m
k dank
God dat
ik nog
leef'
IS
Mirjam Hooman doseert haar krachten
Zwitser Mauro Gianetti
wordt achtervolgd
door tegenslagen
SPORT
B
I. Beijsens
en Sulzer
DE STEM
J en tuinberging. Fraai c
idopp. 1202 m2. Ind.: hal,
ll., open haard en schuif-
jkencomb. met app.,
en wastafel. Verd.: 4
ll en toilet, c.v.-/wasruimte,
Kouters
EERKOOP
Eindhovense tafeltennisster (30) probeert op haar derde Spelen weer te pieken
VERKOPEN
-Ms
ZATERDAG 3 FEBRUARI 1996
1ELAARDIJ O.G.
ime garage in nette
F, Ind.: hal, toilet,
i met tegelvl. en L-
|k. met ligb., wastafel en
llder met bergruimten,
aagprijs 258.000.-k.k,
jGoed gelegen in nieuwe
idopp. 205 m2. Ind.: hal,
keuken met tegelvl. en
;laapk., badk. met ligb.,
naar 2e verd.: zolder met
raagprijs 215.000.- k.k.
Jt c.v., garage en carport, n
Grondopp. 248 m2. Ind.: I
iergrindvloer en open I'
:dvloer en L-keukencomb. i
Ik. met ligb., douche, was-
■verd.: zolderkamer met
raagprijs 310.000.- k.k.
fraagprijs 498.000.-k.k,
tbaan 23a
he garage. Gelegen nabij
pp. 1080 m2. Ind.: hal.toi-
fetvl. en schoorsteen met
elvl. en schuifpui, keuken
jmb. met app., bijkeuken, 3
tafel. Verd.: slaapk., grote
/raagprijs 430.000.- k.k,
let c.v., garage en berging.
V Ind.: hal, toilet, L-
d. open keuken mette-
bp. 1e Verd.: 3 slaapk.,
jet, vaste trap naar 2e verd.: I
Vraagprijs 310.000.-k.k.
baan 4a
ie en schuur (250 m2). Vrij
jebied. Grondopp. 6820 m!
fhal, toilet, L-woonk. 34 m'
pbbele tuindeur, keuken met
nb. met app., bijkeuken, 2
■tafel. Verd.: zolder met mo-
Vraagprijs 560.000.- k.k. I
0165/502858
MAKELAARDIJ O.G.
[te Roosendaal"
Burgerlijk Wetboek
|ial aan de Brugstraat 57,
^ri a.s. om 16.00 uur
pan van
[daal en Nispen,
Ie openbare verkoop (af-
omvattende kantoren,
verdere toebehoren aan
Roosendaal, kadastraal
laai en Nispen, sectie B,
|en 50 centiaren, dit met
ie roerende zaken als
Burgerlijk Wetboek;"
|>laatsvinden onder de be-l
Voorwaarden voor Exe-I
ver daarvan bij de acte|
let wordt afgeweken.
kbare verkoop te overleg-l
jiun bankrelatie, waarujll
blijkt, alsmede een gel-I
ing: kosten en rechten;
ling: koopsom.
n terzake deze openbar»!
zichtiging kunt u contact I
M.M.W.M. Beijsens (con-l
isman), Postbus 181, 4 7 001
n: 0165-544930, telefax!
len en/of onvolledigheden I
nen geen rechten worde»!
Weinig renners in het profpeloton werden door
zoveel tegenslagen geplaagd als de Zwitser Mauro
Gianetti. Vorig jaar leek een einde te komen aan
de opeenhoping van problemen. Gianetti won in
één week de wereldbekerwedstrijden Luik-Baste
naken-Luik en de Amstel Gold Race, maar enkele
maanden later sloeg het noodlot opnieuw toe.
Door Jan Seuren
Riazzino - Het gebeurde in
de derde etappe van de
Ronde van Zwitserland op
15 juni van vorig jaar. Met
een snelheid van zestig
kilometer per uur denderde
het peloton richting finish-
plaats Genève. Zeven kilo
meter voor de eindstreep
'gilden de op volle snelheid
koersende renners plotse
ling van schrik. Ze knepen
in de remmen en keken vol
afschuw naar hun collega
die bewegingloos, bijna
onherkenbaar, in een plas
bloed op de grond lag.
Mauro Gianetti bewoog niet
meer. Zijn voorwiel was in een
gleuf van een rioolput blijven ste
ken. Door de hoge snelheid was
de Zwitser over de kop geslagen.
Zijn totaal vernielde valhelm lag
naast hem op de grond. Gianetti
werd in allerijl met een helicop
ter naar het ziekenhuis overge
bracht, waar de artsen drie
gebroken nekwervels constateer
den. De kopman van de Italiaan
se Polti-ploeg Gianetti brak
twaalf tanden bij de val. Zijn
gezicht was zwaar gehavend.
In zijn woning in Riazzino, een
van de vele dorpjes in het Itali
aanstalig deel van Zwitserland in
de Vedeggio-vallei tussen Locar
no en Bellinzona, kijkt Mauro
Gianetti ruim een half jaar jaar
later nog eens terug op die zware
val én op het bewogen seizoen.
„Toen ik in het ziekenhuis lag
voelde ik helemaal niets. Zelfs
geen pijn. Ik dacht dat ik verlamd
was. Mijn handen en benen durf
de ik niet te bewegen. Uit angst
dat mijn vermoeden bewaarheid
zou worden."
Toen bleek dat zijn ledematen
nog functioneerden, huilde Mau
ro Gianetti van opluchting. Aan
fietsen dacht hij op dat moment
helemaal niet. Des te meer aan
zijn echtgenote Morena en aan
zijn kinderen Noé en Linda. Het
deerde hem niet dat zelfs vier
plastische correcties niet genoeg
waren om de gevolgen van de
zware val te camoufleren. Door
Mauro Gianetti (links) sprint naar de overwinning in de Amstel Gold Race. Rechts rijdt zijn landgenoot Cassani.
de val was hij zó toegetakeld dat
zijn zoontje Noé hem in het zie
kenhuis niet durfde aan te raken.
„Ik dank God dat ik nog leef.
Toen ik de totaal vernielde val
helm zag, besefte ik hoeveel
geluk ik heb gehad. Ik kan mijn
armen en benen nog gebruiken en
ben dolgelukkig dat ik nog bij
mijn gezin ben. Ik had ontzetten
de angst dat ik niet meer als een
normaal mens door het leven kon
gaan. Gelukkig is alles goed
gekomen. Dat is veel belangrijker
dan de mooiste overwinning."
Acht dagen lang kon Gianetti
zijn nek en hoofd niet bewegen.
Toen hij aan de beterende hand
was, begon hij weer aan zijn
comeback te denken. De artsen
voorspelden dat hij meer dan een
half jaar was uitgeschakeld en
zeiden dat hij zich op het seizoen
1996 moest concentreren. Eind
juli, zes weken na de val trok hij
met een steunverband rond de
nek echter al naar Sankt Moritz
om er te gaan trainen. Tot ieders
verbazing startte de Zwitser
begin september in de Ronde van
Spanje en de verrassing was nog
groter toen hij in het loodzware
WK in Colombia op de vierde
plaats eindigde.
Mauro Gianetti haalt in zijn
woning aan de Monte Dato diep
adem. Hij werd zo vaak door
tegenslag geremd dat hij er moe
deloos van werd. Aan de zware
val in de Tour van 1989 hield hij
een gebroken neus en een ver
schoven bekken over toen hij lei
der was in het bergklassement.
Pas jaren later bleek dat het bek
ken de oorzaak was van steeds
terugkerende maagklachten. Aan
het contract met sponsor Festina
hield hij een financiële kater
over.
Zijn echtgenote moest zelfs gaan
werken om de hypotheek van het
nieuwe huis te kunnen betalen.
Het was daarom voor het gezin
een geschenk uit de hemel toen
Mauro Gianetti in april van vorig
jaar twee wereldbekerwedstrij
den Luik-Bastenaken-Luik en de
Amstel Gold Race in één week
won.
Op 22 april van vorig jaar, een
dag na de verrassende zege in de
Ardense wereldbekerwedstrijd,
luidden de klokken in alle dorp
jes tussen Bellinzona en Locarno.
Honderden supporters haalden
Gianetti in triomftocht af van
vliegveld Malpensa in Milaan.
Slechts zijn landgenoten Formu
le-1 coureur Clay Regazzoni en
skister Michela Figini vielen die
eer eerder te beurt. De regionale
kranten La Corriere del Ticino en
La Regione verdubbelden na de
overwinning in Luik de oplage
van veertig naar tachtigduizend.
„De Gold Race was voor mij de
mooiste van de twee overwinnin
gen. In die wedstrijd was ik ver
reweg de beste. Mijn zege in
Luik-Bastenaken-Luik werd
door renners en journalisten in
twijfel getrokken, omdat ik
geprofiteerd zou hebben van de
rivaliteit tussen Bugno, Bartoli
en Jalabert."
Ondanks de zware val in de Ron
de van Zwitserland beschouwt
Gianetti het wielerjaar 1995 als
positief. Tien jaar moest hij op
zijn eerste grote triomf wachten.
Dankzij de aanpak van zijn nieu
we trainer Giosue Zenoni en zijn
arts, chiropracticus Dominik
Hort die hem van de lichamelijke
problemen afhielp, behoort hij
tot de beste renners ter wereld.
Op de steile weg die naar zijn
woning leidt, zijn de teksten die
foto cor vos
zijn fans hebben geschilderd nog
duidelijk zichtbaar. 'Grazie Mau
ro', 'Mauro Gianetti numero uno',
'Mauro sei grande' en 'Bravissi
mo Mauro' laten niets aan duide
lijkheid te wensen over.
Het was niet verwonderlijk dat
Gianetti door verschillende wie
lerploegen werd benaderd. De
Zwitser klom van de 118e naar de
21e plaats in het wereldklasse
ment. Alleen de Italianen Nicola
Minali en Francesco Frattini
maakten een grotere sprong.
TVM informeerde bij Gianetti.
Ook Jan Raas toonde volgens de
Zwitserse coureur belangstelling,
maar de transfer ging niet door.
„De nieuwe sponsor van Raas
wilde meer Nederlanders in de
ploeg," zei Gianetti. „Ook Itali
aanse teams waren geïnteres
seerd. Ik ben echter bij Polti
gebleven. Ik ga niet direct van
ploeg veranderen als ik een goed
seizoen heb gehad."
Behalve ploegleiders en
managers vonden ook de media
de weg naar het dorpje van 1500
inwoners. Zoontje Noé van vijf
jaar oud vindt de belangstelling
echter maar niets. En laat dat
elke keer duidelijk merken door
de kamer op stelten te zetten en
zijn zusje te plagen. De verma
nende woorden van zijn moeder
helpen nauwelijks. Morena Gia
netti: „Hij is jaloers op de journa
listen omdat ze zijn vader opei
sen. Mauro is in het seizoen zo
vaak weg dat onze zoon alle aan
dacht van hem wil als hij thuis is.
De jongen kan het niet hebben als
vreemdelingen uren met zijn
vader bezig zijn. We hebben al
verschillende keren gezegd dat
dit bij het vak van Mauro hoort.
Hij begrijpt het het niet, of wil
het niet begrijpen."
Sinds vorig jaar brengt Mauro
Gianetti de wintermaanden met
zijn familie door. De tijd dat hij
nauwelijks rust nam is voorbij
sinds hij met Zenoni werkt. Gia
netti trainde voordien zo hard
dat hij in februari al was uitge
blust. Nu speelt hij voor zijn ple
zier ijshockey met vrienden, luis
tert naar klassieke muziek en
jazz en leest veel. Recepties en
huldigingen heeft hij zoveel
mogelijk afgewimpeld. Hij wil
uitgerust aan het seizoen begin
nen. Hij verlengde zijn contract
inmiddels met twee jaar. De ren
ner die verschillende jaren van
een minimum loon moest rondko
men, is na de overwinningen in
de WB-wedstrijden ook op de
financiële ladder gestegen.
Door een toeval kwam hij eigen
lijk in de wielersport terecht. Met
zijn ouders woonde hij in Isone,
aan de voet van een berg. De
chauffeur van de schoolbus zag
Gianetti met zijn vriendjes elke
dag met de fiets tegen de helling
opklauteren. De man was zelf een
verwoed trimmer. Op zekere dag
daagde hij de kleine Mauro Gia
netti uit voor een wedstrijd op de
vier kilometer lange helling. De
ervaren trimmer bleek echter
geen partij voor de twaalfjarige
scholier. Gianetti won zijn eerste
koers met twee minuten voor
sprong. De buschauffeur stapte
onmiddellijk naar de ouders van
het talent dat hij had ontdekt.
Maar vader Gianetti zag een wie-
Iercarrière voor zijn zoon echter
niet zitten en voelde er niets voor
een racefiets te kopen. Enkele
dagen later werd echter bij de
familie een racefiets bezorgd.
Gianetti senior had voor het eerst
in zijn leven een prijs in een lote
rij gewonnen. Het was het begin
van de sportieve loopbaan van
zijn zoon.
Dit jaar begint hij al aan zijn
twintigste seizoen. „Ik had nooit
gedacht dat ik het zo lang zou
volhouden," zegt Gianetti.
n te Breda
■I 3:268 Burgerlijk Wet-|
van hun opdrachtgevers!
5 maart en bij afslag op'
ens 's middags om 14-U j
de Ginnekenweg 24
t erf, tuin en verdere
aan de Kolfbaanstraat
emeente Breda sectie E
>9, groot 69 ca;
grond erf en verdere
aan de Boschstraat 86/'
emeente Breda sectie B
7989, totaal groot 6.09 a»
bijgebouwen, ondergrond
igheden, te Breda aan de
dastraal bekend gemeen
ummer 2624 groot 8.69
ng van de koopsom cn
iterlijk 6 weken na de gn"
k 8 dagen na de gunn'„;
e Algemene Veilingw"
.jveilingen 1993, voor^°„n|
ten. Iedere gegadigde
wijs mee te brengen en
krelatie waaruit hup b
Aan eventuele onjuisth
n deze advertentie ku
tleend. Nadere inlichting v—«S» of
i ten kantore van geno amen
,686.
Hoor John Graat
Eindhoven - „Als het straks niet te koud
's, haal ik mijn Harley Davidson even uit
de garage. Lekker stukje rijden, heerlijk
vind ik dat. Dan valt alles van me af."
he nog niet zo lang ontloken voorliefde voor
m stijlvolle motorfiets symboliseert de 'nieu
we' Mirjam Hooman. De 30-jarige Eindho
vense beweegt zich weer ontspannen, soms
inderdaad relaxed achterover leunend, door
tafeltennisland. Om op het juiste moment als
een bezetene op het gaspedaal te trappen,
«als onlangs. Hooman had heel gedoseerd
laar het sterk bezette olympisch kwalifica
tietoernooi in Manchester toegeleefd. Met
steeds de juiste balans tussen spanning en
entspanning. In de druilerige Engelse
i rieksstad sloeg ze toe. Zonder setverlies
s'neg Hooman zich door de eerste ronde heen
om uiteindelijk in de kwartfinales te struike-
Met die prestatie verzekerde ze zich van
f® startbewijs voor Atlanta. „Mijn man had
"e' de laatste weken voor het toernooi niet
gemakkelijk. Nu is er een last van me afgeval-
Indrukwekkend
joor de derde keer in haar carrière gaat
Hooman zich voorbereiden op het grootste
sportevenement ter wereld. In Seoul en Bar-
.na werd ze in het dubbelspel met Bettine
nesekoop in de kwartfinales uitgeschakeld.
e Spelen, dat is zo iets bijzonders, zo iets
ffoots. Elke topsporter droomt ervan daaraan
doen. In Seoul was ik er nog niet rijp
Ib°b 'k er a^een naar t°e> zonder coach.
Harcelona verliep het een stuk beter. Dat
y een fantastische ervaring, heel
arukwekkend. Maar ik erger me aan men-
vy a 'k deelnemen belangrijker
d dan winnen. Zo'n vraag is beledigend
^„topsporters. Natuurlijk wil je altijd win-
no?m?n- 'aat ®een ru'mte voor twijfel: ze is
bez' r enorm gedreven met haar sport
>8- Voordat haar vizier helemaal op Atlan-
n J ?ericht> werkt ze eerst toe naar het Euro-
[a s kampioenschap dat eind april in Bratis-
de.gmt. In de komende maanden zullen
gingen op dat toernooi zijn afgestemd.
geniet ze. „Omdat tafeltennis
voor mij tegenwoordig niet meer mijn hele
leven beheerst. Daardoor blijft het fris."
Hooman neemt tegenwoordig soms bewust
even afstand van de groene tafel, het batje en
het balletje. In november liet ze de Open
Zweedse kampioenschappen links liggen om
zichzelf een vakantie in Israël te gunnen.
Even achterover leunen, om er meteen daarna
weer full speed tegenaan te gaan. „Als je met
tafeltennis opstaat en ermee naar bed gaat,
raak je verzadigd. Dat heb ik in het verleden
ondervonden. Ik maak nu bewust 'tijd vrij
voor de motor, een boek of een film. Of zelfs
voor vakantie."
Peter Engel
Hooman is gaan relativeren, wat haar leven in
de smalle tafeltennistop een stuk draaglijker
heeft gemaakt. De jaren van de conflicten,
met Vriesekoop, met de tafeltennisbond, met
de bondscoaches, lijken voorgoed voorbij.
Dat heeft, volgens Hooman, veel te maken
met de in 1994 aangetreden bondscoach Peter
Engel. De komst van de beminnelijke Duitser
heeft de lucht in het doorgaans zo rumoerige
tafeltennis wereldje aardig opgeklaard.
„Toen Engel bondscoach werd, zat ik niet
meer in het Nederlands team omdat dat teveel
problemen gaf met mijn eigen coach Frits
Kantebeen. In mijn eerste gesprek met Engel
heb ik in mijn beste Duits proberen uit te leg
gen wat mijn problemen waren en hoe
belangrijk Kantebeen voor mij was. Hij vond
mijn verhaal overtuigend en wilde me graag
terug hebben in het Nederlands team. Engel
is zelf een topspeler geweest en weet hoe
belangrijk het is als individuele sporter een
vertrouwenspersoon te hebben. Hij kan als
geen ander in de huid van de topsporter krui
pen. Daardoor, en door zijn geduld, dwingt
hij ontzettend veel respect af, ook bij de ande
re spelers in het team."
Engel heeft volgens Hooman een klimaat
geschapen waarin elke topspeler zijn eigen
grillen kan volgen zonder dat het ten koste
gaat van de prestaties binnen het team. Engel
doet dat door veel te praten en vooral te lui
steren. Het contact tussen hem en Frits Kan
tebeen, met wie Mirjam Hooman al acht jaar
samenwerkt, is heel goed. „Het is zo belang
rijk dat je iemand hebt die naar je luistert op
momenten dat je het moeilijk hebt. Frits kan
mij als het moet rust geven, maar op de juiste
momenten ook op scherp zetten. De sport is
zo zwaar, je krijgt zoveel te verwerken, zeker
als het tegenzit, je moet echt een goede coach
hebben. En ach, ik vind het leuk om succes te
delen."
Cosmos/TTW
Kantebeen is niet toevallig ook trainer van
TuS Glane Osnabrück, de club waarvoor
Hooman in de Duitse competitie uitkomt. De
kans lijkt echter groot dat het koppel volgend
seizoen bij Cosmos/TTW in Veldhoven aan
de slag gaat. „We zijn in gesprek, maar verder
kan ik er niets over zeggen. Dat zou alleen
maar onrust veroorzaken. Half februari zal er
wel meer duidelijkheid zijn."
Hooman verwerpt de suggestie dat ze bij Cos
mos/TTW haar carrière na Atlanta langzaam
wil gaan afbouwen.
„De eventuele overstap naar die club heeft
niets te maken met minder ambities. Het zou
wel tekenend zijn voor de andere weg die ik
ben ingeslagen. Ik vind het belangrijk om op
een internationale toernooi goed te presteren,
maar daar tussendoor wil ik veel trainen èn
tegelijk ook zoveel mogelijk rust nemen. In
Duitsland is de competitie toch heel zwaar,
met veel Chinese speelsters, en daar komt het
vele reizen nog eens bij. Terwijl de afstand
van mijn huis in Eindhoven naar Veldhoven
nog geen tien kilometer is."
Gepakt
Mirjam Hooman mag inmiddels dertig zijn,
de sleet zit er nog niet op. Zowel geestelijk als
lichamelijk kan ze nog jaren mee, vindt ze
zelf.
„Ik krijg er nooit genoeg van, denk ik. De
sport heeft me zo gepakt, ik vind het prachtig.
Zelfs in de jaren dat ik van de bond zoveel
tegenwerking had, vanwege Frits, beleefde ik
er ontzettend veel plezier aan bij mijn club te
spelen. Ik vind het steeds opnieuw een uitda
ging om alles uit de kast te halen. Vorig jaar
kwakkelde ik met mijn gezondheid. Ik had
last van mijn maag, ik viel af, daar baalde ik
enorm van. Maar nu loopt alles perfect. Met
mijn trainer, met de bond, met de bondscoach
en met mezelf. Zo kan ik het nog jaren vol
houden. Misschien wel tot mijn vierde Spelen,
in Sydney."
Mirjam Hooman mikt op Atlanta.
