje' al op
twaalf miljoen
Wereldomroep
beter te
ontvangen
|r-- a
doen het voor de eer ji^C ZSf
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA -05 X^fy/Dne i
Londen (dpa) - Phil Collins neemt na meer dan 20 jaar afscheid
van de Britse rockgroep Genesis. Zijn platenmaatschappij Vir
gin zei in Londen dat de 45-jarige multimiljonair zich 'volledig
op zijn solocarrière wil richten'.
Collins was drummer bij Genesis
en nam na het abrupte vertrek
van Peter Gabriel in 1975 de zang
bij de band voor zijn rekening.
Het laatste grote album van de
groep, We can't dance, was een
kaskraker.
Naast zijn werk bij Genesis had
Collins al sinds medio de jaren
tachtig enorm succes als solo-ar
tiest.
Meer dan 20 singles bereikten de
top van bijna alle hitparades.
Niet slecht voor een drummer die
begon bij de obscure jazzrock-
formatie Brand X.
„Na bijna 25 jaar bij Genesis wil
ik in mijn muzikale leven een
nieuwe richting inslaan", zei Col
lins in een verklaring.
Den Haag (anp) - Filmpje, het
filmdebuut van Paul de Leeuw,
heeft aan recettes al twaalf mil
joen gulden opgeleverd. Dat
blijkt uit cijfers die het Ameri
kaanse film- en televisietijd
schrift Variety heeft gepubli
ceerd.
De kosten van Filmpje, die eind
vorig jaar in première ging, be
droegen zes miljoen gulden.
Uit Variety blijkt ook dat Zusje
al meer dan één miljoen heeft op
gebracht.
Zusje, een low-budget productie,
was de grote verrassing van het
Nederlandse Filmfestival in
Utrecht.
Hij zal zich vooral met filmmu
ziek, jazz-projecten en zijn solo
carrière bezighouden.
Collins begon de jaarlijkse tour
nees te inspannend te vinden, al
dus mensen uit zijn omgeving. De
rockster scheidde in 1994 van
zijn echtgenote Jill.
Sindsdien woont hij met de 23-
jarige Zwitserse Orianne Cevey
in een plaatsje in Zwitserland.
Van onze rtv-reactie
Hilversum - De radiopro
gramma's van de Wereld
omroep zijn vanaf zon
dagavond vooral in West-
Europa beter te ontvan
gen. De Wereldomroep
verruilt een zender in Ka
liningrad voor een
Luxemburgse.
„We doen vooral chauffeurs
en schippers een groot ple
zier met de nieuwe frequen
tie, 1440 kHz", verwacht di
recteur L. Bouwens. „En
voor de Nederlanders die in
Frankrijk vakantievieren, is
het ideaal om 's avonds na
het eten een uurtje Neder
land via de middengolf mee
te pikken." De Wereldom
roep is elke dag tussen 21.30
en 00.25 uur in de lucht.
Hij zou het bijzonder vreemd vinden als zijn talkshow bij
Veronica niet met dertien afleveringen verlengd wordt. Want
al heet de laatste geplande aflevering 'Deelder Nokt', ze zijn
voorlopig nog niet van hem af. Jules Deelder amuseert zich
nog dagelijks te pletter.
Door Jos Straathof
In café De Jonge Haan in Hilversum
bestelt Deelder, messcherp gekleed in
driedelig zwart, een gin-tonic. Mis
prijzend kijkt hij in het glas. „Doet er
nog maar een ginnetje bij." Het handje
is slap, de stem minnetjes als hij zich
met een zacht Jules voorstelt. De wen
sen van de fotograaf bij de zwarte Ci
troen CX Gti, sinds jaar en dag-de
Deeldermobiel, heeft hij reeds lijd
zaam ondergaan.
Justus Anton Deelder (51), tv-persoon-
lijkheid, theatermaker en dichter,
maar ook Rotterdammer, oorlogskind,
jazzfanaat, Sparta-fan, podiumkun
stenaar, vader van Ari, hardrijder,
boksliefhebber, volksjongen, dandy en
humorist, moet nog op dreef komen.
Maar dat zal niet lang duren.
De omgeving van de mens is de mede
mens stelde Deelder ooit in een van
zijn 'euforismen'. Die warme constate
ring ligt ten grondslag aan zijn talk
show, die elke vrijdagavond bij Vero
nica wordt uitgezonden. „Iedereen is
het centrum van zijn eigen wereld. Die
werelden lopen een beetje door elkaar
heen en op die basis kun je met elkaar
praten. Ja toch?"
We moeten vooral niet te veel diepzin
nigs verwachten van zijn praatpro
gramma, waarin Deelder bekende en
minder bekende mensen uitnodigt om
met hem van gedachten te wisselen
over een speciaal thema. De shows
hebben pakkende titels als Deelder
Vlamt (onder meer drie 'spetters' en
hardrijden met Jan Lammers), Deelder
Scoort (natuurlijk het glorieuze Spar-
ta-verleden) en Deelder Vangt (over
poen in de breedste zin des woords).
„Ik ben geen journalist. Ik ben er echt
niet op uit om mensen te beschadigen
of kritisch door te zagen. Het kan ge
woon alle kanten opgaan bij zo'n ge
sprek. Ik heb geen vragen van tevoren,
ik zie wel welke kant het opgaat. Dat
is toch altijd zo in een gesprek?"
De opnamen zijn in het legendarische
Parkzicht in Rotterdam; waar anders?
Er wordt voor elke aflevering ongeveer
anderhalf uur opgenomen, waarvan
vijftig minuten tot een uur worden uit
gezonden. Deelder zit zelf in de eind
redactie. „Maar voor mij is het in de
eerste plaats bedoeld voor die mensen
die daar in de zaal zitten. Je denkt er
absoluut niet aan dat er nog mensen
naar zullen kijken thuis. Het is toch
een soort van optreden."
De kijker staan nog vijf afleveringen te
wachten: Deelder Gokt, Deelder
Bokst, Deelder Hoog, Deelder Laag en
Deelder Nokt. Deelder mikt op een
vervolg van nog eens dertien afleverin
gen. „Dat horen we binnenkort. Ik zou
het erg vreemd vinden als ze er niet
mee verder zouden gaan. Het moet
toch ook bij de heren van Veronica
doorgedrongen'zijn dat hier sprake is
van een programma dat niet zo mak
kelijk met iets anders vergeleken kan
worden."
Met 'het tv-wereldje' heeft hij weinig
te maken. „Dat bevalt mij prima. An
ders zou ik hier moeten gaan wonen..."
Zijn blik laat geen misverstand be
staan over de onmogelijkheid daarvan.
Zelf kijkt de Rotterdammer bijna
nooit naar televisie. „De televisie, da's
toch verschrikkelijk hè. Het peil ka
chelt wel achteruit. Het is overal het
zelfde." Bovendien, waar zou hij de
tijd vandaag moeten halen? „De gave
van het woord; dat is iets waar mensen
nóóit op uitgekeken raken." Dus gaat
het schrijven gewoon door, net als zijn
succesvolle theatershow Deelder Leeft
waarmee hij tot eind mei door het land
trekt.
„Ik werk hard, ik heb het druk. Maar
ik zie het niet zo als werk. Werk ver
bind ik met iets doen waar je geen zin
in hebt." En er zijn weinig dingen die
Deelder doet als hij er geen zin in
heeft. Sinds hij zijn - 'overigens goed
verzorgde' - lokken afknipte omdat er
zelfs agenten met lang haar in het
straatbeeld verschenen en hij zijn
zwarte spijkerpak voor Italiaanse kos
tuums verruilde, gaat hij zijn eigen
weg, 'bijzonder ontoegankelijk' als hij
is voor opmerkingen van buitenstaan
ders.
twintig jaar zal het toch wel bekeken
zijn. En wat is nu twintig jaar: „Als je
erop terugkijkt, blijkt het in een scheet
voorbijgegaan te zijn. Da's nu al zo."
Bovendien mag hij dan wel van plan
zijn héél oud te worden, hij kan zich
goed voorstellen 'dat je op een gegeven
moment de tol moet betalen voor een
leven waarin je nooit iets hebt gela
ten'.
Jules Deelder: „De televisie, da's toch verschrikkelijk hè. Het peil kachelt wel achteruit. Het is overal hetzelfde.
Toch streelt het hem wel enigszins dat
de waardering voor zijn werk in lite
raire kringen de laatste jaren is toege
nomen. „Er is sprake van enige kente
ring, ja. Ze hebben er lang over ge
daan, maar ik ben blij voor die gasten
dat er nu een paar zijn die het licht
hebben gezien." Ze komen een beetje
achter de belangstelling van het grote
publiek aan, vindt Deelder, terwijl hij
de citroen in zijn gin-tonic uiterst
zorgvuldig fijnstampt.
Het is wel leuk, die erkenning als dich
ter. Want dichter, dat is hij sinds hij op
zijn twaalfde zijn eerste regels produ
ceerde: Hoort! Men werpt 1 atoombom.
Daarom is hij ook blij dat hij de talk
show 'Deelder Dicht' heeft gedaan.
„Met dalende kijkcijfers, maar dat
maakt me geen reet uit. Hij was mooi."
Zijn gasten, zoals Hans Verhagen,
Neeltje Maria Min en Tsjêbbe Hettin-
ga, dat zijn toch 'authentieke talenten,
die met hun eigen stem hun eigen weg
gaan'. De geestdrift slaat toe bij Deel
der: „Zo hoort het toch! Tsjêbbe, die
Friese gozer, dat was toch net jazz. Die
blies een solo daar! Je begreep er niets
van, van dat Fries. Maar door de taal
barrière heen hoor je dat het niet niks
is wat die gozer daar deed."
Te pletter
'Deelder Nokt' heet de laatste tv-show.
Jules produceert een voorzichtige
glimlach en waarschuwt voor misver
standen. „In deze aflevering zal duide
lijk gemaakt worden dat 'Deelder
Nokt' zuiver in figuurlijke zin moet
worden opgepakt. Ze zijn voorlopig
nog niet van me af." Deelder was,
Deelder is en Deelder blijft. „Abso
luut."
Ja, natuurlijk wordt ook hij ouder. He
den zeven-len-veertigl'k Krijg
nou/toch iets/fanatieks dichtte hij
reeds in 1991. Maar nog steeds amu
seert hij zich 'elke dag te pletter' in dit
leven. „Je wordt toch alleen maar wij
zer?" Zo is Deelders waardering voor
het publiek de laatste jaren toegeno
men. „Ik heb ontdekt dat het publiek
je vijand niet is, ik kan een potje bre
ken bij de mensen." De fout die hij in
1991 maakte met zijn Trio Me Reet,
toen zijn manager Vallentgoed na een
uiterst schamel optreden van een paar
moppen en wat slecht gespeelde jazz in
plat Leids de verbijsterde zaal in Os
dorp verzocht 'op te rotten', zal niet
foto fred steenman
meer voorkomen. „Die mensen die
daar zitten, komen voor jou, je moet de
aandacht vast weten te houden."
Van lichamelijke gevolgen van het
ouder worden heeft hij, ondanks zijn
intensieve levenswijze, geen last. „Ik
probeer ook niet tien kilometer te gaan
hardlopen. Als ik dat zou doen, zou ik
ook..." Zwaar hijgend hangt hij vooro
ver. Maar hij heeft nooit hardgelopen,
dus mist hij het niks. En zolang hij
zich niet 'de tering' gaat lopen, ver
keert hij in uitstekende vorm.
Toch blijft het een vreemd idee, dat
ouder worden. Als jazz-fanaat had
Deelder best de bebop-tijd bewust
willen meemaken, maar dan was hij
nou de pijp uit geweest. Nu is hij in de
oorlog, in de hongerwinter geboren, en
'da's ook wel weer mooi'. Maar met
Meneer
Heel ver over de helft is hij dus al, 'een
krankzinnige gedachte'. „Op een gege
ven moment zegt er iemand ineens me
neer tegen je. Daar ben ik nog steeds
niet 'aan gewend. Geen u voor mij. Ik
denk ook nooit over mannen en vrou
wen, maar nog steeds over jongens en
meisjes."
Hij is ergens altijd een kind gebleven,
beseft Deelder, terwijl hij nauwkeurig
met een tandenstoker zijn gebit be
werkt. Dat heeft zijn voordelen in zijn
omgang met dochter Ari. „Daar gaat
het prima mee, dank u. Ze is elf nu en
gaat de puberteit in. Ik verheug me op
alles wat me nog te wachten staat. Ze
zal van mij weinig last hebben. Als ze
me om raad komt vragen, dan zal ik
die geven voorzover ik daartoe in staat
ben. Maar ik zal haar ook duidelijk
maken dat ze een eigen leven heeft en
dat ze zelf moet kiezen. Lieve Ari,
wees niet bang. De wereld is rond en
dat istie al lang. Zo is het toch?"
Zijn dochter veranderde zijn leven
wel, maar niet zijn manier van leven.
„Daar valt weinig aan te veranderen.
On the road is on the road. Ik heb
naast mijn werk niet nog een privé-le-
ven, ik trek geen deur achter me
dicht."
Nieuwsgierig blijven, daar gaat het
om. „Als ik, zijnde de halve eeuw te
hebben volgemaakt, een boodschap
voor de jongere generatie heb, is het
dat wel. Om alle dingen die je steeds
weer ziet in een ander licht te bekij
ken, zoals nog niemand het zag. Op
een beweeglijk standpunt staat men
het sterkst. Die euforismen van mij
zijn niet slecht hoor."
Flexibel blijven, nieuwsgierig zijn; hij
heeft zijn zwartlederen autohand
schoenen al opgepakt om weg te gaan
als zijn blik valt op de fruitautomaat
in De Jonge Haan. „Doe mij voor een
geeltje knaken. Toch eens kijken of ik
dat ding vandaag niet leeg kan krij
gen."
Daphne Deckers: „Je wordt in de tv-wereld
sneller aangenomen als je mooi bent. Dat is een
voordeel. Nadeel is, dat je drie keer zo hard
moet werken om je te bewijzen tegenover je tv-
collega's.foto ray christian
een lagere schoonheids-coëfficiënt: mooie vrou
wen worden geplaagd door een knagende onzeker
heid over hun uiterlijk. Zelfs het Amerikaanse me-
gamodel Cindy Crawford gaat gebukt onder een
breekbaar ego. Daphne: „Als ze een show moet lo
pen, kleedt ze zich achter de coulissen in een ver
scholen hoekje razendsnel om. Ze vindt namelijk
dat ze dikke billen heeft."
Hersenloos
Nog het meest frustrerend in de ogen van Daphne
is dat menigeen in de buitenwereld een mooi model
als een hersenloos popje pleegt te zien. Onzin,
vindt ze. „Het is een zelfstandig beroep. Jij bepaalt
je prijs, je markt, je fotograaf. Je moet jezelf zien te
redden bij een opdracht op een onvindbare locatie
in New York. Je spreekt vier tot zes talen. Kortom,
je moet alles goed op een rijtje hebben staan."
Nu maakt ze voor Veronica tv-programma's. Voor
het onderdeel Student Moment in het jongerenpro
gramma Trexx doet ze bijna alles zelf: redactie
werk, presentatie, montage. „Je wordt in de tv-we-
reld sneller aangenomen als je mooi bent. Dat is
een voordeel. Nadeel is, dat je drie keer zo hard
moet werken om je te bewijzen tegenover je tv-col-
lega's. Ik maakte een computerprogramma voor
Veronica. In de winkel waar we een opname maak
ten, dachten ze dat ik het aan- en uitknopje niet
kon vinden. Ik schreef een boek. Negen van de tien
journalisten vroegen me: 'Heb je dat zélf geschre
ven?' Zie je, zo word ik ertoe gedreven om mezelf te
bewijzen."
Daphne is geboren en groeide op in het dorpje Per
singen bij Nijmegen, maar haar vader en moeder
kwamen uit Miburg. Haar ouders huldigden het
principe: thuis spreken we dialect, op straat en op
school leren de kinderen wel Nederlands.
Relatie
Terug naar de pijn van schoonheid, een pijn die in
het modellenbestaan zelfs je liefdesleven kan ver
zieken. Daphne: „Geen enkel supermodel heeft een
behoorlijke relatie." Dat komt volgens haar door
de aard van het beroep, dat veel onbegrip bij de
buitenwacht oproept. Je bent vaak dagenlang weg,
je hebt bijvoorbeeld een fotosessie op een idyllisch
eilandje in de tropen, in zwoele sferen, wellicht
met stuitend mooie mannelijke modellen. In het
wereldje volkomen normaal, maar het vriendje
thuis verpietert bij de centrale verwarming. De on
zekerheid slaat toe, de jaloezie sluipt binnen. Hij
vraagt: „Wat doen jullie daar eigenlijk 's avonds?"
Het huwelijk van Daphne liep destijds door zo'n
situatie op de klippen.
Veel mannen die op zoek zijn naar een relatie laten
zich bij voorbaat afschrikken door de heilige stra
lenkrans, de ongenaakbare glamour die modellen
omgeeft. Er zijn echter ook mannen die hen puur
als jachttrofee zien'. „Die vinden 't wel leuk om met
een knap kipje rond te lopen. Maar ze ruilen je net
zo makkelijk in voor een ander knap kipje."
Een vriendje krijgen en houden is problematisch,
maar vriendinnen maken al helemaal. Vrouwen
hebben er geen trek in om in de slagschaduw te
staan van een adembenemende schoonheid. „Het is
bovendien niet leuk om met een model te winkelen:
haar staat alles, haar past alles èn, ze kan het beta
len." Nou ja, betalen? Dat is soms ook al niet no
dig. Zo kan ze bij clubs gratis binnenkomen. In
Maastricht maakte ze iets dergelijks mee: „Ik
kocht een zilveren fotolijstje voor Richard. Zei de
winkelier 'Zet je er een foto van jezelf in voor Ri
chard? Dan doe ik wat van de prijs af.' Erg aardig,
daar niet van. Maar mijn broek zakt er toch van af:
dit soort dingen blijft me verbazen!
De naam van haar geliefde is gevallen. Richard
Krajicek, de Nederlandse toptennisser met wie ze
een lat-relatie heeft. Een 'sensatie-relatie', zegt ze.
Richard woont immers in Monaco, zij in Amster
dam en ze hebben allebei een druk bezet en reizend
bestaan. Dat betekent dus agenda's trekken en
naar een gaatje speuren wanneer ze toe zijn aan
een rendez-vous. Onnavolgbaar agendagegoochel
leidde ooit tot een memorabel half uurtje dat ze
voor elkaar konden vinden op het station van het
Canadese Montreal.
Wellicht onbegrijpelijk voor The Bold The
Beautiful-zwijmelaars onder ons is dat hun ro
mantisch avondjes in Monaco culinair niet worden
ingevuld met zalm, oesters en kreeft, maar met an-
dijviestampot, Richards lievelingsgerecht. Reden
waarom Daphne altijd andijvie en instant-aardap
pelpuree in haar koffer pakt wanneer ze naar Mo
naco gaat. Hun liefde is de roddelpers natuurlijk
niet ontgaan. Lacherig: „Ik bel Richard wel eens
op. 'Ik lees in de Privé dat we uit elkaar zijn. Weet
jij hoe dat zit?"'
Ze peinst er vooralsnog niet over om bij hem in te
trekken en zich aan zijn zijde te voegen. „Er zijn
veel tennisvrouwen die niets liever doen dan de he
le dag in design-kleding langs de baan te zitten.
Dan is het ook nog eens de trend onder de camera
mensen om af en toe op die vrouwen in te zoomen.
Kun je nog niét eens neuspeuteren. Niets voor mij.
Ik wil van mijn leven iets maken. Ik heb jaren voor
mijn loopbaan gevochten en die offer ik niet op
aan zijn carrière. Ik heb geen man nodig die 's
avonds op de bank neerploft en roept: 'Waar is
mijn wijf?' Trouwens, Richard moet zich volledig
concentreren op zijn-sport. Hij heeft niets aan een
vrouw die 's avonds in de hotelkamer in haute-
couturekleding op hem zit te wachten."
Door Will Gerritsen
Ze is mooi in het 'echt', maar niet zo bedwel
mend mooi als op de talloze platen die mode
fotografen -met dank aan de make-up-ar-
tiesten- van haar hebben gemaakt. Daphne
Deckers (27) doet daar niet moeilijk over. „Ik
ben niet stuitend knap", erkent ze ruiterlijk.
„Cindy Crawford is pas mooi. Tien keer zo
mooi als ik. Daar wü je gewoon niet naast
gaan zitten."
De fotografen zeurden Daphne dagelijks aan de
kop over haar grote oren, haar grote tanden, haar
dikke kuiten en over haar 'corpulentie' in algeme
ne zin. Niet uitzonderlijk. Genadeloze kritiek op
het uiterlijk van beeldschone modellen is usance in
dit wereldje, waar het streven naar perfectionisme
verpletterend is. Voor Daphne was het geen ramp.
Je kunt bij een fotosessie zelfs de grootste flappers
camoufleren door ze botweg met tape aan je hoofd
vast te plakken.
De lusten en de lasten van schoonheid, daar gaat 't
over. Met de lusten kwam ze al in aanraking, toen
ze als tweede-jaars studente heao-communicatie
en part-time fotomodel voor een dilemma werd ge
plaatst. Ofwel twee weken blokken voor een tenta
men, óf in die tijd een shampoo-commercial maken
°P een paradijselijk droomeiland, gevolgd door
een modereportage in een luxueus ski-oord. En dat
alles voor een alleszins acceptabel honorarium.
Daphne: „Je verdient op den duur meer dan de mi
nister-president." Ze koos voor een modellencar-
hère en bereikte de top. In haar boek Mijn leven
vis fotomodel doet ze uitgebreid verslag daarvan.
Onmatig
Het fraaie plaatje heeft echter ook zijn prijs. De
opdrachtgever zit bijvoorbeeld niet te wachten op
een peperduur badpakmodel bij wie een onmatig
verbruik van broodjes shoarma zich heeft gemani
festeerd in een figuur met rondingen op ongewens
te plekken. „In de tijd dat ik model was, at ik 's
ochtends muesli, 's middags een salade en 's
avonds gestoomde vis en wat gestoomde groenten.
Daar word je dus niet blijer van. Anderzijds is het
je werk: als je bij de Hema werkt, moet je een geel
schortje dragen of zo. Nou, een model moet letten
°P de lijn."
En hoe zuur het moge klinken voor vrouwen met
