De spaghetti wacht niet
SS?S^hoeies;
Retro-mode brengt fluisterzachte
familieschoen terug
Blinde smaaktest wijst Italiaanse soorten aan als de beste
Grote keus
Beet
Probleempje
De beste
Testresultaat
Hush Puppies rage
waait over uit
Amerika
VRIJDAG 8 MAART 1996 DEEL
Hilton
in vork
geproefde spaghetti
JIAART 1996 Q
t hl] door een »™-" rek
gsonbekwaam of ont
baar wordt verkia
Bet een tbs-maatregel is
e ouders zien met leedwe-
hoe Wouter in 1991
men met zijn piepjong!
iendin een huis koopt,
n bouwvallige keet, waar]
n slordige ton in gaat zit-]
De schulden van Wou-
stapelen zich op. Voorde!
nilie Freriks breekt eet
d van betrekkelijk rust
Totdat, juli 1994, de!
kering uitraakt. De gevol-
zijn rampzalig,
uter tuigt zijn voormaligs
oonvader af. Slaat eet
nis van zijn vriendin it
aar omdat hij haar onder-
heeft aangeboden. Woutei
rorgt zichzelf niet meer,
huis raakt vervuild. Wille-
i besluit in te grijpen. Ze
it zijn huis op. Ze krijs
Wouter toestemming or
financiële zaken min ol
te beheren. Zo krijgt ze ir
tempo een beeld van dl
iciële chaos van Woutei
ng hier, lening daar.
zoon glijdt nog verder al
■ijdingen, rijden zonder rij]
js en met onverzekerde
s, achtervolgingen vat
te, negeren van stoptekei
chtpartijen zijn aan de orde
de dag. In latere instantie
It Wouter ook nog verdacl
een schietpartij op een
ïwagenkamp.
imijn: „In die tijd krijgt hij
een relatie met een meisje
vijftien. Dat schaap, anders
ik het niet zeggen, trekt bij
in. Ze heeft geen inkomer
niet naar school. Tot over-
van ramp krijgt Woutei
zijn baas, eigenaar van eet
nvoorziening, een werkvor
Hij is niet langer welke
heeft zich daar onmoge.
aakt. Voor verzuim had
neest fantastische smoezel
overlijden van schoonvaj
opname op intensive care e
der met hartinfarct in n
ïuis. Ja, hij is een pathole
leugenaar. Hij liegt o
Hij heeft lak aan alles.
:t geen angst voor de gev
s omdat hij daar naar ei
gen 'toch goed wordt
;d en geen schuldeisers
dak krijgt'."
ater staat er inmiddels
en voor. Zijn vriendin neei
relatie onder druk van na
ers verbroken. En weer v
hij in het oude vertrouwd]
patroon. J
1 schuldenlast is opgeWP
een ton. Willemijn: „Ais
zie, denk ik: is dit
d? Een vieze, ongewass
eschoren en bijna tand
el. Een gevaar voor de ma
appii, waarover
en mijn man en ik ons zorg
ken. Wij staan voor
hogelijk keuze: hem op sh
jn zetten en laten verrekWj
lemmet alle steun op de
bestaan niet t|
rziem Wat moeten we
zoon toch
kind" j
vertelt
Ze hooi
en geen lepel erbij-
geboren ^^JteefaUelnrnet een
op een rijtje.
foto's marc bolsius
ie schappen in de supermarkten bezwijken onder de
-erpakte spaghetti, macaroni, tagliatelle, lasagna.
iet lijkt hier Italië wel. Pastagerechten zijn vreselijk
lopulair. Uit onderzoek van Honig blijkt dat Neder-
idersper jaar ruim 4,2 kilo nuttigen. Pasta is goed
en snel klaar gemaakt. Maar voldoen de gerech-
:en ook aan de eisen die een Italiaan stelt? Surplus
irganiseerde een blinde smaaktest. Conclusie: er gaat
iets boven Italiaanse spaghetti.
loorNico Koolsbergen
loberto Payer komt uit Venetië,
ij woont echter al vele jaren in
is directeur van Hil-
Amsterdam en spreekt onze
onberispelijk. En hij houdt
lekker eten. Geen liflafjes
eerlijk eten. Zoals het een
betaamt. Van de Neder-
hebbelijkheid de oor-
wnkelijke smaak van allerlei
whten te verstoppen onder
en sausen, moeten ze in
van Europa niets heb-
1 het echt
zo erg
g? Ga naar de
dt wijs. Kijk hoe
alles eten als het
Bit uit het frituurvet komt. Zie
op de eettafels aardappelen
in de jus, salades
i worden met dressings,
verstopt worden
t sauzen. En het ergste: pas-
i rijst. Die zijn soms nauwe-
te herkennen.
«uwer zonder zonde is, werpe
f®'e steen. De macaroni uit
^Kinderjaren was een feest. Met
j uitgebakken spek, nasi-
tomaten, een gebakken
dat alles in flinke hoe-
Het kind van toen
pas jaren later hoe
macaroni echt smaakt. Lekker.
Beter zelfs. De Italianen zelf eten
hun pasta meestal zonder toevoe
ging, behalve wat boter. Of een
zeer bescheiden tomatensausje.
De Italiaan wil zien wat hij eet.
Voor Roberto Payer gaan de
Fransen vaak al te ver. „Ik houd
niet van schilderijtjes op het
bord." En die Nederlandse pasta
gewoonten, brrr. Dat neemt niet
weg dat pasta in ons land buiten
gewoon populair is. Het begon
met Italiaanse winkeltjes die zelf
verse pasta maakten of pasta uit
het moederland importeerden.
Nu is er geen supermarkt meer
zonder een grote keus.
In Roberto's restaurant in Hilton
Amsterdam zijn enkele heren bij
een om in een blinde smaaktest te
achterhalen hoe het zit met de
kwaliteit van de spaghetti zoals
die in de gewone Nederlandse
supermarkt te koop is. Acht soor
ten zullen de revue passeren.
Alleen chef-kok Rieldo Frans
- die ze in de keuken van het res
taurant precies volgens de
instructies op de verpakking
klaar zal maken - weet in welke
volgorde het panel ze voorge
schoteld krijgt.
Chef-kok Rieldo Frans laat de geteste spaghetti zien.
De echte kenner, dat staat van de
te voren vast, is Roberto Payer.
Hij is de enige Italiaan in het
gezelschap. Onno H. Kleyn, culi
nair journalist, auteur van diver
se kookboeken, Italiëminnaar en
-kenner is een erkend deskundi
ge. De fotograaf en de auteur van
dit verhaal doen mee. Ook in de
keuken wordt geproefd en geoor
deeld. Rieldo Frans komt van
Curapao en heeft uit zijn geboor
teland grote kennis van kruiden
en smaak mee genomen.
Op de pakken de namen van
Albert Heijn, de Spar en Honig.
En enkele Italiaanse merken die
hier worden geïmporteerd. De eis
was dat ze gewoon in supermark
ten verkrijgbaar moeten zijn,
want de echte freaks zijn niet te
beroerd om hun snoepgoed
desnoods in Italië zelf te gaan
halen.
Pasta hoort al dente gegeten te
worden. Slappe hap is taboe; pas
ta moet 'beet' hebben en mag
beslist niet te lang worden
gekookt. Liever te kort dan te
lang op het vuur. Om dezelfde
reden wordt pasta onmiddellijk
genuttigd, want anders gaart hij
maar na. Zoals de Italianen zeg
gen: de pasta wacht niet op de
gasten, de gasten wachten op de
pasta. Goede spaghetti is
gemaakt van harde tarwe, een
graanvariant die in Nederland
praktisch onbekend is.
Italianen zien altijd met verba
zing hoe Nederlanders hun spag
hetti plegen te draaien met vork
en lepel, om slierten te mijden.
Bij deze test gaat het op zijn Ita
liaans: spaghetti om de, vork
draaien tegen de rand van het
bord en niet benauwd zijn voor
slierten buiten de mond. Die wor
den met de vork opgepakt en als
nog in één keer naar binnen
gewerkt.
Het gaat niet om het uitdelen van
punten; het is geen wetenschap
pelijke test. De bedoeling is een
idee te krijgen van de kwaliteit
van spaghetti zoals die in de
gewone Nederlandse supermarkt
ligt. Om de paar minuten arri
veert uit de keuken een nieuwe
schaal, met aan de onderzijde een
sticker om ze uit elkaar te kun
nen houden. De eerste geeft een
probleempje, want het panel
moet voor de vuist weg een oor
deel geven; er is nog geen verge
lijkingsmateriaal. De meningen
variëren, het ziet er wat papperig
uit maar de smaak is goed. Chef
kok Rieldo Frans is zo slim die
eerste spaghetti helemaal aan het
eind nog eens op te laten dienen,
omdat het panel dan beter kan
oordelen. En dan scoort deze
spaghetti in alles goed.
Nummer twee krijgt waardering.
Maar unaniem wordt de derde
schaal ervaren als het diepte
punt. De fotograaf maakt een
gemene opmerking: „Dit lijkt mij
Honig". De vierde maakt alles
goed, die wordt en blijft nummei
één. Vijf 'smaakt naar niets'. Zes
is 'goed'. Nummer zeven plakt te
veel. Nummer acht roept vragen
op. „Er blijft een meelsmaak ach
ter," vindt Onno Kleyn. Helemaal
normaal is hij niet, zegt Roberto
Payer.
Rieldo Frans verschijnt om hel
verlossende woord te spreken
Hij meldt direct wat hij zei:
vindt: nummer één is de beste. Dt
anderen blijven bij nummer vier
En wat was nu wat? Roberto Pay
er heeft reden tot lachen. De uil
Italië geïmporteerde spaghetti
blijken het hoogst te scoren
Grandama wint met vlag en wim
pel. Ook de favoriet van de chef is
Italiaans: Delverde. Goed scoor
de ook Grand'Italia. Op de vierde
plaats komt de eerste Nederland
se bijdrage: Honig. Maar toch
had de fotograaf gelijk want de
afgekeurde nummer drie blijkt
ook van Honig, maar dan vlugko
kend. De vragen rond nummei
acht blijken ook niet voor niets te
zijn gesteld: het ging om de meer-
granen-spaghetti van Albert
Heijn. Jammer voor de Spar
maar die was de leverancier var
de spaghetti die unaniem were
getaxeerd als 'naar niets sma
kend'.
1. Grandama
2/3. Grand'Italia en Delverde
4. Honig
5. Albert Heijn meergranen
6. Albert Heijn
7. Spar
8. Honig vlugkokend
id'enTn beide gevallen is
van zijn bestaan nie
moeten wegdoen]
kan mijn
chrijven, mijn eigen
enhartig vertelt WiUem|
t haar hartewens is. 3
t hij door een voorval m J
ste af, want hij is ziek. Wou 4
iet geholpen worden-
nog voordat er sla
llen. Onze grootste a g
t hij wordt opgepakt vo°.s.
stig vallen van jong bodeitf
s er geen hulp word g jjJ
opt het beslist verkeer ,1
een kwestie van tijd
illemijn. Wou'el
tranen verzucht ze- J
randert niet meer. Onze
nit-" a
Om redenen vanP"va$ verha]
namen in bovenstaand
gefingeerd.
Door Jetty Ferwerda
De mode roept dit seizoen bij menigeen een
déja-vu gevoel op. Oude klassiekers uit de jaren
vijftig en zestig duiken in een moderner jasje op,
van het poloshirt tot de twinset. Ook de Hush
Puppies zijn na dertig jaar terug van wegge
weest. De familieschoen is ineens te zien aan de
voeten van trendsetters.
Na ruim dertig jaar afwezigheid is deze fluisterzach
te, lichtgewicht schoen van waterafstotend suède
aan een onstuitbare opmars bezig. Tenminste, in zijn
geboorteland Amerika. Sinds de herintroductie
begin 1995 zijn daar zeven keer zoveel paren ver
kocht als normaal. Vanaf eind vorige week zijn de
schoenen ook te koop in 23 filialen van Dolcis.
Nederland volgt als eerste Europese land de Ameri
kaanse trend.
Het waren de blue suède shoes van Elvis Presley in
de jaren vijftig, het zijn anno 1996 de 'pantoffels'
van Sharon Stone, David Bowie, Jack Nicholson en
een heleboel topmodellen. Dat dankzij enkele toon
aangevende Amerikaanse ontwerpers, John Bartlett
en Anna Sui. Zij wilden de Hush Puppies als acces
soire gebruiken voor hun modeshow, maar vroegen
de fabrikant de schoenen te leveren in afwijkende
kleuren als citroen-geel, paprika-rood en lila.
Met name de modieuze tinten verleidden veel (jonge
re) mensen tot aankoop van een paar Hush Puppies.
Anna Sui vindt ze uitermate passen bij haar stijl, die
wat sullig en truttig aan doet. In Engelse termen ook
wel Geek Chic genoemd: bloemetjesprints voor nette
bloesjes, college-ruiten voor plooirokjes en een
recht, simpel silhouet. Maar je hoeft geen fashionvic-
tim te zijn, om toch te vallen voor de schoenen. Wie
ze eenmaal aan heeft gehad, wil niet snel iets anders
meer. Waar vind je nog schoenen die meteen als een
pantoffel zitten en ook nog stevig stappen?
Han van Zoelen haalde voor Dolcis de Hush Puppies
naar Nederland. Begin jaren zestig maakte hij ook al
de introductie mee toen hij nog werkzaam was bij
Hut schoenmode. „In Engeland waren ze een rage. In
Nederland werd het een schoen voor de massa, al
vond de directie van Hut ze destijds te duur. Maar
alles wat uit dat nonchalante Amerika kwam, was
populair." De Hush Puppies zijn na hun hoogtepunt
in de Sixties een beetje op de achtergrond geraakt,
maar werden nog wel sporadisch verkocht. „Met de
huidige opleving van al die retro-stijlen verwacht ik
dat een jonger, wat meer trendy publiek voor de
kleuren valt." Wie niet zo goed durft, kan nog altijd
voor zwart, peperbruin of donkerblauw kiezen.
De Hush Puppies zijn qua eigenschappen hetzelfde
als dertig jaar geleden. De zool is licht van gewicht
(de helft minder dan van een normale schoen), de
binnenzool zit er los in en het suède is waterafsto
tend en makkelijk te onderhouden.
De naam is afkomstig van een schoenenvertegen-
woórdiger die in de jaren vijftig bleef eten bij een
klant. Hij kreeg speciale gehaktballen voorgescho
teld, die zijn gastheer hush puppies (vert. koest!
hondjes), noemde. Waarom? Om zijn blaffende hon
den stil te krijgen, voerde hij hen die speciale
gehaktballen. De vertegenwoordiger vond het de
perfecte naam voor de schoenen.
Oude klassiekers uit de jaren vijftig en zestig in een nieuw jasje.
De Hush Puppies, van familieschoen tot mode-accessoire, foto's marc bolsius
