DE STEM
'ik
mijn publiek geen bejaarden'
60-jarige acteur Alain Delon blijft een fenomeen
do
Limburgs Museum viert
drie maanden carnaval
Rijn-expositie Nijmegen:
museum als rivierbedding
Tefaf-kunstbeurs richt
zich meer op jongeren
85»21ch in c
'4S prrtb
s4gtb macht
aiEiïili
Zanger, gitarist en componist Eddy Christiani treedt nog steeds op
„Als je regelmatig vanuit de goot wilt
rapporteren, moet je er af en toe ook
zelf in liggen."
Gert Berg, tv-presentator
■Bi R
ifa
mem
Snip en Snap, De Bonte
Dinsdagavondtrein, maar
ook de namen van The
Kilima Hawaiians, Cor
Steyn en Jetty Paerl doen
bij velen de tijd van wel
eer herleven. 'Een periode
waarin Nederland voor
zien van warme choco
lademelk en een kaakje
gekluisterd zat aan de
vooroorlogse kabel, de
radio-distributie. De
Nederlandse tak van EMI
dook in haar geluidsar-
chieven en produceerde
onder de titel Terug naar
Toen een eerste lichting
van negen opgepoetste
audioschijven met
Nederlands amusement
van weleer. Eddy Chris
tiani is, met materiaal uit
de jaren '50 tot '70, één
van hen.
Door Rein van Willigen
Wie de naam van Eddy Chris
tiani laat vallen, denkt onwil
lekeurig aan zonovergoten
melodieën en zorgeloze tek
sten. Generaties groeiden op
met zijn klassiekers Zonnig
Madeira, Ouwe Taaie en
Spring maar achter op. „Ik
heb vierhonderd 78-toeren-
platen volgezongen; dat zijn
800 titels", vertelt Christiani.
De 77-jarige is een onopval
lende verschijning. Zijn zwar
te broek zit perfectin de plooi.
De modieuze stropdas kleedt
kleurig af. Zijn uitstraling is
en blijft jong; zijn ogen stra
len een lichte melancholie uit.
„Iedere generatie heeft zijn eigen
vorm, kleding en de muziek die
daar bij hoort. Techniek ontwik
kelt, waardoor het fenomeen
muziek anders wordt benaderd.
Zo was dertig, veertig jaar gele
den de microfoontechniek stuk
ken primitiever. Los daarvan zou
het me bevreemden als de jeugd
van nu zich zou amuseren met
dat wat in 1900 leuk gevonden
werd. In mijn jeugd was ik met
een kleine groep bezig met jazz.
Mijn moeder vond dat maar niks.
Ketelmuziek noemde ze dat. Ik
op mijn beurt heb geen affiniteit
Eddy Christiani (77): „Als iemand 's morgens een liedje op de radio had gehoord nam hij dat mee op de fiets. Zo'n liedje bleef hangen.
De hoeveelheid aangeboden muziek van nu is krankzinnig." foto dijkstra
met de hedendaagse muziek. Het
heeft een ander maatgevoel. De
stem wordt overheerst door rit
misch gebonk. Als ik het op de
autoradio hoor, probeer ik te
switchen zonder de macht over
het stuur te verliezen. Ik hecht
meer waarde aan een melodie.
Dat gevoel weerspiegelt zich in
liedjes als Zonnig Madeira en 't
Was een Midzomernachtfeest."
Accordeonist John Woodhouse
raakt in het vizier van Eddy
Christiani. Ooit traden ze samen
op. Woodhouse heeft een verza
meling foto's meegenomen. Eddy
komt met twee exemplaren
tevoorschijn. „Dit is het muziek
gezelschap Concordia", voegt hij
als bijschrift bij één van de foto's.
Bij het noemen van iedere naam
volgt de mededeling: „Hij is
dood." Van de ruim dozijn gefo
tografeerde muzikanten blijkt
alleen Woodhouse nog in leven te
zijn. De tijd tikt door. Net als de
smaak van het publiek.
„In mijn tijd werd muziek beluis
terd en niet bekeken. Als iemand
's morgens een liedje op de radio
had gehoord nam hij dat mee op
de fiets. Zo'n liedje bleef hangen.
De hoeveelheid aangeboden
muziek van nu is krankzinnig.
Vroeger moest je als zanger aan
een paar voorwaarden voldoen.
De Nederlandse taal beheersen
was een must. De inhoud van de
liedjes moest gaan over verre oor
den of verdwenen en terugge
keerde liefdes. De melodie telde
32 maten. En je moest voor de
microfoon live kunnen zingen.
Een liedje ging rechtstreeks de
uitzending in." De inhoud en
taalkeuze werd in de jaren '40-
'45, de periode waarin Christiani
dé oorlogshit Ouwe Taaie
bedacht, mede door de Duitse
bezetter bepaald.
Wie eenmaal een tekst en melodie
uit de koker van Christiani hoor
de, kon het moeiteloos nazingen.
In vele gevallen begeleidde de
zanger zichzelf op zijn onafschei
delijke liefde, de gitaar. „Wie de
juiste toon aan zijn gitaar kan
geven, heeft een vriend voor heel
zijn leven", zegt Christiani licht
filosofisch. Onwillekeurig ont
staat het beeld van een Hollands
interieur met een ingelijste tekst
in kruissteekjes.
„Als ik nu jong zou zijn, zou ik
misschien een betere opleiding
kunnen volgen. In 1938 was ik de
eerste, die op een elektrische
gitaar speelde. Of dat net zo
werkt als een elektrische piano,
hoorde je dan. Zo onbekend was
het instrument. Op het gebied
van gitaarspelen ben ik een auto
didact. Het liefst had ik klassiek
gitaar gestudeerd, of kerkorgel.
Een jongensdroom. Gitaar was in
mijn jeugd geen volwaardig ins
trument. Thuis was er geen geld
om mij naar het conservatorium
te sturen. Dat heeft me best wel
dwars gezeten."
„Jammer, dat ik het niet heb
meegemaakt. Natuurlijk speel ik
nog steeds gitaar. Als ik in de
mood ben, pak ik hem. Hij geeft
zich, mits je hem goed aanraakt.
Anders krijg je een vals ant
woord. Ik doe dan wat met
akkoorden, een melodietje. Dat
geeft mij voldoening."
Nadat favoriete gitaristen als
Django Reinhardt, Chet Atkins
en Eric Clapton de revu zijn
gepasseerd, komen de optredens
van Christiani's programma aan
de orde. Eén tot twee keer in de
week verlaat hij zijn woning in
"■vvv.imiujii.,11. liuuinuv. uc, uui<. uuuu. v 1*11 uu i uini uu/jrjri gui.u ru, uu jjv-iiuuc. vvum ui viuiawuiu nvi/ uiunuiuunv. ir «v. uxuu- uuu uvjo nivv iwui J." uu UiJ uu iiiuiiov.il... j—iii. ti.
op mijn beurt heb geen affiniteit tografeerde muzikanten blijkt dé oorlogshit Ouwe Taaie van gitaarspelen ben ik een auto- week verlaat hij zijn woning in gen is milieuvriendelijker.
Door Wilko Voordouw 1 Regelmatig worden de lezers v
Door Wilko Voordouw
Op de dag na zijn zestigste
verjaardag herdacht Alain
Delon, die zichzelf omschrijft
als 'de kunstenmaker van
rechts', de 25e sterfdag van
generaal Charles de Gaulle.
'Grand gueule' (Grote Bek)
Alain Delon houdt van men
sen als de grote Charles. In
zijn huis in Douchy, ten zui
den van Parijs, heeft hij dan
ook de twee handgeschreven
velletjes van Charles de Gaul
le met de fameus geworden
'Oproep van 18 juni' een ere
plaats op het dressoir gege
ven.
Alain Delon heeft nog steeds de
trekken van een 'jeune premier'.
Een bewijs dat de liefde jong
houdt. Zijn huidige muse heet
Rosalie van Breemen, is moeder
van zijn twee jongste kinderen en
ze is Nederlandse. Om haar te
plezieren heeft Delon een huis
gekocht in Aerdenhout, waar het
gezin regelmatig verblijft. Alain,
Rosalie, de vijfjarige Anouchka
en de anderhalf jaar oude Alain-
Fabien reizen heel Europa af,
want ze hebben ook nog een
optrekje in Genève. Delon is
gezien zijn Charles de Gaulle-
herdenking misschien wel een
patriot maar hij verliest zijn per
soonlijke belangen niet uit het
oog. Delon is een fiscale vluchte
ling.
Alain Delon is een ster. En voor
dat hij van het ster zijn een vak
maakte, verdiende hij zijn brood
als acteur. In de kleine 90 films
waar hij aan meewerkte tekende
hij voor grote rollen. Zo was hij
Rocco in Rocco e i suoi fratelli
van Visconti (1960), Tancredo
Falconer! in II Gattopardo van
dezelfde regisseur. In eigen land
speelt hij in films van Yves Alleg-
ret, René Clement, Henri Ver-
neuil, Jacques Deray en Louis
Malle. De lijst is lang. Maar vrij
wel altijd speelt Delon de rol van
de eenzame figuur. Een poor
lonesome cowboy wanneer het
Alain Delon en zijn Nederlandse vrouw Rosalie van Breemen.
gaat om een politieman (Ne
réveillez pas un flic qui dort of Un
Flic), een eenzame en onbegrepen
schurk als hij aan de verkeerde
kant van de wet staat.
Delon is voor veel Fransen een
geliefde, maar ook een onbegre
pen acteur. Eentje die niet bang
is om risico's te nemen. Want
naast de acteur Delon, die naar
eigen zeggen vaak geld verdiende
in matige publieksfilms was er de
producent en regisseur Delon die
risico's nam die kapitalen in de
waagschaal stelde. Bij voorbeeld
met Monsieur Klein, geprodu
ceerd en gespeeld door Delon,
geregisseerd door Joseph Losey.
Veel Fransen vragen zich terecht
af of er een streep moet worden
gezet onder de Alain Delon,
acteur, producent en regisseur.
Want wanneer er nieuws van
Delon komt, dat is dat bijvoor
beeld via enkele pagina's in
schandaalblad Paris-Match.
Foto's van het gezin Delon in het
Frederikspark in Haarlem, ijsjes
etend op een bankje bij de Hema
in Zandvoort.
Delon en het Franse filmpubliek,
dat is een lang verhaal van liefde
en haat. Hij staat bekend om zijn
megalomanie. Sinds 1969 praat
Delon graag over zichzelf in de
derde persoon. Hij is zéér over-
TL L
tuigd van zijn eigen kunnen.
„Delon is geen vedette. Hij is een
ster. Dat vindt niet iedereen even
leuk," zei hij bij voorbeeld ooit.
Of: „Ik heb in veel films gespeeld,
waarvan er minstens 10 klassie
kers zijn geworden."
Maar het is waar. Je houdt wel of
niet van Delon, maar niemand
kan hem een zeker talent ontzeg
gen. Niets bestemde hem voor om
filmster te worden. Op zeventien
jarige leeftijd slaagde hij voor
zijn opleiding tot slager, volgens
eigen zeggen 'op briljante wijze'.
Hij ging in de leer bij zijn stiefva
der, waar - weer volgens eigen
zeggen - oploopjes van jonge mei-
HÉ PIpC!
den voor de deur ontstonden
wanneer de jonge Delon een bief
stuk sneed.
Maar hij verveelt zich. En gaat
vrijwillig in dienst. Vier jaar naar
Indochina.
Terug in Frankrijk wordt hij ont
dekt. Speelt zijn eerste film in
1957, onder leiding van Yves
Allegret. „Vanaf de eerste secon
de voelde ik mij als een vis in het
water." Alain Delon speelt de ene
na de andere schurken- of poli-
tierol, weigert te worden
geschminkt en haalt de schan
daalpers met zijn liefdes: Romy
Schneider, Mireille Dare, Natha
lie Delon. Of Rosalie.
MAANDAG 13 NOVEMBER 1995
deel A7
Amstelveen om ergens in het land
voor ouderen een avondje te
organiseren. „Laat ik in één ding
duidelijk zijn", zegt Eddy reso
luut, „ik noem mijn publiek geen
bejaarden, 55-plussers of wat
voor terminologie ze ook alle
maal verzinnen, nee, ik noem ze
liever de jeugd van vroeger."
„Het gekke is, dat ze alle teksten
weten. Ze hebben een geheugen.
Mijn kleine begeleiding komt via
de versterker. Uiteraard heb ik
mijn gitaar bij me. Ik praat over
de barre tijden. Gezien mijn leef
tijd mag ik mij ooggetuige noe
men. En ik zing eigen repertoire.
In mijn tijd had iedereen dat.
Gecovered werd er weinig. De
liedjes die ik zing horen bij mij.
Ik heb ook een paar autobiografi
sche, zoals De Engel op mijn
schouder. Mijn grootmoeder zei
dat altijd. Ik ben echt een zon
dagskind. Geboren op zondag 21
april 1918. Het liedje 't Was een
zomernachtfeest heeft mijn per
soonlijke voorkeur. De akkoor
den doen sterk denken aan Schu
bert. En wat er in het verhaaltje
gebeurt is net als een keertje bij
Schubert, onvoltooid; de ver
stoorde droom."
Dit jaar zit Eddy 65 jaar in het
vak. Een mijlpaal voor een man
die nooit echt uit de belangstel
ling is geweest. Christiani blijft
bescheiden. „Ik ben geen zanger,
geen Segovia, geen Pavarotti. Ik
ben niet eens een showman, want
bewegen kan ik ook niet. Met de
vrij beperkte middelen die ik heb,
heb ik me staande weten te hou
den." Vervolgens wordt het stil,
een stilte die doorbroken wordt
als Eddy zegt: „Ik zoek geen
bevestiging die gestoeld is op
prognose. Ik ben geboren in het
teken van de Stier. Aan dat
karakter beantwoord ik. Ik kan
schuld bekennen voor een vol
stadion, maar als ik denk dat ik
gelijk heb, ga ik door het lint. Ik
ben geen diplomaat; ik ga niet
links, ik ga niet rechts. Het is
vooruit of achteruit. Van huisuit
ben ik gelovig. Zeer dankbaar dat
ik dit mijn lange leven heb kun
nen doen. Dat Moeder Natuur mij
liedjes heeft laten zingen en
gitaar heeft laten spelen. Altijd
bezeten geweest van muziek.
Hoewel ik vroeger de tweede
Lindbergh wilde worden en
eveneens over de oceaan wilde
vliegen. Vliegen is mooi, maar als
je kijk wat ik met mijn beroep
oproep bij de mensen..." En zin
gen is milieuvriendelijker.
Venlo (anp) - Sommige onderzoekers beweren dat de Ger
manen het al vierden, anderen laten het carnaval in de Mid' I
deleeuwen ontstaan. De geschiedenis van het volksfeest inl
Limburg is vanaf zaterdag (18 november) onderwerp vanl
de expositie As de sterre dao baove straole in het Limb»™
ïtsonm+nVonl n 8S
nESTEM
Museum te Venlo.
Volgens S. Derkx van het begin
dit jaar geopende museum is er
in zijn provincie nog nooit een
degelijke overzichtstentoon
stelling gewijd aan dit volks
feest. Er waren wel plaatselijke
exposities, vaak ter ere van een
jubileum van de carnavalsver
eniging, maar nog niet eerder is
er vanuit cultuur-historisch
oogpunt een beeld geschetst
van de ontwikkeling van het
volksfeest.
Tijdens carnaval staat de
wereld een beetje op z'n kop.
Dat was in de middeleeuwen al
zo, toen in sommige plaatsen
tijdens het feest de ezelsmis
werd gevierd. Tijdens deze
alternatieve eucharistieviering
werd de kapelaan, de laagste
figuur in de kerkelijke hiërar
chie, onder luid gebalk van het
kerkvolk tot ezelsbisschop
gekozen.
In de achttiende en negentien
de eeuw zag het driedaagse
feest voorafgaand aan de veer
tig vastendagen er heel anders
uit.
Volwassenen en kinderen trok
ken zingend en spelend op de
foekepot rond. Li herbergen
werd 'gedanst, geschranst en
gesjanst'. Spelletjes als hane-
slaan, gansrijden en haringbij-
ten waren populair.
Het tegenwoordige Limburgse
carnaval is naar Rijnlands
voorbeeld georganiseerd
gestructureerd. Het kwam
de tweede helft van de voriwl
eeuw overwaaien. Bakerm;
Keulen, waar in' 1823 \enl
herinnerde^ ge0hrganiseerd die|
verleden van de stadfjïwl
was geïnspireerd op cornm
del'arte en een boekje
Goethe over het carnaval ia I
Rome.
Onder invloed van deze bewe-j
ging ontstonden ook in Lim-
burg tal van carnavalsvereni-J
gingen. Tot de oudste behoren I
Momus uit Maastricht en Jocus 1
uit Venlo, ontstaan rond 184# I
De verenigingen organiseerden j
behalve carnaval ook tal vat
andere sociale activiteiten. De
expositie maakt duidelijk dat]
het feest zich niet beperkte tot]
de drie dolle dagen die fun
geerden als 'ventiel op
hogedrukpan'.
De expositie loopt tot en met 161
februari, de dag waarop hei]
feest weer losbarst. Derkx en]
de zijnen begeven zich dan 'in]
het kader van veldonderz
onder de carnavalsvierders. I
„De gezamenlijke, ongedv
gen onderdompeling in het j
bruisend feestbad schenkt een
intens gevoel van vreugde dat]
je bovendien met anderen!
deelt. Wellicht is dit de kern
van carnaval."
Van onze kunstredactie
De Rijn. Iedereen heeft er wel iets mee. Reisjes langs de Rijn
waren jarenlang het toppunt van vakantieplezier. De rivier
stuwt nu eenmaal een stroom van associaties op. Hoe breed e
bedreigend of hoe traag en troostend zij ook kan zijn.
Regelmatig worden de lezers van
Paris-Match op de hoogte gehou
den van het wel en wee in huize
Delon. Zoals de tijdelijke schei
ding van afgelopen zomer. En
deze week dus hun innige hereni
ging in Haarlem en omstreken.
Ook 'scoort' Delon regelmatig in
de pers met zijn politieke stand
punten. Eerst De Gaulle. Dan
haalt hij banden aan met Valéry
Giscard d'Estaing, alvorens hem
later uit te maken voor een 'mie
tje'.
Regelmatig is Delon ook te vin
den in het vaarwater van de
extreem-rechtse leider Jean-
Marie le Pen, „de enige die de
Fransen de waarheid zegt." Dat
blijkt later weer mee te vallen,
want Delon verandert wederom
van politieke kleur en staat bij de
verkiezingen van 1988 vierkant
achter Raymond Barre. Dit jaar
heeft hij bij de presidentsverkie
zingen 'juist' gekozen: Jacques
Chirac. Hetgeen hem voor de her
denking van de 25-ste sterfdag
van De Gaulle komt te staan op
de eervolle opdracht om een tekst
van 'Le Général voor te dragen.
De Fransen worden ongeduldig.
Delon mag dan een planetaire
ster zijn, in Frankrijk zelf wordt
iedereen een beetje moe van de
herhalingen van Samouraï, Paro
le de Flic, Borsalino of Le Clan
des Siciliens.
Men wil graag iets nieuws zien.
Maar dat lijkt even onmogelijk.
Alain Delon heeft het druk met
vader zijn en zoon Anthony heeft
hem onlangs ook laten weten dat
hij opa wordt. Gelukkig dat
Alain Delon nog af en toe
spreekt. Zoals in Paris-Match, bij
gelegenheid van zijn zestigste
verjaardag. „Ik ben een acteur,
net als Jean Gabin, Lino Ventura,
Burt Lancaster.
Het verschil tussen een comédien
en een acteur is dat de eerste een
vak heeft geleerd en dat de twee
de zijn persoonlijkheid in dienst
stelt van het spektakel." 'Le bel
Alain' mag dan 60 zijn, hij is en
blijft een groot kind dat zichzelf
geweldig vindt.
Drie internationale musea beslo
ten een tentoonstelling te wijden
aan deze levensader die in Zwit
serland ontspringt en in Neder
land in de Noordzee uitwaaiert.
Het internationale karakter van
deze expositie ook in de titel De
Rhein Le Rhin De Waal vastge
legd. De opzet is allereerst een
Europese stroming in de kunst en
cultuur, van onze eeuw te tonen.
Na eerst in Bonn gepresenteerd te
zijn, is het project momenteel in
het Nijmeegs Museum De Com-
manderie en zijn dependance De
Synagoge te zien. Later wordt zij
nog naar Straatsburg overge
bracht.
De rivier is sinds eeuwen inspira
tiebron voor kunstenaars, schil
ders en tekenaars in het bijzon
der. Heel lang bleef het kunste
naarsvolk bevangen door de
imposante schoonheid, die de
rivier op talloze plaatsen bood.
Hun weergave was er een zonder
commentaar. Zoals de Rijn
stroomde, kwam de rivier op het
linnen en papier terecht.
Daar is in de loop van deze eeuw
een verandering in gekomen. Wie
het Nijmeegs museum binnen
wandelt, wordt met de neus op
het feit gedrukt dat kunstenaars
in de achterliggende jaren kriti
scher zijn geworden. De kunste
naar uit de tweede helft van deze
eeuw heeft nu eenmaal een bij
zonder zintuig ontwikkeld voor
wat er zich achter de zichtbare
werkelijkheid afspeelt.
Het pièce de resistance van de
tentoonstelling Der Rhein Le
Rhin De Waal is zo'n typisch
eigentijds samengesteld kunst
werk. Het betreft een bijdrage
van Fabrizio Plessi, een toonaan
gevend videokunstenaar. Strikt
genomen zou deze Italiaan van
deelname zijn uitgesloten. Want
het internationale team dat de
tentoonstelling samenstelde, ver
koos uitsluitend kunstenaars met
Rijnwater in hun ziel bij dit pro
ject te betrekken. Maar Plessi
Maastricht (anp) - De internationale Tefaf-kunstbeurs in ^aa^pean
gaat zich volgend jaar meer op jongeren richten. Tefaf (The
Fine Art Fair), die van 9 tot en met 17 maart plaats vindt, g
educatieve kant flink versterken. fa{ die
De beursorganisatie heeft vastgesteld dat de bezoekers van
vorig jaar ruim 52.000 mensen trok, meer behoefte hebben a
matie. Daarnaast is bij jongeren een achterstand in hennl steeds]
kunstgeschiedenis geconstateerd. Dat komt doordat scholen
minder aandacht besteden, meent Tefaf.
Daarom komt er in 1996 een educatief programma dat °P l^iel
bezoekers is gericht. In een speciale ruimte zullen zij via au
media en computerprogramma's kennis kunnen maken me ,^aar
rele erfgoed. Ook voor volwassenen is er meer informatie be
kon toch worden binnengehaald,
omdat hij zich sinds enige tijd]
verbonden weet aan de Düsseld-j
orfer kunstakademie.
Plessi's aandeel is het eerste werk]
waar de Commanderiebezoekei
tegenaan loopt. Hij plaatste zi
kolossale open kasten van star
in het gelid, waarin tot op ver
schillende hoogten houten boom-:
stammen werden gestapeld,1
Bovenop die kasten werden op:
gelijk niveau zes televisietoestel
len geplaatst. Daarop worden
opnamen vertoond van op water I
drijvende boomstammen. Wat je I
hoort, is het geluid van de rivier.
Indrukwekkender kun je een,
rivier niet door een museumge-j
bouw laten stromen. De ervaring I
is overdonderend. En zoals je I
uren aan het water kunt zitten. I
kun je nu in het museum de rivier I
onafgebroken volgen.
De tentoonstelling 'Der Rhein Le I
Rhin De Waal' lijkt een interna
tionale doorbraak op te zullen1
opleveren voor de Nederlander I
Willem den Ouden. Van hem is P
een kolossaal riviergezicht in het I
project opgenomen. De roep I
Den Ouden ook al naar Straats
burg -het volgende en laatste
station- vooruit gesneld. DaarI
zal het werk ongetwijfeld ook als I
superbe worden omschreven I
Want minder verdient dit magis-|
trale schildererij niet.
De Duitsers hebben Den i
intussen al ontdekt. De Neder-1
lander maakte bovendien gir
indruk, omdat hij zich net,
Beuys kan beroepen op een kn I
sche houding. De wijze waarop I
de schilder uit Varik aan de a r
zich in de strijd wierp tegen
dijkverzwaring, heeft veel Du I
sers voor hem ingenomen.
Ouden scoorde na de opening v I
de tentoonstelling in Bonn mil
zonder hoog in de Duitse P®|,
'Der Rhein Le Rhm De
Commanderie van Sint Jan, Fr
Plaats 3 Synagoge Nonnen
straat, Nijmegen, t/rri 28ja
t/m za. 10-17, zo. 13-17 uur.
Door Frans Undenkl
Buenos Aires - Ij
term no-noii
nog zijn intrede I
en waarop vermj
sympathieën op c?
school met pes^
straft werden, J
poster op de slaa
ieder 'politiek bi
gere. De blik li
ademde de vastl
uit waarmee hij 1
lijke kapitalisml
had. Anno 19951
meer dan een dj
Dijk vertolkte
Nederlandse veij
musical Evita.
Ernest 'Che' Guev
linkse wereldverd
aureool van goerq
wonderaar dweept]
denmoed van de
die met zijn AK-
nonchalant rond dd
slingerd door del
Zuid-Amerika wasl
zijn zelfopgelegde I
onderdrukte volkj
continent te bevrijcf
dictators.
'Che' - door zijn
zo gedooopt omdal
met 'tu' (red. jij), mj
Argentinië g£
ke voornaamwoord
bekocht zijn ideal!
heroïsche dood. El
van het BoliviaansT
hem in 1967 in de|
de Amerikaanse
dienst hem getrace]
onherbergzame geU
dorpje Higuera wal
vrijdingsleger op
te zetten.
Zijn excecutie - dil
terieuze omstandl
hogerhand was bev
te een einde aan zij
pogingen om de
riant van het cor
porteren. De armel
het Andesgebergte I
bitter weinig begra
deze blanke Argeni
had.
Madonna
Inmiddels zijn 28 ja
en de commercie ha
ontdekt. Een Pan
brouwerij is in End
nen met de lanceq
Guevara-bier' en
fabrikant Swatch 1
Guevara-horloge'
gebracht. Op del
prijkt diens afbeelq
boor Kees Elenbaas
Moskou - De q
staat van het legen
fensie- industrie u
nationale veiligheia
land, zo luidt de col
een nog geheim ra
de Commissie voor|
Migheid van hetl
parlement. P
President Boris Jelta
dezer dagen de werl
new York ervan tel
"at Rusland nog stel
permacht is waarml
moet worden gehouï
®et zijn Amerikl
genoot Bill Clinton a
en over de voorw.
Russische militaire d<
vredesmacht in B
251 een initiatief lai
Europ0UW veili§heid
®»nen deze voorstel]
r sPelen de Russi
wachten een crucia
««ertussen circuleer
een rapport dat e
,ens 20 gevreesde
«nd van de totale ir
balanceert.
darDde,el van de sb
w>land heeft ge
voMWi]nen van de
doekt iviet meer aan
aacft'f} V3n e<
deells het vernie
stig H aPPort- O
Sovjef nlhta,ire doct
Eeoéf ^me bevonde
eenhla en b<*t
Mieken a°Pa 6n ln de
Soit j onderdel
échten nUCl'
°ebat m Wit"Mu
In do l^e achter.
ken vannt!ien die nu
Man de Gos.
*n blevn ?nafhanl
Smacht1 ertlen 1(
ht met hun
