Theaterstuk over
moord op
Tilburgs meisje
'I
Buitenmaatse grafiek op de grens
Shakespeare-komedie
4Maat voor maat' in
regie van Pierre Audi
GROTE GIDS
D3
'Marietje Kessels' krijgt try-out in Etten-Leur
v i'
IN BEELD
Jean Marois in Chassé Galerie
Expositie en boekpresentatie Gille
Drie B O A-leden in De Nieuwe Veste
Jack Poell in De verbeelding
Ger Lataster: overzicht 1957-1995
Foto's en schilderijen in Spiegelzaal
DE STEM
VRIJDAG 12 JANUARI 1996
ja. 14.950.- p.m. 224.-
p. 9.950.- p.m. 149.-
15.950.- p.m. 239.-
15.950.-p.m. 239.-
|a./ 5.950.-p.m. 89.-
i 14.250.-p.m. 213.-
|a. 6.950.- p.m. 104.-
a. 16.250.- p.m. 243.-
i. 11.950.- p.m. 179.-
P-a8.950.- p.m. 134.-
.a. 11.750.- p.m. 176.-
.a. 14.950.- p.m. 224.-
..a. 18.750.- p.m. 281.-
p.a. 14.950.- p.m. 224.-
|.a. 1 13.750.- p.m. 206.-
18.750.- p.m. 281.-
a./ 8.750.-p.m. 131.-
)R UWAUTO!
avan in.
Iv.a. 8.250.- p.m. 123.-
v.a. 21.750.-p.m. 326.-
20.950.- p.m. 314.-
v.a. 13.950.-p.m. 209.-
v.a. 13.750.- p.m. 206.-
v.a. 11.950.- p.m. 179.-
v.a. (2.950.-p.m. 194.-
I. 19.750.- p.m. 296.-
v.a. 13.750.- p.m. 206.-
;en zeer voordelige
(gen géén bezwaar.
Ikom Bel voor vrij-
B6.
kt-3-12mnd. garantie
m beurt
iet een nieuwe
I Het Tilburgs professione
le theatergezelschap ONS
brengt 1 februari in
Eindhoven de première
van het stuk Marietje
I Kessels. Het is een mix
van eigentijds theater en
i volkstoneel met als uit
gangspunt de verkrach
ting en moord op een elf
jarig Tilburgs meisje in
I een kerk in het jaar 1900.
Op 26 januari is er al een
try-out in De Nobelaer in
Etten-Leur. Op 13, 14, 15
en 16 maart wordt met
deze voorstelling de nieu
we middenzaal van
Theater De Vorst in Til-
I burg geopend.
DoorJace van de Ven
Op 22 augustus van het jaar 1900
verdween het elfjarige meisje
Marietje Kessels. Twee dagen
later werd zij gevonden in de
(inmiddels afgebroken) kerk van
de Tilburgse wijk De Noordhoek,
tweehonderd meter van haar huis,
vermoord en verkracht. De dader
had het lijkje verstopt in de loze
ruimte tussen het dak en de
bovenkant van de gewelven, waar
deze als trechters uitlopen.
In een van die trechters lag
Marietje volgens het politierap
port: „Het lijkje lag met het hoofd
omlaag, de handen boven het
hoofd, het linkerbeen gestrekt en
het rechterbeen opgetrokken. Aan
de neus was wat bloed te zien. Het
lijkje was geheel ontkleed. Alleen
de benen waren door zwarte kous
jes bedekt. Om de hals was een wit
kledingsstuk gesnoerd".
De verkrachting van en de moord
op Marietje Kessels werden
onmiddellijk landelijk nieuws.
Onder de kop 'de gruweldaad'
volgde de pers alle details. De
linkse bladen grepen de zaak aan
om de katholieke kerk in diskre
diet te brengen, de roomse pers
verdoezelde aanwijzingen die
mogelijk naar een geestelijke als
dader zouden kunnen wijzen.
De koster van de Noordhoekse
kerk werd gearresteerd, daarna
een schilder die er aan het werk
was. Die laatste moest twee pro
cessen doorstaan en werd pas in
1902 vrijgesproken. Tot die tijd
verhoorde de politie bijna 200
getuigen, werd een flagrante
meineed niet vervolgd door het
Openbaar Ministerie en werd aan
pastoors of kapelaans van de
Noordhoekse kerk nooit gevraagd
waar zij waren op 22 augustus
1900.
I Bewijzen
I De zaak Marietje Kessels verdeel-
jde de Tilburgse katholieke
I gemeenschap in twee kampen die
I elkaar bestookten met verdacht-
igen, roddel en intriges. Tot
ig de dag. Er zijn brave Til-
s die van hun oma of opa
met 'bewijzen' hebben doorgekre-
I gen dat de koster het gedaan had,
I of de schilder, of nog een ander,
"ofde pastoor.
Pie laatste verdachtmaking
mocht in Tilburg minstens tot aan
Inet Tweede Vaticaans Concilie
Piet uitgesproken worden. Maar
dat de pastoor van de ware toe
dacht van de nooit opgeloste
moord geweten moet hebben,
maakte de Tilburgse publicist Ed
I schilders onweerlegbaar duide
lijk via een doordachte recon
structie, waarin alle feiten en
mogelijkheden nog eens langs
elkaar worden gelegd. Dat
gebeurt in het in 1988 verschenen
oek Uoordhoek waarvan sinds
dien vier drukken op de markt
'jn gebracht en waarvan bijna
™ereen die het in handen gekre-
Ipn heeft, vertelt dat hij of zij het
^m een ruk uitgelezen heeft.
.Mussen rust Marietje Kessels al
'jna honderd jaar op het kerkhof
de Bredaseweg in Tilburg
een fraaie graftombe van
J R gebeeldhouwd engeltje dat
kruis omarmt. Het monument
li™ de grafrechten tot het jaar 2000
pden met stuivers en dubbeltjes
een gespaard door de arme Til—
E?6 weversbevolking. Die had
hL de van verdriet en
Lj zich dat zo'n 'gru-
'ebeur ^en moes'
T°neelproduktie
van Schilders' boek
maakte Pietjan
tw mdsschrijver van ONS-
Tfttrio?r£ ^eS' ^et sduk
xi Pi Je^fssels> dat op 1 februari
®rpm ?a ^ura *n Eindhoven in
premiere gaat.
i et Marietje Kessels gaat ONS-
at«produkties verder op de
stijl die enkele seizoenen geleden
met Zwarte Ruiter werd ingezet.
Dat stuk over de Beek en Donkse
crimineel en volksheld uit de vijf
tiger jaren was een soort van dra
matische collage met historische,
sociologische en theatrale ingre
diënten.
Pietjan Dusee: „Bij het schrijven
ben ik uitgegaan van de gebeurte
nissen rond 1900 en het boek van
Ed Schilders daarover. Een derde
theatrale bouwsteen is de ploeg
van vier acteurs die in 1996 het
stuk Marietje Kessels gaat spelen.
Het geheel heeft een beetje de
sfeer alsof je op een repetitie bin
nenkomt waar de spelers het stuk
in elkaar aan het steken zijn. Ver
schillende dingen staan al vast,
andere worden nog bediscus
sieerd. Zo wisselen elementen als
sketch, discussie en verhaal elkaar
af. Het stuk is een aaneenschake
ling van stijlbreuken en alle vier
de spelers vertolken een bijzonde
re dubbelrol. Rob van Gestel bij
voorbeeld speelt pastoor Van Zin-
nicq Bergman, maar hij speelt ook
de acteur Rob van Gestel die een
bepaalde mening heeft over de
toedracht van de zaak. Overigens
met woorden die ik hem als schrij
ver in de mond leg. Andere spelers
laat ik weer anders tegen de zaken
aankijken. Zo ontstaat er een
extra conflict in de voorstelling".
„Die structuur klinkt misschien
ingewikkeld, maar het stuk is erg
toegankelijk, de rode draad blijft
altijd zichtbaar en door de uitver
groting van sommige anekdotes
door de regie mag er zelfs hier en
daar gelachen worden. In een epi
loog wordt het allemaal een beetje
surreëel. Dan beschouwen de ech
te hoofdrolspelers uit 1900 de
gebeurtenissen nog eens op een
manier alsof zij in 1996 nog zou
den leven".
Waarheid
„De voorstelling gaat over 'wat is
waarheid', maar ook over kinde
ren, seksualiteit en incest. Tijdens
het schrijven kreeg ik een corre
spondentie tussen twee pedofielen
in handen. In die brieven vertelt
een van hen onder meer in geuren
en kleuren hoe hij op de Phillipij-
nen een meisje van tien jaar
neemt. Een van die brieven wordt
in Marietje Kessels voorgelezen.
De voorstelling valt dan dood en
moet weer op gang getrokken
worden. Maar op die manier den
ken we wel verder te komen dan
in Zwarte Ruiter. Toen hebben we
niet helemaal gehaald wat we wil
den: de kijkers van nu een spiegel
voorhouden".
ONS is een klein professioneel
theatergezelschap onder de artis
tieke leiding van René Jagers. Het
legt zich toe op nieuwgeschreven
stukken en de onderzoekende
kanten van theater. Muziek en
beeld spelen daarbij vaak een gro
te rol. Ook bij Marietje Kessels
waarvoor Jacques Palinckx en
Tjerk van Ham muziek maakten
en Hedy Grünewald het toneel
beeld ontwierp, is dat het geval.
„Al die theateronderzoekingen
betekenen niet dat onze stukken
niet best een beetje naar Brabant
mogen ruiken," zegt Pietjan
Dusee.
De Nieuwe Brabantse Kunst
stichting heeft een bijzonder ini
tiatief genomen om beeldende
kunst over de grens heen te til
len. Zes grafici uit Vlaanderen
en zes uit Brabant hebben voor
de gelegenheid zes duo's
gevormd die aan een gezamen
lijk grafisch product hebben
gewerkt. De bron voor elk duo
was een tekst die werd geschre
ven door een van de zes auteurs,
naar evenredigheid afkomstig
uit de twee landsdelen. De grens
die zoveel scheidt, heeft in dit
geval een verbinding tot stand
gebracht met een opmerkelijk
resultaat.
Opmerkelijk is in de meeste
gevallen het ongewoon grote for
maat van de bladen. Opmerke
lijk is ook de geest van samen
werking die hier en daar leidt tot
interessante correspondenties,
soms tot grafische bladen waar
in het spoor van elk der indivi
duele kunstenaars opgegaan is
in een werkelijk gezamenlijk
beeld. Voor hardnekkige indivi
dualisten als beeldend kunste
naars zijn, is dat allerminst
gewoon.
Het hele project, getiteld Grafiek
op de grens is langs alle kanten
een grensgeval. Elk Vlaams-Bra
bants duo heeft gewerkt op een
van de drie deelnemende grafi
sche ateliers. Het Grafisch Ate
lier De Bosch, het Grafisch Ate
lier Daglicht in Eindhoven en
het Frans Masereel Centrum in
Kasterlee. Dat betekent uiter
aard het verlaten van het ver
trouwde eigen atelier en daar
mee misschien ook wel de grens
van het eigen werk. Zoiets kan
tot een mentale opening aanlei
ding geven die vruchtbaar
werkt.
De nieuwe grens voor de gele
genheid was die van de tekst
waar elk kunstenaarspaar mee
van doen kreeg. Die teksten zijn
vrijelijk uitwaaierende beschou
wingen over het idee grens, soms
al bestaand zoals de tekst van de
literator A.F.Th, van der
Heijden, maar in de meeste
gevallen voor de gelegenheid
geschreven. Voor de kunste
naarsduo's is zo'n tekst een
motief in woorden dat een eigen
beeldende vorm moet krijgen.
Het idee van de grens is dan geen
scheiding meer maar een verbin
ding tussen woord en beeld en
tussen de twee grafici die tot
elkaar veroordeeld zijn. Voor
beperkte tijd en op en vreemde
lokatie.
Samenhang
Wat deze presentatie zo de moei
te van het zien en overdenken
maakt is de samenhang die er
zichtbaar bestaat. Je ziet een
tentoonstelling waar de dingen
inhoudelijk met elkaar te maken
hebben. Dit is geen groepspre-
sentatie van individuele kunste
naars die zo maar bij elkaar
gevoegd zijn in een toevallige
ruimte. Dit is eigenlijk een
installatie die vertrekt vanuit
een idee die grenzen overstijgt
en een bestaansreden vindt in
een gezamenlijke inhoud. Die
natuurlijk op individueel ver
schillende manieren wordt opge
roepen, maar als bindend ele
ment een kader schept waarbin
nen de dingen betekenis krijgen.
Het gaat niet alleen om de kun
stenaars maar vooral over dit
werk, hun duo-bijdrage aan een
installatie waarvan de tekst een
integraal onderdeel uitmaakt.
Het is om die reden dat de schit
terend vormgegeven catalogus,
voor maar 15 te koop, een
noodzakelijk hulpstuk is bij het
verstaan van dit project. Tekst,
afbeeldingen van het in relatie
daarmee gemaakte werk en
foto's van de samenwerking aan
Door Frits de Coninck
de drukpers als gelijkwaardige
ingrediënten. Het installatieka
rakter wordt versterkt door het
soms enorme formaat van de
gedrukte bladen. Voor grafiek
niet zo gewoon, zoveel vierkante
meters beeld. Het zegt iets over
de kwaliteit als het formaat het
beeld zo opblaast en het beeld
toch zijn intimiteit behoudt.
Hoerenkot
Giovanny Dalessi uit Eindhoven
en Francky Cane uit Moerbeke-
Waas (vlak over de grens met
Zeeuws-Vlaanderen) gaan in het
opzicht van het formaat het ver
st. Ze hebben een vijfluik van
houtdrukken gemaakt met elk
een omvang van 243 x 100 cm.
Een wand vol grafiek. Voor elk
der bladen hebben ze op de vloer
een tl-lamp gemonteerd, vier
rode en in het midden een blau
we. Het plaatst ons onmiddellijk
in de wereld van lust en verlei
ding, het hoerenkot, waar de
rode lamp als een lichtbak dient
die het loslopende geile wild
naar binnen lokt.
Van ieder zien we twee bladen
en de middelste, de grens, is een
gezamenlijk product. Twee kun
stenaars, twee stijlen, een
motief, een verhaal. Het verhaal
is van Peter Nissen, cultuurpro
fessor aan de KUB in Tilburg,
die wat willekeurige grepen doet
uit de sociale geschiedenis van
het hoerendom. Brabanders,
naar het schijnt vooral Eindho-
venaren, die voor hun gerief bij
voorkeur naar de Antwerpse
bordelen gingen. Ver van huis in
elk geval, wat minder kans op
herkenning waarborgde bij het
genot van een biechtenswaardi-
ge zonde.
Wellicht is dat ook de verklaring
voor het nog altijd relatief grote
aantal huizen van plezier in de
grensstreek. Even de grens over
wippen.
De blauwe grens van Dalessi en
Cane is een blad met door elkaar
heen de meer realistisch gete
kende en van de ander de meer
abstract afgebeelde zinnebeel
den van de betaalde liefde.
Daarnaast zien we de rood ver
lichte prenten van een hoer ach
ter de sanseveria's en een mytho
logische verleidster, naast twee
druksels waarop abstracter en
tegelijk speelser op het gegeven
wordt voortgeborduurd.
Idee
In enkele gevallen is niet te zien
wie precies wat gemaakt heeft,
terwijl er duidelijk van verschil
lende handen sprake is. De
naamkaartjes bij de tentoonge
stelde werken geven een subtiele
aanduiding door bij de vermel
ding van de namen van het duo
Vijfluik van Giovanny Dalessi en Francky Cane
foto peter cox
de naam van de maker van het
ene blad in vet af te drukken.
Maar belangrijk is het in het ver
band van het project ook niet
wie wat gemaakt heeft. Het is de
gezamenlijkheid en het idee die
voorop gestaan hebben, en ken
nelijk niet de individualiteit.
Hilde van den Heuvel (B) en Vin
cent van Ojen (NL) zijn zo'n duo
waarbij niet meer te zien is wat
de bijdrage van elk is. Ze tonen
vijf houtdrukken in kleur, esthe
tische pastelkleuren waarmee ze
ingaan op de gezelligheid waar
over Eric de Kuyper schrijft. De
gezelligheid waar we zo aan
hechten en die we oproepen met
behulp van kunstmatige dingen,
bloemen bij voorbeeld. De leeg
heid van het gezelligheidsritueel
is de leegheid die de bladen van
Van den Heuvel en Van Ojen zou
moeten oproepen. Maar of dat
nou zo pregnant gebeurt? De
tekst is in dit geval overtuigen
der.
Eigen wegen
Josien Brenneker en de Vlaamse
Veerle Rooms zijn binnen hun
samenwerkingsverband toch
herkenbaar eigen wegen gegaan.
De formule is vergelijkbaar: ze
hebben elk twee grote zeefdruk
ken gemaakt en acht kleine; de
grote in het midden, de kleine
aan weerszijden. Rooms op de
ene muur, Brenneker aan de
overkant. Een opstelling die zo
gekozen is dat de vergelijking
zich opdringt en het verschil
beklemtoond wordt. De vergelij
king laat iets zien wat ook het
verschil uitmaakt tussen Neder
landse en Vlaamse kunst in het
algemeen. Ze laten zien dat er
inderdaad ook een grens is.
Brenneker heeft duidelijk din
gen geschilderd, bestaand of niet
bestaand, dat doet er niet zo veel
toe.Dingen, voorwerpen die met
nadruk een vorm zijn, een auto
nome vorm met een eigen bete
kenis. Dat is iets abstracts, wat
versterkt wordt door de druk
techniek die de vorm tot stand
brengt. Die aandacht voor vorm
en middel zien we sinds de
Renaissance in de beeldende
kunst van Noord-Nederland en
enigszins generaliserend zouden
we dat de formalistische kant
van Nederlandse kunst kunnen
noemen.
Daar tegenover staat het meer
verhalende en picturale dat,
weer met wat overdrijving, meer
de Vlaamse cultuur kenmerkt.
Bij Veerle Rooms zien we zoiets.
Ze beeldt herkenbare voorstel
lingen af uit de klassieke cul
tuur, het katholicisme en de kin
derwereld. Beelden die veel meer
een verhaal vertellen en zich
minder op de vorm richten. Op
de presentatie bij de NBKS
gaapt er en zaal aan betekenis
tussen deze twee werelden aan
weerszijden van de grens.
'Grafiek op de grens' is tot 29
januari te zien in het I.C.C. (di.
t/m zo. 10-17 uur), Meir 50, Ant
werpen en bij de N.B.K.S. (di. t/m
zo. 13-17 uur), Reigerstraat 16,
Breda.
Van onze kunstredactie
Pierre Audi, directeur van de
Nederlandse Opera, is de regis
seur van Maat voor maat (Meas
ure for measure), de weinig
gespeelde Shakespeare-kome
die die op 31 januari bij Het
Zuidelijk Toneel in Eindhoven
in première gaat en vervolgens
op toernee. Op 6 en 7 is deze
groot bezette voorstelling (15
acteurs) in Breda, 22 februari in
Tilburg en 23 februari in
Roosendaal.
In Maat voor maat worden
hooggestemde discussies over
de moraal afgewisseld met
komische scènes op straat waar
hoererij aan de orde van de dag
is. De hertog van Wenen (Jappe
Claes) besluit de stad een tijdje
te verlaten omdat hij zichzelf te
toegeeflijk vindt.
Als plaatsvervanger kiest hij de
strenge en puriteinse Angelo
(Steven van Watermeulen), die
de jongen Claudio (Ramsey
Nasr) ter dood veroordeelt
omdat hij zijn verloofde zwan
ger heeft gemaakt.
Claudio's zuster Isabella (Kat-
lijne Damen) pleit voor het
leven van haar broer bij Angelo,
die tot zijn schade leert dat de
wereld niet alleen geregeerd
wordt door geschreven wetten,
maar ook door natuurwetten.
Zelf ontvlamt hij in een tomelo
ze begeerte naar de kuise Isa
bella en is bereid om al zijn
principes te verloochenen om
haar te kunnen bezitten. Intus
sen blijkt dat de hertog de stad
helemaal niet heeft verlaten,
maar incognito de gebeurtenis
sen stuurt en zelf verliefd wordt
op Isabella.
„Maat voor maat heeft de trek
ken van een sprookje, een
klucht en een nachtmerrie",
aldus een woordvoerder van
Het Zuidelijk Toneel. „Niet de
romantische liefde is de drij
vende kracht achter het hande
len van de personages (zoals in
andere Shakespeare-komedies),
maar begeerte en seksuele lust.
Wel worden aan het slot een
aantal bruiloften gevierd, maar
het toekomstig huwelijksgeluk
lijkt niet bepaald verzekerd."
Het stuk wordt gespeeld in een
nieuwe vertaling en bewerking
van Janine Brogt (dramaturge
Toneelgroep Amsterdam). De
vormgeving is van Jean Kal
man, vaste lichtontwerper bij
alle produkties van Pierre Audi.
Vorig seizoen deed Audi zijn
eerste Nederlandse toneelregie,
Timon van Athene, eveneens
een zelden gespeeld stuk van
Shakespeare, in een volledige
mannelijke bezetting op lokatie
in het Transformatorhuis in
Amsterdam.
Audi is sinds 1988 artistiek
directeur van de Nederlandse
Opera, waar hij naam maakte
met opzienbarende Montever-
di-enscèneringen. Onlangs
regisseerde hij ook de door
Karei Appel aangeklede
Mozart-opera Die Zauberflöte.
De Brit Pierre Audi was de ini
tiatiefnemer en voormalig
directeur van het succesvolle
Almeida Festival in Londen
voor hedendaagse muziek en
muziektheater.
Maat voor maat wordt gespeeld
door de vaste acteurs van Het
Zuidelijk Toneel (ook Chris
Nietveld, Bart Siegers en
Camille Siegerts), aangevuld
met gastacteurs als Jappe Claes
(kardinaal 'Camillo in De
Cenci), Kees Coolen, Kenneth
Herdigein, Pol Pauwels en
Adriaan Olree.
Pietjan Dusee bij een schaalmodel van de kerk van De Noordhoek dat in 'Marietje Kessels' wordt
gebruikt. foto ralph van de lisdonk
De kunsthistoricus Georg Hol
lander opent op zaterdag 13
januari in de Chassé Galerie een
tentoonstelling met werk van de
Canadese (Quebequois) kunste
naar Jean Marois. Kenmerkend
voor de werkwijze van deze kun
stenaar is het componeren van
een kunstwerk uit verschillende
onderdelen, gezaagd in multi
plex, en beschilderd. De Chassé
Galerie is gevestigd in het gelijk
namige theater in Breda en is
iedere dag behalve zondag geo
pend van 13.00-18.00 uur. (t/m 7
maart).
Tijdens de opening van de ten
toonstelling met werk van Elmar
Gille, op zondag 14 januari tus
sen 13.30 en 17.30 uur in galerie
De Ringeloor in Gilze, zal ook een
boek over deze van oorsprong
Duitse kunstenaar worden gepre
senteerd. Van Elmar Gille wor
den olieverfschilderijen en reliëf
diepdrukken tentoongesteld.
Tegelijkertijd loopt een expositie
van de keramist Hans Meeuwsen
in De Ringeloor, Nieuwstraat 15.
Gilze. Geopend woensdag t/m
zondag 13.30-17.30 uur. (t/m 17
feb.)
Werk van Elmar Gille, te zien in Gilze
Op de tweede verdieping van De
Nieuwe Veste aan de Molenstraat
te Breda exposeren momenteel
drie leden van de Westbrabantse
beroepsvereniging van beeldend
kunstenaars BOA.
De drie zijn Ludovicus van
Eijnatte met objecten in hard
steen, René van Gageldonk met
foto's en Paul van Gils met foto-
copies en fotowerken. De ten
toonstelling is te zien tijdens ope
ningstijden van De Nieuwe Veste,
(t/m 1 feb.)
Bronzen en keramische beelden
van Jack Poell zijn vanaf van
daag te zien in De Verbeelding,
Klokkenstraat 12 in Baarle-Nas-
sau. De expositie wordt van
avond om 19.30 uur geopend, de
dichter Hans van de Waarsen-
burg verzorgt de inleiding. De
Maastrichtse beeldhouwer expo
seerde twee- jaar geleden ook in
De Verbeelding. De tentoonstel
ling is open van donderdag t/m
zondag van 13.00 tot 17.00 uur en
duurt tot 11 februari.
In Galerie Willy Schoots in Eind
hoven wordt op zondag 14 janu
ari om 15.00 uur de tentoonstel
ling 'Ger Lataster - een overzicht
van 1957 tot 1995' geopend.
Naar aanleiding van deze ten
toonstelling vindt op zondag 3
maart een lezing plaats door
Daniël Lataster, zoon van de
kunstenaar (reserveren 040
2449705).
Galerie Willy Schoots, Willem
straat 27 Eindhoven, is geopend
wo/do/vr 11.00-18.00 uur, za
11.00-17.00 uur, zo 13.00-17.00
uur. (t/m 23 mrt.)
In kunstsalon De Spiegelzaal,
Reigerstraat 22a Breda, wordt op
zondag 14 januari een tentoon
stelling geopend van fotowerken
van Paul C. Bogaerts en schilde
rijen van Frans Bosch.
Tijdens de openingsplechtigheid,
die om 15.00 uur begint, zal
acteur John Segers een deel van
de voorstelling 'John West' spe
len, geschreven door Marian Boy-
er. Geopend op vrijdag, zaterdag
en zondag, 14.00-18.00 uur. (t/m
11 febr.)
