Jo d'Hooghe is weer actief
'Tweede
periodetitel
halen is ons
eerste doeP
HZT 14« leeftijd,
hSïïm? °p ee"
Trainer Bert Timmers presteert met Sluiskil boven verwachting
'Ik won één koers en
dat was per ongeluk'
b3
Hans Groffen is vrijwel
zeker van schaaktitel
i Axel/Sluiskil - Het gaat goed met het standaardteam van de
i voetbalvereniging Sluiskil. De ploeg staat na koploper Axel op
|de tweede plaats in de vierde Idasse H en heeft uitzicht op de
[tweede periodetitel. Trainer Bert Timmers is dan ook tevreden
[bij de formatie in het kanaaldorp, hetgeen onlangs resulteerde
in een contractverlenging van een jaar.
)3 31 82.
\At
2 99 99.
47 27 10.
VOETBAL
Herinvoering topklasse bandstoten stimulans voor GBC-biljarter
Ea^en en af en toe het offi-
I* ?[!den- Natuurlijk had ik
DESTEM sport
SCHAKEN
I Door Peter Snelders
Leon de Vos wielrenner en bokskampioen
I it (1.3 of 1.6 motor)
I jmatische versnel-
kiezen voor gratis
Gpltijd gekoppeld is
Kbringssysteem, dat
ild nog meer auto.
E>r u aanlokkelijker
ir over.
'vó. Importeur b.V. NIMAG,
Bij aanvang van de competitie
I was vrijwel iedereen met een
J Wauw-wit hart gematigd opti-
I mistisch. Zes spelers vertrokken
n daar kwam slechts een drietal
Ivoor terug. Ook trainer Bert Tim-
Imers had zo zijn twijfels. „Bin-
Inen de eerste selectie telde ik zo
eens de koppen en kwam tot de
I conclusie dat we in de breedte
lachteruit gegaan waren. Dat is
|niet zo moeilijk. Als er zes weg-
a en daar komen er drie voor
Iterug, dan lever je in. Je bent dan
Ibang dat de selectiegroep te smal
lis. Maar we hebben tot nu toe
■geen problemen gekend, omdat
Ions veel blessureleed bespaard
Ibleef. Momenteel is alleen Barry
Ide Puy geblesseerd. Hij brak zijn
lenkel tijdens het soccertoemooi
■in Sas van Gent. Een zware bles
sure. We moeten er vanuit gaan
iedere wedstrijd die hij dit
■seizoen nog speelt meegenomen
lis. Dat is jammer, want die jon-
Igen was goed bezig. Howard Völ-
|ke is terug in training na zijn
re. Dus globaal gezien we
Izijn momenteel vrij compleet."
|lerugblikkend naar de eerste
competitiehelft zegt hij: „Het
heeft de verwachtingen
■overtroffen. Als ik alles de revue
llaat passeren is het ook weer niet
[zo vreemd dat we goed presteren.
IWe kunnen nu rekenen op de niet
Ite onderschatten inbreng van
■Nicky de Wolff. Vorig seizoen
■sukkelde hij steeds met een bles
sure. Een jongen als Dominque
Verlinde brengt iets extra's.
Daarnaast hebben we eigenlijk
een uitstekend mix. Voldoende
linksbeners, voldoende verdedi
gers, middenvelders en aanval
lers. We vormen een vrij homo
geen team. Dat is ook de reden
dat wij eigenlijk al het hele sei
zoen vrij constant presteren. Ik
denk dat we terecht op die twee
de plaats staan. Axel is een stuk
je beter dan ons. Dat team kan
overigens putten uit een veel bre
dere selectie. Dan kom je niet zo
snel in de problemen. Ik ver
wacht dan ook dat die ploeg
kampioen wordt."
Berustende
Dat klinkt enigszins berustend.
Niets is minder waar, als Bert
Timmers daarmee geconfron
teerd wordt. „Nu het goed gaat
willen we ook tot het einde van
de rit goed presteren. Als de
mogelijkheid zich voordoet laten
we de kans om kampioen te wor
den natuurlijk niet zomaar glip
pen. Zo eerzuchtig zijn wel wel.
We staan ook goed in de tweede
periode. We gaan samen met
Walcheren op kop met 10 punten
uit vier wedstrijden. Wij hebben
het uistekende doelsaldo van 12-
1, maar hebben nog wel een
zwaar programma in die tweede
periode voor de boeg met Axel en
IJzendijke thuis en Philippine
uit. Dat geldt in feite ook voor
Walcheren, dat twee keer uit en
één keer thuis moet spelen."
Trainer Bert Timmers kan tevreden zijn over de prestaties van 'zijn' Sluiskil.
Toch maakte Sluiskil in de
onlangs gehouden oefenwedstrij
den geen grootse indruk. De
ploeg verloor maar liefst met 7-1
van zaterdagvierdeklasser
Kruiningen. Die nederlaag doet
Bert Timmers weinig. „Als je de
achtergronden van dat verlies
kent, dan betekent het niet
zoveel. We konden nauwelijks
een representatief team op de
been brengen. Tal van vaste
krachten ontbraken. De weg van
de minste weerstand is om dan
maar af te melden. De meeste
ploegen doen dat. Ik niet. Die
mensen in Kruiningen waar je die
afspraak mee hebt gemaakt, heb
ben alles geregeld. Dan ben ik er
de man niet naar om in laatste
instantie af te zeggen. Dan maar
een forse nederlaag incasseren. Je
moet je veplichtingen kennen."
Hij geeft toe niet te kunnen
inschatten hoe Sluiskil uit deze
winterstop tevoorschijn komt.
„Na zo'n langdurige verplichte
|Door Peter Snelders
nde - Biljarter Jo
d'Hooghe uit Kloosterzande
|en lid van de biljartvereniging
|®C uit Groenendijk heeft er
«eer zin in. Enkele jaren
«perkte hij zijn biljartactivi-
jteiten, maar met de herinvoe-
van het districtskam-
ipioenschap topklasse band
ieten is bij hem opnieuw de
|gevoelige 'biljartsnaar'
t klinkt misschien wat gek,
Jnaar ineens heb ik er weer zin in.
I 16 topklasse bandstoten vormt
I m°°i doel om naar toe te wer-
I ffl Je kunt je dan hier in het
ISct Pr°fileren in een titel-
I ja. Dat ontbrak er de laatste
f"aa,n-Het enige waar ik nog
deelnam waren de nationale
«Wedstrijden hoofdklasse
Innok jeeuws kampioenschap
IkMu kunnen sPelen in de
lc«i7uSe' maar iuist die spel-
|Saktnul niet Die is mij niet
,?P fiet lijf geschreven,"
■sDcirt kennis met de biljart-
Ptois nü ldein tafelbiljart
IfePrmn 1 ijW00nde hii nog in
i mm Voor het eerst,
■echt hii ^fenfronteerd met een
■zondag kw® tó °pa °P
ilen "et cafe moest gaan
■was dZ,'f het middageten. „Ik
Ispel Tp t weg van het biljart-
LvJ?1 we' dat fiet toen
Iptlga^f1 w«rd mijn °pa
hkeiilre an ^n ik mijn
lienÏÏtei-!, ?ch.'"n) snel-
l^ïennpua draaide hij een
h8 dan ongeveer vier. „Dat
L ie bii °P een biljartje van
zijn DwTter'" relativeert
^ldevnn'L.-38013.^
Jo d'Hooghe uit Kloosterzanae werpt zich weer enthousiast op de biljartsport.
j.,v- ^«uuna Kreeg
J% bi&keur en zette hij
r^difticn i enk dat ik onge-
Jaar stil gelegen heb.
Natuurlijk speelde je af en toe
wel eens een partijtje voor de
gezelligheid in het café, maar dat
was het enige.
Op een gegeven moment merk je
dat het voetballen je minder af
begint te gaan. Ik voelde mijn
einde in het eerste team van Hon-
tenisse dan ook naderen. In het
laatste seizoen ben ik terug gaan
biljarten. Ik plaatste me direct
voor de finale eerste klasse libre.
Die wedstrijd werd in ons clublo
kaal De Molenhof gehouden.
Zondagmiddag na de voetballerij
moest ik de finale spelen tegen
Cees Wissel. Ik herinner me dat
nog als de dag van gisteren.
Al mijn medespelers en veel voet
balsupporters waren bij die fina
le aanwezig. Dat was een extra
kick voor mij om er tegenaan te
gaan. Ik won die finale en het
kampioenschap. Qua moyenne
eindigde ik overigens een stuk
lager dan Cees Wissel, maar ik
was destijds sterker in het grote
spel.
Hij kreeg weinig goede aan-
vangsstoten van me, terwijl het
foto wim kooyman
voor mij geen probleem vormde
als ik een grote spelbeeld voorge
schoteld kreeg. Dat was mis
schien wel mijn mooiste kam
pioenschap."
Daarna ging het snel met Jo
d'Hooghe. In dat seizoen werd hij
ook gewestelijk kampioen en
vierde in de nationale eindstrijd
waarin hij promoveerde naar de
WOENSDAG 14 FEBRUARI 1996
Van onze schaakmedewerker
Middelburg - Hans Groffen van de schaakvereniging HWP
(Het Witte Paard) uit Sas van Gent wordt zaterdag 17
februari zo goed als zeker gehuldigd als persoonlijk
Zeeuws schaakkampioen in groep 1 bij de senioren.
Ondanks het feit dat er nog twee ronden op het programma
staan, twijfelt niemand er nog aan dat de schaker uit Mid
delburg zich definitief van het kampioenschap zal verzeke
ren.
Dat kan ook nauwelijks
anders. Groffen heeft een voor
sprong van een vol punt op Ralf
Gommers van Temeuzen, maar
weet dat laatstgenoemde door
vakantie niet meer in actie
komt. De voorsprong van Hans
Groffen op de overgebleven
concurrentie, zo men daar nog
van kan spreken, bedraagt
anderhalf punt. De kwaliteiten
van Groffen in ogenschouw
genomen is dat een voorsprong
die hij nooit of te nimmer uit
handen zal geven. Dan zou hij
tegen twee verliespartijen aan
moeten lopen en dat is een
gegeven waar zelfs de grootste
optimist niet op rekent. Grof
fen speelt in de zevende ronde
tegen clubgenoot Wim Maes.
Meer spanning valt er in de
degradatiezone te bleven. Voor
drie (in feite twee, omdat één
speler al zeker is van degrada
tie) plaatsen komen zes spelers
in aanmerking. Somber ziet het
er uit voor hekkesluiter
Mathias Luitwieler en Pim
Uytdewilligen. Luitwieler
staat met één punt achter zijn
naam en weet dat het vijftal
Paul van Dijke, Wout Bliek,
Comé Boogaard, Wout van
Wijnen en Eric Kloosterman
een vol punt voorsprong heeft.
Zeker van degradatie is Pim
Uytdewilligen. Hij heeft tot nu
toe anderhalf punt behaald,
maar komt zaterdag niet meer
in actie in wijkcentrum Het
Zuiderbaken te Middelburg.
In groep 2 ziet het er gunstig
uit voor Paul Koster. Alleen als
hij in de zevende ronde verliest
van concurrent Wim Sinke
(Landau), dan is de titelstrijd
weer helemaal open. Naast
Wim Sinke hebben dan ook
Wim van Sluijs en Alex Jonk
heer nog uitzicht op de titel.
Tevens is de strijd om de drie
promotieplaatsen interessant.
De zevende ronde in zowel
groep 1 als 2 begint om 10.00
uur. De slotrode van deze titel
strijd wordt om 15.00 uur afge
werkt.
Door Eddy de Schrijver
Hulst - Leon de Vos is een bekende verschijning als het om
wielrennen gaat. Zelf reed hij nog bij de nieuwelingen en de
amateurs. Bij het wielercomité Hulst kent men Leon als een
vaste waarde als vlaggenist. En dat met een fluitje in de mond.
Van een eind hoor je dan direct dat het om Leon de Vos gaat.
Zijn vaste stekkie is de Graauwse Poort.
Je moet niet wagen over te steken
als het niet kan, want dan zorgt
De Vos er persoonlijk voor dat de
persoon in kwestie even blijft
staan. „Veiligheid van de renners
staat bij mij voorop," aldus Leon
de Vos. Maar De Vos heeft meer
wapenfeiten achter zijn naam
staan. Hij was immers ook een
van de oprichters van de atletiek
vereniging RKHAV uit Hulst.
Na het wielrennen koos de Hul
stenaar voor een carrière als bok
ser. Hij leerde ex-Hulstenaar en
oud-beroepsrenner Bernard
foto wim kooyman Francken kennen en toen was hij
verkocht. Boksen ging hem niet
rustperiode kun je niet inschat- slecht af. Leon de Vos mocht zich
ten hoe je er voor staat. De ene de eerste Beneluxkampioen noe-
ploeg komt goed uit de startblok- men bij de zwaargewichten,
ken en de andere begint moei- „Om eerlijk te zijn ben ik een
zaam. Zelfs een team als Axel beetje sportgek. Nou ja, een beet-
kan moeite hebben om de draad je, eigenlijk heel veel. Ik vind
terug op te pakken. Dat incalcu- wielrennen gewoon een zeer leu-
lerend kun je stellen dat de strijd ke sport," aldus Leon de Vos.
nog niet gestreden is." Op 15-jarige leeftijd - we schrij-
ven dan 1948 - begon Leon de Vos
te koersen. Zijn eerste koersfiets
hoofdklasse. In de daaropvolgen- verdiende hij zelf door zijn
de jaren pakte hij diverse titels in ouders bij te staan in de kruide-
het libre, bandstoten en drieban- nierswinkel op de hoek van de
den. In het libre promoveerde hij Zoutestraat in Hulst. „Bij de
zelfs naar de extra klasse. Dat nieuwelingen brak ik duidelijk
was zijn mijlpaal, want na twee geen potten, maar ik was een
seizoenen keerde hij terug naar karakterjongen. En als je doorzet
de hoofdklasse. bereik je toch soms aardige suc-
De 46-jarige Jo d'Hooghe zegt cessen. Dat was bij mij ook het
daarover: „Libre is nooit mijn geval. Toen ik later naar de ama-
favoriete spelletje geweest. Het teurs overstapte fietste ik veel in
kleine spel aan de band, de serie België tussen aanstormende
d'Americaine, heb ik nooit goed talenten als Wout Wagtmans,
beheerst. Dan heb je in de extra Wim van Est en Kees Oosthoek,
klasse libre niets te zoeken. Mijn Op den duur begon ik prijsjes bij
voorkeur ging trouwens altijd uit elkaar te fietsen. Tussen de elfde
naar het bandstoten. Toen het en de vijftiende plaats heb ik veel
driebanden aan populariteit won, in de uitslagen gestaan. Een ech-
ben ik me natuurlijk ook daar op te topper was ik niet, maar dat
toe gaan leggen. Ook dat lag me. hoefde ook niet. Ik deed het
Op een bepaald niveau ben je hier gewoon graag," aldus De Vos.
in die spelsoorten uitgespeeld. Uit een kranteknipsel - Leon de
Dan moet je landelijke voorwed- Vos heeft ontelbare kranteknip-
strijden gaan spelen. Ik bleef nog seis bijgehouden en die bewaart
vrij actief trainen, omdat we hier hij als geen ander - van 20 april
in het district destijds het kam- 1952 blijkt dat Leon de Vos in het
pioenschap topklasse bandstoten naburige Kloosterzande een
hadden. Maar toen dat om voor fraaie tweede plaats wist te beha
mij onbegrijpelijke redenen weg- len in een koers in Kloosterzande.
viel, was voor mij de lol er af. In 1953 ging het De Vos voor
Alleen maar trainen voor natio- eigen volk in Hulst minder goed
nale voorwedstrijden zag ik niet af. Hij werd gelost, maar de
zitten. Toen heb ik het biljarten plaatselijke sportjournalist
op een laag pitje gezet. De herin- schreef ondanks dat lovende
voering van die topklasse band
stoten dit seizoen heeft mijn
enthousiasme gewekt. Dat is een
reden om weer te gaan trainen.
Tot nu toe kwam dat er niet van.
Dat heeft me ook opgebroken in
het onlangs gehouden officieus
Zeeuws kampioenschap drieban
den. Daar heb ik onder de maat
gepresteerd. Die vierde plaats
zegt me niet zoveel, maar mijn
moyenne viel tegen. Ik begon
goed met drie winstpartijen en na
vijf partijen stond ik nog met een
voor mij acceptabel moyenne,
maar daarna was ik uitgeblust.
Mijn conclusie achteraf was, dat
het te lang geleden was dat ik nog
een toernooi gespeeld had.
Gebrek aan wedstrijdritme. En
dat ik te weinig getraind had.
Daardoor was de pijp na vijf par
tijen leeg. Dat zal me in het band- Deze foto van Leon de Vos
stoten niet overkomen. Vanaf nu dateert uit 1954, toen hij als
begin ik te trainen om, als het zwaargewicht een grote naam
even kan, me te plaatsen voor de verwierf in de Benelux.
eindstrijd.foto camile schelstraete
woorden over de Hulstenaar en
stak hem zelfs een pluimpje op de
hoed.
De Vos wist bij de amateurs één
koers te winnen en dat ging
eigenlijk per ongeluk. „Ik zat in
de koers in het Belgische
Oppuurs. We zaten met vier man
vooraan. Kwamen op het laatst
op een stuk kasseien en daar gin
gen de beste twee tegen de vlakte.
Ik bleef natuurlijk niet staan en
reed met mijn andere metgezelf
naar de streep. Die klopte ik,
want die kon geen meter spurten.
En zo kwam ik toevallig aan die
overwinning, maar natuurlijk
wel een mooie herinnering." De
Vos reed bij de amateurs totdat
hij in het huwelijksbootje stapte j
met zijn Agnes. j
En toen kwam De Vos dus in aan
raking met de boksschool in St.- 1
Niklaas. „Ik liet mijn fiets altijd
bij Francken maken, want in de
tijd dat ik fietste woog ik 85 kilo
gram. Ik fietste door mijn kracht
nogal eens een fietsje naar de
knoppen. Op een bepaalde dag
zei Francken dat ik beter
geschikt zou zijn voor de boks-
sport. Nou, in het begin trainde
ik met een boksbal, maar die
kreeg ik nogal eens in mijn
gezicht. Maar het ging steeds
beter en het werd nog beter toen
ik me aansloot bij bokstrainings-
school Atlanta in St.-Niklaas."
Tussen het fietsen door bokste De
Vos ook al en zo vergaarde hij
tussen 1953 en 1957 vijf boksti-
tels bij zijn club. „De mooiste
herinneringen bewaar ik aan de
Beneluxtitel en aan de wedstrij
den in de bekende Arena van
Brussel. Dan zaten er heel wat
supporters van mij rond de ring
en dat stimuleerde. Ik sloeg er
danig op los, want ik behaalde 21
knock-outs en negen won ik er op
technisch knock-out. Ze waren
redelijk bang voor me. Alleen in
de Fransman Willy Redeau moest
ik mijn meerdere erkennen. De
kortste partij die ik ooit bokste
duurde slechts 22 seconden. Toen
lag mijn tegenstander tegen het
canvas," stelt De Vos.
Leon de Vos deinst nergens voor
terug, maar toch deed hij het bij
na in zijn broek. Nu was de
tegenstander niet de oorzaak,
maar het vliegtuig. „Het was op
27 december 1954 toen ik tegen
de Duitser Rudolf Scheidres
moest aantreden. Ik vloog van
Brussel naar Düsseldorf, maar
dat vliegtuig haalde zulke rare
capriolen uit dat ik de terugreis
met de trein deed. Ik had 'm flink
zitten knijpen. Nooit stap ik meer
in een vliegtuig," zegt De Vos.
Leon de Vos komt nog vaak op de
koersen, maar nu als 'patatboer'.
„Als er een koers is kunnen ze
altijd op mij rekenen. Ik geef
vaak wat bekers weg voor de
trimkoersen hier in de regio. Die
sport heeft nog steeds een aparte
plaats in mijn hart en dat zal
altijd wel zo blijven," aldus Leon
de Vos, die in 1965 ook nog eens
het scheidsrechterspapiertje van
de KNVB in zijn zak mocht ste
ken. Vijf jaar floot hij in het ama
teurvoetbal om daarna over te
stappen naar de caféploegen in
België. „Ook die tijd was mooi en
de moeite waard."
