Weekend
Linux: je van hét voor Internet?
3E
bestem
INTERFACE
E3
Koningin Beatrix
en prins Claus zijn
dertig jaar getrouwd.
Nederland was bijna
te klein toen bekend
werd dat nota bene
een Duitse diplomaat
de toekomstige echtgenoot
zou worden van
de kroonprinses.
Maar Beatrix bleef
bij haar keuze.
Hun trouwdag was
niet de mooiste dag
van hun leven.
Maar
'U zult zien dat het
allemaal goed komt,'
sprak
koningin Juliana
tot het volk.
Vil
Koningin en prins
hebben dertig jaar
zeer hechte relatie
Huwelijk uit pure
liefde blijft zonder
rellen en schandalen
|9 MAART 1996 H
ZATERDAG 9 MAART 1996
Het sprookje van Beatrix en Claus
Door Jan Maarten Frequin
tKoningin Beatrix en prins Claus vieren zondag hun dertigjarig huwelijksfeest. 'Claus is meer het sussende type. Soms weet hij Beat-
j rir, door haar alleen maar aan te kijken, te kalmeren.' foto paul dijkstra
Hun trouwdag was niet de mooiste dag van hun leven, maar, sprak de toenmalige konin
gin Juliana tot het volk: 'U zult zien dat het allemaal goed komt.' foto anp
FOTO BARBARA KLI
bijl
instanties. Onmisbaar
lenzorg zijn de grote hulpoi,
tiet Caritas-verband, het Dii
de Evangelische Kerk. In
Düsseldorfer 'Altstadt' is
epkeukens' in Duitsland. D;
middaguur wacht een lang
geduldig op de gratis maal'
daarnaast en met succes
houden om politie-agent®
hakelen bij alle mogelijke sr
jbleemgevallen.
ellist Beckmann startte in D;
aar geleden een actie 'Slaapt
kou'. In een mum van tijd
irk bijeen. Daarvoor koe
ïands) slaapzakken die hij
aklozen van de stad ve"')°
jheidsmotto: graag of n
hoefde er geen aan te
vil Beckmann 'Concerten
niseren; liefdadigheidscol
ipbrengst rechtstreeks naar
:n wordt doorgesluisd.
rlement'
p is het nieuwe motto. Ir
lat op een bijzondere ma
[•acht. Stephan Reimers isff
Evangelische DiakoniewerK.
ihtere kijk op ieders persoon
■lastenliefde. „De staat. Ua
naai samen!". Niet roePe?' i
et helpen, maar zélf help j
)e 51-jarige theoloog stichtte*
ant' en was mede-initiatief
burgse 'Giften-parlemen
leert verbluffend democra
r minstens 120 mark bi] 1
in het 'parlement' en mag 1
epraten over de besteding v
voorstellen wordt met een B
heid besloten. Meer dan
hebben zich al aangemel
men 300.000 mark bijeen.
nentsleden' vinden het
e gericht kunnen heipen mPJ
een anoniem rekeningn
Ier het minste idee te hebb j
irdt besteed.
iocialistische burgemeester
Terming Voscherau, onM
i reis voor twee pers
n, besloten hij en zijn
ïark) te schenken aan lier 1
n-parlement'. Een moo
er nog dan de druppel op|
ieiende plaat. „0
eleden ondertekenden^,,
pers een verklaring ui
e Duitse sociaalstaat we
iet de toenemende (maa
:de. Het ontbreekt aan
woningen, aan wer
ociale steun. Geen ex -
verigens. Niettemin
d van de Duitsers die w,
bestaansminimum
;woon om meer en m omringea
wegzakken m het
ras.
Prins Bernhard hield zijn dochters
voor: 'Jullie mogen met iedereen
trouwen als ie maar wil werken en
jullie gelukkig maakt'. Deze wens van Bern
hard ging bij Irene en Christina niet in ver
vulling, maar het huwelijk van Beatrix en
Claus staat als een huis. 'Ich will dir mein
Herz schenken', zong het koor dertig jaar
geleden in de Westerkerk in Amsterdam. De
geest van die aria van J.S. Bach leeft nog
sleeds voort in Huize Oranje.
Beatnxhad als jonge vrouw, als we de kran
ten uit die dagen mogen geloven, verschillen-
de romances. De Italiaanse prins Allesandro
u een kandidaat zijn en ook de Eindhoven-
se notariszoon Bob Steensma lag goed in de
race als serieuze gegadigde. De meeste aan-
I dacht ging uit naar de Duitse prins Richard
ffl Sayn - Wittgenstein. Het wachten was op
I de bevestiging van de Rijksvoorlichtings
dienst. Maar die bleef uit. Totdat een foto-
uf op 1 mei 1965 vanuit het struweel een
verliefde Bea gearmd zag wandelen in het
park rond kasteel Drakensteyn.
Verzet
Beatrix (58) en Claus (69) zijn dertig jaar
geleden geen 'verstandshuwelijk' aangegaan,
mals zo vaak gebeurt in adellijke kringen. Zij
j ruwden op 10 maart 1966 in Amsterdam
uit pure liefde'. De keuze van Beatrix riep
deftige emoties op in het land, maar vastbera
den als zij is, zwichtte ze niet voor de protes-
en van het verzet, de joodse gemeenschap en
Nederland ('Claus raus'). Pas toen dr.
Lou de Jong van het Rijks Instituut voor Oor
logsdocumentatie bekend maakte dat Claus
geen vuile handen had gemaakt in de Tweede
Wereldoorlog zette premier Cals het sein voor
het verliefde stel op groen. Over die traumati
sche ervaringen in de beginjaren zei Claus:
„Mijn vrouw en mijn schoonouders hebben
mij er door heen gesleept."
Mensen die de Oranjes van dichtbij kennen,
zeggen dat de koningin en prins-gemaal een
zeer hechte relatie hebben. Dat stralen ze ook
uit. Die zeldzame keren dat zij daarover iets
prijsgaven, maakten Beatrix en Claus er geen
geheim van hoezeer zij samen een eenheid
vormen. Hun werkzaamheden worden inhou
delijk op elkaar afgestemd, ('mijn man steunt
mij heel erg en coacht mij...'), ze vullen elkaar
aan, corrigeren de ander. Hij adoreert zijn
vrouw om haar volharding, haar perfectionis
me en haar plichtsbesef en zij heeft diverse
keren openlijk gezegd dat zij haar zware taak
nooit aan zou kunnen, als ze geen man zou
hebben die 'bereid is om dit ook op zich te
nemen'.
Foto
Hoewel de Oranjes sinds Juliana en Bernhard
niet meer zo in een gouden kooi leven als in de
tijden van Wilhelmina, Emma en hun voor
gangers, was het Beatrix en Claus er alles aan
gelegen hun privé-leven hermetisch af te
schermen. Slechts een enkele keer mocht de
(internationale) pers langskomen om familie
kiekjes te maken. Voor de rest moeten de
fotografen het hebben van staats- of werkbe
zoeken om een lid van de koninklijke familie
in het vizier te krijgen. Slecht één fotograaf is
er in geslaagd een 'wereldplaat' van Beatrix
en Claus te maken. John de Rooy moest er wel
dagenlang voor in de struiken van Draken
steyn liggen om op 1 mei 1965 Beatrix arm in
arm te zien lopen met een voor iedereen nog
onbekend man. De paparazzo verdiende met
deze foto sloten geld en hij nam de negatieven
mee naar bed uit angst dat ze gestolen zouden
worden. De Nederlandse kranten durfden de
foto pas te publiceren toen het Engelse blad
Daily Express de primeur voor zich had
opgeëist.
Derde Wereld
Het jonge geluk nestelde zich in kasteel Dra
kensteyn in Lage Vuursche. Hoewel Claus
van alle kanten werd gewaarschuwd dat hij
het heel moeilijk zou gaan krijgen, sloot de
natie hem steeds meer in de armen. De char
mante, intelligente, maar vooral ook beschei
den Claus kon zich steeds meer toeleggen op
zijn grote passie: de Derde Wereld. Vooral in
die hoedanigheid staat hij bekend als een
groot deskundige en belangrijk adviseur van
de minister voor Ontwikkelingssamenwer
king. Beatrix hield zich naast haar moeder
schap ook heel nadrukkelijk bezig met haar
toekomstige taak als koningin. Samen reisden
ze de wereld af om (internationale) ervaring
op te doen. Het wachten was op het moment
dat koningin Juliana (in 1980) zou aftreden.
Het leven van de Oranjes ging zijn gangetje.
Geen rellen zoals aan het Engelse hof. Ook
geen schandalen waar Juliana en Bernhard
zich doorheen moesten vechten, zoals de bij-
na-echtscheiding door de Greet Hofmans
affaire en het Lockheed-schandaal rond prins
Bernhard. Twee keer stapte Claus met succes
naar de rechter om de pulppers aan te pak
ken. De ene keer zou Willem-Alexander met
een dom blondje een nacht in een hotel door
hebben gebracht en Claus' vader zou niet aan
een hartaanval gestorven zijn, maar zelf
moord hebben gepleegd. Claus, begin jaren
tachtig gekweld door depressieve aanvallen,
zou die erfelijke aanleg van zijn vader heb
ben.
Bonje
Een sprookjeshuwelijk lijkt het wel. Hooguit
thuis eens flinke bonje, zoals dat in gewone
Hollandse families voorkomt. Bijvoorbeeld
toen Alexander om twee uur 's nachts over de
hekken van paleis Huis ten Bosch klom om in
Scheveningen te gaan stappen. Dacht dat zijn
moeder al sliep, maar was even vergeten dat
Beatrix vaak tot diep in de nacht doorwerkt.
Beatrix kan goed uithalen en dat zal de jonge
prins toen ook geweten hebben.
Huisvriend en dichter Adriaan Roland Holst,
over de 'majesteit', zoals Beatrix zich laat
aanspreken: „Ze kan fel uit de hoek komen.
Dat kan opeens opkomen." Vader Claus was
voor de opgroeiende zonen veel milder. Hij las
de prinsjes sprookjes voor of vertelde verha
len over het oerwoud. En als de gemoederen
in Huize Oranje wat te hoog opliepen, loste
Claus het (generatie-)conflict op. Dichter
Holst: „Claus was meer het sussende type.
Soms weet hij Beatrix, door haar alleen maar
aan te kijken, te kalmeren."
Kostschool
Dieptepunt in het huwelijk waren de depres
sie-aanvallen van de prins-gemaal. De prins
voelde zich, vooral nadat Beatrix de troon
had bestegen, naar het 'tweede plan' gescho
ven. Zware tijden braken aan, maar de Oran-
je-clan bleef fier overeind, ondanks de druk
ke werkzaamheden en verplichtingen van de
koningin. De spanningen liepen tijdens de
ziekte van Claus soms hoog op. Puber Alex
bevestigde dat tegenover Renate Rubinstein.
Hij werd naar het strenge Atlantic College in
Wales gestuurd: „We vonden elkaar toen las
tig."
Om te laten zien dat hij zijn ouders miste,
plantte hij op de verjaardag van zijn moeder
tegen alle regels in de Heineken-vlag op een
van de torens van de chique kostschool.
Beatrix en Claus hebben veel belangstelling
voor kunst, bezoeken in binnen- en buiten
land exposities en houden veel van muziek.
Beatrix boetseert al van jongsaf. Maar het
staatshoofd, in Nederland al vele jaren de
populairste vrouw, stopt haar meeste energie
in haar taak als Koningin der Nederlanden.
Elke dag verdiepen in staatszaken, wekelijks
overleg met de premier, werkbezoeken, ont
vangsten en staatsbezoeken. Bij rampen
troost zij slachtoffers.
Ondanks zijn zwakke gezondheid - de prins
heeft de ziekte van Parkinson - vergezelt hij
zoveel mogelijk de vorstin. Ook op staatsbe
zoeken. Of ze nu voor het A-merikaanse Con
gres staat of voor de Israëlische Knesset,
Beatrix weet met haar toespraken de aan
dacht op zich te vestigen. Samen met Claus
worden die toespraken tot in detail doorgeno
men. Oud-directeur G. van der Wiel van de
Rijksvoorlichtingsdienst: „Ik hoorde tijdens
een staatsbezoek hoe Beatrix en Claus op hun
hotelkamer tot diep in de nacht hun speech
aan het voorbereiden waren. Die moest vlek
keloos zijn. Ik dacht: doe het toch rustiger
aan, anders houden jullie dit nooit vol."
Uiensoep
Bij hun 25-jarig huwelijksfeest zeiden Beat
rix en Claus dat hun drie zonen Willem-
Alexander, Johan Friso en Constantijn 'het
centrale punt' vormen van hun geluk. Met het
ouder worden van de drie jongens werd het
steeds gezelliger in Huize Oranje. Ook al zijn
de prinsen de deur uit, de Oranjes komen
vaak in weekends bij elkaar. Meestal met
prins Claus in de keuken, want die heeft vroe
ger als vrijgezelle diplomaat geleerd voor zich
zelf te zorgen. Koken kan ie voortreffelijk.
Met boeuf Stroganoff en uiensoep als specia-
leit van het paleis.
aat staat geschreven dat ik consequent
®°et zijn? Nergens toch? Nou dan....
or'ge week beweerde ik dat ik het, althans
voorlopig, nog bij Windows 95 zou houden,
®a® vanaf vandaag ziet mijn desktop er
osondanks heel anders uit. Tenminste, als ik
monitor weer terug heb, waar intussen
nieuwe hoogspanningstrafo in gezet is,
aar ze wilden hem graag wel even testen
et mijn kabel erbij, om zeker te weten dat
™argeen kink in zit.
ossen is het een weekje behelpen geweest
mailen op die oeroude Toshiba 1000,
me' bauds modempje loopt de
Jkr net 20 snel binnen als dikke eh... mod-
wnrÜ !,emanc' die het blijkbaar weten kan,
jj Ta! maarMen bestookt met de uitda-
in °,otaljinux op mijn systeem te installeren
I?" c'oor kem verguisde Win-
Bn. Vorige week is hij een stap te ver
ik wt' *aarschijnlijk omdat hij dacht dat
iriasnA rniet m zou traPPen- 'Als M zes
moen Linux draait,' zo blufte hij over-
95' rl®: aari draai ik zes maanden Windows
Want C van B. te R. geweten,
nukkpU 1 hii zelf zjjn handen vol aan de
S^ar<lje van Biff Gates'
overlw? °P mi'n keurt aan mijn kant van de
den ™st gehouden, bij New Media Gui-
Wi„ enHaag (070-3817030) twee verschil-
dichtstlv- - len Lmux besteld en in de
Linux- bzilnde boekhandel de 'Basiscursus
van ene Taco Hoekwater (ISBN
9039503710) aangeschaft. Bovendien viel
mijn oog op het vuistdikke magazine Compu
ter Shopper, dat uit ruim zeshonderd pagi
na's reclame en een pagina of vijftig tekst
bestaat. Dertien gulden en vijftig cent is een
hoop geld voor twee kilo junkmail, maar dat
weet de redactie van zo'n blad ook. Daarom
hebben ze een cd-rom op de omslag geplakt
en daar bleek een soort demo-versie van
Linux op te staan, dus die ook maar gelijk
meegenomen.
Dat boekje van Taco Hoekwater, plus het
artikel in dat blad over het installeren van
Linux, heb ik op een nog steeds monitorloze
avond doorgenomen. Dat was maar goed
ook, want daardoor kon ik niet in de verlei
ding komen om die eerste cd-rom in de tower
te stoppen, ondanks alle waarschuwingen in
de handleidingen om dat zo laat mogelijk te
doen en eerst alle manuals goed door te
lezen.
Dat heb ik ditmaal dus wel moeten doen, en,
het moet gezegd, ik kreeg er een vrolijk
gevoel van. Een mens wil nou eenmaal altijd
bevestigd worden in de keuzes die hij, al dan
niet spontaan, gemaakt heeft, en ik had al
besloten om te gaan Linuxen. Het woord
Linux blijkt overigens, zowel in het Engels
als in in het Nederlands, op twee verschillen
de manieren uitgesproken te worden. Phone-
tisch linnuks dan wel lainux. Mag allebei, en
het kan me ook niet zoveel bommen, als u en
ik maar weten waar het om gaat.
Linux dus, een besturingsprogramma waar
ik de afgelopen maanden al het een en ander
over gehoord en gelezen had, maar veel wist
ik er nog niet van. De filosofie erachter
bevalt me wel, ook al omdat het allemaal zo
goed als gratis is. De broncode van het pro
gramma is geschreven door Linus Torvald
die zijn creatie daarna belangeloos op het
Internet geparkeerd heeft. Overal ter wereld
zijn dagelijks honderden programmeurs
bezig stukjes van het programma aan te pas-
is Bill Gates de rijkste man op aarde gewor
den. Dat mag-ie best van mij en ik vind twee
honderd gulden voor Windows 95 een accep
tabel bedrag als het spul doet wat ik ervan
verwachtte toen ik het kocht: lopen als een
tierelier en stabiel wezen.
Dat lopen wil nog wel, zeker nu ik in een
overmoedige bui mijn geheugen van acht
naar vierentwintig megabyte op heb laten
Door Léon Krijnen
Reacties: E-mail: 100445.2062@compuserve.com
sen en te verbeteren. Wekelijks, soms dage
lijks, verschijnen er ergens op Internet nieu
we patches, aanpassingen, die gratis
gedownload kunnen worden.
Je kunt de fundamentele elementen van het
programma zelf ook binnenhalen via de tele
foon, maar dat kost nogal wat tijd en boven
dien moet je dan ook meteen alles gaan back-
uppen, dus het is beter om het op cd-roms
aan te schaffen. Dat kost wel iets, maar 22
gulden vijftig voor vijf cd-roms vol program
ma's, dat zit 'm alleen in de verpakkings- en
verzendkosten. Dat in tegenstelling tot de
producten van de firma Microsoft, die voor
ieder bitje dat Seattle verlaat een paar cen
ten wil zien. Dat zijn er nogal wat en daarom
pompen, maar dat laatste is bij mij tot op
heden niet helemaal het geval geweest.
Gebruiksvriendelijkheid en lay-out van
Windows 95, dat zijn dingen waar je mij niet
over hoort klagen, maar de stabiliteit laat, in
ieder geval in mijn geval, te veel te wensen
over. Dat chronische gedonder met DOS-
programma's en DOX-boxen kan me nou
onderhand gestolen worden, terwijl Compu
serve en Windows 95 elkaar ook nog constant
het computerkot proberen uit te vechten.
De afgelopen week werd hier op de krant een
beetje op me gemopperd: mijn geschrijf was
ze een beetje te technisch en sommigen kon
den er geen touw meer aan vastknopen. Die
kritiek trek ik me aan, want ik ben een
gevoelig mens. Vandaar dat ik hier verder
volsta met bovenstaande verwijzingen naar
Computer Shopper (maart 1996) en naar dat
boekje van Taco Hoekstra. Wie de beschik
king heeft over de faciliteiten van Compuser
ve bezoeke het Unix-forum en vindt wat hij
nodig heeft in Library 16. Wie zich bedient
van een andere provider tikt in de sectie
computers en the internet van het zoekpro
gramma Yahoo (http://www.yahoo.com) het
woord linux in en kan dan wel een paar
dagen vooruit met wat er allemaal terug
komt.
Verder wil ik hier volstaan met een paar
waarschuwingen van Taco Hoekwater:
„Linux is het meest geschikt voor mensen die
een hekel aan hun oude besturingssysteem
hebben omdat ze iets ingewikkelds willen
doen dat niet kan. Iedereen die iets leuks wil
doen met zijn PC en bereid is daarvoor te
blijven leren is geschikt voor Linux. Linux is
niet geschikt voor mensen die liever een Mac
hadden gehad omdat ze DOS te ingewikkeld
vinden en mensen die het telefoonnummer
van de supportafdeling op hun monitor
geplakt hebben. Neemt u dit advies alstu
blieft serieus," aldus Hoekwater, „u bespaart
uzelf een hoop frustratie...".
Ik ben benieuwd. Het ziet er in ieder geval
naar uit dat ik mezelf van voldoende stof
voor nog een paar afleveringen ga voorzien.
Ik heb een beetje het gevoel alsof ik aan een
reisje naar een ver en onbekend land ga
beginnen. Ik ben er nog nooit geweest, en aan
die reisgids van meneer Hoekwater kan ik
niet goed ruiken en proeven hoe het er echt
is. Daarnaast ben ik natuurlijk ook nog een
beetje argwanend ten aanzien van de aanbe
velingen van meneer Van B. voornoemd. Ik
ken tenslotte genoeg mensen die Bali het
paradijs op aarde vinden en ik weet wel
beter. Ik zie wel waar het schip strandt en ik
houd u op de hoogte. Tenslotte staat daar
altijd nog die oude Toshiba om me uit de
brand te helpen als ik er voorlopig, zeer
onverhoopt, nog niet in zou slagen om een
PPP-connect naar Compuserve onder Linux
aan de gang te krijgen.
Ik heb dienaangaand de eerste FAQ (staat
voor frequently asked questionsgeraad
pleegd. Of ik hem snapte? Eh.., vooruit, ik
ben niet zo hautain dat ik niet wil toegeven
dat die, wat mij betreft, net zo goed in het
Sanskriet geschreven had kunnen zijn: ik
kon er geen touw aan vastknopen. Maar dat
zal, denk ik, de komende weken snel veran
deren, als ik een beetje wegwijs ben gewor
den in de nieuwe commando's en in de struc
tuur van Linux.
Tegen die tijd, vooropgesteld dat alles net zo
geweldig is als degene die me over de streep
heeft getrokken, me heeft beloofd, kan ik me
ook eens gaan storten in het gewoel in de sec
tie besturingssystemen van het NL Compu
ting Forum. Daar voeren voor- en tegenstan
ders van OS/2 Warp en Windows 95, zo te
zien qua kennis hele zware jongens, een soort
godsdienstoorlog. Komt daar ineens een
Calimero uit Brabant meepiepen: 'Hee jon
gens, Linux, dat is je van hét voor Internet...'.
