DE STEM
4Ik moet
lopen
ik moet
controlefe
Voor Geert Brusselers is er nu al veel meer dan voetbal alleen
Jacobs Breda Electronics
„TV" schotel
antennesets
nu vanaf
Hi koop
oordelig
voor 25 cent per
es gratis. Kortom,
tie over Hi krijg je
Intercity Mobile
bi
'jnporteur/groothandel/dealer van ge|uj(ji licht en communicatie
i icchnsstraat 14 Breda/Princenhage Tel. 076-5212881
Sport
ZATERDAG 30 MAART 1996
DEEL B
>41?
rae°)?|
1 rn
'7
<i
Ik moet niets hebben van mensen
die het liefst de godganse dag in
het middelpunt van de belangstel
ling staan. Mensen die kwaad
worden omdat anderen aandacht
naar zich toe trekken die zij zelf
waard denken te zijn, kunnen wat
mij betreft het heen en weer krlj-'
gen. Toch mag ik die Tuur Wel, en
ik heb ook hartelijk gela
chen om Don Diego Poe
der.
Bij Tuur ben ik eens op
bezoek geweest in zijn
trainingscentrum in de
Catskill Mountains. Na
die mooie dag tuutten
mijn oren van alle zoge
naamde wijsheden die
het vrolijke ventje in
pacht dacht te hebben. Al
die pretentieuze flauwe
kul kon me gestolen wor
den, maar irritant was het
niet echt. Dat kwam om
dat de charmante vuist
vechter het allemaal zo
mooi kan vertellen. In
Frankrijk kunnen ze dat
mooier zeggen dan het in
het Nederlands klinkt:
C'estletonquifaitlamu-
sigue....
Betoon is het belangrijkste ingre
diënt van de muziek. Ook in een
gesprek is het de toon die in eer
ste instantie bepaalt hoe iets over
komt, en pas daarna de betekenis
van de woorden. Tuur heeft niet
alleen harde vuisten, maar ook
een aardig gevoel voor muziek. Hij
zingt zijn liedje zeer zuiver, en met
een 'enthousiasme dat charisma
tische trekjes vertoont.
Een mooie psalm blijft mooi, maar
als meneer pastoor voor de, hon
derdste keer dezelfde preek op
dreunt, dan gelooft de parochie
het verder wel. Zeker als die pseu-
do-wijsheden vanaf de kansel, en
in dit geval vanuit de ring, iedere
dag opnieuw over de discipelen
worden uitgestrooid.
Staat de voorganger dan ook nog
constant zichzelf te bewieroken
en de hemel in te prijzen en duldt
hij op het affiche van het komen
de paasfeest naast een grote kleu
renfoto van zichzelf, een stralen
krans om het hoofd, louter vage
zwart-wit portretjes van de andere
acteurs, dan gaat het fout. Dan
begint het gemor in de goege
meente, en duurt het niet lang
voor de eerste afvallige een mani
fest aan de voordeur spijkert.
Dat was in dit geval Don Diego
Poeder, wiens geweldige naam al
leen al hem het recht gaf om de
eerste steen te gooien. Het
Spartaanse sparren daar in dat
trainingshutje in Kerhonkson of in
Gleason's Gym in Brooklyn, iedere
avond om half tien naar bed, dat
was allemaal best te verteren. Ze
ker zolang die leren kap om je kop
zit en het geluid lekker gedempt
wordt. Maar dat geouwehoer van
Tuur, zo besefte Poeder, daar zou
je nog eerder een hersenbeschadi
ging van krijgen dan van tiendui
zend rechtse directen of upper
cuts. Dus trok hij zijn bek-op het
juiste moment open: tijdens wat
een gezellige bijeenkomst ter
meerdere eer en glory van Tuur
Co) had moeten worden.
Ik ben razend nieuwsgierig hoe
het er nu aan toegaat in de voor
bereiding op het eerste gala van
Tuur Co) in de provincie. Slaan
ze elkaar nu iedere dag tot poeder
inplaats van te proberen de vuis
ten heel te houden? Zou Tuur er
wat van geleerd hebben en zijn
hersenspinseltjes, die hij van de
Scientology Church geleend lijkt
te hebben, nu wat vaker voor voor
zich houden? Is Tuurtje nog
steeds woest op Orhan Delibas,
die zijn kaken stijf op elkaar hield,
maar die verdomde Poeder onder
tafel wel stiekem een handje gaf?
Blijkbaar bang dat-ie weer een
draai om zijn oren krijgt van zijn
ouweheer.
Of is het allemaal doorgestoken
kaart? Tuur een beetje kennende
zou ik er niet van staan te kijken
als hij die hele voorstelling zelf tot
'O de puntjes geregisseerd heeft.
Als dat zo is, is-ie toch een stuk
slimmer dan ik dacht en ben ik
Weer in die mooie babbel van hem
getrapt
Léon Krijnen.
Het NAC-logo zoals het prijkt op de nieuwe tenues.
Geert Brusselers: „Ik doe het plasje voor de kopman die doping heeft gebruikt.
IT- )si «--Wri. f
Door Chris van Nijnatten
Breda - Ajax, maar het kan ook
een andere club geweest zijn,
speelde Europees en Geert
Brusselers had zichzelf een ge
zellige voetbalavond beloofd;
thuis op de bank, een drankje
erbij, wat te eten en een Da
vidoff in zijn hoofd. Niet dat-ie
altijd sigaren rookt, maar een
Davidoff, een krijgertje, dat
leek hem wel wat. Het is een
duur merk, volgens kenners kun
je er op een bepaalde manier
stoned van worden.
Brusselers keek naar het voetballen en
ging steeds verder achterover hangen.
Toen hij ongeveer plat lag, begon hij te
denken dat hij weieens misselijk van
die rotsigaar kon zijn geworden. „He
len, ik geloof dat ik ziek ben," zei de
middenvelder van NAC tegen zijn
vriendin en ging naar bed.
Wat doet zo'n verhaal er nou eigenlijk
toe? Weinig, misschien ook wel niks.
Maar het is illustratief voor de manier
waarop Brusselers (26) leeft. Voetbal
bepaalt zijn leven (gezellige voetbal
avond), hij houdt van stijl (Davidoff),
is een gezelligheidsmens (thuis op de
bank), leeft licht bourgondisch (drank
je, eten), is commercieel ingesteld
(krijgertje), tast zijn grenzen af (sto
ned) en kiest op zijn tijd én strategisch
eieren voor zijn geld (ging naar bed).
In de zomer van 1992 kwam hij naar
NAC. Het was zijn vierde profclub. Hij
begon bij PSV, waar hij op zijn acht
tiende meetrainde met de zo succesvol
le selectie van '88. „Ik kwam niet ver
der dan de trainingen, verder hoorde
ik ook niet te komen daar," zegt Brus
selers eerlijk. Hij vertrok naar Fortuna
(eredivisie) en verkaste na twee seizoe
nen naar FC Den Bosch in de eerste di
visie om na een jaar over te stappen
naar NAC.
Rechtsbenig
Brusselers slaagde in Breda hoewel hij
de schijn tegen had. Hij kwam als lin
kermiddenvelder terwijl iedere kenner
wist dat hij eigenlijk rechtsbenig is.
Bovendien vroeg men zich in Breda af:
hoeveel pit schuilt er in een PSV'er?
Want in de Beatrixstraat, waar men
vermoedt dat de PSV-opleiding door
gaans zachte eitjes aflevert, zijn passie
en wilskracht basisvoorwaarden voor
wie er als voetballer wil slagen. Inmid
dels heeft hij er ongeveer 150 eredivi
siewedstrijden opzitten en geldt hij als
een 'winnaar'. Volgens hem is dat een
'jeukterm'. Hij kent het jargon van zijn
eigen vak, maar gruwt van die clichés.
„Een goeie wedstrijdmentaliteit heb
ik, zeggen ze, maar dat vind ik ook
weer zo'n lullige uitdrukking."
Toch is.Brusselers een winnaar, niet
eens zo'n overdreven goede voetballer,
een mooie actie heeft hij niet 'stan
daard' in huis, maar hij is wel een win
naar: Zo erg zelfs, dat in de afgelopen
weken NAC, FC Utrecht, Roda JC, SC
Heerenveen (vanavond zijn tegenstan
der in Breda) en FC Freiburg min of
meer naar zijn gunsten dongen. Hij
koos voor 'NAC omdat men hem daar
goed betaalt, omdat hij over vier jaar
in het commerciële management wordt
opgenomen en omdat hij zich bij die
club thuis voelt. „Ik had als een stek
ker gebaald als ik had weggemoeten.
Maar ik heb mijn principes. Ik zou
nooit onder de prijs gebleven zijn. Dan
maar balen als een stekker. Natuurlijk
balen ja, ik ben er zo verdomd be
nieuwd naar hoe NAC de toekomst in
gaat, naar hoe het zal zijn om in dat
nieuwe stadion te spelen, naar hoe
groot NAC nog kan worden. Ik wil dat
meemaken."
Een andere kwaliteit van de Eindho-
venaar, die overigens van '73 tot '84 in
Roosendaal woonde omdat zijn vader
Toon directeur was van DAF Trucks in
Bergen op Zoom, is zijn relatieve on
kwetsbaarheid. Bijna nooit is hij ge
blesseerd. „Dat heeft niks met mijn
pijngrens te maken," beweert-ie. „ik
ben gewoon goed met mijn lichaam be
zig, ik luister ook naar mijn lichaam.
Twee keer per week laat ik me masse
ren en een keer per week ga ik de sau
na in. Voel ik het begin van een blessu
re, dan sta ik zo bij 'de fysio'. En ver
der bescherm ik me goed tijdens de
wedstrijd. Ik vlieg keihard de duels in,
want ga je er maar half in, dan blesseer
je je eerder. Verder maak ik liever een
overtreding dan dat ik op een uiterste
manier voor de bal ga en mezelf bless
eer. Voor de rest is het ook een kwestie
van stom geluk dat ik zo zelden een
kwetsuur heb."
Wat is nu de toegevoegde waarde van
Brusselers? Waarom wilde zijn trai
ner/coach Wim Rijsbergen hem zo
graag houden? „Vooral omdat ik weet
wat ik niet kan en dat dus ook niet
doe," zegt hij en debiteert daarmee een
wijsheid uit de sport. Hij kan het we
ten. Zijn vader, van PSV, speelde vier
interlands en maakte daarin twee
goals. Zijn broer Joop is actief in de
sportmarketing, zijn schoonzus woont
met Mitchell van der Gaag (Mother
well) in Schotland en zijn vriendin is
de nicht van Twan Scheepers. Zijn
schoonvader is wielerman (ex-PDM)
Jan Gisbers. De invloed van het wiel
rennen op zijn milieu verraadt zich als
Brusselers uitlegt hoe hij zichzelf ziet
als voetballer. „Ik ben agressief, kan
van alles wat, maar niks echt bijzonder
goed. Zoals Abdellaoui zal ik nooit
worden, hoewel ik wel zo'ri-fype zou
willen zijn. Ik ben geen in het oog
springende verschijning en de gemid
delde supporter ziet mij vast als een
grijze muis. Ik moet lopen, ik moet
controleren, ik moet het hebben van
mijn werklust. Gelukkig waardeert
Rijsbergen dat. Zie mij als een water
drager. De bidons zal ik niet halen,
daar ben ik net te goed voor, maar ik
trek wel de sprint aan en zal de kop
man na pech terug in het peloton bren
gen. Ik doe het plasje voor de kopman
die doping heeft gebruikt."
'Discusselers'
Hij weet niet meer wanneer het was
dat Kees van Wonderen hem de bij
naam 'Geert Discusselers' trachtte aan
te smeren. „Ik praat heel veel als het
me slecht gaat, maar ook als het me
heel goed gaat. Wanneer ik- opgewon
den ben praat ik gewoon veel." Ook
met de trainer. Maar wie de discussie
techniek van Rijsbergen kent, verge
lijkbaar met het blafgedrag van een
poedel en het bijtpatroon van een pit
bull, die weet dat zelfs Brusselers
kansloos is bij de trainer. „Ik win nooit
een discussie van hem. Ook in Breda
geldt het gezegde: 'de trainer heeft al
tijd gelijk, zoniet, dan toch.' Ach, .we
maken er een spelletje van. We zijn al
lebei nogal eigenwijs."
In Breda is men meer competitive, ont
dekte Brusselers. Het leven is er een
tikje harder dan in Eindhoven. „Het is
daar gemoedelijker. In Breda is het le
ven wel bourgondisch, maar de grote
bek is er bijna net zo groot als in Rot
terdam. Ik zal nooit een Bredanaar
worden, ook over acht jaar niet, maar
ik ben langzaam gek op die stad ge
worden. Breda is een van de weinige
steden met een eigen gezicht, een apart
imago, met een eigen stijl van leven.
En zoals het voetbal hier leeft, dat is zó
lekker vopr een voetballer."
Toch heeft hij het er niet altijd naar
zijn zin gehad. Het was in het tweede
jaar met NAC in de eredivisie. „Ik
kreeg het idee, dat ze me liever kwijt
dan rijk waren. Ook Spelbos voedde
deels dat idee. Er waren de nodige pro
blemen bij het verlengen van mijn con
tract. Ik had alle wedstrijden gespeeld,
maar werd niet gewaardeerd. Achteraf
zeg ik dat ik toen niet mijn beste sei-
Brusselers probeert het nieuwe shirt van NAC uit.
zoen had gespeeld. Ik was onzeker en
kon ook niet goed tegen kritiek. Dat
bracht NAC tot de houding: 'voor jou
tien anderen'. Daar was ik pissig over,
maar aan de andere kant had ik er zelf
voor moeten zorgen dat ik onvervang
baar was. In de periode daarna heb ik
me terug geknokt en dat is vorige week
zaterdag gehonoreerd."
Van Basten
Hij wil er wat voor terugdoen, zo is
zijn instelling. En die drang reikt ver
der dan het voetbal alleen. „Het pu
bliek hier respecteert mijn spel, ik blijf
die mensen nog zeker vier jaar met de
zelfde inzet bedienen. Maar commer
cieel ga ik me ook verder oriënteren.
Dat zit in me. Ook nu al."
Brusselers kent het verhaal van Marco
van Basten, die vlak voor een belang
rijke wedstrijd van het Nederlands elf
tal beloofde een blessure te veinzen
voor een reclamebord van een hem be
vriende sponsor. Kort geleden trapte
Brusselers nogal nadrukkelijk tegen
een bord nadat een doelpoging van
hem in het vangnet boven de goal was
beland.
„Dat was pure frustratie, echt. Maar
eerlijk, een sponsor vroeg me het een
volgende keer tegen zijn bord te doen.
Dat gaat me wat ver. Maar je mag best
ver gaan voor een geldschieter. Moet je
bij het wielrennen kijken. De directeur
van PDM heeft drie nachten niet gesla
pen toen een van zijn renners recht
streeks op de televisie de Alpe d'Huez
beklom. Zo'n renner weet dat. Iedere
voetballer moet ook weten wat het be
tekent om Fuji op zijn shirt te hpbben
staan en op Mizuno-schoenen te mo
gen lopen."
Maar alle commerciële inspanningen
ten spijt, het gaat in de eerste plaats
om voetbal. Voorzitter John Peek zei
het afgelopen week nog: „Je kunt een
stadion bouwen, je organisatie op peil
brengen en je sponsors en publiek net
jes ontvangen, als je op het veld niet
wint, dan rammelt het hele bedrijf."
Brusselers weet dat het zo is. Hij merk
te dat in het tweede eredivisiejaar on
der Spelbos.
„We wonnen nog niet de Jielft van onze
thuiswedstrijden. Dat kan niet in Bre
da. Het bruisende, het spectaculaire
was er helemaal af. Geen club wilde
nog echt voetballen tegen ons, omdat
ze wisten dat dat domme NAC toch
wel tegen een countertje zou oplopen.
We speelden tegen een muur. Rijsber
gen heeft dat veranderd. Hij heeft ons
spel volwassener gemaakt. Hij heeft
een defensief imago, maar dat is geba
seerd op één wedstrijd: Ajax-Volen-
dam (0-1). Die won Volendam met ex-
FOTO'S DE STEM/JOHAN VAN GURP
treem verdedigend voetbal. Daar kon
hij niet anders. Hier heeft hij meer mo
gelijkheden. Wat hij doet? Hameren op
je goede en slechte kanten en stimule
ren dat je alleen die goede kanten aan
wendt. Dat werkt, en ook offensief,
kijk eens hoeveel goals we voor heb
ben. Nou dan."
Nu hij besloten heeft nog vier jaar in
Breda te blijven voetballen om daama
in het commercieel management van
NAC verder te gaan, lijkt een verhui
zing uit Eindhoven reëel. „Nee," klinkt
het resoluut, „daarvoor is mijn fami
lie- en vriendenkring me te dierbaar.
Bovendien, die belangstelling rond
NAC is soms zo groot, dat je vaak 90
procent van je tijd over voetbal aange
sproken wordt. Met alle respect voor
mijn vak, maar dat is me te veel."
Italië
„Ik houd echt veel van het voetbal en
als ik herkend word in de stad, dan ben
ik gevleid. Het moet alleen niet in een
gekte rond personen ontaarden. Ik heb
veel respect voor die gasten die in Ita
lië overeind blijven- Of voor Pierre van
Hooijdonk, die met zijn kraag omhoog
en een pet over zijn kop getrokken nog
overal aangesproken wordt en nog
vriendelijk blijft ook. Dat is knap."
Voor Brusselers zijn er meer uitdagin
gen dan alleen die in het voetbal. „Ik
zou willen bereiken dat ik naast het
oppervlakkige bestaan als voetballer
nog iets meer bereik. Ik wil ook op een
ander vlak serieus genomen worden.
Er is meer dan alleen maar voetbal.
Gek hè, dat ik dat zeg, net een nieuw
contract afgesloten!"
Dat contract, zo benadrukt hij, heeft
hij voor een groot deel aan zijn mana
ger Kees Ploegsma te danken. „Hij
weet alles," zegt hij over de man die
naar verluidt wederom in beeld is voor
een managersfunctie bij PSV. „Geen
club maakt Ploegsma iets wijs. En hij
werkt hard voor je. Bij de VVCS (de
spelersvakbond, CvN) was ik een num
mer. Ze namen me niet serieus omdat
ik geen topper ben. Kees van Wonde
ren begonnen ze ook pas interessant te
vinden toen PSV en Feyenoord voor
hem kwamen. Dat is typerend voor die
bond. De contractbegeleiding is daar
heel slecht en ik begrijp heel goed
waarom de broers De Nooijer niet
meer door Gerards (begeleider WCS,
CvN) geholpen willen worden."
„Ik adviseer spelers om naar Ploegsma
te gaan. Hij vraagt een fair uurtarief
en levert vervolgens waar voor zijn
geld. Ik weet niet of de VVCS er alles
uithaalt voor een speler. Kees Ploegs
ma doet dat wel en daar ben ik hem
dankbaar voor."
