Weekend
mm
Het geloof van Rijkswaterstaat-topman Henk Saeijs
Het leven is een doos bonbons
3
INTERFACE
DE STEM
F3
aden tegenover
dische NSB'ers in
lamp in Suriname
doofpot
Wie wereldwijd oorlogen voor
spelt om water, dicht je eerder
een wat zorgelijke blik toe.
Maar nee, dr. Henk Saeijs lacht
onbekommerd in de camera.
Meer dan vriendelijk. Het zit 'm
vooral in zijn onwrikbaar ge
loof. In de schepper - 'dat krijg
jewel als je in een Jappenkamp
de dood onder ogen hebt gezien'
-, in het technisch vermogen van
mensen om problemen op te los
sen en in de kracht van die ene
boodschap: 'Water is niet onze
vijand. Integendeel...'
'Ik verwonder me over het
primitief economisch denken,
terwijl de ecologie toch boven
de economie staat'
4 NOVEMBER 1995 f'
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1995
i -
id was geweest en van achten
ieroevers was de bevolking samen
[om de geïnterneerden een
t te brengen. Overal waren
tocht van de gevangenen,
[adden gehoopt, zat er niet in. D
'en werden door de plaatselijk
an Paramaribo uitgezwaaid, toe
Bossevain naar Nederland wei
it. Begin augustus 1946 kwamen d
in Amsterdam aan. „Daar werde
gezet. Ze waren vrij en moeste
|oe zich te redden. Ieder kreeg vijl
den uitgereikt en een rood identi
aldus Besier.
men de eerste ex-bannelingen ui
vanne bij hem op zijn advocaten
'Amsterdam. Ze verklaarden nim
erking te zijn gekomen voor
en schadeloosstelling. Besier
de voormalige gevangenen recht
vrijwel zonder resultaat, De Ne
gering beriep zich erop dat ze geer
jdelijkheid droeg voor wat indertiji
ids-Indië is gebeurd. De Neder
:he regering kon niet worden aan
vant die bestond niet meer.
ek van de Parlementaire Enquêtl
|(18 oktober 1948) naar degebeurte
de oorlog in Suriname bracht dl
.n de mariniers niet aan het licht
gouverneur generaal van Neder-
Tjarda van Starkenborgl
maakte de enquêtecommissie wé
at de internering van vermeend!
■doeld was als 'veiligheidsmaatre-
als strafmaatregel. Deze parlemen
;oeksgroep is niet op de hoogte ge-
et onderzoeksrapport (onderzoo
itie van gevangenen) van mr.
,e toenmalige waarnemend procu
al in Suriname. Besier: „Het rap
berg is in Nederland in de doof
In de afgelopen decennia hebben
igenen en hun nabestaanden stu
et onrecht geaccepteerd. Hieru
met de publikatie van De Groent
|ering willen brengen. Besier: ,,t»
schreven in de hoop dat de huidige
;e regering openlijk zal willen ver
in de periode 1940-1946 groot om
ichied. Het is niet de bedoeling o®
ieding of bestraffing van de ver-
iijke militairen te vragen. Rechts-
ik niet mogelijk, hooguit postuu®-
's en ellende van de nabestaande
let zijn er vele honderden. Een op
raring van de Nederlandse regenng
er helpen bij het verwerken van n
moet mogelijk zijn. Nederlanae
gevraagd van de Duitse regering
?rs vragen het aan de Japanse reg
besef dat de huidige gezagsdrage -
woordelijk kunnen worden ges
tijdens de oorlog is gebeurd. In
en Nederlanders het ook vragen v
■egering." ,,„uwPv-
Kamerleden Van Oven en Valk l
n na lezing van De Groene ™el
ddering gevraagd aan de rege
gime in de Nederlandse concentw-
in de jaren 1940-1946. Het a
minister Voorhoeve van dete
ggend: in een tijd van oorlog
w met elkaar om en wordt het
n goed en fout niet altijd ëoe
regering „betreurt dat ten zeeI\
noeten de slachtoffers en de n
et doen. c as-
;r - De Groene Hel, uitgeverij Serv
13,90.
DoorJan Jansen
De hoofdingenieur-directeur van
rijkswaterstaat in Zeeland tart
het grijze betonblokken-imago
van zijn dienst ook met een kleurige uitdos
sing. Nu trekt hij er er het groene jasje eens
voor uit en schuift het ene na het andere
epistel over tafel. Toespraken en artikelen
over hoe we met water zouden moeten om
gaan. Heel anders dus dan Rijkswaterstaat
en andere natte instanties lange tijd deden:
tegenhouden, indammen, afvoeren.
Waarom zou deze zendeling niet geloven in
zijn missie? Uiteindelijk is de steen Rijkswa
terstaat ook uitgehold door de aanhoudende
drup, die Saeijs en enkele geestverwanten
veroorzaakten. En die hen, de bevlogen bio
logen en ecologen, er zelfs aan de macht zou
den brengen.
Wat heeft hij toch met water?
„Met water? Je kunt beter vragen wat ik heb
met leven. Van jongsaf aan heb ik grote inte
resse voor het fenomeen leven, en daar heeft
water alles mee te maken. Ik ben geboren in
het tropisch oerwoud van Borneo. Daar zag
je het meest wonderlijke leven en ik wilde
weten hoe het werkt. Als kind van vijf zou ik
eens onderzoeken hoe diep de neusholte van
een hond was. Ik stond niet zo stil bij de ge
varen en werd dan ook beloond met beten."
Het was maar even schrikken, en in ieder ge
val een peuleschil vergeleken bij zijn weder
waardigheden in de oorlogsjaren toen Henk
Saeijs lange tijd in een Jappenkamp door
bracht. „Daar heb ik veel mensen zien ster
ven. Als kind heb ik aan de rand van het graf
gestaan. Zodoende. Je realiseert je hoe
waardevol leven is, als je bijna dood bent ge
weest. Het heeft mijn belangstelling alleen
maar vergroot."
Na de oorlog pendelde Saeijs nog wat heen
en weer tussen Nederland en Indonesië, stu
deerde tropische landbouw en biologie
('mijn hart en ziel') en was een tijd land-
bouwleraar, voor in 1970 Rijkswaterstaat in
beeld kwam: een aanbod om te gaan werken
bij de Deltadienst, die de 'veranderende sys
temen' onder de loep moest nemen.
Hat deed hij zo grondig dat Saeijs hoofd wa
terhuishouding werd bij de hoofddirectie
'ïn Rijkswaterstaat en met doorslaand suc-
ees een handtekening zette onder de nota
Omgaan met water. „Dat betekende ook een
*is lag bij de dienst. Toen ik er in 1970
'wam, was het een technologische dienst,
die in het teken stond van wederopbouw,
veiligheid, dat soort begrippen. Maar er
kwam steeds meer kritiek op de toepassing
van de civiele techniek zonder te kijken naar
gevolgen. Veiligheid nodig? Dan bouwden
ze toch gewoon een dam. Maar de levensge
meenschappen daarachter gingen dood, be-
Sennen te stinken. Daar ben ik op gezet en
aderdaad, dat heeft gewerkt."
Nu hoeft hij er bij de dienst niemand meer
van te overtuigen dat 'water een essentieel
bestanddeel is van alle leven'. Maar dat
;;4W
Henk Saeijs:,, We moeten niet als een leraar gaan roepen hoe het allemaal moet. Maar we zijn wel een groot belanghebbende. Dus als eerste het goede voorbeeld geven, kan geen
kwaad." foto jaap wolterbeek
'Water is niet de
Rijkswaterstaat nu techniek, ecologie en be
stuur wel zo'n beetje onder één noemer heeft
gevangen, wil nog niet zeggen dat Saeijs'
missie erop zit. Daarom aanvaardde hij
kortgeleden gretig een leerstoel aan de Eras-
mus-universiteit in Rotterdam, bij uitstek
het domein der economen die van ecologie
weinig willen weten.
„Ik verwonder me over het primitief econo
misch denken, terwijl de ecologie toch boven
de economie staat. Samen met anderen wil
ik daar dus nadenken over een integratie, de
eco-economie. Dat wil zeggen dat je met
economische ogen naar de watersystemen
kijkt, en andersom. Neem Arnhem, waar ze
woningbouw willen plegen in de uiterwaar
den. Dat heeft natuurlijk gevolgen elders in
de rivier. En wie zal dat betalen? Als je de
kosten doorberekent naar het bouwproject,
zou het dan nog doorgaan?"
„En bekijk het eco-systeem Noordzee eens
als een fabriek. We pakken er wel de pro-
dukten weg, we vissen als een stelletje
rovers, maar we investeren niets in het pro-
duktieproces. Waarom maken we de haring
niet een gulden duurder? Van dat geld kun je
mooie dingen doen."
Natuurlijke overgangen van zout naar zoet
water in ere herstellen is bijvoorbeeld een
aambeeld waar hij graag op mag hameren.
De Waddenzee, het Hollandsch Diep, het
Haringvliet, allemaal plekken waar botweg
een dam is neergelegd om door het getij aan
gevoerd hoog, zout water te stuiten. Amper
honderd meter breed is de scherpe scheids
lijn tussen zoet en zout water, terwijl juist
de geleidelijke overgang zo'n vruchtbare
biotoop is. Wil Saeijs beweren dat we terug
moeten komen op de Deltawerken, kapitaal
in het water gooien?
Met rugdekking van de koningin aan de
kantoorwand zegt hij: „Welnee, dat hoeft
niet, de veiligheid blijft recht overeind
staan. Het gaat erom hoe je met die systemen
omgaat. Technisch kunnen we die overgan
gen herstellen, weer zout toelaten in die zoe
te systemen en andersom."
De Voordelta, voor de kust van Zeeland en
Zuid-Holland, zou wat hem betreft een aar
dig proefgebied kunnen zijn. „Het kost na
tuurlijk wel geld, maar misaschien kun je
werk met werk maken, door de uitbreiding
van de Maasvlakte erbij te betrekken, bij
voorbeeld. En anders kun je inderdaad die
ene gulden die je extra vraagt voor de ha
ring, ervoor gebruiken."
Oorlogen
„Ach," zegt hij, „dat zeg je natuurlijk ook
om te prikkelen." Maar veel neemt hij toch
niet terug van dat opmerkelijke hoofdstukje
uit zijn inaugurale rede aan de Rotterdamse
universiteit, waarin Saeijs voor de komende
eeuw oorlogen om water voorspelt.
„Veel oorlogsdreiging in het Midden-Oosten
is een gevolg van problemen met water, meer
dan door stammenstrijd of religieuze tegen
stellingen. Maar ja, daar zal men niet zo
gauw over praten, want dat ligt allemaal
heel gevoelig." Neem het stroomgebied van
Eufraat en Tigris. Met talloze stuwdammen
en waterkrachtcentrales in het noordelijk
stroomgebied verhoogt Turkije z'n eigen
welvaart, ten koste van droogte in Irak en
Syrië, benedenstrooms. Dat heet wel vragen
om moeilijkheden.
Saijs voorziet dat landen als Noorwegen en
Canada waterexporteurs worden. „Water is
nu al een schaars produkt, bovendien onge
lijk verdeeld. Er zijn nu al 25 miljoen eco-
vluchtelingen en dat aantal zal in 2000 ver
dubbeld zijn. In Afrika raken hele landen
ontvolkt. In Europa wordt het nog niet zo
gevoeld. Hoewel, in Griekenland kost een li
ter water al meer dan een liter benzine en in
Spanje is het helemaal dramatisch. De ste
den zijn er bijna niet meer te voorzien van
water. De bevolkingsgroei, de hogere eisen
die mensen stellen, daar heeft het allemaal
mee te maken. En water is onvervangbaar,
hè. Al het leven is ervan afhankelijk. Wa
tertekort is erger dan een olietekort, of ero
sie."
Prijskaartje
Er komt dus een prijskaartje aan te hangen,
wil hij maar zeggen. En we moeten in Neder
land, op het eerste gezicht regen- en water
rijk genoeg, echt niet denken dat we deze
dans ontspringen.
Saeijs rekent voor dat we er hier per persoon
per jaar zo'n 5.000 kubieke meter water
doordraaien; niet alleen opdrinken, het is
ook badwater, het is ook de verkwisting van
polderbesturen die het er doorheen jagen,
enzomeer. Daar staat een regenval van 680
kubieke meter tegenover! Natuurlijk profi
teren we ook van via rivieren aangevoerd
water uit buitenlanden, maar dan nog. „Op
de milieuconferentie in Rio is een gebruik
van duizend kuub per persoon per jaar als
armoedegrens vastgesteld. Kun je nagaan
dat water een dure grondstof wordt, ook
voor ons. Wij zijn compleet afhankelijk van
het buitenland."
Nog wat cijferwerk, de Rijn betreffende. De
ze levensader is jaarlijks goed voor een wa-
terproduktie van 90 kubieke kilometer.
„Maar het hele stroomgebied is natuurlijk
veel groter dan Nederland en hier alleen
verbruiken we, uitgaande van die 5.000 ku
bieke meter per persoon, jaarlijks zo'n 75
kubieke kilometer water. Natuurlijk wordt
het Rijnwater vele keren gebruikt, door re
cycling, zuivering en noem maar op. Maar
het is duidelijk dat er politiek weinig moet
veranderen, of we hebben een groot pro
bleem. In het stroomgebied van de Rijn vind
je wel 480 sluizen en stuwen, waarmee je de
watertoevoer kunt regelen, tegen kunt hou
den dus. Daar kunnen de buren Nederland
gigantisch mee pesten hoor."
Mismoedig
En dan trekken we in deze contreien nog
leuk samen op, vergeleken bij andere we
relddelen... Je zou er bijna van staan te kij
ken als er geen oorlog van kwam. Dus kan
ook de optimistische Saeijs nogal mismoedig
worden van de manier waarop we met water
omgaan. „Steeds meer drainage. Als het re
gent, spoelen we het water zo snel mogelijk
weg, in de rivieren, waar je dan weer over
stromingen van krijgt. De grondwaterstan
den zijn systematisch verlaagd. Bruinkool
winning is desastreus. Door ontbossingen
wordt het water niet lang genoeg vastgehou
den. De Alpen smelten in hoog tempo af. Dat
W is a box of chocolates, Forest, you never know
W you gonna get/
ik voelde me de afgelopen dagen ook een beetje als
west Gump die bovenstaande wijsheid door zijn
moeder voor de laatste keer kreeg toegefluisterd van-
at haar sterfbed. Het leven is een doos bonbons, maar
je weet nooit wat er zit.
«Voensdagavond kon ik mijn nieuwe doos bonbons
r« snel genoeg uitgepakt krijgen, maar over de in-
jjoud had ik een paar uur later gemengde gevoelens,
jj kunt vanaf vandaag lokaal inloggen' meldde mij
wiGrn woensdag, de communicatie-manager van
Compuserve, nadat ik voor de honderdduizendste
jaar verbinding had gemaakt met de node.
computerruimte ergens in Amstelveen, waar een
indrukwekkende batterij modems gezellig staat te
pen en kwetteren met de computers van 17.000
Donnees in Nederland.
rindelijk lokaal bellen, en ook nog op een snelheid
w 28K8, dat is toch weer een stapje in de goede
'c™ng. Aan het eind van die Stairway to Cyberspace
dp kt i°ns comPJter"idioteo het beloofde land: onbe-
ee haa' ^e"en voor een vast bedrag van nul of
en halve cent per gesprek, een paar honderd kiiobit-
Lferseconde, real-timë video.
s uat in de praktijk oplevert? Dan heeft u een flat-
Daaaa" muur hangen, een schilderij van een
V|erkante meter, waarop u, als u geen film of tv
kijkt, met de scherpte van een reuze-dia een mooi
schilderij projecteert. Heeft u zin in een filmpje? Even
ergens aan loggen, click op de gewenste film, en hij
begint te lopen. Niks geen video-banden meer, de he
te wereld is uw eigen archief geworden 'en alle bewe
gende beelden die ooit opgenomen zijn kunt u ergens
vandaan halen. Goed, even mezelf voor mijn voor
hoofd slaan en wakker worden, want zover is het nog
lang niet.
Terug naar mijn doos bonbons. Die bleek ditmaal dus
minder lekkers te verwachten dan waar ik op gere
kend had. Er zaten inderdaad telefoonnummers in
van modems in elf verschillende Nederlandse steden,
waaronder Breda. Maar, om te beginnen, bleek Com
puserve die modems niet zelf neergezet te hebben.
De kastjes stonden al in het netwerk van een Franse
communicatie-leverancier die blijkbaar al in Neder
land actief was: FT Connect. Mooi en wel, maar die
Fransen stellen dat netwerk natuurlijk niet voor niets
beschikbaar. Daarom rekent Compuserve voor het lo
kaal bellen een toeslag per uur en die is in dollars
2,20. Daar zijn we lekker mee. Bovendien loop ik hier
tegen een gewetenskwestie aan: geen Frans wijn na
de streken van die hautaine Chirac, maar wel Franse
modems?
Nog geen uur nadat andere Compusurfers hun doos
bonbons hadden uitgepakt, begon het gemopper in
het Nederlandse Computer Forum. Ik ben zelf niet zo
thuis in lokale en interlokale telefoontarieven, maar ik
heb natuurlijk gemakkelijk praten. Onder mijn tele
foonrekening wordt een paraafje gezet, waarna hij
naar de boekhouding
verdwijnt en dat is voor
mij het eind van het ver
haal. Maar de meeste
leden van Compuserve
moeten hun telefoonre
kening zelf betalen en
die zaten daarom al
maanden vol ongeduld
op de lokale nummers
te wachten.
Binnen een uur werden de eerste rekenvoorbeelden
in het NL Forum geparkeerd. Daaruit blijkt dat het lo
kaal bellen meestal iets goedkoper is dan naar Am
stelveen bellen, maar soms zelf niet. En dan moet de
dollar ook nog onder de 1,77 blijven, want anders
valt er helemaal geen voordeel meer te behalen. Maar
ook met de huidge stand van dollar levert lokaal bel
len hooguit maar een paar cent voordeel zodat die
2,20 als een onaangename verrassing uit die doos
bobons tevoorschijn is gekomen.
Daar bleef het niet bij. Omdat er veel meer andere ge
bruikers op dat FT Connect zitten moet dat netwerk
iemand van Compuserve als zodanig herkennen, zo
dat hij meteen doorgekoppeld kan worden naar die
immense computerhal van Compuserve in Columbus,
Ohio. Nou weet ik niet waarom, maar daar is blijkbaar
meer voor nodig dan simpel aanloggen met gebrui-
Door Léon Krijnen
Reacties: E-mail: 100445.2062@compuserve.com
kersnaam en passeerwoord.
Compuserve heeft woensdag tenminste twee ellen
lange script-files bijgeleverd die dat aanloggen zou
den moeten vergemakkelijken. Ze werken, maar niet
zoals het zou moeten. Nadat dat Franse modem met
een oorverdovende hand-shake had opgepakt, het
lijkt wel een brandweersirene, kwam de verbinding
woensdag inderdaad tot stand. Vervolgens ging er de
hele avond van alles fout. Vastlopers bij het binnen te
proberen gaan van een forum, crashes bij het ophalen
van post, niks waar je vrolijk van wordt.
Tot overmaat van ramp wil de Microsoft Internet Ex
plorer absoluut niet door de deur met die twee
scripts, die blijkbaar zo werken dat het ene script het
andere ophaalt, ik ben net vier weken lang een rede
lijk gelukkig en tevreden mens geweest met de com
binatie Windows 95, Microsoft Internet Explorer en
de Robodun Scripting Tool met daarin één simpel
maar doeltreffend script
van tien korte regeltjes.
Vier weken lang foutloos
aanloggen, geen enkele
crash gehad, vier weken
twee maal zo snel als Net
scape, En zou zal ik, om
minder dan een dubbeltje
per uur te verdienen, me
zelf met lokaal bellen weer
een hoop kersverse ellende op mijn nek moeten gaan
halen? Ze bekijken het maar. Ik heb dat Amstelveense
nummer weer netjes teruggezet in mijn settings, die
twee script-files naar de prullenmand van Windows
95 gesleept en daarna liep de boel weer naar beho
ren.
Laat maar even liggen, dat lokaal bellen. De komende
dagen zullen er, naast een hoop boze brieven, waar
schijnlijk weer snel genoeg pasklare oplossingen ge
parkeerd worden in het NL Forum. Bovendien heeft
Compuserve nog een andere belofte openstaan: inte
gratie van WinCim met het World Wide Web. Dat zou
binnen een paar weken gerealiseerd moeten worden.
Dan zou de praktijk zo moeten zijn dat WinCim en
willekeurig welke browser naadloos op elkaar aanslui-
geeft tijdelijk extra water, maar op is op.
Natuurlijk, ik praat nu wel over een termijn
van een eeuw of zo. We moeten niet meteen
zenuwachtig worden. Hoewel... er moet wel
iets gebeuren."
Water als economische factor, is het ant
woord. De ernst van de kwestie wil pas tot
onze botte hersens doordringen als het geld
gaat kósten. „Van dat geld bekostigen we
een grootschalig ecologisch herstelprogram
ma, leidend tot gezonde watersystemen. En
natuurlijk moet je ook veel nalaten. Bouwen
in de uiterwaarden bij Arnhem? Dat soort
dingen moeten we gewoon niet meer doen."
Als autoriteit op dit terrein is Saeijs mede
schrijver van de vierde nota waterhuishou
ding van het kabinet. Het stuk is nog maar
in het klad-stadium, maar hij weet nu al wat
absolute voorrang krijgt: de internationali
sering van het waterbeleid. „We kunnen het
als Nederland niet alleen."
Nederland weer als preken afstekend gids
land, wat we nog kennen van mensenrech
ten- en bewapeningskwesties uit het recente
verleden? „Nee, we moeten niet als een le
raar gaan roepen hoe het allemaal moet.
Maar we zijn wel een groot belanghebbende.
Dus als eerste het goede voorbeeld geven,
kan geen kwaad."
Doorgeslagen
Het water als vijand, is een terugkerend the
ma. Nederlands eeuwenlange streven naar
droge voeten kan hij billijken, maar het is
doorgeslagen. „We zouden eens moeten kij
ken wat we allemaal verkeerd aangepakt
hebben. Maar nee hoor, de houding blijft:
water is onze vijand. Terwijl wij zelf onze
grootste vijand zijn.
„Kijk eens naar Zuid-Holland. In de polders
daar blijven we onszelf maar omlaag malen.
En waar gaan we met al onze bouwactivitei
ten naar toe? Precies, naar die diepste gaten.
Zeven meter diep is de nieuwbouwwijk van
Rotterdam gepland. Straks is het oorlog, is
er geen geld en geen olie voor de pompen en
ligt ons grootste kapitaal in de diepste put
ten. Bouwen moet je natuurlijk op hoge pun
ten."
Onuitputtelijk zijn zijn voorbeelden. „Ze
bouwen nu Maas-kades. Een investering van
150 miljoen gulden om 150 miljoen gulden
aan huizen te beschermen tegen het water.
Zo blijf je bezig."
Beleidsmakers moeten dus integraal gaan
denken. Belangen van economie en ecologie
op elkaar afstemmen, in plaats van ze tegen
over elkaar te stellen. En lange-termijnden-
ken is nodig. Niet alleen: hoe hou ik komen
de winter de voeten droog, maar ook: wat
zijn over 50 of 100 jaar de gevolgen van in
grepen die we nu plegen.
„Ik hoop het in Rotterdam aan veel jonge
mensen te kunnen doorgeven. Het wordt hun
water, waarmee zij verstandig moeten om
gaan."
Vrouwen
Misschien dat vrouwen dat beter kunnen
dan al die mannen die het in eeuwen hebben
verprutst. 'De vrouw moet een belangrijker
rol gaan spelen in het waterbeheer,' luidt
één van de stellingen, die hij in het boekje
opvoert.
„Het is op de milieuconferentie in Rio ge
constateerd: Bij ontwikkelingshulp denken
we te vaak in elitaire westerse oplossingen,
terwijl je juist moeten kunnen denken op de
schaal waarop de mensen daar leven. En
daarin speelt de vrouw een vitale rol. Zij
weet alles van de waarde van water, maar
wordt zelden gehoord."
En hier dan? „Ik hoef maar naar mijn eigen
huis te kijken. In de praktijk geeft mijn
vrouw inhoud aan ons milieubewust gedrag.
Zij scheidt de flessen, levert het oud papier
in, enzovoort. Wie het huishouden bestiert,
speelt een essentiële rol. Daar moeten we be
ter naar luisteren." Saeijs gelooft. In een
goede afloop. In God. „Aan het lang en in
dringend omgaan met leven en dood hebben
wij thuis een diep geloof overgehouden."
RK. In de boekvorm van zijn inaugurale re
de krijgt Franciscus van Assisi met het Zon
nelied het eerste woord. Dit loflied op de
schepping is er een naar zijn hart, met een
terechte hoofdrol voor de schepper. „Dat is
in onze maatschappij niet meer populair,
maar daarom niet minder waar. Er is een
schepper. Die bescheidenheid hoor je steeds
in acht te nemen."
ten via één en hetzelfde nummer, via hetzelfde proto
col. Als die belofte over twee weken met opnieuw
veel tam-tam waargemaakt wordt zal er ongetwijfeld
opnieuw een paar avonden gemopperd en gesleuteld
moeten worden, en misschien zit er wel weer een le
lijke adder onder het gras.
Bovendien wacht na iedere trede die ik beklommen
heb op die Stairway to Heaven weer een andere. Een
belangrijke stap wordt die ISDN-verbinding, die ik me
zelf als Sinterklaas-surprise beloofd heb. Want Com
puserve heeft ook al beloofd om ISDN voor het eind
van het jaar mogelijk te maken voor iedere abonnee.
Dan haal ik in de laagste versnelling 64 kilobits per se
conde binnen, 128 kilobits over twee kanaaltjes en
zelfs 512 met de nodige compressie-technieken.
Maar laat ik mezelf nou niet al te veel in een eufori
sche stemming brengen. Straks heb ik dat hele ISDN-
circus binnen. Er moet een stuk hardware aan de
muur komen waar dat telefoonkabeltje binnenkomt,
er moet een dure ISDN-kaart in mijn computer geprikt
worden, ik heb minstens één digitaal telefoontoestel
nodig. De zoveelste rooie rug ben ik zo kwijt voordat
'en de
dat spul gebruiksklaar is. Daarna vallen de Rosten
mee. Ik ga weliswaar acht tientjes per maand abonne
mentskosten betalen, maar de gesprekskosten blijven
nagenoeg gelijk. Zul je zien dat Compuserve weer een
onsmakelijke bonbon serveert. Zeker een toeslag van
vijf piek per uur, of zoiets? Je weet maar nooit, maar
