Een kunstenaar die de toekomst schetste
d3
D2|i
Reve
Tm ,Vf fde dicht«
len Eeuw
r. Er was in Nederland I
fcn ver ontwikkelde I
\ppelijke ateliercul-1
It opzicht laat zich de
hchilderkunst vergelij-
Zwitserse horlogema-1
tje risico
destem grote gids
Veelzijdigheid van Leonardo da Vinei in Kunsthal in Rotterdam
IN BEELD
Lokaal 01
De Chasségalerie
John van Gils
Joost Verweij in Oosterhout
Drie maal in De Verbeelding
Mia Zaat in Oudenbosch
Foto-uitwisseling Breda-Haifa
Vrije Val II in ROSA
Blauwdruk 8 in DELOODS
Architectuurschetsen
Foto-expositie Emile Wiesner
Openbaar interview De Beyerd
'Willekeurige Keuzes' in zeefdruk
Salon d'Hiver bij Molenaars
ER 1995
npjaar noemt. Top» I
rnelijk Nader tot 11
leve's definitieve I
jan zijn homoseksu. I
1 de schrijver 14011
werd hij met ee
I delirium' Opgeno.'
■ekenhuis van 1
lorme spoorwegen 1
1 In twee vermakelij I
f jes breekt hij pei I
I Holst af en een lans I
tie van Bloem. Hiil
Ier weemoedige her-i
lan een zomerkamnl
|l936. Een kamp mét i
Belijke droomjongen I
rwijnand'.
I kruimels, bij 1
Istjes van gisteren!
itot een lauwe maak
leve: 'Zondagmorqen I
Jgen'. Uitg. L.J. veen,
I Aan de taal van de I
ling is dat te merken 1
trad de hollandise-
Idominee in.
I Nederland bleef, na 1
•'an de Tachtigjarige!
|648, een land in oor-1
ter was altijd zicht-1
fezig, en de midden
leden als Bergen op I
la en Heusden profi-
Nederland had met I
|fe karakter een gun-l
t voor het bloeien van I
hap. Maatschappelijk-1
I Hugo de Groot, Spi-1
j vooral natuurweten-1
Simon Stevin,
iHuygens, Antoni van I
lek, Herman Boerha-I
dat is de rode draad
[haal: het een vult het
kan niet zonder het
üs leven niet zonder
[vrolijkheid niet zonder
Jat houdt ook in dat je
ven er niet onderuit
le handen te maken ol
mtje om bestwil te
Liegen is alleen slecht
innodig doet, of er zelf
Het is niet zo makke-
kiezen tussen goed en
kunt natuurlijk probe-
pldig dood te gaan; dan
tn kwaad gedaan, maai
goed.
sus en lippen door geeft
|ok een oordeel over de
ie pas over een jaar ol
j het ruitervolk bekend
'olgens Bod Pa is het een
ialenboek, bedoeld als
;k, maar bij gebrek aan
ibben de mensen er maar
oek van gemaakt. Bod
1 wijze man, maar heeft
sdrag niets van het eer-
•dig dat daarbij schijnt
Hij praat op een heel
c manier in een huis-
leukenstijl, en lijkt af en
weg te hebben van een
dan een sjamaan,
lie manier blijft Quinta-
:equent het idee van
invullende tegenstrijdig-
olgen. Als het verhaa
u geschreven zou zijn 0®
n aan de man te bren-
het reuze saai zijn. hu"
haal zitten meer verte-
het leven van Bod ra,
egrins vader, en het m®
st Alvislied uit de Edda
niet voor niets naar ver
t de oudheid. Stuk voor
iende verhalen. Hét boek
et bladzijden waarin n
lp zo beeldend word
ren dat je direct voelt da
demaal wil lezen. Je z'c
aan komen rijden. Bo
fd cirkelt altijd een rte
it hoge gras is altijd
komen ze als een soo
ïheid over de stePp.
den. En altijd is er
je het hele boek door
blijft horen.
Quintana: 'Het boekJ3lj
j\ Uitg. Quendo, P")s
vanaf 14 jaar
Poppel op de omslag
v a"
VRIJDAG 8 DECEMBER 1995
poor Wil Kester
Wat altijd weer opvalt - en
ook in de Rotterdamse Kunst-
hal is de enorme veelzijdig
heidvan de man. Natuurlijk is
dat niet zo verwonderlijk.
Leonardo da Vinei (1452-
1519) is immers het prototype
van de homo universalis, een
man van alle markten thuis
zouden we anno 1995 van hem
zeggen. Uitvinder, weten
schapper en kunstenaar, Leo
nardo da Vinci is de letterlijke
belichaming van de Renais
sance. De periode die licht
bracht in de middeleeuwen.
Je weet het, Leonardo da Vinci is
een genie. En toch word je tijdens
een bezoek aan de expositie, die
aan hem in de Kunsthal is gewijd,
steeds weer verrast door zijn
geniale ontwerpen, zijn visionai
re uitvindingen en zijn uitbundi
ge kunstenaarschap. In totaal
worden er 250 voorbeelden van
Veel van de uitvindingen die de
afgelopen 150 jaar zijn gedaan,
werden rond 1500 al met enkele
krabbels door Leonardo op
papier gezet. Neem bijvoorbeeld
de Leopard-tank. Wanneer je dat
high tech-monster tijdens een
oefening door het veld ziet gaan,
denk je niet direct aan een mid
deleeuwse uitvinder. Toch was
het Leonardo da Vinei die een
ontwerp voor een tank maakte.
Net als voor de fiets, de auto, de
parachute, de helicopter, het
stalinorgel, dat in de Tweede
Wereldoorlog dood en verderf
zaaide en bijvoorbeeld de pijler-
loze brug. Van al deze tegen
woordig doodnormale zaken had
hij al een schetsje klaarliggen.
Schaalmodellen
Op de expositie in de Kunsthal
worden twintig houten schaal
modellen getoond, die aan de
hand van die schetsen nauwgezet
zijn vervaardigd. Zij zijn in vijf
themagroepen opgesteld. Waar
bij het aardige is, dat ze ook aan
geraakt mogen worden en in
beweging gebracht. Het zijn
apparaten en machines met uit
eenlopende functies, variërend
van een springveerkar - de voor
loper van de auto - tot een weg
meter.
Het is fascinerend om te zien, dat
iemand vijfhonderd jaar geleden
al met een paar simpele krabbels
de oplossing heeft aangedragen
voor een mechanisch probleem.
De ongeveer honderd hoogwaar
dige facsimile's van Leonardo's
tekeningen en schetsen tonen een
homo universalis van alle tijden.
Die een perfectionist was. Van
buitengewone categorie. Want
wat hij niet volmaakt vond, was
voor een ander al een wonder.
Die informatieve, noem het maar
educatieve kant van de expositie
De terracotta buste 'Christus als jonge man' van Leonardo
FOTO'S KUNSTHAL
in Kunsthal wordt kracht bij
gezet door een twintigtal multi
mediacomputers. Persoon en
geest van Leonardo kan hieruit
op puur twintigste eeuwse wijze
tevoorschijn worden geroepen.
De programma's over zijn leven
en werk als architect en ingeni
eur en over de renaissance, die
via touch screen zijn op te roe
pen, bieden de bezoeker een kans
de kennis van het genie Da Vinei
aan te vullen.
Entree
Geeft de tentoonstelling een
intrigerend beeld van Leonardo
als uitvinder en wetenschapper,
de aandacht die wordt besteed
aan de kunstenaar Da Vinci is
minstens zo boeiend. Dat begint
al bij de entree van de Kunsthal.
Daar wordt men overweldigd
door een van Leonardo's
beroemdste wandschilderingen,
Het Laatste Avondmaal. Dankzij
de modernste spray-paint-tech
nieken is het 4.00 bij 8.80 meter
metende schilderij niet van het
echte te onderscheiden.
Het Laatste Avondmaal, door
ontelbare kunstenaars geko
pieerd en zelfs gebruikt voor
reclamecampagnes met blote
dames in de plaats van de twaalf
apostelen, geldt als het hoogte
punt van Leonardo's schilder
kunstige scheppingen. Helaas
heeft hij het geschilderd op de
vochtige ondergrond van een
kalkmuur in de refter van het S.
Maria delle Grazie-klooster. De
schildering begon zodoende tij
dens Leonardo's leven al op te
lossen. In de volgende eeuwen is
het kunstwerk regelmatig geres
taureerd, wat er weinig goed aan
heeft gedaan.
Restauratie
De laatste restauratie, in 1986,
zou het schilderij weer in zijn
oorspronkelijke staat hebben
teruggebracht. Maar de verras
send krachtige kleuren, die daar
bij zijn gebruikt, leverden nogal
wat kritiek op. Volgens de critici
werd de authenticiteit van het
kunstwerk door het 'nieuwe'
kleurgebruik teveel geweld aan
gedaan. Aan te nemen valt dat
het oorspronkelijke kunstwerk er
bij de voltooiing zal hebben uit
gezien als de fenomenale kopie
die in de Kunsthal hangt.
'Het Laatste Avondmaal' vormt
de opmaat voor de ruimte, die de
inrichters van de tentoonstelling
terecht de 'schatkamer' noemen.
In de subtiel verlichte, ultrama
rijnblauwe hal waar een tapijt de
voetstappen dempt, worden
enkele kunstwerken en tekenin
gen van Leonardo, van leerlingen
als Salai en Giampietrino en
enkele navolgers gepresenteerd.
Beeldje
Blikvanger is natuurlijk de terra
cotta buste voorstellende Chris
tus als jongeman, het enige
bekende beeldhouwwerk van
Leonardo. Het beeldje, in Itali
aans particulier bezit, werd in
1924 ontdekt. Pas eenmaal eerder
werd het tentoongesteld. Dat was
in 1952 in Bologna ter gelegen
heid van het vijfhonderdste
geboortejaar van de kunstenaar.
Een andere opvallende verschij
ning in de Kunsthal is het schil
derij Dame en profil, afkomstig
uit een Zwitserse particuliere
collectie. Het werk dook pas in
1984 op en wordt inmiddels door
experts aan Leonardo toegschre-
ven. Zij baseren zich daarbij op
het pigment-gebruik, dat hetzelf
de zou zijn als bij Het Laatste
Avondmaal.
Victoria
Tussen de vijfentwintig tekenin
gen, die in de 'schatkamer' wor
den geëxposeerd, zit ook één wel
heel bizarre. De Engel in Leven
den Lijve (1513-1515) is een
androgyn wezen, dat de kijker
bevallig aanstaart, terwijl het een
erectie heeft. Naar verluidt
maakte deze tekening deel uit
van de beroemde Windsor-collec-
tie van de Engelse koninklijke
famine, maar heeft de bovenma
tig kuise koningin Victoria haar
opzettelijk laten stelen.
Oo' de enige twee 'Leonardo's'
die Nederland telt, zijn in de
Kunsthal te bewonderen. Het
gaat om de kleine tekening Leda
en de Zwaan, die afkomstig is uit
de voormalige Koenigs-collectie
van het Museum Boymans-van
Beuningen. Staat de echtheid van
dit werk vast, de eveneens ten
toongestelde Grimmig Kijkende
Grijsaard uit de voormalige col-
lectie-Fodor van het Amsterdams
Historisch Museum wordt slechts
aan Leonardo toegeschreven.
Echt of niet-echt, dat blijft toch
Zo schetste Leonardo da Vinei rond 1500 een tank
vaak de vraag bij oude meesters.
Zo verkeerde het Haarlemse Tey-
lers Museum tot in de jaren dertig
in de mening zes echte Leonardo-
tekeningen in bezit te hebben. Zij
waren in 1790 verworven uit het
bezit van de Zweedse koningin
Christina. Inmiddels staat vast,
dat ze niet van de hand zijn van
Leonardo, maar in de 17e eeuw
werden vervaardigd door Itali
aanse navolgers. Drie ervan wor
den in de Kunsthal getoond.
Ook van het geëxposeerde paneel
Johannes de Doper uit de voor
malige collectie Van Beuningen
werd tot voor kort aangenomen,
dat het een schilderij uit de
School van Leonardo betrof. Het
zou gaan om een kopie van het
oorspronkelijke door Leonardo
vervaardigde schilderij, dat zich
momenteel in het Louvre
bevindt. Onderzoek met behulp
van infrarood fotografie wees
echter uit dat het in Rotterdam
getoonde werk een door een
negentiende eeuwse broodschil
der gemaakte kopie is.
Rubens
Niet dat daar iets mis mee is.
Zelfs de grote Peter Paul Rubens
(1577-1640) schaamde zich er
niet voor Leonardo na te schilde
ren.
In de Kunsthal is een grote krijt
tekening te zien, die de Vlaming
maakte naar voorbeeld van het
strijdtoneel De Slag bij Anghiari,
dat Leonardo op de muren van
het Palazzo Vecchio in Florence
schilderde. Rubens' zelden
getoonde meesterwerk, dat al
sinds Willem van Oranje deel uit
maakt van de Koninklijke Col
lectie, is thans in het bezit van
prinses Juliana. Zij gaf haar spe
ciale toestemming om het te
exposeren.
Het zijn de onderdelen, die de
prachtig door Erick van Egeraat
Associated Architects, voorheen
Mecanoo, vormgegeven expositie
extra cachet verlenen. Nog nooit
eerder was in Nederland zo'n
groot overzicht te zien van Leo
nardo da Vinci's werk.
In Zweden (Malmö, Gothenburg
en Stockholm - 400.000 bezoe
kers) en het Duitse Speyer
(350.000 bezoekers) was de door
een grote Duitse automobielfa
brikant gesponsorde tentoonstel
ling eerder te zien. En een groot
succes.
Na de Rotterdamse Kunsthal ver
huist de expositie eind maart
naar de Verenigde Staten om
daarna achtereenvolgens Singa
pore, Korea en Japan aan te doen.
Het is de wereldtournee van een
homo universalis.
Leonardo da Vinci - Uitvinder,
wetenschapper en kunstenaar.
Tot en met 17 maart in de Rotter
damse Kunsthal. Openingstijden
di. t/m za. 10.00-17.00 uur, zo. en
feestdag. 11.00-17.00 uur (1e
kerstdag en 1 jan. gesloten). Toe
gang 12,50. Met kortingen.
Door Frits de Coninck
Men zou kunnen zeggen dat er in
de grote zaal op de eerste verdie
ping van Lokaal 01 in Breda
geen kunst te zien is. Hoezeer
dat ook te verwachten zou zijn
"P deze plek. Want wie naar
Lokaal 01 gaat, wil beeldende
kunst zien en in ieder geval
ervaren. Wat er te zien is, is
hooguit een situatie waarin
kunst kan ontstaan. Een situatie
die over iets blijkt te gaan wat
zichtbaar afwezig is, maar wat
Ms idee in de zaal hangt. De
Duitse beeldend kunstenaar
Torsten Haake-Brandt heeft een
energie voelbaar gemaakt door
een context te scheppen die
sprekend lijkt op een atelier.
De grote zaal is goeddeels leeg.
up korte afstand van de lange
wand aan de overkant van de
vensters die het stedelijk licht
"innen laten, staan een tafel en
een stoel. En op die tafel de
ezigheden van de kunstenaar
,.!avoor even de zaal verlaten
'ijkt te hebben. Papier, pen,
"kers met pennen, spelden om
rekeningen aan de wand te
"vestigen, een hamer. En tus
sen het instrumentarium van het
«leppend genie door de sporen
an net grofstoffelijke bestaan
"n de mens. Want tussen de
jven ^oor is Lij ook gewoon
c°nsument. Vandaar een
ui n as"ak> een leeg glas, wijn-
de voorbije inhoud
"et glas bevestigen, een kop-
,me bruine koffievlekken, een
schaaltje met wat zoutjes die
chten op de terugkeer van de
unstenaar die hier aan het
werk is.
Je durft je als bezoeker nauwe
lijks over de tafel te buigen om
te zien wat hij daar aan het teke
nen is, omdat je je dan lijkt te
mengen in iets wat niet van jou
is. Degene die hier aan het werk
is kan elk ogenblik terugkeren;
voor een korte onderbreking
heeft hij de werkplaats verlaten
en misschien staat die al achter
je. En misschien is je aanwezig
heid hier wel helemaal niet
gewenst. Wat je voelt is de
vluchtigheid van het moment,
het gestolen ogenblik dat woor
deloos hangt tussen alle dingen
in het stilleven.
Aan de wand hangt tekening na
tekening, de vrucht, glazen wijn,
koppen koffie, een pakje sigaret
ten. En elk blad is gevuld met
een reeks steeds dezelfde figuur
tjes, met een balpen getekend en
gekrast. Het figuurtje heeft nog
het meest weg van een vlinder of
een strik. Het komt tot stand in
steeds hetzelfde gebaar, de her
haling van wat in deze einde
loosheid eigenlijk een obsessie
is. In de leegte van de zaal hangt
tussen de wand met zich herha
lende tekeningen en een tafel
met rituele resten de geest van
de kunstenaar die even weg is.
Maar die elk moment kan terug
keren om de eindeloosheid voort
te zetten.
Lokaal 01, Kloosterlaan 138, Bre
da; open donderdag- t/m zon
dagmiddag. Tot 11 december.
Breda heeft er een plek bij waar
eigentijdse kunst getoond wordt.
En waar de beeldende kunst zich
bevindt voor de ogen van een
talloos publiek, dat overigens
wel voor iets anders komt. Die
plaats is het Chassé Theater dat
de grote en hoge wanden in twee
foyers gereserveerd heeft voor
beeldende-kunstpresentaties die
om de twee maanden wisselen.
Voor de keuze van werk en kun
stenaars is een Amsterdams
bemiddelingsbureau verant
woordelijk, dat de wanden kant
en klaar inricht, inclusief een
duidelijk prijskaartje. Maar
zonder enige nadere informatie
over kunst noch kunstenaar.
Wat het Chassé zelf een galerie
noemt, is het gebruiken van
gesponsorde wanden als etalage
voor een van de vele kunstbe
middelingsbureaus. Buiten iede
re inhoudelijke verantwoorde
lijkheid van het theater.
Er wordt van buitenaf een kant
en-klare kunstpresentatie het
Chassé Theater binnen gebracht.
Catering van moderne kunst zou
je dat kunnen noemen. Het
bezwaar daartegen is dat je de
kans loopt kunst het huis binnen
te halen die met de bestaande
ruimte helemaal niks te maken
heeft. Een goed schilderij kun je
niet op willekeurig elke plaats
hangen. Er moet ruimte zijn,
licht en daardoor een kans op
aandacht.
Dat je met kunstcatering alle
kanten op kunt, is te zien in de
Chasségalerie. Beneden hangt
werk van Peter Royen heel
doods en saai aan de wand te
hangen. Salonfahige kunst, keu
rig achter spiegelend perspex
weggestopt. Kunst die 20 jaar
geleden opmerkelijk was, maar
door de tijd ingehaald is. Doe
ken die dik in de verf zitten,
vanuit het wit opgebouwd. Spo
ren in het witte landschap zor
gen voor enige variatie, net als
een baan geel en op de grootste
doeken nog een baan zwart.
Kunst van een voorbije aktuali-
teit met een ferme prijskaart:
15.000 tot 25.000.
Veel interessanter is de installa
tie van schilderijen van Jan van
den Dobbelsteen in de foyer op
de eerste verdieping. De hele
wand is gevuld met schilderijen,
van klein tot groot. Niet ingelijst
en daardoor sterk verwijzend
naar elkaar. Elk doek toont een
puur schilderkunstig motief:
alles wat schilderkunst eigen is
buiten de verwijzing naar iets
uit de werkelijkheid.
Voor dat enorme landschap van
schilderijen en enkele objecten
staat een groot, violet geschil
derd rooster dat een verbinding
schept van buitenaf. Voor de
kleine zijwand staat een forse,
houten stelling waar het schilde
rij voor een deel achter schuil
gaat. Dit is geen vrijblijvende
opstelling maar een installatie
die hoe dan ook aanzet tot reac
tie. En dat is een vorm van vita
liteit.
Chasségalerie Breda; tot
11 januari
In de schilderijen die de Bredase
kunstenaar John van Gils nu
toont in galerie Molenaarsin
Breda is een flinke verandering
opgetreden. In vergelijking met
zijn vorige tentoonstelling in
deze galerie, waar hij een vaste
plaats heeft, is het beeld veel
leger geworden. De interieurs en
achterkanten van huizen zijn
niet meer te zien. Daarvoor in de
plaats is het doek leeg geschil
derd in een dominante basis-
kleiv waarop vervolgens met
losse hand en in enkele lijnen
een vorm zichtbaar wordt. We
herkennen aanzetten van en
boom, een landschap, een lig
gend skelet, een interieurschets.
Motieven die vrij in het beeld
staan en een zekere vrijblijvend
heid tentoonspreiden.
Want wat vooral verdwenen is in
het schilderwerk van Van Gils is
de merkwaardigheid die de inte
rieurs beheerste. In die volle
kamers, tot op het detail uitge
werkt in een tekenachtige stijl,
miste je iets. Er was iets voel
baar afwezig. In de volte van het
beeld was er iets niet dat wel
duidelijk bedoeld leek. Iets wat
elk moment zou kunnen terug
keren. In elk doek lag iets van
die spanning besloten.
Zijn recente doeken zijn leger en
algemener. Het lijkt wel alsof er
een soort van curettage heeft
plaatsgevonden in de beeldmo
tieven waarmee met de details
ook de paradox is verdwenen.
Want de leegte en het gemis zijn
bij uitstek voelbaar in de schijn
van de volte. De huidige doeken
zijn leger, ook van betekenis. Er
valt veel minder tussen de regels
door te lezen.
Elk doek heeft een eigen basis-
kleur. Wit, geel, rood, violet,
blauw. Vrij in die ruimte schil
dert hij ogenschijnlijk achteloos
zijn beeld. Door de losheid van
lijn en de beperking van details
ontstaat er een graad van abs
tractie die niet tot een bepaalde
betekenis dwingt. Het kan nog
alle kanten uit. Er is een schilde
rij dat zich onttrekt aan die
algemeenheid en dat is een klei
ner doek met middenin het vlak
een boom. Bij nader zien blijkt
dat doek juist die spanning te
bevatten die de grotere doeken
missen. Het formaat van het
beeld is duidelijk kleiner zonder
dat de figuur van de boom in
gelijke mate kleiner is dan de
boom op een groter doek.
De verhouding tussen beeldvlak
en voorstelling valt zodoende op
het kleinere schilderij uit ten
gunste van de laatste, wat die
boom een belangrijker plaats
verschaft. De boom is sterker
aanwezig en daardoor lijkt die
het beeld verticaal door te snij
den. De aanwezigheid is heviger.
Daar komt bij dat de basiskleur
met losse, afwisselende penseel
streek is opgebracht zodat het
kleurvlak ook wat meer diepte
krijgt. Wat in aanvang de minste
aandacht trekt, blijkt toch de
meeste inhoud te bezitten. Een
kwestie van doorkijken.
John van Gils in Galerie Mole
naars, Ginnekenweg 79, Breda;
open van woensdag t/m zater
dag, tot 10 december
'Jozef, de schenker en de bakker' van Joost Verweij.
Joost Verweij toont olieverven op
linnen en papier en tekeningen in
Huisgalerie De Nicolaas, Monni-
kendreef 6 in Oosterhout. Aan
dacht trekken de drie Jozef
schilderijen die Verweij vorig
jaar maakte, Jozef, de schenker
en de bakker, De broers van Jozef
en De droom van de farao. Ook
schilderde hij drie scènes uit het
mythologische verhaal van Nar
cissus en Echo. Joost Verweij
bewondert de grote verhalenver
tellers uit de kunstgeschiedenis,
zoals Brueghel en Goya. De ten
toonstelling kan bekeken worden
op 9, 10, 16, 17, 23 en 24 decem
ber tussen 12 en 17 uur. De ope
ning is vanavond om 20 uur door
drs.G.J.A. Schampers.
In galerie De Verbeelding in Baarle Nassau wordt op vrijdag 8 decem
ber om 19.00 uur een tentoonstelling van werk van drie kunstenaars
geopend. Jan Radersma exposeert schilderijen onder het motto 'Tus
sen twee werelden', Peter Schenks schilderijen gaan over 'Dualiteit en
harmonie' en Huub Bruis toont beelden in cortenstaal ('Tijdloos aan
wezig'). De Verbeelding is gevestigd aan de Klokkenstraat 12 in Baar
le. Geopend do t/m zo 13.00-17.00 uur. (t/m 6 jan.)
In het gemeentehuis van Ouden
bosch, Sint Annaplein 1, wordt
op vrijdag 8 december een ten
toonstelling van werk van Mia
Zaat geopend. Te zien zullen zijn
werken op papier en monumen
tale objecten. De opening
geschiedt door Michael Jepkes.
Geopend tijdens kantooruren, vr
tot 12.00. (t/m 26 jan.)
De resultaten van een fotografisch uitwisselingsproject tussen studen
ten van Sint-Joost (Breda) en de academie van Haifa (Israel) zijn te
zien vanaf vrijdag 8 december. In het academiegebouw van Sint Joost,
Beukenlaan 1, zijn 50 foto's te zien. Toegankelijk tijdens openingsuren
van de academie. Toegang gratis, (t/m 21 dec.)
Acht jonge kunstenaars uit Bra
bant maken een installatie in
ROSA, Catharinastraat 93, Bre
da. Vrije Val II heeft een tijdelijk
karakter. Het vers gemaakte
werk verdwijnt geleidelijk in de
magen van acht ratten die in de
tentoonstellingsruimte verblij
ven.
Voor de veiligheid van het
publiek wordt gezorgd. Opening
vrijdag 8 december 20.00 uur.
Geopend vr/za/zo 13.00-17.00
uur. (t/m 17 dec.)
Nummer 8 van het project De Blauwdruk is te zien vanaf zaterdag 9
december in DELOODS, Scheldestraat 26, Breda. Madeleine Hei
mans, Martin Peulen en Erika Smulders laten onder de titel 'Hoe moet
ik kijken' ieder een eigen kijk zien op het fenomeen portret.
DELOODS is geopend wo-zo 13.00-17.00. (t/m 24 dec.)
Architectuurschetsen van Jan
van Poppel zijn te zien in galerie
Segeren, Raadhuisstraat 8-10
Breda-Ginneken.
Op zaterdag 9 december om 16.30
uur opent de exposant zelf de
tentoonstelling met een inleiding.
Geopend tijdens winkeluren,
maandag gesloten, (t/m 6 jan.
1996)
Onder de titel 'Simple Feelings' is vanaf zaterdag 9 december in de
galerie van Het Hooghuys in Etten-Leur een fototentoonstelling te
zien van Emile Wiesner. Veel foto's zijn gemaakt in Litouwen. Met de
Litouwse stad Siauliai heeft Etten-Leur een stedenband. Geopend
ma/vr 09.30-21 uur, za/zo 13.30-21.00. (t/m 31 jan.)
Op zondag 10 december wordt
exposerend kunstenaar Kars Per
soon in De Beyerd te Breda geïn
terviewd door Katalin Herzog,
docent moderne kunst aan de
Rijksuniversiteit Groningen. De
tentoonstelling 'QUA, K. Per
soon' is te zien in zes zalen van
De Beyerd. Het interview wordt
voorafgegaan door een korte
inleiding. Entree 5,-. Aanvang
15.00 uur.
Erik van der Krogt exposeert vanaf 10 december de zeefdrukserie
'Willekeurige keuzes' in galerie Compositie 5, Boschstraat 35-37 Bre
da. Het gaat om 81 lichtelijk van elkaar verschillende zeefdrukken,
gebaseerd op negen tekeningen van nutsvoorzieningen in een woon
huis. Geopend op werkdagen 13.00-17.00 uur. (t/m 19 jan. 1996)
Galerie Molenaars in Breda orga
niseert vanaf 13 december de
expositie Salon d'Hiver. De salon
biedt een beeld van het geva
rieerde kunstenaarsbestand van
Galerie Molenaars, o.a. John van
Gils, Anton Heyboer, Ton Mer-
tens, Piet Oosthoek en de glas
kunstenaars Willem en Bernard
Heesen en Yvonne Trossèl. Adres
Ginnekenweg 79 Breda. Geopend
wo t/m vr 13-17 uur, za 11-17
uur. (t/m 2 febr.)
