Nieuwe loopbaan voor afgedankte manager
AH-topman Van der
Hoeven wil gevoelige
snaar klanten raken
4i
kndré Ri<
Philips installeert eerste
systeem rekening-rijden
Nederland als kikkerbad
voor beginnend exporteur
Nepchips in computers
DE STEM
ECONOMIE
Candy Dul
nu een xb
ZATERDAG 28 OKTOBER 1995 AlQ
Door Mieske van Eek
Den Bosch - Steeds meer bedrijven
schrappen in hun bezuinigingsdrift
niet alleen banen van onderaf, maar
zetten ook het mes in het manage
ment. Goed opgeleide mensen, die ja
renlang golden als de steunpilaren
van hun bedrijf, vinden zichzelf in
eens terug in de kaartenbak van het
arbeidsbureau. De Stichting Caram
bole helpt afgedankte managers van
boven de veertig jaar op weg naar een
nieuwe baan.
„En dan sta je als topmanager plotse
ling op straat. Na jaren een belangrijke
rol te hebben gespeeld bij je bedrijf,
blijk je plotseling overbodig. Managers
die het zich konden veroorloven sollici-
titatiebrieven achteloos in de prullen
mand te werpen, zitten nu zelf te zwoe
gen op een sollicitatiebrief," vertelt J.
de Waard van de Stichting Carambole
Den Bosch.
De stichting helpt afgedankte managers
van boven de veertig jaar weer een
nieuwe baan te veroveren.
De tijd dat goed opgeleide, beter betaal
de managers niet te vrezen hadden voor
hun baan, is voorbij. Bedrijven zetten
steeds vaker het mes in het management
om hun organisatie goedkoper èn min
der log te maken.
Dat betekent dat steeds meer hoger op
geleiden tijdens hun leven enkele malen
aan een nieuwe loopbaan zullen moeten
beginnen, of ze dat nu leuk vinden of
niet.
Voor een oudere manager die aldus op
de harde keien belandt, is het niet een
voudig nog werk te vinden. „Bedrijven
hebben liever een schaap met vijf poten
van nog geen 35 jaar, maar wel met
twaalf jaar ervaring," zegt T. Verspaan-
donk van Carambole.
Verspaandonk en De Waard zetten zich
in bij Carambole als begeleiders van de
studiegroepjes die de werkzoekende
manager klaar moeten stomen voor de
volgende carrière.
Dat lijkt een ondankbare taak, maar
toch hebben Verspaandonk en De
Waard ervaren dat oudere managers
beslist niet kansloos zijn. Schapen met
vijf poten van 35 jaar en wel twaalf jaar
ervaring zijn nu eenmaal dun gezaaid
en oudere managers blijken vaak toch
wel genoeg in huis te hebben om ook
aantrekkelijk te zijn.
De managers waar het om gaat, moeten
meestal heel wat veren laten. Ze moeten
niet alleen bereid zijn tot grote veran
deringen in hun werk, maar het nogal
eens met een veel lager inkomen doen.
En dan nog missen ze vaak in hun nieu
we'bestaan de zekerheid van een vast
dienstverband. Voor mensen die op dit
niveau werken is het niet ongebruike
lijk dat ze een contract voor een paar
jaar krijgen of een duidelijke doelstel
ling, waarop ze na verloop van tijd kei
hard worden afgerekend.
De flexibiliteit die van hen gevraagd
wordt, blijkt echter ook in hun voordeel
te werken. Want als de manager bereid
is voor een lager salaris en met minder
zekerheden aan te treden, hebben werk
gevers vaak wel belangstelling voor ie
mand die vaak heel wat ervaring en le
venswijsheid meebrengt. Voor een
werkloze manager zover is, heeft hij er
vaak toch al wat studiebijeenkomsten
bij Carambole opzitten. De studieclubs
zijn bedoeld om de managers het ge
reedschap en de training aan te reiken,
die zij nodig hebben voor het vinden
van een baan.
Op die bijeenkomsten gaat het vaak fel
toe zeggen De Waard en Verspaandonk.
De deelnemers vertellen elkaar onbe
vangen wat er mis is met een presenta
tie of een sollicitatiebrief. Ook wisselen
ze tips uit die mogelijk tot werk kunnen
leiden.
Het zoeken van werk moeten de deelne
mers zelf doen, want Carambole is geen
bemiddelaar. Grof geschat twee op op
de drie deelnemers verlaat Carambole
omdat hij een baan gevonden heeft.
Van der Hoeven: „Je zult mij nooit ofte nimmer iets bij de concurrentie zien kopen.
Door Gijs Moes
HET WOORD 'klantvriendelijk
heid' valt niet één keer in het ge
sprek met de topman van Ahold.
Dat is meer een term voor bedrij
ven die de klant te lang niet zagen
staan en nu moeten leren dat de
spullen ook verkocht moeten wor
den.
Voor het Zaanse concern, bekend
van Albert Heijn maar in Neder
land ook eigenaar van Jamin, Etos
en Gall Gall, is dat een open
deur. „Het is voor ons gewoon
noodzaak om in te spelen op de
wensen van de klant," zegt Cees
van der Hoeven (48).
Dat geldt ook in het geval van de
ruimere openingstijden. Onlangs
kondigde Albert Heijn aan dat al
le filialen volgend jaar van acht
uur 's ochtends tot acht uur 's
avonds open zullen zijn. Twee
winkels in Amsterdam zijn nu al
van acht tot acht open en dat is
een succes.
Maar Amsterdam is Nederland
niet. „Wij denken dat er veel klan
ten geïnteresseerd zijn in ruimere
openingstijden. Daar hebben we
voldoende research naar gedaan."
Albert Heijn hoopt een deel van de
sterk gegroeide verkoop van fast
food door pizzakoeriers, snack
bars en benzinepompen terug te
krijgen. Bovendien kan de capaci
teit van de winkelruimte beter be
nut worden door langer open te
zijn, en komen er banen in de
avonduren bij. Dit jaar verwacht
Ahold nog een verlies van 1000 tot
1500 banen door kostenbesparen
de maatregelen.
Over de reacties van het winkel
personeel op de avondopenstel
ling maakt Van der Hoeven zich
geen zorgen. „De meerderheid van
onze werknemers heeft geen pro
blemen met ruimere openingstij
den, als er maar goed mee om
wordt gegaan."
•Negatieve reacties op de plannen,
zoals die van de vakbonden,
noemt hij 'vreemd'. „Er zitten zo
veel positieve kanten aan de
avondopenstelling: wat betreft de
werkgelegenheid, de economische
activiteit en de leefbaarheid van
de binnensteden."
De vraag of een bedrijf als Ahold
zich druk moet maken over dat
soort maatschappelijke kwesties
doet Van der Hoeven opveren.
HET ZAANSE winkelbedrijf van Albert Heijn is uitgegroeid tot Ahold, een internationaal concern dat
meer dan de helft van de omzet van bijna dertig miljard gulden buiten Nederland behaalt. Toch is de be
drijfscultuur er nog altijd 'typisch Nederlands', zegt topman Cees van der Hoeven. Beslissingen komen zo
veel mogelijk collectief tot stand. „Pas in uiterste instantie moet ik knopen doorhakken." Een machtig
man voelt hij zich niet. Hij komt vaak in de supermarkt, óók om boodschappen te doen. „Je zult mij nooit
of te nimmer iets bij de concurrentie zien kopen."
„Jazeker, daar moeten we ons mee
bezig houden. We moeten niet al
tijd meteen denken aan de bottom
line. Wezenlijk voor Ahold is: wat
wil de klant en hoe kunnen we die
het best van dienst zijn. Daar
hoort ook een maatschappelijke
verantwoordelijkheid bij, die voe
len we en dragen we uit."
Dat past in de traditie zoals die is
gevestigd door de familie Heijn.
Door oprichter Albert, die begon
met een klein winkeltje in Oost-
zaan, zijn zoons Gerrit en Jan, die
de winkelketen groot maakten en
de derde generatie, Albert en Ger-
rit-Jan.
Die maatschappelijke verant
woordelijkheid geldt ook op mi
lieugebied, zegt Van der Hoeven.
Maar het meedoen aan de Air Mi-
les spaaractie is Albert Heijn wel
op kritiek van de milieubeweging
komen te staan.
Van der Hoeven benadrukt dat
het bedrijf ook hier zijn verant
woordelijkheid heeft genomen.
„Toen wij benaderd werden ging
het puur om vliegreizen. Wij heb
ben gezegd: nee, de klant wil ook
andere dingen, zoals dagtochtjes
met de trein. Die zijn er toen aan
toegevoegd."
Machtspositie
Het maandblad Quote zette Cees
van der Hoeven ooit op een hoge
plaats in de Top-100 van de mach
tigste mensen in Nederland. Dit
vanwege het feit dat hij de baas is
van Nederlands grootste detail
handelsconcern, met een domi
nante positie in de inkoop en op de
advertentiemarkt.
Het 'slachtoffer' is zelf niet onder
de indruk van zijn vermeende
machtspositie. „Dat maakt geen
deel uit van mijn denken en voe
len."
En binnen het bedrijf, is hij daar
echt 'de baas'? „Nee, nou..." Hij
aarzelt even. „Mijn eerste reactie
is: nee. De cultuur bij Ahold is ty
pisch Nederlands, er zit een dui
delijk collectief element in. De or
ganisatie is heel decentraal, be
slissingen worden daar genomen
waar ze het meest logisch zijn.
Slechts een beperkt aantal zaken
wordt naar boven doorgestuurd,
pas in uiterste instantie moet ik
knopen doorhakken."
In de Verenigde Staten, waar Van
der Hoeven regelmatig komt en
medelid van de raad van bestuur
Rob Zwartendijk de leiding over
de supermarktbedrijven heeft, lig
gen de zaken anders.
„De cultuur is daar sterker hiërar
chisch. Het verwachtingspatroon
ten aanzien van Zwartendijk en
mij ligt daar hoger." Van der Hoe
ven past zich aan, als hij daar is.
„Het is verkeerd om je eigen cul
tuur op te dringen. Je moet mee
gaan. Als je dat niet doet, loop je
het gevaar dat ze te snel denken:
dat is wat de boss gezegd heeft.
Als ik bijvoorbeeld in een winkel
alleen maar vraag: waarom staat
de bakkerij hier en niet aan de an
dere kant, heb je kans dat die di
rect verplaatst wordt."
Ruim twee jaar geleden werd Van
der Hoeven, de jongste in de raad
van bestuur van Ahold, plotseling
tot president benoemd. Zijn voor
ganger Pierre Everaert, de eerste
niet-Heijn aan de top, vertrok vol
komen onverwacht naar Philips.
„Nee, ik voelde me niet in het die
pe gegooid," herinnert Van der
Hoeven zich. „We hadden een
team waarin we al jaren samen
werkten. Het is eigenlijk rimpel
loos verlopen."
Het werk bij Ahold bevalt hem nu
'uitstekend'. „Het is een dyna
misch bedrijf, er gebeurt veel, de
mensen zijn gemotiveerd. Wat wil
je nog meer?"
Van der Hoeven, die in 1985 de fi
nanciële man van Ahold werd,
werkte eerder bij de Shell en de
NAM. Hij is op Curasao opge
groeid en studeerde bedrijfseco
nomie in Groningen. Hij wil niet
speculeren over zijn toekomst. „Ik
vind de strategie van de onderne
ming belangrijker dan die van
mezelf."
De opmars in de Verenigde Sta
ten, waar Ahold nu in grootte de
zevende eigenaar van supermark
ten is, begon nog geen twintig jaar
geleden. Maar er wordt nog verder
gekeken. Zuidoost-Azië moet de
nieuwe groeimarkt worden.
Ahold maakte vorig jaar met zo'n
125.000 medewerkers - waarvan
veel part-timers - een omzet van
28,98 miljard gulden. De netto
winst bedroeg 410 miljoen. Ne
derland en de Verenigde Staten
zorgden ieder voor bijna de helft
van de verkopen, de rest kwam
vooral uit Portugal.
Ahold heeft zich ten doel gesteld
de waarde van het bezit van de
aandeelhouders jaarlijks met zo'n
vijftien procent te doen toenemen.
„In Nederland groeit het resultaat
jaarlijks ongeveer tien procent, de
omzet met drie a vier procent. Dat
is een prachtig resultaat, maar het
beantwoordt niet voldoende aan
het Ahold-criterium. Dat wordt
nu gecompenseerd door de zeer
aanmerkelijke groei in Portugal."
In de Verenigde Staten is een re-
sultaatgroei van 15 procent wel te
halen, doordat er bij de super
markten daar nog heel wat te ver
beteren is in de organisatie.
„Om ons te positioneren voor na
het jaar 2000 moeten we verder
kijken: naar het Verre Oosten, het
Middellandse-Zeegebied en even-
Eindhoven - Met de opdracht voor de installatie van een
tol-systeem in Singapore heeft Philips een visitekaartje in
handen op het gebied van het rekening-rijden. Het door
Philips Singapore geleide consortium (met Mitsubishi Hea
vy Industries, Miyoshi Electronics en CEI Systems Ensj.
neering) ontwikkelt en installeert er het eerste elektroni
sche systeem voor rekening-rijden ter wereld.
Dat visitekaartje is zeker zo belangrijk als het deel van de order van
omgerekend 260 miljoen gulden (voor de bouw en onderhoud gedu-
rende vijf jaar) dat Philips zal incasseren. Het concern hecht grote
waarde aan succes op de snelgroeiende Aziatische markt.
Bovendien zal Singapore niet het laatste land zijn waar rekening,
rijden zal worden ingezet als middel om files te bestrijden. Dat
geldt zeker voor veel landen in Azië, waar de infrastructuur vaak
geen gelijke tred heeft kunnen houden met de economische groei
Singapore is een van de landen die vooral in de grote steden al ja
ren worstelen met verkeersopstoppingen.
Het Philips-systeem werkt met een chipkaart die automobilisten op
de voorruit van hun voertuig bevestigen. De kaart wordt aan het
begin en einde van bepaalde wegtrajecten met scanners gelezen om
vast te stellen hoeveel tol de automobilist moet betalen. Het bedrag
wordt automatisch van de betreffende rekening af geschreven. De
kaart is niet alleen bruikbaar op de weg, maar ook geschikt voor
het doen van betalingen in een telefooncel, supermarkt, restaurants
en winkels met pin-automaten. Voordat de automobilist de weg op
gaat, controleert het tol-systeem of het saldo op de chipkaart toe
reikend is voor het af te leggen traject.
Het Philips-consortium moet het systeem in 1997 hebben geïnstal
leerd. Het consortium haalde de order binnen in een competitie met
twee andere mededingers. Alle bedrijven vervaardigden in 1993 e
1994 prototypes die uitvoerig zijn getest.
ZIERAGAZZI OP A(
Door Bob van Huët
Londen - De Britse regering ziet Nederland als een soort kik-|
kerbad voor beginnende exporteurs. „Het is een ideale marktl
om Britse bedrijven over de drempel te helpen. De Nederland-|
se economie is heel open, er zijn weinig taalproblemen en del
transportmogelijkheden zijn uitstekend," zegt de Britse onder-|
minister van Buitenlandse Zaken, Jeremy Hanley.
FOTO VNU
tueel Zuid-Amerika. De business
wordt steeds internationaler en
dat levert schaalvoordelen op."
Voorlopig richt de aandacht zich
op Zuidoost-Azië, vanuit een bin
nenkort te openen kantoor in Sin
gapore.
De ervaringen uit andere landen
kunnen niet zomaar overgeplaatst
worden, bevestigt Van der Hoe
ven. „De markt is daar heel an
ders. Daarom willen we ook met
joint ventures gaan werken. Nu
moeten we tot overeenstemming
komen met lokale partners."
Hoewel Van der Hoeven graag
'strategisch' denkt - 'Ik probeer
ver vooruit te kijken' - kan hij
geen doelstelling voor de activitei
ten in Zuidoost-Azië geven.
„Maar we willen er in ieder geval
een grote speler worden."
Voorop
In Nederland probeert Ahold
groot te blijven - het martaandeel
is nu zo'n 28 procent 'en daar zit
nog wel wat groei in' - door de su
permarkten voortdurend up to da
te te houden.
„Wij lopen voorop met de innova
tie," zegt Van der Hoeven zelfver
zekerd. „We zijn voortdurend op
zoek naar nieuwe mogelijkhe
den."
Zoals met de introductie van het
elektronisch betalen in de winkel,
toen andere bedrijven daar eigen
lijk nog niet aan wilden. Of zoals
nu met het enthousiasme over de
avondopenstelling. Toch lijkt het
bedrijf soms iets tè hard van sta
pel te lopen, zoals met The Fresh
Company, een soort 'super-delica
tessenzaak', waarmee ook Eind
hoven kortstondig kennis heeft
kunnen maken.
„De gemiddelde Nederlander is
geen echte Bourgondiër," conclu
deert Van der Hoeven. „Wij pro
beren dat wel uit te lokken, maar
daarmee zijn we niet altijd even
succesvol."
Dus van Ahold mag de Nederlan
der wel iets Bourgondischer wor
den? Om dat idee moet Van der
Hoeven lachen, maar houdt het
wijselijk bij 'daar zeg ik geen ja en
geen nee op'.
„We zijn wie we zijn. De kunst is
om de gevoelige snaren van de
klant te raken. Zodat die weer te
gen een ander zegt: hé, dat moet je
eens proberen."
Hanley, de bekritiseerde ex-voor
zitter van de Conservatieve Partij,
is tegenwoordig belast met de
mondiale promotie van de Britse
handel. Hij is zojuist teruggekeerd
van een handelsmissie naar de Be
nelux.
In Amsterdam leidde hij delega
ties van de Kamers van Koophan
del van Londen en van Humbersi-
de. Overtuigd van het belang van
de Nederlandse markt kondigt de
minister voor volgend jaar liefst
19 nieuwe handelsmissies naar
ons land aan.
Hanley heeft zich geërgerd aan
enige sceptische commentaren in
Britse kranten waarin journalis
ten zich afvroegen of de minister
zich niet op het verkeerde land
concentreerde.
„Natuurlijk zijn we zeer geïnte
resseerd in het Verre Oosten en
andere groeimarkten. Maar als se
rieuze Britse kranten zich afvra
gen waarom we ons druk zouden
maken om de Benelux vind ik dat
nogal onnozel. Nederland is altijd
een zeer belangrijke handelspart
ner geweest. We hebben vorig jaar
24 procent groei in de export. Dat
kwam niet alleen door de waarde
vermindering van het pond ster
ling tegenover de gulden. De Ne
derlandse economie komt nu uit
de recessie. Er is sprake van een
sterk herstel en een grote vraag
naar Britse kwaliteitsprodukten.
Wij vinden het heel belangrijk die
markt te koesteren."
Het Britse ministerie van Buiten
landse Zaken werkt samen met
dat van Industrie en Handel aan
een zeer ambitieus programma.
Het streven is om binnen vijf jaar
30.000 Britse bedrijven, voor het
eerst, tot handel over de grenzen
te stimuleren.
Op dit moment zijn 100.000 be
drijven actief met export. „Om de
remmingen bij grote aantallen
nog nationaal denkende onderne-l
mers te overwinnen is de Neder-I
landse markt ideaal", vindt Har-|
ley. Veel Britse ondernemers dir-f
ven volgens hem niet over
landsgrenzen te kijken omdati
zich zorgen maken over betaliij
gen, over de taal en over de mei
taliteit op het Europese vastela
In een door het ministerie vanl
dustrie georganiseerde studie
wordt de Britten geleerd hoei
het beste handel kan drijven met
Nederlanders.
Geadviseerd wordt onder ander
om 's ochtends om half
een potentiële klant aan te klop
pen en vooral niet te veel tijd tij
verspillen met lange lunches.
„De Nederlandse markt is
maar fair," weet Hanley.
vertellen geïnteresseerde om]
nemers ook dat ze er maar I
niet aan kunnen beginnen a
niet zeker zijn van de kwaliteits
prijs van hun produkt."
Niet zonder trots vertelt de i
ter dat de Britse diplomatie!
dienst de laatste jaren een revolt]
tie heeft ondergaan. Stoffige)
met als hobbies militaire inl
tingen en diplomatieke wijnkan!
ten zijn geleidelijk vervangen o!|
omgeschoold.
„Dertig procent van het amb
depersoneel werkt alleen nog as]
handelspromotie. En ook van
ambassadeurs wordt tegenwooi-l
dig geëist dat ze zich hiervoor at j
tief tonen," zegt Hanley.
Op de vraag of dat niet veel weei-|
stand heeft opgeroepen
oude garde van Foreign Oil
antwoordt hij vastbesloten:
moeten met twee benen op
grond staan. En als de diplomate!
willen dat hun pensioen verzekeril
is zullen ze begrijpen dat dit bf-j
leid de toekomst is."
Nijmegen - In de computerhandel vinden onoirbare i
plaats. Dure onderdelen als de processor, harde schijf end
heugenchips worden vervalst, verminkt, of onjuist opgevoeri I
Het resultaat is een computer die
niet werkt zoals de specificaties
vermelden, of die na korte tijd zo
heet wordt dat hij de geest geeft.
Het computermaandblad Perso
nal Computer Magazine, PCM,
heeft een speurtocht gehouden
naar gerommel in de marge en is
tot ontstellende conclusies geko
men.
De prijsmarges van de serieuze
computerhandel zijn gering door
de moordende concurrentie. Elke
gulden telt. Daarom ziet de louche
handel hier een goudmijn in.
Produkten van slechte kwaliteit
worden gemaskeerd, merktekens
worden vervalst om produkten
beter te doen lijken en er is zelfs
handel in loze chips, pure nep dus.
Maar de vervalsingen zijn heel ge
raffineerd en de argeloze koper is
weerloos tegen deze trucs.
Juist bij onderdelen die niet direct
bij de fabrikant of diens vertegen
woordiging worden ingekocht, is
ruimte tot gerommel en knoeierij,
meldt PCM die om haar claim te
bewijzen zelfs röntgenfoto's heeft
laten maken van de computer-
kaart door de KLM-afdeling Non-
destructief Onderzoek.
Daaruit blijkt dat dubieuze han
delaren er niet voor terugschrik
ken om opschriften van chips weg
te vijzelen en van een nieuw ken
teken te voorzien. Zo is met name
de dure Pentium-chip onderwerp
van de fraude.
Die bestaat in diverse klasses
(aangegeven door de kloksnel-
heid). De langzaamste, de 15-»
(van 300 gulden) kan op heteG
gezicht gemakkelijk de plaatst
een duurdere 90-Mhz (466guldï
of 100 Mhz (625 gulden) chipW
men. Als de klant nu maar ge!»;
dat hij een sterkere motor out
de kap heeft, is er aan dit prijs'
schil goed te verdienen.
Een officiële fabrikant
brandt zijn identifikatieleW
met een laser in de purperen k<?
mische chipbehuizing. WelMJj
worden weggevijld. Een M
plaatje van een hogere chip»*
op de chip geplakt. En de ver
ste chip kan dan wel het dl»*
waard zijn.
De vervalsingen zijn vaak zee'fj
raffineerd en voor de leek nau^
lijks merkbaar. Die merkt hob
dat zijn PC niet zo snel is als
had gedacht of dat zijn mactiï-1
na korte tijd in brand vliegt-
dat de te hoog opgevoerde»^
wel een temperatuur van lfw
den kan halen.
Ook de SIMM's, de geheugen»
die als het ware de cilinder vat 1
computer zijn, kunnen vesT
worden. PCM kwam tijdens'g
onderzoek zelfs loze chips W]
op een 486 kaart uit China, d
terlijk modern en prima 1
Maar deze chips bleven zo
als een pier. Ze waren loos.
De fraude rond PC's is niet
te bagatelliseren, meldt P®"I
eindelijk is ook de betrouw»'
heid van een chip als de Pe®
in het geding.
I Al meer dan een jaar
I staat Strauss Co onaf-
I gebroken op de Album
Top 100. Bijna 750.000
exemplaren gingen in
middels over de toon-
bank. Nederland krijgt
maar niet genoeg van de
klanken van André Rieu
en zijn Strauss-orkest.
Maandag ligt Wiener
mélange in de winkels,
z'n nieuwe cd. De voorin
tekening was al goed
voor 1,00.000 exemplaren.
Wie echter veronderstelt
dat de meester onderuit
gezakt van z'n succes zit
te genieten, heeft het mis.
Door Tom Smeets
nMijn vrouw en ik zeggen we:
eens tegen elkaar: wat ben ik bli;
dat dit geen zeven jaar eerder
gebeurd! Ten eerste had ik hel
toen nog niet aangekund, als ar
tiest en met het orkest en de hei-
organisatie erachter. En tei
tweede waren de kinderen toei
nog veel kleiner. Ik ben zovee
weg. Het is nu al heel moeilijk
maar dan was het echt helemaa
niet gegaan. Ik ben heel dank
i baar dat het nu gebeurt, het hat
echt niet eerder gekund."
I André Rieu is blij met z'n succes
I Daar kan geen misverstand ove
bestaan. Maar hij kiest niet voo
een succes ten koste van alles. A
neemt dat niet weg dat de Maai
trichtse violist en orkestleidt
hard heeft geknokt om dit succt
te bereiken. „Ik ben altijd blijve
drammen", geeft hij onomwor
den toe.
„Dan zakte het weer in elkaa
maar ik bleef drammem. Ik we
er altijd echt van overtuigd d:
het ooit zou lukken. Je moi
doorgaan. Ik heb altijd gedacl
dat ik een keer de kans zou mof
ten krijgen om dit op plaat te ze'
ten en op televisie. En dan lui
het."
Zelfs de eerste platenmaatschaj
pij die André bovenregionaal ui
bracht stond niet echt van ei
thousiasme te trappelen,
vonden het allemaal maar he
duur met dat orkest en zo. D;
gaan we toch fijn een compute
plaat maken... Ik heb daar ei
kerstplaat gemaakt. Daar heb
héél veel tijd in gestoken. Da
ben ik wel drie maanden bijna
hele dag mee bezig geweest,
kimt een computer alles lat
doen, maar ik kan daar niet tegi
als muzikant. Ik vond het ei
heel leuk experiment en ik heb
heel veel van geleerd, maar ik d
het nóóit meer. Ik ga bij m'n hi
dige maatschappij ook een kers
plaat maken, niet nu maar ov
een paar jaar. En dan zul je h
verschil eens horen!
Zweetdruppels
André Rieu stelt zelf de volgen
vraag. De hamvraag: „Hoe is i
succes tpt stand gekomen?" I
geeft gelukkig zelf het antwooi
„Het is een combinatie van op 1
goede moment de goede pl£
maken met de goede muziek,
tijd was er rijp voor. De klassie
muziek is in, dat hoor je, c
merk je, dat voel je aan mensc
Het publiek is er heel ontvank
lijk voor op dit moment."
Maar er is meer. „De hoes is n
tuurlijk ook belangrijk. Het o
hangen aan één gezicht en n
een orkest. En dan de televi;
natuurlijk. Dat ik de kans krei
wat was het, twee keer een h
uur geloof ik. Inclusief het kle
praatje, alles er op en er a-
Zweetdruppels, alles. Dat he
heel veel teweeg gebracht."
De regisseuse van de TROS be
hem na de eerste uitzending m
een de volgende ochtend. 'Zal
je de kijk- en waarderingscijf
eens doorgeven?', was haar vra
De waardering was 8.1. 'Is
wat?', vroeg André. „Ik had t
10 verwacht of zo. Maar 8.1,
ze, was nog nooit gebeurd. Hoi
uit Europacup of zo en dan c
n°g alleen als Nederland wi
Bij de tweede uitzending was
waarderingscijfer nog hoger
waren de kijkcijfers idioot hoo
André boekte voor de TROS i
nieuw record. „En zo blijft
sindsdien maar doorgaan. Zc
een record wat verkoopcijfers
treft. Ik heb een soort Welle I
weeggebracht. Het is geen gei
ne hit, je zou bijna zeggen dat
een mentaliteitsverandering
die er plaats vindt. Ik krijg zo\
brieven van mensen die schrij
wat fijn dat dit weer mag' en
hebben het heel lang gemist'
heel lang mocht dit niet en 1
het ook niet te koop'. Dat
dingen hoor ik heel veel."
Twijfelaar
Zijn platenmaatschappij g
inmiddels grif toe dat er een
ls -gemaakt. Dat een bepa;
groep muziekliefhebbers te
