:oper DE STEM 1 'Natuurlijk besef ik dat ik verliefd ben op een land waar een dictator heerst' Negatief reisadvies Nederlandse keuken moet weer meetellen ikkelijk. 3 555 666 POSTBANK Markt Zwarte markt Enorme schat Begijnenrijst Drie gangen Zorgsector X 54 beleggingsfondsen Han kunt u natuurlijk hoe het met de waarde de stand van uw Ind Krediet kunt u op. ■4 I M 1 let de Girofoon. Als u J VRIJDAG 19 JANUARI 1996 pgs vóór 18.00 uur een Overgeschreven wilt heb- uw Doorlopend Krediet girorekening, dan belt on even vóór 14.00 uur. m unt een bedrag tot maar 25.000,- overschrijven. J lisschien wilt u nu i van de Girofoon gebruik Dat kan. Immers, alles nodig hebt, is uw eigen In en een nieuwe 5-cijferi- gangscode. U belt gewoon 1555 666 (tussen 7 uur I 's nachts) en u wordt stap por de girofoonstem. vanzelf hoe u een 5-cijfe- ^tgen als u die nog niet hebt. binnen twee weken samen [handleiding thuisgestuurd. |u thuisbankieren als nooit I ilmkse mannen praten wat. Chantal van de Cruys heeft veel bewondering voor het volk dat ondanks alle ellende zijn trots heeft bewaard. Nieuw! 14 dagen Irak Lij op zoek naar een team van verkers m/v. die in aanmerking willen komen M/« Het ministerie van Buitenland se Zaken in Den Haag ontraadt mensen naar Irak af te reizen. Het negatieve reisadvies is nog steeds van kracht, zo laat een woordvoerster van het ministe rie weten. „Wie toch die kant op gaat, kan bij eventuele pro blemen niet op consulaire bij stand kunnen rekenen," aldus de woordvoerster. Een zegs man van het Algemeen Neder lands Verbond van Reisonder nemingen (ANVR) bevestigt bet negatieve reisadvies voor Irak. „Bij ons is dan ook geen enkele Nederlandse reisorgani satie aangesloten die reizen naar Irak organiseert. Niettemin, voor wie het advies in de wind slaat: tak beslaat een oppervlakte »an 450.000 vierkante kilome ter, h het oosten wordt het land begrensd door Iran, in het wes ten door de woestijnen van Syrië, en Saoedi-Arabië en Jor danië, ten noorden van Irak ligt ïurkije, in het zuiden grenst net aan Koeweit. Er wonen in Irak negentien miljoen inwoners, van wie 77 proeent Arabieren en twintig Proeent Koerden. De hoofdstad I pagdad telt meer dan vijf mil ten inwoners. Irak is een pre- «dentiële republiek met een «"Partijstelsel (Ba'ath-partij). rhctator Saddam Hussein is ®>ds 1979 aan de macht. e munteenheid is de Iraqi gemiddelde minimumtem peratuur in juli bedraagt in Bagdad 26,5 graad Celsius, de maximumtemperatuur kan oplopen tot over de 40 graden. In de winter schommelt de temperatuur tussen de 4 en 15 graden. Reisbureau Raptim in Antwer pen organiseert, als enige in België en Nederland, drie rei zen per jaar naar Irak. Chantal Van de Cruys fungeert als reis- leidster. De eerstvolgende trip vindt plaats van zondag 31 maart tot en met zaterdag 13 april. In de zomer vertrekt Van de Cruys op zondag 7 juli voor een trip van drie weken. Belangstellenden moeten zich in verband met de langdurige procedure voor het aanvragen van een visum, minimaal twee maanden van te voren inschrij ven. Een veertiendaagse groepsreis naar Irak kost 53.000 Belgische francs (ongeveer 2900 gulden) per persoon. Dat is inclusief lijnvlucht met Royal Jordanian Airlines naar Amman (Jordanië), vervoer per bus naar Bagdad, reisbegelei- ding, volledig pension en lucht havenbelasting. De prijs is exclusief visumkos- ten voor Jordanië en Irak (ongeveer 175 gulden). Deelne mers jonger dan 65 jaar moeten overigens een aids-test onder gaan. Voor meer informatie: Raptim Reizen Antwerpen, 00/32- 32341734 iten met: gebied van fotografie, fcpel)computers en software. |genover invloed kunt uitoefenen op uW Tweestromenland. Op de oudste landkaart van de wereld - een kleitablet uit 3800 voor Christus - staan Tigris en Eufraat al vermeld. Het wiel en het schrift werden er uitge vonden. En in de 'han gende tuinen' van Baby- Ion werden de sprookjes van 1001 Nacht verteld. Dat land, Tpak, was voor de bloedige oorlog met Iran en de Golfoorlog een gewaardeerde vakantie bestemming voor vooral moslims uit de Arabische regio. Na die Golfoorlog is het toerisme als een kaartenhuis in elkaar gestort. Door Gerlach Hochsteribach Toch is Irak er op gebrand het toerisme nieuw leven in te bla zen. Het land krijgt daarbij steun uit onverwachte hoek: Gierle, een plaatsje in de Belgische Kempen, onder de rook van de Belgische stad Turnhout. Daar woont Chantal Van de Cruys, een 48-jarige psychologe en docente opvoedkunde, die enkele jaren geleden in haar vrije tijd een master in het toerisme haalde. Interesse in landen in het Golfgebied had ze altijd al en in augustus 1994 maakte ze met haar man voor het eerst een reis naar het land van Saddam. „Maar het bleek een politiek getinte reis te zijn, op anti-impe rialistische grondslag," vertelt ze. „En dat hadden ze ons er niet bij verteld toen we de trip boek ten. Na drie dagen hadden we nog niks van Bagdad gezien." Toen is Van de Cruys in Bagdad op zoek gegaan naar mensen die wat te vertellen hebben over het toerisme. Ze kwam in contact met een vertegenwoordiger van het ministerie van Informatie en Voorlichting. Die bracht de Vlaamse op zijn beurt in contact met een touroperator. „Het bleek dat ze wel degelijk toeristen naar Irak wilden halen, 'maar nie mand in het Westen heeft belang stelling', lieten ze weten." Meer had Van de Cruys niet nodig. Terug in België verkende ze de toeristische markt, op zoek naar een reisorganisatie die wel oren had in een Iraaks avontuur. Uiteindelijk kwam ze terecht bij Raptim in Antwerpen. „Wie gaat er nu naar Irak?, was hun eerste vraag aan mij. Ze waren er in eer ste instantie niet van overtuigd dat het zou lukken. Uiteindelijk kreeg ik toch toestemming een reis te organiseren. Op voorwaar- Militairen zijn in het Iraakse straatbeeld nog volop aanwezig. de dat ik zelf alles zou regelen. Raptim zorgde alleen voor de vlucht." Vervolgens heeft Van de Cruys intensief telefoon-, fax- en telex- verkeer met Bagdad gevoerd om de reis tot in de puntjes te organi seren. Uiteindelijk had ze de kant-en-klare reis in samenwer king met een touroperator in Bagdad voor mekaar. „Die heeft de afgelopen jaren nauwelijks werk gehad en was dus zeer enthousiast om eindelijk weer eens een reisgezelschap uit het Westen door het land te leiden." Maar liefst dertig belangstellen den schreven zich in voor de eer ste reis die in april vorig jaar plaats vond. De trip was zo'n suc ces dat ze afgelopen Kerstmis wederom met een groep toeristen naar Irak toog. Met Pasen en in de zomer pakt ze opnieuw haar koffers voor de nog steeds moei zame tocht naar Bagdad. Moeizaam, inderdaad, bevestigt Van de Cruys. Want het VN- embargo dat Irak nu al jaren in FOTO'S CHANTAL VAN DE CRUYS een wurggreep houdt, treft ook het vliegverkeer dat Bagdad links moet laten liggen. Wie dus naar Irak wil reizen, vliegt naar Amman, de hoofdstad van Jorda nië. Van daaruit volgt een stoffi ge tocht van bijna duizend kilo meter, per bus of taxi, door de woestijn naar Bagdad. Het handelsembargo dat de VN Irak oplegden, laat zijn sporen achter, constateert Van de Cruys telkenmale. Daarom is ze' daar ook fel tegen, 'want je raakt de bevolking en niet degene die je eigenlijk met je embargo wil tref fen, Saddam dus. Die eet er geen boterham minder om'. „Het embargo mag dan niet voor voedsel en medicijnen gelden, maar je kunt voedsel en medicij nen alleen maar kopen als je geld hebt. En waar komt dat geld van daan? Uit buitenlandse deviezen. En deviezen kun je alleen maar krijgen door import en export. Maar dat is door het embargo niet mogelijk. Zo is de cirkel rond." De armoede onder de bevolking groeit als gevolg van het embargo, zegt Van de Cruys. „Zag je kinderen twee jaar gele den nog bedelen om een balpen, nu willen ze alleen maar iets te eten." De Irakezen leven momenteel voor tweederde van gesubsidieer de voedselpakketten. De zwarte markt tiert er welig. De situatie in ziekenhuizen is abominabel; medische apparatuur is totaal ontoereikend en er is een schrij nend tekort aan geneesmiddelen. Voor operaties wordt men op een uitzichtloze wachtlijst geplaatst en kinderen komen ondervoed ter wereld. Toch vindt Van de Cruys niet dat de armoede westerlingen ervan moet weerhouden als toerist een bezoek aan Irak te brengen. „Natuurlijk besef ik dat ik ver liefd ben op een land waar een dictator heerst. Per toerist die ik meeneem, eist de Central Bank, Saddam dus, vijftig dollar. Maar mijn reizen maak en begeleid ik niet als steun aan het regime. Ik hoop op lange termijn iets te kun nen doen voor het Iraakse volk. Irak heeft een enorme cultuur schat. Als het toerisme daar naartoe weer op gang zou komen, komt dat op den duur ten goede aan de gewone Iraakse man en vrouw, die nu in bittere armoede leven." Als de VN morgen het embargo opheffen, dan is Irak binnen een jaar een van de meest vooruit strevende landen in de regio. Dat is de heilige overtuiging van Van de Cruys. „Want een bevolking die zo enorm hard werkt, zo fier is en blijft. Dat is onvoorstelbaar. Van de oorlog is bijna niks meer te zien. Toen ik in april vorig jaar in Bagdad was, isde laatste gebombardeerde brug her bouwd." Van de Cruys is van Irak gaan houden. „Het land heeft een enorme schat aan archeologie en aan Mesopotamische en Arabi sche cultuur. Daarbij heeft het een vriendelijke bevolking, die toeristen uit het Westen ondanks het embargo, warm onthaalt." De reizen die de Vlaamse organi seert, bestaan in ieder geval uit een bezoek aan de hoofdstad Bagdad. Daar leidt Van de Cruys de deelnemers langs musea, mos keeën en bazaars. De reis, die komende Pasen op het program ma staat, vermeldt voorts een bezoek aan de heilige Sjiitische stad Karbala, de hangende tui nen van Babyion en de histori sche karavaanstad Hatra. „Daar zullen we een internationaal fes tival meemaken met zang- en dans-folklore in antieke palei zen," aldus Van de Cruys. „Ik verheug me er nu al op." Döor Hein Sluijter De liefde voor de preipol met gebakken sepieten en voor de kapu cijnertafel lijkt onverwoestbaar. Die Brabantse preisoep met kalfszwezerik en de tot een hoogte van een rijsttafel aangeklede kapucijnermaaltijd met spek, uien en nog veel meer zijn puur Nederlandse gerechten. En opnieuw worden deze en vele andere vaderlandse heerlijkhe den in tal van restaurants in het land toebereid en met trots aan de consument voorgeschoteld. De nieuwste ontwikkeling in culinair Nederland is dan ook de heroprichting van de stichting Neerlands Dis. Wat ooit het groot ste samenwer kingsverband in het Nederlandse restaurantwezen was, wordt nu nieuw leven ingeblazen. Neerlands Dis lijkt, afgeslankt, uit de as herre zen. Vijftien restaurants, verspreid over het land, heb ben de fakkel weer opgeno men. Ze tonen op de gevel weer het schild met de rood- wit-blauwe soepterrine. De doelstel ling is in prin cipe hetzelfde als in het ver leden. Laten zien en laten proeven dat er een echte Nederlandse keuken bestaat en dat je daar in goede res taurants net zo van kunt genieten als van een Franse Boeuf Bourguignon of van een Chinese Peking Eend. Onder het motto "s Lands Spijs, 's Lands Eer' gaan die vijftien chef-koks weer in onderling overleg sleutelen aan de reubesoep met lamsvlees uit Limburg, aan de Olipodrigo, een potpourri uit Gelderland en aan de begijnenrijst uit Breda. Tegelijkertijd wordt, vanuit een andere hoek, de campagne 'Tafelen in Neder land' voortgezet. Vorig jaar werd die voor het eerst gevoerd en met succes. Dit jaar doen daar 165 restaurants aan mee. De nieuwe voorzitter van Neerlands Dis, Hans de Goede van het Amsterdamse restaurant De Roode Leeuw, is enthousiast over beide acties maar het meest natuurlijk over zijn eigen club. „Neerlands Dis was helemaal verwaterd," zegt hij nu met spijt. „In 1992 waren er nog 180 restaurants bij aangesloten. Door gebrek aan 'een eigen gezicht en aan onderling kontakt viel lang zamerhand bijna iedereen af. Het hing allemaal als los zand aan elkaar. Vorig jaar was het aantal geslonken tot 30. Wat we nu, na zeventien jaar, over hebben, is de kern." Die kern wil zich niet zozeer gaan profileren als restaurants waar je óók typisch Nederlandse gerechten kunt bestellen maar meer als waarachtige en volwaardige Nederlandse restaurant3, net zoals je Japanse of Chinese restaurants hebt. Dus met produkten van Nederlandse bodem, op zijn Nederlands gekookt, met uitslui tend Nederlandse namen en als het even kan met Nederlandse wijn. „Een amuse vooraf kun je zo gezien een mondvullertje noe men", verduidelijkt De Goede. Hij wil eigenlijk niet meer streven naar zo'n grote en dientenge volge logge groep. Per provincie zo'n twee tot drie leden binnen halen waar je tussen 37,50 en 50 terecht kunt voor drie gan gen, lijkt mooi. Hij hoopt dat het project Tafelen in Nederland wat goede leden zal opleveren. „Kijk, die activiteit is prima maar over een jaar is die voorbij en dan heb je helemaal niets meer. Nou, dan kunnen ze bij ons terecht". Tafelen in Nederland was vorig jaar een initiatief van Nico de Rooij, algemeen secretaris Van het World Trade Center in Amster dam. Hij zet nu voor 1996 zijn werkzaamheden voort. Uitgangspunt daarbij is het gegeven dat er in Nederland twaalf provincies zijn. Elke maand worden de streekgerechten uit steeds één provincie gepromoot. De consument kan ook thuis meedoen, want net als vorig jaar is er een kookboek annex kalender uitgebracht met opnieuw receptuur van Albert Tielemans, chef-kok en manager van het World Trade Center. De recepten zijn uiteraard allemaal anders. Nieuw is ook in enkele gevallen de koppeling aan een hotelarrangement. Behalve de publieksrestaurants prijken er nu ook 150 bedrijfsres taurants op het lijstje van De Rooij. Ze zullen een keer per week of soms een keer per maand nadrukkelijk een streekgerecht opdienen. In de zorgsector heb ben andermaal zo'n zestig bejaardenoorden en ziekenhuizen toegezegd. Nieuwkomer is verder de KMA in Breda, zodat ook de krijgs macht gaat ondervinden dat Hollandse kost niet altijd bestaat uit .ste vige stamppot of massieve erwtensoep. Nederland gaat weer weten wat venezoenen (vispaté's) zijn, hoe bolussen-met- flauwe-kul smaken, hoe uitmuntend gebraden fazanten met perehiet op de tong liggen en hoe mals Gieterse eenden met boffert door de keel glijden.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1996 | | pagina 25