Drie Musketiers met Verdi-muziek
'Noem het maar een therapie'
Adres Onbekendal kwart eeuw een succes
'Soekarnoamusante
satirische 'revue'
n wie jarig
en met u.
er X
iESTTAART"
SHOWROOM
-VY-
ter de vloer.
1ULST
Première Koninklijk Ballet van Vlaanderen in Breda
Madonna en Evita moeten
uitwijken naar Boedapest
E. du Perronprijs voor
'de drie gestalten'
van schrijver Hugo Pos
DE STEM
GROTE GIDS
D4
januari deelt
ige mister X
n uit op
tijdstippen
van minimaal
ngt u een
K E R IJ
1 114313842
Bouwen
Willem van Hanegem praat in TV-Show over zijn vertrek
Staatssecretaris vormt nieuw
instituut voor cultuurbehoud
Michelangelo
in New York
VRIJDAG 26 JANUARI 1996
N (NABIJ HULST)
42
van 13.30 tot 17.00
maandag gesloten
■ders van Hulst maken gelet
Algemene Bepalingen Milieu-
6 januari 1996 vergunning is
nderwet naar aanleiding van
jnweg 37 te Clinge om een
:ing omvattende vergunning
reiden van een inrichting be
en van kleinmeubelen op het
17 te Clinge;
anvraag behorende beschei-
/oorschriften verbonden ter
j van gevaar, schade of hinder
idere ter zake zijnde stukken
jden gedurende zes weken m
Markt 21 te Hulst ter inzage,
;ot 12.00 uur en van 13.30 tot
januari, 3, 10, 17, 24 februari
)0 tot 12.00 uur op het
olitie Hulst, van der Maelste-
i heden staat beroep open
etrokken adviseurs;
t bekendmaken van de aan-
beschikking op de aanvraag
gebracht;
lebbende die aantoont dat hij
staat is geweest tegen de aan-
-beschikking bezwaren in te
3 afloop van de beroepstermijn
beroep wordt ingesteld en
kei 60a van de Wet op de Raa
/ordt gedaan tot schorsing van
tot het treffen van een voono-
worden gericht en gezonden
Afdeling Bestuursrechtspraak
>-Gravenhage.
ng of een voorlopige voorziee-
cht aan de voorzitter van de
aak van de Raad van State,
liet van kracht voordat op da
ouders van Hulst
Ir. A.A.L.G.M. Kessen
Geesbergen
poor Marcel Frost
Emoties losmaken is te gemak
kelijk, we houden er niet van om
tranen te verkopen", zegt Ruud
Hermans, presentator van het
KRO-programma Adres Onbe-
tenl Collega-presentatrice
Angelique Stein valt hem meteen
hii
pus wij werken niet zoals bij
voorbeeld Henny Huisman. Ik
hem laatst weer met een
vrouw praten, verschrikkelijk,
gij zat voortdurend op haar
gevoel te werken, vraag op vraag.
|ij wilde haar echt aan het hui-
jen krijgen, dacht ik."
Nu is het Hermans' beurt om zijn
afschuw uit te spreken over de
gestage opmars van de reality-tv.
All you need is love, om maar
wat te noemen, niet om aan te
zien. Wat is er toch aan de hand,
kunnen de mensen niet meer met
elkaar praten?. Kijk, als ik ver
liefd ben op iemand, maar die
ander niet meer op mij, dan moet
ik dat zelf oplossen, niet de tv."
Misschien is de integerheid waar
mee Adres Onbekend wordt
gemaakt wel de belangrijkste pij
ler van het succes van het pro
gramma, al 25 jaar lang. De KRO
viert zondag het jubileum met
een speciale uitzending, waarin
bekende Nederlanders op zoek
gaan naar mensen uit hun verle
den. Zo horen we hoe Wieteke
van Dort en Teddy Scholten een
zoektocht uitzetten naar kennis
sen van wie zij jaren geleden het
spoor bijster zijn geraakt.
Wat emoties betreft, blijft het
programma sinds jaar en dag
beperkt tot datgene wat er uit de
mensen zelf komt. Als voorbeeld
dient een geval uit de uitzending
van afgelopen zondag, waarin Els
Kool uit Benthuizen op zoek ging
naar een kennis van vroeger.
Mevrouw Kool werkte indertijd
als verpleegster in een Amster
dams ziekenhuis en begeleidde de
stervende mevrouw Kramer. Zij
kreeg zo'n goede band met haar
man en twee zonen, dat zij het
gezin thuis hielp met de huishou
ding.
Nu, dertig jaar later, wil de
inmiddels 51-jarige Kool in con
tact komen met een van die
zoons. „Kijk, ik kan dan wel vra
gen: was u verliefd op die jongen,
of waarom zoekt u hem? Maar dat
hoeft helemaal niet, de emotie die
loskomt als wij haar in contact
brengen met de gezochte, dat
telt", aldus Hermans. In het
onderhavige geval lukte dat ove
rigens niet helemaal, de gezochte
was op stap met vrienden. Het
item werd afgerond door Kool
een antwoordapparaat te laten
inspreken. Het maken van Adres
Onbekend gaat niet altijd over
rozen. „Zo hadden we onlangs
een vrouw die haar broer zocht
en vond, maar hij wilde haar niet
meer spreken. Dat is dan toch een
schok voor zo'n vrouw", vertelt
Hermans. „Soms komt het dan
later nog goed, want ook de
gezochte is regelmatig overdon
derd. Het zal je maar gebeuren,
dat je opeens weer moet praten
met iemand met wie je tientallen
jaren geleden misschien bewust
het contact hebt verbroken."
Hij gaat meteen verder over een
andere schaduwkant. „Het komt
soms voor dat iemand overleden
is. Dat vertellen we de mensen
buiten de uitzending om, zodat ze
er niet voor de microfoon mee
worden geconfronteerd."
De meeste vriendschappen of
familiebanden die in ere hersteld
worden, zijn verwaterd in een ver
en grijs verleden. Dat heeft tot
gevolg dat ook de meeste luiste
raars al wat ouder zijn.
„Wij proberen mooie radio te
maken voor een doelgroep die al
iets ouder is, mensen vanaf 35
jaar", zegt Stein. „Ja, van 35 tot
de laatste minuut van het leven",
vult Hermans poëtisch aan.
'Adres Onbekend',
Radio 2, 12.04 uur
zondag,
Door Marjan Mes
Op 12 februari gaat in het
Bredase Chassé Theater De
Drie Musketiers in Neder
landse première, een groot
scheepse jubileumproduktie
van het 25 jaar bestaande
Koninklinklijk Ballet van
Vlaanderen. Ook op 13 febru
ari is dit romantisch-dramati-
sche én humoristische ballet
;vol degengekletter daar te
zien, bij operamuziek van
Verdi.
De Drie Musketiers, gebaseerd op
de avonturenroman van Alexa
ndre Dumas, verhaalt over de lot
gevallen in 1625 van Athos, Por
tos en Aramis, de drie gezworen
vrienden en musketiers van de
Koninklijke Wacht van Lodewijk
XE, die in rivaliteit verkeert met
het regiment van de verraderlijke
kardinaal Richelieu.
De berooide edelman D'Artagnan
wil zich bij de Koninklijke Mus
ketiers voegen en krijgt te maken
met de manipulaties van de kar
dinaal en de hofdame van de
koningin, Milady, die in het
geheim voor de kardinaal werkt.
Wanneer D'Artagnan per onge
luk in een duel met Portos ver
wikkeld raakt, worden zij gevan
gen genomen.
Al vechtend weten de drie mus
ketiers te onstnappen, waarna zij
de nobele, jonge edelman in hun
gelederen opnemen.
D'Artagnan wordt verliefd op de
•hofdame Constance. Samen sla-
j erin om de Koningin in het
dm in contact-te brengen met
haar aanbidder, de Engelse
ambassadeur, Lord Buckingham,
waardoor de koningin in gevaar
komt. De degens moeten heel wat
worden gekruist voordat
het complot van de kardinaal en
Milady om de verliefde koningin
in discrediet te brengen, kan
worden ontzenuwd. Het ballet
De Drie Musketiers werd in 1980
gecreëerd voor het Australian
Ballet door de Frans-Russische
choreograaf André Prokovsky,
die het nu opnieuw bewerkte
voor het jubilerende Koninklijk
Ballet van Vlaanderen. Prokovs
ky vertaalde de 19e eeuwse avon
turenroman naar een choreogra
fie vol romantiek en drama, zon
der daarbij de humor te vergeten.
„Ik besef maar al te goed", aldus
de Franse choreograaf, „dat van
daag de dag negentiende eeuws
melodrama niet al te serieus
genomen kan worden. De karak
ters worden benadrukt door spe
cifieke dansstijlen. De muske
tiers zijn robuust en blufferig,
Milady is fris en sierlijk, de
romantische pas-de-deux wor
den dromerig en weelderig."
Prokovsky, voormalig sterdanser
bij o.a. Marquis de Cuevas, het
New York City Ballet en het Lon
don Festival Ballet, maakte sinds
hij in 1979 stopte met dansen een
groot aantal avondvullende bal
letten voor gezelschappen over de
hele wereld. Anna Karenina, La
Traviata en De Drie Musketiers
kwamen tot stand in nauwe
samenwerking met Guy Woolfen-
den, muziekdirecteur bij de Roy
al Shakespeare Company in Lon
den.
Hofdansen
Het bijzondere van deze jubi-
leumvoorstelling is' dat Woolfen-
den zijn partituur helemaal
baseerde op werken van Verdi.
De arrangeur-componist kon -I
putten uit-een" grote hoeveelheid
authentieke balletmuziek, die
Verdi schreef voor Parijse opera
premières.
„Dat heeft ons bijzonder gehol
pen bij de samenstelling van de
hofdansen, divertissementen en
solo's", aldus Woolfenden.
Een scène uit de grootscheepse jubileurhproduktie 'De Drie Musketiers' door Het Koninklijk Ballet
van Vlaanderen. Hier met de jonge Franse gastsolist Joan Boada in de rol van D'Artagnan.
FOTO PAUL DE BACKER
„Een groot probleem was echter
om bij dit verhalende ballet goe
de dramatische muziek te vinden,
die de handeling draagt, de plots
ontwikkelt en de karakters bena
drukt. Daartoe hebben we onder
meer aria's, duetten en koorwer
ken van een verbazingwekkend
grote hoeveelheid minder beken
de opera's van Verdi uitgeplozen.
Geduldig speurwerk van enkele
Engelse specialisten bracht tal
rijke interessante vondsten aan
het licht." Volgens Woolfenden
was het een enorme klus om al
deze muzikale fragmenten naad
loos met elkaar te verbinden.
„Bovendien moest muziek die in
haar originele vorm te kort was
voor de choreografie 'uitgetrok
ken' worden. Een terugkerend
probleem was ook dat vocale
muziek in orkestmuziek moest
worden omgezet, zonder dat de
operakenners in het publiek in de
verleiding komen om de tekst
mee te gaan zingen.
Aria's
In de partituur van De Drie Mus
ketiers worden enkele thema's
herhaald. Zo worden de vier
musketiers vereenzelvigd met een
levendige aria uit I Masnadieri en
Milady en haar schurken met een
stormachtig thema uit II Corsaro.
Verder komt de muziek onder
meer uit I Vespi Siciliani, I Lom-
bardo, Attïla, II Trovatore en Don
Carlos.Het ballet werd aange
kleed door de Russische kos
tuum- en decorontwerper Alexa
ndre Vassiliev, die sinds 1982
vanuit Parijs meewerkt aan de
produktie van vooral klassieke
balletten bij een groot scala aan
wereldwijde balletensembles. Hij
is ook mode-historicus en bezit
een van de grootste collecties ter
wereld van Russische kostuums,
waarmee hij al talrijke tentoon
stellingen organiseerde.
De piepjonge Franse stersolist
Joan Boada, in 1994 gevlucht uit
Cuba, danst in Antwerpen en
Brussel als gastdanser de rol van
D'Artagnan. Hij zal dat in Breda
waarschijnlijk niet doen. In klei
nere Nederlandse plaatsen wor
den meestal eigen KBW-solisten
in de hoofdrollen ingezet.
'De Drie Musketiers' door Het
Koninklijk Ballet van Vlaanderen
is op 12 en 13 februari in Breda en
6 april in Tilburg.
Profeten en eigen land, daar is
iets mee. Niet zodra ze dood
lijn, dan slaat het herdenken en
uitbaten toe. Een museum, een
l'W-route, een speciaal menu in
ie plaatselijke herberg en een
eigen bieretiket. Maar als ze nog
leven, dan gaat het mis. Zeker
de waardering voor hun werk en visie nog geen inkomsten ople
vert, maar daarentegen geld moet kosten.
Van Gogh is natuurlijk het klassieke voorbeeld. In Zundert is men nu
val blij een graantje van zijn roem mee te kunnen pikken, hem een
grote en profijtelijke zoon te mogen noemen, maar indertijd was de
bevolking voornamelijk opgelucht van die mesjokke domineeszoon
verlost te zijn.
Zover in het verleden teruggaan is echter niet nodig. Neem Breda en
1". In 1952 werd daar een jochie geboren, Hans van Heeswijk. In
1980 studeerde hij af als architect, vijf jaar later, na wat praktijkerva
ring en extra scholing opgedaan te hebben bij grote leermeesters als
Aldo van Eijck en Theo Bosch, begon hij zijn eigen winkel, Breda
W hem niet vergeten. Ongeveer zijn eerste opdracht, een proefstuk-
inkwam van het museum De Beyerd. Of hij zijn tanden eens stuk
'dlde bijten op een nieuwe binnen-entree.
bet werd een succes. De Beyerd bleef vaste klant. Verbouwingen,
meubilair en als pièce de resistance de Artotheek. De architectuurwe-
i reageerde enthousiast. Eindelijk eens iemand die iets met licht
vun buiten dorst te doen, die indelings-en constructielagen goed zicht
baar hield zonder dat de passant het gevoel kreeg langs een kil en
wal geraamte te lopen en die ook wist hoe hij nieuwbouw op een
contrasterende, maar niet shockerende manier op een historisch
monument aan kon laten sluiten.
tevredenheid alom leek het. Gebruikers, deskundigen en zelfs simpe-
e burgers die bereid waren even naar de overkant van de Boschstraat
m'er te steken om vandaar naar het pand te kijken, reageerden opge-
ogen. Een Bredaas postbusadres voor opdrachten van particulieren
J overheid moest geopend worden, zou de onschuldige waarnemer
1 fn. Niets daarvan evenwel.
erk genoeg voor Van Heeswijk, maar niet uit zijn vaderstad. Een
enorm kantoorgebouw in Amsterdam, naast het befaamde en daar-
°"r moeilijk inpasbare Mart Stam-pand van de Geïllustreerde Pers
"P de Stadhouderskade, een VSB-bank in Haarlem, een politiebu-
'n Volendam-Edam en 53 woningen in een ingewikkeld Amster-
«ms renovatiekwartier, de Dapperbuurt.
ke keer is iedereen weer opgetogen. Van Heeswijk bouwt geen
ntoegankelijke bunkers of onpersoonlijke zakelijkheid. Licht, lucht
doorzichtigheid is zijn credo. Helderheid van constructie en fUnc-
P?rfect afgewerkt tot in de kleinste, zelf geen aandacht trekkende,
e mis, uitnodigend voor bewoners en bezoekers en goed aansluitend
P de omgeving. Niet door quasi-historiserende overgangetjes, maar
°or duidelijke, maar niet te nadrukkelijke afscheidingen met een
herkenbare rol.
an Heeswijk is een nieuwe Duiker, de man van moderne monumen-
ya's de Openluchtschool in Amsterdam, sanatorium Zonne
bal en Hotel Gooiland in Hilversum en de grondlegger van het
nieTT ouwen 'n Nederland. Zo'n jonge Nieuwe Bouwer verdient
ten W €er e" a,md-acht van zijn geboortestad, maar ook opdrach-
Want er valt nog veel en goed te bouwen in Breda.
8reriPA°e^ aartoe zaeerier wel weer niets uithalen, want heeft
IB W an^ere voorman van het Nieuwe Bouwen, de Bredanaar
ten ,en8a' wiens industriële hallen zelfs in het nieuwe Bonnefan-
"niplex gehandhaafd zijn, niet ook schandelijk verwaarloosd?
Door Jacques Hendriks
Niet zijn vrouw en manager Marianna,
maar Willem van Hanegem zelf koos er in
november van het vorig jaar voor om na
zijn ontslag bij Feyenoord Nederland te
ontvluchten en aan het werk te gaan bij
Al Hilal, de club uit Ryad, de hoofdstad
van Saoudi-Arabië.
Dit verklapt de toch als niet bepaald avon
tuurlijk persoon bekend staande Van Hane
gem aan televisiemaker Ivo Niehe in diens
programma TV-show op reis, dat vanavond
wordt uitgezonden.
Als eerste Nederlandse journalist is Niehe -
aan wie de primeur ook 'beloofd' was door
manager Marianna van Hanegem - erin
geslaagd een visum te versieren voor het
zeker voor journalisten praktisch onmogelijk
te bezoeken, streng islamitische land. Hij
bracht hij er vorige week precies een dag
door.
Van Hanegem, zo blijkt uit de fraaie reporta
ge, heeft het goed naar zijn zin in de Saudi-
sche hoofdstad, zeker sinds een maand vrouw
en kinderen ook in Ryad zijn neergestreken,
het gezin een eenvoudige huisje in een zoge
naamde compound bewoont en de kinderen
daar naar een Nederlandse school gaan.
„Alleen de eerste weken, toen ik in een hotel
zat, had ik het wel eens moeilijk. Als we niet
hoefden te trainen, ging Lex (Schoenmaker,
de meegereisde assistent van Van Hanegem,
red.) in de zon liggen, maar ik houd daar niet
van, dus zat ik maar een beetje tv te kijken.
En naar huis te bellen, tweemaal per dag. Na
een maand had ik dan ook een rekening van
zo'n 11.000 gulden. Soms wilde ik wel vragen
aan de club of ik terug naar huis mocht, maar
dat deed ik toch maar niet, omdat de mensen
in Nederland zouden zeggen: 'Zie je wel dat je
het daar niet lang vol kon houden.' En daar
had ik ook geen zin in."
Arabia Cup
Door het winnen van achtereenvolgens de
Federation Cup en de Arabia Cup kan Van
Hanegem voorlopig niet meer kapot in Ryad.
In de competitie loopt het minder vlot, omdat
Al Hilal de hele maand januari acht interna
tionals aan de bond moet afstaan, terwijl het
programma gewoon doorgaat. Al Hilal, dat
bij de eerste vier moet eindigen om de play
offs in mei te halen, staat nu zesde.
„Mocht hij de play-offs niet halen, dan moet
hij weg. Maar voorlopig zijn ze hier gek op
hem. Omdat hij altijd zichzelf is en voor
iedereen tijd neemt, dat waarderen ze," ver
telt Niehe. Tijdens de opnamen barst de
Marokkaanse privé-tolk Mustafa (voormalig
amateurtrainer in Nederland) ter bevestiging
Willem van Hanegem in Saoudi-Arabië
plots spontaan in tranen uit. „Dat ik dit alle
maal mee mag maken met zo'n man, daar
dank ik God voor," zegt hij ontroerd. „Wim is
een prima man, een kanjer, zoals jullie in
Nederland zeggen."
Maar zelf heeft Van Hanegem het ook enorm
naar zijn zin, dat is het opmerkelijke. „Wim
volgt zijn hart en dat is op dit moment hier,"
zegt een trotse Marianna van Hanegem, die
zich in november doodschrok, toen haar man
met een driejarige aanbieding thuiskwam na
onderhandelingen in Londen. „Dat heb ik
maar even om laten zetten in een nieuw, een
jarig contract," zegt ze lachend.
De keuze voor een zo exotische club als Al
Hilal - voorzitter Khalid was getipt door de
bondscoach van Egypte, Ruud Krol - bena
drukt hoeveel pijn het afscheid van Feye
noord Van Hanegem heeft gedaan. Indirect
verantwoordelijk voor deze 'vlucht' is de pers.
Van Hanegem: „Elke dag na mijn ontslag
werd ik gebeld en kreeg ik van dat gezanik te
horen. Zo raakte ik er niet los van. Ik móést
gewoon heel ver weg gaan. Ja, noem het maar
een soort therapie. Ik heb een deel van de
Nederlandse pers heel laag zitten, zoals de
mensen van VI. Die wilden mij alleen maar
ondersteboven halen, omdat ik geen zin had
om met ze te praten."
„Als trainer weet je, dat als het niet goed
gaat, je kans hebt op ontslag. Maar het grote
Boedapest (dpa) - Regisseur Alan Parker heeft voor de verfilming van
Andrew Lloyd Webbers musical Evita met popster Madonna in de
titelrol van Argentinië naar Boedapest moeten uitwijken. In Buenos
Aires hebben enkele vrijpostige interpretaties van het musicalverhaal
tot een schandaal geleid, waar zelfs president Carlos Menem zich in
gemengd heeft.
Volgens het dagblad Kurir in Boedapest komt Madonna op 20 maart
in de Hongaarse hoofdstad aan. Daar zal gedurende vijf weken wor
den gedraaid in studio's en andere plaatsen, waaronder de opera.
Naast Madonna spelen in de film onder andere Antonio Banderas en
Jonathan Price en bijna duizend figuranten.
Van onze kunstredactie
De 82-jarige Surinaamse schrij
ver Hugo Pos verenigt drie
gestalten in zich: jood, Surinamer
en Nederlander. Daarover ver
haalt hij in zijn autobiografie In
Triplo. Voor dit boek werd hij in
de aula van de Katholieke Uni
versiteit Brabant (KUB) onder
scheiden met de E. du Perronprijs
1995. Drs. A. de Wolf, wethouder
van cultuur van de gemeente Til
burg overhandigde hem de prijs,
een geldbedrag van vijftienhon
derd gulden.
De E. du Perronprijs is in 1986
ingesteld door de letterenfacul
teit van de universiteit en wordt
jaarlijks uitgereikt aan personen
of instellingen die zich verdien
stelijk maken voor het bevorde
ren van wederzijds begrip en een
goede verstandhouding tussen de
verschillende bevolkingsgroepen
in Nederland. Volgens de jury is
de schrijver erin geslaagd om
'kolonialisme en racisme op de
korrel te nemen en tegelijkertijd
de geborgenheid en vanzelfspre
kende multiculturaliteit van de
kinderjaren in het land van her
komst hoog te houden'. Hugo Pos
was zeer verrast en bijzonder blij
met de Du Perronprijs: „Het is
mijn eerste literaire onderschei
ding. In Triplo is geen autobio
grafie in de juiste zin van het
woord. Het boek is een zoektocht
naar hoe op de lange duur mijn
drie afzonderlijke gestalten, jood,
Surinamer en Nederlander in
elkaar zijn gevloeid tot een per
soon."
Hij kwam op veertienjarige leef
tijd van Suriname naar Neder
land. In de oorlog kreeg hij in
Engeland een officiersopleiding.
In Australië werd hij ingedeeld
bij de Netherlands Indies Civil
Affairs en naar Nieuw Guinea
gezonden. Na de capitulatie van
Japan kreeg hij opdracht om in
Portugees Timor onderzoek te
doen naar Japanse oorlogsmisda
den. Vanaf 1950 werkte hij in
Suriname als rechter en als pro
cureur-generaal. Op zijn vijftig
ste keerde hij met zijn gezin terug
naar Nederland, werd eerst rech
ter in Amsterdam tijdens de Pro
vo-tijd en daarna raadsheer in
Den Haag. Na zijn pensioenering
in 1985 begon hij aan zijn schrij
verscarrière met korte verhalen
en kwatrijnen.
Den Haag (anp) - Staatssecretaris Nuis gaat drie instellingen samen
voegen tot het Nederlands Instituut voor Cultuurbehoud, een centrum
voor onderzoek, onderwijs en advisering op het terrein van cultuurbe
houd.
De drie instellingen zijn het Centraal Laboratorium voor onderzoek
van voorwerpen van kunst en wetenschap, de Opleiding Restaurato
ren en delen van de Rijksdienst Beeldende Kunst.
Het nieuwe instituut zal geprivatiseerd worden.
Nuis beschouwt de instelling van het instituut als de sluitsteen van het
Deltaplan Cultuurbehoud, dat is bedoeld om achterstanden in behoud
en beheer van museumcollecties en archieven weg te werken.
Ook de collectie van de Rijksdienst Beeldende Kunst wordt in het
nieuwe Instituut ondergebracht.
FOTO TROS
probleem bij mij is dat ik een beetje veel
gestoord van die club ben. Ik heb er als trai
ner en als speler zo lang rondgelopen, dat ik
vooral supporter ben van Feyenoord. Omdat
ze de beste supporters hebben - ik kreeg
schoenendozen vol steunbetuigingen, bloem
stukken, fruitmanden - en omdat Feyenoord
de gewoonste club van Nederland is.
Dieptepunt
Niehe maakt er in zijn show zoals gebruike
lijk een positief, niet al te diepgravend inter
view van. Hij laat Van Hanegem zeggen dat
het ontslag bij Feyenoord het dieptepunt van
zijn carrière is, maar probeert hem niet een
trap na naar Feyenoord te ontlokken. Het
exacte hoe en waarom van zijn ontslag (de
verdwenene discipline bij de spelers?) komt
ook niet boven water. Wel moppert de Krom
me over zijn opvolger Arie Haan, die meteen
riep dat hij schrok van het niveau van de spe
lers, toen hij de zaak overnam. „Dat heeft me
veel pijn gedaan."
Ook over de verdiensten heeft Van Hanegem
het nauwelijks. „Nou, de zakenvrouw heeft er
goed aan gedacht," lacht hij. „Ach, ik doe dit
ook voor de jongens en mijn vrouw, ikzelf zou
al best rondkomen met vijftig gulden per
week."
'TV-Show op reis", Nederland 2, 21.30 uur.
Breda - Chassé Theater. 'Soe
karno - Een liefdesgeschiede
nis' van Jan Blokker door Het
Nationale Toneel. Regie: Johan
Doesburg. Gespeeld door o.a.
Victor Löw, Han Kerckhoffs,
Menno van Beekum, Esgo Heil,
Ad van Kempen en Joke Last.
Gezien op donderdag 25 janu
ari. Op 8 februari in Tilburg.
Door Marjan Mes
Met een explosieve, lichamelijke
dynamiek en een overrompelen
de uitstraling vertolkte de jonge
acteur Victor Löw gisteravond
in Breda de rol van de Indonesi
sche vrijheidsstrijder, nationa
list en politicus Soekarno in het
gelijknamige stuk van Jan Blok
ker bij Het Nationale Toneel.
Het duurde maar heel even dat je
wat bevreemd aan zat te kijken
tegen een Soekarno met een
blanke huid.
Bijna vanaf het eerste moment
sleepte de acteur je zo mee, dat
die uiterlijke discrepantie al na
vijf minuten geen enkele rol
meer speelde. Victor Löw leek
met zijn gulle lach, grote wulpse
mond, forse kaakpartij en darte
le fysiek geknipt om het charis
ma, de kinderlijke charme en de
zelfingenomenheid te vertolken
van de man, die in alles het
tegendeel was van de stijve Hol
landse politici, die in 1949 met
tegenzin de soevereiniteit aan
Indonesië overdroegen.
Zelf mocht Soekarno daar niet
eens bij zijn, omdat hij in Neder
land werd verguisd vanwege zijn
'heulen' met de Japanners, voor
hem de enige mogelijkheid om
zijn land onafhankelijk te krij
gen. Die Nederlandse weigering
om hem te ontvangen, het slot
van de voorstelling, bleef voor
Soekarno een levenslang trauma
want hij wist alles van Neder
land en adoreerde de koningin;
een intense, gecompliceerde
haat-liefdeverhouding waarop
het 'scenario' van Blokker voor
een groot deel beruste. Vandaar
de ironische ondertitel 'een lief
desgeschiedenis'.
Ironie en satire kenmerkten de
levendige, bijna revue-achtige,
cabareteske enscènering van
regisseur Johan Doesburg. Het
toneelstuk dat vaak meer feite
lijk was dan dat het een drama
tische ontwikkeling vertoonde,
kreeg door deze brutale, theatra
le regie een bijzonder onderhou
dend karakter.
Hoewel je na afloop niet veel
meer wist van de man dan
ervoor. Hoogstens dat hij dol
was op vrouwen.
Een sprookje uit de Mahabhara-
ta over Soekarno's lievelings-
held illustreerde telkens de frag
mentarische scènes.
Daarin namen de heftige aanva
ringen en discussies tussen Soe
karno en diens naaste medewer
kers Sjahrir (Han Kerkckoffs) en
Hatta (Menno van Beekum) de
belangrijke plaats in. Beiden
wilden net als hij de onafhanke
lijkheid, maar anders dan hij
niet tot elke prijs.
Vooral komisch waren de scènes
met de Nederlandse politici
(Drees met buikkramp in een te
nauw tropenpak), die zich in
bochten wringen om de overzee
se 'deelen' (met venijnige wellust
door Soekarno uitgsproken) te
behouden.
New York (afp/rtr) - Een éen
meter hoog marmeren beeldje
van een cherubijn, dat al een
kleine honderd jaar een
herenhuis in New York siert,
blijkt een jeudgwerk te zijn
van de beroemde Italiaanse
beeldhouwer Michelangelo.
Het is, voor zover bekend, het
enige beeld van deze meeter
uit de renaissance dat zich in
de Verenigde Staten bevindt.
Het is bij toeval ontdekt door
Kathleen Weil-Garris Brandt,
docent aan het Instituut voor
beeldende kunst in New York en
expert op het gebied van renais-
sance-kunst.
Op weg naar haar werk passeer
de ze dagelijks het beeldje, dat
een plaats heeft in een huis dat
de miljonair Payne Whitney tus
sen 1902 en 1906 liet bouwen
aan de Fifth Avenue, vlakbij het
Central Park.
In dit huis werd tijdens een ten
toonstelling van Franse kunst
het cherubijntje ontdekt dat 'in
al zijn details sterk leek op de
jeugdwerken van Michelangelo'.
