4Emoties zijn alleen voor in de muziek' DE STEM 'De teksten bleven maar komen' Ouderwetse 'revue' in Cage aux Folies Zweet van oude roeiers zichtbaar op expositie Theo Olof schreef boek over Tsjaikovski en zijn eigen leven Zangeres Carlene Carter houdt het op 'rocking country' Stardust Theatre in de Nobelaer pESTEM „Je moet jezelf zien als hoofdrolspeler, in rampen, verdriet, pijn en mooie dingen. Peter Faber, acteur Gids Ï4Ö Jirii IE»C^ Door Mick Salet „Ik heb nooit over de oorlog willen vertellen, maar dit keer moést het gewoon..." Violist Theo Olof, 71 jaar, heeft een nieuw boek geschre ven. Mijn leven met Tsjaikov ski. Een biografie met twee le vensverhalen. Dat van de componist Pjotr Iljitsj Tsjai kovski èn Theo Olof zelf. Het boek begint in het bezettings jaar '43, als de ondergedoken Theo Olof een oude Rus ont moet die nog met Tsjaikovski musiceerde. En het eindigt in het afscheidsjaar '94, als Theo Olof stopt met optreden. „Het laatste concert wat ik voor een publiek uit de snaren streek was het Vioolconcert van... Tsjaikovski." Hoe bevalt het leven zonder con certviool en zonder op te treden „Het bevalt me nog steeds heel erg goed. De vraag wordt me vaak gesteld: mis je het optreden niet? Nee, helemaal niet. Ik heb het zó druk, dat ik geen tijd heb om het te missen. Het was natuurlijk niet prèttig om afscheid te nemen van mijn concertviool, maar ook niet tra gisch, want het instrument is in goede handen. Lisa Ferschtman, een zeer begaafde leerlinge van Herman Krebbers, speelt er nu op. En dat gaat heel goed. Toen ze die viool kreeg, klikte het meteen, van beide kanten." Waarom bent u aan een boek over Tsjaikovski begonnen? U moet er vreselijk mee geworsteld hebben, want het had één of twee jaar ge leden al af moeten zijn. „Ja, het was een moeilijke klus, maar ik heb het mijn hele leven leuk gevonden om te schrijven. Als hobby. Misschien wel omdat je dan iets maakt dat blijft be staan. Als violist, als herschep pend kunstenaar, laat je niets achter. Er wordt wel eens een plaat of een cd van een optreden gemaakt, maar na de meeste con certen blijft er niets over. De mu ziek is aan het eind in de lucht vervlogen. Een boek is blijvend, nou ja, blijvender. Mijn eerste boek, Daar sta je dan, was een succes. Dat heeft num mer één in de boekentop-10 ge staan. Mijn vorige boek, een bio grafie over Mozart, werd ook zó goed verkocht, dat de uitgever me vroeg nóg een biografie te maken. Ik mocht kiezen: Mahler of Tsjai kovski. Die keus was niet moei lijk, want ik heb een speciale band met Tsjaikovski." Dat komt vooral door een ont moeting in de oorlog... Theo Olof: „Na de meeste concerten blijft er niets over. De muziek is aan het eind in de lucht vervlogen. Een boek is blijvend, nou ja, blijvender." fotoanp „Ja, midden in de oorlog, in '43, in mijn onderduiktijd, heb ik in Brussel kennis gemaakt met een Wit-Russische familie, die in 1917, het jaar van de Russische revolutie, gevlucht was. De fami lie Napravnik. Vladimir Edvar- dovitsj Napravnik was een be jaarde heer met wie ik af en toe samenspeelde. Hij piano, ik viool. Op een dag zei zijn vrouw: 'Zon dag moet je komen, want dan is het een speciale dag.' Ik wist van niets. Maar die dag werd me ver teld dat het de vijftigste sterfdag van Tsjaikovski was en dat me neer Napravnik nauwe banden met hem had gehad. Zijn vader, Edvard Franzevitsj Napravnik, was een bekend dirigent in Sint Petersburg geweest en had veel van Tsjaikovski's symfonieën en opera's in première gedirigeerd. Zelf had hij de componist ook goed gekend. Hij vertelde dat hij vaak iets voor Tsjaikovski had moeten spelen als die last van een depressieve bui had. Altijd Mo zart. Om hem op te beuren. Ik zal die zondag nooit vergeten. Ondanks de oorlog en de schaars te, was er echte koffie en cake. De bejaarde heer Napravnik las voor uit brieven die Tsjaikovski hem en zijn vader geschreven had. En daarna speelden we, met een cel list die ook speciaal uitgenodigd was, het Pianotrio in A-klein van Tsjaikovski. Het bezorgde me kippevel. Dat ik daar speelde met een man die Tsjaikovski persoon lijk had gekend en aan zijn sterf bed had gestaan..." Het boek is bedoeld als biografie van Tsjaikovski, maar u schrijft ook over uw eigen leven. Hoe u met uw moeder - later vergast in Sobibor - voor de nazi's naar Ne derland vluchtte... Hoe u pas een paar jaar geleden zwart op wit kreeg dat uw vader in '43 in Aus chwitz is vermoord... „Ik heb nooit over de oorlog wil len schrijven of vertellen, maar hier was het niet te vermijden... Het moést er dit keer gewoon bij. Ik had het er soms heel erg moei lijk mee. Dat is ook de reden dat ik zo lang over dit boek gedaan heb. Het moest vooral niet emo tioneel worden. Ik ben iemand die probeert onderkoeld over dit soort dingen te schrijven." U staat zichzelf alleen emoties toe als u op de viool speelt? „Dat is altijd zo geweest. Vroe ger, in mijn wonderkindtijd, zei mijn leraar: „je speelt zo verve lend, zo saai". Ik heb over het al gemeen moeite om mijn gevoe lens naar buiten te brengen. Ge lukkig is me dat op de viool wel op tijd gelukt, maar met het uiten van persoonlijke gevoelens heb ik altijd moeite gehad. Tot op de huidige dag. Het is ook wel tegen me gezegd: „Je bent een soort sfinx; we we ten nooit wat je voelt". Ik was me daar aanvankelijk niet van be wust. Maar misschien komt het wel door de boeken van P.G. Wo- dehouse over die butler, Jeeves, die nooit iets van emoties laat blijken. Toen ik die las, dacht ik: 'zo wil ik worden.' Altijd een po kerface. Alleen in de muziek laat ik alle remmen los." Wat trofu het meest toen u het le ven van Tsjaikovski bestudeerde? „Dat het leven van de componist zo totaal anders is dan zijn werk. Je kunt die twee, leven en wer ken, niet met elkaar in verband brengen. Tsjaikovski was een man met een zeer labiel karakter. Erg onzeker. Het enige dat hem van krankzinnigheid en zelf moord heeft weerhouden, was de drang om te componeren. Ik was ook verrast te lezen dat hij zo'n echte Lebemann was. Hij dronk en rookte als een echte Rus. Overdreven veel dus. Ik denk dat hij het leven ook moei lijk vond, omdat hij niet voor zijn homoseksualiteit uit kon komen. Het was een wispelturig en wan kelmoedig persoon. Een van mijn lievelingscomponisten, maar niet zo groot als Mozart. Maar dat wist hij zelf ook." U heeft ook iets met Tsjaikovski's Vioolconcert. U speelde dat niet alleen op uw afscheidsconcert, maar ook toen u twaalf was. „Ja, ik heb er niet zo lang geleden een paar vergeelde recensies over gekregen. Ik las ze en dacht: was ik echt zo bijzonder? De Residen tiebode vond het 'verbluffend'. De NRC noemde het 'onbegrijpe lijk meesterschap.' Ik was dat al lemaal vergeten. Maar in Volk en Vaderland, de krant van de NSB, stond iets an ders... „Ja, ik heb daar geen knipsel van, maar ik herinner me nóg wel dat er zoiets stond als: 'waarom deze statenloze jodenjongen met zijn meer dan matig vioolspel op ons wordt losgelaten, is ons een raad sel'. Daar was ik heel boos over. Ik wist niet dat je dat soort venijn toen, in '36, ook al in Nederland had. Ik dacht: wat heeft het er nou mee te maken dat je joods bent? Het gaat er toch om hoe je viool speelt?" Tsjaikovski keek erg tegen de ouderdom op. U ook? „Ik ben er nooit in die mate be ducht voor geweest. Natuurlijk merk ik er ook wel wat van. Je wordt ouder en stijver. Ik kan geen driehonderd meter meer hardlopen, ik heb meer moeite met het onthouden van namen en mijn gehoor neemt ook iets af. Maar met mijn gehoor voor mu ziek is gelukkig niets mis. Even afkloppen." En de dood? „Iedereen gaat dood. Ik hoop al leen niet dat het een lange lij densweg wordt." Heeft de moord op uw ouders uw denken over de dood veranderd? „Ik kan daar geen goed antwoord op geven. Ik sta daar zelden bij stil. Als ik het over de dood heb, dan zie ik meteen een cartoon voor me, die ik lang geleden eens gezien heb: in een vliegtuig zitten allemaal mensen die bang naar beneden kijken, behalve een pas toor, die kijkt naar boven." Tsjaikovski keek ook 's naar bo ven en schreef: 'Zal ik mij in de armen van het geloof storten?'Is dat een vraag die u zich ook wel 's stelt? „Nee, ik ben tot het besluit, of de bevinding gekomen, dat ik bij geen enkel geloof hoor. Ik heb mijn eigen god, in mezelf. Ik wil nergens bij horen. Maar ik ben wel eens jaloers op mensen die echt gelovig zijn, want die kun nen zoveel steun uit hun geloof halen." Ja, maar het kan ook tot een dub bele dreun leiden. Als je in God gelooft en er gebeuren verschrik kelijke dingen met je familie, dan heb je niet alleen het verdriet over je familie, maar ook over die God die je familie in de steek heeft gelaten. „Ja, zo zit dat bij mij. In een God die al die verschrikkelijke dingen heeft laten gebeuren, kan ik niet geloven." 'Mijn leven met Tsjaikovski' van Theo Olof - uitgeverij Strengholt - kost f 24,90. Door Frans Pasma Ze oogt als een goed geconser veerde Barbie-pop. Lang blond haar en een gezicht waarop de jaren op het eerste gezicht weinig sporen hebben nagelaten. Carlene Carter, telg uit een oude country-familie, is veertig, heeft al een volwas sen dochter, maar oogt een stuk jonger in de hotelkamer in Het Gooi. Misschien ligt het wel aan de smart drugs die ze een tijdje heeft gebruikt. Strikt legale middeltjes waar ze volgens ei gen zeggen 'ongelooflijk crea tief van werd. Een paar liedjes van haar nieuwe cd Little Acts Of Treason schreef ze met hulp van deze natuurlijke dope en dat beviel haar uitstekend. „De teksten bleven maar komen, het ging zo gemakkelijk. Daarbij had ik het idee dat ik heel an dere bronnen in mezelf kon aanboren dan ik normaal ge sproken doe." Carlene Carter is even in Ne derland om te praten over haar nieuwe album. Geen typische country-plaat, maar die heeft ze eigenlijk nooit gemaakt. Ze moet niet veel hebben van de manier waarop in country- hoofdstad Nashville in hoog tempo muziek wordt vervaar digd. Geen kwaad woord over de vakbekwaamheid van de sessiemuzikanten, maar voor haar platen verlangt ze wat an ders. Geen standaard-lopende- band-werk. Mede door haar huwelijken met eerst Nick Lowe en nu Howie Epstein (van Tom Petty's Heartbreakers) kent ze ook het rockwereldje van haver tot gort. Ook dat maakt haar tot een a-typische country-zange- res. Agressief Little Acts Of Treason is gro tendeels opgenomen in Los An geles met Carlene's eigen band. Ze is bijzonder tevreden over het resultaat. „Ik krijg een hoop energie van mijn band", vertelt ze enthousiast. „Ze spe len heel agressief, gepassio neerd. Een soort rocking coun try. Ik heb vaak genoeg aan ses siemuzikanten in Nashville proberen uit te leggen dat je dat niet bereikt door domweg snel te spelen. Nee, je moet met klo ten spelen." Rijst de vraag of ze ook de country-kant zou zijn opgegaan ze niet in een country-familie - June Carter is haar moeder, Johnny Cash haar stiefvader - was opgrgroeid. „Geen idee, maar één ding kan ik wel zeg gen: het feit dat ik in een coun try-familie opgegroeid ben, heeft minder invloed op me ge had dan veel mensen denken. Ik luisterde eigenlijk nooit naar country toen ik opgroeide, be halve dan wannner ik meeging naar optredens van de Carter Family. En Johnny Cash is na tuurlijk niet echt country, hij is gewoon Johnny Cash." „Eerlijk gezegd wist ik niet veel van de muziek van mijn fami lieleden tot ik veel ouder was", aldus Carlene. „Ik al zes platen gemaakt toen ik besloot dat het goed zou zijn om met The Carter Family te gaan samenwerken en me in hun muziek te verdiepen." „Ik kon er ook moeilijk omheen natuurlijk. Mijn grootmoeder maakte haar eerste plaat in 1928, ik bedoel maar. Ik heb The Carter Family vaak zien optreden. Wat me daarvan vooral is bijgebleven is dat ze meenden wat ze zongen. Het waren heel gewone mensen uit de bergen, geen sterren. Dood normale mensen die muziek maakten voor hun lol, niet om er geld aan over te houden. Die houding is me altijd bijgeble ven." Tongval Veel van wat mensen tot coun- try-artiesten maakt heeft vol gens Carlene te maken met hun persoonlijkheid, de streek waar ze vandaan komen en de toon in hun stem. „Ik zal altijd klinken als een country-zangers, omdat ik nu eenmaal die tongval heb. Ik klink gewoon country. Ik kan dat niet veranderen, als ik het al zou willen." Zit country werkelijk in de stem? Carlene is ervan over tuigd. „Veel heeft ook te maken met je levenshouding", vervolgt ze. „De dingen waarover je schrijft als liedjesmaker beïn vloeden de richting die je op gaat. Of je nu country of rock maakt, maakt geen wezenlijk verschil. De nummers die ik nu doe, de serieuzere althans, kun nen alles zijn behalve country omdat ze gaan over het soort dingen waarover in country doorgaans niet wordt gerept." Contrast Ook de liedjes die over relatief Carlene Carter: „Ik luisterde eigenlijk nooit naar country toen ik opgroeide". zware zaken gaan, hebben op gewekte deuntjes. Wat vindt Carlene van dit merkwaardige contrast dat in veel meer coun- try-liedjes zit. „Ik weet niet goed waar dat vandaan komt, wie zal het zeggen. Wat mijn ei gen muziek betreft: ik ben blij, ik ben gelukkig. En ik probeer nummers te doen die mij geluk kig maken, nummers waar ik me goed bij voel. Ik maak mijn liedjes ook pas af als ik iets aanboor waardoor ze gaan bruisen. Ik hou erg van popmuziek, hele gewone popmuziek van The Monkees en Abba. In de meeste van mijn uptempo-liedjes zit een popgevoel, omdat ik dat hoor in mijn hoofd als ik ze schrijf. Maar ik ben ook een liefhebber van de meer tradi tionele country, bijna blue- grass. Dat is een stuk puurder. Het is ook de muziek die van zelf in me opkomt. Als ik wat op mijn gitaar ga zitten spelen en erbij zing, klinkt het haast automatisch heel traditioneel." MAANDAG 30 OKTOBER 1995 DEEL) Door Dees Maas Roeiers in de oudheid. Mannen, met gespierde bovenlijven en dito armen, die in lange rijen achter elkaar in een eento nige cadans de grote Griekse schepen voortdreven. Het Al- lard Pierson Museum in Amsterdam heeft met Varen, Vech ten en Verdienen de eerste tentoonstelling in Nederland over scheepvaart in de oudheid in huis. Op de tentoonstelling kun je je volledig inleven in de positie van een roeier, je neemt ge woon plaats in de doorsnede op ware grote van een deel van een trireme. „Kijk, dat is nu weer een vondst van onze vormgever George Strietman," vertelt conservator René van Beek enthousiast. „De bezoe ker die in dit trireme-deel kruipt, ziet aan de rechterkant op een grote afbeelding enkele mederoeiers afgebeeld, en als hij over de linkereinder uit kijkt, valt zijn oog via een spie gel op het beeld van de over winningsgodin, de Nikè." En die godin zullen de roeiers op een oorlogsschip vaak aange roepen hebben, als zij zich op maakten om de vijand te ram men. Het model, dat tijden lang bij de Engelse hoogleraar Mor rison in de tuin stond, is een voorstudie van de Olympias, een nagebouwde trireme, die in 1987 voor het eerst te water werd gelaten. Op Sail Amster dam zou de Olympias dit jaar een van de toppers zijn, maar helaas bleek de Griekse marine het schip niet zo goed onder houden te hebben als noodza kelijk was: de Olympias is door paalwormen aangetast. De prachtige tentoonstelling in het Allard Pierson Museum brengt met behulp van origine le voorwerpen (waaronder veel bruiklenen uit binnen- en bui tenland), modellen, maquettes, beeldmateriaal en videofilms de scheepvaart van de Egypte- naren tot en met de Romeinen in beeld. „De Romeinen waren overigens echte landrotten in vergelijking met de Grieken," vertelt René van Beek. „Dat zie je duidelijk aan hun zeeslagen. De Romeinen enterden schepen en voerden dan in feite een landoorlog op het water. De Grieken waren door de vele ei landen die het land rijk is, so wieso meer aangewezen op scheepvaart en meer vertrouwd met het water." Naast varen en vechten, komt met de handel ook het verdie nen aan bod. René van Beek: „Van handelsschepen is veel meer teruggevonden dan van oorlogsschepen. Het hout van een militair vaartuig dreef uit een op het water en verging he lemaal. Maar handelsschepen werden door hun lading naar beneden in het zand gedrukt." Het bergen van zo'n wrak is een langdurige aangelegen heid. Vaak ligt een schip op zo'n diepte dat een onderwa ter-archeoloog vanwege de enorme druk die het water op hem uitoefent, maar tien tot twintig minuten per dag kan werken. Op de tentoonstelling kun je een kijkje nemen in de werkplek van zo'n duiker. De onderwater-archeologie bracht de afgelopen decennia veel nieuwe informatie boven wa ter. Dat was broodnodig, want over veel facetten van de vroe ge scheepvaart was nog weinig bekend. Die indruk krijg je op de tentoonstelling echter niet, daar vind je een bonte verza meling gebruiksvoorwerpen, die met afbeeldingen uit de scheepvaart versierd zijn. Van olielampjes tot en met askisten. Maar ook dat zijn unica, want de scheepvaart was geen alle daagse inspiratiebron voor de coraties. „We willen dat mensen, behal ve dat ze er kijkplezier aan be leven, ook echt iets kunnen le ren van deze tentoonstelling," aldus René van Beek. Wie geïn teresseerd is in de technische kant van de antieke schepen, kan smullen bij de schaalmo dellen. Wiens hart sneller klopt bij zeeslagen, kan verschillen de tactieken per computer uit voeren. Dan blijkt het rammen van een schip niet zomaar een kwestie van grof geweld te zijn. Wie zich handelaar in bijvoor beeld graan wil wanen, kan in gedachten laden en lossen in de haven van Ostia, die in ma- quettevorm het eindpunt van de tentoonstelling vormt. 'Varen, vechten en verdienen. Scheepvaart in de Oudheid', t/m 10 maart 1996 in het Allard Pierson Museum, Oude Turf markt 127 in Amsterdam. Ope ningstijden: di. t/m vr. 10-17 uur, zaterdag en zondag van 13-17 uur. Toegangsprijs 11.00; 65+, CJP en studenten 9,50 en kinderen tot 12 jaar gratis. Etten - De Nobelaer. 'La Cage aux Folies', musical van Jerry Herman en Harvey Fierstein door Stardust Theatre BV. Re gie: Shireen Strooker. Ge speeld door o.a. Jacco van Re- nesse en Fred Butter. Gezien op zaterdag 28 oktober. Op 31 oktober in Terneuzen, 19-24 maart in Breda, 3 en 4 april in Bergen op Zoom. Door Marjan Mes Wie de oerversie van de Franse speelfilm La Cage aux Folies heeft gezien, zal wellicht enigs zins worden teleurgesteld door de gelijknamige Nederlandse afle vering van de Amerikaanse Broadway-musical, die momen teel op de planken wordt ge bracht door het theaterbedrijf van Henk van der Meyden. De combinatie van ontroering en hu mor uit de film (en buitenlandse musicalversies) ontbreekt hier ten enenmale. Wie het leuk vindt om ouderwets revuewerk te zien dat zelfs een beetje doet denken aan een men geling van de Snip Snap-re- vues en het Theater van de Lach zal zich echter best amuseren. En dat deed het publiek dan ook het afgelopen weekend in Etten-Leur waar La Cage aux Folies twee maal werd opgevoerd. De grootscheepse ensembles in uitdagende creaties vol glitters en veren, de levende muziek, de 'valse nichten' uit de club en de verschijning van Jacco van Re- nesse als een travestie-diva op z'n retour, die ook nog een staaltje kluchtige persoonsverwisseling ten beste geeft, zijn echter goed voor een leuk avondje-uit. Ramses Shaffy, die oorspronke lijk de rol van nachtclubeigenaar George zou spelen maar afhaak te, had ongetwijfeld wat meer doorleefdheid aan de figuur van de baas van de travestieten-tent 'La Cage aux Folies' kunnen ge ven dan Fred Butter nu doet. Zijn zangstem is voortreffelijk, maar hij weet toch niet meer in te bren gen dan een onpersoonlijke, ge; likte creatie, die beter past bij een revue dan bij een eigentijdse musical. Samen met Jacco van Renesseals de nuffige nicht Albin, die als de diva Zaza optreedt in de club, vormt hij een ouder liefdespaar dat onverwacht te maken krijgt met het aanstaande huwelijk van de zoon van George (uit een slip pertje met een revue-ster in een ver verleden). De vader van de bruid blijkt een rechtse politicus en homohater, die tijdens de kennismaking me' de 'ouders' succesvol om de tuin wordt geleid door Albin, die zich kluchtig kwijt van de rol van een chique echtgenote en moeder. Deze komische verwikkelingen worden behendig ingebed in bet muzikale showgeheel, mahr r®' sen het tragi-komische raffine ment van het oorspronkelijke to neelstuk van Jean Poiret (waarop ook de film was gebaseerd). Jacc° van Renesses aandeel is ook vo caal nogal vlak. Zijn Ik ben wat ik ben (de be roemdste song uit de musical] krijgt niet de dramatische lading die het nummer bij een regie en rolbezetting met meer diepgang beslist wel kan hebben. -""I NEDERLAND 1 09.30 16.00 16.0? 16.38 17.31 18.00 18.28 18.58 19.27 20.00 20.30 21.25 22.01 22.47 23.35 23.59 Nieuws voor doven en slecht horenden (ook 13.00 en 15.51) Hoorzittingen Commissie van Traa journaal De week van, gesprek My So Called Life, serie The Cosby Show Blue Heelers, politieserie Boggle, spelletje Willem Wever, vragen van kin deren beantwoord Waku Waku, spelletje journaal Opsporing verzocht, de hulp van kijkers ingeroepen Hier en nu, actualiteiten De stoel, portret: Martin Simek Dokument: Veroordeeld (slot) Cheers, comedy Miniatuur: David van Ooijen (tot 00.04) NEDERLAND 2 09 oo Signalen tekens beelden. Afl. 1 09,15 Muziek! Afl. 1 09 3 0 De multiculturele samenle ving. Afl. 1 (tot 09.50) 1000 Huisje boompje beestje (10.20) 10.30 Kijk op Afrika. Afl. 1 (tot 10.50) 11.00 Hoi herfst! Afl. 1 11.30 Economie-in-zicht (tot 11.55) 12.00 Hoorzittingen Commissie Van Traa 17.00 Ark van Stekeltje, kleuterpro gramma 17.29 2 Vandaag met actualiteiten, 17.30 en 18.00 Journaal, 18.44 Sportjournaal en 18.51 Hoofd punten uit het nieuws 19.01 Dr. Quinn: Medicine Woman, serie 19.51 Voor hete vuren, gedramati seerde verhaal over vrijwillige brandweer 20.21 Verkondigend programma 20.24 AC-tv, reportage 20.59 Studio sport 21.44 Iris, serie 22.37 Het elfde uur, talkshow 23.30 Journaal 23.38 Fitariek, serie in de Arabische taal: Maria (tot 00.08) NEDERLAND 3 07.00 Journaal 07.07 Klokhuis 07.22 Tekenfilmfestival 07.29 Ontbijt-tv met 07.30, 08.00 08.30 en 09.00 Journaal 09.05 (PP): RPF 09.08 Kook tv 09.29 Studio sport 11.04 De week van 11.32 Boggle 12.00 Journaal 12.05 History of Musical 13.00 Journaal 13.08 Kassa! 13.45 Kookgek. Aansl.: Nieuwe wijn landen 14.10 Studio sport 14.56 Dolman's vrolijke vrijdag Ic BELGIË FRANS 1 14.25 Cinémoi, spelletje 15.25 lei bla bla 16.25 Maguy, serie 16.55 La bandi a Carlos, magazine 17.25 Forsthaus Fal kenau, serie 18.30 Régions soir 18.51 Cartes sur tables, magazine 19.10 quotidien des sports 19.30 Nieuw 20.10 My Breast, Amerikaanse tv-filn uit 1994 van Betty Thomas met Mereditl Baxter, Jamey Sheridan en James Suto rius. Aansl. discussie n.a.v. de hiervoo vertoonde film. Thema: Borstkanke 23.10 Laatste nieuws 23.35 24 H sur Ie marches 23.40 La pensee et les homme BELGIË FRANS 2 17.30 Autosport: GP van Japan 18.00 Bla-bla, kindermagazine 19.00 Maguj serie 19.30 Nieuws 20.05 La musiqu' habite au 21. Klassieke muziek 21.37 L mtisique habite au 21: Vaya con dio 22.06 Nieuws 22.31 L'hebdo, magazim DUITSLAND 1 05.30 Morgenmagazin, ontbijttelevisi 09.00 Tagesschau 09.03 ML Mona Lis 09.45 Bauchtanz 10.00 Tagesscha 10.03 Weltspiegel 10.45 Recht in Deut schland: Fall auf Fall-Jedem sein Recht 11.00 Tagesschau 11.04 Flitterabenc spelshow voor bruidsparen 12.45 Unr schau 12.55 Presseschau 13.00 Ta gesschau 13.05 Mittagsmagazin 13.4! Wirtschafts-Telegramm 14.00 Ti gesschau 14.03 Schimpf-19 7 17 14.3 Oiossom, comedy 14.55 Jürgen Flieg antwortet, tips 15.00 Tagesschau 15.0. Die Leihmutter, soap 16.00 Tagesscha 46.03 Fliege, talkshow 17.00 T; gesschau 17.10 Brisant, magazine 17.5 verbotene Liebe, serie 18.25 Marier bof, serie 18.54 Aus heiterem Himme serie 20.00 Tagesschau 20.15 Die golc ene 1-Fernsehlotterie 21.00 Report, m; gazine 21.40 Kanzlei Burger, seri •2.30 Tagesthemen 23.00 Tatort, pol en actuali produkt. 12.00 Win .00 Post va RADIO RADIO RIJNMOND 00 Suzanne, met veel nieuws e enriètte Geeve met Nederlands van Vliet en Menno Tamming 00 Boele en Boswinkel. 17,„. 00-19.00 Post aan de telefoon OMROEP BRABANT j^vvs: zie Radio 1, gevolgd Actualiteiten, sport en verkeersinfor "e krant in Brabant. 7.23 chuuren. 7.32 Actualiteiten Weerman Johan Verschuuren ■0.) 7-55 De krant in Brabant persinformatie. 8.10 Radio Niei v ten en verkeersinformatie. verschuuren 9.07 Muziekkiosk. er. 10.07 Draai-bank. 10.30 De van harte, met rond 11.30 De ctualiteiten, service en ag er en tuinder. 13.10 Radio J door region erkeersinfo Weerman verkeert .1 (regio (regio W-B o Nieuwscentrale 8.55 Weer 9.30 De sc scheurkale scheurkalei i agenda. 12.55 B Nieuwscentra!

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1995 | | pagina 8