E L
DE STEM
'Ik schaam me steeds
vaker voor het genre
bprah Winfrey wil bekendheid voortaan gebruiken om 'goed te doen
il 4
Musical Car
vocaal erg fraai
Bert je Vis, zoals er
echt geen tweede is
10
POSTBANK
tbank.
Nieuwe fotorubriek:
^bijbaantjes'
Jurassic Park krijgt vervolg
Bpymans krijgt nieuwe vleugel
3ER 1995
X 69
rgen....
Zij weten alles over de
Postbankhypotheken en zijn
u graag van dienst.
In 'n adviesgesprek wordt
samen met u bepaald welke
Postbankhypotheek voor u
het meest aantrekkelijk is.
U wordt voorzien van
een geheel vrijblijvend, op
maat gesneden advies. Daar
kunt u thuis nog eens rustig
nadenken. Voor advies over hyp°~
m van de Postbank kunt u dus
bij uw eigen hypotheekadviseur of
antietussen-
>on terecht.
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA - D5
Gids
ca»
.«i
Oprah Winfrey aan het joggen met haar persoonlijke trainer Bob Greene en privé-kok Rosie Daley, als onderdeel van het succesvolle afslankprogramma dat Winfrey heeft gelanceerd.
Door Anja van den Akker
De studio is volgestroomd met
voornamelijk dames. Spiegel
tjes komen te voorschijn, lip
stick wordt gecontroleerd,
felal in groepjes zijn ze hier
heen gereisd voor de tv-show
van Oprah Winfrey, de best
betaalde talkshow-host ter
en bovendien de eerste
zwarte vrouw die Hillary Clin
ton en Michael Jackson aan
tafel kreeg.
Lucille Ball en Mary Pickford
is de actrice/presentatrice Oprah
Winfrey de derde vrouw in Ame
rika met een eigen studiocom-
plex: Harpo Entertainment
Group - het omgekeerde van
waarbij de letter O een
keetje eigenwijs is schuingezet.
ten door Oprah hoogstpersoonlijk
smaakvol ingericht gebouw, even buiten
iet centrum van Chicago. Iedere taxi
chauffeur rijdt je er blindelings naar toe.
k de voormalige filmstudio uit de jaren
twintig heerst een ontspannen sfeer. Veel
knust aan de muur, moderne meubelen.
™rs, perenhout, halogeenverlichting.
Oprah's hondjes, Salomon en Sophie -
beide kadootjes van haar vriend Sted-
[nan Graham - dartelen tussen alle
door. Onze ontvangst is
en hartelijk. Niets wordt aan het
toval overgelaten.
Schurk
Winfrey ontvangt deze middag
Voor camera Loni Anderson, de ex
acteur Burt Reynolds. Mevrouw
zegt gehuwd te zijn geweest
een aan drugs en vrouwen verslaaf-
lilfr 1 ^oor wie ze zac'1 twaah iaar
left laten vernederen. Het gesprek
i -™stig, af en toe een' commercial
ia*. tegen het einde, als weeën
een bevalling, volgen de onthul-
en de reclame-onderbrekingen
in hoog tempo op.
'hiderson, die haar ontboezemin-
Nooit eerder wilde Oprah Winfrey praten met buitenlandse journalisten. Na tien jaar kreeg een klein groepje
Nederlandse verslaggevers de primeur in Chicago. Want Oprah Winfrey heeft tegenwoordig een missie. Een
doel dat haar miljoenen dollars opbrengende talkshow ontstijgt: opkomen voor verwaarloosde kinderen en
terugdringen van het wapenbezit. De koningin van de talkshow neemt geen blad voor de mond.
bgen
orm heeft uitgegeven, blijkt
Jaar therapie een totaal andere
w dan vroeger. Moraal van het ver
fmes, blijf niet te lang
ommii are shuatie hangen, zogenaamd
zeil Van 'lem ^es voor
willen
lering in de zaal. Talloze vrouwen
reageren. De show loopt zelfs zo
Uit J "V
diiki, i „ptekke wordt besloten er een
Na rfi afleverin§ van te maken,
beeft 7°°j 's Winfrey moe. Drie shows
bril di8 j ackter de kiezen. De
ouder pZe maakt haar onnodig
stress i ^elijk ongemak. „Van alle
Biin u er een adertje gesprongen in
J? Ankeroog. En dat ziet er niet uit op
fel68n ze^er charisma uitstra-
die na een v°lwassen vrouw van 41
kracht i!" ™gelukkige jeugd, op eigen
fenomeen u' gegroeid tot wereldwijd
'sadseefrt actrice, zakenvrouw,
(n ahlaJ Presentatrice, weldoener
Üjltheida' °eroe' ^en sterke persoon-
door ha--10 niet wezenlijk is veranderd
rijke t„ ,r succes- De als meest invloed-
Idindt v.UW te h°ek staande Winfrey
- k nu °P een kruispunt in haar
^raham?'0^ jn met vriend Stedman
shanbni deren? De roddelbladen
Na veoi „I?" speculaties.
^wikken
en wegen heeft Winfrey
bij v°.or nog twee jaar bij te teke-
King World Productions, de
maatschappij die ervoor zorgt dat haar
talkshows over de hele wereld te zien
zijn. Dagelijks kijken alleen al in de VS
15 a 20 miljoen mensen naar haar. Daar
naast is Oprah in 119 andere landen te
zien.
Voor het geld hoeft ze het allemaal niet
meer te doen. Voor de roem ook niet. En
voor haar persoonlijke geluk al helemaal
niet. „Als ik 's avonds een keer om
negen uur klaar ben, vraag ik me af wat
ik in hemelsnaam zal gaan doen. Een bad
nemen ofzo."
Het interview kan beginnen. „Tien
minuten", roept een naaste medewerk
ster die de stand van zaken kennelijk
wat zorgelijk inschat. „Dat kan ik niet
maken", zegt Winfrey. „Deze mensen
zijn speciaal hier naar toe gekomen.
Voor mij. Ik weet het, ik ben doodmoe en
moet over een uur weer een satelliet-ver
binding tot stand brengen. Een special
over wapens en geweld. Maar uit oog
punt van respect vind ik minimaal een
half uur redelijk. Breng me maar wat te
drinken. Dat zal wel helpen." De mede
werkster verdwijnt pijlsnel van het
toneel.
Het gesprek komt al vlot op de verant
woordelijkheid van tv-makers richting
publiek. Voelen talkshow-hosts zich
over het algemeen wel verantwoordelijk
genoeg voor de gevolgen van de vaak
controversiële onderwerpen die zij aan
snijden? Neem Jenny Jones, van wie
onlangs een gast na afloop zijn rivaal
doodschoot.
„Het zou oneerlijk zijn om over anderen
te spreken. Laat ik het bij mezelf hou
den. Toen ik hiermee begon, wilde ik
voornamelijk entertainen. Ik wilde goe
de shows maken. Shows waar mensen
opgetogen uitkwamen. Naarmate ik vol
wassen werd en mijn programma dus
ook, is de intentie geworden: goed willen
doen. Mensen iets meegeven. Zelfs een
onderwerp als Loni Anderson, dat mis
schien controversieel lijkt, probeer ik
altijd terug te brengen tot de vraag: wat
kunnen de mensen thuis van haar leren?.
Als zij iemand als Burt Reynolds kan
verlaten, moeten andere vrouwen in een
soortgelijke situatie die kracht óók kun
nen opbrengen. Met name vrouwen moe
ten leren anders tegen hun leven aan te
kijken. Dat is waar ik steeds weer voor
ga. Welk onderwerp ik ook aansnijd."
Misbruik en verwaarlozing van kinde
ren, maar ook de achteloosheid waarmee
Amerikanen met hun wapens omgaan,
zijn onderwerpen waarmee Winfrey zich
de laatste tijd bijzonder bezighoudt.
Voortaan gaat zij ten minste een keer per
maand een show wijden aan de situatie
van kinderen, getiteld Oprah's Child
Alert. Kinderen en wapens, kinderen en
verwaarlozing, kinderen en seksueel
misbruik. Dat soort dingen. Bovendien
presenteert ze de komende twee seizoe
nen wekelijks de Ouder van de Week,
waarin ze een voorbeeld stelt.
Eerder al was ze de motor achter een
nieuwe wet ter bescherming van het
kind, The National Child Protection Act,
op 20 december 1993 officieel getekend
door president Clinton. Daarnaast heeft
ze een stichting opgericht die honderd
gezinnen de helpende hand biedt.
Is het eigenlijk niet schandalig dat de
overheid aan dit soort dingen uit zichzelf
zo weinig aandacht schenkt?
„Je haalt de woorden uit mijn mond. Met
zoveel bureaucratie in huis is het kenne
lijk moeilijk kinderen als individu te
beschouwen. Nu worden ze vaak als
groep gezien. In de afgelopen tien jaar
heb ik honderden shows gemaakt waarin
mensen uit het publiek buiten zinnen
reageerden vanwege hun slechte erva
ringen als kind. Dat heeft me aan het
denken gezet", aldus Oprah die zelf
jarenlang seksueel werd misbruikt door
een neef, een vriend en een oom.
Ze wordt fel. „Ik kan er met mijn pet niet
bij dat je als kinderverkrachter van de
ene staat naar de andere mag trekken en
gewoon je gang kunt blijven gaan. Stel,
je misbruikt kinderen in Illinois, je krijgt
twee jaar cel. Vervolgens verhuis je naar
een andere staat, waar je voor soortgelij
ke vergrijpen tot achttien maanden
wordt veroordeeld... enzovoorts. Daarom
heb ik in The National Child Protection
Act gepleit voor een nationale databank,
waarin die gevallen worden opgeslagen.
Het is een klein stapje in de goede rich
ting. Dit had honderd jaar geleden moe
ten gebeuren. Maar iedere dag besef ik
weer dat we'er nog lang niet zijn. Een
paar dagen geleden besteedde ik in een
show nog aandacht aan een priester in
Chicago die is veroordeeld voor seksueel
misbruik, maar nu weer doodleuk op de
preekstoel staat. Ja, zelfs in het school
bestuur zit."
Nerveus
Het verschijnsel Oprah Winfrey blijkt de
regering in Washington niet geheel
onberoerd te laten. „Als ik mijn neus
voor het Witte Huis laat zien, worden er
een paar mensen nerveus. Ze beseffen
dat ik binnen de kortste keren een mil
joenenpubliek kan bereiken. Sommigen
zijn bang dat ik een politieke carrière
ambieer. Dat is niet zo. Wat ik nu doe,
heeft veel meer direct effect: ik ben een
stem waar de mensen naar luisteren.
Toen ik in Washington was om te pleiten
voor mijn 'kinderwet', heb ik gedreigd
dat als daar niets mee werd gedaan, ik
binnen de kortste keren een miljoen
moeders op de been zou hebben in een
protestmars richting Witte Huis." Ze
grijnst tevreden.
Dilemma
De wetenschap dat miljoenen mensen
naar haar willen luisteren, heeft Winfrey
ertoe gebracht het contract met King
World toch nog maar een keer te verlen
gen. „Niet vanwege de macht. Zo voel ik
dat niet. Maar om het feit dat ik mensen
ertoe kan bewegen anders met hun situ
atie om te gaan. Mijn succes vind ik
eigenlijk verbazingwekkend. Soms denk
ik weieens: het is net of het niet over mij
gaat. Vroeger associeerde ik beroemd-
zijn met de manier waarop ik dacht dat
bijvoorbeeld Diana Ross zich zou voelen.
Nu gaat het over mij en ik voel me nog
steeds mezelf. Ik zeg altijd maar: dit is
gewoon mijn werk."
„Het grote dilemma waarvoor ik stond,
is dat tv-makers - en met name talk
shows - steeds meer vergaarbak van
vulgaire troep worden. Ik vind dat
beschamend. Eerlijk gezegd schaam ik
me voor het genre", klinkt het eerlijk,
beseffend dat ze zelf ook groot is gewor
den dank zij sensationele onderwerpen.
„Dat is een tijdje nodig geweest in dit
land", verdedigt Oprah zich. „Jarenlang
hebben we elkaar wijs gemaakt dat dit
zo'n fijn land is waarin wij het allemaal
naar ons zin hebben, zonder problemen.
Wie had het tien jaar geleden, toen wij
met deze show begonnen, openlijk over
alcoholisme, het mishandelen van vrou
wen en dat soort dingen? Talkshows op
tv hebben een belangrijke functie gehad
in het bespreekbaar maken daarvan. Een
aantal shows is daarin blijven steken. In
het signaleren, niet in het zoeken van
oplossingen. Ik probeer die volgende
stap wèl te doen: hoe los je zulke dingen
op? Wat kunnen we daar met z'n allen
aan doen? Speel niet langer het slacht
offer, doe iets, dat is de boodschap."
Grote moeilijkheid is het handhaven van
haar hoge niveau, dat ze zichzelf als
standaard heeft opgelegd. „Je ziet het,
het put me uit. Dit is veel zwaarder dan
wat ik vroeger deed. De nieuwe aanpak
vergt meer tijd en meer denkwerk. Ook
de documentaires die ik over kinderen
aan het maken ben, kosten me meer
energie. Ik reis er het hele land voor af.
Ook dat was een dilemma toen ik moest
besluiten te stoppen met de show of nog
een keer bij te tekenen. Vakantievierend
op een boot voor de kust van Turkije,
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1995 DEEL I
New York (dpa/rtr) - De Amerikaanse regisseur Steven Spielberg
neemt de regie op zich van The Lost World, een vervolg op het kassuc
ces Jurassic Park. Universal Pictures maakte donderdag bekend dat
Spielberg de verfilming van het boek van Michael Crichton voor zijn
rekening zal nemen.
De dinosaurus-film Jurassic Park die Spielberg in 1993 verfilmde,
versloeg met een opbrengst van 913 miljoen dollar de recettes van alle
eerder uitgebrachte films. De première van de nieuwe Spielberg is
naar verwachting in 1997.
nippend van een pina colada, heb
ik me zelf afgevraagd: wil ik
eigenlijk nog wel zo hard werken?
Ik heb mezelf een doel gesteld: ik
wil de komende twee jaar berei
ken dat er een nationale wet komt
die erin voorziet dat kinderver
krachters levenslang kunnen krij
gen. Zet deze mensen achter de
tralies en houdt hen daar voorlo
pig-"
Oprah Winfrey zit inmiddels
behorlijk op haar praatstoel. „Het
leven is een kwestie van keuzes",
doceert ze nogmaals. „De mensen
moeten leren dat zij zelf ervoor
Wi kunnen kiezen hun situatie te
veranderen. Die kracht ligt bij
hen zelf. Ik houd mijn publiek dat
steeds weer voor. Maar het is een
geleidelijk proces. Soms lukt het
niet. Toch ga ik door. Ik
beschouw het als mijn persoonlijke mis
sie, waarvoor ik privé weliswaar een
hoge prijs betaal. De balans slaat nu dui
delijk door naar het werk. Maar waarom
zou ik klagen? Ik kan doen wat ik
belangrijk vind. Dat schenkt mij vreug
de. Ik zou het desnoods voor niks doen!
En: wie had ooit gedacht dat dat zwarte
meisje uit Mississippi een eigen vliegtuig
zou hebben? Witte druivensap zou drin
ken! Ik wist vroeger niet eens dat dat
bestond." Ze lacht.
„Of ik me een leven zonder televisie kan
voorstellen? Nou en of. Ik zou zeker weer
meer films gaan doen. Maar dan zonder
wapens erin of ander geweld. Dat maakt
het moeilijk geschikte scripts te vinden.
Mijn agent wordt gek van me."
Bang dat door gebrek aan sensatie in
haar shows de kijkcijfers dramatisch
zullen dalen is ze niet. „Het leven is al
sensationeel genoeg. Kijk maar naar het
verhaal van Loni Anderson. Daar hoef je
geen extra schepje bovenop te doen.
Toch kan ik er niet omheen dat we min
der kijkers trekken dan vroeger. Dat
komt ook omdat er zoveel talkshows
zijn. Soms wel 15 op een dag. Maar toch,
waar je ook ter wereld woont, in wezen
willen we allemaal hetzelfde: dat de
mensen in je omgeving je respecteren en
om je geven. Dat je leven iets voorstelt.
Dat is waar het bij ieder mens om draait.
Ook al verdien je, net als ik, een hoop
geld. Je kunt slechts één paar schoenen
tegelijk aan en maar in één huis tegelijk
wonen. Daar heb ik het over in mijn
shows. En dat blijft voor iedereen her
kenbaar."
Fouten
„Voor mij is het leven groeien en leren
van je fouten. Ik realiseerde op mijn 31e,
toen ik in Steven Spielbergs speelfilm
The Color Purple speelde, dat alles een
reden heeft. Als je niet leert van je fou
ten, komen je problemen gewoon op een
andere manier weer terug. Sterker
zelfs."
„Hetzelfde geldt voor het fenomeen tele
visie. Jenny Jones, Ricki Lake, de films
over geweld, dat alles zou niet overleven
als er in de samenleving geen voedings
bodem voor zou zijn. Als de mensen
andere programma's willen, dan komen
die er ook. Dus lieden die klagen over al
die slechte programma's krijgen van mij
altijd te horen: Als niemand er naar zou
kijken, zouden ze niet bestaan."
„Dit kan zo niet doorgaan", voorspelt ze.
„Hoe vaak kun je een show maken over:
mijn zus sliep met mijn man? Het loopt
een keer vast. Heus, er komen andere tij
den."
Etten-Leur - De Nobelaer.
'Carmen', musical-uitvoering
door ID Theater. Idee en beeld:
Jan Aarntzen. Tekst: Han
Romer. Muzikale bewerking:
Peter van Hintum. Regie: Titus
Tiel Groenestege. Orkest olv
Carlo van der Put. Met o.a.
Janke Dekker en Joke de
Kruijf. Gezien op vrijdag 10
november. Ook vanavond nog
te zien. Op 25-1 in Oosterhout,
22 en 23-3 in Roosendaal, 26 en
27-4 in Breda.
Do or Marjan Mes
Vocaal is er niets aan te mer
ken op de Nederlandse musi
calbewerking van Bizets ope
ra Carmen. Twee talentvolle,
jonge musicalsterren, Janke
Dekker en Joke de Kruijf, zin
gen de sterren van de hemel.
Mario van Duimen heeft een
mooie lichte bariton als José
en het jeugdige, kleine ensem
ble, dat dit ongelukkige trio in
de liefde omringt, blinkt uit in
sterke samenzang.
Als de twee, legendarische rivales
in de liefde, de verleidster Car
men en de sympathieke Micaela,
die strijden om de liefde van José,
hebben de twee hoofdrolspeel
sters hun aantrekkelijke uiterlijk
mee. De donkere Janke Dekker
met haar lange kastanjebruine
haar en haar vuurrode kostuum
is als Carmen de perfecte tegen
hanger van de blonde, frêle Joke
de Kruijf, die in onschuldig lich-
blauw een Micaela met een lief
lijke uitstraling is. Alleen al door
haar uiterlijk kan zij laten zien
dat zij het slachtoffer is van de
verleidingskunsten van Carmen.
De groep die de drie legendari
sche hoofdpersonen omringt,
draagt de kleuren van de passie,
de haat, de jaloezie en de dood:
rood, paars, groen, en zwart, ter
wijl de belichting sfeervol
inspeelt op die verschillende
stemmingen. Dat het toch niet
echt spannend, opwindend of
dramatisch wordt, heeft met veel
verschillende dingen te maken.
In het statische scenario is het
oorspronkelijke verhaal sterk
versimpeld en uitsluitend toege
sneden op de verhouding tussen
de drie hoofdpersonen, waardoor
er eigenlijk geen echt verhaal
meer is. De handeling zit uitslui
tend in de niet bijster originele
liedteksten (van Han Römer). De
bewerking van Bizets onvergan
kelijke, vaak opzwepende melo
dieën tot een soort rock-opera-
achtig idioom is ook veel minder
'spectaculair dan het onovertrof
fen voorbeeld.
Alleen het nummer Toreador,
vlak voor de pauze, is van een
gedurfde rauwe dynamiek, ook
qua enscèring, zoals ik die graag
vaker had willen horen en zien.
De rest van de scènes is in de
regie van Titus Tiel Groenestege
(en de saaie Engelse choreogra
fie) vooral nogal statisch. De zan
gers/spelers zijn dan ook geen
dansers. Als er gedanst wordt,
mist dat de levendigheid die je
van een Carmen zou verwachten.
Erger is het gebrek aan harts
tocht in de fatale driehoeksver
houding, terwijl het daar toch om
zou moeten draaien. Van passie
heb ik in de rolvertolkingen wei
nig kunnen ontdekken, hoewel
Joke de Kruijf haar ongeluk als
verstoten geliefde wel gevoelig in
haar zangstem weet te leggen. De
grootste misser van deze eerste
musicalproduktie van ID Theater
is echter dat Mario van Duimen
in de rol van José, de verscheurde
minnaar die niet weet te kiezen,
als acteur volstrekt geen uitstra
ling heeft. Een knappe man met
een mooie stem, maar uiterlijk
volkomen passief en uitdruk
kingsloos.
Breda - Chassé Theater, 'Fijne
Nuances' door Bert Visscher.
Gezien op 10 november 1995.
(Nog te zien op 11 november in
Breda, 8 december in Ooster
hout en 20 april 1996 in Bergen
op Zoom.)
Door Theo van Drunen
Weten jullie waarom Bert je
Vis zo leuk is? „Nee, snel, snel,
vertel, vertel!" Nou, omdat hij
in zijn programma's de grens
tussen de kinderlijke fantasie
en de volwassen ernst volko
men doet vervagen.
En weten jullie, hoe hij dat doet?
„Nee, vertel snel, we schrijven
mee." Alles kan bij hem, omdat
hij het allemaal zelf kan verzin
nen. Hoe verzint hij het? „Het zal
wel een gave zijn," verklaart hij
zelf.
In zijn programma 'Fijne Nuan
ces' verzucht de cabaretier Bert
Visscher verscheidene malen:
„Wat ben ik druk, hè." Maar bui
ten de voorstelling is Visscher een
rustige, ietwat bescheiden en
sympathieke veertiger. Als het
doek opengaat en de voorstelling
begint, dan barst Visscher echter
los. Met een simpel uitgangspunt
weet hij het publiek twee maal
een uur aan het lachen te houden.
Bert Visscher speelt de rol van
een prins die voor de zevende en
laatste nacht wakker moet blij
ven om aan een prinsesje te kun
nen komen. Om de tijd te doden -
en vooral om wakker te blijven -
verzint hij de meest absurde
toneelstukjes. Met tamelijk een
voudige middelen speelt hij
steeds weer andere rollen.
Bert Visscher geeft steeds weer
dat gevoel, dat hij beland is op de
zolder van zijn oma, om daar in
z'n zielige eentje en met de stoffi
ge rekwisieten die hij op die zol
der vindt de fantasie te gebruiken
als middel tegen eenzaamheid.
Tussen alle malle fratsen door
smeekt hij het 'meisje' om tevoor
schijn te komen. Als dat telkens
weer niet gebeurt, gaat hij met
volle energie verder. In zijn eigen
verhalen is hij de held of de anti
held, net hoe het uitkomt.
Bij Bert Visscher heeft het overi
gens geen zin te vertellen waar
het programma over gaat. Je kunt
ook niet zijn grappen herhalen,
want die maken deel uit van die
ongebreidelde fantasie en passen
daardoor alleen maar in het
geheel van die zelfverzonnen
werkelijkheid. Ook heeft het geen
zin om aan te geven welke the
ma's bij Bert Visscher naar voren
komen: het zouden net zo goed
andere thema's kunnen zijn.
Bert Visscher is in mijn ogen een
van de meest originele en meest
authentieke cabaretiers van
Nederland. Met niemand te ver
gelijken speelt hij een volkomen
eigen stijl. Hij houdt de vaart ste
vig in de voorstelling. De grappen
houden geen enkel verband met
wat voor rode draad dan ook. Het
is gewoonweg allemaal onzin.
Maar het is bereleuk. En typisch
'Bertje Vis'. Wie hem eenmaal
heeft leren kennen, zal ongetwij
feld van hem gaan houden. Hij is
druk en grappig, maar bovenal
lief en aandoenlijk. Hij is... 'Ber
tje Vis', zoals er echt geen tweede
Rotterdam (anp) - Museum Boymans-Van Beuningen in Rotterdam
krijgt 28 miljoen gulden voor de bouw van een nieuwe vleugel. Het
bedrag is onderdeel van het totale investeringsplan voor de komende
vier jaar, waarvoor 437 miljoen is uitgetrokken.
De steun aan het museum kan volgens wethouder Kombrink worden
beschouwd als een cadeau voor het jubilerende Boymans, dat in 1999
150 jaar bestaat.
De nieuwe vleugel biedt volgens directeur Chris Dercon plaats aan de
grote collectie prenten en tekeningen. Om de verzameling heen wil hij
een netwerk opzetten van educatieve voorzieningen, waaronder een
moderne bibliotheek.
