DE STEM
De veelzijdigheid van Prime Time
59,
ENK
zd
ZD
"T3
n
Alle ogen zijn zondag in Super Bowl gericht op Deion Sanders
Jacobs Breda Electronics
kristal scanners
ng
m m
>eveel ik kan besparen.
k:
D man D vrouw
iaande CU Samenwonend
artement
anders nl.
elet
nl.
150.000,-
ruimten niet meerekenen)
nee
an eerder genoemd! adres)
Centraal Beheer,
postzegel is niet nodifl-
chappij uit Apelcloot"
Jle voordeligste winkel voor geluid, licht en communicatie
(JBE politie ontvangers)
nu vanaf
ijpsbosstraat 14 Breda/Prineenhage Tel. 076-5212881
Sport
ZATERDAG 27 JANUARI 1996
DEEL B
'Een Ajacied doet zijn jasje niet
uit; zei Michael van Praag deze
week. Er was hem om een mening
gevraagd over het gedrag van
Winston Bogarde. Dat het eigen-
Ijl: veel te koud was geweest,
daarop doelde de Ajax-voorzitter
niet. Bogarde had zich doof moe
ten houden, vond Van Praag, toen
na Sparta-Ajax twee Rotterdam
mers hun oude kennis voor tering-
Warte uitmaakten. De
international dacht daar
anders over. Hij had
woedend zijn colbert uit
getrokken en wilde de
twee mispunten op hun
,gezicht slaan.
Imgzwarte. In Span
gen nog wel. Zijn Span
gen.
Leeft u zich eens in in de
wereld van Winston
Bogarde. Hij is trots als
een pauw omdat hij bij
Ajax speelt. En als zó'n
jongen trots is, dan is dat
geen gewone trots. Mar
co van Basten had het in
een ander verband eens
over 'het oceaangevoel'
en die omschrijving
benadert de diepgang
van Winstons trots. Het is
van een intensiteit waar
een kankerblanke nooit
ook maar enig besef van
zal hebben. Die geven
doorgaans, zeker als hun
voorouders zich ooit
bekeerden tot de inzich
ten van Calvijn, veel min
der ruimte aan hun
gevoelens dan tering-
marten gewoon zijn.
Gelukkig ben ik een kan
kerblanke met een
katholieke achtergrond.
Wij, over het algemeen
stiekem, onbetrouwbaar
en drankzuchtig, nemen
het niet zo nauw met
onze eigen regels. Maar
leeser het oeuvre van de
Jan Wolkers-generatie
fop na. Deze dominees-
kinderen hebben zich twintig jaar
lang een ongeluk gebeeldhouwd
en geschreven om van hun
beklemmende bekrompenheid af
te komen. Een is er zelfs jurken
gaan dragen om weer enigszins in
balans te geraken.
Daar heeft Winston allemaal geen
last van. Maar zijn trots speelt
hem nu parten, men heeft er last
ivan. Hij leeft in weelde en verborg
dat niet. Zoals een potloodventer
zijn regenjas kan opentrekken, zo
onverwacht zwaaide Winston zijn
juwelen op tafel, ledereen mag
weten dat het goed met hem
gaat. Hoe jammer is het daarom,
dat zulk gedrag ongepast is in zijn
nieuwe wereld, de wereld waar
naar hij hunkerde. Hij behangt
zich met goud en ook ik keek raar
op toen ik hem voor het eerst zijn
glimmerwinkel zag oppoetsen in
het spelershome van De Meer.
Hij mocht ook graag eens vanuit
de kleedkamer een draagbaar bel
letje plegen, maar dat kan ook al
niet meer. Kreeg hij voor op zijn
donder van Danny Blind. Dus laat
hij die telefoon in zijn zak zitten en
zijn goud verstopt hij tegenwoor
dig zeer geraffineerd onder peper
dure coltruien.
Winston heeft keihard geknokt
om te komen waar hij nu is. Ais hij
geen voetballer was geweest, dan
had hij nu met een spuit in zijn
arm in een goot gelegen. Dat ver
haal hadden zijn kwelgeesten
rondgestrooid. Zoiets raakt Wins
ton want zijn circa dertien broers
oo zijn enig zusje trekken zich op
aan hem. Hij is het boegbeeld van
de hele familie. Mooi toch.
laat die Winston nou lekker. Lach
om die gekke grote kerel met die
«ede ver vooruitstekende kin. Het
jj een mooi figuur vol emotie en
barstend van trots. Kijk er dan niet
jaar ais het irriteert. Winston
hoeft toch niet zo'n in zichzelf
gekeerde, al het zwarte leed van
de wereld met zich meetorsende
jobber als Stanley Menzo te wor-
Winston, trek in het vervolg nóg
sneller je jasje uit.
Chris van Nijnatten
Deion Sanders (rechts) in actie bij het American football.
Door Tim Overdiek
New York - 'Ik ben een zakenman;
en mijn produkt is Deion Sanders.'
Was getekend, Deion Sanders, met
een jaarinkomen van 22,5 miljoen
dollar na Michael Jordan en Mike
Tyson de best betaalde sporter van
1995. Sanders (28) speelt American,,
football in de herfst en winter,
honkbal tijdens de lente en zomer
en doet met zijn mond het hele jaar
door zijn uiterste best zichzelf te
promoten. Hij praat sneller dan hij
hardloopt, en dat op zich is al een
topprestatie.
Zondag wordt Deion Sanders op zijn
sportieve verrichtingen beoordeeld, als
hij met Dallas Cowboys aantreedt in de
Super Bowl tegen Pittsburgh Steelers.
Het is de confrontatie tussen de kam
pioen van de National Football Confe
rence (Dallas) en de American Football
Conference (Pittsburgh). De Super-
Bowl-finale van de overkoepelende
National Football League (NFL) is met
naar schatting 100 miljoen Amerikaan
se televisiekijkers het meest omvatten
de eendaagse sportevenement. De wed
strijd, die in Tempe (Arizona) wordt
gespeeld, is in circa 150 landen rechtst
reeks te volgen.
Opvrolijken
Maximale aandacht dus ook voor Deion
Luwynn Sanders, die de afgelopen
week soms meer dan driehonderd
media-vertegenwoordigers tegelijker
tijd te woord stond. Prime Time luidt
zijn bijnaam, uitermate toepasselijk
voor iemand die met een sardonisch
genoegen het naar quotes hunkerende
journaille zijn voeten laat kussen. Het
geeft niet wat Sanders zegt, als-ie maar
wat zegt. En dat is nimmer te veel
gevraagd voor de man met het levens
motto 'je moet de zaak wat opvrolijken
en de mensen vermaken'.
En dat doet hij tot vervelens toe. Deion
Sanders behoort tot de categorie
spraak- en smaakmakende sporters die
evenveel aanhangers als vijanden telt.
Je bent volkomen idolaat van hem, of je
haat hem hartgrondig. Flamboyant
zegt de een, arrogant zegt de ander,
gezamenlijk wijzend op zijn overmatige
dracht aan sieraden en de onafscheide
lijke hoofddoek, die zijn onophoudelij
ke stroom boude uitspraken extra kleur
dienen te geven. Een tweede bijnaam
dankzij die uiterlijkheden is Neon
Deion, waar Sanders zelf niet bijster
gelukkig mee is. Prime Time, prefereert
hij, op ieder uur van de dag.
Veelzijdig
Sanders werd voor het eerst zo
genoemd door een kameraad op de
middelbare school, toen hij zich van
zijn teamgenoten wist te onderscheiden
door telkens met veel omhaal de bal te
dunken bij het basketbal. Grote mond
of niet, niemand kan weerleggen dat
Deion Sanders een van de meest veel
zijdige sporters is in de Verenigde Sta
ten. Aan de universiteit van Florida
State speelde hij eens een zogeheten
double-header, twee honkbalwedstrij
den achter elkaar. In de pauze repte hij
zich naar de atletiekbaan om met het
college-team de overwinning op de
4x100 meter estafette veilig te stellen.
Alsof dat niet genoeg was, mepte San
ders zijn honkbalploeg vervolgens naar
een winnende voorsprong.
Een begenadigd atleet, die als sprinter
in 1988 zowaar kwalificatie afdwong
voor de Olympische selectiewedstrijd
atletiek. Maar die sport genoot niet zijn
voorkeur, al was het alleen al vanwege
het feit dat er amper droog brood in te
verdienen valt. Ook het basketbal liet
hij spoedig schieten. Het weerhield
Sanders er niet van om na zijn debuut
in zowel de professionele football- als
honkbalcompetitie met veel bravoure
te verkondigen dat hij het ook zou kun
nen maken in de NBA. 'Tenminste, als
ik dat zou willen.' Basketballer Micha
el Jordan probeerde hèt in het honkbal.
En faalde. Zo eenvoudig is een overstap
niet.
Haalbare combinatie
Maar American football en honkbal
vormen voor de uitzonderlijke talenten
een haalbare combinatie, zoals eerder
Bo Jackson had aangetoond. Hij kwam
als honkballer uit voor Chicago White
Sox en hulde zich in de footbaÜ-uitrus-
ting van de Los Angeles Raiders. Een
ernstige heupblessure maakte een voor
tijdig eind aan zijn veelbesproken car
rière. Onlangs studeerde Bo Jackson af
aan de universiteit, die hij in 1982 voor
het eerst had betreden. 'Bo knows Bo'
was lange tijd een gevleugelde uitdruk
king, verwijzend naar Jacksons ver
meende veelzijdigheid ook buiten de
sport, en die dan ook commercieel
omstandig werd uitgebuit. Op Jacksons
hoogtepunt stond Deion Sanders aan
het begin van zijn loopbaan. Hij hield
zijn ogen goed open, zoals toen al nim
mer zijn mond dicht bleef.
Net als Bo Jackson worstelde Sanders
met een uitzichtloze jeugd. In Fort
Myers (Florida) zag hij zijn vader, die
gescheiden van het gezin leefde, ver
slaafd raken aan cocaïne. De handel in
verdovende middelen was het eerste
baantje van menig schoolverlater. „Na
de middelbare school kwam je terecht
op straat en werd jé een drugdealer,"
zei Sanders ooit. Hem zou ongetwijfeld
hetzelfde lot zijn beschoren, ware het
niet dat zijn vrije tijd volledig in beslag
werd genomen door trainingen. Zijn
minder sportieve vrienden liepen regel
recht in de gastvrije armen van de geor
ganiseerde misdaad.
Opium
Sanders raakte naar eigen zeggen nim
mer een sigaret aan, kent niet eens de
smaak van alcohol. Aandacht en erken
ning vormen opium voor hem. En als
geen ander was hij zich in een vroegtij
dig stadium bewust van de marktwaar
de die explosief zou stijgen zolang de
sportieve ontwikkeling en zijn ontlui
kende charisma hand in hand bleven
gaan. „Ik wil de toekomst van mijn
familie veilig stellen. Dat is het voor
naamste," sprak hij eens. Na het teke
nen van zijn eerste profcontract liet hij
onmiddellijk een huis bouwen voor zijn
moeder.
Deion Sanders weet niet alleen veel, hij
weet ook alles beter. Maar de verbale
opschudding die hij geregeld veroor
zaakt, wordt gerechtvaardigd door
onuitsprekelijke daden op het veld. Als
honkballer kwam hij achtereenvolgens
uit voor New York Yankees, Atlanta
Braves, Cincinnati Reds en, recentelijk,
San Francisco Giants, waar hij de
Amsterdamse verrevelder Rikkert Fan-
neyte uit de basis verdreef. American
football speelde Sanders voor Atlanta
Falcons, San Francisco 49-ers en Dal
las Cowboys. Hij is de enige sporter die
de eindstrijd heeft bereikt in het prof
honkbal (World Series met Atlanta in
1992) en het beroepsfootball (afgelopen
jaar met San Francisco en nu met Dal
las).
Bizar
Het eind van het honkbalseizoen over
lapt het begin van de football-competi-
tie. En niet zelden verrichtte Sanders
een dubbele taak. Het leidde in septem
ber 1991 tot de bizarre gebeurtenis,
waarbij Sanders op doordeweekse
dagen de trainingen bijwoonde van de
Falcons, vervolgens met een helikopter
naar het honkbalstadion vloog om als
pinch-runner de Braves van dienst te
zijn en in het weekeinde weer te tacke
len en passes te onderscheppen als ver
dediger van de Falcons.
Het was vanzelfsprekend een allesbe
halve ideale situatie, en tot op de dag
van vandaag wordt hem de eeuwige
vraag gesteld wanneer Sanders nu ein
delijk een keuze gaat maken. Altijd
■I
luidt het antwoord dat hij zijn liefde
voor beide sporten niet kan scheiden.
En waarom zou hij? De in het honkbal
bijschnabbelende football-speler, of
vice versa, beseft de commerciële bete
kenis. In zijn vrije tijd lanceerde hij een
rap-cd, met de veelzeggende hitsong
'Must be the Money' (het zal wel om het
geld te doen zijn).
Dat was niet het geval toen Sanders
vorig seizoen een miljoenenaanbod van
New Orleans Saints liet schieten en een
contract voor een seizoen tekende bij
San Francisco 49-ers. Zijn salaris: 1,1
miljoen dollar, plus een bonus van drie
kwart miljoen in geval de Super Bowl
werd veroverd. Toen dat gebeurde,
werd de doordachte strategie van San
ders pas duidelijk. Door voor weinig
geld te investeren in een titelkandidaat,
manoeuvreerde de hij zich in een ideale
onderhandelingspositie.
Verveeld
In San Francisco had hij alle gelegen
heid zijn talenten te tonen. Hij onder
brak als corner-back keer op keer de
aanval van de tegenstander, bereikte
door snelheid en behendigheid regel
matig de end-zone (het gedeelte aan het
eind van het veld waar de punten wor
den gescoord) en maakte definitief
faam als een speler die een voltallig
team beter kan laten spelen. Bij de 49-
ers, die bekend staan als saai en conser
vatief, zorgde hij voor een heuse ople
ving. Zelf zei hij zich er stierlijk te heb
ben verveeld. En de typerende dans in
de end-zone, gelijk dansmariekes met
hun hoog geheven gestrekte benen,
wordt tegenwoordig op elk college geï
miteerd.
De zogeheten Deionization van het
American football werd gecompleteerd,
toen hij werd ingelijfd door Dallas
Cowboys. Voor een zevenjarig contract
ontving Sanders 35 miljoen dollar,
inclusief dertien miljoen dollar teken-
geld. Over dat exorbitante bedrag werd
schande gesproken, maar Sanders zelf
vond het meer dan verdiend. Zijn pres
taties vielen evenwel wat tegen, sinds
hij na een.enkeloperatie in oktober zijn
debuut voor de Cowboys maakte. Maar
niemand, en Sanders voorop, die eraan
twijfelt dat dat morgén anders zal zijn.
Met het oog van de wereld op zich
gericht zit er voor Deion Prime Time
Sanders als vanzelf niet anders op dan
gloedvol te schitteren.