4Emoties zijn alleen voor in de muziek'
DE STEM
'De teksten bleven maar komen'
Ouderwetse 'revue'
in Cage aux Folies
Zweet van oude roeiers
zichtbaar op expositie
Theo Olof schreef boek over Tsjaikovski en zijn eigen leven
Zangeres Carlene Carter houdt het op 'rocking country'
Stardust Theatre in de Nobelaer
pESTEM
„Je moet jezelf zien als hoofdrolspeler,
in rampen, verdriet, pijn en mooie
dingen.
Peter Faber, acteur
Gids
Ï4Ö Jirii IE»C^
Door Mick Salet
„Ik heb nooit over de oorlog
willen vertellen, maar dit keer
moést het gewoon..."
Violist Theo Olof, 71 jaar,
heeft een nieuw boek geschre
ven. Mijn leven met Tsjaikov
ski. Een biografie met twee le
vensverhalen. Dat van de
componist Pjotr Iljitsj Tsjai
kovski èn Theo Olof zelf. Het
boek begint in het bezettings
jaar '43, als de ondergedoken
Theo Olof een oude Rus ont
moet die nog met Tsjaikovski
musiceerde. En het eindigt in
het afscheidsjaar '94, als Theo
Olof stopt met optreden. „Het
laatste concert wat ik voor een
publiek uit de snaren streek
was het Vioolconcert van...
Tsjaikovski."
Hoe bevalt het leven zonder con
certviool en zonder op te treden
„Het bevalt me nog steeds heel
erg goed. De vraag wordt me
vaak gesteld: mis je het optreden
niet? Nee, helemaal niet. Ik heb
het zó druk, dat ik geen tijd heb
om het te missen.
Het was natuurlijk niet prèttig
om afscheid te nemen van mijn
concertviool, maar ook niet tra
gisch, want het instrument is in
goede handen. Lisa Ferschtman,
een zeer begaafde leerlinge van
Herman Krebbers, speelt er nu
op. En dat gaat heel goed. Toen ze
die viool kreeg, klikte het meteen,
van beide kanten."
Waarom bent u aan een boek over
Tsjaikovski begonnen? U moet er
vreselijk mee geworsteld hebben,
want het had één of twee jaar ge
leden al af moeten zijn.
„Ja, het was een moeilijke klus,
maar ik heb het mijn hele leven
leuk gevonden om te schrijven.
Als hobby. Misschien wel omdat
je dan iets maakt dat blijft be
staan. Als violist, als herschep
pend kunstenaar, laat je niets
achter. Er wordt wel eens een
plaat of een cd van een optreden
gemaakt, maar na de meeste con
certen blijft er niets over. De mu
ziek is aan het eind in de lucht
vervlogen. Een boek is blijvend,
nou ja, blijvender.
Mijn eerste boek, Daar sta je dan,
was een succes. Dat heeft num
mer één in de boekentop-10 ge
staan. Mijn vorige boek, een bio
grafie over Mozart, werd ook zó
goed verkocht, dat de uitgever me
vroeg nóg een biografie te maken.
Ik mocht kiezen: Mahler of Tsjai
kovski. Die keus was niet moei
lijk, want ik heb een speciale
band met Tsjaikovski."
Dat komt vooral door een ont
moeting in de oorlog...
Theo Olof: „Na de meeste concerten blijft er niets over. De muziek is aan het eind in de lucht vervlogen. Een boek is blijvend, nou ja,
blijvender." fotoanp
„Ja, midden in de oorlog, in '43,
in mijn onderduiktijd, heb ik in
Brussel kennis gemaakt met een
Wit-Russische familie, die in
1917, het jaar van de Russische
revolutie, gevlucht was. De fami
lie Napravnik. Vladimir Edvar-
dovitsj Napravnik was een be
jaarde heer met wie ik af en toe
samenspeelde. Hij piano, ik viool.
Op een dag zei zijn vrouw: 'Zon
dag moet je komen, want dan is
het een speciale dag.' Ik wist van
niets. Maar die dag werd me ver
teld dat het de vijftigste sterfdag
van Tsjaikovski was en dat me
neer Napravnik nauwe banden
met hem had gehad. Zijn vader,
Edvard Franzevitsj Napravnik,
was een bekend dirigent in Sint
Petersburg geweest en had veel
van Tsjaikovski's symfonieën en
opera's in première gedirigeerd.
Zelf had hij de componist ook
goed gekend. Hij vertelde dat hij
vaak iets voor Tsjaikovski had
moeten spelen als die last van een
depressieve bui had. Altijd Mo
zart. Om hem op te beuren.
Ik zal die zondag nooit vergeten.
Ondanks de oorlog en de schaars
te, was er echte koffie en cake. De
bejaarde heer Napravnik las voor
uit brieven die Tsjaikovski hem
en zijn vader geschreven had. En
daarna speelden we, met een cel
list die ook speciaal uitgenodigd
was, het Pianotrio in A-klein van
Tsjaikovski. Het bezorgde me
kippevel. Dat ik daar speelde met
een man die Tsjaikovski persoon
lijk had gekend en aan zijn sterf
bed had gestaan..."
Het boek is bedoeld als biografie
van Tsjaikovski, maar u schrijft
ook over uw eigen leven. Hoe u
met uw moeder - later vergast in
Sobibor - voor de nazi's naar Ne
derland vluchtte... Hoe u pas een
paar jaar geleden zwart op wit
kreeg dat uw vader in '43 in Aus
chwitz is vermoord...
„Ik heb nooit over de oorlog wil
len schrijven of vertellen, maar
hier was het niet te vermijden...
Het moést er dit keer gewoon bij.
Ik had het er soms heel erg moei
lijk mee. Dat is ook de reden dat
ik zo lang over dit boek gedaan
heb. Het moest vooral niet emo
tioneel worden. Ik ben iemand
die probeert onderkoeld over dit
soort dingen te schrijven."
U staat zichzelf alleen emoties toe
als u op de viool speelt?
„Dat is altijd zo geweest. Vroe
ger, in mijn wonderkindtijd, zei
mijn leraar: „je speelt zo verve
lend, zo saai". Ik heb over het al
gemeen moeite om mijn gevoe
lens naar buiten te brengen. Ge
lukkig is me dat op de viool wel
op tijd gelukt, maar met het uiten
van persoonlijke gevoelens heb ik
altijd moeite gehad. Tot op de
huidige dag.
Het is ook wel tegen me gezegd:
„Je bent een soort sfinx; we we
ten nooit wat je voelt". Ik was me
daar aanvankelijk niet van be
wust. Maar misschien komt het
wel door de boeken van P.G. Wo-
dehouse over die butler, Jeeves,
die nooit iets van emoties laat
blijken. Toen ik die las, dacht ik:
'zo wil ik worden.' Altijd een po
kerface. Alleen in de muziek laat
ik alle remmen los."
Wat trofu het meest toen u het le
ven van Tsjaikovski bestudeerde?
„Dat het leven van de componist
zo totaal anders is dan zijn werk.
Je kunt die twee, leven en wer
ken, niet met elkaar in verband
brengen. Tsjaikovski was een
man met een zeer labiel karakter.
Erg onzeker. Het enige dat hem
van krankzinnigheid en zelf
moord heeft weerhouden, was de
drang om te componeren.
Ik was ook verrast te lezen dat hij
zo'n echte Lebemann was. Hij
dronk en rookte als een echte
Rus. Overdreven veel dus. Ik
denk dat hij het leven ook moei
lijk vond, omdat hij niet voor zijn
homoseksualiteit uit kon komen.
Het was een wispelturig en wan
kelmoedig persoon. Een van mijn
lievelingscomponisten, maar niet
zo groot als Mozart. Maar dat
wist hij zelf ook."
U heeft ook iets met Tsjaikovski's
Vioolconcert. U speelde dat niet
alleen op uw afscheidsconcert,
maar ook toen u twaalf was.
„Ja, ik heb er niet zo lang geleden
een paar vergeelde recensies over
gekregen. Ik las ze en dacht: was
ik echt zo bijzonder? De Residen
tiebode vond het 'verbluffend'.
De NRC noemde het 'onbegrijpe
lijk meesterschap.' Ik was dat al
lemaal vergeten.
Maar in Volk en Vaderland, de
krant van de NSB, stond iets an
ders...
„Ja, ik heb daar geen knipsel van,
maar ik herinner me nóg wel dat
er zoiets stond als: 'waarom deze
statenloze jodenjongen met zijn
meer dan matig vioolspel op ons
wordt losgelaten, is ons een raad
sel'. Daar was ik heel boos over.
Ik wist niet dat je dat soort venijn
toen, in '36, ook al in Nederland
had. Ik dacht: wat heeft het er
nou mee te maken dat je joods
bent? Het gaat er toch om hoe je
viool speelt?"
Tsjaikovski keek erg tegen de
ouderdom op. U ook?
„Ik ben er nooit in die mate be
ducht voor geweest. Natuurlijk
merk ik er ook wel wat van. Je
wordt ouder en stijver. Ik kan
geen driehonderd meter meer
hardlopen, ik heb meer moeite
met het onthouden van namen en
mijn gehoor neemt ook iets af.
Maar met mijn gehoor voor mu
ziek is gelukkig niets mis. Even
afkloppen."
En de dood?
„Iedereen gaat dood. Ik hoop al
leen niet dat het een lange lij
densweg wordt."
Heeft de moord op uw ouders uw
denken over de dood veranderd?
„Ik kan daar geen goed antwoord
op geven. Ik sta daar zelden bij
stil. Als ik het over de dood heb,
dan zie ik meteen een cartoon
voor me, die ik lang geleden eens
gezien heb: in een vliegtuig zitten
allemaal mensen die bang naar
beneden kijken, behalve een pas
toor, die kijkt naar boven."
Tsjaikovski keek ook 's naar bo
ven en schreef: 'Zal ik mij in de
armen van het geloof storten?'Is
dat een vraag die u zich ook wel 's
stelt?
„Nee, ik ben tot het besluit, of de
bevinding gekomen, dat ik bij
geen enkel geloof hoor. Ik heb
mijn eigen god, in mezelf. Ik wil
nergens bij horen. Maar ik ben
wel eens jaloers op mensen die
echt gelovig zijn, want die kun
nen zoveel steun uit hun geloof
halen."
Ja, maar het kan ook tot een dub
bele dreun leiden. Als je in God
gelooft en er gebeuren verschrik
kelijke dingen met je familie, dan
heb je niet alleen het verdriet
over je familie, maar ook over die
God die je familie in de steek
heeft gelaten.
„Ja, zo zit dat bij mij. In een God
die al die verschrikkelijke dingen
heeft laten gebeuren, kan ik niet
geloven."
'Mijn leven met Tsjaikovski' van
Theo Olof - uitgeverij Strengholt
- kost f 24,90.
Door Frans Pasma
Ze oogt als een goed geconser
veerde Barbie-pop. Lang
blond haar en een gezicht
waarop de jaren op het eerste
gezicht weinig sporen hebben
nagelaten. Carlene Carter, telg
uit een oude country-familie,
is veertig, heeft al een volwas
sen dochter, maar oogt een
stuk jonger in de hotelkamer
in Het Gooi.
Misschien ligt het wel aan de
smart drugs die ze een tijdje
heeft gebruikt. Strikt legale
middeltjes waar ze volgens ei
gen zeggen 'ongelooflijk crea
tief van werd. Een paar liedjes
van haar nieuwe cd Little Acts
Of Treason schreef ze met hulp
van deze natuurlijke dope en
dat beviel haar uitstekend. „De
teksten bleven maar komen, het
ging zo gemakkelijk. Daarbij
had ik het idee dat ik heel an
dere bronnen in mezelf kon
aanboren dan ik normaal ge
sproken doe."
Carlene Carter is even in Ne
derland om te praten over haar
nieuwe album. Geen typische
country-plaat, maar die heeft
ze eigenlijk nooit gemaakt. Ze
moet niet veel hebben van de
manier waarop in country-
hoofdstad Nashville in hoog
tempo muziek wordt vervaar
digd. Geen kwaad woord over
de vakbekwaamheid van de
sessiemuzikanten, maar voor
haar platen verlangt ze wat an
ders. Geen standaard-lopende-
band-werk.
Mede door haar huwelijken met
eerst Nick Lowe en nu Howie
Epstein (van Tom Petty's
Heartbreakers) kent ze ook het
rockwereldje van haver tot
gort. Ook dat maakt haar tot
een a-typische country-zange-
res.
Agressief
Little Acts Of Treason is gro
tendeels opgenomen in Los An
geles met Carlene's eigen band.
Ze is bijzonder tevreden over
het resultaat. „Ik krijg een
hoop energie van mijn band",
vertelt ze enthousiast. „Ze spe
len heel agressief, gepassio
neerd. Een soort rocking coun
try. Ik heb vaak genoeg aan ses
siemuzikanten in Nashville
proberen uit te leggen dat je dat
niet bereikt door domweg snel
te spelen. Nee, je moet met klo
ten spelen."
Rijst de vraag of ze ook de
country-kant zou zijn opgegaan
ze niet in een country-familie -
June Carter is haar moeder,
Johnny Cash haar stiefvader -
was opgrgroeid. „Geen idee,
maar één ding kan ik wel zeg
gen: het feit dat ik in een coun
try-familie opgegroeid ben,
heeft minder invloed op me ge
had dan veel mensen denken. Ik
luisterde eigenlijk nooit naar
country toen ik opgroeide, be
halve dan wannner ik meeging
naar optredens van de Carter
Family. En Johnny Cash is na
tuurlijk niet echt country, hij is
gewoon Johnny Cash."
„Eerlijk gezegd wist ik niet veel
van de muziek van mijn fami
lieleden tot ik veel ouder was",
aldus Carlene.
„Ik al zes platen gemaakt toen
ik besloot dat het goed zou zijn
om met The Carter Family te
gaan samenwerken en me in
hun muziek te verdiepen."
„Ik kon er ook moeilijk omheen
natuurlijk. Mijn grootmoeder
maakte haar eerste plaat in
1928, ik bedoel maar. Ik heb
The Carter Family vaak zien
optreden. Wat me daarvan
vooral is bijgebleven is dat ze
meenden wat ze zongen. Het
waren heel gewone mensen uit
de bergen, geen sterren. Dood
normale mensen die muziek
maakten voor hun lol, niet om
er geld aan over te houden. Die
houding is me altijd bijgeble
ven."
Tongval
Veel van wat mensen tot coun-
try-artiesten maakt heeft vol
gens Carlene te maken met hun
persoonlijkheid, de streek waar
ze vandaan komen en de toon in
hun stem.
„Ik zal altijd klinken als een
country-zangers, omdat ik nu
eenmaal die tongval heb. Ik
klink gewoon country. Ik kan
dat niet veranderen, als ik het
al zou willen."
Zit country werkelijk in de
stem? Carlene is ervan over
tuigd. „Veel heeft ook te maken
met je levenshouding", vervolgt
ze. „De dingen waarover je
schrijft als liedjesmaker beïn
vloeden de richting die je op
gaat. Of je nu country of rock
maakt, maakt geen wezenlijk
verschil. De nummers die ik nu
doe, de serieuzere althans, kun
nen alles zijn behalve country
omdat ze gaan over het soort
dingen waarover in country
doorgaans niet wordt gerept."
Contrast
Ook de liedjes die over relatief
Carlene Carter: „Ik luisterde eigenlijk nooit naar country toen ik opgroeide".
zware zaken gaan, hebben op
gewekte deuntjes. Wat vindt
Carlene van dit merkwaardige
contrast dat in veel meer coun-
try-liedjes zit. „Ik weet niet
goed waar dat vandaan komt,
wie zal het zeggen. Wat mijn ei
gen muziek betreft: ik ben blij,
ik ben gelukkig. En ik probeer
nummers te doen die mij geluk
kig maken, nummers waar ik
me goed bij voel. Ik maak mijn
liedjes ook pas af als ik iets
aanboor waardoor ze gaan
bruisen.
Ik hou erg van popmuziek, hele
gewone popmuziek van The
Monkees en Abba. In de meeste
van mijn uptempo-liedjes zit
een popgevoel, omdat ik dat
hoor in mijn hoofd als ik ze
schrijf. Maar ik ben ook een
liefhebber van de meer tradi
tionele country, bijna blue-
grass. Dat is een stuk puurder.
Het is ook de muziek die van
zelf in me opkomt. Als ik wat
op mijn gitaar ga zitten spelen
en erbij zing, klinkt het haast
automatisch heel traditioneel."
MAANDAG 30 OKTOBER 1995 DEEL)
Door Dees Maas
Roeiers in de oudheid. Mannen, met gespierde bovenlijven
en dito armen, die in lange rijen achter elkaar in een eento
nige cadans de grote Griekse schepen voortdreven. Het Al-
lard Pierson Museum in Amsterdam heeft met Varen, Vech
ten en Verdienen de eerste tentoonstelling in Nederland
over scheepvaart in de oudheid in huis.
Op de tentoonstelling kun je je
volledig inleven in de positie
van een roeier, je neemt ge
woon plaats in de doorsnede op
ware grote van een deel van
een trireme. „Kijk, dat is nu
weer een vondst van onze
vormgever George Strietman,"
vertelt conservator René van
Beek enthousiast. „De bezoe
ker die in dit trireme-deel
kruipt, ziet aan de rechterkant
op een grote afbeelding enkele
mederoeiers afgebeeld, en als
hij over de linkereinder uit
kijkt, valt zijn oog via een spie
gel op het beeld van de over
winningsgodin, de Nikè." En
die godin zullen de roeiers op
een oorlogsschip vaak aange
roepen hebben, als zij zich op
maakten om de vijand te ram
men.
Het model, dat tijden lang bij
de Engelse hoogleraar Mor
rison in de tuin stond, is een
voorstudie van de Olympias,
een nagebouwde trireme, die in
1987 voor het eerst te water
werd gelaten. Op Sail Amster
dam zou de Olympias dit jaar
een van de toppers zijn, maar
helaas bleek de Griekse marine
het schip niet zo goed onder
houden te hebben als noodza
kelijk was: de Olympias is door
paalwormen aangetast.
De prachtige tentoonstelling in
het Allard Pierson Museum
brengt met behulp van origine
le voorwerpen (waaronder veel
bruiklenen uit binnen- en bui
tenland), modellen, maquettes,
beeldmateriaal en videofilms
de scheepvaart van de Egypte-
naren tot en met de Romeinen
in beeld. „De Romeinen waren
overigens echte landrotten in
vergelijking met de Grieken,"
vertelt René van Beek. „Dat zie
je duidelijk aan hun zeeslagen.
De Romeinen enterden schepen
en voerden dan in feite een
landoorlog op het water. De
Grieken waren door de vele ei
landen die het land rijk is, so
wieso meer aangewezen op
scheepvaart en meer vertrouwd
met het water."
Naast varen en vechten, komt
met de handel ook het verdie
nen aan bod. René van Beek:
„Van handelsschepen is veel
meer teruggevonden dan van
oorlogsschepen. Het hout van
een militair vaartuig dreef uit
een op het water en verging he
lemaal. Maar handelsschepen
werden door hun lading naar
beneden in het zand gedrukt."
Het bergen van zo'n wrak is
een langdurige aangelegen
heid. Vaak ligt een schip op
zo'n diepte dat een onderwa
ter-archeoloog vanwege de
enorme druk die het water op
hem uitoefent, maar tien tot
twintig minuten per dag kan
werken. Op de tentoonstelling
kun je een kijkje nemen in de
werkplek van zo'n duiker. De
onderwater-archeologie bracht
de afgelopen decennia veel
nieuwe informatie boven wa
ter. Dat was broodnodig, want
over veel facetten van de vroe
ge scheepvaart was nog weinig
bekend. Die indruk krijg je op
de tentoonstelling echter niet,
daar vind je een bonte verza
meling gebruiksvoorwerpen,
die met afbeeldingen uit de
scheepvaart versierd zijn. Van
olielampjes tot en met askisten.
Maar ook dat zijn unica, want
de scheepvaart was geen alle
daagse inspiratiebron voor de
coraties.
„We willen dat mensen, behal
ve dat ze er kijkplezier aan be
leven, ook echt iets kunnen le
ren van deze tentoonstelling,"
aldus René van Beek. Wie geïn
teresseerd is in de technische
kant van de antieke schepen,
kan smullen bij de schaalmo
dellen. Wiens hart sneller klopt
bij zeeslagen, kan verschillen
de tactieken per computer uit
voeren. Dan blijkt het rammen
van een schip niet zomaar een
kwestie van grof geweld te zijn.
Wie zich handelaar in bijvoor
beeld graan wil wanen, kan in
gedachten laden en lossen in de
haven van Ostia, die in ma-
quettevorm het eindpunt van
de tentoonstelling vormt.
'Varen, vechten en verdienen.
Scheepvaart in de Oudheid',
t/m 10 maart 1996 in het Allard
Pierson Museum, Oude Turf
markt 127 in Amsterdam. Ope
ningstijden: di. t/m vr. 10-17
uur, zaterdag en zondag van
13-17 uur. Toegangsprijs
11.00; 65+, CJP en studenten
9,50 en kinderen tot 12 jaar
gratis.
Etten - De Nobelaer. 'La Cage
aux Folies', musical van Jerry
Herman en Harvey Fierstein
door Stardust Theatre BV. Re
gie: Shireen Strooker. Ge
speeld door o.a. Jacco van Re-
nesse en Fred Butter. Gezien
op zaterdag 28 oktober. Op 31
oktober in Terneuzen, 19-24
maart in Breda, 3 en 4 april in
Bergen op Zoom.
Door Marjan Mes
Wie de oerversie van de Franse
speelfilm La Cage aux Folies
heeft gezien, zal wellicht enigs
zins worden teleurgesteld door de
gelijknamige Nederlandse afle
vering van de Amerikaanse
Broadway-musical, die momen
teel op de planken wordt ge
bracht door het theaterbedrijf
van Henk van der Meyden. De
combinatie van ontroering en hu
mor uit de film (en buitenlandse
musicalversies) ontbreekt hier
ten enenmale.
Wie het leuk vindt om ouderwets
revuewerk te zien dat zelfs een
beetje doet denken aan een men
geling van de Snip Snap-re-
vues en het Theater van de Lach
zal zich echter best amuseren. En
dat deed het publiek dan ook het
afgelopen weekend in Etten-Leur
waar La Cage aux Folies twee
maal werd opgevoerd.
De grootscheepse ensembles in
uitdagende creaties vol glitters
en veren, de levende muziek, de
'valse nichten' uit de club en de
verschijning van Jacco van Re-
nesse als een travestie-diva op z'n
retour, die ook nog een staaltje
kluchtige persoonsverwisseling
ten beste geeft, zijn echter goed
voor een leuk avondje-uit.
Ramses Shaffy, die oorspronke
lijk de rol van nachtclubeigenaar
George zou spelen maar afhaak
te, had ongetwijfeld wat meer
doorleefdheid aan de figuur van
de baas van de travestieten-tent
'La Cage aux Folies' kunnen ge
ven dan Fred Butter nu doet. Zijn
zangstem is voortreffelijk, maar
hij weet toch niet meer in te bren
gen dan een onpersoonlijke, ge;
likte creatie, die beter past bij
een revue dan bij een eigentijdse
musical.
Samen met Jacco van Renesseals
de nuffige nicht Albin, die als de
diva Zaza optreedt in de club,
vormt hij een ouder liefdespaar
dat onverwacht te maken krijgt
met het aanstaande huwelijk van
de zoon van George (uit een slip
pertje met een revue-ster in een
ver verleden).
De vader van de bruid blijkt een
rechtse politicus en homohater,
die tijdens de kennismaking me'
de 'ouders' succesvol om de tuin
wordt geleid door Albin, die zich
kluchtig kwijt van de rol van een
chique echtgenote en moeder.
Deze komische verwikkelingen
worden behendig ingebed in bet
muzikale showgeheel, mahr r®'
sen het tragi-komische raffine
ment van het oorspronkelijke to
neelstuk van Jean Poiret (waarop
ook de film was gebaseerd). Jacc°
van Renesses aandeel is ook vo
caal nogal vlak.
Zijn Ik ben wat ik ben (de be
roemdste song uit de musical]
krijgt niet de dramatische lading
die het nummer bij een regie en
rolbezetting met meer diepgang
beslist wel kan hebben.
-""I
NEDERLAND 1
09.30
16.00
16.0?
16.38
17.31
18.00
18.28
18.58
19.27
20.00
20.30
21.25
22.01
22.47
23.35
23.59
Nieuws voor doven en slecht
horenden (ook 13.00 en 15.51)
Hoorzittingen Commissie
van Traa
journaal
De week van, gesprek
My So Called Life, serie
The Cosby Show
Blue Heelers, politieserie
Boggle, spelletje
Willem Wever, vragen van kin
deren beantwoord
Waku Waku, spelletje
journaal
Opsporing verzocht, de hulp
van kijkers ingeroepen
Hier en nu, actualiteiten
De stoel, portret: Martin Simek
Dokument: Veroordeeld (slot)
Cheers, comedy
Miniatuur: David van Ooijen
(tot 00.04)
NEDERLAND 2
09 oo Signalen tekens beelden.
Afl. 1
09,15 Muziek! Afl. 1
09 3 0 De multiculturele samenle
ving. Afl. 1 (tot 09.50)
1000 Huisje boompje beestje
(10.20)
10.30 Kijk op Afrika. Afl. 1 (tot 10.50)
11.00 Hoi herfst! Afl. 1
11.30 Economie-in-zicht (tot 11.55)
12.00 Hoorzittingen Commissie
Van Traa
17.00 Ark van Stekeltje, kleuterpro
gramma
17.29 2 Vandaag met actualiteiten,
17.30 en 18.00 Journaal, 18.44
Sportjournaal en 18.51 Hoofd
punten uit het nieuws
19.01 Dr. Quinn: Medicine Woman,
serie
19.51 Voor hete vuren, gedramati
seerde verhaal over vrijwillige
brandweer
20.21 Verkondigend programma
20.24 AC-tv, reportage
20.59 Studio sport
21.44 Iris, serie
22.37 Het elfde uur, talkshow
23.30 Journaal
23.38 Fitariek, serie in de Arabische
taal: Maria (tot 00.08)
NEDERLAND 3
07.00 Journaal
07.07 Klokhuis
07.22 Tekenfilmfestival
07.29 Ontbijt-tv met 07.30, 08.00
08.30 en 09.00 Journaal
09.05 (PP): RPF
09.08 Kook tv
09.29 Studio sport
11.04 De week van
11.32 Boggle
12.00 Journaal
12.05 History of Musical
13.00 Journaal
13.08 Kassa!
13.45 Kookgek. Aansl.: Nieuwe wijn
landen
14.10 Studio sport
14.56 Dolman's vrolijke vrijdag
Ic
BELGIË FRANS 1
14.25 Cinémoi, spelletje 15.25 lei bla
bla 16.25 Maguy, serie 16.55 La bandi
a Carlos, magazine 17.25 Forsthaus Fal
kenau, serie 18.30 Régions soir 18.51
Cartes sur tables, magazine 19.10
quotidien des sports 19.30 Nieuw
20.10 My Breast, Amerikaanse tv-filn
uit 1994 van Betty Thomas met Mereditl
Baxter, Jamey Sheridan en James Suto
rius. Aansl. discussie n.a.v. de hiervoo
vertoonde film. Thema: Borstkanke
23.10 Laatste nieuws 23.35 24 H sur Ie
marches 23.40 La pensee et les homme
BELGIË FRANS 2
17.30 Autosport: GP van Japan 18.00
Bla-bla, kindermagazine 19.00 Maguj
serie 19.30 Nieuws 20.05 La musiqu'
habite au 21. Klassieke muziek 21.37 L
mtisique habite au 21: Vaya con dio
22.06 Nieuws 22.31 L'hebdo, magazim
DUITSLAND 1
05.30 Morgenmagazin, ontbijttelevisi
09.00 Tagesschau 09.03 ML Mona Lis
09.45 Bauchtanz 10.00 Tagesscha
10.03 Weltspiegel 10.45 Recht in Deut
schland: Fall auf Fall-Jedem sein Recht
11.00 Tagesschau 11.04 Flitterabenc
spelshow voor bruidsparen 12.45 Unr
schau 12.55 Presseschau 13.00 Ta
gesschau 13.05 Mittagsmagazin 13.4!
Wirtschafts-Telegramm 14.00 Ti
gesschau 14.03 Schimpf-19 7 17 14.3
Oiossom, comedy 14.55 Jürgen Flieg
antwortet, tips 15.00 Tagesschau 15.0.
Die Leihmutter, soap 16.00 Tagesscha
46.03 Fliege, talkshow 17.00 T;
gesschau 17.10 Brisant, magazine 17.5
verbotene Liebe, serie 18.25 Marier
bof, serie 18.54 Aus heiterem Himme
serie 20.00 Tagesschau 20.15 Die golc
ene 1-Fernsehlotterie 21.00 Report, m;
gazine 21.40 Kanzlei Burger, seri
•2.30 Tagesthemen 23.00 Tatort, pol
en actuali
produkt.
12.00 Win
.00 Post va
RADIO
RADIO RIJNMOND
00 Suzanne, met veel nieuws e
enriètte Geeve met Nederlands
van Vliet en Menno Tamming
00 Boele en Boswinkel. 17,„.
00-19.00 Post aan de telefoon
OMROEP BRABANT
j^vvs: zie Radio 1, gevolgd
Actualiteiten, sport en verkeersinfor
"e krant in Brabant. 7.23
chuuren. 7.32 Actualiteiten
Weerman Johan Verschuuren
■0.) 7-55 De krant in Brabant
persinformatie. 8.10 Radio Niei
v ten en verkeersinformatie.
verschuuren 9.07 Muziekkiosk.
er. 10.07 Draai-bank. 10.30 De
van harte, met rond 11.30 De
ctualiteiten, service en ag
er en tuinder. 13.10 Radio
J door region
erkeersinfo
Weerman
verkeert
.1 (regio
(regio W-B
o Nieuwscentrale
8.55 Weer
9.30 De sc
scheurkale
scheurkalei
i agenda. 12.55 B
Nieuwscentra!