SS
UTY
AND
'Dirty Harry' schiet ook raak in Duitsland
INGEN
Wayne Gretzky wil nog een laatste kunstje flikken
O LOVE
INÜ 499.-
22 maart
'Alternatieve' Bundesliga-club SC Freiburg koestert spits Decheiver
MCD1200
rronde
kiezing
sterzande
14-681646
INBOUW
>0 w
112's
jrmaal
249.-
299.-
548.-
aat 28 Terneuzen
-616293
over de vloer.
1996
X 55
llnDuitsland js zijn bijnaam inmiddels 'Dirty Harry',
Lar de schietgrage politieagent, neergezet door Clint
Eastwood.
tHarry Decheiver (26) vertrok in november na tien
iaar profvoetbal in Nederland naar SC Freiburg, geen
lelijk, maar wel een vreemd eendje in de Bundesliga.
Ine eigenzinnige Zuidduitse club heeft veel plezier
Ivan de aanvankelijk door niemand begrepen aan
koop. Met Decheiver is Freiburg aan een enorme op
mars bezig, weg van de degradatiestreep, op naar Eu-
jopees voetbal.
■Onlangs leerde heel Duitsland Decheiver kennen. Met
Lee rake kopballen droeg hij in grote mate bij aan
[de 3-1-overwinning op het grote Bayern Miinchen.
HIGH POWER
CASSETTE/TUNER EN
MULTI-CD-SYSTEEM
4 x 35 W
(max. EIAJ)
loneer Multi-CD-systemen).
ten.
s"""
Lm
ft.,
YEAR GUARANTE®
pwirlaapvan Essen
[Freiburg - Über Freiburg
lacht die Sonne,
per Bayern lacht die gan-
pt rijmpje siert sinds enige tijd
i van de muren van het Drei-
ïstadion, de thuishaven van SC'
ineiburg. De 3-1-zege van de
.iplaatselijke trots op de miljoenen-
Rformatie uit München inspireerde
(tot de grafitty-spreuk met dubbe-
bodem. Want de zon schijnt in
teiburg inderdaad vaker dan el
ite in Duitsland. En bovendien
Jstaat het dak van de nieuwe
Isiidtribune vol met zonnecoilec-
loren, die genoeg stroom opwek-
ien om in de jaarlijkse energiebe
hoefte van de club te voorzien.
De installatie is typerend voor SC
Freiburg, want de club van Harry
Decheiver gaat in Duitsland door
voor een 'alternatieve' club, een
reniging die 'anders', ja zelfs
jt beetje studentikoos is. 'Solar-
club'is slechts één van de vele bij-
i voor de club uit de kleine
JO inwoners) universiteits-
Jstad in Zuidduitsland.
(Trein
Verre uitreizen bijvoorbeeld wor
den niet met de bus of vliegtuig
[ondernomen, maar per trein. Ver-
Zeyer weigert vanwege
[het milieu zelfs hardnekkig een
[auto te besturen. Het programma-
|blad Heimspiel valt telkens de
ïachtige Duitse boulevardpers
|aan, en trainer Volker Finke
j een diamantje in het oor, is
|eigeniijk universiteitsdocent en
ii nog niet zo lang geleden deel
laan de grote demonstraties tegen
[kernenergie. Finke is een opmer
kelijke man, die vanaf 1991 een
waar stempel drukt op SC Frei-
•g. Met Finke aan het roer pro
moveerde de verzameling no-bo-
jdy's m 1993 naar de Bundesliga en
l seizoen werd de club uit het
Schwarzwald zelfs derde in wat
|de Duitsers zelf de sterkste com
petitie ter wereld noemen.
IDit seizoen dreigde echter een de
bacle te worden. Rodolfo Cardoso
was naar Werder Bremen vertrok
ken, maar Finke vond dat zijn
spelersgroep ook zonder de tops
corer sterk genoeg was en aanko
pen bleven uit. Prompt ging het
mis, Freiburg belandde stijf op de
laatste plaats.
Finke kreeg zowaar een beetje
kritiek te verwerken, her en der
betoogden critici vergenoegd dat
het 'Freiburger-alternative' ten
dode was opgeschreven. SC Frei
burg sloeg echter hard terug. In de
eerste week van november werden
drie aankopen gedaan: Alain Sut
ter, de Zwitserse international
vegetariër werd van Bayern ge
kocht. Jurcevic, de bij Ajax niet
onbekende Kroatische internatio
nal kwam van Austria Salzburg,
en op dezelfde dag onderschreef
Harry Decheveir zijn contract.
De naam Decheiver deed menig
fan van Freiburg de wenkbrau
wen fronsen. Een Nederlander,
geen international, een speler die
nooit verder kwam dan Heeren
veen, RKC en Go Ahead, zou de
doelpunten moeten gaan maken?
Maar juist Decheiver bleek een
schot in de roos. Met een produk-
tie van ongeveer een doelpunt per
twee duels. Bovendien zorgde hij
voor verschillende eindpasses
waaruit werd gescoord. Met het
verse bloed in de selectie is Frei
burg aan geweldige opmars bezig.
Freiburg heeft inmiddels weer
ruim uitzicht op een klassering die
goed is voor Europees voetbal,
„Maar daar praten we nog hele
maal niet over," stelt Decheiver
resoluut. „Eigenlijk kijken we nog
steeds meer naar beneden dan
naar boven."
Harry Decheiver heeft er geen
probleem mee vooral naar de de
gradatiestreep te kijken. Wat heet,
hij is het wel gewend door de tien
jaren die hij doorbracht als spits
van modale en beneden-modale
clubs in Nederland. Dat hij het
nooit verder schopte dan achter
eenvolgens Go Ahead, Heeren
veen, RKC en weer Go Ahead, dat
begrijpen ze in Duitsland sinds
zijn twee treffers tegen Bayern he
lemaal niet meer.
Harry Decheiver kopt, omringd door de Bayern München-spelers Matthaeus (links) en Kreuzer.
Nijvere cijferaars rekenden uit
dat Decheiver met zijn gemiddel
de van 0,43 doelpunt per gespeeld
eredivisie-duel alleen Ronaldo en
Litmanen boven zich wist in Ne
derland. De meest gestelde vraag
aan Decheiver na het succes tegen
Bayern was of hij meegaat naar
het EK in Engeland.
Dat hij in Nederland door de top
clubs blijkbaar niet goed genoeg
werd bevonden, daar kan Dechei
ver inmiddels mee leven. „Het lag
ook een beetje aan mezelf. Ik speel
natuurlijk al vanaf mijn zestiende
betaald voetbal. Er zijn in al die
jaren best mogelijkheden geweest.
Natuurlijk heb ik pech gehad,
toen ik een zware knieblessure op
liep, terwijl ik naar Servette kon.
Later kwamen er clubs als Roda
en Vitesse, maar daar had ik ei
genlijk gewoon geen zin in. Voor
mij was het heel duidelijk: naar de
top-drie in Nederland, het buiten
land, óf bij Go Ahead blijven."
Decheiver voelt zich al lang niet
meer miskend in Nederland. „Kijk
zo'n PSV trok dit seizoen nog snel
Eijkelkamp aan. Mensen zeiden
toen ook dat ze mij hadden moe
ten kopen. Maar Eijkelkamp werd
echt gehaald voor de bank, daar
was ik echt nooit mee akkoord ge
gaan. Daar ben ik toch te jong
voor."
Het aankoopbeleid van Feyenoord
deed Decheiver overigens wel eens
de wenkbrauwen optrekken. „Ik
ben gegarandeerd altijd goed ge
weest voor tien tot twintig doel
punten per seizoen, voor Pierre
van Hooydonk geldt hetzelfde
verhaal. Toch haalt Feyenoord
steeds weer allerlei buitenlanders
die meestal mislukken, maar
goed...."
Ruim een jaar geleden maakte
Harry Decheiver (de vader van de
voetballer werd geboren als
Fransman) een opmerkelijke over
stap. Hij verliet RKC en ging terug
naar zijn oude liefde Go Ahead
Eagles. Een door weinigen begre
pen transfer voor een speler die
hogerop wil. Go Ahead stond ten
slotte onderin, de sportieve voor
uitzichten waren slecht.
„Ik ben gegaan omdat mijn vriend
Henk ten Cate me vroeg. Natuur
lijk was de transfer op zich hele
maal niet zo interessant. Iedereen
verklaarde me zelfs voor gek.
Maar ik heb het ook gedaan, om
dat mijn hart bij Go Ahead ligt.
Het is toch mijn cluppie. Ik ben in
Deventer geboren en getogen."
Een absolute voorwaarde voor
Decheiver was bovendien dat in
zijn contract een clausule stond
met de bepaling dat hij ieder mo
ment voor een vastgestelde trans
fersom zou mogen vertrekken.
Sportief gezien was het jaar Go
Ahead een teleurstelling. Vorig
seizoen werd degradatie ternau
wernood voorkomen; bovendien
was er geen uitzicht op verbete
ring. „Het bestuur had toegezegd
dat er versterkingen zouden ko
men. Maar we begonnen dit sei
zoen weer met een groep die tegen
degradatie moest knokken. Ik heb
daar mijn mond niet over gehou
den, en heb gezegd dat ik weg zou
gaan als de kans zich voordeed."
Videoband
De kans voor Decheiver kwam
dankzij een videoband. Ton van
Dalen, sinds jaar en dag de zake
lijk steun en toeverlaat voor De
cheiver, stuurde een video naar
Volker Finke, die al snel besloot
de spits met eigen ogen te gaan be
kijken. Finke was onder de indruk
en er volgde een gesprek met de
speler, die zichzelf inmiddels ook
goed had geïnformeerd over het
wel en wee van SC Freiburg.
„Ik wist aanvankelijk niet veel
meer dan dat ze derde waren ge
worden, en dit seizoen met bijna
dezelfde spelers onderaan ston
den. Iedereen vertelde me positie
ve verhalen, iedereen maakte me
duidelijk dat de club gewoon veel
te laag stond."
FOTO EPA
Het alternatieve imago van Frei
burg schrok Decheiver niet af. Hij
vond het trouwens ook geen uitge
sproken pluspunt. „Ach, al die za
ken eromheen zijn leuk voor de
buitenwereld. Voor ons, de spe
lers, gaat het al met al toch ge
woon om het voetballen en de
punten."
„Natuurlijk merk je dat sommige
dingen anders zijn dan bij een 'ge
wone' Duitse club. Finke is een
trainer die duidelijk voor ogen
heeft dat er veel meer in de wereld
te koop is dan voetbal. Als hij 's
ochtends de krant leest, pakt ie de
sportpagina's waarschijnlijk pas
het laatst. Hij raakt ook nooit in
paniek, heeft niet de neiging om
langs de kant veel theater te ma
ken, zoals andere Duitse trai
ners."
'Het Heerenveen van Duitsland',
zo noemt Decheiver zijn werkge
ver. „Maar vergis je niet. Dit is
geen provincieclubje, maar ge
woon een hele grote club. Het sta
dion is al dik twee jaar iedere
wedstrijd uitverkocht met 23.000
mensen. Voor de wedstrijd tegen
Bayern lagen er 65.000 aanvragen
voor een kaartje. De club heeft een
begroting van 26 miljoen Mark,
dat is meer dan Feyenoord."
Geld
In de Bundesliga gaat heel veel
geld om. En Harry Decheiver geeft
ruiterlijk toe dat geld een belang
rijke, zelfs dé drijfveer was om
naar Freiburg te gaan. „Natuur
lijk, ook een andere omgeving, de
volle stadions spelen mee. Maar
als er in Nederland net zoveel ver
diend werd als in het buitenland,
bleven veel meer voetballers in ei
gen land. Kijk naar Duitsland.
Hier wordt zó goed verdiend, dat
er bijna geen Duitser ergens an
ders speelt. Alle internationals
voetballen in eigen land; daarom
vinden ze de Bundesliga ook de al
lersterkste competitie."
Decheiver vindt de Nederlandse
top wat sterker dan de Duitse.
„Maar in de breedte is de Bundes
liga echt veel sterker dan de eredi
visie."
De Nederlandse topclubs zijn tac
tisch en technisch beter dan de
Duitse top, waarbij de tactiek het
nelangrijkste aspect vormt. De
Duitse clubs kennen één systeem,
alternatieven zijn niet voorhan
den. Behalve, hoe kan het ook an
ders, in Freiburg.
„Daarin zijn we ook een uitzonde
ring. Wij hanteren nooit de lange
bal, we spelen pressing en we spe
len zonder mandekking achterin.
Voor Duitse begrippen is dat heel
opmerkelijk. Finke heeft een idee
hoe er gespeeld 'moet worden en
past daar ook de trainingen op
aan. Ik kan het niet echt vergelij
ken, maar ik begrijp dat zoiets
hier vrij bijzonder is.
Vast in de gedachtengang van
Finke is ook dat hij het liefst
werkt met 'gewone' spelers, geen
vedetten. „De meeste Duitse clubs
kopen namen, pakken het liefst
gewoon de beste spelers en kijken
dan eens waar die jongens moeten
spelen. Finke doet dat anders. Ei
genlijk heeft ie steeds gewerkt met
jongens die nog niets bereikt had
den, die nog naam moesten ma
ken."
„Sutter, Jurcevic en ik zijn de eer
ste echte aankopen, maar er is wel
degelijk over nagedacht. Sutter
heeft in ieder geval helemaal geen
vedette-neigingen. Hij is pas 27,
zit bovendien vol met revanche-
gevoelens. Jurcevic is van zichzelf
al een speler die ervan houdt hard
te werken op het veld. Dat past
perfect."
En Decheiver zelf? Die scoort ge
woon, zoals hij op alle Nederland
se velden al deed, al werd 'Dirty
Harry' slechts door een enkeling
op zijn juiste waarde getaxeerd.
Door Tim Overdiek
ayne Gretzky, die nog één Stanley Cup wil
winnen.
FOTO REUTERS
New York - Wayne Gretzky is in zijn lange loop
baan regelmatig afgeschreven door pers en pu
bliek, te oud bevonden en zelfs oneerbiedig als
overtollige ballast aan de kant gezet. Maar evenzo-
vele keren heeft de 35-jarige ijshockeyer op het ijs
het ongelijk van zijn kritikasters bewezen. En na
zijn recente overstap naar St. Louis Blues heeft het
er zelfs alle schijn van dat The Great One die on
ontkoombare doemdenkers eenvoudigweg gaat
overleven.
Het moet zijn laatste kunststukje worden. Nog één Stan
ley Cup, het kampioenschap van de Noordamerikaanse
ijshockeycompetitie (NHL), winnen en dan met een ge
rust hart de schaatsen afbinden en als levende legende de
rest van zijn leven op de golfbaan slijten. Dat zijn impo
sante carrière bij Los Angeles Kings als een nachtkaars
dreigde uit te gaan, knaagde hinderlijk aan het lichaam,
dat eerder in het shirt van Edmonton Oilers vier Stanley
Cups had gewonnen en de basis had gelegd voor een ono
vertroffen reeks individuele prestaties. Wayne Gretzky
was de beste ijshockeyer aller tijden en wil ook als zoda
nig afscheid nemen.
Het was verleidelijk geweest, zo geeft Gretzky toe, om in
Los Angeles zijn contract uit te dienen, dat hem de afge
lopen drie seizoenen 25,5 miljoen dollar had opgeleverd.
Zijn verbintenis liep na afloop van deze competitie af, en
als zogeheten free agent had hij als King miljoenen dol
lars extra kunnen opstrijken om zorgeloos naar het einde
toe te schaatsen. Aan de westkust had Gretzky juist een
huis laten bouwen, nota bene op een golfbaan, en in de
schaduw van het onuitputtelijke arsenaal film- en televi
siesterren uit Hollywood kon hij zich volstrekt ongemoeid
over straat bewegen. "In een restaurant was ik altijd be
roemdheid nummer 6, en kon ik rustig mijn bord leeg-
eten."
Maar een sporter van zijn kaliber gedijt niet in een kli
maat van sportieve gezapigheid. „Als er iets is in het leven
dat ik weiger te accepteren, dan is dat middelmatigheid,"
zei Gretzky eens. Hij was in 1988 naar Californië geko
men om de wintersport in deze zomerse contreien te ver
kopen, maar ook om Los Angeles een Stanley Cup te be
zorgen. Dat eerste lukte hem, dankzij zijn enorme staat
van dienst bij de Canadese jeugdliefde. Gretzkys charis
matisch voorkomen maakte van hem een ontzagwekkend
marketing-ikoon. De sport groeide stapsgewijs, van kust
tot kust, met bijbehorende televisiecontracten. Die ont
wikkeling mag grotendeels op Gretzky's conto worden
geschreven. Het hoogst haalbare sportieve succes bleef
echter buiten zijn bereik, al was Gretzky er in 1993 dicht
bij. Maar in de finales verloren de Kings van Montreal
Canadiens. En sindsdien ging het bergafwaarts in Los
Angeles.
Afgelopen maart begon Gretzky zijn ongenoegen over het
reilen en zeilen binnen de club openlijk te spuien. Hij
speelde lang niet meer zo veel minuten per wedstrijd als
De ijshockeycompetitie mag in Neder
land bij het ontluiken der lente zijn
beëindigd, in de Verenigde Staten en
Canada gaat de profleague NHL nog
enkele maanden door. Pas in de maand
mei zal de nieuwe kampioen bekend
worden, en wellicht maakt St. Louis
Blues een goede kans de Stanley Cup te
veroveren, nadat recentelijk Wayne
Gretzky van Los Angeles Kings over
kwam. Gretzky wordt alom beschouwd
als de beste ijshockeyer aller tijden.
Een profiel.
van hem verwacht mocht worden, was met vijftien tref
fers in 62 wedstrijden verre van produktiefen schreef dat
zelf toe aan een gebrek aan ambitie bij de clubleiding. De
twee nieuwe eigenaren hadden echter hun handen vol aan
een reorganisatie, noodzakelijk omdat hun voorganger
Bruce McNall (verantwoordelijk voor de transfer van
Gretzky naar lA) er administratief een puinhoop van had
gemaakt en zelfs terecht moet staan wegens malversatie,
Gretzky was er de afgelopen weken duidelijk op uit een
breuk te forceren, gelijk Ruud Gullit, die het bij PSV in
1987 niet meer zag zitten en na een ruzie met de clublei
ding richting AC Milan vertrok. Maar Gullit stond inder
tijd aan het begin van een internationale doorbraak, ter
wijl Gretzky nog alleen maar kan bogen op successen uit
het verleden, dat volgens menigeen allang had moeten
zijn afgesloten. Toen Gretzky zijn werkgever een ultima
tum stelde en de aankoop van nieuw talent verlangde,
omdat de Kings het nooit zouden maken als topclub (de
zelfde woorden als Gullit, die een jaar later toezag hoe
PSV de Europa Cup 1 won), was duidelijk dat de recalci
trante speler niet meer te houden zou zijn. In Los Angeles
was zowaar sprake van opluchting, toen de manipulator,
de eeuwige egoïst richting St. Louis vertrok.
Het woord egoïst klinkt evenwel opmerkelijk in de we
tenschap dat Wayne Gretzky bovenal een speler was, of in
zijn achttiende profseizoen eigenlijk nog steeds is, die zijn
fenomenale talenten voor alles in dienst stelt van het
team. Hij behoort tot de zeldzame categorie' atleten die
zelfs de grootste klunzen een geweldige partij kan laten
spelen. Niet voor niets heeft Gretzky, houder van in totaal
61 NHL-records, de meeste assists achter zijn naam
staan. Bij het begin van dit seizoen waren dat er 1692. Hij
is tevens ranglijstaanvoerder aller tijden met (bij zijn ver
trek uit Los Angeles) 829 doelpunten.
En dat alles ondanks het feit dat Gretzky drie eigen
schappen ontbeert die een doorsnee-ijshockeyer in begin
sel absoluut nodig heeft om te overleven in de NHL: snel
heid, lichaamskracht en een hard schot. Maar daar staat
tegenover dat hij de natuurlijke gave bezit om het spel
sneller dan wie ook te doorzien, en als een schaakgroot
meester de tegenstander telkens een stap voor te zijn. En
zijn ondermaatse fysiek ving Gretzky op door een nieuwe
speelstijl te introduceren. In plaats van het directe con
tact met medespelers aan te gaan, posteerde hij zich veel
vuldig achter het doel om van daaruit een kansrijke posi
tie in te nemen en toe te slaan. Een kleine David in de we
reld van de vele Goliaths. En de strategie werkte.
Het is hem niet komen aanwaaien, al zat het ijshockey in
de genen dankzij Gretzky senior, die een verdienstelijk
amateurspeler was. Vader Wally liet, bij het invallen van
de winter, steevast de achtertuin in Brantford, Ontario,
onder water lopen en duwde zoonlief op 2,5 jaar oude
leeftijd op schaatsen en met een keukenstoel het natuur
ijs op. Het was geen vrijblijvend onderricht. Gretzky se
nior hing lampen rond het privébaantje en liet Wayne tot
ver na zonsondergang oefenen. Een advies dat hem tot op
de dag van vandaag is bijgebleven, luidt ais volgt:
'Schaats naar de plek waar de puck zal zijn, niet waar de
puck is geweest.'
En zo was het een vanzelfsprekendheid dat de kleine
Wayne zich niet mengde in het kluitje pupillen dat zich
verdrong om de weinig coöperatieve zwarte speelschijf,
maar een neusje voor de goal ontwikkelde. Als elfjarige
knaap scoorde hij in één seizoen 378 doelpunten voor de
Brantford Nadrofsky Steelers. Zeven jaar later zou Way
ne Gretzky bij Edmonton Oilers worden gepresenteerd
als de toekomstige leider van het team, al was hij niet bij
machte de eerste middagtrainingen bij te wonen. Toen
een veteraan binnen de ploeg zich hardop afvroeg wat de
reden van de absentie dan wel mocht zijn, viel hij bijkans
om van verbazing bij het vernemen van het excuus:
schoolverplichtingen.
Gretzky groeide binnen enkele jaren uit tot een sensatie
binnen de NHL. The Kid, zijn aanvankelijke bijnaam,
werd gepromoveerd tot The Great One. Zijn vernieuwen
de stijl van spelen dwong menige coach tot persoonlijke
bijscholing op tactisch vlak, en dreef elke doelman tot
wanhoop, met uitzondering dan van de keeper in Gretz
ky's team. Nog altijd heeft niemand een antwoord gevon
den op zijn handelsmerk, het vermogen om op gracieuze
wijze naar een opening in de vijandelijke verdediging te
zoeken, plotseling tot stilstand te komen en op het mo
ment dat de opponent zich afvraagt wat er gaat gebeuren,
onherroepelijk een gaatje prikt. En wat te denken van zijn
verbluffende passing. Niet voor niets jubelde St. Louis
Blues-vedette Brett Huil dagen achtereen hoe heerlijk het
zou zijn om de puck van Gretzky te mogen ontvangen.
„Waar wil je dat ik me opstel," vroeg Huil voor de zeker
heid tijdens de eerste teambespreking aan zijn nieuwe
ploeggenoot. „Maakt niet uit," antwoordde Gretzky.
„Zorg nu maar gewoon dat je vrij komt te staan, dan regel
ik dat jij wordt aangespeeld. Zijn eerste optreden voor de
Blues werd opgeluisterd met een knock-out van enkele
minuten, toen hij door de puck werd geraakt. Maar toen
hij vervolgens kort erop zijn eerste doelpunt in het don
kerblauwe tenue van St. Louis liet aantekenen, kwam de
jonge Wayne in de oude Gretzky naar boven. Wat er op
dat moment door hem heen was gegaan, vroeg een sport
journalist na afloop naar de bekende weg. Het antwoord
was ai lang niet meer te horen geweest. Ouderwets ple-
