'Samen opkomen voor de eigen taal'
Kunst van Vlaanderen en Spanje
rrie
Vlaming Ludo Beheydt doceert de cultuur der Nederlanden
D2 I DE STEM
GROTE GIDS
D3
gast op
ïiten
IN BEELD
Verdriet
StuArt tijdelijk kunstwinkel
Computerkunst Onder de Toren
Olieverven Frans van Veen
Molenaars Kunstenkabinet
1995
VRIJDAG 3 NOVEMBER 1995
ovember anderhal-
Irlands van het Un-
jrekking hebben'op
frederlands naar het
len van het Schrij-
puktie- en Vertalin-
PO gulden beschik-
Pgastcolleges aan de
1 dichter behandelen
gie. Ook is er in no-
t Kouwenaar en Ru-
Irikaanse Iowa City,
ïlneemt aan het jaar-
lot 1 december duurt.
Iciale belangstelling
Tolumbia University
|en aan de Sorbonne-
derlandse auteur die
bruari als gastschrij
ver literatuur en et-
derlandse gastschrij-
hnen over eigen werk
breekt op zaterdag 11
61-583 in Amsterdam
|Jan Donkers introdu-
hem en het publiek.
It en De weg naar Wel-
EO uur en kaarten zijn
aties van Philip Hop-
ËJubelientje'.
dat kinderen zal aan-
bijvoorbeeld omdat vol-
ti net zo kunnen zijn
|muis als Herrie's moeder.
loi rond verhaal schreef
ieyaert in Die steeg van
een meisje, Marte. Marte
pdansen van Lia Voorn die
Ifde steeg woont als Marte.
mt Arjan in de steeg wo-
jan kan mooi zingen, om
beter te kunnen krijgt hij
i van Lia. Een gezamenlijk
m op het buurtfeest, wak-
farte's jaloezie aan. Arjan
ituurlijk engel zijn, omdat
gt als een engel. Marte is
d als bij, omdat ze net zo
eweeglijk danst als een bij-
erts zinnen hebben iets
afstandelijks, een enkele
nd ik ze wat stijf wat mak-
gebeurt als de zinnen kort
Jen moeten worden voor
ende lezers. Daartegenover
j levendigheid van gebeur-
n en onderwerpen mooi te
rn. Ook mooi vind ik de
drie in de verhalen. Martes
r kan met haar auto de
niet meer uit, ze kan niet
uit rijden. Dat wordt dus
i: 'Vooruit, achteruit.' An-
rijden de steeg binnen en
er met het grootste gemak
ruit vooruit.
en duidelijk brengt hij Mar-
ivoel ten opzichte van Arjan
- woorden. '„Je zingt als een
zeggen ze. (Dat zegt Barber
-gelman.) „Dank u", zei Ar-
lij zei: dank u.' In dat com-
aar hoor je Marte als het wa-
ggen 'bespottelijk!'
Arjan naar Wenen vertrek
at hij daar nog mooier kan le
zingen, wuift de hele steeg
uit. 'Arjan wuifde en wuitae.
gooide zijn hand bijna weg.
deed alsof hij nog hier w»
met zijn hoofd zat hij al
en.'
yaerts heeft een intieme we
mooi gevangen tussen de nw
van Die steeg van ons De le
ngen van Annemie Heym
gen die sfeer mooi over me
en daar een grapje voor ae
dachtige kijker. Als Arj
g zingt, laat ze hem bijvoor
ld op zijn tenen staan.
Hans Ragen: 'Jubelientje leg
i'. Prijs 22,90 klejn
'ed van Lieshout: 'Herrie - KW
oorleesboek over een g
chreeuwlelijk'. Prijs 12.5 yan
ioeken verschenen bij uitg.
ioor, vanaf 4 jaar. van
lart Moeyaert: Die fteeg Q
pns'. Uitg. Zwijsen, prijs 10'
lanaf 7 jaar.
Door Mick Salet
Nederlanders moeten méér opkomen voor hun taal en cul
tuur."
Ludo Beheydt, 47 jaar, is sinds kort prof aan de Universiteit
van Amsterdam. De Vlaamse taalkundige geeft er college in de
cultuur der Nederlanden. Deze week hield hij zijn oratie. Over
de culturele identiteit van Nederlanders en Vlamingen.
tuur heeft? Daar ben ik niet hele
maal zeker van. Het heeft ook te
maken met de presentatie. Als je
de literatuur bekijkt, van de der
tiende eeuw tot nu, dan zie je dat
schrijvers als Hooft, Van Maer-
lant èn de schrijver van Van den
Vos Reynaerde de evenknieën
van hun tijdgenoten waren. Mul-
tatuli trouwens ook. Toch is er in
het buitenland bijna niemand die
deze schrijvers kent. Opmerke
lijk, want andere kleine talen,
tussen aanhalingstekens, hebben
wel wereldberoemde schrijvers.
Als je cultuur iets breder neemt,
en ook naar de sport kijkt, dan
zie je dat Nederland verder voor
al bekend is via het voetbal.
Cruyff, Gullit, Van Basten. Is dat
het hele beeld? Nee. Vraag een
Fransman op een Franse camping
maar eens hoe hij over Nederland
en de Nederlanders denkt. Dan
merk je meteen dat er een nega
tief beeld bestaat. Over luidruch
tige lieden die hun kinderen niet
in toom kunnen houden. Over
Amsterdam, een Sodom en Go-
morro, waar de hele wereld drugs
komt halen.
Nederland wordt in het buiten
land gezien als een gidsland. Of
het nou gaat om drugs of eutha
nasie, Nederland staat bekend als
een land dat veel vrijheid en tole
rantie kent. Zelf vind ik dat posi
tief, maar dat
wordt niet altijd
dusdanig inge
schat. In het bui
tenland hebben ze
vaak het idee dat
die vrijheid en to
lerantie tot exces
sen leiden."
Verandert het
beeld niet een
beetje? Nederland
treedt toch naar
buiten met nieu
we namen, zoals
Paul Verhoeven,
de filmer, en Cees
Nooteboom, de
schrijver?
„Ja, er is sprake
van een kent
erend beeld. Ze
ker wat de litera
tuur betreft. In
het kielzog van
Hugo Claus, Har
ry Mulisch en
Cees Nooteboom
Prof. Ludo Beheydt: „Als je cultuur iets breder worden steeds
neemt, en ook naar de spovt kijkt, dan zie je dat meer Nederland-
Nederland verder vooral bekend is via het voet- se en Vlaamse
bal. Cruyff, Gullit, Van Basten." schrijvers ver-
foto archief de stem taald en in het
Beheydt pendelt tussen twee
taalgebieden. Het grootste deel
van de week doceert hij civilisa
tion néerlandaise aan de Waalse
Université Catholique de Lou-
vain-la-Neuve. En één dag in de
week geeft hij college in Amster
dam.
De parttime prof heeft zijn be
noeming te danken aan het Alge
meen-Nederlands Verbond. Dat
js een cultuurclub van Nederlan
ders en Vlamingen die vinden dat
ze, ondanks veelkleurige ver
schillen, één taal en één cultuur
hebben. En daar willen ze zich
samen sterk voor maken.
Welk beeld denkt dat u dat er in 't
buitenland bestaat van de Neder
landse cultuur?
„Om te beginnen moet je zeggen
dat het beeld bepèrkt is. Het al
lerbekendst is de Nederlandse en
Vlaamse schilderkunst. Elk bui
tenlands museum dat zichzelf
respecteert, heeft wel een afde
ling met Vlaamse primitieven,
zoals Van Eyck, en Nederlandse
schilders van de Gouden Eeuw,
met Rembrandt en Vermeer als
trekpleisters.
Wat de literatuur betreft, zijn we
nauwelijks bestaand. Komt dat
misschien omdat Nederland meer
een kijkcultuur dan een leescul-
De film 'Daens' toont volgens Ludo Beheydt aan dat je je met een eigen stijl kunt onderscheiden van de 'cultuurloze' Amerikaanse produkten.
foto archief de stem
buitenland uitgegeven.
Ook als het om dans en film gaat,
verandert het beeld. Nederland
had de naam pornofilms te ma
ken, maar Paul Verhoeven maakt
méér dan platte seks. Zijn films
hebben een eigen inhoud. En
daar is behoefte aan. Want al die
Amerikaanse films en televisiese
ries zijn toch een kopie van el
kaar? Het is cultuurloosheid als
cultuur gebracht. Om daar uit te
springen, moet je iets anders, iets
eigens maken. En ik denk dat Ne
derlandse en Vlaamse producen
ten dat doen. Een film als Daens,
die een nominatie voor een Oscar
kreeg, is daar het bewijs van. En
Nederlandse en Vlaamse televi
sieseries vind ik vaak een verade
ming tussen die Amerikaanse se
ries die allemaal op elkaar lij
ken."
Wat is het essentiële verschil tus
sen de Nederlandse en de Vlaam
se culturele identiteit?
„De attitude tegenover taal. Ik
gebruik bewust dat woord attitu
de, omdat het méér dan een hou
ding is. Het is een bewust en on
bewust omgaan met de eigen taal.
Nederlanders en Vlamingen gaan
anders met de Nederlandse taal
om. Vlamingen komen meer op
voor hun taal. Vlamingen zijn fier
op hun taal. Dat komt omdat ze
echt voor hun eigen taal gestre
den hebben. Nederlanders niet.
En met iets waar je niet voor hebt
hoeven vechten, ga je minder
zorgvuldig om dan met iets waar
je wel voor hebt moeten vechten.
Vlamingen zijn nog altijd op hun
qui-vive voor Franse invloed."
En wat is de overeenkomst? Toch
zeker óók de taal?
„Ja, Nederlanders en Vlamingen
hebben hun taal als gemeen
schappelijk gebruiksinstrument.
Ook al hoor je na één zin al of ie
mand een Nederlander of een
Vlaming is, de taal is dezelfde. De
verstaanbaarheid is geen pro
bleem. Dat is wel anders geweest.
In de tijd dat wij voor 't eerst Ne
derlandse televisie konden ont
vangen, keek mijn vader daar
niet naar, omdat hij er niets van
verstond. Maar nu is er geen Vla
ming meer die de Nederlandse
programma's niet kan verstaan.
Ondertiteling is niet nodig. Het
verschil in uitspraak tussen een
Vlaamse Brabander en een Hol
lander is niet veel groter dan het
verschil in uitspraak tussen een
Nederlandse Limburger en een
Hollander.
Toch blijft er wel een verschil. Ik
ben Vlaming en ik voel me Vla
ming. Ik spreek met een Zuidne
derlandse intonatie en gebruik
Zuidnederlandse woorden. Maar
het is wél dezelfde taal als die
van een Nederlander. Ik vind dat
we ons niet druk moeten maken
over dat verschil in uitspraak.
Dat is een variatie die hoort bij
een gemeenschappelijke taal en
cultuur."
De moppen die Belgen en Neder
landers over elkaar maken, horen
er ook bij?
„Natuurlijk, want het. zijn toch
niet alleen Belgen en Nederlan
ders die van die grappen over el
kaar maken? Luister maar eens
hoe ze in de provincie over het
westen van het land praten en
hoe ze in de Randstad over de
provincie praten."
Nederlanders en Vlamingen ver
staan elkaar wel, maar toch is er
niet veel culturele uitwisseling.
Je hoort hier op de radio wel lied
jes van Clouseau en Paul van
Vliet treedt ook in Antwerpen op,
maar veel verder gaat het toch
niet?
„Het blijkt dat staatsgrenzen
binnen de kortste keren als taal
grenzen functioneren. Ook al
spreken mensen aan beide kanten
van die grens dezelfde taal. Toch
zie je dat wel veranderen. Zeker
als het gaat om dans, toneel, po
pulaire muziek en televisie."
Politiek gezien heeft het verdedi
gen van de eigen cultuur iets
engs. Is het niet iets waar racis
tische en rechtse nationalisten
nogal op hameren?
„Dat is zo. Dat is een politiek
verschijnsel dat je niet alleen in
Nederland en Vlaanderen ziet,
maar ook in Frankrijk en Duits
land en andere Europese landen.
Laten we hopen dat dit laarzen-
stampend nationalisme margi
naal blijft.
Maar als Nederlanders en Vla
mingen samen voor hun taal en
cultuur opkomen, dan is de angst
voor nationalisme ongegrond.
Want dan komen ze niet op voor
een natie, maar voor een taal en
een cultuur. En ik vind het nódig
om op te komen voor die eigen
taal en cultuur. In een Europa
met open grenzen, moét dat wel.
Ik ben de laatste om te pleiten
voor een getto-cultuur met geslo
ten grenzen. Want dan verwordt
cultuur al gauw tot folklore.
Maar als je niet oppast, verdwijnt
je eigen cultuur in een ééntalige
moloch-cultuur.
Toch ben ik niet pessimistisch. Ik
zie Nederlanders en Vlamingen
hun taal niet zo gauw opgeven.
Zolang moeders hun kinderen in
het Nederlands grootbrengen,
hoef je niet te vrezen voor het
voortbestaan 'van het Neder
lands. Maar de overheid moet de
taal ook beschermen. Bijvoor
beeld door het Engels géén voer
taal op de universiteit te maken.
Want als het Nederlands vandaag
uit het hoger onderwijs ver
dwijnt, dan verdwijnt het morgen
uit het middelbaar onderwijs.
Je hoort dan wel eens beweren
dat het Nederlands niet geschikt
zou zijn voor de wetenschap.
Maar dat is, vanuit de taalkunde
gezien, onzin. Alle talen zijn ge
schikt. Het zijn de personen, die
met de taal omgaan, die wel of
niet geschikt zijn."
Vindt u dat Nederlanders onvol
doende opkomen voor hun taal en
cultuur?
„Nederlanders komen niet per
soonlijk op voor hun taal en cul
tuur. Dat is ook nooit nodig ge
weest. Sinds de zeventiende eeuw
is de Nederlandse taal onbe
dreigd. En wat niet bedreigd
wordt, hoef je niet te verdedigen.
Maar dat verandert. Nederlan
ders merken steeds meer dat het
nodig wordt om, in het grote Eu
ropa zonder grenzen, de taal en
cultuur te beschermen. Er wordt
ook wel gezegd dat de identiteit
van de Nederlander is dat ie die
identiteit ontkent. Maar als je
geen identiteit hebt, als je geen
eigen cultuur hebt, dan ben je een
mossel en drijf je mee met het
water waarin je terechtkomt."
Het is alsof alles voor even weer
'erug is bij de bron waaruit het
eeuwen geleden is voortgeko
men. Kunst uit de 15e en 16e
eeuw die vanuit de Vlaamse cul
tuur terecht gekomen is in Casti-
is vanuit een grote verschei
denheid aan Spaanse kerken,
musea en andere collecties sa
mengebracht in een indrukwek
kende tentoonstelling in Ant
werpen. En waar kan de artistie
ke reconstructie van die voorbije
laat-Middeleeuwse wereld die
nog getuigde van een diep en on
gedeeld geloof be
ter plaats vinden
dan in de Onze
Lieve Vrouwe-ka-
thedraal, het trot
se hoogtepunt van
de 16e eeuwse
gothiek.
Schilderijen,
beelden, geschrif
ten, boeken, lit
urgische ge
bruiksvoorwer
pen, meubels, mu-
pek, tapijten, al
ms teruggekeerd
een spirituele
context waarvoor het is ge
maakt. De belevingswereld van
net geloof die voorde 15e en 16e-
eeuwer nog onlosmakelijk ver
bonden was met zijn stoffelijke,
rï j6 ^estaan- Kunst uit die
"ja die nu eens niet in het mu
seum, maar in de kerk te zien is,
at is kunst die ons terugvoert
naar een mentaliteit verankerd
n een geloof en dus meer vraagt
an alleen aandacht voor de ar-
ustiek-formele aspecten,
n zijn in de Antwerpse kathe-
aal zo'n 200 kunstvoorwerpen
zien die in feite een culturele
h„C0?Struct'e zÜn van He ver
bondenheid tussen Vlaanderen
tuj tilië en Leon, wat in de
x grover de tentoonstelling
„P bijna heel Spanje be-
e®' banden waren oud, ze
,,Pr™ s°ciaal vanwege de bede-
™'n> 'at® economisch en in
de 15e eeuw ook dynastiek en
politiek. Het Bourgondische hof
raakte door erfopvolging ver
bonden met Castilië en dat
maakte in ieder geval de weg vrij
voor de enorme invloed die de
Vlaamse kunst zou hebben op de
Spaanse.
Isabella van Castilië, gehuwd
met Ferdinand van Aragon - het
machtige huwelijk dat het begin
zou zijn van het Spaanse wereld
rijk waarvan ook de Nederlan
den deel uitmaakten - had een
kunstcollectie waartoe ook wer
ken van
Jeroen Bosch,
Hans Mem-
ling, Rogier
van der Wey-
den en Dirc
Bouts be
hoorden. Hun
werk vond in
Spanje navol
ging en voer
de naar en ei
gen stijl: de
Hispano-Fla-
mencostijl.
Er waren ook
Vlamingen
die in Spanje bleven en ver-
spaansten zoals Juan de Flandes
die hofschilder werd van konin
gin Isabella en de beeldhouwer
Gil de Siloe die in Burgos bleef
hangen. Op alle gebieden be
stond de invloed. Voor Vlaande
ren zou de verbondenheid met
Spanje tot 1713 zo blijven, zoals
bekend begon Noord-Nederland
zich in 1568 los te scheuren van
het grote Spaanse rijk en ont
wikkelde zich langs andere lij
nen tot wat de glorie van de
Gouden Eeuw zou worden.
Er is, zoals gezegd, een enorme
variëteit aan objecten in de ka
thedraal uitgestald. Uiteenlo
pend in tijd (het gaat tenslotte
toch over twee eeuwen), stijl,
herkomst en functie. Objecten
bovendien die nooit zo in eikaars
nabijheid gefunctioneerd heb
ben. Met het twintigste-eeuwse
Door Frits de Coninck
oog gezien levert dat geen sa
menhangende tentoonstelling
op. Maar een aantal schitte
rende, individuele stukken ver
goeden alles.
Er hangt een Piëta van Adriaan
Isenbrandt die terecht is geko
men in een parochiekerk in Bur
gos. Van Isenbrandt weten we
niet veel meer dan dat hij werk
zaam is geweest in het atelier
van Gerard David die in Spanje
zeer bewonderd werd en wiens
stijl Isenbrandt kopieerde. In
Philadephia bevindt zich een re
tabel van David waarvan de Pië
ta van Isenbrandt een kopie
schijnt te zijn.
Het thema was in het herfsttij
der middeleeuwen ook populair.
Het behandelt het moment dat
het lijk van de gestorven Chris
tus door zijn moeder Maria en
Johannes de Evangelist van het
kruis wordt gehaald en door Ma
ria Magdalena wordt gebalsemd.
In het Prado in Madrid bevindt
zich het grote voorbeeld voor
veel tijdgenoten, de bewening
door Maria van Rogier van der
Weyden.
De populariteit in de late Mid
deleeuwen moet gelegen hebben
in de menselijk voorstelbare
kant van het verhaal dat overi
gens apocrief is. Nergens in de
bijbel schijnt er melding van ge
maakt te worden. Het lichaam
van Christus heeft al zijn glorie
verloren en is een beschadigd
lijk. Ook zijn moeder blijft ver
van het goddelijke en is over
mand door verdriet. Menselijk
gezien niet ongewoon na dit dra
ma. Het is juist de psychologie
versterkt door het sterke realis
me dat de symboliek achter zich
aan het laten was, die in het
zicht van de nieuwe tijd een ster
ker aandacht krijgt. De Renais
sance is op komst en tekenen
daarvan zijn terug te vinden in
dit stuk van Isenbrandt. Met na
me in de figuur op het tweede
'Piëta' van Adriaan Isenbrandt
plan, Maria Magdalena die
rechts geknield toeziet. Met de
rechterhand wist ze zich een
traan uit de ogen, met de linker
hand houdt ze haar zalfpot vast.
De schildering van haar figuur is
tegelijk fysiek uiterst nauwkeu
rig en buitengewoon elegant.
Een elegantie die we kennen van
de renaissancist Botticelli, bij
voorbeeld.
Dit is geen heilige, dit is een
vrouw van de wereld, in een reli
gieus tafereel. In vergelijking
met haar is Maria nog stijf en
ligt het lijk van Christus toch
nog als een plank in de armen
van zijn moeder.
Maar Isenbrandt is ook nog ge
woon Middeleeuwer en maakt
gebruik van symboliek die we de
hele Middeleeuwen door tegen
komen. Het hele tafereel is ge
plaatst tussen en jonge plant op
de voorgrond (symbool van groei
en leven) en een schedel achter
de personen (gedenk te sterven).
De wereld die stil is en verlaten,
verraadt de stijl van de Vlaamse
Primitieven, een duidelijke ver
deling in voor- en achtergrond
en de overgang naar het geome
trisch perspectief. De achter
grond is op atmosferische wijze
van diepte voorzien.
De opvolging van bruin, groen
grijs en blauw maakt dat er een
aanzet tot een realistisch land
schap ontstaat, een suggestie die
in de Renaissance door exacte
berekening zal ontstaan. Isen
brandt stond op de drempel tus
sen Middeleeuwen en Renais
sance, zoals Castilië en Vlaande
ren stonden op de drempel van
Europa.
Op de drempel van Europa, dat
betekent het afscheid van de
Middeleeuwen, de aankondiging
van de Renaissance. Dat bete
kent ook de ontdekking van de
nieuwe wereld, Amerika dat
vanuit Spanje zou worden vero
verd en tegelijk een breuk in de
opude wereld door toedoen van
de Reformatie. Die ingrijpende
veranderingen die in die gisten
de 16e eeuw zich voltrekken,
vinden we terug in de geest van
de tentoonstelling. Die mentali
teit die vanuit Vlaanderen Span
je bereikte, strekt zich uit tussen
een schitterende ivoren Christus
aan het kruis en anderzijds de
geschriften van Erasmus die zo
opvallend ruim in het Spaanse
erfgoed aanwezig zijn.
Het kleine corpus dateert uit
1150, de tijd dat de bedevaart
naar Compostela op gang komt,
door miljoenen ondernomen en
van enorme sociaal-culturele be
tekenis. Het wegenpatroon in
West-Europa laat nog altijd de
loop van de oude wegen zien die
voerden naar Spanje. Het zijn
dezelfde wegen waarlangs de ro-
maanse kunst zich vanuit Cluny
ontwikkelde in zuidelijke rich
ting. Het beeldje is niet groter
dan de afstand tussen duim en
uitgestrekte wijsvinger en kon in
de jaszak meegevoerd worden.
Het bijzondere zit in het dunne
lijf, de bijna transparante om
slag, de lange benen en vooral
dat verhoudingsgewijs veel te
grote hoofd. Het maakt die lij
dende Christus ineens oud en
verslagen.
En met Erasmus staan we op de
drempel van de renaissance,
honderden jaren verder, in een
Europa dat de oude ketens aflegt
die door Philips de Schone, Jo
hanna de Waanzinnige en hun
zoon Karei V waren gesmeed. De
door God gegeven macht, door
politieke huwelijken en Inquisi
tie handig uitgebuit, gaat over in
handen van een vrijgevochten
burgerij: een nieuw Europa
wordt geboren.
O.L. Vrouwe-kathedraal Antwer
pen, tot 10 december. Open elke
dag van 10 tot 6 uur, behalve za
terdag van 10tot3en van 6 tot 9
uur 's avonds en 's zondags van 1
tot 4 uur.
Tekening van Rob Musters, een van de 17 kunstenaars die expo
seren bij stuArt in Bergen op Zoom.
Galerie en Kunstadvies stuArt in Bergen op Zoom, Zuidzijde Haven 7,
is tijdelijk verbouwd tot kunstwinkel. Tussen 3 november en 9 decem
ber is er sprake van stuART KADO. Tekeningen, schilderijen, foto's,
collages, grafiek, glas en objecten van 17 kunstenaars. Op zaterdag 4
november om 15.00 uur wordt deze 'kado-tentoonstelling' geopend.
Tijden vrijdag 11.00-18.00, zaterdag 11.00-17.00 uur, op koopavonden
en op afspraak, (t/m 9 dec.)
Computergraphics en TekstFragmenten van Nelis Paashuis zijn vanaf
zaterdag 4 november te zien in galerie Kunst onder de Toren, Toren
passage, Breda. Het medium computer kan, zo verduidelijkt de kun
stenaar „zowel als een organum (gereedschap, in bredere zin) of een
nieuw autonoom medium en zelfs als meta-medium mogelijkheden
voor toepassing vinden in de cyber-space (dititale universum)." Ope
ning 4 november 15.00 uur. (t/m 3 dec.)
Op zondag 5 november om 16.00 wordt in het Tongerlohuys te Roos
endaal een tentoonstelling van olieverfschilderijen en tekeningen van
Frans van Veen geopend. Van Veen (1950) studeerde aan twee acade
mies: fotografie in Breda en schilderen in Den Bosch. Hij werkt met
brede kwaststreken en primaire kleuren. „Schilderen is voor mij het
verhevigen van een tekening," aldus de kunstenaar. Het Tongerlohuys
is gevestigd aan de Molenstraat 2. Openingstijden 14-17 uur, beh.
maandag, (t/m 11 dec.)
Van woensdag 8 t/m zaterdag 12 november zal Galerie Molenaars,
Ginnekenweg 79, ingericht zijn als een kunstkabinet a la 18e en 19e
eeuw. Dat wil zeggen: alle wanden tot de laatste plek volgehangen met
kunst. Molenaars toont in totaal 300 werken, waarvan de prijs even
zeer varieert als de aard. Wo-vr 13.00-17.30, za 11.00-17.00 en op
afspraak.