DE STEM
fik wil zoveel mogelijk proberen'
'Stress is op zich zelfs gezond'
joliclen IH
Scapino verrast
multicultureel
ENTM/V
sie
Libris stopt sponsoring
Woutertje Pieterse Prijs
Jongeren in de lucht
bij Stadsradio Breda
Martine Bijl:
zingen, acteren,
schrijven en
poppen maken
I Zonder schrijven en boetse-
I ren kan ze niet. Acteren
Veronica duikt met 'Het onderste boven' in psychische problemen
VAN HOOF
ring en selectie
Radioserie Toon Hermans
bij Wereldomroep en Tros
Weer filmprijs voor Tasjesdief
'Romeo Julia' ook vanavond in Breda
a
ZIE RAGA22I OP ACHTERPAGINA - D5
Gids
ZATERDAG 6 JANUAR11996 DEEL D
vindt ze hooguit 'leuk'. Een
I eigen theatershow wil ze
■niet meer. Martine Bijl zit
I middenin een nieuw hoofd-
I stuk van haar leven. Niet
alleen privé. Op 20 januari
gaat haar eerste toneelstuk
j in première, 'Walters
IHemel'. In de kiosken ligt
[haarboek'Poppen'. Op
[televisie is ze de kattige
j Catharina in de comedy
'Het zonnetje in huis', naast
Johnny Kraaijkamp sr. en
jr. „Wij zijn heel dol op
elkaar."
iMartine Bijl: „Er wordt mij zeer
gevraagd of ik deze poppen
mak omdat ik geen kinderen heb.
Het klinkt als een aardig verhaal-
\tje, maar het is niet zo.
foto kippa
over het diploma psychoid-
of gelijkwaardige opleiding
het afnemen van testen zwel
blwassenen (ontwikkelings-;
iropsychologisch onderzoek),
.terondersteunde psychodiag-
itverwerking (WP6.1I.
I conform functiegroep 40 en
alaris van f 4.048,- bruto per
[sis). Voor de overige arbeids-
\0-Ziekenhuiswezen van toe
forden bij voorkeur verricht ge-
i per week, in de ochtenden.
cwer deze functie kunt u contact
|drs. H.S.F. Mulders, hoofd afde-
gie, dagelijks tussen 12.30 en
i teiefoonnr. 1013) 539 28 72.
[talie, voorzien van een curri-
5r 16 januari 1996 richten aan
.enhuis, t.a.v. de Dienst Peiso-
10151, 5000 IC Tilburg, onder
[renr. 96.04.
3ETH ZIEKENHUIS
nische opleiding of bent in st
rgeiijk niveau te functioned
tat vereist. Verder bent u bete
elijk beschikt u over en'6f ""j,
otiverende persoonlijkheid
taat open voor ontwiK*
Uw leeftijdsindicatie is gl°
ior Anja van den Akker
;ine Bijl heeft het alle-
ial al eens gedaan. Gezon-
geacteerd, geschreven.
Met eigen shows in het theater
gestaan, in een tv-panel geze
ten en kinderplaten geprodu
ceerd. Uit haar mond kennen
we de lieve, mierzoete teksten
rer Elfje Twaalfje, maar ook
'onterende uitspraken
'Helaas heb ik zelf nooit
ideren gewild', uit haar
itste theatershow Mevrouw
Ij! uit 1991.
Jk verdeel me graag", geeft ze
toe, „Ik wil zoveel mogelijk probe
ren. Ook dingen die ik niet kan.
Maar die laat ik niet zien. Ik kom
Bpas mee naar buiten als het
i genoeg is."
tine Bijl, de perfectioniste. Ze
it er niet onder. „Ik kan niet
Iers. Ik vind alles wat ik doe
feen maar leuk als ik er heel erg
jn best voor doe. Dat is voor mij
gemakkelijkste manier. Anders
ird ik zó vergeven van faal-
t, dat ik niks meer zou kun-
Ik voel zelf wel wanneer ik
niet beter krijg. Dan is het
lent daar. Dan wil ik het ook
meer verbeteren."
ffldatgeschaaf gaat vaak ten kos-
■tovan de spontaniteit, beseft ze.
»0p een deel van Paul de Leeuw
ik soms weieens jaloers. Hij
V zich zo ongebreideld uiten,
Wider enige weerstand in zich-
«i Ik wou dat ik tien procent
dat vermogen had.
gjzijn disciplines die Bijl wel
"ent, maar waarmee ze
jst niet naar buiten komt. „Ik
Ider graag. Maar ik weet dat
niet goed genoeg is. Het blijft
e® hobby."
\kaar poppen dan, waarvan tot
januari een expositie loopt in
■de Rijkers in Amsterdam?
*e beschouw ik niet als m'n
|by klinkt het ietwat fel.
PPpen maken zie ik als een vak.
TWoor ben ik er veel te grim-
Imee bezig. Het vergt zeer veel
r' aandacht en discipline. Ik
er hooguit vijf tot zes per jaar
f®, In die poppen zitten uren
P' Anatomie, techniek. Mijn
l"jrgetrouwe manier van wer-
I eist dat", zegt Martine Bijl die
ee het imago wil vermijden
ne bekende Nederlander die
a bedoelde huisvlijt tot kunst
Pett. Sterker nog, ze heeft het
dat ze om die reden juist
goed moet zijn.
E poppen zijn voor mij heel
«rif1?,' Waarom weet ik niet
tkelins Bk!i fulk,geen P°PPen maak'
K a heelerg.Dat heb ik met
ven fraaie boek dat sinds kort in
de winkels ligt, met schitterende
foto's van Jan Swinkels. „Met dat
soort mensen heb ik blijkbaar
affiniteit. Ik analyseer alles wat ik
doe niet zo verschrikkelijk goed.
Ik maak dingen die me raken. Een
lief feetje zegt me dus niets. Daar
ben ik echt te oud voor.
Zijn het een beetje je kinderen, in
de zin datje hen moeilijk kunt los
laten?
„Ik kan ze loslaten, hoor. Als ik ze
gemaakt heb, is het klaar. Met
mijn theatershows werkt dat net
zo. Zodra ik ze gespeeld heb, zijn
ze meteen van de chip verwijderd,
moet ik tot mijn schande beken
nen. Berend (Boudewijn, haar
echtgenoot) roept weieens iets wat
ik onbedaarlijk grappig vind en
dan blijk ik dat zelf ooit gezegd te
hebben."
En terwijl een verse Barclay-siga-
ret in rook opgaat: „Er wordt mij
zeer veel gevraagd of ik deze pop
pen maak omdat ik geen kinderen
heb. Het wordt ook wel geschre
ven, zonder dat het mij is
gevraagd. Het klinkt als een aar
dig verhaaltje, maar het is niet
Is de zin uit de laatste theater
show 'Helaas heb ik zelf geen kin
deren gewild' in dat opzicht geen
veelzeggende uitspraak?
„Ik zou zo'n zin niet op die manier
in een persoonlijke conférence
hebben gezegd. Je moet hem zien
in de context van die show: een
aaneenschakeling van valsheid en
onoprechtheid. Dat stukje confé
rence maakte trouwens veel los.
Het is not-done dat je zoiets zegt."
Niet verslaafd
Het theater mist ze niet. „Ik heb
het theater tenslotte zelf laten val
len. Ik ben niet verslaafd aan het
applaus, dat gevoel in het centrum
van de belangstelling te staan.
Daar kwam ik achter toen ik een
jaartje pauze nam. Ik heb het
theater geschrapt omdat er te veel
dingen waren waaraan ik niet
meer toe kwam. Vergeet niet,
theater is nogal een slokop. Boet
seren en schrijven doe je thuis.
Maar als ik weet dat ik 's avonds
in Meppel moet optreden, ben ik
daar de hele dag mee bezig. Een
ander niet waarschijnlijk, ik
helaas wel. Vaak denken de men
sen dat ik zomaar wat aan praat,
me niet goed voorbereid heb,
maar het heeft juist zoveel voor
bereiding gekost om het zo
gemakkelijk te laten lijken. Ik
haat improviseren."
Dus een spontaan voorstel om de
koffers te pakken en binnen een
uur op weg te zijn richting Parijs,
is niet aan Martine Bijl besteed?
„Nee, daar houd ik niet van. Niet
mijn stijl. Ik vind het wel prettig
als ik me op iets kan voorbereiden.
Ik kan niet ter plekke mijn koffers
pakken en dan alles van me
afschuiven. Toevallig woon ik met
iemand die dat ook niet doet, dus
dat komt heel goed uit."
Schoondochter
In de Utrechtse Central Studio's,
waar de comedy Het zonnetje in
huis wordt opgenomen, druppelen
de collega's binnen. Martine Bijl
kruipt deze middag weer in de rol
van Catharina, de hatelijke
schoondochter van Johnny
Kraaijkamp sr. en liefhebbende
echtgenoot van Kraaijkamp jr.
Een totaal andere discipline. In de
eerste reeks moest Martine even
wennen aan oprecht boos worden
voor de camera, tijdens deze derde
serie kost haar dat ogenschijnlijk
geen enkele moeite.
„Oude Kraaij zei in het begin
tegen mij: jouw kracht op het
toneel is je ironie, het heel klein
houden van dingen. Gemakkelijk
iets kunnen weggooien. Dat kan
in een comedy niet. Comedy moet
wat groter, zei Kraaij. Daar heb ik
een deel van geaccepteerd, heel
veel van geleerd ook. Maar zoals
ik het nü invul, de middenweg, is
voor mij het beste."
Je speelt een kreng.
„Ja!", klinkt het resoluut. Ze
grijnst en geniet zichtbaar bij het
idee. „Die vrouw wordt gedreven
door wanhoop, hoor", tracht ze
enig begrip voor haar toneelka
rakter te kweken. „Er zit een basis
van geloofwaardigheid in de
karakters. Dat maakt het ook leuk
om te doen. Catharina zit toch
maar met die oude schoonvader
om wie ze niet heeft gevraagd. Die
bovendien haar hele leven in de
war gooit. Catharina staat niet zo
ver van me af. Zij heeft -, net als
ik - een scherpe tong."
Er is een zekere 'chemistry' tussen
jullie te bespeuren.
„We zijn heel dol op elkaar, dat
klopt. Het aardige is dat je dat
kunt zien. Je mag het nooit te veel
merken, natuurlijk. Het blijft een
rol. Maar je kimt niet verhullen
dat wij daar erg veel plezier staan
te hebben met z'n drieën. Daarom
heb ik ook dit seizoen weer ja
Over het medium televisie is Bijl
niet al te pessimistisch. „De men
sen die zo kankeren op de tv ver
geten dat er nog steeds hartstikke
mooie programma's zijn. Je moet
er misschien even naar zoeken,
maar ze zijn er wel. Waar ik op
tegen ben, is als mensen in hun
weerloosheid worden aangeval
len, zoals in sommige reality-tv.
Die mensen beseffen de reikwijdte
niet van het feit dat ze in beeld
komen. Ooit zag ik een mevrouw
die de deur opendeed voor de
cameraploeg van een of ander tv-
programma. Zegt ze: kom even
binnen, ik vind het niet nodig dat
de hele straat het hoort... Dat
bedoel ik dus. Ik moest er eigen
lijk verschrikkelijk om lachen,
maar tegelijkertijd dacht ik: dit
mag je mensen niet aandoen."
„Het blanke beeld, dus het scherm
waar niets op te zien valt, is ken
nelijk een schrikbeeld. Dat houdt
in dat het ook gemakzuchtiger
■valificeerd, specialistisch bedflj
e-omgeving;
svoorwaarden.
V16- ^«tucuuvmei
T'met sckrijven en met
kltu™' zoals ze haar
■i tT0PPen zeët: "Ik heb iets met
T» onder ""i" nagels en
I, we' n°oit onder vandaan
'hend aan Martine's laatste
n is dat het allemaal 'men-
i®„etn deukie rijn', zoals ze
I hnjft. Bet mongooltje,
dvestiet, de oude demente
p, ,e sta£>n uitgebreid in het
f otures Publishers uitgege-
Door Marcel Frost
Met Het onderste boven richt
Veronica zich op een wat
ouder publiek. De zesdelige
serie behandelt zaken als
schizofrenie, verslaving en
angst. „Kijkers associëren
Veronica vaak met spelletjes
en seks. Met deze serie kun
nen we onze andere kant
eens laten zien", meldt voor
zitter J. van der Reijden
trots.
Het initiatief voor de reeks is
genomen door het Nationaal
Fonds Geestelijke Volksgezond
heid (NFGV). Dat wil mensen in
geestelijke nood graag een
handje helpen. Elsemieke
Havenga presenteert Het onder
ste boven, bijgestaan door René
Diekstra, hoogleraar Gezond
heidspsychologie aan de Rijks
Universiteit Leiden.
De eerste aflevering gaat in op
de gevolgen van langdurige
stress. De cijfers liegen er niet
om. Elke twaalf minuten wordt
in Nederland iemand door chro
nische stress arbeidsongeschikt
verklaard: 250.000 werknemers
per jaar. Dat kost de staat en het
bedrijfsleven 3,5 miljard gulden.
„Stress is in feite niets anders
René Diekstra en Elsemieke Havenga presenteren 'Het onder
ste boven'. foto kippa
dan spanning, druk. Op zich is
dat zelfs gezond, mits de stress
niet blijvend is", legt Diekstra
uit. De 48-jarige Gert Prins illu
streert dat zondagavond. Hij
jakkerde op zijn werk maar door
tot-ie met zijn auto in de vang
rail belandde. Daarna kwam hij
tot inkeer en ging hulp zoeken.
Volgens Diekstra een normale
gang van zaken. „Als je jezelf
niet in de hand hebt en er is ook
niemand op je werk of in je
familie die je tot de orde roept,
gaat het zolang door tot er iets
indrukwekkends gebeurt. In dit
geval een bijna dodelijk onge
val."
Tatjana
Verder komt post-traumatische
stress aan bod. Zo zien we een
slachtoffer van een roofoverval.
Langer dan een kwartier hield
de overvaller een pistool tegen
het hoofd van de geboeide man.
In die minuten nam hij in
gedachten afscheid van vrouw
en kinderen. Een ervaring die
drie jaar later nog steeds zijn
sporen achter heeft gelaten. Het
slachtoffer slaapt slecht en heeft
last van hoofdpijn.
De bekende Nederlander ont
breekt niet in Het onderste
bovenin de eerste aflevering
Tatjana Simic. De actrice/zan
geres vertelt over haar stress
ervaring: de dag dat ze hoorde
dat haar zusje in voormalig
Joegoslavië werd vermist. De
bekende Nederlander moet dui
delijk maken dat stress in alle
lagen van de bevolking speelt.
Het onderste boven zal vermoe
delijk de wat oudere kijkers
weten te boeien, maar volgens
Diekstra is stress ook voor jon
geren een probleem. „Het voort
durend moeten presteren op
school is soms te veel, daar gaan
leerlingen aan onderdoor. Ver-'
der denk ik dat het voor sommi
ge jongeren iets van herkenning
zal hebben, dat ze de situatie
thuis (overspannen vader of
moeder) beter begrijpen."
'Het onderste boven', Veronica,
zondag, 22.30 uur
Van onze rtv-redactie
Het leven van Toon is de weerslag van gesprekken die Ger-
rit den Braber heeft gehad met de nu 79-jarige Toon Her
mans. De Wereldomroep zendt de dertiendelige reeks vanaf
vandaag op zaterdagochtend uit tussen 10 en 11 uur. De
Tros volgt in mei. Dan is Toon te horen in het wekelijkse
Radio 2-programma Coulissen.
Aanvankelijk zag het ernaar uit
dat de publieke omroep geen
ruimte had voor dit bijzondere
project. „Gezien de zenderkleu
ring en de disciplines van de
zenderredacties zou alleen
Radio 2 geschikt zijn voor een
dergelijk programma", zegt
Gerrit den Braber, de maker
van de reeks. „Maar ook voor
Radio 2 zijn de formats zo knel
lend, zijn er zulke vaste afspra
ken onderling om tot een uni
forme indeling te komen, dat ik
overal nul op het rekest kreeg.
Volgens een voorlichter van de
Wereldomroep zijn er geen
plannen geweest om de serie te
verkopen aan een commercieel
station. „Wij werken graag
samen met de publieke, binnen
landse omroep. Want daar zijn
we op gebrand, op samenwer
ken, in de meest letterlijke bete
kenis van het woord", verklaart
netwerkmanager Paddy van der
Baan.
Hij zegt dat het geen toeval is
dat de Wereldomroep aandacht
besteed aan cabaret. „Het feno
meen eindejaarsconference is
tenslotte in de jaren vijftig bij
de Wereldomroep ontstaan.
Befaamde artiesten als Toon
Hermans, Wim Kan en Wim
Sonneveld werkten regelmatig
aan onze uitzendingen mee. De
serie komt dus niet zo maar uit
de lucht vallen."
De Wereldomroep is te vinden
op de korte golf via de frequen
ties 5955 kHz en 9895 kHz.
Amsterdam (anp) - De Libris Groep beëindigt de sponsoring
van de Woutertje Pieterse Prijs. De geldschieter wü met he
budget een ander kinderboekenproject financieren. Aan d'
Woutertje Pieterse prijs, die jaarlijks een Nederlandstalig lite
rair kinder- of jeugdboek bekroont, is een bedrag van 25.001
gulden verbonden. Voor Libris kost de prijs ongeveer lOO.OOt
gulden, aldus Jaap Stello, directeur van de Libris Groep.
gevuld wordt. Dieper dan Call TV
van Veronica kun je niet zinken."
Nee-zegger
Martine Bijl omschrijft zichzelf
als een notoire nee-zegger. „Er
komt zoveel op je af als je bekend
bent. Dus zeg ik op de meeste din
gen nee. Je kunt aldoor op de tele
visie zijn met al die praatshows. Ik
doe dat alleen als het nodig is.
Meestal zeg ik nee, omdat ik het
onzin vind en het niks met m'n
werk te maken heeft."
In een van de weinige program
ma's waar ze recent te zien was,
Déja Vu bij de Avro, vertelde Bijl
hoe ontroerd ze raakt van het lied
je van Youp van 't Hek over de
ziekte van Alzheimer. 'Dat bedje
moet een prijs hebben', zei ze.
„Doodgaan vind ik niet zo erg.
Dat lukt ons allemaal wel. Maar
oud worden en alle dingen inleve
ren. Geestelijk, lichamelijk. Inle
veren, inleveren, tot je dood. Dat
vind ik absoluut een foutje van
Onze Lieve Heer. Daar ben ik het
helemaal niet mee eens. In mijn
boek staat ook een gedichtje dat
daarover gaat, ik denk een van de
mooiste die ik heb geschreven: De
dood zegt..."
Groenten
Buiten het 'vak' doet ze alleen de
commercials van Hak. „De
groe(n)ten van Hak. Al zowat tien
jaar. Hak is me onderhand zo
eigen geworden, het zou raar zijn
als een ander dat ineens ging
,doen. Hak is van mij, zo voel ik
dat. De Hak-reclame heeft mij
nooit kwaad gedaan."
Dit in tegenstelling tot de roddel
pers, die haar wekenlang met tel
elenzen bespiedde, toen haar
romance met regisseur Berend
Boudewijn bekend werd.
„Gelukkig is dat voorbij. Ach, bij
zo'n poppenexpositie schrijven ze:
Waarom huilt zij? Omdat ze geen
kinderen heeft... Maar het belang
rijkste is dat lk me niet meer druk
maak om die bladen. Als je kwets
baar bent, is de roddelpers lastig
om te hanteren. Destijds heb ik
dat niet gekund. Nu wel. Als er
morgen iets bijzonders gebeurt,
staan ze weer op de stoep. Dat
weet ik. Maar de wetenschap dat
het me niets meer doet, werkt als
een bevrijding. Ik heb ervan
geleerd. Als ze je zo beloeren,
voelt dat hetzelfde als wanneer er
bij je ingebroken is terwijl je lag te
slapen. Wakker worden en zien
dat er iemand geweest is. Een
beetje vies." -
Je hebt ooit in de gedaante van
Agnes de Boer het fenomeen rod
delblad genadeloos onderuit
gehaald.
„Dat was in mijn eerste theater
programma. Of het achteraf har
der had gekund? Nee, ik denk dat
het scherp genoeg was. Ik zou het
nu niet anders hebben gedaan.
Het moet leuk blijven, zo'n show
is amusement tenslotte. Hoewel ik
nooit bang ben dat de mensen niet
lachen. Ik heb vaak genoeg een
nummer gedaan waar het publiek
niet om lachte. Dan dacht ik: er is
altijd wel iemand in Heerenveen
of zo die erom gaat lachen. En dat
is dan iemand met wie je bijna zou
willen trouwen!
De achtste Woutertje Pieterse
Prijs ging vorig jaar naar de
Vlaamse schrijfster Anne Pro
voost voor haar roman Vallen.
Het was voor het eerst dat de
onderscheiding 25.000 gulden
opleverde. Daarvoor was hij
10.000 gulden waard. Voor de
negende uitreiking, op 7 maart in
De Rode Hoed in Amsterdam,
heeft Libris zich nog garant
gesteld.
De Stichting Woutertje Pieterse
Prijs zoekt sinds de zomer een
nieuwe sponsor. Umtul Kiekens
bestuurssecretaris van de stich
ting, gaat er van uit dat die word
gevonden. Ze noemt het 'ontzet
tend jammer' dat Libris het spon
sorcontract heeft stopgezet. „W
hadden het niet verwacht. He
prijzengeld was net verhoogd ei
we hadden de indruk dat ze he
juist leuk vonden een literair
prijs voor jongeren èn volwasse
nen te sponsoren." De sponsoring
werd overigens geregeld met eei
driejarig contract.
Amsterdam (anp) - De Tasjesdief krijgt opnieuw een inter
nationale filmprijs. De jeugdfilm van Maria Peters met in
de hoofdrol Olivier Tuinier, won op het Atlantic Film Festi
val in Canada de hoofdprijs, de zogenaamde Gordon Pars
on's Children's Choice Award for Best Feature. Producent
Shooting Star Filmcompany heeft dat gisteren bekendge
maakt.
De Tasjesdief werd al met diverse prijzen bekroond, onder meer
met de Glazen Beer tijdens het internationale filmfestival in Ber
lijn. Ook won het de Grote Prijs van het kinderfilmfestival in
Japan, de Grote Publieksprijs van het filmfestival Rimouski in
Canada en de eerste prijs van de kinderjury en de Bronzen Olifant
van het filmfestival Hyderabad in India. Tijdens het Nederlands
Filmfestival in Utrecht kreeg Peters een nominatie voor de beste
regie.
De Tasjesdief draait nog in diverse bioscopen. Ook is de film ver
krijgbaar op huurvideo en begin deze zomer op koopvideo.
Breda - 'Romeo Julia' door
Scapino Rotterdam. Chore
ografie: Ed Wubbe. Met multi
cultureel orkest, muzikale
coördinatie: Henk van der
Meulen. Gezien op vrijdag 5
januari. Ook vanavond nog te
Door Marjan Mes
Fascinerende muziek van een
zeskoppig multicultureel
ensemble, schitterend uitge
lichte beelden en een vinding
rijke, vaak zeer ongewone
bewegingstaal kenmerken de
Romeo Julia, die chore
ograaf Ed Wubbe gecreëerd
heeft als jubileumstuk voor
het vijftig jaar bestaande Sca
pino Rotterdam.
Ook vanavond nog kan men dit
bijzondere samenwerkingspro
ject van choreograaf en zes etni
sche muzikanten in Breda gaan
zien. Het klassieke liefdesdrama
van Shakespeare valt er nauwe
lijks meer in terug te herkennen,
maar daar staan zoveel bijzonde
re momenten tegenover dat zelfs
het vrijwel ontbreken van een
dramatische structuur nauwe
lijks stoort. In deze Romeo
Julia gaat het om vernieuwende
'duetten', eigenzinnige gebaren
en dynamische groepsbeweging,
die nauwelijks een verhaal willen
vertellen, maar die rechtstreeks
lijken te worden voortgestuwd
door de muziek. Zelden zag ik
eerder een zo harmonieuze en
verfijnde synthese op het podium
van eigentijds ballet en levende
muziek. De 28, sterke jonge Sca-
pino-dansers, in losse witte kle
ding, bewegen zich tussen, op en
soms agressief tegen hoge wan
den, die dan als een vijandige
barrière fungeert, terwijl de exo
tische percussieritmes opwin
dend, maar ook ingetogen o:
geheimzinnig, hun onvoorspelba
re acties stuurt. De rivaliserende
families uit het oorspronkelijke
drama zijn hier moderne jonge
ren, die meer aan verwarring dan
aan een vete ten prooi schijnen.
Reeksen paren wervelen over het
toneel en mannen komen uitda
gend tegenover vrouwen te staan.
Esperanza Aparico-Romero is
een serene, intrigerende verschij
ning als Julia. Zij doet denkei
aan een eenzame, kleine Pierro
in haar wijde witte broek, dii
zeer verfijnd, soms bijna panto
mimisch beweegt, met frêle arm
gebaren en met een rug die vaak
bovenmenselijk ver doorbuigt
Met haar Romeo (Javier Perez-
Pont) voert zij performance-ach-
tige, ragfijne 'duetten' uit, terwijl
hun liefde zich heel direct uit ir
levensechte kussen en omhelzin
gen. Sterker van uitstraling dar
Romeo is diens opstandig»
vriend, door Serge Rampal met
een nonchalante macho-uitstra
ling fascinerend vertolkt. De
Senegalese percussionist Aly
N'Diaye Rose bepaalt op het
podium voor een belangrijk deel
de dansritmiek en de timing, ter
wijl de prachtige Turkse zanger
en saz-speler Ali Qiftegi het
ongewone liefdespaar schitte
rend toezingt.
