Cursus in L
Kronplat
Het verwenmoment van de gourmet-lolly
'De geur van vrijheid
Groot-Bri
Na totstandkoming van de Verenigde Staten van Europa
vier ffir met ]°nge kinderen-
E2
'Home-made' moet echt zijn
Oostenrijkse sfeei
DE STEM
SURPLUS
Samensmelten
Handen ineen
Italiaans
Probleem
Rotsvast
Medicalisering
Snoepfabrikanten
hebben nu ook
de 'grazende'
consument
ontdekt
Schuldgevoel
Zult
Light uit
Harley-Davidson als aftershave
DE STEM
V
Accenten
VRIJDAG 9 FEBRUARI 1996
De ideale Europese auto
Wanneer Europa zou samensmelten tot een federatieve
staat, zouden veel autofabrieken gedwongen worden
nauw samen te werken, alleen al omdat de natio
nale protectiemaatregelen wegvallen. Onze
redacteur bekijkt wie de ideale Europe
se auto kan bouwen en hoe die
er uit moet zien.
De Europese auto moet natuurlijk een stationwagon zijn. Ontworpen door de Italianen, gemotoriseerd door BMW/Audi, op poten gezet door Mercedes-Benz en aangekleed door Saab en Jaguar.
FOTO MARC BOLSIUS
Door Rien van der Steen
Wat nu? We dachten toch echt plaatsge
nomen te hebben achter het stuur van
een Italiaanse wagen. Maar het interieur
wekt veeleer de indruk van een luxe
Zweed. En dat degelijke gevoel dan, dat
zo Duits aandoet? De bediening is pro
bleemloos.
Als er in testverslagen iets aan auto's
mankeert, is het toch minstens het
asbakje of de maat van de stoelen. Maar
nu klopt alles. Zelfs het asbakje zit op de
juiste plek en het heeft de goede afmetin
gen. Bestaat deze auto wel?
Zou er een ideale Europese auto
gebouwd kunnen worden? En hoe zou die
er dan uitzien? Elke Amerikaan is verbij
sterd, wanneer hij verneemt hoeveel
autofabrieken Europa telt. Want in de
VS zijn er maar drie. En 'een Amerikaan'
rijdt wezenlijk anders dan een 'Europe
aan'. Die ziet er totaal anders uit, heeft
een strakker weggedrag, is over het alge
meen praktischer en zuiniger.
Er zijn Japanse auto's. Amerikaanse. En
Europese. Maar dat zijn Nederlandse,
Zweedse, Engelse, Duitse, Italiaanse en
Spaanse. Wanneer Europa nou één grote
natie zou zijn, zou een aantal van al die
autofabrieken samensmelten. Meer dan
nu al het geval is. Citroen en Peugeot zit
ten in PSA al bij elkaar op schoot, Fiat,
Ferrari, Lancia, Maserati en Alfa Borneo
eten allemaal uit dezelfde ruif, Saab zit
onder de paraplu van General Motors en
Jaguar en Aston Martin dansen naar de
pijpen van Ford. BMW heeft Rover inge
lijfd en VW overkoepelt Seat, Skoda en
Audi. Het aantal fabrikanten en automo
dellen blijft altijd nog oneindig veel gro
ter dan in de VS.
Hoe meer concurrentie, hoe moeilijker
het voor al die constructeurs in Europa
wordt zich te profileren. Als de één stan
daard een airbag toepast, volgt de ander
razendsnel met gratis airco. Het is maar
de vraag hoelang dat goed blijft gaan. Ze
willen hun auto's allemaal 'in de markt'
prijzen, maar zodra er eentje het lef heeft
om te zakken, volgt de ander al snel. Met
meer uitrusting of een lagere prijs.
Sommige fabrikanten onderscheiden
zich met design. Kijk naar Fiat, dat het
afgelopen jaar verraste met prachtige
ontwerpen van de Bravo/Brava, maar
ook met de Coupé, de Alfa GTV/Spider
en de Lancia Y. Anderen moeten het
meer hebben van hun veelzijdigheid
(Opel/Ford/VW) of reputatie en kwali
teitsimago
(Mercedes/BMW/Volvo/Saab). En de rest
heeft van alles wel een beetje.
De fabrikanten in Europa speelden al
vaker met het idee samen auto's te bou
wen. Zo sloegen Saab en Fiat jaren gele
den de handen ineen om gezamenlijk een
limousine te ontwerpen. Het resultaat
bestond uit Saab's 9000, Alfa's 164, Lan-
cia's Thema en Fiats Croma. Auto's die
allemaal op dezelfde bodemplaat, het
duurste auto-onderdeel, gezet werden.
Maar dat Tipo 4 project strandde omdat
de Europese commissie een stokje voor
verdere samenwerking stak. Bovendien
stelde Saab andere eisen aan zo'n auto
dan de Italianen.
Toch moet er een ideale Europese auto in
elkaar te schroeven zijn. Ik zou in elk
geval Stuttgart aanwijzen voor de orga
nisatie van het project. Want bij Merce
des-Benz weten ze op dat gebied van
wanten. Van alle bezoeken aan autofa
brieken over de hele wereld zijn die aan
het merk-met-de-ster me het meest bij
gebleven. Alles gebeurt daar even gron
dig en doordacht. En in zo'n serieuze
sfeer worden aantoonbaar goede auto's
gebouwd.
Het onderstel van de auto zou geleverd
moeten worden door Renault en Peugeot,
die dan voor de verandering maar eens
moeten samenwerken met Audi. Duitsers
maken niet de meest fantasievolle auto's,
maar weten drommels goed hoe een
onberispelijk onderstel en een goede
aandrijving in elkaar zitten.
De motoren zijn in elk geval van BMW of
Audi. Veel trekkracht, veel kwaliteit en
veel sportiviteit. Saab zou moeten teke
nen voor de inrichting van dashboard en
de rest van het interieur, Jaguar zou het
meubilair, het leer en het houtfineer
moeten leveren.
Het design kan uitsluitend in handen
komen van de Italianen. Een pact tussen
meestertekenaars Pininfarina en Giugia-
ro moet tot een tikje olijk, grensverleg
gend ontwerp leiden. Met nostalgische
trekjes, herinnerend aan de rijke auto
historie van het Europese continent. Met
in het oog springende welvingen en
opvallende verlichtingsblokken.
De auto moet in elk geval een stationcar
moeten worden. Eentje, die trekjes heeft
van de Touring van BMW, de Avant van
Audi en, jawel, de V40 die Volvo momen
teel aan het bouwen is. Een stationwa
gon, omdat die zoveel meer praktische
mogelijkheden heeft dan een gewone
vierdeurs sedan of, jakkes, een hatch
back. Dat heeft een ruimte-auto ook,
maar die heeft weer het nadeel dat je
immer met een joekel van een automobiel
onderweg bent, ook al zit je er moeder
ziel alleen in. En da's lastig en bovendien
niet economisch.
De produktie is een probleem. Dat moet
gebeuren in een land waar de lonen niet
te hoog zijn en waar een zekere traditie
heerst op het gebied van het bouwen van
auto's. Spanje lijkt leuk, maar daar eisen
de arbeiders nog steeds een siësta. Duits
land is te duur, Italië te chaotisch en
Nederland te lastig. In Frankrijk schij
nen uitsluitend immigranten in een auto-
fabriek te willen werken en de Polen lij
ken ook niet echt aangewezen om een
goede auto te bouwen. In Tsjechië weten
ze verdraaid goed wat techniek is, maar
de situatie daar is verre van ideaal om
een high-tech autofabriek neer te zetten.
Net als Engeland. Waar tegenwoordig
trouwens meer Japanse dan Britse auto
fabrieken staan. Zweden heeft een naam
hoog te houden, maar daar is arbeid te
duur.
Waar moet die fabriek nou verdorie
komen? Hongarije dan? Audi bouwt daar
al motoren in een splinternieuwe fabriek.
Misschien is het land, eens het
beschaafdste van het Oostblok, wel het
meest geschikt voor de 'Europese autofa
briek'. Met dank aan Audi voor de ver
kenning.
De afdeling verkoop en marketing moet
naar Ford. Niet omdat dat merk het
allereerst auto's in serie bouwde, maar
vanouds al wereldwijd opereert. De
onderneming van Dear Henry heeft een
imposante selling power opgebouwd en
is niet te benauwd om een auto als de
nieuwe Scorpio - door sommigen
beschouwd als een toppunt van lelijk
heid - te lanceren in de rotsvaste overtui
ging, dat het ding nog succes boekt ook.
Ford stelt in de ogen van velen technisch
niet bijster veel voor en dat is onterecht.
Het merk veroorlooft zich wel blunders,
zoals met de Escort die er een paar edi
ties over moest doen voor er een versie
zonder mankementen stond. Maar Ford
speelt het bijvoorbeeld wel klaar om
supersnel met standaard airbags voor
middenklasse-auto's te komen. En over
hoe ze auto's moeten verkopen hoef je ze
bij Ford niks wijs te maken.
Als het ooit tot de Verenigde Staten van
Europa komt, kan er een fantastische
Europese auto ontstaan. Mooi ogend met
enkele nostalgische design-accenten,
technisch up-to-date en kwalitatief
onberispelijk. Merken als Renault en
Fiat zijn mede groot geworden door de
bescherming, die ze van overheidswege
genoten. Als die nationale protectie weg
valt, worden autofabrikanten gedwon
gen elkaar nog meer op te zoeken. Van
die Europese autofabriek zal het wel
nooit komen, gezien de moeite die het al
gekost heeft om de grenzen open te stel
len. Bovendien zou het vraagstuk van de
werkgelegenheid nog nijpender worden
dan het nu al is. De ideale auto is dus, net
als elk ideaal, gedoemd fantasie te blij
ven.
Ach, het asbakje zal dus in de meeste
Europese auto's voorlopig wel miniem
blijven en op de verkeerde plek blijven
zitten...
Door Will Gerritsen
Bij de eerste aanblik springen de
barstjes spontaan in het tandgla
zuur. Een ruimte van vijftien
voetbalvelden groot, gevuld met
koekjes, chocola, bonbons, cake,
lolly's, kauwgum, candybars,
drop, wafels, spekken, winegums,
toffees, staven, ontbijtkoek,
gebakjes, taartjes, chocoladepas
ta's. En dat is nog maar een sum
miere greep uit het aanbod van
1265 exposanten uit 57 landen.
De Internationale Zoetwaren-
beurs die vorige week in Keulen
plaatsvond, is de ultieme droom
van snoepers en een regelrechte
nachtmerrie voor de jeugdtand-
zorg.
De gebitsravage die deze kanon-
nade van zoetigheden bij kinde
ren kan aanrichten, is gigantisch.
En nergens is het bekende logo
van het tandenborsteltje te zien,
nergens dat waarschuwende
domineesvingertje dat de Neder
landse commercialkijker tot tan
denpoetsen maant, mocht hij zich
aan de zoete verlokkingen over
geven.
Hoewel, tandenborsteltje? Waar
om zou een snoeper nog zijn tan
den poetsen? Er is een overweldi
gend aanbod van kauwgum die
volgens de promopraat van de
betrokken fabrikanten een wel
daad is voor tanden en kiezen.
Zelfs een tandenborstelproducent
als Oral-B lanceert een kauw
gum, waarmee je de bacteriën en
de plaque die voortdurend het
gebit teisteren, kunt wegkauwen.
Snoep verstandig, eet een snoep
je. Het is een van de trends op
deze beurs: de 'medicalisering'
De Internetcake,
de after-dinner lolly
en de
multivitaminenpasta.
Enkele noviteiten in 's
werelds grootste
snoepkraam:
de Internationale
Zoetwarenbeurs in
Keulen.
Hoe gaat u straks uw
verwenmoment
invullen?
INFORMATIE SURPLUS
Wie nadere informatie wil omtrent
artikelen in deze bijlage, kan
tijdens kantooruren bellen naar
076-5312344 of 076-5312272.
Schriftelijk reageren kan ook.
Het adres daarvoor is:
De Stem, redactie Surplus,
postbus 3229,4800 MB Breda.
Eindredactie: Wim van Leest.
van snoepgoed. Zo introduceert
de fabrikant van Stimorol een
kauwgum met nicotine. Succes is
verzekerd. Niet alleen omdat
steeds meer mensen stoppen met
roken, maar ook omdat op steeds
meer plaatsen een rookverbod
geldt. De verstokte roker kan dan
toch mooi zijn nicotine-flash krij
gen.
Een ander aspect van deze 'medi
calisering' is de toevoeging van
vitamines en mineralen aan
snoepgoed. In april verandert de
Nederlandse Warenwet, waar
door fabrikanten een aantal vita
mines en mineralen in hun zoet
waren mogen stoppen. Zo krijgen
de nieuwe Frutona biscuitjes van
koekjesbakker Van Delft de
weerstandsverhogende vitamine
Trek in een onweerstaanbare lolly?
C. Crest Suikerwerken uit Weert
brengt lolly's op basis van melk
poeder en extra calcium op de
markt. De Gronsveldse bakkerij
Nora voegt aan zijn nieuwe kin
derkoekje Jambos melk toe. De
Enschedese boterhampastafabri-
kant BZZ is bezig met de ontwik
keling van een pasta, waarin
maar liefst tien vitamines én cal
cium zitten. „We haken in op de
gezondheidstrend", licht Petra
Bos van BZZ toe. „Je eet iets lek
kers zonder dat je echt zondigt."
En zo speelt de industrie in op de
schuldgevoelens van de ouders
die de snoeplust van hun kinde
ren maar moeilijk weten te tem
peren. Ze kunnen de beruchte
scènes met drenzende kleuters bij
het snoepschap in de winkel keu
rig oplossen door de aanschaf van
een 'gezonde' calcium-lolly. Een
bizarre variant op de gezond
heidsrage is de Internetcake van
Vastbanket. Annie Vast: „Er zit
ten flintertjes wortel in. En wor
tels zijn goed voor je ogen. Prima
dus voor wie veel achter de pc
zit."
Snoepfabrikanten hebben de
'grazende' consument ontdekt.
Nestlé heeft een kinderkoekje
gemaakt dat als een mini-maal
tijd kan worden beschouwd. De
industrie maakt het 'grazen'
makkelijker door de porties te
verkleinen.
Wie een tussendoortje wil, koopt
immers een klein zakje snoep of
chips en geen gezinspak.
De 'miniaturisering' van zoetwa
ren is een ontwikkeling die hierop
inhaakt. De Zeeuwse bakkerij De
Waal Banket heeft dit gedaan met
het minibiscuitje Caffé Dolcini
met de omvang van een peper
noot.' Het bedrijf won in Keulen
de Nederlandse exportprijs
Dutch Export Diamond met dit
eenhapskoekje.
Uit het juryrapport: „De kracht
zit in de maat van de koekjes. Ze
hebben een goede beet, daar komt
bij dat deze koekjes 'dooretertjes'
zijn, 'uitdelertjes'. Het schaaltje
wordt snel leeggegeten," aldus de
jury. „Je kunt ze als chips eten,"
verduidelijkt Linda Floren van
De Waal voor wie zich nog geen
beeld kan vormen van de graai-
Heej, dacht ik er toen zó
over? Na ruim een jaar
vind ik het maar gek.
Toen Robert Leenaers' boekje
'De juiste wijn aan tafel' in
1994 uitkwam, gingen bij het
doorbladeren mijn gedachten
nauwelijks verder dan de con
statering dat het een aardig
werkje was, geschikt om de rij
en wijnboeken met één centi
meter uit te breiden want het
is maar een tamelijk dun boek
je op overigens hanteerbaar
zakformaat.
De praktijk in het afgelopen
jaar pakte heel anders uit dan
ik aanvankelijk had vermoed.
Juist dat boekje is, samen met
nog wat andere veel geraad
pleegde literatuur, opvallend
vaak üit die kast geweest. En
je kunt al zien, dat mijn han
den de bladzijden keer op keer
te pakken hebben gehad.
Dit nu brengt achteraf verba
zing. Het is wel degelijk een
heel goed boekje. En dat blijkt
ook wel uit de verkoopcijfers,
waarover nog steeds niet te
klagen valt. Ik had het tevoren
kunnen weten, want in de
wijnliteratuur komt het onder
werp merkwaardigerwijs maar
spaarzaam aan de orde. Wei
nig auteurs houden zich er nog
mee bezig. Hier en daar vind je
wel wat, maar nergens kom je
een Nederlandse auteur tegen
die uitsluitend over het samen
spel van spijs en drank een
heel boek schrijft, handig alfa
betisch gerangschikt per
gerecht.
Over deze uitgave heb ik dus
mijn mening herzien. Temeer
omdat bij nadere bestudering
veel oer-Hollandse gerechten
aan de orde blijken te komen,
die met uiteenlopende wijnen,
goedkope en dure, samen kun
nen gaan. Veel mensen nog
gaan ervan uit, dat het op de
juiste wijze combineren van
wijn en eten iets sjieks is, een
luxe probleem in hogere kook
kunstkringen. Vergissing!
Pak maar een bonk zure zult.
Vanwege dat zuur, zou ik er
zelf nauwelijks een wijn bij
hebben kunnen bedenken.
Alles wat zuur is, verpest elke
wijn. Elke? In dit geval beveelt
Leenaers, verrassend genoeg,
een lichte rode wijn aan, een
Pinot Noir uit de Elzas. Een
toeval onlangs schonk mij het
bewijs dat deze tip klopt.
Gaan we even naar de boeren
kool. Zelf drink ik daar graag
een betrekkelijk eenvoudige
rode wijn bij, zoals een Cötes
du Roussillon of zelfs een
Pinotage uit Zuid-Afrika,
maar er zijn volgens Leenaers
nog veel meer mogelijkheden.
Zoals ook bij de brave gehakt
bal, waar hij een eenvoudige
Bordeaux naast zet, maar ook
een Fronsac, een Chianti, een
Zinfandel uit Californië of een
Beaujolais. Daar zou ik nog
een Cötes du Rhöne aan kun
nen toevoegen, een Bairrada
uit Portugal of een niet al te
complexe Rioja.
En dan hebben we het nog
maar over een gehaktbal zon-
der speciale saus. Want zit die
erbij, dan verandert de zaak.
Dan wordt het rijtje héél lang
Net zoals bij kip. Iedere lief.
hebber zal je kunnen vertellen,
dat je met die vogel alles kunt
uithalen, rood of wit, het
maakt niet uit.
En hoezo, geen wijn bij de
erwtensoep? Leenaers zegt
dat je maar een zachte, droge,
simpele witte erbij moet pro
beren. Diezelfde soort wijn,
maar dan net een stapje hoger
in kwaliteit, is bijvoorbeeld
dikke vriendjes met een loem-1
pia.
Nog zoiets typisch Nederlands
is balkenbrij. Wie daarvan
houdt, moet van Leenaers
maar eens een zachte rode
wijn opentrekken, een Cötes l
de Provence of een Beaujolais.
Een Italiaanse Valpolicella I
kan ook.
Leenaers vermeldt relative-1
rend en terecht in zijn voor
woord: Teder volgt zijn I
smaak'. Want al die adviezen,
hoewel gastronomisch verant- !j
woord, zijn geen wetten.
Zo ken ik iemand die smult II
van witte wijn bij biefstuk. Ik
gun dat die persoon van harte.
Mij gaat dat te ver. Ik drink
dan dus rode wijn. Witte laat
ik bij dit vlees, letterlijk en
figuurlijk, wel uit mijn hoofd.
En nog even die rode Elzasser,
Mmm, die gaat er bij die zure
varkenskop wél héél goed in.
Toch een vondst.
potentie die het koekje biedt.
Géén trend in snoepland is light.
Verbazingwekkend? Topmanager
Kees Langerak van Nestlé-Duits-
land: „De Kpht-produkten in
onze branche zijn allemaal
geflopt, uitgezonderd kauwgum.
Minder vet of cacoaboter in bij
voorbeeld chocolade is gewoon
weg niet lekker. De consument
denkt: als ik niet dik wil worden,
dan snoep ik maar minder. Hij
gaat dus bewuster snoepen. Als
hij dan eens iets lekkers wil, dan
wil hij wel iets goeds. Dat zie je
bij het Magnum-ijsje. Dat is het
echte verwennen, het is snoepen
en het is tegelijkertijd fun."
Het is een trend die een tijdje
geleden door marketingdeskun
digen is voorzien. De mensen ver
langen in de enorme stress van
deze tijd enkele keren per dag
naar een rustpunt, naar een 'ver
wenmoment' waarin ze de drukte
van zich af laten glijden door bij
voorbeeld tergend langzaam te
genieten van een hemelse bonbon
of van een goddelijk ijsje.
Welnu, als het aan Linda Har-
kavy van Linda's Lollies ligt, zul
len we ons verwenmoment gaan
invullen met een lolly. De New
Yorkse heeft 'gourmetlolly's' met
39 verschillende smaken zoals
pindakaas, pina colada en Franse
chocolade in de aanbieding. Haar
'dessertlolly's' hebben smaken als
'Duitse chocoladecake' en 'bana-
nencrèmegebakje' en voor wie
dan nog niet is uitgelikt, zijn nog
'after-dinner lolly's' verkrijg
baar. Een beetje gastronoom
heeft na een copieuze maaltijd
toch trek in een onweerstaanbare
Amaretto-lolly of in een crème-
de-menthe-lolly?
Maar kom je als lolly-sabbelende
volwassene niet wat infantiel
over? Linda Harkavy: „Welnee.
Kijk, hier in Europa kun je bijna
overal een sigaret opsteken, maar
in Amerika is roken in het open
baar volstrekt taboe. Rokers pak
ken dan een lolly. In het vliegtuig
naar Keulen heb ik lolly's uitge
deeld aan zakenlieden. Ze deden
hun werk met een lolly in de
mond."
Door Jetty Ferwerda
De verstokte Harley-Davidsonrij-
der uit Amsterdam moet niets van
de nieuwe aftershave, vernoemd
naar zijn troetelkind, hebben.
„Geef mij maar de lucht van een
nieuwe Harley of die van motoro
lie en benzine."
Aan hem is het in maart te intro
duceren herenparfum niet
besteed, dat is duidelijk. Maar hij
heeft de geur ook niet nodig, hij is
al achttien jaar Harley-Davidson.
Hij zal het parfum wel kopen,
voor de verzameling.
Nee, dan de heren die hun midlife
crisis trachten te bezweren met de
aankoop van een gloednieuwe
Harley-Davidson en een span
nend leren motorpak, maar van
hun levensdagen geen echte
motormuis zullen worden. Of de
pubers die staan te kwijlen bij
zo'n glimmende machine en wier
hart sneller gaat kloppen bij het
horen van dat typisch ronkende
geluid. Voor deze mensen en nog
veel meer zijn de eau de toilette en
after shave bestemd. Het brengt
hen een stapje dichter bij de
wereld van Harley. Al ademt de
geirn meer lavendel en patchouli
dan motorolie en benzine.
Het avontuurlijke image van Har
ley-Davidson spreekt tot de ver
beelding. Een film als Easy Eft
heeft daar flink aan toe bijgedra
gen. Maar ook de oorsprong '11!
het merk (Milwaukee, Amerij®
en het design. Volgens l'Oreal,het
bedrijf achter de nieuwe ge®®
hij dan ook bestemd voor man*
die 'avontuurlijk en onafhankeli?|
willen zijn, zelfbevestiging
ken, en bij een groep w*
horen'. 'De geur van vrijheid' is®
theatrale ondertitel van het pi®
dukt. De cosmeticagigant nee-I
officieel toestemming van *1
hoofdkantoor in Milwaukee
naam Harley-Davidson te ëe
ken. In ruil daarvoor maken1!
Fransen tien procent van d
aan de Amerikanen over.
Nu verscheen enkele jare
den in de Verenigde Staten al I
geur onder de naam
Davidson. Dat was van
duur, de naam mocht niet ij
gebruikt worden zonder gr
ring van de motorfabrikant
verstokte Amsterdamse H»
Davidsonrijder kon het T
geurwater in elk geval nog "P
bemachtigen. „Voor de verz
ling Harley-rariteiten. De I
geur komt daar ook terecht.. I
variëren van 11,95 guide"
39,95 gulden.
Fabrikanten moeten wel eerlijk zijn en blijven, vindt de Franse®1
ter. De Belgische fabrikant Delacre moet vier ton boete betalen o
hij koekjes op de markt bracht met aanduidingen als 'home-®
'fait maison' en 'ambachtelijk'. j
De koekjes worden verkocht in supermarkten maar ze
gemaakt in fabrieken van onder meer citroenzuur, palmolie en
umbicarbonaat, en dat zijn volgens de rechter 'typisch ®n nClt-|
produkten'. De klacht tegen Delacre werd aangespannen doorc J
rent Belin (van Danone) die door de campagne van Delacre beo
wat omzet zou hebben verloren. Belin beschouwt de uitspraak
'overwinning van de consument'.
Mensen die als toerist Groot-
Brittannië willen bezoeken, h
kunnen op woensdag 14 v
februari terecht in het Turf- z
schip in Breda. Daar wordt
van 12 tot 20 uur een Reis- d
markt gehouden, als eerste in 0
een serie van drie. Het is de d
eerste keer, dat Breda zo'n a
manifestatie meemaakt, ei
Bedoeling is om zoveel moge- n
lijk mensen te trekken uit het
zuiden van het land.
Volgens Arno Neijzen van het b
Enge]
zijnE
Ermee opstaan en ermee naai
buitenlandse taal het best. Bi
gen van een taalcursus in het
nen met Engelse lessen in het
hoofdstad. Inkopen doen in d
keistraat Oxford Street. Een
cester Square. De opgedane
praktijk brengen aan de bar
in Co vent Garden. Werkelijkl
Engelse taalcursus volgen aar
hartje Londen.
Door Liselotte van Werkhoven
'The woman is the nigger of the
world', schrijft de jonge Engelse
lerares op het schoolbord in een
klein leslokaal dat uitkijkt op het
centrum van Londen. Tien stu
denten van om en nabij de twintig
jaar zitten in een cirkel om haar
heen. Grote bruine ogen, felle
blauwe ogen, zwarte spleetogen
en guitige groene kijkers kijken
haar aandachtig aan.
De Spaanse, Italiaanse, Franse,
Zweedse, Oostenrijkse, Japanse
en Nederlandse studenten volgen
een cursus General English op het
hoogste niveau aan St. Giles Col
lege in hartje Londen.
De cursisten moeten die morgen
een gooi doen naar de betekenis en
tevens het onderwerp van deze les.
'Feminisme', klinkt het uit de
mond van een twintigjarige stu
dent die zijn mond in deze les nog
vaak zal opendoen. Zijn naam:
Diederik Hoekstra, nationaliteit:
Nederlands. Het thema feminisme
wordt de komende anderhalf uur
behandeld aan de hand van
typisch vrouwelijke en mannelij
ke Engelse woorden.
ke
he
al
kf
hi
VI
'b
ti'
la
d<
ti
D
in
SI!
of
bi
D
de
Ai
oc
Ei
ge
kl
di
g<
d<
ve
w
lil
m
si:
H
co
gf
bd
de
er
ki
la
vtj
Hi
StJ
oc
ne
lig
D:
le|
Wl
Het gebruik ervan moeten de leer
lingen direct in praktijk brengen
door in koppels van twee met
elkaar te praten. Het 100 jaar
oude muffe lokaal wordt ineens
gevuld met Engels gebabbel dat
pol staat van temperament en
internationale accenten.
De twintig uren Engelse les die
deze studenten per week volgen,
worden gevuld met lezen, schrij
ven, luisteren en vooral praten. De
leerlingen staan op deze school
centraal en daarom wordt de
hed^ §elegd °P spreekvaardig-
Nadat het feminisme de revue is
gepasseerd, wordt het seksisme
van de Engelse taal in groepsver
band aan de kaak gesteld. De lera
res stelt dat de Engelse vocabulai
re nogal wat vrouwelijke woorden
door Rein van der Helm
rniieck (I) - Seizoensverlenging is -
rlrf Jmtersportgebieden een must. tl
ond de jaarwisseling en tijdens de Kr
ulth±ntle het bord3e 'Vol' te kunnl
sen Is ®een Probleem. Méér me'
ven V00r" 6n naseizoen dat is het str
de^T1 Pf>'sbeleid Proberen ze rondt
ber^nTv ,een enorme Puist in f
ItalLanbgo gebied rond Bruneck in l]
maken d'^rol, daar werk van
talrijk006 16 maart-20 april - dank
sneel,Sneeuwkanonn® men alt
natuur wf mocht onverhoopt
met kim! n a^weten - zijn gezinn
belkom if6" daar dan °°k meer d
gramZ' n Pe"aal voor ben is het pJ
Cronw f miHen-hit ontwikkeld,
de elf stlsche coöperatie waaf
Werken r°nd de Kronplatz same
ënde eérinn ZlCh bierbi3 vooral op r'
r(ri, hebben a"' met in totaal 120 H
allerjongsten iiv00-k alle beSriP voor
voor 3-fa„r Z1ln reeds skicursuss:
Worden be^n-Ldie dageHjks een u
drie Plaatse n Ernaast zijn er
Olang in ,eiSchach, Sankt Virgil 1
riaandag tot» Kinder9<*rten. VI
Van 4 tot 8 laan met vn3dag kan de jeu]
gens tot viei f Van neSen uur 's mc
sP°rt, snel B„ Ti S middags terecht vo
«3d is inbegreneneSSen' °e middaSmal
