Psychologe onderzoekt beoordeling van sollicitanten
Ms: de lukrake ziekte
ÊÈÊW
Trekvc
Stern
Pedofilie moet verboden blijven
DE STEM
LIJF LEVEN
J DE STEM
PRODUKT INFORMATIE
Eurocondoom wordt 17 centimeter
Tv-commentaar beïnvloedt kinderen
Voeding en milieu
Reumaprijs voor Feitkamp
1
KKSSSr
WOENSDAG 13 MAART 1996
Gewoon jezelf blijven'
Door Mick Salet
Welke sollicitant heeft de
meeste kans op succes? Psy
chologe Karen van Dam on
derzocht hoe professionals
van psychologische adviesbu
reaus personeel selecteren.
Onlangs promoveerde ze op de
resultaten van die studie. Een
vraaggesprek.
Zeker. Zelfstandig. Zakelijk. Zó
moet je overkomen om het ver te
schoppen als sollicitant. Met
goed gepoetste schoenen en een
gepolijste glimlach alléén red je
het niet.
Karen van Dam, veertig jaar, is
een psychologe die onderzoek
heeft gedaan naar het beoorde
len van sollicitanten.
Kom je met een plezierige pre
sentatie verder dan met een goed
gemaakte test? Heeft een zenuw
achtige kandidaat minder kans
dan een zelfverzekerde kandi
daat? Karen van Dam keek mee
over de schouders van selec
teurs.
Om fe oordelen of iemand ge
schikt is voor een bepaalde baan,
maken selecteurs gebruik van
testresultaten én informatie uit
een gesprek. In zo'n gesprek pro
beren ze de persoonlijkheid van
een sollicitant te peilen. Naar
welke eigenschappen kijken ze
vooral?
„Als je kijkt wat selecteurs alle
maal op papier zetten, dan krijg
je een lange lijst van eigenschap
pen. Met aan de ene kant positie
ve termen, zoals vriendelijk, vlot,
stevig, serieus, doorzettend en
dynamisch. En aan de andere
kant negatieve termen, zoals on
aardig, onzeker, geen flair, ge
spannen, niet ondernemend en
naïef.
Al die termen kun je onderbren
gen in vijf verzamelbakken. De
Grote Vijf. En welke van die vijf
vinden veel selecteurs dan de be
langrijkste? De verzamelbak met
trekken die iets vertellen over ie
mands emotionele stabiliteit. Is
een sollicitant nuchter, koel en
onverstoorbaar? Of juist emotio
neel, overgevoelig en paniekerig?
Dat vinden selecteurs vaak be
langrijk. Want ze bevelen over
het algemeen graag stévige kan
didaten aan. Sollicitanten die een
stabiele indruk maken, die niet
gauw zenuwachtig zullen worden
en van wie. verwacht wordt dat ze
situaties van stress aankunnen."
Is dat goed te voorspellen?
„Nee, de voorspellende waarde
van zo'n oordeel is in het alge
meen maar beperkt. Emotionele
.stabiliteit is ook moeilijk vast te
Psychologe Karen van Dam: 'Mijn advies is: stel je niet aan, slijm niet, maar stel je onafhankelijk op. Niet te zelfverzekerd, wel zelf
standig.' FOTO GERUNDE DE GEUS
stellen. Mensen blijken nogal
eens van mening te verschillen
over de vraag of iemand stabiel is
of niet. Of een sollicitant ijverig
en stipt zal zijn, of juist gemak
zuchtig en slordig, dat is beter te
voorspellen. Als sollicitanten
stipt uit een psychologisch on
derzoek komen, dan blijken het
later vaak ook werkelijk stipte
werknemers te zijn."
Uit uw onderzoek blijkt dat de
vriendelijkheid van een sollici
tant het minst van belang is voor
een selecteur. Hoe komt dat?
„Voor het uiteindelijke oordeel
van een selecteur maakt het nau
welijks uit of een sollicitant een
vriendelijke indruk maakt of
niet. Er zijn natuurlijk functies
waarin het wél van belang is.
Voor sommige banen is het name
lijk nodig dat je vriendelijk bent
en je klantgericht weet op te stel
len. Dan is vriendelijkheid func
tioneel en dus ook van belang
voor de beoordeling van een solli
citant.
Maar uit mijn onderzoek blijkt
het verder nagenoeg geen rol te
spelen of de selecteur een sollici
tant vriendelijk vindt of niet."
Echt niet?
„Nou ja, je kunt je voorstellen dat
gevoelens van sympathie wel
eens een beetje meespelen. Selec
teurs leven vaak met een kandi
daat mee. Sollicitanten hebben
wel eens het gevoel dat het in zo'n
procedure selecteur tégen sollici
tant is. Maar dat is niet zo. Het is
selecteur mét sollicitant. Selec
teurs leven mee. Ze denken wel
eens: 'het zou leuk zijn als deze
kandidaat door de selectie zou
komen'. Maar over het algemeen
spelen die gevoelens van sympa
thie nauwelijks een rol. De in
vloed van persoonlijke indrukken
blijkt ook niet zo overweldigend.
De resultaten van een psycholo
gische test wegen zwaarder."
Mensen trekken vaak hun nette
kleren aan als ze gaan sollicite
ren. Zodat de eerste indruk in elk
geval goed is. Terecht? Is de eer
ste indruk belangrijk?
„Ik ga niet zeggen dat het niét zo
is, want er zijn altijd gevallen
waarin het van belang is, maar
over het algemeen valt het wel
mee. Je hóórt natuurlijk wel eens
van die verhalen. Dat iemand na
één blik op een kandidaat al
denkt: 'nee, die niet'. Dat kan ge
beuren. Ik hoorde van een stu
dente die solliciteerde naar een
baantje in de horeca. Ze kwam
binnen en kreeg meteen te horen:
'je bent aangenomen'. Alleen
maar omdat ze er goed uitzag.
Maar een selecteur van een psy
chologisch adviesbureau zal zo
niet te werk gaan. Natuurlijk is
die eerste indruk er wel. Zo func
tioneren mensen nou eenmaal. Je
kijkt eerst even wat voor vlees je
in de kuip hebt. Als een soort
kapstok voor een verdere beoor
deling. Maar uiteindelijk gaat het
voornamelijk om andere vragen.
Beschikt iemand over de juiste
ervaring en eigenschappen? Kan
iemand stressvolle situaties
aan?"
Het antwoord op die vragen lijkt
soms af te hangen van de selec
teur. Is de een wat positiever dan
de ander?
„Uit mijn onderzoek blijkt dat
sommige selecteurs vaker tot een
positief oordeel komen dan ande
re selecteurs. Dat betekent dus
dat het voor sollicitanten uit kan
maken met wélke selecteur ze te
maken krijgen. Dat kan wel eens
vervelend zijn. Voor een sollici
tant, maar ook voor een organisa
tie. Want als een goede kandidaat
wordt afgewezen, is dat niet al
leen vervelend voor die kandi
daat, maar ook voor een organi
satie, die daardoor met minder
goede kandidaten genoegen moet
nemen. En die goede kandidaat
gaat misschien wel naar de con
currentie."
Vindt u dat de selecteurs over het
algemeen goed oordelen?
„Dat kan ik niet in het algemeen
zeggen. Aan de ene kant doen ze
hun werk serieus en proberen ze
hun persoonlijke sympathie nau
welijks een rol te laten spelen.
Aan de andere kant laten ze ne
gatieve informatie die laat aan
bod komt, zwaarder wegen dan
informatie die eerder aan bod
komt. En dat is niet zoals het zou
horen. Stel bijvoorbeeld dat een
kandidaat op een bepaald, vlak
wat minder in huis heeft, dan
wordt het advies over die kandi
daat minder gunstig als die infor
matie pas aan het eind van de
procedure naar voren komt."
Kun je als sollicitant gebruik ma
ken van die wijsheid door nega
tieve informatie over jezelf niet
tot het allerlaatste moment te be
waren?
„Dat zou kunnen. Je hebt natuur
lijk niet alles in de hand, maar
stel dat iemand die solliciteert als
buschauffeur ooit een verkeer
songeluk heeft veroorzaakt. Dan
zou ik hem inderdaad aanraden
dat niet op het allerlaatste mo
ment te vertellen. Dan krijgt het
een groter gewicht. Het is trou
wens altijd verstandig om zélf
met zoiets te komen. Want als ze
er op een andere manier achter
komen, dan kan de indruk ont
staan dat je het hebt willen ver
zwijgen. Het mooiste is het zelf te
vertellen en meteen te zeggen wat
je er van geleerd heeft. Dat is ge
drag waarvhn gesmuld wordt."
U heeft onderzoek gedaan naar
selecteurs - vaak psychologen -
van adviesbureaus. Niet naarper-
soneelchefs of kleine onderne
mers die zelf sollicitanten selecte
ren. Zou dat niet veel uitmaken?
Selecteurs van een adviesbureau
nemen sollicitanten immers niet
aan. Ze geven alleen maar een
oordeel over de geschiktheid van
een sollicitant.
„Ja, ik denk dat het wel iets uit
maakt. Als selecteur hoef je niet
met een sollicitant samen te wer
ken. Als je dat wél moet doen,
wordt de persoonlijke betrokken
heid groter. Dan denk je: 'zou het
klikken?' Dan kies je uit tien ge
schikte kandidaten die ene die
het best in je organisatie past."
Wat kan een sollicitant nou van
uw onderzoek leren?
„Ik zou mensen altijd aanraden
gewoon zichzelf te blijven. En
ook om zich ópen op te stellen tij
dens een selectieprocedure. Dat
kun je laten merken door goed
naar de vragen te luisteren en
daar ook op te antwoorden. Het
heeft weinig zin om vooraf een
heel verhaal uit je hoofd te leren
en dat af te steken. Dan denkt een
selecteur: 'dat was de vraag toch
niet?' Het heeft ook weinig zin om
je anders voor te doen dan je
bent. Je valt dan mogelijk door de
mand óf krijgt misschien een
baan waar je helemaal niet ge
schikt voor bent, zodat je na een
tijdje overspannen raakt. Mijn
advies is: stel je niet aan, slijm
niet, maar stel je onafhankelijk
op. Niet te zelfverzekerd, wel
zelfstandig."
Na veel geharrewar en discussie is de Europese Unie erin
slaagd een norm vast te stellen voor het Eurocondoom. Op 1I
1998 moeten alle condooms die binnen de EU worden verkocht I
voldoen aan de Europese normering. Dat betekent dat voortaa I
alleen nog maar condooms op de markt mogen worden gebracb I
met een minimumlengte van 17 centimeter. Dat steekt nogal om
mistisch af tegen de gemiddelde lengte van hoogstens 15 centimt I
ter voor het Westeuropese lid. Dat was echter niet de voornaa'
ste reden voor het gebakkelei waarmee het vaststellen van de coj I
doomnorm omgeven was, meldt het Britse tijdschrift New Sein I
tist. Het was meer de doorsnede dan de lengte van het ei
die met name de Italianen zorgen baarde. In het bereikte c
mis kan een condoom elke gewenste doorsnede hebben, waarbij I
52 mm als 'gemiddelde' wordt genomen. De verpakking dient da-I
wel aan te geven hoe groot de doorsnee precies is en of dat wijder
of smaller is dan het 'medium'-condoom.
Televisie-commentaar bij voetbalovertredingen beïnvloedt 1®. I
deren. Hoe af keurender de verslaggever zich uitlaat over ee!
overtreding, des te negatiever is het oordeel van de jonge kijker I
Het maakt niet uit of het favoriete team de overtreding maalt I
Dat blijkt uit een onderzoek van A. van Oordt, waarop zij vo™
jaar afstudeerde bij de Sectie Kind Media van de Rijksuniver I
siteit Leiden. Aan het onderzoek deden 96 kinderen van de laatst 1
twee groepen van de basisschool mee. Ze kregen negen fragmec-1
ten van voetbalwedstrijden te zien, waarin steeds een anders I
overtreding werd gemaakt. De onderzoekster haalde het oor-1
spronkelijke commentaar weg. Studio Sportverslaggever Fraai
Snoeks voorzag iedere overtreding van een goedkeurend, afketj
rend, dan wel neutraal commentaar. Opvallend is dat kint
een overtreding altijd afkeuren, ongeacht het commentaar.
Huisvrouwen letten bij het kopen van voeding nog nauwelijks op I
milieu-aspecten. Versheid, kwaliteit en eetgewoonten zijn de be-1
langrijkste drijfveren om een bepaald product aan te schaffen
Veel huisvrouwen blijken ook niet goed geïnformeerd over het ver-1
band tussen voeding en milieu. Dat blijkt uit een onderzoek van dt|
Landbouwuniversiteit Wageningen in opdracht van de Neder-1
landse Vereniging van Huisvrouwen. De onderzoekers stellen vast I
dat veel vrouwen wel op de hoogte zijn van milieuproblemen als I
het mestoverschot, de energiekosten bij voedselproduktie in kas.
sen en de problemen rond het vrachtwagentransport. De onder- L
vraagden legden echter geen verband met de voedingsmiddels!
die in de winkel te koop zijn. De meesten wezen alleen op verpak- f
kingen en bestrijdingsmiddelen als belangrijke milieu-aspecten I
bij producten. De NVVH start nu samen met een aantal andere or-1
ganisaties campagnes over milieu en producten. De eerste zal zich
richten op de herkenbaarheid en verkrijgbaarheid van 'mens-a
milieuvriendelijk' geproduceerde kleding, aldus de vereniging
Prof. dr. T. Feitkamp neemt dinsdag 19 maart de Nationale Reu-1
maprijs 1996 in ontvangst. Hij krijgt de prijs, bestaande uit ei
beeldje, een bokaal en een bedrag van 50.000 gulden, onderra
voor zijn onderzoek op het gebied van immunologie. Feltkamp I
heeft al aangekondigd het geldbedrag te zullen besteden aai|
grensverleggend onderzoek naar het ontstaan van de ziekte vi
Bechterew (ankyloserende spondylitis) en naar reactieve g
wrichtsontstekingen die na een infectie kunnen ontstaan. Het is I
de tweede keer dat de Nationale Reumaprijs wordt toegekend. In I
1995 kreeg Thuiszorg Drenthe de prijs voor hun inspanningen oil
als thuiszorgorganisatie een reumaconsulent aan te stellen.
Huisvrouwen letten bij het boodschappen doen nauwelm
op milieu-aspecten fotoarchiefdesm|
Door drs. J. Paalman
Hoewel ze de reputatie had dat
ze heel goed schreef, word je
toch weer overrompeld door
haar directe, onsentimentele
stijl. Toen de neuroloog haar
vonniste met de diagnose 'ms'
viel ze in een diepe put en bleef
daar een jaar lang in zitten.
„Dat kwam omdat ik iets deed
dat ik later afgeleerd heb en dat
ik iedereen aanraad om af te le
ren: in de toekomst leven."
Renate Rubinstein koos voor een
ironisch en opgewekt pessimis
me. Nee heb je, zo luidde de titel
van het boek dat ze in 1985 over
haar ziekte schreef. Dus ja kun
je krijgen.
Alleen op die manier kan die
ziekte meevallen. Door er an
ders tegenaan te kijken. Door er
anders mee om te gaan. Want de
medische wereld heeft tot op he
den de patiënt weinig te bieden.
'Multipele sclerose onderscheidt
zich daarin van kanker dat je er
oud mee kunt worden. Een over
eenkomst met kanker is weer
dat niemand weet waar het van
komt," schreef ze. Het is nog er
ger. Men weet ook niet hoe het
ziekteproces in zijn werk gaat.
Men heeft zelfs geen waterdich
te manier om de ziekte vast te
stellen. Ook geen waterdichte
test om te kijken of een patiënt
voor- of achteruitgaat. Men
heeft eigenlijk geen echte thera
pie tegen de ziekte. En van de
misschien veelbelovende thera
pieën die nu in de maak zijn,
weet men nog steeds niet of ze
echt iets uithalen. 'Ms is een
lukrake ziekte,' schreef Renate
Rubinstein, en zo is het maar
net.
Wat weet men dan wel? De kans
om ms te krijgen is niet zo groot,
elk jaar komen er 450 patiënten
bij. Maar omdat je er niet dood
aan gaat (na het stellen van de
diagnose leeft de gemiddelde
patiënt nog dertig jaar) zijn er
toch nog 15.000 ms-patiënten.
De ziekte slaat meestal toe tus
sen de 20 en 40 jaar, bij vrouwen
iets vaker dan bij mannen.
Ms tast in kleine ontstekings
haardjes links en rechts in de
hersenen de witte isolerende
stof rond de hersenzenuwen aan
wat een soort kortsluiting ver
oorzaakt zodat de opdrachten
van de hersenen steeds slechter
doorkomen. Waarom dat ge
beurt weet men dus niet precies.
Wat op voorhand de gevolgen
zijn ook niet, want de ziektever
schijnselen zijn bij elke patiënt
weer anders.
Het klassieke
beloop begint
met plotseling
opstekende ra
re verschijnse
len die ook
weer bijna
spoorloos kun
nen verdwij
nen. Ineens
merkt de pa
tiënt dat hij
met een oog
niet meer goed
kan zien. Het kan ook zijn dat
hij rare dingen voelt, moeilijk
zijn plas op kan houden, duize
lig wordt, ineens moeite heeft
met traplopen of zomaar steeds
weer struikelt. Dat gaat over,
maar op een kwade dag komt
het ook terug, steeds vaker en
steeds heftiger, en elke keer le
vert de patiënt een stukje in.
Op een slecht moment, na een
relatief korte tijd of na jaren,
gaat deze eerste fase over in een
tweede fase van chronische
neergang die de patiënt uitein
delijk machteloos in de rolstoel
laat belanden.
Sommige patiënten slaan de
eerste fase over en Renate Ru
binstein leed aan deze geleide
lijk progressieve variant.
Wat daaraan te doen? 'Er zijn
vele mogelijkheden om de symp
tomen van de ms-patiënt te
beïnvloeden,' zo belooft een
overzichtsartikel over ms in het
medische blad Patient Care van
de vorige maand. Van belang is
dat de symptomen op alle fron
ten tegelijk worden bestreden.
Daardoor kunnen de inconti
nentie, het hevige trillen, de
krampende pijn in de spieren en
de moeheid met min of meer
succes worden bestreden.
De moeheid bij ms is zeer intens.
'De moeheid is de lastigste mij
ner handicaps', schreef Renate
met deftige zelfspot. 'Lopen laat
zich vermijden, spasmen zijn
met pillen te onderdrukken en
de pijn gaat op en neer en is uit
het bewustzijn te drijven, omdat
je eraan gewend raakt en gelei
delijk vergeet
hoe het vroe
ger was.' Maar
alle goede zor
gen kunnen
niet voorko
men dat de
ziekte de pa
tiënt meesleept
in zijn onstuit
bare val.
Geen wonder
dat men hevig
op zoek is naar
de echte oorzaak van ms. Die
heeft men - daar heb je het weer
- min of meer gevonden. Multi
pele sclerose, zo luidt de al tien
tallen jaren gangbare theorie, is
(net als chronisch reuma, diabe
tes type 1, de ziekte van Crohn,
de ziekte van Addison en nog
een tiental ernstige chronische
ziekten) een zogeheten auto-im
muun ziekte: een ziekte die ont
staat wanneer onze antistoffen
het eigen lichaam aanvallen.
Dat ms een auto-immuunziekte
is staat nu min of meer vast en
de al tientallen jaren toegepaste
behandeling met corticosteroï-
den (stoffen als prednison, Corti
sol) berust op die theorie. Want
ze onderdrukken de afweer en
waarschijnlijk dus ook de ont
stekingsreactie die de isolatie
rond de zenuwen vernielt. Maar
helaas. Ze helpen dan wel een
opflakkering van ms te onder
drukken, maar het beloop van
de ziekte wordt er helaas niet
door afgeremd. Daar lijkt beta-
interferon wel toe in staat.
Interferon is een natuurlijke sig-
naalstof waarmee lichaamscel
len elkaar waarschuwen voor
een naderende ziektekiem. Hoe
het precies werkt bij ms weet
men wederom niet, maar in 1993
kon men voor het eerste keer in
de geschiedenis van de ziekte
triomfantelijk bekend maken
dat men met dit interferon een
middel had gevonden dat inder
daad de ziekte leek te stuiten.
Hoewel. Het succes is voorlopig
nogal theoretisch. Op mri-foto's
bleken met interferon behandel
de patiënten minder schade aan
hun hersenen op te lopen dan
vergelijkbare niet behandelde
patiënten. Prachtig. Maar de
handicaps waren bij beide groe
pen even erg. Men moet afwach
ten of interferon op termijn in
derdaad zorgt voor minder ziek
te en het zal nog jaren duren
voordat dit duidelijk is.
Zo zijn er nog veel meer experi
mentele therapieën die een op
komende ms in de kiem hopen te
smoren en van hen is de therapie
met Copolymeer-I voorlopig de
meest belovende. Cop-I is een
eiwit dat sprekend lijkt op het
eiwit in de isolatie van de zenu
wen dat door het afweerappa-
raat wordt aangevallen. De be
doeling is dat het als een soort
lokeend de verkeerd gerichte
antistoffen en perverse afweer-
cellen afleidt van de kwetsbare
zenuwen.
Terwijl men indrukwekkend
meer te weten is gekomen blijft
het praktische succes voorlopig
uit. En voor Renate Rubinstein
kwam dat in ieder geval te laat.
Ze ging als een slagschip schie
tend uit alle kanonnen geheel in
stijl ten onder en liet met haar
boek een bericht voor de overle
venden na.
'Levenslust tegen de teleurstel
ling en het verlies: stel je zaak
op niets, laat alles meevallen.
Dood ga je toch en kun je nog
miljoenen jaren zijn. Elke pink
die je intussen nog beweegt is
meegenomen.' Toen zelfs dat
niet meer ging maakte ze er een
eind aan.
Door dr. J. Verhulst
Sommige zaken op seksueel ge
bied zijn volstrekt oninvoelbaar:
zo is er nog geen enkele incest-
pleger geweest die mij heeft
kunnen vertellen hoe, en waar
om hij tot zijn daden is geko
men. Hetzelfde geldt voor ver
krachters, exhibitionisten en
pedofielen.
Dat heeft naar alle waarschijn
lijkheid te maken met het feit
dat dergelijk abnormaal sek
sueel gedrag gestuurd wordt
door enorm sterke onbewuste
motieven (driften), waarbij het
'gezonde' verstand en het gewe
ten volledig worden overspoeld:
ik heb NU zin in seks, DUS doe
ik het'. Punt uit. In het gunstige
geval WETEN ze wel dat wat ze
gedaan hebben niet kan, maar
ze VOELEN het niet. Zouden ze
dat wel voelen, dan waren ze
nooit tot hun daden gekomen.
Tegenwoordig horen en lezen we
veel over zaken als 'sekstoeris
me' en 'pedofiele netwerken'. In
feite gaat het in beide zaken om
hetzelfde: een bepaald type man
(bij vrouwen zie je dit gedrag
zelden of nooit) heeft er om de
een of andere reden behoefte
aan om seksueel verkeer te heb
ben met minderjarigen.
Bij minderjarigen moet je dan
denken aan knaapjes van een
jaar of twaalf of jonger. Bij de
wet is dit uitdrukkelijk verbo
den: pas op 16-jarige leeftijd
wordt een kind in staat geacht
eraan toe te zijn om zelf te bepa
len wat het wel en niet wil op
seksueel gebied. Maar die 16-ja-
rigen zijn voor de meeste pedo
fielen juist niet meer zo interes
sant omdat ze dan al (in licha
melijk opzicht) geen echte kin
deren meer zijn: de baard zit in
veel gevallen al in de keel en
(schaam)beharing is al aanwe
zig.
Voor seksueel contact met het
echt jonge kind moet men dus of
zijn toevlucht zoeken in de mar
ge van de maatschappij (in het
netwerk), of in het buitenland.
Want daar zijn altijd wel onver
laten te vinden die op welke ma
nier dan ook (vaak met behulp
van fysieke dwang of door toe
diening van drugs) kinderen be
schikbaar hebben. Net zo jpfig,
groot of klein als je ze hebben
wilt. Een land als Thailand is
bijvoorbeeld berucht in dit op
zicht. Maar laten we vooral niet
vergeten dat er ook in Neder
land complete netwerken zijn,
bestaande uit heren die allerlei
contactadressen, foto's en films
met elkaar uitwisselen.
Kernvraag bij dit alles is na
tuurlijk: kan seksueel contact
tussen een kind en een volwas
sene nou zoveel kwaad? Voor
standers van pedofilie (en die
zijn er in Nederland ook en daar
krijg ik nu vast weer ruzie mee)
menen natuurlijk dat het alle
maal zo'n vaart niet loopt. Het
gaat volgens hen bij pedofilie
vooral om een uitwisseling van
liefdevolle gevoelens, waarbij
seks eigenlijk volstrekt secun
dair is. Vergeet het maar. Als je
kijkt in de clubblaadjes van en
voor pedofielen, dan is het een
en al seks wat de klok slaat. En
dan liefst nog anale en/of orale
seks. Daarmee wordt ook vol
strekt duidelijk op welk psycho-
seksueel ontwikkelingsniveau
pedofilie zich afspeelt: de mees
te pedofielen zijn niet verder ge
komen dan een vroegkinderlijke
ontwikkeling. Juist daarom
kunnen ze zich alleen
een kind op hun gemak
seksueel contact met een vol-,
wassene is voor hen bedreigen!
en daardoor niet bevredigend
Tegenstanders van pedoffi
wijzen erop dat een kindva
twaalf totaal niet in staat is ob
te overzien wat de gevolgen#
van zo'n vroeg seksueel contac:
Dat kan ook niet, want het is e:
geestelijk nog lang niet aan»
Dergelijke zaken komen in j
regel pas na de puberte:'
orde. Een pedofiel die
omgang heeft met een
dwingt zo'n kind in feite ome®
absoluut voortijdige sprong ïl
zijn ontwikkeling te maken,f
dat is nooit gezond. Zo'n p
krijgt op latere leeftijd dat om I
geheid problemen met zijn»-'
beeld en seksuele identitai|
Want als het wat ouder is,
worden, gaat het beseffen*
toe het zich geleend heeft. Diep
schuldgevoelens, gevoelensI
walging en schaamte en een
tale radeloosheid zijn dan e
der regel dan uitzondering^
zijn dan wel geen 'terechte g
voelens (een kind is naP
NOOIT schuldig, ook niet»
incest), maar neem rustig v
mij aan dat die gevoelens I
erg diep gaan zitten. En dus
men ze vroeger of later ffl
hulpverlening terecht, die
ook niet zo goed raad meeI
je kunt wat er gebeurd >s
ongedaan maken, dus moe
persoon ermee om leren
wat
hinken op twee benen be'',,.
Alleen op grond van het I
is het mijn stellige overijl
dat pedofilie verboden d j
blijven. Dat betekent voor
pedofielen in kwestie dat l
len moeten leren om hun
te beteugelen. Want een
pie voor pedofielen bes „I
helaas niet. Net zo min I
1 'V:
A «f
4JU -
M .VA*'
Trekvogels vestige:
Pedofiele kunst.
FOTOARCHIEF DE STEM
verkrachters,
exhibitionisten. Strafte
in principe ook niets m r
gelijke gevallen: want
hef je de driften niet op.
5oor John van Oppen
n de lucht voltrekt zich mo-
lenteel een fantastisch na-
uurverschijnsel: de voorjaar
strek. Miljoenen vogels keren
terug van winterkwartier
naar zomerverblijf, vaak na
sen intercontinentale vlucht
/an tienduizend kilometer,
ïen prestatie van Olympisch
formaat. De nestbouwers be
schikken nauwelijks over
spiermassa en vetreserves in
aun lijf. Hoe spelen trekvogels
lat klaar? Wat is het'geheim
yan hun feilloze oriëntatie
techniek? Hoe omzeilen ze de
gevaren op de lange-afstand-
vlucht van Noordelijk naar
Zuidelijk Halfrond? Op zoek
laar de oplossing van het
hysterie van de vogeltrek.
JHet is alsof de mannetjesvink oe
fent voor deelname aan het song
festival. 'Wie, wie, oh wie is er
voor Grietje Marie?,' zo
-tt, vrij vertaald, de on-zin
me het wilde zangertje eindeloos
en op hoge toon herhaalt.
Beze maand kwam hij terug. Uit
frankrijk, in een gezamenlijke
jy uent met honderden soortgeno
ten. Langs de rand van het bos
I Bakent hij nu zijn territorium af.
onafgebroken zingt hij zijn een-
gelig lied, in de hoop een
vrouwtje te versieren.
ffmeisjesvlucht kan elk moment
w binken overwinteren i
[groepsgewijs bij elkaar. In het
L/Saar treuzelen de vrouwtjes I
'ja met naar huis gaan. Dat
nen ,]Ze,met °Pzet- Om de man- 1
snelt» te geven vooruit te I
oveml" •6nJeen mooi Plekie te ver-
7 rf m natuur.
llukt»3 me*den hier arriveren,
liuisteren ze naar de vinkenslag
'Wle' wie oh wie is
„en ®ng voor Grietie Marie,' zin- i
|v«en ller^erders terwiil ze hun
geliikpn b)e meiden ver-
al Hi, e zangkwaliteiten van
lokroJP,2611-' Een zuivere
Kmho ?nt dat hii een Ie-
Pntrole heeft'onder
aantrekkmacu t vergro°t zijn
pi]nbmf g acht en daarmee
jtjes. °b> succes bij de vrouw-
^eersW u 00 siis3eswereld. In
de dames hunnHVanmaartkiezen
de wam» danspartner voor
Igaan In sent"33!0 die komen
is Uitgevlnal eï.'als het
'gen. De vnl„ jSCJle'den de we-
jbalts van vol *nte begint de
Voor (je ,e? ab aan, althans
[berfst. i g^nksvogels die de 1
Perleven Van^3151^ weten te
Ne is dat de helft f0 genera"
pehtige schatt0 volgens voor- 1
Spattingen. Van de eer- 1
artikeie^® de»"?'?'0 Wil omtrent
tijdens kantoer J ?9e' ban
jw-fene van der Velden.