DE STEM
'Ik wil extreem, erop of eronder'
Rijense kunstenaars bundelen energie
Horen, zien, ruiken
en vooral genieten
Ben van der Burg over kijkcijfers, Inzeil-weer en pretenties
Expositie in dienst van
legende Mariene Dietrich
j 5 MvSoCa.1
|7 27 The Cosby
De Drie Sinaasappelen in Chassé
PESTEI
nederlani
I 19.26
nederlani
nederland
belgië fran!
belgië franf
duitsland 1
„Waar ik een hekel aan heb, zijn tv-pre-
dikanten die met opgezwollen toon je
een bepaalde religie op willen dringen."
Piet Römer, actem>
Gids
Scoren of flink op je bek
gaan, maar vooral niet
ergens tussenin blijven
steken. Dat wil oud
schaatser Ben van der
Burg (27) met zijn sport
programma 'Ben op de
stip'. Elke vrijdagavond
op SBS6. Echt scoren is
er niet bij voor het voor
malige lachebekje van de
kernploeg. Een gemiddel
de van 84.000 kijkers is
niet om over naar huis te
schrijven.
Door Maarten van de Rakt
„Heb je een kind?"
„Hoezo?"
„Want je draagt een ring."
Ben van der Burg verricht de
aftrap, maar kaatst weer snel de
bal terug als het gaat om zijn
gezinnetje.
De presentator van 'Ben op de
stip' wordt net als in zijn
schaatstijd voortgedreven door
de wil de beste te worden. „Ik wil
goud, daarvoor moet alles wij
ken. Die mentaliteit heb ik nu
nog steeds. Soms loopt het een
beetje uit de hand. Vanmorgen
moest ik de redactie nog paaien
met een doos gebak."
„Zoals ik mijn sport bedreef, was
echt obsessief. Zo erg is het nu
gelukkig niet. Alles ging opzij.
Het sociale bijvoorbeeld. Je bekt
je moeder af, ziet je zus nooit,
vraagt nooit eens1, hoe is het met
jou? Da's allemaal niet belangijk.
Alles draait in topsport om jou."
Hoeveel schade heb je jezelf of je
omgeving berokkend?
„Ze zitten allemaal in therapie
nu. Nee." Geintje.
Ben van der Burgs piek is gelo
kaliseerd in Innsbrück (februari
1990), waar hij op het WK twee
de werd achter Johann Olav
Koss. Zijn dal is in Italië te vin
den. Het heet Collalbo (december
1990). Hij viel ongelukkig. Met
zijn rug kwam het nooit meer
goed.
In drie etappes zette Van der
Burg een punt achter zijn te kor
te schaatscarrière. Eerst een rot-
jaar met mislukte pogingen terug
te komen, daarna het romantise
ren en in de derde fase het vinden
van stabiliteit. „Ik weet wel wat
het zwarte gat is, maar ik heb er
geen last van. Tien dagen per
jaar voel ik me klote. Dus dat
valt wel mee. Schaatsen op tv
doet me niks. Maar het weer
soms wel, net als van de week:
een beetje koud, onbewolkt, de
zon komt net op, frisse geur in de
lucht. Dat waren van die dagen
dat het zalig was om te trainen.
Ik noem dat Inzell-weer, dan
voel ik me rot."
Trance
In de herinnering blijft de macht
over het lichaam. Doen wat je
wilt. Twintig, dertig minuten
hardrijden en niet moe worden.
Zomaar op een mooie ochtend
een paar rondjes van 27,2 en 27,4
seconden, wat 'ontiegelijk' hard
is. In andere dimensies belanden.
In trance raken. De tijd vergeten.
Dat is er na Collalbo allemaal
niet meer bij. „Ik heb nog steeds
niet geblowd, ga ik binnenkort
snel eens doen." Hij trekt een
brede grijns.
Hoe kijk je verder terug op je
Ben van der Burg: „Met de zogenaamde elite heb ik moeite.
schaatscarrière?
„In de eerste plaats, het is niet
afgemaakt. Het tweede wat in me
opkomt, is dat ik iets anders wil
de met mijn leven, niet vanuit
een traditioneel patroon van huis
uit. Ik wilde iets extreems doen.
Als het maar anders was."
En extreem was het. Met weken
van veertig uur trainen. Om zes
uur op, trainen, naar huis, als een
gek naar school, half vier thuis,
's avonds tot acht uur trainen,
half negen eten, naar bed. En dan
ook nog in een looppasje naar de
ijsbaan, een afstand van welge
teld 6250 meter. „Voor een
schaatser is dat absurd", geeft
Ben van der Burg ruimhartig toe.
Zijn theorie was simpel. „Wil je
ergens goed in worden, moet je
het meeste doen van iedereen.
Voor mij was twee keer trainen
per dag weinig, drie keer nor
maal en vier keer behoorlijk. Dat
werd een tweede natuur."
In de begintijd vroegen zijn
ouders nog: Is dit allemaal wel
goed voor je? Later huldigden ze
het standpunt: Je kiest ergens
voor, zorg maar dat je goed
wordt. „Ze stonden er wel ach
ter, maar ze bemoeiden zich er
niet mee."
Bullshit
Wat heb je geleerd van het
schaatsen?
„Toen ik vijftien was, zei ik tegen
mijn vader: ik word wereldkam
pioen. Ach jongen, dat kan hele
maal niet. Zes jaar later zat ik bij
de wereldtop. Grenzen bestaan
niet. Als je iets wil, kan je het.
Het is het oude cliché. Die over
tuiging heb ik. Je kunt dat
bedenken of lezen, maar ik heb
het echt gevoeld. Ik heb dat mee
gekregen. Dat is positief."
„Ik stoor me erg aan de onder
toon in de verhalen van Vrij
Nederland, Volkskrant en NRC:
wat wil je ermee, wat is de
bedoeling ervan, waar leidt dit
toe, wat is het diepere laagje.
Daar ben ik wars van. We moe
ten er in 1995 toch eindelijk ach
ter zijn, dat het leven nergens toe
leidt. Ik vind het prachtig om het
niets te laten zien. Daarom vind
ik de Tandenborstelshow zo'n
fantastisch programma. Die laat
zien dat het allemaal maar bulls
hit is", zegt Van der Burg met
enige opwinding.
Elite
„Met de zogenaamde elite heb ik
moeite. Pas had ik een lezing op
de Erasmus Universiteit. Zaten
150 mannen met stropdas
gewichtig te praten over sport en
marketing. Zo oubollig en cliché
matig. Dan denk ik: jongens
waar gaat dit over? En ze zitten
net te doen of ze iets nieuws ver
tellen. Dat relativeer ik dan. Jij
wilt iets van Ben te weten
komen: nou, relativeren, dat kan
ik wel aardig."
Wat denk je als je opstaat?
„Dat hangt er helemaal van af
waar ik mee bezig ben. Ik ben op
zich niet echt een vrolijk mens,
maar de wereld maakt mij vro
lijk. Ik houd van heel deprime
rende muziek, ga ik op de bank
liggen. Ik houd van lezen, geen
jolige dingen. Anderzijds zie ik
snel ergens iets leuks in."
Stoort het dat mensen je een flie
refluiter vinden?
Enkele seconden stilte. „Ik denk
te lang na over deze vraag, dus
dan stoort het. Waar ik moeite
mee heb en ik maak me er zelf
ook schuldig aan, is dat mensen
beelden creëren. Ik probeer vrij
naar jou te kijken, snap je. Het
stoort mij dat dat gewoon weinig
voorkomt. Daarom is RTL4 zo
populair: het wordt allemaal al
ingevuld voor de kijkers. Ik wil
juist graag geschokt worden, iets
zien waarvan je zegt: dat kan
helemaal niet. Snap je?"
Dieper
Mensen verrassen, dat doet hij
graag met Ben op de Stip.
„Het programma moet tongen
losmaken. Waar ik een bloedhe
kel aan heb, is dat de voorstan
ders van mijn programma zeg
gen: het valt me een beetje tegen
van hem. En dat tegenstanders
zeggen: hij valt toch mee. Ik wil
dus dat mijn tegenstanders zeg
gen: wat een vuile nietszeggende
klootzak! En voorstanders: hij
was top vandaag. Ik wil extreem,
erop of eronder." Tevreden over
zijn jonge programma is Van der
Burg nog niet. Past ook niet in de
aard van het beestje. „Ben op de
Stip is net een elftal in opbouw."
Hij heeft het over lijnen zoeken,
elkaar vinden en het zetten van
de balans tussen serieus en
onzin. Ook over zijn eigen rol is-
ie kritisch. „Te vaak stuit je bij
een sporter op Ja, het ging wel
lekker vandaag. Tsja, dat scoort
niet. Ik weet het, ik weet het, ik
moet een stukje dieper. Maar ik
ben nog niet bij machte om er
meer uit te krijgen."
Zijn belabberde kijkcijfers dicht
hij een krachtig predikaat toe,
dat niet voor herhaling vatbaar
is. „Ik baal er gewoon van. Maar
ik wil er wel voor strijden. Zege
vieren of ten onder gaan. Scoren
of op je bek gaan, niet iets ertus
sen in. Jongen, echt, het is de tijd
ervoor." „Ik wil zo realistisch
mogelijk laten zien zoals het is.
Zoals ik een dag beleef met sport,
snap je. De ene keer is het: we
lullen wat. En de andere keer:
shit, zit dat zo. Laat het maar
gebeuren. Ik houd van pretentie
loos." Hij veert op: „Er zit niks
achter. Je schrijft toch ook maar
je stukje, en hebt je hypotheekje,
het is toch basis. Wat ik wil, is
die basis, pretentieloos, alsjeblief
pretentieloos." In gedachten zien
we het bijbehorende uitroepte
ken.
Catootje
Keurig uitgestippeld is zijn toe
komst allerminst. Hij studeert
Van onze verslaggever
Rijen - In een werkplaats in Rijen zijn
drie kunstenaars bezig aan een uniek
project: een gezamenlijk kunstwerk. Het
drieluik is bestemd voor een mooie plaats
in het gemeentehuis in Rijen. De gemeen
te heeft het aangekocht.
De kunstenaars zijn alledrie in Rijen geves
tigd en hebben in heel Nederland naam
gemaakt. Met deze gezamenlijke creatie wil
len zij hun woonplaats Rijen artistiek op de
kaart zetten.
Beeldhouwer Adriaan Seelen is geboren en
getogen Rijenaar, schilder Matti Schilders
komt oorspronkelijk uit Geertruidenberg, en
schilder/beeldhouwer Simon Woudwijk
heeft zich vanuit Delft in Rijen gevestigd
„Het thema van ons drieluik is Synergie,
oftewel Samen Sterk," aldus Matti Schilder
namens het drietal. „Synergie betekent dat
de gebundelde energie méér oplevert dan de
som der delen. Eén plus één plus één is meer
dan drie."
Hoewel de drie kunstenaars in één dorp
wonen en elkaar kennen, is hun werk sterk
verschillend van karakter. Alleen al de
gebruikte materialen en werkwijzen sluiten
moeilijk op elkaar aan.
Simon Woudwijk werkt bedachtzaam en
gebruikt zeer lang drogende olieverf. Matti
Schilders werkt impulsief, met sneldrogende
acrylverf.
Het meest spectaculair is het middenpaneel
van beeldhouwer Adriaan Seelen, die in
steen werkt.
Toch slagen de drie erin om die sterke ver
schillen te doen versmelten tot één werk met
een doorlopende beweging. „Het samenwer
ken heeft ook een sociaal aspect," aldus Mat
ti Schilders.
„Je bent meestal toch eenzaam als kunste
naar, je staat maar in je uppie te pierewaai
en. Nu kunnen we tussen het werk door pra
ten over kunst en leven, en over het oplossen
van artistieke problemen."
Het kunstwerk, dat tot stand komt in de
werkplaats van beeldhouwer Adriaan See
len, te midden van de verlaten leerfabrieken
en -looierijen van Rijen, wordt begin januari
in het gemeentehuis gepresenteerd.
De plechtigheid zal gepaard gaan met een
tentoonstelling van ander recent werk van de
drie kunstenaars afzonderlijk.
Er verschijnt tevens een catalogus.
De drie sterk verschillende kunstenaars
slagen erin één werk te maken met een
doorlopende beweging. V.l.n.r. Simon
Woudwijk, Adriaan Seelen en Matti Schil
ders. FOTOCORVIVEEN
MAANDAG 20 november 1995
FOTO DIJKSTRA
Nederlands (specialisatie spre
ken in het openbaar), vooral voor
zijn algemene ontwikkeling. Is
daar nog een jaar zoet mee. En
televisie:
„Ik denk er niet zoveel over na,
ik heb echt geen carrièreplan
ning.
Het is heel jammer, het zou voor
je verhaal hartstikke leuk zijn,
met een kop erboven die het
beeld bevestigt?"
Of er juist drastisch tegen in
druist?
„Neeneenee. Want dit scoort
beter. Beeldbevestigend doet het
beter dan heilige huisjes omver
schoppen. Zo scoort RTL4 wel en
Dolmans Vrolijke Vrijdag niet,
snap je?"
Op zijn zelfvervaardigde biogra
fie prijkt wel zijn hondje, de
langharige dwergteckel Catootje,
maar ontbreken vrouw en kind.
Redenen: een melige bui en
bescherming van de privacy.
„Mijn dochter heet Kiki. Toen ik
achttien was, ontmoette ik een
meisje, dat Kiki heette. Ik dacht:
als ik ooit een dochter krijg,
noem ik haar Kiki. Bovendien
heette Betty's moeder ook Kiki."
Waarmee het verhaal meteen
rond is.
„Wil je nog meer kinderen?"
vraagt Ben van der Burg.
Zelf dacht-ie altijd aan één of
acht. Het werd er een. „Het is
goed zo."
Door Frans Wijnands
Bonn - Schoenen. Links en rechts. Zijden pantoffeltjes met
haar naam, schoenen met belletjes, pumps en enkelhoge
rode laklaarsjes. Ze staan te kijk op de brede ballustrades
van de 33 treden tellende kaarsrechte trap die naar de eer
ste verdieping van de Kunsthalle in Bonn voert. Bovenaan
de trap staat ze zelf: gefotografeerd. Benen zonder einde
zoals de Duitse boulevardpers eens bewonderend schreef
Die benen, de donkere nylons,
de korte zwartzijden onderrok. ..i'AA
De bezoeker die met de blik
omhoog - de trap oploopt,
bekruipt het gevoel dat Marie
ne er speciaal voor hem staat.
Uitnodigend aan de ingang van
haar boudoir. Want dat sfeertje
roept het gedeelte van de
Kunsthalle op waar een nostal
gische expositie aan het feno
meen, de mythe, de legende
Dietrich is gewijd. Haar don
kerbruine stem klinkt overal
door de ruimte.
Ze zingt over de liefde van
Kopf bis Fuss, over Lili Mar
leen, verdwenen bloemen en
over die ene koffer in Berlijn...
Nu staan er in een oude
fabriekshal in Spandau - die
als voorlopige opslagruimte
dienst doet - tientallen koffers
van de filmdiva. Plus al haar
andere, vroegere bezittingen:
honderden kostuums, vierhon
derd paar schoenen en meer
dan driehonderd hoeden, dui
zenden foto's en affiches, tallo
ze snuisterijen en brieven.
Want Mariene bewaarde alles.
Ook nog toen ze nog maar een
fractie van dat alles kwijt kon
in haar Parijse appartement
waar ze de laatste jaren - volle
dig teruggetrokken - leefde. En
twee jaar geleden stierf, 90 jaar
oud.
'Maria Magdalene Sieber,
bekend als Mariene Dietrich',
staat op haar - eveneens geëx
poseerde - Amerikaanse pas
poort. Jarenlang stond ze als
M. Sieber in het telefoonboek
van New York. Maar strikt
genomen was niets in haar
leven meer privé nadat Josef
von Sternberg haar eenmaal
had ontdekt.
Haar eigen naam gebruikte ze
als pseudoniem, want alles wat
privé was stond de instandhou
ding van 'de legende' immers in
de weg. Iemand die dat beter
weet dan wie ook, is haar
inmiddels 70-jarige dochter
Maria Riva.
„Ik had geen moeder", zegt ze
onbewogen tijdens haar bezoek
aan de expositie in Bonn. „Het
is goed dat deze tentoonstelling
zo mooi is en alleen de legend
arische filmster laat zien, hoe
wel ze filmsterren en Holly
wood haatte. Ik heb geen jeugd
gehad, geen privé-geschiede-
nis, geen moeder. Ik leefde in
dienst van koningin Dietrich.
Met mijn vader was het al niet
anders. Alles was of werd
ondergeschikt gemaakt aan de
'mythe' Mariene. Eigenlijk ben
ik haar dankbaar, omdat ze me
Mariene Dietrich foto ap
heeft laten zien hoe ik mijn
eigen leven en actrice-loop
baan vooral niet wilde inrich
ten. Ik heb groot respect voor
de legende, niet voor de
vrouw", is het harde oordeel
van dochter Maria Riva.
Mariene was een soldaat. Ze
stond met een gevaarlijk ont
stoken en zeer pijnlijk been
urenlang op het toneel. Nie
mand die die wond zag onder
haar paillettenkleed, niemand
die een idee had van de pijnen
die ze leed. „Maar ze was
onvoorstelbaar plichtsgetrouw.
Ze heeft het ouder worden, het
lijfelijk verval met pijnlijk
kunst- en vliegwerk proberen
te camoufleren. Om toch vooral
haar eigen legende in stand te
houden."
De expositie in Bonn omvat
350 'persoonlijke' voorwerpen:
schoenen, foto's, affiches,
gebruiksvoorwerpen, brieven
en natuurlijk veel kledingstuk
ken.
Alles stond haar. Iedere jurk
die ze aantrok kreeg een bij
zondere elegance. „Ze kon
urenlang, vrijwel bewegingloos
voor de spiegel in de naaiate
liers staan, waar de kleren haar
als het ware aan het lijf werden
genaaid"herinnert zich coutu
rier Jean Louis. Fascinerende,
soms extravagante kleding met
veel zwanendons en pailletten.
Maar ook uniformen en broe
ken, tot aanvankelijke verbij
stering van het altijd wat puri
teins gebleven Amerikaanse
theater- en bioscooppubliek.
Expositie Mariene Dietrich in
de Kunst- und Ausstellungshal-
le in Bonn. Tot en met 20 janu
ari 1995. Geopend van dinsdag
tot en met zondag van 10 tot
19 uur. Gedurende de expositie
wordt een omvangrijk pro
gramma met historische films,
vooral met en over Mariene
Dietrich, vertoond.
Breda - Chassé Theater, opera
De Drie Sinaasappelen van
Sergej Prokofjev door Opera
Zuid o.l.v. Jacques Mercier.
Gehoord op 18 november 1995.
Door Dré van Dongen
Woorden, zelfs superlatieven
schieten te kort om te beschrijven
hoe operaminnend Breda ge
hoord, gezien, geroken, maar
vooral genoten heeft van de spec
taculaire wijze waarop ons meest
zuidelijke operagezelschap deze
fantasierijke opera ten tonele
bracht.
Prokofjev speelde leentjebuur bij
Carlo Gozzi en schiep zo een
sprookje met dezelfde eeuwig
heidswaarde als die van Grimm
of Anderson. Resultaat een gees
tig libretto waarmee een compo
nist alle kanten op kan.
Een aan melancholie lijdende ko
ningszoon zal sterven van ver
driet als er niet iemand komt die
hen aan het lachen brengt. Dat
gebeurt natuurlijk ook wel, maar
hij wordt tegelijkertijd gedoemd
tot een liefde voor drie sinaasap
pelen.
Dat deze appelsienen hoe langer
hoe groter worden en er uiteinde
lijk drie beeldschonen prinsessen
uit tevoorschijn komen, weet hij
dan nog niet.
Een heerlijk gegeven voor de
twee fantasievolle regisseurs Ri
chard Jones die deze productie
ontwierp voor Opera North en
the English National Opera en
Nicola Bowie die voor de Neder
landse instudering zorgdroeg.
De mise en scène die ons zater
dagavond werd voorgeschoteld is
niet te overtreffen.
De gehele regie was geënt op de
muziek en accentueerde steeds
opnieuw metriek en ritme die uit
de partituur sprak. Het onwezen
lijke sprookje speelde zich af m
een decor en een costurr.erinS,
grotesk en kolderiek, waarin ie
der van de medespelers zich ten
volle kon uitleven. De cast was
tot een hechte eenheid gesmeed
waar iedereen zong en speelde
zoals dat van hem of haar ver
langd werd.
Alles en iedereen was in de juist
balans en daar waar charge ver
langd werd, gebeurde dit zonde
overdrijving.
Vocaal deed men voor elkaar rue
onder en niemand was erop uit
boventoon te voeren. De bei
koren verrichtten wonderen,
was muziektheater op hoog w
veau. j.
Om dit peil te bereiken span®
het Brabants Orkest zich in w
het uiterste, met als resultaat
bijzonder fraaie orkestklar»;
Daar waar het koor zich er J
voegde, zoals in de overbeke
mars, werd muziek tot apotheci
Natuurlijk dank zij de schepF
van dit alles, Prokofjev,
toch zeker ook dank zij een vo
treffelijke dirigent als Jactl
Mercier. Tussen alle grappen
grollen door was er de geur»
zodat je in feite kon ruikeni
het er op het toneel aan toe g
Een noviteit die beslist een
leuk is.
,600 Journaa!
n7 De week w
1757
18.26
18.56
20.00
20.31
21.25
22.01
I 22.48
23.35
23.59
Blue Heeleii
Boggle, spel
Willem We
gen antwoof
Waku Waku
journaal
Taxi, ontmoJ
Hier en nu
De stoel: Gi
begeleider
Damme tot c
werd opgeha
Dokument:
serie I
Cheers, com.
Miniatuur:
directeur vaij
(tot 00.05)
09.00
Signalen 8r t
09.15
09.30
Muziek!
De multicuf
ving (tot 09.1
10.00
Huisje boon
10.20)
10.30
Kijk op Afrik
lt.00
Boekenbuis
11.30
Economie-in
16.05
Little Wome
16.33
Skippy, jeugc
17.00
Ark van Stel
gramma
17.29
2 Vandaag n
17.30 en 18.Q
Sportjournaal
punten uit he
19.01
Dr. Quinn: M
serie
19.51
Voor hete v
seerde verhal
ai
lige brandwee
■20.21
AC-tv, report
20.56
Studio sport
21.43
Iris, serie
22.36
Het elfde uu
23.30
Journaal
23.38
Willibrord,
van Willibror
geleden tot
gewijd. Deel
07.00
Journaal
07.07
Klokhuis
07.33
Ontbijt-tv (n
NOS-Joumaal
journaal)
09.05
PP: CD
09.08
Kook tv
09.29
Studio Sport
11.04
De week van
11.31
Boggle
11.59
MiddagEditie
13.00 Journaal
13.08
Kassa
13.41
Nieuwe wijnl
14.06
Studio sport
14.51
Verhalenvert
14.56
Dolmans vrol
15.31
12 steden, 13
16.30 Maguy, serie 1(
Carlos, magazine 17.25
nau, serie 18.30 Régiori
tes sur table, magazina
dien des sports 19.3CÉ
Whose child is this, Am]
nit 1993 van John Keg
Amanda Plummer, Sus|
Keith. Aansl (21.45)
Pleeggezinnen 23.10 L
17.30 Top motos, moti
18.00 lei Bla-bla, kinder
Maguy, serie 19.30 N
musique habite au 21,1
musicus Ryuichi Sakar
musique habite au 2^
22.30 L'hebdo, magazif
05.30 Morgenmagazii
09.03 ML Mona Lisa Q
10.00 Heute 10.03 W
OechtinDeutschland: AT
11.00 Heute 11.04 Die
Oer Volksmusik 12.35
Presseschau 13.00
13.45 Wirtschafts-Teli'
Tagesschau 14.03 Schirr
show 14.30 Blossom, col
Sen Fliege antwortet, ti|
thau 15.03 Barriga de
!6-00 Tagesschau 1G.I
show 17,oo Tagesschai
magazine 17.55 Verbot
"25 Marienhof, serie
J® Himmel, serie 20
00.15 Tiere vor der Kar
aire.21.00 Report, n
wnzlei Burger, serie 2
23.00 Tatort, po
"achtmagazin 00.55 (Z\
ey-cyclus: Bright Lights,
RADIO
oadio rijnmond
Henri5»anne' met veel
"an ,"e Geeve met Nede
14 qq J.et fn Menno Tamrr
18on io°n en Bosv™kel.
'8.00-19.00 Post aan de tele
Nie°uw0EPBRABANT
j'e™s- zie Radio 1, gevol
ra„,AaUal,,eiten. sport
5&J? B,^ant. 7.23
Johanu e'tenenver
B,aherSChuuren(re9i-
J'^nt (regio W-B)
format S a'e'
ormatie. 8.55 w—
fckiosk.9.30.
1,'B scheurka
aqenri ,S,Cheurkalendl
'HO Radio Ni,
service voor de -
en
We
verkeei
Z.<
8.0
8.33
Weerman
De scheur
12
fieuws
e regio. 14
