Doe-het-zelf-vakantie
op een ranch aan de voet
van de Rocky Mountains
Vijfling van Renault
db stem
Mégane half december op Nederlandse markt
EET wijzer
SURPLUS
E3
Op de trail
The River Wild
Voyageurs
Safari
Pow Wow
Ovalen
Geen airbag
REIZEN KORT
Parijs uit de gratie
Meer Travelers Cheques gebruikt
Mexicaanse zon deze winter in trek
De wereld rond met één ticket
Reis naar Bike Week Daytona
Kerst komt (1)
VRIJDAG 8 DECEMBER 1995
In Canada is niets klein
Door Jan Koesen
Canada. Het grootste land ter
wereld, qua oppervlakte Driem
aal Europa. Ik ben geland in Cal-
sarv provincie Alberta, aan de
westkant. Alberta, twintig maal
Nederland. En leeg, leeg, leeg.
Europese afstanden verbleken
{jfben uitgenodigd door Jan
Klijn eigenaar van de Bar C Ran
ch ftCattle Company Ltd. Klijn
en zijn cowboys verzorgen 400
stuks vee op een gebied zo groot
als Zuid-Limburg. Zijn beesten
«azen op bergwanden en prai
ries banjeren door rivieren en
zijn altijd buiten, ook als je urine
terwijl je pist bevriest.
Canada, een landklimaat. Dit is
ie Indian Summer, een explosie
van kleuren en warmte. Overdag
22 tot 24 graden, in T-shirt bui
ten, zwemmen in kristallijn
water, 's avonds min 4 tot min 7.
Negen maanden koeien hoeden,
kalveren slachten en dan verko
pen.
In de drie maanden dat het kli
maat draaglijk is, wil Jan Klijn
toeristen ontvangen op zijn ran
ch. Een doe-vakantie. Paarden,
indianen, cowboys, met een vlot
wild schuimend water af, met een
kano net als vroeger de voyageurs
peddelen door een landschap dat
in Genesis is beschreven als
woest en ledig. En de eerste nacht
kan ik niet slapen van de coyotes.
Ooit gereden? Nee, nou ja, twee
keer drie rondjes in de manege.
„Dan krijg jij Gus." Harry rijdt
voorop, cowgirl Glenda, blond
als een Friezin met idem blozen
de wangetjes, is ook geboren in
het zadel. Daar schommelen we
omhoog, de bergen in. Eerst in
rustig tempo en achter me ver
dwijnt de Bar C Ranch achter
bomen en hellingen.
Dit zijn de foothills van de Rocky
Mountains die daar, op een uur
rijden, de horizon openbreken. In
Canada zijn geen files, een
afstand wordt daarom in uren
rijden uitgedruk. Avondje naar
de saloon: een uurtje rijden. Mid
dagje shoppen. Anderhalf uur rij
den. En terug.
Gus ranselt mijn kont. Ik schuif
naar voren en naar achteren. Wat
is mijn zadel hard! En nu gaan
we een hellingbos op. O Lord
Jezus Christ, help me. Maar Gus
weet de weg, denk ik, hoop ik. En
hij gaat in draf, of is het galop?
De bomen suizen op mij af, mijn
camera beukt op mijn rug, ik
bescherm mijn gezicht met mijn
hand als takken me tegen de
grond willen zwiepen.
Omlaag. Gus weet hoe het moet,
ik niet. En halverwege staat het
monster stil. „Laat hem niet
eten," waarschuwt Harry. Dus
ruk ik die teugels omhoog, dus
gaat Gus over op een hardere
actie.
En dan breekt mijn dure zoom
lens van mijn camera af. Ik zie
het niet eens, ik voel het niet
eens, tot Glen de tere optiek
oppikt en teruggeeft. „En dat is
Indian country," zegt Harry. En
vertelt een verhaal dat vele Cana-
zen in de komende week her
halen. De indianen zijn beroofd
van hun land door de blanken,
dus krijgen ze nu uit Wiedergut-
machung een enorm gebied en
forse uitkering en hoeven ze veel
minder belasting te betalen.
«Miljonairs," zegt Harry bitter.
En ik denk eerst, is dit racisme?
Totdat de cijfers komen, totdat
blijkt dat talloze jonge Indianen
werk- en doelloos met te veel geld
™n tijd moeten doden. Alcohol.
Criminaliteit.
Een bergrivier. Ghost River,
houd en kolkend, maar wonder
schoon. En ik laat Gus maar zijn
gang gaan in de hoop dat zijn
hoeven niet zullen wegglijden.
Als ik zou roken, zou ik nu de
Marlboro Man zijn. En waar zijn
de indianen, waarom worden we
niet beschoten met pijlen? Waar
is John Wayne? Ik mis hem, ik
mis hem hier, de Duke, de enige
die een geweer rondjes kan laten
draaien rond zijn vinger, de eer
ste aller cowboys.
Uren later, uren, uren later. In
Canada is niets klein. En daar is
de ranch. Gus wil wat en gaat
over in galop, of is het draf? Hij
ruikt de stal. Mag niet, zegt Har
ry, mag nooit, je moet langzaam
thuiskomen, langzaam, anders
rukt hij zich voortaan bij thuis
komst los en stuift hij de stal bin
nen. Hoe is het, ben je stijf? Ter
wijl ik afstijg, droom ik van een
Thaise massage.
Neopreen pak, helm, peddels, een
zware rubberboot. En de Red
Deer River, compleet met
stroomversnellingen. Meryl
Streep moet The Gauntlet af in
de actiemovie The River Wild.
Deze rivier is wat tammer. De
woestheid van rivieren drukken
Canadezen uit in cijfers. 1, 2,3, 4
en 5. Meryl had een vijfje, wij een
tweetje tot drietje want het is niet
de bedoeling dat toeristen die
geld moeten brengen in het door
een economische crisis bedreigde
Canada hun nek breken of ver
zuipen. Onze watervallen heten
De Groene Tong van de Dood en
de Weduwmaker.
Twee boten. De gidsen zijn enter
tainers. We oefenen eerst met een
klein watervalletje. Left. Left.
Left. Righ. And Left backwards.
De logge boot is redelijk bestuur
baar. Om van watervrees af te
komen en ons voor te bereiden op
het ruigere werk, gaat onze gids
een zeeslag aan met een andere
boot. „Take no prisoners. Give
them hell.
We peddelen, voorwaarts, ach
terwaarts, er zijn periode met
rust als de rivier al het werk doet
en dan moeten we de anderen
rammen. En zij ons.
Ik ben geen paardrijder, maar
water kan ik aan. En de rivier
mag van mij best een puntje rui
ger. Daar komen de watervallen.
Met de voorkant erin, met de ach
terkant erin, zijwaarts erin. De
boot rijst, komt halverwege op
zijn kant, smakt terug, wit water
schuimt over onze surfpakken.
De andere boot komt begerig
naderbij. Maar onze gids gaat
rechtop staan, „Kill the men.
Rape the children.
Dan een proef voor de geharden.
We moeten het water in, de voe
ten vooruit. En ik voel nu pas
goed de kracht van de rivier die
me meesleurt, wentelt en kantelt
terwijl mijn voeten tegen rotsen
slaan. Het water is koud, maar
bevrijdend koud, schoon koud,
dit, denk ik, dit is het water van
het Aards Paradijs.
Voyageurs waren de eerste (Fran
se) blanken die met kano's door
Canada trokken en handel dre
ven, vooral bont, met de india
nen. Dit is de Bow River, eens het
decor van The River of No
Returm (Marilyn Monroe en
Robert Mitchum). We stappen in
een lange kano die ruimte biedt
aan wel vijftien man. We krijgen
peddel-les en instructie hoe we
ons in de boot moeten bewegen.
Dan de groet: met de peddel vier
maal beuken op de rand, de ped
del loodrecht, een krachtig HOI.
Even oefenen. HOI. En nog een
keer. HOI.
Jim is de schipper. Klein, rond,
«In Canada ga je niet even een halfuurtje iets leuks doen. Het land is onmetelijk groot.
van Ierse afkomst en hij zingt
heel fraai schunnige liederen. We
schuiven de Bow River op. En een
tocht van een onaardse schoon
heid begint.
Ik heb al de woorden Genesis en
Aards Paradijs gebruikt, maar
alleen in Bijbelse lyriek kan ik dit
landschap beschrijven. Geen
menselijk leven, een eenzame
mountainbiker staart ons pein
zend na.
Halverwege, uren verder - in
Canada ga je niet een half uurtje
iets leuks doen - gaan we aan
wal.
Jim maakt een vuurtje, en we
bakken bannock. Dat betekent:
een plastic zakje, een voorbe
werkte bloem, water erbij, kne
den, het kliederige zaakje aan een
pin steken en dat geheel in de
vlammen. Cowboyvoedsel. De
bannock verbrandt, Jim pulkt de
korsten er af. Ach, het is eten. De
oude indianen nuttigden pemmi-
can: vlees, vet, kruiden, het
smaakte afgrijselijk, het stonk,
het was een harde klomp, maar je
bleef er mee in leven terwijl om je
heen de Natuur zich opmaakte
om je te breken.
Jim zingt een liedje over het
lelijkste meisje dat hij kent. Her
left eye was yellow, the other two
green. Uren later, uren, uren, nu
nog meer uren later, zijn we bij
de bus en de trailer waarop de
kano gaat.
Met de fourwheeldrive gaan we
de ledigheid in, op zoek naar wil
de beesten. En al na een kwartier
staat een elk, een superhert,
majestueus te grazen in de berm
terwijl toeristen kiekjes maken.
Dan gaan we verder, daar waar
de beschaving ophoudt. Hoe
groot is dit land. Een wolf steekt
over, een uur geleden heeft een
chipmunk, een soort eekhoorn,
aan een ijsje van een van ons
geknabbeld. We zijn op zoek naar
beren.
Dan remt Jan Klijn krachtig. Een
eland, een megahert. Een gede
formeerd rund, zeer hoog, zeer
groot, zeg maar rustig ontzettend
groot, nuttigt een lunch aan de
bosrand, terwijl haar kalf, nog
altijd zoiets als een slanke koe,
aan haar zijde nipt. Ik sluip
naderbij, ik schiet met de tele, de
moeder briest, haar kind schom
melt even weg, maar komt terug.
Later, weer op de ranch, zal
Brian, die 127 beren heeft gedood
(1800 dollar kreeg hij voor een
zwarte beer, 10.000 voor een
grizzly, totdat hij er genoeg van
kreeg om rijke stadslui op de
natuur te laten knallen), Brian
dus, zal zeggen dat er meer men
sen in Canada worden gedood
door elanden dan door beren. En
vooral een eland met een kalf is
gevaarlijker dan de Terminator.
Sorry Brian, dat wisten we niet.
Voor een tipi, een tent met kachel
en open dak, dansen de indianen
voor ons. Twee van hen zijn pro
fessioneel, de anderen doen het
om de folklore in stand te hou
den. Een man danst, getooid met
de veren van de adelaar. Hij
stampt, hij slingert, op linker
been, op rechterbeen en hoog en
onbegrijpelijk komen klanken uit
een vrouwenkeel. Pow wow heet
de vertolking. Pow wow, de ver
halen van indianen, vroeger in de
tent, bij het vuur, verhalen over
de jacht, de dieren, over de
goden.
Les in lassowerpen. Een cowgirl
demonstreert. Het touw kronkelt,
slaat uit als een slang en grijpt de
hoorns van een wegschietend
mechanisch kalf dat uit een hou
ten paard wordt gelanceerd. Dit
zal ik nooit leren.
De week snelt voorbij. We gaan
naar Calgary en bezoeken het
Glenbow Museum dat het leven
beschrijft van die allereerste
bewoners van Canada.
We gaan naar het bergstadje
Banff, voor de helft beheerd door
FOTO ARCHIEF DE STEM
Japanners. Sulphur Mountain
wordt nu Fuji Mountain
genoemd, als de Japs het niet
horen. Heel vreemd, Canadese
advertenties naast de kronkeltjes
van het Verre Oosten. Brontobur-
gers eten, 's avonds naar een
saloon waar wel duizend jongens
en meisjes dansen, met de hoeden
op. Muziekwinkels met tientallen
meters country and western.
Een cruise naast Devil's Gap, een
bergmeer waarin een bergtop als
een satanshoofd neergrijnst op
water dat door vreemde winden
wordt geteisterd. Een tocht per
huifkar naar Waiporous Creek.
En 's nachts gieren de coyotes,
hoog en snerpend, als geesten die
de weg zijn kwijtgeraakt in hun
dimensie.
Canada: een vakantieland voor
wie iets beleven wil. En anders,
totaal absoluut anders dan Euro
pa en de Middellandse Zee.
In een roadhouse eten we als
voorgerecht prairieoysters. Wat
is dat? De serveuse met cowboy
hoed aarzelt niet. „Stierenhal
len." Wat zoutig, voor bii de pils.
De Bar C Ranch grenst aan net reser
vaat van de Crow indianen. Gasten
verblijven in blokhutten of tipi's
(indianententen) met open haard en
telefoon. Het washuis met toilet is
buiten.
De ranch zelf is een restaurant.
Voorts: een winkeltje. Mogelijkhe
den: tochten te paard, huifkar,
mountainbike, kano, raft. Uitstapjes
per auto naar het toeristenplaatsje
Banff en Calgary.
Alberta heeft een landklimaat met
koude winters en hete, droge
zomers. Door de nabijheid van ae
Rocky Mountains is het weer
onvoorspelbaar.
Inlichtingen: Bar C Ranch Cattle
Company Ltd, P.O.Box 1720, Coch
rane Alberta TOL OWO, Canada,
telefoon (403) 932 2665, fax (403)
932 6392
Informatie in Nederland: Vrijbui
ter Reizen, Postbus 49, 5170 AA
Kaatsheuvel, telefoon: 0162-
319499.
Door Rien van der Steen
«fflault heeft een nieuwe vijfling.
de naam van een prototype,
a zes jaar geleden al op de
oRai stond: Mégane. Verzon-
ffl door de computer, maar het
®et natuurlijk iets met groots te
maken hebben.
j.e„eer?te modellen die vanaf half
I e, er °P het publiek worden
J>e( Bn> zÖn de vijfdeurs en de
mof6' ^ter voigen nog een
genoemde monospace, een
ÏW j Sedan en een cabriolet.
N»r i driedews-versie, waar
er2anderszodoloPziin-k°ntt
2n,ieufe serie wordt geprodu-
s.i ln twee Spaanse, een Belgi-
hm. fnj^en franse fabriek. De
vonrol bedraagt 16 uur, terwijl
en riffn®eii.^9' het zeven jaar
,,l j miljoen exemplaren vol-
elkaa n h,eeft' no8 in 20 uur in
"riar geschroefd werd.
fc'r*is gebaseerd op ova-
ziin Jhpse,n- Aüeen de wielen
horrat r°- ^en auto met een
«leen WfUiterlijk'
«oHoU 'kont - voor alle vijf
modellen hetzelfde- doet Jg
er« denken aan de 19.
De vijfdeurs en coupé doen gede
gen aan. Een stijve carrosserie,
die niet rammelt of kraakt. De
Mégane wordt remote geopend
met een knopje op de contact
sleutel. Startbeveiliging tegen
diefstal zit erin en in de dure
modellen zelfs 'intelligente' rui-
tewissers, die zich aanpassen aan
de rijsnelheid. De coupé is centi
meters korter dan de vijfdeurs en
komt daardoor sportiever over, al
is de opbouw hetzelfde.
Een verrassing is de 1.4,die met
z'n 70 pk gewoon een lekker rij
gedrag heeft en zeker voor de
Nederlandse markt aantrekkelij
ke eigenschappen heeft. Topmo
del is de coupé 16V, een onverval
ste asfalt-tijger met agressieve
overstuurneigingen, die een klei
ne vijftig mille moet opbrengen.
Met de kwaliteit van de nieuwe
Mégane lijkt het wel snor te zit
ten. En het rijgedrag van de twee
verschillende versies is in orde.
Echt Frans, in de rechte lijn lek
ker strak, maar in de bochten
enigszins deinend. Storend bij de
vijfdeurs en de coupé is het rolge-
luid dat de banden naar het inte
rieur doorgeven. Achterin de
tweedeurs coupé houdt het voor
passagiers allemaal niet over en
bovendien is de kofferruimte
slecht toegankelijk. Verder is de
Mégane een goed sturende, tot
een snelheid van 120 kilometer
per uur, tamelijk stille automo
biel met een leuk vormgegeven,
functioneel interieur.
Standaard biedt de Mégane geen
airbag. De Nederlandse import
directeur Patrick Debrot is daar
niet rouwig om: „De klanten vra
gen niet om een airbag. Wél om
airconditioning." Een vreemd
standpunt, want moderne auto's
zouden veiligheidsgordels en
gelaagd glas ontberen als de
industrie er zo over zou denken.
De Fransen springen eigenlijk
een beetje raar om met passieve
veiligheid. Ook Peugeot verzette
zich tot voor kort tegen airbags in
auto's. Terwijl de (buitenlandse)
concurrentie zich al ruim voor de
veiligheids-luchtzak verklaard
had. Daarentegen geeft Renault
nu wel hoog op van de voorste
veiligheidsgordels in de Mégane,
die bij een botsing strak aantrek
ken en vervolgens de spanning
langzaam laten vieren.
De targets die Renault in Neder
land met de nieuwe Mégane stelt
Het ontwerp van de coupé is eigenzinnigvooral door de opvallend vormgegeven achterlichten.
FOTO RENAULT
zijn niet indrukwekkend. „We
mikken op 12.400 auto's in 1996,
waarvan 2000 coupés. De markt
van de kleine coupé's is weer
opengebroken door de Opel Tig-
ra, die nu alweer op zijn retour is.
Renault had sinds de Fuego geen
eigen coupé meer. Ik ben er zeker
van dat de Mégane coupé geen
kort leven beschoren is. Dit is een
zeer zwaar beconcurreerd seg
ment, vandaar dat onze ambitie
met dit nieuwe model niet gek
groot is", aldus directeur Patrick
Debrot.
Het meest spannend in de Méga-
ne-reeks wordt zonder twijfel de
Monospace, die rond oktober vol
gend jaar verschijnt. Twee maan
den later komt de vierdeurs
sedan en in maart 1997 de cabrio
let.
De Mégane 1.4 RL kost 29.995,-.
De 1.6 is 3.300 gulden duurder, de
2.0 kost 35.095,-. De vijfdeurs 1,9
diesel is vanaf f 33.445,- te koop.
De coupé 1.6 kost ƒ32.895,-, de
2.y 37.995,-.
Het aantal Nederlandse toeristen dat Parijs bezoekt, is de laatste
maanden drastisch teruggelopen. Mevrouw E. Sturtewagen van
reisorganisatie Holland International, meldt dat het bezoek aan de
Franse lichtstad zeker twintig procent is gedaald.
De verklaring is volgens haar simpel: de bomaanslagen in Parijs
zelf en de kernproeven die Frankrijk ondanks wereldwijde protes
ten uitvoert bij het atol Mururoa. „En massale stakingen doen
natuurlijk ook geen goed." Volgens Sturtewagen is de daling inge
zet in september en gaat die nog steeds verder. Zij constateert dat
diverse Europese steden profiteren van de schroom van Nederlan
ders om Parijs te bezoeken.
Het aantal Nederlandse gebruikers van Travelers Cheques is de
afgelopen drie jaar met 25 procent toegenomen. Een op de drie rei
zigers heeft deze waardepapieren wel eens meegenomen tijdens
zijn of haar vakantie. De meeste cheques worden buiten Europa
gebruikt; binnen Europa neemt slechts één op de twintig consu
menten deze cheques mee. Dat blijkt uit een onderzoek onder 8.000
Nederlanders, uitgevoerd door Inter/View in opdracht van Ameri
can Express. Daaruit blijkt ook dat sinds 1992 het gebruik van con
tant geld tijdens de vakantie licht is gedaald, het 'pinnen' ongeveer
vertienvoudigd is, de Euro- en Girocheques minder gebruikt wor
den en de creditcard en de Travelers Cheque meer.
Een van de meest opvallende nieuwe winterzonbestemmingen die
momenteel in vakantieland wordt aangeboden, is het Mexicaanse
Puerto Vallarte. De Nederlandse reisorganisatie Oad heeft die ver
re bestemming geïntroduceerd. De boekingen voor deze Mexicaan
se badplaats lopen volgens Oad boven verwachting. Volgens de
Holtense reisonderneming is zo'n 70 procent van de vliegtuigstoe-
len al volgeboekt. Volgens S. van der Heijden, directeur touropera-
ting van Oad, profiteert de voorheen vrijwel onbekende bestem
ming van de sterk toegenomen belangstelling voor verre reizen.
Van der Heijden voorspelt dat het aantal wintersportgangers de
komende jaren terug gaat lopen en het aantal zonzoekers tijdens de
winter toeneemt. „De wintersporter heeft hetzelfde profiel als de
consument die kiest voor een verre zonbestemming. En mensen
kunnen hun geld nu eenmaal maar één keer uitgeven. Je merkt dit
jaar al dat de boekingen voor wintersportvakanties stroever lopen
dan andere jaren."
Globetrotters kunnen met Swissair de wereld rond voor 3548 gul
den. Dit rond-de-wereld-tarief geldt ook voor de partners waarmee
de Zwitserse maatschappij samenwerkt, Singapore Airlines en
Delta Air Lines. Passagiers beslissen zelf met welke maatschappij
ze waar naar toe vliegen, als er maar een traject over de Atlantische
Oceaan en een over de Pacific bijzit. Tien keer op-en-neer van
Amsterdam naar Zürich mag dus niet. Passagiers mogen maximaal
25.000 mijlen (zo'n 45.000 kilometer) vliegen voor die 3548 gulden.
Voor een duurder tarief, 4790 gulden, mogen ze 32.000 vliegmijlen
mee met de genoemde maatschappijen, zo'n 60.000 kilometer. Vol
gens een woordvoerster van de maatschappij is het rond-de-
wereld-tarief veel goedkoper en gemakkelijker dan allemaal losse
tickets, hoeveel hangt af van de gekozen bestemmingen. Het aan
bod is echter alleen aantrekkelijk als diverse bestemmingen wor
den gekoppeld (Amsterdam, Singapore, Hongkong, Amerika en
weer Europa bijvoorbeeld). Wie alleen naar Bombay en terug wil, is
met een los ticket veel goedkoper uit. Het routenet van de drie
ondernemingen bevat 400 bestemmingen in 90 landen. Het is moge
lijk tevoren het hele vliegschema vast te leggen of steeds ter plekke
een vervolgvlucht te boeken. Dan geldt wel: indien plaats beschik
baar.
De Daytona Bike Week in de Amerikaanse staat Florida wordt door
velen beschouwd als het grootste motorevenement ter wereld. Op
Daytona Beach, een stuk strand van zo'n 35 kilometer, vinden
begin maart een week lang allerlei activiteiten plaats, waaronder
races en shows. Volgens reisorganisatie Jan Doets America Tours is
er een groeiende vraag van Nederlandse motorliefhebbers naar
arrangementen voor dit spektakel. Daar is de reisonderneming op
ingesprongen met een 15-daagse reis; kosten vanaf 1.625 gulden.
Huur van een motor is mogelijk. Naast negen overnachtingen aan
Daytona Beach zijn vier nachten in Orlando, nabij de grote Disney-
pretparken, gepland.
Door Marijke Prins
Nu Sint net voorbij is, lijkt het misschien wat vreemd om direct
aan de Kerst te denken, maar in deze rubriek is het in ieder geval
hoog tijd: voor de Kerst zijn er nog twee afleveringen. Dat is net
voldoende om vandaag het voorgerecht en het toetje te bespreken
en in de volgende aflevering het hoofdgerecht. Ik kies dit jaar
voor een menu dat is geïnspireerd op de Mexicaanse keuken, die
steeds meer in de belangstelling staat. Het is een rijk geschakeer
de keuken met allerlei invloeden die de geschiedenis van het land
weerspiegelen: van de indianen, de oorspronkelijke bewoners, de
Spaanse veroveraars en - met hen meegereisd - de Arabische keu
ken.
Voor vier personen
Voorgerecht: gemengde salade met avocadodressing
'A krop sla (type naar keuze)
twee grote rijpe tomaten
2 sla-uitjes
1 avocado
dressing:
VA eetlepel mayonaise,
1 gepelde avocado,
2 tenen knoflook uit de knijper,
1 kleine fijngehakte ui,
kneepje citroen - of limoensap,
snufje zout,
versgemalen peper,
snufje gedroogde tijm,
1 dl water,
1 dl maïsolie
Pureer in een keukenmachine of blender (of met een staafmixer)
de ingrediënten voor de dressing (behalve de olie). Voeg bij draai
ende motor de olie toe zodat er een gladde massa ontstaat. Zet die
twee uur weg in de koelkast. Wanneer je niet over elektrische
apparaten beschikt, prak je de ingrediënten en sla je met een gar
de de dressing zo glad mogelijk.
Rangschik op vier borden de gewassen en gedroogde bladeren sla,
de in partjes gesneden tomaten en de grof gesneden sla - ui. Ver
deel ook de in repen gesneden avocado over de borden. Giet over
ieder bord een kwart van de saus. Onmiddellijk opdienen, eventu
eel gegarneerd met stukjes vers gepelde walnoot of zwarte olijven.
Nagerecht: met rum geflambeerde bananen
2 eetlepels boter
4 eetlepels bruine suiker
4 rijpe, gepelde bananen
2 eetlepels bruine rum
VS liter vanille-ijs
Verwarm de oven voor op 220 graden. Vet een rechthoekige oven
schaal in met wat boter en strooi de helft van de suiker erin. Snijd
de banen overlangs door en rangschik ze in de schaal. Bestrooi ze
met de rest van de suiker en verdeel de boter er in vlokjes over.
Bak 6-10 minuten in de oven totdat de suiker smelt en de bana
nen goudbruin worden. Neem de schotel uit de oven, giet de rum
erover en steek die aan. Serveer de geflambeerde bananen warm.
Geef iedereen daarbij op een bordje twee bolletjes vanilleijs
(waarin voor de feestelijkheid eventueel een brandend sterretje is
gestoken).
