DESTEM
'Ik ben
altijd mijn
eigen weg
gegaan'
Dimitri van Toren
viert 30-jarig jubileum
met concert in Breda
Madonna in Argentinië
ongewenst als 6Evita'
Van Gogh Museum wil
miljoen rijksbijdrage
Stagedivers zijn geen
stage-blijvers
Surrealiste
Leonor Fini
overleden
Letterkundig
museum
toont curiosa
ANWB krijgt
eigen
tv-programma
Teylers opent museum op Internet
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA - D5
Gids
Dixnitri van Toren (55) maakte in 1966 zijn eerste
langspeelplaat onder eigen naam. 30 jaar en 28
albums later is hij er nog steeds, als een van de wei
nigen van zijn generatie. Met als titel 30 jaar Dimitri
van Toren verscheen er onlangs een dubbel-cd met
een carrière-overzicht. Vrijdag 26 januari geeft hij
concert in het Chassétheater in zijn geboortestad
Breda, een plaats die hij voor optredens al een jaar of
zeventien niet meer heeft aangedaan.
Door Wim van Leest
niet dat als ik nog eens terug
kom op deze aarde, ik dit beroep nog wel
zon willen. Ik heb nooit verwantschap
gehad met het artiestendom. Ik heb geen
vijanden en ik kan met iedereen goed
opschieten, maar om nou te zeggen dat
het mijn wereld is, nee. Het liedjes
schrijven wel, dat blijft fascineren. Een
iiee hebben en daarmee in mijn werkka
mer de hele nacht bezig zijn, ik neem het
open als het dan tegen de ochtend klaar
is,dan stemt mij dat tot tevredenheid."
Si 30 jaar muziekmaken beschouwt
Mri van Toren zich vooral als een
ütfjesschrijver. Een artiest heeft hij zich
eigenlijk nooit gevoeld.
Oorspronkelijk was het trouwens hele-
Tnaal niet de bedoeling dat hij als zanger
platen zou gaan maken. Goed, hij schreef
en zong liedjes, maar dat was meer om
die liedjes onder de aandacht te brengen
dan om de wereld kennis te laten nemen
»an zijn zangtalenten.
,Ik deed destijds, in 1965, mee aan een
jongfestival in Oisterwijk. Het was zo'n
estival met veel voorronden, kwart- en
halve finales. Uiteindelijk werd ik twee
de in de finale. Bij die finale waren
diverse platenfirma's aanwezig. Ik kon
wel drie contracten tekenen. Van een
maatschappij, toen nog Bovema, maar
nuEMI, zei de vertegenwoordiger tegen
me: 'je hoeft bij mij niets te tekenen,
maar we willen een heel album opnemen,
want je hebt al die voorronden en in de
finale steeds andere nummers gezongen,
dus je hebt een keur van mooie liedjes'.
Mem Duys
A'n album sprak me wel aan. Ik ben
toen met Bovema in zee gegaan, maar het
werd toch nog een heel gedoe. Het heeft
maanden vol briefwisselingen
geduurd eer die plaat er was. Want ik
wilde dus niet zelf die liedjes zingen. Ik
zoek daar maar een ander voor, ik
z°rg wel dat er liedjes zijn. Maar Bovema
wilde per se dat ik ze zelf zong. Uiteinde-
ujk hebben ze me ervan overtuigd dat ik
»ot zelf moest doen. Ik zei toen nog: als
oet nib wordt, dan stop ik ermee, dan
®oet je maar iemand anders zoeken,
'oen het album klaar was, kreeg ik een
telefoontje dat Willem Duys als eerste er
e® exemplaar van had gekregen voor
a]R programma Muziekmozaïek. Duys
was zeer enthousiast en daarna kreeg ik
'era! hele goeie recensies. Toen kreeg ik
zoiets van: ja dan moet ik het zelf maar
gaan doen, het zal wel goed zijn. Tegen-
oordig weet ik niet beter meer."
dertig jaar in liedjes te vangen
■tor dat overzichtsalbum hebben we
t aantal liedjes opnieuw gemixed en
n a®tal nummers opnieuw ingezon-
L' "aanraast heb ik een paar extra
|,®en opgenomen die niet op mijn
J® voorkomen. Of dertig jaar in
,1®vangen is, weet ik niet. Ik heb
i laar ms gemaakt- Deze verzame-
b y met honderd procent mijn keuze.
niet1 V'er' hadden er voor mij
ajL °P gehoefd. Met een nieuw studio-
hii A ^aa' anc*ers- ^an horen ze het
j6 Platenfirma pas als het helemeaal
hoes bepaal ik de inhoud, ook de
albu eilKZ0' is ee>i commericeel
Pubtl vvoor een ^eei breed
8rti«i i ken meer geneigd om het
gevast te leggen. Maar de maat-
Niett 1 er veel werk van gemaakt.
?ertig iaar op plaat' ie telt
«een beetje mee, hè."
komaan
weet zo langzamerhand
wel dat ik veel meer te
bieden heb. Ik heb een vrij
trouw publiek door den
lande."
„Maar toch blijf ik me
verbazen over de kracht
van Hé komaan. Ik heb het
zes jaar geleden opnieuw
opgenomen met Flairck en
weer werd het een hit. Ik
krijg wel eens playlists
onder ogen en als je dan
ziet hoe vaak dat nummer
nu nog steeds gedraaid
wordt... Je hoort het in
discotheken, aan het eind
van houseparty's en dan gaat alles en
iedereen uit zijn bol. Dan denk ik wel
eens: blij dat ik er niet bij hoeft te zijn.
Hé komaan is eigenlijk een nummer dat
qua inhoud nergens over gaat. Het was
iets feestelijks voor in een polonaise. Die
liedjes moeten er ook zijn."
Dimitri van Toren maakte in de jaren
zestig deel uit van een stroming die
onder de lullige noemer 'kleinkunst'
werd gerangschikt. Er was niettemin
veel publiek voor.
„Kleinkunst, ja. Dat begon in België en
sloeg later over naar Nederland. Het was
heel normaal als je toen met zes, zeven
man op een avond op het affiche stond.
Aan de Vlaamse kant had je mensen als
Zjeff Vanuytsel, Willem Vermandere,
Miel Cools, Jan de Wilde en in Nederland
Liesbeth List, Ramses Shaffy, Boude-
wijn de Groot, Jules de Corte, Peter
Blankert, Joost Nuisl Elly en Rikkert. Je
zag elkaar iedere maand een paar keer.
Dat waren hele leuke avonden. Ik heb
toen een paar keer meegedaan aan wat
eerst Casino en later Mekka heette, in
Ik heb nooit ergens bij gehoord. Misschien is dat de reden dat ik er nog steeds ben. Ik zou het anders ook niet weten.
SCHILDERIJ LOUIS NAGELKERKEN
behoorlijk inkomen van mijn auteurs
rechten en daarnaast krijg ik ook nog
royalties. Het is maar net wat je wilt. Als
het altijd meer, meer, meer moet zijn,
dan moet je je ook op alle fronten laten
zien. Dan moet je ook overal ja tegen
zeggen. Van de week belde het manag-
ment nog of ik met Story wilde praten. Ik
heb al twaalf jaar niet meer met die bla
den gepraat en dat doe ik ook niet meer.
Al dat soort dingen, in een panel op tv
zitten, hoeft voor mij niet."
„Ik doe het gewoon niet graag. Er is een
tijd geweest dat ik overal ja tegen zei.
Toen Hé komaan een hit was, kwam ik
drie, vier keer per week op tv en kwam je
mijn kop overal tegen bij een of ander
lullig verhaaltje. Nu dus niet meer. Ik
hecht aan mijn vrijheid. Wat voor mij
heel belangrijk is, is om de zoveel tijd
een album opnemen, weten dat mijn
werk uitgegeven wordt. Als straks mijn
nieuwe studio-album uitkomt, zit er een
tekstboek bij. Daarin staan de manu
scripten van mijn teksten. Die zijn veel
mooier dan die die uiteindelijk op de
Voothet
grote publiek is en blijft Dimit-
wj
<Mr\ H<-rfn man van komaan.
L. komaan zit ik mijn hele leven
zo'n n re beende artiest heeft wel
üeid ^at *s iouw herkenbaar-
d0ot 3.,aar- Maar het is niet zo dat ik
j conpjf6 komaan ben getekend. Mijn
Publiek komt daar niet voor. Dat
het sportpaleis in Antwerpen. Dat was
ongelofelijk, 20.000 mensen die daar
drie, vier uur achter elkaar doodstil naar
artiesten zaten te luisteren. Het paste
allemaal in de cultuur van die jaren."
Eigen weg
Van die generatie van toen is weinig
meer over.
„Ik had de overstap kunnen maken, het
engagement laten vallen en liefdesliedjes
gaan zingen. Me op het grote publiek
kunnen afstemmen. Die richting had ik
uit gekund, maar ik heb daar nooit
behoefte aan gehad. Ik heb altijd liedjes
willen schrijven die bij mijn leeftijd pas
ten. Ik wilde verhalen, onderwerpen die
iets vertelden, waar ik iets mee kon doen.
Van de rest heb ik me nooit veel aange
trokken. Ik ben altijd mijn eigen weg
gegaan. Ik heb nooit ergens bij gehoord.
Misschien is dat de reden dat ik er nog
steeds ben. Ik zou het anders ook niet
weten."
„Ik heb me de afgelopen zes jaar ook niet
op tv laten zien. Ik doe allwwn inter
views als er een album uitkomt. Dan heb
ik er ook wel wat over te zeggen. Mijn
formule is na al die jaren nog steeds het
zelfde. Ik werk alleen in het theatersei
zoen en doe dan een soms twee optreden
per week. Dat verschaft me een hoop
vrije tijd en ik geef niet veel van mijn
privacy weg."
En daar kun je redelijk van bestaan?
„Ja hoor, ik heb los van wat ik aan het
concerten verdien, jaar in jaar uit een
plaat terechtkomen. Ik schrijf altijd
eerst de tekst en daarna de muziek. Het
lukt je bijna nooit om die tekst synch
roon te laten lopen met de melodie, dus
moet je terug naar de tekst om die aan te
passen, maar in hun oorspronkelijke ver
sie zijn ze dus mooier, kloppen ze van a
tot z, vandaar dus dat tekstboek. Maar er
zal geen tweede boek verschijnen, dat is
eenmalig."
Dimitri van Toren werd in december 55.
Van de mensen die destijds met hem
furore maakten, zijn er nog maar weinig
over. In het buitenland zijn er nog wel
generatiegenoten en geestverwanten
volop actief.
„Ik kreeg voor mijn verjaardag van mijn
oudste zoon een boek plus een cd, het
was Unplugged van Bob Dylan. Ik was
verbaasd over dat concert. Hij zong weer
op een hele aardige manier. We zijn van
dezelfde leeftijd ongeveer. Ik heb hem
jaren uit het oog verloren en het deed me
deugd om hem zo terug te horen. Leo
nard Cohen heeft laatst ook een mooie
plaat gemaakt. Het doet me plezier dat
die mensen gewoon door zijn gegaan, het
accent op hun verhalen leggen. Ik zal
niet zeggen dat het muzikaal allemaal up
to date is, maar het blijft boeiend en daar
gaat het in wezen natuurlijk ook om."
„Als je iedere trend bij moet houden, dan
ga je jezelf verloochenen en waarom zou
je? Zolang het mensen beroert of in een
aardige stemming brengt, is het oké. Ik
weet dat er vernieuwing moet zijn, stil
stand is achteruitgang, maar waar leg je
de grenzen?"
„Het moet tegenwoordig ook allemaal
spektakel zijn, de mensen moeten hele
maal plat gaan. Ik heb goed contact met
de mensen van Flairck. Die zijn op een
bepaald moment begonnen met mooie
decors en zo. Dat is helemaal uit de klau
wen gegroeid. Het zijn nu gigantische
decors geworden. Ze hebben er twee
vrachtwagens en ik weet niet hoeveel
mensen voor nodig om het bij elke voor
stelling aan te brengen. Het ziet er
prachtig mooi uit, maar ze kunnen niet
meer terug. De mensen verwachten dat
het de volgende programma nog specta
culairder. En waar gaat het om? Nog
steeds om de muziek. In een land als
Duitsland of Frankrijk kun je met zo'n
show vier jaar lang rondtrekken. Dat is
het nadeel van Nederland, in anderhalf
jaar heb je alles gehad en moet je met iets
nieuws komen. Het voordeel is dat de
creatief moet blijven."
Hoe bijzonder wordt het concert vrijdag
in Breda?
„Het etiket 'jubileumconcert' is door het
managment opgeplakt. Voor mij is het
gewoon een concert. Het is in die zin bij
zonder dat het 16,17 jaar geleden is dat
ik voor het laatst een optreden in Breda
heb gedaan. Dat is eigenlijk heel vreemd.
In al die jaren heb ik met concerten alle
plaatsen in Nederland drie, vier keer
gezien, maar Breda op de een of andere
manier niet. Misschien heb ik dat zelf
ook nooit zo gewild, waarom weet ik ook
niet. Ineens kwam het managment met
het idee om dit concert te doen. Ik speel
er met mijn vaste begeleidingsband en
Conny Vandenbosch doet een gastoptre^
den met een liedje of vier. Dat is, omdat
ze recent materiaal van me heeft opgeno
men."
De eerste schreden op het pad van pro
fessioneel muzikant zette Dimitri (toen
nog Jan) van Toren begin jaren zestig in
The Letterset.
„Dat was best een leuk trio met Pierre
Kartner en Jaap Goedèl. We maakten
plaatjes en traden nog op tv op ook. Des
tijds werd alles nog in Bussum opgeno
men in zwart wit. Ik weet nog dat we
meewerkten aan het spelprogramma
Geen ja en geen nee. Zes uitzendingen
hebben we gedaan. Daarvoor moesten
we steeds een nieuw liedje schrijven van
anderhalve minuut en in dat liedje moest
dan het geheime woord in zitten. Dat
was een ontzettende opgave, want je
moest die liedjes vlug, vlug instuderen, 's
middags om half vijf repeteren en 's
avonds ging er dat dan pats boem live
uit. Dat was nog eens televisie maken."
„Ik werkte toen nog gewoon als etaleur,
drie dagen in de week. We hadden vrij
veel optredens. Daarvoor zat ik in een
skifflegroep. de Hillquarters. Dat was
toen zo'n rage, iedere wijk in breda had
zijn eigen skifflegroep. Iedere week was
het heel fanatiek repeteren met wasbord,
gitaar en theekistbas en zo. In die tijd
heb ik Pierre Kartner leren kennen."
Heb je nog wel eens contact met hem?
„De laatste keer dat ik hem heb gezien,
was bij tv-opnamen in Antwerpen, een
jaar of zes geleden. Toen hebben we
ZATERDAG 20 JANUARI 1996 DEEL
Van onze correspondent Frans Lindenkamp
Sao Paulo - De Argentijnse hoofdstad Buenos Aires zal
geen rode loper uitleggen om de Amerikaanse zangeres
Madonna welkom te heten. Daarvoor is haar rol als Evita te
controversieel.
'Evita leeft! Madonna rot op'.
Deze opschriften staan op de
muren gekalkt. De 'koningin
van de popmuziek' zal de leu
zen langs de weg van de lucht
haven Ezeiza naar het stads
centrum onherroepelijk onder
ogen krijgen.
Madonna gaat Evita de komen
de weken neerzetten bij de ver
filming van de gelijknamige
musical. Maar de film doet de
geschiedenis volgens veel
Argentijnen onrecht aan. De
popster zal de 'Moeder des
Vaderlands' uitbeelden als een
doortrapte haaibaai die zich
via het bed opwerkte van een
tweederangs actrice tot de
vrouw van dictator Juan Perón.
Met haar vertolking trapt
Madonna op de Argentijnse
ziel, want de charismatische
Eva was de heldin van de des-
camisados (ontheemden).
Madonna is voor fervente Pero
nisten 'persona non grata' en
ook president Carlos Menem -
aanvoerder van de Peronisti-
sche partij - is weinig gechar
meerd van het project van de
Englse regisseur Alan Parker.
Menem noemt de door Andrew
Lloyd Webber gecomponeerde
musical 'een totale schande'.
Zelfs de aartsbisschop van
Buenos Aires heeft zich in de
discussie gemengd. Hij vindt
het onbegrijpelijk dat 'een por
nografisch type als Madonna
de rol van Evita gaat spelen'.
De verfilming van de rockope
ra begint over enkele dagen zal
veertien weken in beslag
nemen. Volgens het Spaanse
blad Cambio 16 zal Madonna
voor haar hoofdrol ruim 13
miljoen gulden opstrijken.
Amsterdam (anp) - Het Van Gogh Museum in Amsterdam wil
een rijksbijdrage voor het aankoopbudget van jaarlijks één
miljoen gulden. Het voormalige rijksmuseum is een van de wei
nige grote kunstinstellingen die op dat punt geen structurele
overheidssubsidie krijgen.
elkaar nog even gesproken. Ik had het er
laatst over met een journalist. Die zei:
Dimitri, 'die man is ongelukkig, ontevre
den, al heeft-ie gouden bergen dan is-ie
nog niet gelukkig.' Het is inderdaad
maar net wat je van het leven verlangt.
Pierre heeft volop talent, dat heeft hij al
zo vaak bewezen, dat hoeft-ie niemand
meer te vertellen, dat weten we zo lang
zamerhand wel."
Jij weet van jezelf ook wat je kunt.
„Ja, ik weet bijvoorbeeld hoe een studio
in elkaar zit. Toen ik destijds dat eerste
album opnam, het was bloedheet, ik was
heel nerveus, ik had vrienden meegeno
men en een aantal flessen Bordeaux. We
gingen om half acht 's avonds de studio
in en om half een 's nachts was het klaar,
hadden we een heel album opgenomen.
Nu zit je drie weken in de studio. Des
tijds had je een recorder en een echoka
mer. Als je nu in een studio komt, is het
net of je een ruimteschip binnentreedt."
„Bij het schrijven ga steeds meer inzien
wat je met de taal kunt doen. Ik heb
altijd geprobeerd van binnen uit te
schrijven en met hart en ziel te zingen.
Geen mooimakerij. Je weet wat je kunt.
Het is voor mij nog steeds een sport om te
proberen het niveau te verhogen. Voor
mijn laatste studio-album heb ik veel
liedjes geschreven waar een bepaalde
filosofie in zit, die heel goed doordacht
is. Je weet ook er steeds meer structuur
aan te geven. Ik voel al intuïtief aan hoe
de muziek wordt. Dat krijg je steeds
beter in de vingers."
Esoterisch
In zijn teksten gaat Dimitri van Toren
soms diep. Tussen de regels schemeren
esoterische leringen door.
„De esoterische literatuur houdt mij nog
steeds bezig. Ik denk dat de mens een
hoger beginsel in zich heeft. Het boed-
hisme spreekt mij aan, omdat het meer
een filosofie dan een religie is, vooral ook
door de stelling: respecteer ieder geloof
en behoud het uwe. Daar zit ontzettend
veel in. Niemand kan zeggen: ik weet
het, ik heb de waarheid in pacht. Maar
het boeit om me daarin te verdiepen.
Sommige mensen doen net alsof er voor
en na Nazareth nooit iets gebeurd is en
dat vind ik altijd zo verwonderlijk."
„Ik heb net een nummer geschreven dat
heet Jesus was een boedhist. Dat had ik
tien jaar geleden niet kunnen bedenken.
Ik had ineens zoveel aanvulling, waar
mee ik die bewering kon staven. Maar
soms is het ook aardser. Vorige week
schreef ik een tekst die Dan is het tijd om
weg te gaan heet. Het gaat over een fami
liefeestje dat heel luchtig begint, maar
op een gegeven moment verandert de
sfeer van het gesprek. Dan krijgen ze het
over de buitenlanders. Eerst nog mild,
maar daarna wordt het racistisch, echt
puur racistisch. Ik heb dat liedje letter
lijk beleefd toen ik mijn tuin zat op een
zonnige dag en er bij de buren een ver
jaardagsfeestje werd gehouden dat die
wending kreeg. Zoiets kun je in een
liedjke vormgeven, omdat je er getuige
van bent. Zo'n idee wordt je aangereikt
over de coniferen, zeg maar."
Parijs (afp) - De in Argentinië
geboren schilderes Leonor Fini is
op 87-jarige leeftijd in Parijs
overleden. Zij heeft vooral
bekendheid gekregen door haar
surrealistische doeken.
Fini werd op 30 augustus 1908 in
Buenos Aires geboren en groeide
op in Triest. In Parijs raakte zij
bevriend met surrealistische
schilders, die met haar de voor
keur voor het dromerige symbo
lisme en het fantastische deelden.
Haar olieverfschilderijen, aqua
rellen en gouaches, vol erotische
accenten, staan in een bol van
licht die het effect nog verster
ken. Fini maakte ook decors voor
theater- en operavoorstellingen
en kostuums voor de balletten
van George Balanchine.
Den Haag (anp) - De laatste siga-
repeuk van Willem Kloos, de
hoge hoed van Lodewijk van
Deyssel, de laarzen en stofbril
van Jan Cremer. Binnenkort is
het te zien in het Letterkundig
Museum in Den Haag.
Op 10 februari wordt de tentoon
stelling 'Fetisj! Schrijvers en de
dingen' geopend. Het museum
heeft nooit eerder een tentoon
stelling ingericht van uitsluitend
parafernalia.
„Roken, drinken en curiosa scha
den de gezondheid. Eén sigaretje,
één glaasje, één curiosum vooruit
(de stofzuiger van Vestdijk)",
stelt het museum. „Wij halen
onze neus op voor de ongezonde
interesse van het volk en laten de
'dingetjes' rusten in de donkere
kelders van het museum."
'Fetisj!' bevat zo'n honderd
curiosa, waaronder de Chinese
schemerlamp van Slauerhoff, het
doodshemd van Van Oudshoorn,
de viool van Anna Blaman, de
lichtroze zomersmoking van
Louis Couperus, de wandelstok
van A. Roland Holst, scheepstoe
ter van Henriëtte Roland Holst,
pijp van J.B. Charles en naam
plaat in cement van Gerard Reve.
Dat moet veranderen vindi
Ronald de Leeuw, directeur var
het Van Gogh Museum. Het i:
onmogelijk beleid te maken oj
basis van incidentele bijdragen
Ook kan het Van Gogh geen aan
spraak maken op aanvullendi
overheidspotjes als de Mondriaar
Stichting. Die steunt alleer
hedendaagse aankopen.
Het museum is voor zijn aanko
pen aangewezen op de inkomster
uit de museumwinkel. D<
opbrengst varieert, maa
bedraagt jaarlijks ongeveer zevei
a acht ton. Dat bedrag is volgen:
De Leeuw ontoereikend voo:
aankopen. Het museum is vai
plan de komende jaren een beel
denverzameling aan te leggen. Di
sculpturen komen in het huidigi
museumgebouw te staan. Ooi
krijgt de nieuwbouw rond de ver
zonken watertuin een special
plaats voor beelden. De uitbrei
ding, die eind 1998 klaar moe
zijn, is mogelijk door een Japansi
donatie van 37,5 miljoen gulden.
De opening van het paviljoen val
samen met het 25-jarig bestaar
van het museum. Dat word
gevierd met een tentoonstelling
over Theo van Gogh, broer vai
Vincent, en kunsthandelaar en
verzamelaar. Voor de jubileum
tentoonstelling maakt het muse
um ook een reconstructie van eb
Monet- en Pissarro-tentoonstel
lingen in Theo's galerie.
Den Haag (anp) - De ANWI
komt vanaf 30 maart wekelijk
met een eigen tv-programma. He
wordt een toeristisch-recreatie
programma waarin de eigen acti
viteiten aan de orde komen
Waarschijnlijk wordt het pro
gramma uitgezonden op RTL4 o
RTL5.
Onder de naam ANWB City wil
de ANWB eind 1996 alle belang
rijke werkgebieden tevens op
Internet presenteren. De ANWB
leden kunnen onder mee
geschikte skigebieden selecterei
en krijgen een overzicht van d
lange-afstandwandelpaden ii
ons land.
De toeristenbond gaat zich vana
dit jaar ook bezighouden met d(
exploitatie van parkeergarages
Nog dit jaar wil de bond vij
ANWB-parkings openen. In he
jaar 2000 moeten dat er 25 zijn.
Haarlem (anp) - Teylers Museum in Haarlem heeft een 'vir
tueel' museum op Internet geopend. Het oudste openbare
museum van Nederland is de eerste met een digitale depen
dance.
In het virtuele museum kan de bezoeker echt door het museum
dwalen en de hoogtepunten van de collectie bekijken.
Hoeveel mensen het museum zullen bezoeken is moeilijk aan te
geven. Sinds de opening van de'Nederlandse versie van het virtu
ele museum kreeg het zo'n duizend mensen per maand binnen.
Zo'n tachtig internetters gaven een reactie in het gastenboek.
Onlangs startte ook het Engelstalige programma.
Na de uitbreiding met de digitale museumzalen breidt het muse
um ook in baksteen uit. Op 2 maart gaat de nieuwe vleugel van
architect Hubert Jan Henket open. Daarmee wordt het museum
met eenderde vergroot.